گروه سیاسی: ماجرای تغییرات در کابینه حسن روحانی ابعاد جدیدی پیدا کرده است. اگر تا دیروز نحوه رفتار دولت با ماجرای تغییر وزرا و نیز انتخاب وزارتخانه‌های غیراقتصادی برای تغییر به عنوان مهم‌ترین ابعاد مربوط به تغییرات حسن روحانی در کابینه یازدهم شناخته می‌شد، حالا اما با اظهارنظرهای صریح چهره‌های سیاسی و افراد نزدیک به روحانی درباره این ماجرا، تغییرات روحانی ابعاد جدید سیاسی به خود گرفته است، به گونه‌ای که انتقاد به خاطر بی‌تدبیری در تغییرات حالا کنار رفته و نارضایتی از تغییرات سیاسی رئیس دولت جای آن را گرفته است. به گزارش «وطن‌امروز»، ابعاد سیاسی تغییرات کابینه روحانی زمانی چشمگیر شد که درست در دقایق آخر معرفی وزرای پیشنهادی وزارتخانه‌های فرهنگ و ارشاد اسلامی، ورزش و جوانان و آموزش‌وپرورش، گزینه اصلی و البته جنجالی وزارت آموزش‌وپرورش یعنی محمدعلی نجفی، به مجلس معرفی نشد و جای او را فخرالدین احمدی‌آشتیانی گرفت! این اقدام حسن روحانی در عدم معرفی محمدعلی نجفی از آن جهت قابل تامل بود که همه رسانه‌های نزدیک به دولت و حتی برخی چهره‌های طرفدار روحانی نیز در حمایت از معرفی محمدعلی نجفی برای تصدی وزارت آموزش‌وپرورش مواضع آشکاری گرفتند. حتی روزنامه دولت (ایران) نیز در گزارشی که روز معرفی این گزینه‌ها به مجلس منتشر شد، محمدعلی نجفی را به عنوان گزینه پیشنهادی دولت برای وزارت آموزش‌وپرورش دانسته بود و حمایت صریحی از او انجام داد. با این وجود اما عدم معرفی محمدعلی نجفی تا حدود زیادی بخشی از طرفداران دولت، بویژه عناصر جریان اصلاحات را شوکه و البته سرخورده کرد.  این سرخوردگی و نارضایتی البته در جریان تغییرات کابینه هم دیده شد به گونه‌ای که سکوت توأم با عدم همراهی اصلاح‌طلبان و رسانه‌های آنان درباره تغییرات روحانی در کابینه چشمگیر بود. بویژه آنکه آنها نسبت به تغییر علی جنتی، وزیر برکنار شده وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ناراضی بودند. این سکوت با اعتراض روحانی نیز مواجه شد و او در سفر به استان مرکزی در جمع مردم اراک از رسانه‌هایی که پیش از این او را ترغیب به اعمال تغییرات در کابینه می‌کردند اما اکنون از او به خاطر این تغییرات انتقاد می‌کنند گلایه کرد. سکوت و عدم همراهی اصلاح‌طلبان با تغییرات روحانی پس از عدم معرفی نجفی، خود را نشان داد و بلافاصله رسانه‌های اصلاح‌طلب و از جمله روزنامه دولتی ایران نیز درباره ضرورت تغییرات اقتصادی در کابینه گزارشاتی منتشر کردند. به اعتقاد کارشناسان این رفتار اصلاح‌طلبان- و روزنامه دولت که تحت تاثیر اصلاح‌طلبان است- برای سوءاستفاده از فضای ایجاد شده و اعمال فشار به حسن روحانی برای انجام تغییرات مطلوب آنها در کابینه است.
رفیق نیمه‌راه شدی؟
نارضایتی اصلاح‌طلبان اما با علنی شدن نارضایتی خاندان هاشمی‌رفسنجانی از تغییر روحانی بسیار جدی و قابل تامل شده است. محمد و فاطمه هاشمی، برادر و دختر حجت‌الاسلام هاشمی‌رفسنجانی از تغییرات جدید روحانی ابراز نارضایتی کردند. محمد هاشمی در این‌باره انتقادات جدی و صریحی به حسن روحانی وارد کرد.  محمد هاشمی درباره دلایل ایجاد تغییر در بدنه کابینه در فاصله 9 ماه مانده به پایان عمر دولت یازدهم، گفت: به نظرم تغییرات فعلی در بدنه کابینه اصلا توجیهی ندارد. انجام این تغییرات هم وزارتخانه‌ها را متزلزل می‌کند و هم اینکه با انجام چنین تغییراتی معلوم نیست برنامه اداره یک وزارتخانه تغییر کند، چون تا مجلس رأی اعتماد بدهد و وزیر مستقر شده و همکارانش را برای پیشبرد بهتر امور تغییر بدهد و برنامه اداره وزارتخانه را عوض کند، عمر دولت به پایان رسیده است. دبیر سابق کمیته سیاسی حزب کارگزاران سازندگی به سایت تابناک گفت: اگر هم قرار نیست برنامه وزارتخانه با تغییر وزیر عوض شود و همکاران او هم به همین واسطه تغییر نکنند، خب، این کار را وزیر قبلی هم می‌توانست تا پایان دولت انجام دهد و دلیلی برای کنار گذاشتن افراد قبلی وجود نداشت. وی با بیان اینکه از سویی مشخص نشد دلیل کنار گذاشته شدن 3 وزیر کابینه چه بوده و آنها عزل شده‌اند یا استعفا کرده‌اند، گفت: اگر عزل شده‌اند معنایش این است که دولت نقد نقادان را قبول دارد و عملکرد وزیرانی که کنار رفته‌اند اشکال داشته است. اگر اشکالی در کار نبوده، طبیعتا وزیر باید فرصت دفاع از عملکرد خود را پیدا می‌کرد؛ مثلا اگر وزیری با استعفا کنار می‌رفت، دلیل کنار گذاشته شدنش مشخص می‌شد. هاشمی ادامه داد: در حال حاضر با توجه به اینکه نحوه و دلایل کنار گذاشته شدن وزیران برکنار شده مشخص نشده، این موضوع منشأ شایعاتی درباره آنها شده است. وی با تاکید بر اینکه هر نوع تغییری در این موقعیت در بدنه دولت را نادرست می‌دانم، عنوان کرد: اصولا ثبات یکی از اصول قطعی مدیریت است، لذا بنده آن چیزی که در ارتباط با تغییر این 3 وزیر اتفاق افتاد را بی‌تدبیری می‌دانم. عضو سابق مجمع تشخیص مصلحت نظام تاکید کرد: قطعا با تغییر وزیران 3 وزارتخانه فرهنگ و ارشاد اسلامی، آموزش‌وپرورش و ورزش و امور جوانان در شرایط فعلی به این 3 وزارتخانه خسارت وارد می‌شود؛ بنابراین هیچ تدبیری را در این تغییرات نمی‌بینم و به نظرم این مساله اوج بی‌تدبیری هم بوده است. به گفته وی، این بی‌تدبیری دولت یکی از نظر زمانی و دیگری از حیث معلوم نشدن دلیل تغییر 3 وزیر بود. مثلا وزیر آموزش‌وپرورش اعلام کرده بود آماده دفاع از عملکرد خود در مجلس و پاسخگویی به استیضاح‌کنندگان است. بهتر بود این فرصت به او داده می‌شد. هاشمی گفت: متاسفانه مشخص نشدن دلیل کنار گذاشته شدن وزیران باعث شده برخی شایعات درباره بعضی وزیران و دلایل تعویض آنها در برخی سایت‌ها و شبکه‌های اجتماعی مطرح شود. وی درباره 3 گزینه پیشنهادی برای 3 وزارتخانه فرهنگ و ارشاد اسلامی، آموزش‌وپرورش و ورزش و امور جوانان و اینکه این انتخاب‌ها از سوی رئیس‌جمهور مناسب بوده است یا خیر؟ یادآور شد: شناخت زیادی از وزیران پیشنهادی ندارم که بخواهم درباره توانمندی یا عدم توانایی آنها اظهار نظر کنم اما نکاتی را براساس تجربیات و سوابق مدیریتی خودم بیان می‌کنم. عضو مستعفی حزب کارگزاران گفت: در این شرایط هر وزیری ولو توانمند، نمی‌تواند موفق باشد؛ چون تا بخواهد قوام بگیرد، سال تمام شده و آن طرف سال هم مساله انتخابات را در پیش داریم و معلوم نیست چه اتفاقی پس از آن بیفتد. وی خاطرنشان کرد: به لحاظ تجربه‌ای که دارم و از لحاظ اجرایی می‌گویم اینکه وزیری در شرایط فعلی بیاید و بخواهد تغییرات کیفی در وزارتخانه ایجاد کند، همکارانش را برای انجام بهتر کارها تغییر بدهد و منابع بیشتری جذب کند؛ امکانش نیست. چون چنین فرصتی وجود ندارد، ولو اینکه وزیر پیشنهادی فردی قوی و کارآمد باشد.
فاطمه هاشمی، دختر حجت‌الاسلام هاشمی‌رفسنجانی نیز روز شنبه در گفت‌وگویی، تغییرات در کابینه در این مقطع زمانی را به صلاح روحانی ندانست. هاشمی در پاسخ به این پرسش که «آیا کابینه روحانی به ترمیم‌های دیگری (تغییر وزرا) نیاز دارد یا خیر؟» تأکید کرد: به نظرم ترمیم در این مقطع زمانی اقدام درست و صحیحی نیست؛ مگر آنکه بنابر یکسری دلایل قابل توجیه اتفاق خاصی رخ دهد یا اینکه امکان مقاومت (در برابر فشارها) وجود نداشته باشد که بخواهیم کابینه را ترمیم کنیم یا وزیر یا وزرایی را تغییر دهیم اما در کل باید بگویم هر چه تعداد ترمیم‎ها (تغییر وزرا) در پایان دوره دولت یازدهم کمتر باشد، بهتر خواهد بود.

هاشمی و روحانی پسابرجام!
انتقاد صریح خانواده هاشمی‌رفسنجانی از حسن روحانی به خاطر تغییرات اعمال شده در کابینه از آن جهت قابل تامل است که برخی معتقدند حسن روحانی قائل به به‌وجود آمدن یک مختصات سیاسی جدید برای خود در دوران پسابرجام است و همانند گذشته مناسبات خود با افرادی همانند هاشمی‌رفسنجانی را مناسبات طولی و در امتداد هم نمی‌داند بلکه معتقد به رفاقت دوشادوش با امثال رفسنجانی است. بر همین اساس می‌توان ماهیت تغییرات جدید روحانی در کابینه آن هم در آستانه انتخابات ریاست‌جمهوری را نشانه باور روحانی به این موضوع دانست.  بنابراین به اعتقاد برخی، تغییرات ایجادشده در کابینه یازدهم، به نوعی تلاش روحانی برای به‌دست آوردن استقلال سیاسی است. اگرچه انتخاب فخرالدین دانش‌آشتیانی به عنوان وزیر پیشنهادی وزارت آموزش‌وپرورش نشان‌دهنده تداوم اعتقاد روحانی به دوستی با فتنه‌گران است اما حذف محمدعلی نجفی به عنوان گزینه پیشنهادی وزارت آموزش‌وپرورش نشان‌دهنده تلاش روحانی برای ایجاد نوعی رفاقت جدید و متفاوت از گذشته با جریان فتنه است.  کارشناسان می‌گویند ماهیت تغییرات روحانی در کابینه، از جنس تلاش برای بقا است؛ تلاشی دوسویه برای حضور در انتخابات و پیروزی در آن!

رئیس قوه‌قضائیه می‌گوید باید کسانی که از داخل کشور به رسانه‌های معاند کمک می‌کنند به عنوان معاونت در جرم تحت تعقیب قرار بگیرند. آیت‌الله آملی‌لاریجانی در جلسه مسؤولان عالی قضایی به هجمه‌های سنگین اخیر علیه نظام و دستگاه قضایی اشاره کرد و گفت: هرچه این هجمه‌ها بیشتر می‌شود، متوجه می‌شویم قوه‌قضائیه موثرتر عمل کرده است. وی با بیان اینکه این هجمه‌ها یک روز با بهانه‌های حقوق‌بشری و روز دیگر با طرح ادعاهای کذب صورت می‌گیرد، ادامه داد: مدافعان به اصطلاح حقوق‌بشری بسیاری از اطلاعات خود را از ضدانقلاب فراری، منافقین و عوامل موثر در فتنه دریافت می‌کنند در حالی که واضح است این گروه‌ها اطلاعات صحیح را ارائه نمی‌کنند. مشکل دیگر آنها در زمینه حقوق‌بشر به اصل و مبنای جمهوری اسلامی بازمی‌گردد یعنی آنها با حکومت دینی مخالفند در حالی که قانون اساسی جمهوری اسلامی از ابتدا تا انتها به حکومت دینی و حکومت الله پرداخته است.  به گزارش اداره کل روابط عمومی قوه‌قضائیه، رئیس دستگاه قضا افزود: درباره برخی پرونده‌ها نیز دروغ‌های عجیب و غریب می‌شنویم. در حالی که میلیون‌ها پرونده در دستگاه قضایی جریان دارد و روند طبیعی دادرسی خود را طی می‌کند،  می‌بینیم یک پرونده را رسانه‌ای می‌کنند و با طرح مطالب کذب نسبت‌های دروغ به رهبری و رئیس قوه‌قضائیه و نظام قضایی کشور می‌دهند. می‌گویند رئیس قوه‌قضائیه پرونده را مختومه کرده در حالی که طبق قانون جز در چارچوب ماده 477 قانون آیین دادرسی کیفری که پیش از این نیز در قالب ماده 18 مطرح بود، رئیس قوه‌قضائیه اختیار قانونی برای مختومه کردن پرونده ندارد و هیچگاه هم چنین عملی واقع نشده است، بنابراین طرح چنین ادعاهایی کذب محض است. آیت‌الله آملی‌لاریجانی همچنین با تأکید بر لزوم تعقیب قضایی افرادی که از داخل کشور با رسانه‌های معاند همکاری می‌کنند، تصریح کرد: در عناد و دشمنی برخی رسانه‌ها در خارج از کشور تردیدی نیست اما کسانی که از داخل کشور به این قبیل رسانه‌ها کمک می‌کنند باید به عنوان معاونت در جرم تحت تعقیب قرار بگیرند تا مرز بین انقلاب و ضدانقلاب مشخص شود. متأسفانه برخی از افراد در داخل با این رسانه‌ها مصاحبه می‌کنند و به نحوی به آنها کمک می‌کنند و در عین حال طلبکار هم هستند.

عضو کمیسیون آموزش مجلس گفت: حال که آقای فانی دیگر برای استیضاح به مجلس نمی‌آید پاسخگوی اختلاس در صندوق ذخیره فرهنگیان خود رئیس‌جمهور خواهد بود. اسدالله عباسی، نماینده مردم رودسر و املش در مجلس شورای اسلامی گفت: از آنجا که فساد صندوق ذخیره فرهنگیان در زمان مسؤولیت آقای فانی صورت گرفته است منطقی این بود که خود او پاسخگوی این تخلف باشد. وی با اشاره به اینکه بنا بود فانی در جلسه استیضاح به سوالات درباره اختلاس 8 هزار میلیارد تومانی از صندوق ذخیره فرهنگیان پاسخ گوید، اظهار داشت: حال که آقای فانی دیگر برای استیضاح به مجلس نمی‌آید پاسخگوی اختلاس در صندوق ذخیره فرهنگیان خود رئیس‌جمهور خواهد بود. عباسی گفت: هر چند وزیر جدید می‌تواند عنوان کند این اختلاس در زمان مسؤولیت من صورت نگرفته است اما خود آقای دکتر روحانی باید پاسخگوی مسائل و مشکلاتی که در صندوق ذخیره فرهنگیان پیش آمده است باشد.
 

گروه اقتصادی: حسن روحانی با بیان اینکه امروز بانک‌ مرکزی و سایر بانک‌های ایرانی ارتباط خوبی با دنیا دارند، گفت: تجارت ما با دنیا رو به ‌رونق است و کارخانه‌های ما یکی پس از دیگری دارند از «رکود» خارج می‌شوند. رئیس‌جمهور صبح دیروز در جمع مردم شهرستان خمین در ورزشگاه شهید مطهری اظهار داشت: شما مردم بزرگ ایران بودید و هدایت‌های مقام معظم رهبری بود که توانست شرایطی فراهم کند تا دیپلمات‌های قهرمان ما در دنیا مذاکره‌ای انجام دهند که 6 قطعنامه ظالمانه علیه ملت ایران را لغو کنند. آیا این برای ما افتخار بود که کشتی بزرگ نتواند مستقیم به ایران بیاید و به دوبی رفته و پس از تخلیه بار توسط لنج‌ها بارها به بندرعباس برسد و برای هر کانتینر 700 دلار اضافه برای پول بار بپردازیم؟ رئیس‌جمهور افزود: امروز در سایه برجام همه کشتی‌ها در بندرعباس پهلو می‌گیرند اما هر حواله بانکی در زمان گذشته به‌وسیله صراف‌ها و دلالان حدود 10 تا 20 درصد خرج انتقال داشت و از جیب مردم می‌رفت درحالی که اکنون بانک‌ مرکزی و سایر بانک‌های ایرانی ارتباط خوبی با دنیا دارند و دیگر آن 20 درصد از جیب مردم به جیب دلالان نمی‌رود. روحانی ادامه داد: محصولات پتروشیمی و خودروی ایران در تحریم قرار داشت درحالی که اکنون می‌توانیم با افزایش قابل ملاحظه‌ای محصولات پتروشیمی صادر کنیم، خودرو تولید کنیم و فلزات گران‌قیمت وارد کنیم، آیا اینها برای جمهوری اسلامی ایران و ملت ما افتخار نیست؟ رئیس‌جمهور در ادامه با اشاره به انتقادات از دولت گفت: می‌گویند دولت یازدهم، چشم به دنیای خارج دوخته است، ما قبل از آنکه برجامی به ثمر برسد، تورم 40 درصد را به 15 درصد رساندیم، نگاه ما به کجا بود؟  وی اظهار داشت: امسال، سال اقتصاد مقاومتی است، سال اقدام و عمل است و باید به رونق اقتصادی برسیم. امسال باید جوانان را که از بیکاری رنج می‌برند، به شغل مناسب تحصیلات عالیه‌شان برسانیم. آنوقت که نفت ما با قیمت 120، 130 و 140 دلار به فروش می‌رسید از سال 86 تا 91، اشتغال خالص سالانه 12 هزار نفر بود، یعنی عده‌ای مشغول به‌کار شدند و عده‌ای بیکار خالص اما در یک سال گذشته براساس گزارش مرکز آمار، سالانه اشتغال‌آفرینی ما 714 هزار نفر بوده است. رئیس‌جمهور خاطرنشان کرد: ما باید سالانه یک ‌میلیون و بیش از یک‌ میلیون شغل ایجاد کنیم تا معضل بیکاری را حل کنیم و همه باید دست به دست هم بدهیم. امروز در سایه رهبری فرزانه، کشور دارای وحدت و همدلی است و امنیت در کشور براساس تلاش قوای مسلح وجود دارد و تجارت ما با دنیا رو به‌ رونق است و کارخانه‌های ما یکی پس از دیگری دارند از رکود خارج می‌شوند.

میشل عون، رئیس جریان تغییر و اصلاح لبنان و نامزد مطرح ریاست‌جمهوری این کشور یک روز پس از اعلام حمایت دبیرکل حزب‌الله از خود، با سیدحسن نصرالله دیدار کرد.  عون بعد از این دیدار که جبران باسیل، وزیر خارجه لبنان نیز در آن حضور داشت، گفت: «سیدحسن نصرالله تمام تسهیلات برای حل موضوع انتخاب رئیس‌جمهور را ارائه کرد. ما به پایان خوبی رسیدیم و امیدواریم امور را کامل کنیم و از سیدحسن نصرالله که در حل مشکل انتخاب رئیس‌جمهور به ما کمک کرد، قدردانی می‌کنیم».

دونالد ترامپ به فاصله چند روز پس از آنکه از نفرت جهان از آمریکا خبر داد، رئیس‌جمهور دموکرات و هم‌پالکی او را که در آستانه رسیدن به کاخ سفید است به همه اقدامات و صفات شریرانه متهم کرد. نامزد یاغی حزب جمهوری‌خواه در آخرین سخنرانی انتخاباتی‌اش در فلوریدا گفت: «داعش هم‌اکنون در 32 کشور حضور دارد و آنها (داعش) آرزو می‌کنند هیلاری رئیس‌جمهور شود». ترامپ، کلینتون را فردی دانست که اجازه شکل‌گیری و تحرک داعش را داده و سیاست خارجی او تریلیون‌ها دلار از ثروت آمریکا را به کشورهای دیگر فرستاده است: «آنچه او انجام داد این بود که تروریسم را در سراسر جهان منتشر کرد. او داعش را رها کرد و آنها اکنون در عراق، سوریه، لیبی و به همین ترتیب در کشور ما حضور دارند». تاجر نیویورکی سپس به مردم آمریکا هشدار داد که به ریاست‌جمهوری رسیدن هیلاری کلینتون به معنای ادامه حکمفرمایی اوباما بر آمریکا و داعش در جهان و عامل بالارفتن مالیات‌ها و بدبختی مردم آمریکا خواهد شد. اما او شر دموکرات‌های حاکم را از این هم فراتر می‌داند. ترامپ ادامه داد: «من طرحی را برای متوقف کردن فساد دولتی ارائه کردم اما رقیب من هیچ برنامه‌ای برای پایان دادن به آن ارائه نکرده زیرا خودش تجسمی از فساد دولتی است». نامزد ریاست‌جمهوری آمریکا اعتراف کرد: «کشور ما از صحنه جهانی بیرون رانده شده است. ارتش ما به پایان خود رسیده است و ما 20 تریلیون دلار بدهی داریم و این میزان بدهی کمتر از 8 سال و در دوران اوباما 2 برابر شده است». او کلینتون را طبق اسناد افشا شده ویکی‌لیکس متهم به اخاذی 12 میلیون دلاری از پادشاه مغرب برای هزینه‌های انتخاباتی‌اش کرد و گفت: «هیلاری کلینتون حاضر است کاخ سفید را به هر کشوری که بیشترین قیمت را برای آن پرداخت کند، بفروشد».

بزرگ‌ترین شرکت مخابراتی آمریکا «ای‌تی ‌اند تی» AT&T با خرید گروه چندرسانه‌ای تایم‌وارنر، انحصار رسانه‌ای خود را افزایش داد. بدین ترتیب «ای‌تی‌ اند تی» که زمانی یادگار الکساندر گراهام بل، مخترع تلفن بود اینک تبدیل به یک غول ارتباطاتی شده که سهام آن به صورت تو در تو در اختیار یک هولدینگ اصلی متصل به وال‌استریت است.  «ای‌تی ‌اند تی» شرکت تایم‌وارنر را به مبلغ 85 میلیارد و 400 میلیون دلار خریداری می‌کند که بخشی از این مبلغ به شکل نقدی و بخش دیگر به شکل سهام پرداخت می‌شود. بدین ترتیب شبکه‌های معروف «اچ‌بی‌او»  HBO- پخش فیلم و سریال- و  «سی‌ان‌ان» CNN در کنار دیگر اقمار شرکت تایم‌وارنر  مثل شرکت‌های ترنر برادکستینگ و کمپانی فیلمسازی برادران وارنر به همراه حق پخش لیگ‌های ورزشی بسکتبال، فوتبال و بیسبال آمریکا در انحصار یک غول مخابراتی قرار خواهد گرفت. خرید این بلوک بزرگ رسانه‌ای توسط «ای‌تی‌ اند تی» در حقیقت به معنای چرخش نومحافطه‌کاران حاکم بر صنایع مخابراتی و جاسوسی آمریکا از طیف جمهوری‌خواهان به سوی دموکرات‌های حاکم است و قطعا حق دلالی این خرید عظیم به دولت اوباما و کلینتون‌ها تعلق خواهد گرفت که اجازه چنین انحصار بی‌حد و مرزی را در کشوری مدعی رسانه‌های آزاد داده‌اند. در قالب این پیوند سیاسی- اقتصادی، شرکت چندرسانه‌ای تایم‌وارنر که توسط خانواده صهیونیست ترنر متمایل به دموکرات‌ها اداره می‌شد، در تبانی با سهامداران صهیونیست بزرگ وال‌استریت و نومحافطه‌کاران تگزاسی صاحب نفوذ در سازمان سیا، با ایجاد یک انحصار ارتباطاتی بزرگ به پیشواز عصر حکومت هیلاری بر کاخ سفید
رفته‌ است.

امیر استکی: در برخورد با کودکان سفارش اکید شده است که به مهربانی رفتار کنیم؛ اینکه با چهره‌ای گشاده با بچه‌ها روبه‌رو شویم و دست نوازشی به سرشان بکشیم و اگر هم مقدور باشد از تنقلات کوچک که می‌شود همیشه همراه داشت به آنها بدهیم تا خوشحالی‌شان صدچندان شود. این نشان مهربانی و مناعت طبع آدمی خواهد بود اما اگر نابجا و در برخورد با غیر بچه‌ها چنین رفتاری داشته باشیم بیشتر از هر چه نشان از بلاهت و ناپختگی آدمی است.
اگرچه برخورد گشاده در همه حال پسندیده است ولی فقط همین لبخند زدن در برابر تعهدات‌مان در برخورد با دیگر انسان‌ها کافی نیست. اگر مثلا در جواب طلبکاری که طلبش را مطالبه می‌کند فقط لبخند تحویل بدهیم باید مطمئن باشیم این گشاده‌رویی بدترین توهین به او است و اگر در مقام یک دولتمرد در برخورد با مردمی که از مشکلات اقتصادی نالانند فقط نیش تا بناگوش باز شده و کلیات ابوالبقا تحویل بدهیم باید بدانیم نمک به زخم‌شان پاشیده‌ایم.
انسان‌ها فقط سال‌های کمی کودکند و رها از مشکلات و معضلات و متاسفانه سال‌های زیادی را در حالی سپری می‌کنند که همواره دغدغه‌هایی اساسی دارند که در رأس آنها، دغدغه‌های اولیه و معیشتی قرار دارد. امروز به علت توزیع نابرابر منافع در کل جهان شاهد این هستیم که درصد بسیار زیادی از انسان‌ها تا دم مرگ درگیر فکر و ذکر معاش خواهند بود و خب! در این وضعیت که کشور ما نیز از آن مستثنا نیست، خنده و حرکات نمایشی تحویل گرفتن در مطالبه از سیاستمداران برای بهتر شدن اوضاع معاش، بزرگ‌ترین توهین‌هاست که باید تحمل کنیم.
در دنیای سیاست و در مقام اداره یک کشور به هر حال اقتضائاتی وجود دارد که نمی‌شود همه آنها را بیهوده دانست. یکی از آنها شاید همین حضور در مراسم اقوام و دسته‌های مختلف، بزرگداشت‌ها و نکوداشت‌ها، تقدیرها و تشکرها و... است اما همه اینها به عنوان اموری در مرتبه چندم اهمیت قرار دارند. به عبارت دیگر اینها کارهایی هستند که اگر انجام هم نشوند به جای خاصی بر نخواهد خورد و حکم خربزه در برابر نان را دارند که در تحلیل نهایی باید به فکر نان بود که خربزه گرچه شیرین است ولی متاسفانه همه آب است.
این همه مقدمه اما برای ورود به این مساله است که چرا شاهد این هستیم که این رویکرد در برخورد با مشکلات به جای پاسخگویی و شفافیت نشسته است. به نظر نگارنده این مساله از 2 منظر قابل بررسی است؛ اول اخلاق حکمرانی به جا مانده از چندین هزار سال حکومت شاهان و فرمانروایان و دوم سوءاستفاده‌ از روزگار سیطره رسانه‌ها و قدرت بسیارشان در شکل‌دهی رفتار آدمیان. در ذهن شاهان و در جهان زیست آنان اصولا حق فقط از آن آنهاست و مملکت و مردم در اندیشه آنها ملک و رعیتند و به عبارت دیگر تحت اراده و خواست ملوکانه. در این اندیشه البته اصول اخلاقی زیادی در برخورد با رعیت توصیه شده است که لب همه آنها «مهربانی و مدارا با رعیت» است. رعیتی که گرچه هیچ حقی برابر اراده ملوکانه ندارد ولی از آن رو که نام نیک زیبنده شاهان است خوب است با او مهربان بود و در زیر جریان غالب و مسیطر تامین منافع شاه و کاست اطرافش با او به عدل و داد رفتار کرد. خلاصه! رعیت چونان کودکانند که آنچه را باید بکنند و آنگونه که باید زیست کنند را صاحب اختیار آنان چونان پدر باید تعیین کند و در کنار این ساختار خلل‌ناپذیر چه خوب است این پدر دست نوازشی هم به سر آنها بکشد. این طرز نگاه به زیردستان به نظر بنده یکی از رسوبات سده‌های طولانی سیطره شاهان بر کشور ما است. رسوبی که به کرات در رفتار سیاستمداران این روزگار کشور نیز می‌بینیم. اینکه سیاستمداران و دولتمردان ما معترف باشند وکلای ملتند و در برابر حقوق اساسی ملت که مهم‌ترین آنها پاسخ خواستن از حاکمان است، تسلیم و فرمانبردار هستند به تنهایی کفایت نمی‌کند. مساله اساسی آنجاست که رفتارها در عمل چه چیزی را نشان می‌دهد. اینکه یک رئیس‌جمهور با تعجب و عتاب از مردم بپرسد چرا به‌خاطر عملکرد و وجود او شکرگزار خداوند نیستند، آیا به نظر شما همان رسوبی نیست که از آن یاد کردیم؟ آنجا که منتقدانی که مستند و دقیق موی دماغ جناب دولت می‌شوند و به دیدن لبخند و شنیدن کلیات ابوالبقا راضی نمی‌شوند، به جهنم حواله داده می‌شوند و بی‌سواد و ناسپاس خوانده می‌شوند، آیا همان تصور عوام‌الناس کالانعامی نیست که سال‌های سال بر فکر و ذکر شاهان و حاکمان ما غالب بود و هرگونه پا پی شدن رعیت و سماجتش در توضیح خواستن و داد طلبیدن را شکر خوردن اضافی تلقی
می‌کرد؟
این نگاه کلی و در پس‌پرده دل به مردم، امروز در کنار توانایی فریب بیش از پیش آنها به واسطه رسانه و وانمایی حقیقت توسط رسانه‌هاست که به گسترش رفتارهای نمادین رسانه‌ای منجر شده است.
اینکه می‌شود به جای تلاش برای درمان فلان شخص سوخته شده در اطفای داوطلبانه آتش‌سوزی جنگل فقط به تقدیر و تشکر از او کفایت کرد و همین را کافی دانست و با عکس یادگاری همین تقدیر، پروژه‌های سیاسی خود را جلو برد، نشانگر اعتقاد راسخ به همان جهان زیستی است که به دولتمردان ما به ارث رسیده است و نتیجه آن جز ناراحتی آن جوان ۲۵ ساله‌ای که در اطفای داوطلبانه جنگل سوخت نمی‌شود که آه از دل بکشد که «روحانی و ابتکار برای تندیس، مرا تا تهران کشاندند ولی قدمی برای درمان برنداشتند!» این عکس یادگاری گرفتن‌های گسترده به جای تلاش قابل مشاهده برای حل مشکلات، از آن روزی میسر شد و موثر افتاد که رسانه در شکل و شمایل امروزی ظهور کرد. اینکه می‌بینیم انسان‌ها در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های جدید‌الظهور به لایک کردن و کامنت گذاشتن در برخورد با آلام و دردها و مشکلات انسان‌های دیگر کفایت و وجدان خودشان را راحت می‌کنند در تحلیل نهایی امر پسندیده‌ای نیست و از سوی دیگر برای کسانی که علاوه بر مسؤولیت کلی انسانی مسؤولیت رسمی و قانونی در برابر مشکلات و معضلات نیز دارند به هیچ‌وجه پذیرفته نیست و متوسل شدن به آن فریب دادن خلق است. اینکه هر دولتی به دنبال معرفی دستاوردها و هنرهای خود در اداره مملکت باشد امری نیست که کسی با آن مشکلی داشته باشد. همه مشکل آنجاست که درصد زیادی از این خودتبلیغی‌ها شامورتی‌بازی و از جنس لبخندهای ملوکانه‌ای است که پس از رویت آنها باید خداوند را شکر کرد. همه اینها خربزه‌ای است که به جای نان به ملت تعارف می‌شود که اگرچه شیرین است ولی همه آب است. 
 

محمدحسین  نظری: چهارم آبان سال 43 بی‌شک نقطه عطفی در تاریخ نهضت اسلامی است؛ روزی که سخنرانی روشنگرانه امام خمینی علیه تصویب قانون ننگین کاپیتولاسیون، مردم را بیدار کرد و استکبار داخلی و خارجی را رسوا. این قانون به همه مستشاران نظامی آمریکا که در استخدام رژیم بودند، اجازه می‌داد از مصونیت‌ها و معافیت‌های قرارداد وین بهره‌مند شوند. حضرت امام که نتیجه عملی این وادادگی سیاسی را بخوبی می‌شناختند، در آن سخنرانی فریاد برآوردند: «عزت ما پایکوب شد، عظمت ایران از بین رفت، عظمت ارتش ایران را پایکوب کردند. قانونی را به مجلس بردند که در آن ما را ملحق کردند به پیمان وین... که تمام مستشاران نظامی آمریکا با خانواده‌های‌شان، با کارمندهای فنی‌شان، با کارمندان اداری‌شان، با خدمه‌شان... از هر جنایتی که در ایران بکنند، مصون هستند. ملت ایران را از سگ‌های آمریکا پست‌تر کردند. چنانچه کسی سگ آمریکایی را زیر بگیرد از او مؤاخذه می‌کنند، اگر شاه ایران یک سگ آمریکایی را زیر بگیرد، مؤاخذه می‌کنند. چنانچه یک آشپز آمریکایی شاه ایران را زیر بگیرد، بزرگ‌ترین مقام را زیر بگیرد، هیچ‌کس حق تعرض ندارد».
خود قرارداد وین که برای سفیران و ماموران کنسولی در کشورهای خارجی مصونیت‌هایی را قائل می‌شود، بعد از انقلاب به قوت خود باقی ماند، کاپیتولاسیون اما از طرف جمهوری اسلامی ایران نقض شد. قرارداد‌های بین‌المللی اگر یکطرفه باشند و حقی را صرفا برای یک کشور نسبت به کشور دیگر قائل باشند، بی‌شک زورمدارانه‌اند و کاپیتولاسیون نیز از این قاعده مستثنا نبود اما چرا باید رژیم پهلوی به چنین قانون یکطرفه‌ای تن در می‌داد؟! علت را می‌توان در 2 عامل ذیل جست‌وجو کرد.
عامل اول، روحیه ظلم‌پذیری مسؤولان وقت بود که آن نیز بی‌علت نبود. رژیم مسؤولانی داشت راحت‌طلب که در تصمیم‌گیری‌ها به منافع ملی، چندان توجهی نداشتند. ظرفیت‌های درون‌زا را نادیده می‌گرفتند و به دنبال رشد پایدار اقتصادی نبودند. نفت بادآورده را می‌فروختند و مملکت را اداره می‌کردند. تن‌پروری مسؤولان از یک سو و حیف و میل پول نفت از دیگر سو باعث شد رژیم نتواند کسری بودجه‌اش را جبران کند.
در نتیجه چون حل مشکل اقتصاد را در تعامل با کدخدا می‌دید، به فکر دریافت وام اقتصادی از آمریکا افتاد. آمریکا هم شرط کرد که اگر وام می‌خواهید، باید این قانون را بپذیرید. رژیم هم که عرضه تقویت تولید داخل و افزایش صادرات غیرنفتی برای جبران کسری بودجه را نداشت، این شرط ننگین را پذیرفت.
عامل دوم نیز ذات زیاده‌خواه دولت استکباری آمریکاست. این را می‌توان از آنجا فهمید که از نقطه ضعف اقتصادی کشور‌ها برای سیطره و سلطه همه‌جانبه‌اش استفاده می‌کند. نزول می‌دهد و در وقت گرفتن بهره، هم پول اضافه می‌گیرد و هم عزت ملی کشور مقابل را! اگر خیرخواهی‌ای در کار است و آمریکا می‌خواهد به ژاندارم منطقه خوش‌خدمتی کند، وام بدهد و سودش را بگیرد، دیگر امتیاز حقوقی چرا؟! این قانون بخوبی برای تاریخ روشن کرد حضور مستشاران آمریکایی در ایران، در پی یک قرارداد اقتصادی- نظامی و برای خدمت نبود، بلکه نوعی اشغالگری غیرمستقیم بود. این نکته را حضرت امام در این سخنرانی اینطور تبیین کردند: «نظامى‏هاى آمریکا و مستشاران نظامى آمریکا براى شما چه نفعى دارند؟ اگر این مملکت در اشغال آمریکاست، پس چرا اینقدر عربده مى‏کشى؟ چرا اینقدر دم از ترقى مى‏زنی؟ اگر این مستشاران نوکر شما هستند، چرا از ارباب‏ها بالاترشان مى‏برید؟ اگر نوکرند با آنان مثل سایر نوکرها عمل کنید».
طبیعی است هر گاه این دو عامل تقویت شوند، شاهد بروز و ظهور قرارداد‌های ننگین خواهیم بود و امروز نیز انگار تاریخ در مقابل ما تکرار می‌شود. دولتی روی کار است که از گفتمان توسعه، ادعایش را به ارث برده و هر از گاهی عربده مترقی بودن می‌کشد، تا جایی که وزیر بهداشت مدعی می‌شود قبل از این دولت مردم روی زمین زایمان می‌کردند. مسؤولان وزارت نفتش هم نه تنها حوصله کار جهادی و تقویت شرکت‌های داخلی استخراج نفت را ندارند، بلکه اعتمادی نیز به نیروهای خودی ندارند و در مناقصه‌ها، به شرکت‌های ایرانی فرصت برابر برای رقابت با شرکت‌های خارجی نمی‌دهند. نتیجه این رویکرد تن‌پرورانه و غیرجهادی می‌شود IPC که مظهر کاملی از عامل اول است. عامل دوم نیز بخوبی در پذیرش قوانین سازمان FATF هویداست، چرا که در کاپیتولاسیون یک سوی قرارداد ضعف اقتصادی و بهانه چرخیدن چرخ اقتصاد بود اما سوی دیگرش امتیازخواهی در حوزه حقوق خودنمایی می‌کرد. در پذیرش قوانین FATF نیز اگرچه بهانه رفع تحریم‌های مالی است و یک روی سکه مقابله با پولشویی است اما روی دیگر آن باج‌خواهی استکبار در حوزه‌های امنیتی است. رفع مشکلات اقتصادی، تنها بهانه‌ای است برای ایجاد وابستگی‌های بلندمدت همه‌جانبه به استکبار که اتفاقا بنا به پژوهش‌های علمی، در بلندمدت همان مشکلات اقتصادی را هم عمیق‌تر خواهد کرد.
از آینه تاریخ، باید عبرت گرفت!