فیلم مستند سیاسی یکی از رایج‌ترین تولیدات تلویزیونی و سینمایی است. تقریبا اغلب استودیوهای سینمایی چه مستقل و چه در بدنه هالیوود به ساخت این فیلم‌ها دست زده‌اند. از بی‌بی‌سی و اچ‌بی‌او تا یونیورسال و پارامونت مستندهایی سیاسی تولید کرده‌اند. شبکه‌های تلویزیونی از این مدیوم برای رساندن پیام خاص خود بهره می‌برند و اغلب از منظر تاریخی و بیوگرافیک مضمون‌های سیاسی خود را به تماشاگر عرضه می‌کنند. به گزارش «وطن‌امروز»، اتفاق بزرگ در عرصه مستند سیاسی پس از 11 سپتامبر رخ داد. دوربین‌های تمام خبرگزاری‌ها به سمت و سویی رفت که نام آمریکا عنصری پررنگ از هرگونه گزارشی بود. چه در خاورمیانه و چه در آفریقا این نام سیاست خارجی آمریکا بود که بر نوک زبان‌ها می‌گشت و باز 2 منظر روایی پروپاگاندا و نقادانه در 2 لبه مضمونی این آثار قرار داشتند. مایکل مور با ساخت بیشترین و با کیفیت‌ترین مستندهای سیاسی اخیر می‌تواند بررسی دقیقی از این دوره را ارائه کند. مایکل مور که در اواخر دهه 80 نخستین مستند سیاسی خود را با نام «راجر و من» ساخت که درباره جنرال موتورز و اخراج کارمندانش بود، دومین اثر او بیکن کانادایی همانند اثر اولش نه امتیاز گرفت و نه منتقدان نقدهای مثبتی برای آن نوشتند. با این حال همه‌چیز از بولینگ برای کلمباین و فارنهایت 9/11 آغاز شد. مستندهایی که در سال 2002 و 2004 توانست سبک، شیوه و روایت منحصربه‌فرد مایکل مور را ارائه دهد و بتواند نمونه و الگوی بسیاری از مستندسازهای تلویزیونی و سینمایی قرار گیرد. بولینگ برای کلمباین با سوژه قرار دادن خشونت در آمریکا سیاست داخلی این کشور را در بخش آموزش هدف قرار داده بود و فارنهایت 9/11 سیاست خارجی آمریکا در تهاجم به دیگر کشورها به بهانه حادثه 11 سپتامبر. مور اما در سال 2015 خلاقانه‌ترین مستند سیاسی خود را تولید کرد. «حمله بعدی کجاست» با لحن کمدی همیشگی مایکل مور همراه است و به این مساله می‌پردازد که می‌توان به گونه‌ای دیگر به کشورها حمله کرد و در مضمون خود قرار است به سیاستمداران آمریکا بیاموزد که می‌توان به ایده‌های کشورهای دیگر حمله کرد و از آنها برای ساختن آمریکایی بهتر بهره گرفت. لحن کمدی فیلم به تمسخر مستقیم سیاستمداران آمریکا می‌پردازد و سفر مور به کشورهای دیگر نمایش ایده‌های جذاب در روند پیشرفت در مقوله حقوق‌بشر آنهاست.  از سال 2001 به بعد فیلم‌های بسیاری درباره سیاست در آمریکا ساخته شد اما تمام آنها مستقیما دولت و سیاستمداران را مورد انتقاد قرار ندادند. Food inc، ht31 و حتی AMY  نیز مستقیم و غیرمستقیم به نقد سیاسی محیط و شرایط می‌پردازند. امسال نیز فیلم‌های Zero Days، Weiner و Food Choices  در کنار اثر جدید مور به نام مایکل مور در ترامپ لند در قالب سینمای مستند سیاسی فیلم‌هایی قابل تامل خواهند بود. وقتی کارگردان همیشه منتقد سینمای آمریکا، اولیور استون، آخرین فعالیت سینمایی خود را به شخصیت‌پردازی از اسنودن و ساخت درام سینمایی «اسنودن» اختصاص می‌دهد، یعنی یکی از محوری‌ترین موضوعات سیاسی- سینمایی اطلاعات و افشاگری‌هایی است که اسنودن به عنوان یک شهروند آمریکایی-که دیگر در آمریکا نیست- منتشر می‌کند. تازه‌ترین ساخته اولیور استون تلاش کرده از «اسنودن» یک وطن‌پرست آرمانی بسازد. ادوارد اسنودن که ماجرای افشاگری‌های او چندسالی است به موضوع اول اطلاعات و امنیت ایالات متحده بدل شده است، البته در فیلم‌های دیگری نیز سوژه بوده است. در این میان شاید مستند شهروند چهارم از تکان‌دهنده‌ترین مستندهای سیاسی ضدسیاست خارجی آمریکا باشد که به شکلی عجیب مورد ستایش جشن‌ها و جشنواره‌ها قرار گرفته است. «شهروند چهارم» یک مستند سیاسی است که لاورا پوئیتراس آن را ساخته است. مستندی که توانست از سیاسی‌ترین جشنواره سینمایی جهان نیز جایزه بهترین مستند سال را بگیرد. اینکه این مستند چگونه می‌تواند در سیستماتیک‌ترین جشن سالانه سینمای آمریکا یعنی اسکار سال 2014 جایزه بهترین مستند سال را از آن خود کند، خود یک سوال است.  «وقتی در یکی از قسمت‌های مینی سریال «آینه سیاه» که محصول کانال 4 تلویزیون بریتانیاست، کاراکتر اصلی که در فضایی ایزوله زندگی می‌کند دست به شورش در برابر دوربین‌های پخش مستقیم تلویزیون می‌زند و می‌خواهد خودکشی کند، داوران شوی تلویزیونی به جای اینکه او را از مقابل دوربین‌ها خارج کنند با هوشمندی تمام به او پیشنهاد می‌دهند در تلویزیون برنامه‌ای با محوریت خودکشی بسازد تا تماشاگران از این اقدام به خودکشی کردن لذت ببرند. کاراکتر می‌پذیرد و عمل آنارشیستی‌اش در دل سیستم غرق می‌شود». این حکایت کوتاه از مینی سریال سیاسی - اجتماعی «اینه سیاه»، با دیدن فیلم «شهروند چهارم» به سرعت در ذهن یادآوری می‌شود. بویژه اینکه فیلمی درباره ادوارد اسنودن که سندهای افشاگرایانه‌اش سازمان اطلاعات آمریکا و ریاست‌جمهوری را زیر سوال برد و آنها را به تکاپو انداخت، چگونه می‌تواند در سیستماتیک‌ترین جشن سالانه سینمای آمریکا یعنی اسکار سال 2014 جایزه بهترین مستند سال را از آن خود کند؟ فیلمی که بشدت سیاسی است و با رویه افشاگرایانه اسنودن همذات‌پنداری کرده و روش اسنودن را روش خود قرار داده است. شهروند چهارم با یک ارتباط رمزدار یا کدگذاری شده یک خبرنگار فیلمساز با شخصی بی‌نام آغاز می‌شود که ادعا می‌کند مسائل مهمی برای افشاگری دارد. پس از رد و بدل کردن پیام‌های متعدد رمزدار و کدگذاری شده بالاخره گروه فیلمبرداری/ خبرنگار و فیلمساز با او دیدار می‌کنند و او کسی جز ادوارد اسنودن نیست.  برایان کاستلو از منتقدان «کامان سنس مدیا» در مواجهه با فیلم نوشته است پس از اتفاقاتی که درباره پرونده‌های اسنودن در خبر‌ها شنیده بودیم فیلم چیز تازه‌ای برای گفتن ندارد جز اینکه خود اسنودن چه شخصیتی است... و فیلم براساس تیزهوشی کارگردان تکیه روایتی خود را بر روی کاراکتر اسنودن متمرکز می‌کند و بیشتر قصد دارد فضای محبوس شده او، مواجهه وی با اتفاقات و خبر‌ها و سپس حالات روحی‌اش را به تصویر بکشد. بویژه التهاب وی پیش از ناپدید شدنش. اما در کنار تمام اینها فیلم جز اسنودن و پرونده‌هایی که به آن اشاره می‌شود، فضایی خلأ را به‌وسیله بافت تصویری، کات‌های منجر به سیاهی و ساندافکت‌ها برای ما می‌سازد. فضاسازی‌ای که ما را به همان ایزوله بودن اسنودن و هر کدام از «ما» می‌رساند. ما در این فیلم تمام اشخاصی را شامل می‌شود که زندگی و نحوه نگرش‌شان پس از افشاگری‌های اسنودن تغییر پیدا کرد و فیلم نیز در جهت تبیین تغییرات دست به این فضاسازی می‌زند. فضاسازی‌ای که محتویات پرونده‌ها را تصویری می‌کند. اینکه تمام پیام‌های مخابراتی و اینترنتی ما قابل ردیابی و شنیدن است ناخودآگاه ما را به زندگی کردن در فضایی بسته سوق می‌دهد. کاری که فیلم در تمام فصول می‌خواهد بر روی آن تاکید کند. اسنودن در شهروند چهارم هیچ‌گاه در فضایی باز تصویر نمی‌شود. تصاویر از او در فضاهایی تنگ و محبوس، یا با کادر‌های بسته توسط دوربین همراه است.  مستند سیاسی/ تاریخی/ بیوگرافی شهروند چهارم در واقع دامن زدن تصویری براساس قواعد فیلمسازی به گزاره‌هایی است که اسنودن از سازمان اطلاعات آمریکا افشا کرده بود. هنگامی که یکی از وکلای مدافع اسنودن تکلیف دیگر افراد را می‌خواهد با پرونده وی روشن کند و حرف آخر را اول بزند به جمله درستی اشاره می‌کند: «این پرونده 95 درصد سیاسی است و 5 درصد حقوقی!» و این جمله را نمی‌توان درباره خود اثر بکار نگرفت، فیلم بیش از اینکه بیوگرافی و تاریخی باشد سیاسی است و... اما همچنان سوال بزرگ‌تر، سوالی که ما را از داخل قاب فیلم به خارج از آن پرتاب می‌کند سر جای خود باقی است. چرا مستندی که در جهت پرونده‌های اسنودن حرکت می‌کند توسط یکی از جشن‌های سالانه ملی و به وضوح زیر نظر دولت آمریکا جایزه دریافت می‌کند؟

برنامه «هفت» در بخش میز نقد این هفته خود با حضور مسعود فراستی و غلامعباس فاضلی، منتقدان سینما به نقد و بررسی فیلم سینمایی «سیانور» ساخته بهروز شعیبی پرداخت. به گزارش «وطن‌امروز»، بامداد شنبه و در بخشی از برنامه «هفت» میزنقد «سیانور» بدون حضور کارگردان و تهیه‌کننده این فیلم برگزار شد. غلامعباس فاضلی در ابتدای این گفت‌وگو بیان داشت: «سیانور» خوشبختانه در جشنواره فجر مورد توجه قرار نگرفت. خوشبختانه از این حیث که فیلم‌هایی که در مرتبه اول مورد توجه ویژه قرار می‌گیرند در ادامه از این توجه کاسته می‌شود. این فیلم، بهترین فیلم سیاسی تاریخ سینمای ایران است. بهترین فیلم چون کمتر فیلمسازان ایرانی جسارت کردند سراغ سوژه‌های سیاسی بروند. فیلم خوش‌ساخت و با فرم سنجیده‌ای است که محتوای سالمی دارد. در کل فیلم امیدوارکننده و برای آقای شعیبی فیلم رو به جلوتری از «دهلیز» است.
فراستی: کارگردان وعده کرد می‌آید! چرا از نقد فرار می‌کنیم؟
مسعود فراستی نیز بیان داشت: بعد از تبلیغاتی که «هفت» درباره «سیانور» با حضور عواملش رفت، قرار بود کارگردان و نویسنده فیلم به پای میز نقد فیلم بیایند. اما نیامدند! علت چیست؟ چرا از نقد فرار می‌کنیم؟ فرهنگ نقد در ایران روابط عمومی فیلم است. فرهنگ در نقد، جدی‌تر از فیلمسازی است. مساله فراستی نیست، مساله اصلی فرهنگ نقد است که دوستان نه‌تنها اعتماد ندارند، بلکه فیلمسازی که کارش را از نظر خودش درست انجام داده است نباید از نقد فرار کند، بلکه باید استقبال کند. «ولز» جمله‌ای دارد که می‌گوید بعد از اینکه فیلم تمام شد، بهترین منتقدان، فیلمسازان هستند. یکی از بهترین نمونه‌اش «برگمان» است که در نقد روی دست منتقد می‌رود و خودش تندترین نقدها را علیه فیلم‌های خودش کرده است!
 فراستی: «سیانور» فیلمی سیاسی نیست!
فراستی در نقد فیلم «سیانور» بیان داشت: فیلم برخلاف موضوع و ظاهرا داستانش، سیاسی نیست! یک موضوع سیاسی را گرفته و بخش مهمی از این موضوع را مفروض، فرض کرده و از یک جایی وارد داستان می‌شود. کمی حس و حال گانگستری در آن پیدا می‌کنی اما حس و حال سیاسی ندارد. وی افزود: ما درباره 3 طیف در فیلم حرف می‌زنیم. ساواک، مجاهدان باقی‌مانده بر مواضع قبلی و مجاهدان تغییر کرده. فیلم ابتدا با یک ترور شروع می‌شود که اجرای ضعیفی دارد. بعد سراغ ساواک می‌رویم اما ساواک واقعی را در فیلم نمی‌بینیم. بازی هاشمی در فیلم بین جدی و شوخی مانده است که اصلا چهره ساواکی را ارائه نمی‌دهد! تصور از ساواک این است که تا حدی در مبارزه با این طیف انشعاب‌گر مارکسیست حق دارد. ما رژیمی را هم در فیلم نمی‌بینیم. ساواک در فیلم دشمن مردم نیست. بلکه دشمن مجاهدان است. مردم را در فیلم نمی‌بینیم.
 فراستی: «سیانور» مطلقا شخصیت نمی‌سازد
فراستی افزود: نقد من بر فیلمنامه است. هنوز وارد کارگردانی نشدم که «دهلیز» در کنار این بسیار پیش است. 8-7 سال راجع به فیلمنامه «سیانور» تحقیق شده است. برپا کردن جهان یک فیلم از فیلمنامه آغاز می‌شود. فیلمنامه باید فضا، هویت و شخصیت داشته باشد. فیلم مطلقا شخصیت ندارد. همگی تیپ هستند. جز شریف واقفی که دارد به شخصیت تبدیل می‌شود اما به آن نمی‌رسد. خلاصه قصه این فیلم انتخاب بین سیانور و زندگی است. فیلم اصلا چریک نیست. چریک درنمی‌آورد. اتفاقا قصه عشق فیلم هم از نظر سینمایی ضعیف است و هم از واقعیت دور است. فراستی ادامه داد: در صحنه ترور در کوچه، هم فیلمنامه‌نویس و هم فیلمساز با اسلحه نکشیدن این دو نفر می‌خواهند بگویند این حرف انسانی ماست. اما میزانسن فیلم برخلاف این است. اینها وارد کوچه‌ای می‌شوند. صمدی لباف کاملا منفعلانه در کوچه رفتار می‌کند در صورتی که وقتی آدم این کاره است می‌توانست با کشیدن اسلحه در لحظه هر دو را بکشد. پس این با انتخاب نیست. کارگردان می‌خواهد اینجا بخورد و شخصیتی بسازد که می‌خواهد اما نمی‌شود.
 فاضلی: «سیانور» آلوده به سیاست نیست و این مزیت فیلم است
در ادامه فاضلی درباره اظهارات فراستی بیان داشت: فراستی مزیت‌های فیلم را نقاط ضعف برمی‌شمرد! «سیانور» اتفاقا فیلمی است که آلوده به سیاست نیست. فیلم یک داستان عاشقانه است که این داستان را با یک پس زمینه سیاسی ترکیب کرده است و ما از همان ابتدای فیلم و ترور، با کارگردانی طرف هستیم که فضا را می‌شناسد. من قرار نیست بعد از تماشای فیلم به اطلاعاتی دقیق و درست درباره ساواک و حوادث آن دست یابم. هر فیلم دنیای خودش را بنا می‌کند و «سیانور» جهان خود را بنا می‌کند. وی افزود: چیزی که باعث نجات فیلم «سیانور» شده این است که برخلاف تصویری که این سال‌ها از ساواکی‌ها برای ما خلق کرده‌اند، فرای کلیشه‌ها ساواکی را می‌بینیم که احساس دارد و عاشق می‌شود.
فراستی: «سیانور» فاقد فرم و در تکنیک ضعیف است!
فراستی در پاسخ به فاضلی خاطرنشان کرد: ساختار جهان، فرم باید داشته باشد. اگر فیلم فرم نگرفته باشد، ابدا جهانی شکل نمی‌گیرد. فلش‌بک‌هایی که فیلم می‌زند بسیار غلط است. فلش‌بک آخر فیلم از مرده زمردیان است! این فیلم فاقد فرم است. فیلم در تکنیک نیز بشدت ضعیف است. یعنی تمام نماهایی که از اورهد شروع می‌شود و بالا می‌رود، به طور کل بی‌معنی است. مشکل دیگری که فیلم دارد این است که شعیبی نیز همچون مهدویان در «ایستاده در غبار» گمان می‌کند اگر نگاتیو کهنه باشد و رنگ را کهنه کند، ما به گذشته رفته‌ایم. ابدا اینچنین نیست و گذشته شکل نمی‌گیرد. در ادامه فاضلی بیان داشت: به چریک اشاره کردید، در صورتی که اینها اصلا چریک نیستند. توده‌ای‌ها و مجاهدان خلق چریک نیستند؛ مبارز هستند. بنابراین اتفاقا این فیلم بسیار درست است. شریف واقفی و همکارش رگ و ریشه اسلامی دارند. لذا اساسا چریک نیستند و نباید هم باشند. مساله بعدی فیلمنامه است. انتظاری که تو در فیلمنامه داری در بسیاری از فیلم‌ها بر همین قاعده و اساس نیست. قرار نیست یک فیلم به تمام انتظارات منتقد همان طور که دوست دارد پاسخ دهد؛ فیلم جهان خود را بنا می‌کند. وی افزود: درباره منطبق نبودن بر واقعیت، قرار نیست فیلمساز توقعات تمام منتقدان و تاریخ‌دانان را برآورده کند و جهانی خلق کند که منطبق بر واقعیات باشد. کمتر فیلمی در سینمای ایران مثل «سیانور» لنزهای درستی روی آن بسته شده است. حرکت‌های دوربین بسیار منظم و دقیق است.

تولید مستندی درباره نامه‌های رهبر انقلاب به جوانان غربی
مستند «ما و اسلام، پاسخ به یک نامه» از سوی رایزنی فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی ایران در آلمان تولید می‌شود. به گزارش تسنیم، مستند «ما و اسلام، پاسخ به یک نامه» با موضوع ارزیابی دیدگاه‌های مندرج در مکاتبات مقام معظم رهبری خطاب به جوانان اروپایی و آمریکا توسط رایزنی فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی ایران در آلمان تولید می‌شود. این مستند که به زبان آلمانی تهیه شده، سعی دارد به معرفی اسلام از منظر و دیدگاه پژوهشگران و متفکران جامعه آلمان بپردازد. در بخشی از این مستند، نظر اندیشمندان و پژوهشگران آلمانی راجع به اسلام و اقدامات غرب بویژه آمریکا برای مقابله با آن اختصاص دارد. بخش دیگری از این مستند، به تلاش مراکز آموزشی در کشورهای غربی برای معرفی اسلام غیرحقیقی اختصاص دارد. داعش و رابطه آن با کشورهای غربی در کلام اندیشمندان و کارشناسان از دیگر بخش‌های این مستند است.

برگزاری شانزدهمین دوره جشنواره غنی‌پور در هفته دوم اسفند
محمد ناصری، دبیر شانزدهمین دوره جشنواره غنی‌پور از برگزاری اختتامیه این دوره جشنواره در اسفندماه خبر داد.
به گزارش نسیم آنلاین، محمد ناصری، دبیر شانزدهمین جشنواره انتخاب کتاب سال شهید غنی‌پور درباره این دوره از جشنواره گفت: اختتامیه این دوره هم مانند دوره‌های گذشته در هفته دوم اسفندماه در مسجد جوادالائمه(ع) برگزار خواهد شد. وی درباره آثار رسیده به جشنواره و روند داوری‌ها گفت:  در بخش نوجوان از میان 485 اثر 6 کتاب به عنوان نامزد نهایی معرفی شده‌ است؛ در بخش کودک هم 6 نامزد از میان 916 اثر انتخاب شده‌اند. ناصری درباره بخش‌های دیگر این جشنواره گفت: داوری‌ها در  حال انجام است و نامزدهای بخش‌های دیگر هم بزودی اعلام می‌شود.

معرفی کتاب «ققنوس فاتح» در نماز جمعه
کتاب «ققنوس فاتح» در نماز جمعه این هفته سراسر کشور معرفی شد. به گزارش تسنیم، میثم نیلی، مدیرعامل مجمع ناشران انقلاب اسلامی در بخش معرفی کتاب پیش از خطبه‌های نماز جمعه تهران به معرفی کتاب «ققنوس فاتح» پرداخت. میثم نیلی با اشاره به لزوم شناخت شهید وزوایی گفت: کسانی که فرمانده گردان حبیب از تیپ تازه‌تأسیس آن زمان محمدرسول‌الله(ص) را نشناسند حتما اگر فیلم سینمایی ایستاده در غبار را که اخیرا پخش شد دیده باشند با شخصیت شهید محسن وزوایی آشنا می‌شوند که از دانشجویان پیرو خط امام، دانشجویی ممتاز، جدی، انقلابی و از فاتحان لانه جاسوسی شیطان بزرگ بود.

انتشار دایره‌المعارف مصور مناطق کردنشین
جعفر شیرعلی‌نیا از تالیف «دایره..‌المعارف مصور حوادث مناطق کردنشین پس از انقلاب» و روایتی از تاریخ سپاه پاسداران خبر داد. به گزارش فارس، جعفر شیرعلی‌نیا گفت: 2 سال است مشغول تحقیق و تالیف این دایره‌المعارف بودیم که در نهایت تحویل ناشر شد و قرار است از سوی انتشارات فاتحان تا پایان سال منتشر شود. وی همچنین با بیان اینکه کتابی با محوریت سپاه در دست تحقیق است، گفت: این مجموعه در مرحله تحقیق نهایی به سر می‌برد، «روایتی از سپاه از سال 57 تاکنون» عنوان این پژوهش خواهد بود که کار نهایی تحقیق در دست انجام است و از 2 ماه آینده کار تالیف آغاز می‌شود.

تمدید مهلت ارسال آثار به جشنواره موسیقی «نوای خرّم»
مهلت ارسال آثار هنرمندان متقاضی شرکت در سومین جشنواره و جایزه موسیقی همایون خرم (نوای‌خرّم) تا پایان روز یکشنبه، ۲۱ آذر ماه تمدید شد. به گزارش تسنیم، سومین جشنواره و جایزه همایون خرم (نوای خرّم) ویژه گروه سنی کودک و نوجوان با هدف ماندگاری و گسترش فرهنگ موسیقی اصیل ایران زمین، ارتقای بینش فرهنگی- هنری جامعه، ارائه الگوهای مناسب اخلاقی و حرفه‌ای و شناخت بیشتر هنرجویان از آثار مفاخر موسیقی کشور و تقویت روحیه جمعی در کودکان و نوجوانان علاقه‌مند موسیقی ایرانی روزهای 15 تا 17 دی‌ماه سال جاری در تالار وحدت تهران برگزار می‌شود.
 

انتقاد یک تهیه‌کننده از عدم حمایت فیلمنامه‌هایی درباره مقاومت
محمد قهرمانی، تهیه‌کننده سینما از عدم حمایت مسؤولان سینمایی از فیلمنامه‌هایی با موضوع مقاومت انتقاد کرد. به گزارش مهر، قهرمانی درباره فعالیت‌های جدید خود گفت: فعلا هیچ کار جدیدی را شروع نکرده‌ام زیرا نمی‌توانم برای آثار سرمایه‌گذار پیدا کنم. هرچند حوزه‌هایی که ما کار می‌کنیم عموما مربوط به جنگ نرم و مقاومت می‌شود اما با این وجود نتوانستیم برای چنین آثاری هم سرمایه‌گذار جذب کنیم، این در حالی است که ارگان‌ها و نهادها حتی به ما نمی‌گویند فیلمنامه‌های شما ضعیف است یا چه مشکلی دارد. تهیه‌کننده «فرشتگان قصاب» ادامه داد: ما در این میان آثار متفاوتی را به ارگان‌ها و نهادهای مختلف برای مطالعه ارائه دادیم اما هیچ کدام از آنها پاسخی به ما ارائه نداده و جواب تلفن ما را هم ندادند.

انتشار عکس‌های «روزهای انقلاب» توسط عکاس فرانسوی
کتاب عکس «میشل ستبون» عکاس فرانسوی از رخدادهای دوران انقلاب اسلامی ایران با عنوان «روزهای انقلاب» توسط انجمن عکاسان انقلاب و دفاع‌مقدس منتشر شد. به گزارش مهر، سیدعباس میرهاشمی، مدیرعامل انجمن عکاسان انقلاب و دفاع‌مقدس درباره انتشار عکس‌های میشل ستبون گفت: کتاب عکس‌های میشل ستبون از دوران انقلاب اسلامی ایران با عنوان «روزهای انقلاب»  با حضور این عکاس در افتتاحیه پنجمین همایش ۱۰ روز با عکاسان، جمعه ۱۹ آذرماه در خانه هنرمندان ایران رونمایی می‌شود. میرهاشمی افزود: در این کتاب حدود ۲۷۰ عکس سیاه‌وسفید و رنگی براساس سیر وقایع و پیروزی انقلاب اسلامی در ۳۳۶ صفحه منتشر شده است. میشل ستبون از عکاسان مطرح بین‌المللی در بسیاری از وقایع دوران انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷حضور داشته و به این دلیل مجموعه عکس قابل اعتنایی دارد.

انتشار مجموعه آثار پیشکسوتان شعر و داستان
سخنگوی انجمن قلم از انتشار مجموعه آثار پیشکسوتان شعر و داستان خبر داد و گفت: با توجه به برگزاری مراسم رونمایی از کتاب «برج110» بزودی نشست نقد و بررسی این اثر در انجمن با حضور نویسنده برگزار می‌شود. به گزارش فارس، محسن پرویز سخنگوی انجمن قلم ایران پیرامون برنامه‌های پیش روی این انجمن اظهار داشت: طرح چاپ و عرضه مجموعه آثار پیشکسوتان شعر و داستان در دست انجام است، البته وقفه‌ای در این امر پیش آمد اما با قوت در دست انجام است و بزودی تعداد دیگری از آثار منتشر خواهد شد. وی افزود: در این طرح انتشار مجموعه آثار 10 نفر از پیشکسوتان به تصویب رسید؛ از جمله این آثار می‌توان به انتشار مجموعه اشعار عباسعلی براتی‌پور و مجمدجواد محبت در بخش شعر و در بخش نقد و داستان به انتشار مجموعه آثار کامران پارسی‌نژاد اشاره کرد.  به گفته سخنگوی انجمن قلم، موضوع دیگری که در جلسه
هیات مدیره درباره آن بررسی صورت گرفت پیرامون کتاب «برج 110» فیروز زنوزی‌جلالی بود. با توجه به اینکه در نمایشگاه کتاب رونمایی مختصری برای این کتاب برگزار شد بر این اساس قرار شد با حضور نویسنده و علاقه‌مندان در انجمن قلم جلسه نقد برگزار شود.

سری جدید «همیشه خونه»  از شبکه آموزش
سری جدید برنامه «همیشه خونه» از ساعت 21 دیشب (13 آذرماه) از شبکه آموزش با تهیه‌کنندگی مجید صحاف روی آنتن رفت. به گزارش فارس، سری جدید این برنامه 60 دقیقه‌ای با اجرای زوج هنرمند امیر منوچهری و مریم جلینی پخش خواهد شد. در این برنامه که هر شب به یک موضوع و مساله مبتلابه در خانواده‌ها و جامعه می‌پردازد، سعی شده است آگاهی نسبت به مسائل خانوادگی، تربیتی، اجتماعی و... که لازمه‌ دانایی یک «خانواده ایرانی» است، در قالب‌های جذاب و متنوع به تصویر کشیده شود.

«مبارک» در زمستان می‌آید
انیمیشن سینمایی «مبارک» در زمستان 95 اکران می‌شود.  به گزارش فارس، اولین رئال- انیمیشن سینمای ایران با بازی الناز شاکردوست زمستان 95 به سرگروهی سینما آزادی اکران می‌شود. «مبارک» اولین  ساخته سینمایی محمدرضا نجفی‌امامی است که پس از 5 سال کار مداوم و  با استفاده از فناوری‌های روز انیمیشن‌سازی جهان بالاخره پس از نخستین اکران خود در جشنواره‌های معتبر بزودی در گروه سینمایی آزادی به نمایش درمی‌آید.