مهدی طاهرخانی: دقیقه 91 بازی با ذوب‌آهن یک اتفاق در گوشه زمین رخ داد که اگر یک نفر از همه این دیدار، همان یک صحنه را دیده باشد متوجه دلیل باخت تیم برانکو می‌شود؛ وحید امیری که کلا به بازی در پست مهاجم عادت ندارد به صورت غریزی به عقب‌تر آمد، توپ را به دو قدمی‌اش لب خط فرستاد، جایی که محسن ربیع‌خواه بدون هیچ مزاحمی منتظر دریافتش بود. همه قرمزها منتظر بودند این توپ تبدیل به یکی از آخرین موقعیت‌ها شود اما پدیده این فصل برانکو، نمی‌تواند توپ ساده را مهار کند؛ هول می‌شود و قبل از استپ سعی در حمل توپ دارد و نتیجه این تایمینگ اشتباه منجر به خلق یک صحنه مضحک می‌شود؛ توپ براحتی به پشت پای ربیع‌خواه خورده و بیرون می‌رود. همین صحنه به اندازه تمام بازی، حرف درون خودش داشت. پرسپولیس، صدرنشین لیگ است اما نه با اقتدار. پرسپولیس خوب بازی می‌کند اما نه به درخشانی فصل قبل. پرسپولیس گل می‌زند اما نه به تعداد پارسال. آنها تنها امسال خوب گل نمی‌خورند و همین کلید صدرنشینی شاگردان برانکو است. با این روند آیا ضمانتی دال بر حضورشان در صدر و سرانجام قهرمانی است؟ شاید قهرمان شوند شاید هم نه. به نظر می‌رسد تا روز آخر در کورس باشند اما بعید است زور فرار و فاصله انداختن با رقبا را داشته باشند.
کسی را نباید قصابی کرد اما…
اصولا با نخستین شکست آن هم در هفته چهاردهم همه بنیاد یک تیم که از قضا هنوز در صدر جدول است را زیر سوال نمی‌برند اما سلسله اتفاقاتی در پرسپولیس رخ داده و می‌دهد که شاید ادامه تکرارش، منجر به از دست رفتن قهرمانی شود. اگر فصل قبل برانکو تیم را دوم کرد به واسطه شروع ناامیدکننده آنها در ابتدای لیگ، کسی چندان ناراحت نشد اما اگر در انتهای این فصل باز هم بخواهد همان عنوان دومی را کسب کند آن وقت می‌گویند این تیم 10 فصل قهرمان نشده است. پس موضوع مهم این است که اگر برانکو تیم را قهرمان کند می‌گویند طلسم را شکسته اما هرچیزی غیر از آن به این معناست که تقریبا هیچ کاری نکرده است.
دلایل شکست به ذوب‌آهن می‌تواند هزار و یک چیز باشد. از دومین بازی سخت خارج از خانه در فاصله کمتر از 7 روز، تا خستگی فکری و جسمی بعضی از بازیکنان. اما بدون تردید همانطور که برانکو نقش اول بیداری پرسپولیس بعد از چندین سال است، باید در شکست هم نقش او را بسیار پررنگ‌تر از باقی دید. او در نبردی بازنده شد که روی هم رفته در طول بیش از 96 دقیقه (نیمه نخست و دوم با احتساب وقت‌های اضافه) تقریبا صفر موقعیت گل جدی روی دروازه دو تیم خلق شد. حتی صحنه گل ذوب‌آهن هم نمی‌شود نامش را موقعیت گل گذاشت. بازیکن جوان این تیم که دیده بود رادو مثل همیشه 4 متر از خط دروازه بیرون ایستاده، شانسش را امتحان کرد و درست توپ همان جایی رفت که باید. البته نباید از گل صددرصد سالم و صحیح مرتضی تبریزی در نیمه اول عبور کرد که کمک داور مسابقه به اشتباه مردودش کرد.
چه کسی مقصر آن دو گل بود؟
بهتر است از همان گل به سرقت رفته شروع کنیم؛ چرا توپ وارد دروازه شد؟ مدافعان پرسپولیس روی خط ایستادند تا 2 بازیکن ذوب‌آهن درون آفساید قرار بگیرند اما یک نفر این سمت با دیگران هماهنگ نبود. بله باز هم پای محسن ربیع‌خواه در میان است. خوش‌شانس‌ترین بازیکن حال حاضر فوتبال ایران که با حداقل کیفیت و استاندارد ناگهان از لیگ یک آمد و به صورت ثابت مدافع چپ پرسپولیس شد. او بیشترین نان را از سفره صدرنشینی پرسپولیس و کم گل خوردن این تیم، خورده است. تقریبا در طول هر بازی هیچ کار مهمی در امور دفاعی انجام نمی‌دهد و فقط می‌دود که یک منطقه را پوشش داده باشد. حالا اگر یک بازیکن تند و تیز مثل منشا(مهاجم پیکان) با حسن جعفری(پدیده) به تورش بخورد براحتی جا می‌ماند تا محمد انصاری جورش را بکشد.
درست شنبه هفته قبل در مشهد باز هم او یک اشتباه مشابه داشت که آن توپ رفت درون دروازه اما چون وحید امیری در ثانیه آخر گل پیروزی را زد هیچ یک از رسانه‌ها به آن اشاره نکردند و برانکو هم طبق معمول روی انتخابش تاکید کرد. البته این چیز عجیبی برای فوتبال‌نویس‌های ایرانی نیست چون پیش از این پدیده‌های به مراتب عجیب‌تری توسط همین برانکو تازه در تیم‌ملی، فیکس بازی کردند. اما دلیل باخت پرسپولیس ربیع‌خواه نبود، چرا که این بار عوض وحید امیری، این کمک‌داور بود که به دادش رسید تا نگذارد دلیل گل دریافتی، اشتباه او در جاگیری باشد. اما عدالت به گونه دیگری رعایت شد و سرانجام پرسپولیس گلش را خورد. اینکه مقصر این باخت را رادو هم بدانیم باز هم منصفانه نیست. او اگر سرجایش روی خط ایستاده بود براحتی توپ را دفع می‌کرد اما شانس همیشه با یک مجموعه رفاقت نمی‌کند.
 برانکو و افکار محافظه‌کارانه
دلیل باخت پرسپولیس جای دیگری بود. تفکر خطرناکی که موجب شده تنها 12 الی 13 بازیکن شانس حضور در میدان را داشته باشند و مابقی تقریبا می‌دانند خبری از بازی نیست. ثمره این نوع از مدیریت فنی این شده که حالا نصف بازیکنان تیم از حضور ثابت‌شان تا پایان لیگ مطمئن هستند و نصف دیگر اگر دست‌شان باز باشد همانند نوراللهی و عالیشاه برگه سربازی می‌گیرند و به تبریز پناهنده می‌شوند. از امثال ربیع‌خواه انتظاری نیست. او حدش دقیقا همین است و هرگز همانند محمد انصاری نمی‌تواند یک پدیده باشد. 14 هفته زمان داشت اما نشان داد استعداد اکتسابی نیست. اما مشکل دقیقا به جایی مربوط می‌شود که مرتبط به برانکو است. این برای چندمین بازی است که محسن مسلمان غیب غیب بازی می‌کند. اما خیالش جمع جمع که برانکو دست به او نمی‌زند. وحید امیری منهای گلی که در ثانیه آخر به پدیده زد در 2 بازی آخر روند مثبتی در بازی نداشته و شاید تغییر پستش موجب این افت شده است. برخلاف او علیپور در همان دقایق اندک که مقابل پدیده و ذوب‌آهن به زمین آمد با دوندگی و سماجتش، نوع بازی پرسپولیس را بهتر کرد. اما باز هم با این قاعده، امیری جایش ثابت است. اگر برانکو شهامت بیشتری داشت و به نوراللهی بیشتر میدان می‌داد شاید او اینگونه به پایگاه مهم‌ترین رقیب نمی‌رفت. خستگی در گام‌های کامیابی‌نیا مشهود بود.
انتقام نیمکت از مربی
شروع مطلب با یادآوری یک صحنه از بازی بود که آینه تمام‌قدی می‌توانست باشد از وضعیت فنی قرمزها در فولادشهر و پایان آن را هم به یک صحنه دیگر اختصاص می‌دهیم که دقیقا آن یکی نشان‌دهنده افکار این روزهای بازیکنان ذخیره تیم برانکو است.
دقیقه 93 پرسپولیس روی خطای هند مدافع ذوب‌آهن از یک نقطه بسیار ایده‌آل صاحب یک ضربه ایستگاهی عالی می‌شود. جای خالی رامین رضاییان بشدت احساس می‌شود اما برانکو او را از زمین خارج کرده تا لابد باز هم مساله ترکیه را به او خاطرنشان کند و بگوید؛ من هنوز چیزی را از یاد نبرده‌ام! از این رو احمد نوراللهی که شاید آخرین بازی‌اش را در لیگ شانزدهم با پیراهن پرسپولیس انجام می‌داد پشت توپ قرار گرفت. نفس میلیون‌ها نفر در سینه حبس بود، همه بازیکنان پرسپولیس منتظر یک ارسال محکم و برق‌آسا روی دروازه بودند، آن توپ شدیدا بوی گل می‌داد اما احمد نوراللهی بهترین زمان را پیدا کرد تا از خودش و برانکو انتقام بگیرد. او از همان اولش فکر ارسال نبود. حتی پاس گل ارضایش نمی‌کرد. می‌خواست محکم شوت بزند. اگر به درون دروازه می‌رفت که لباس منجی را بر تن کرده بود و با صدای بلند می‌گفت: آقای برانکو قدر مرا ندانستی. اگر هم که به بزرگراه کنار ورزشگاه فولادشهر هم می‌رفت که رفت؛ برایش اهمیتی نداشت چون در دو صورت او می‌دانست یک بازیکن ذخیره در تیم برانکو همیشه ذخیره است.
 

میثم بهرامی: فرهاد مجیدی به گفته رسانه‌ها به تهران بازگشته است. فرهاد که در ماه‌های گذشته تنها برای روز خاکسپاری منصورخان در ایران بوده، برای چندمین بار در سال‌های گذشته از تلاشش برای اخذ مدرک عالی حرفه‌ای از اتحادیه فوتبال انگلستان خبر داده است. او یکبار بعد از پایان فوتبالش به انگلستان رفت و بعد چند ماه گفته شد توانسته دوره مربیگری اتحادیه فوتبال انگلستان در سطح مقدماتی را با موفقیت سپری کند. او باید مدتی مربیگری می‌کرد و دوباره کلاس‌هایش را ادامه می‌داد و برای همین گفته شد بعد از دوره مربیگری در انگلستان، به امارات رفته تا دوره عملی کار مربیگری‌اش را طی کند اما دیگر خبری از حضورش در انگلستان نبود. بعد گفته شد برای دوره‌های مربیگری به اسپانیا رفته است و مدتی دیگر هم خبرهایی درباره دوره‌هایش در کشورهای دیگر مطرح شد. البته همان بار اول، محمد تقوی، کاپیتان پیشین استقلال درباره اینکه مجیدی چنین دوره‌ای را طی کرده باشد، ایجاد تشکیک کرد و بعدتر مربیان استقلالی دیگری مثل پاشازاده و میرشاد ماجدی که سطح پروفشنال دوره‌های مربیگری و تدریس فوتبال را سپری کرده‌اند، به سیستم خبرسازی فرهاد مجیدی درباره دوره‌های مربیگری‌اش انتقادهایی وارد کردند. این بار اما او در آخرین اقدام و در شرایطی که تقریبا خود را جدی‌ترین آلترناتیو نیمکت آینده استقلال می‌داند، بی‌آنکه حتی ذره‌ای از اینکه آخرین مدرک مربیگری‌اش چیست بگوید، تصویری از حضورش کنار یکی از مدرسان اتحادیه فوتبال انگلستان منتشر کرده که شام می‌خورند. او پیش‌تر هم عکسی از حضورش با تخته ویژه یادداشت نکات فوتبالی در کلاس‌های مربیگری منتشر کرده بود. فرهاد که مدام شخصیت جدید خود را برای هواداران پرشمارش ترسیم می‌کند، بی‌آنکه کسی درباره نوع مدرکش بداند یا اینکه پیش از این حتی یک روز سابقه مربیگری داشته باشد، مارادوناوار خود را به سمت نیمکت استقلال پیش می‌راند. بی‌شک مجیدی که یکی از باهوش‌ترین فوتبالیست‌های تاریخ استقلال است و با استفاده از فضای مجازی توانسته در سال‌های دوری‌اش از فوتبال هم همچنان قطب بی‌نظیر محبوبیت برای هواداران آبی باشد، هوشمندانه به سمت هدفش پیش می‌رود و با ساختن فضایی ابهام‌آمیز درباره خودش، خود را جدی‌ترین گزینه استقلالی‌ها مطرح نگه می‌دارد!
 

روزهای بد کاپیتان در تبریز
آندرانیک تیموریان در این فصل با قرارداد 5/1 میلیارد تومانی به صورت رسمی گران‌ترین بازیکن لیگ است اما حضور پرسروصدای او در ضعیف‌ترین تیم لیگ هنوز کارایی لازم را برای تبریزی‌ها نداشته‌ است. آندو که بعد از چند حضور ثابت در ترکیب ماشین‌سازی کم‌کم سر از نیمکت تیمش در آورد، در هفته یازدهم در بازی برابر پدیده در همان نیمه اول با تصمیم رسول خطیبی از زمین بازی به بیرون کشیده شد. در آخرین روزهای حضور خطیبی در ماشین‌سازی آندو فرصت بازی پیدا نکرد تا اینکه در هفته ماقبل پایانی نیم‌فصل اول، با حضور فرهاد کاظمی دوباره کاپیتان تیم‌ملی با بازوبند کاپیتانی ماشین‌سازی در ترکیب ثابت آفتابی شد اما این دیدار را می‌توان ضعیف‌ترین نمایش تیموریان در این فصل به حساب آورد. آندو که با توجه به سن بالایش از دوران اوج خود فاصله زیادی گرفته است در این بازی 5 بار از بازیکنان حریف دریبل خورد و در هیچ‌کدام از نبردهای دفاعی یک در مقابل یک موفق به توپگیری نشد اما این 5 صحنه که به طور معمول آمار بسیار ضعیفی برای یک بازیکن محسوب می‌شود تنها نقاط تاریک حضور تیموریان در بازی تیمش برابر سیاه‌جامگان نبود. تیموریان در همین بازی با 2 اشتباه مهمی که در میانه زمین مرتکب شد، باعث 2 حمله خطرناک و شوت بازیکنان سیاه‌جامگان به سمت دروازه مانوئل شد که با خوش‌شانسی آندو هیچکدام تبدیل به گل نشد. آندو که در بازی‌های مقدماتی جام‌جهانی بعد از 2 بازی نیمکت‌نشین شد تا حضور تعویضی او در بازی‌های بعدی بزرگ‌ترین سورپرایز کی‌روش در این مسابقات باشد، حالا با این عملکرد ضعیف در تیم باشگاهی به نظر می‌رسد با ادامه سیاست‌ها کی‌روش در جوانگرایی، در روسیه شاهد بستن بازوبند توسط بازیکنی غیر از آندوی 34 باشیم.

برنز رستمی نقره شد
مدال برنز کیانوش رستمی در المپیک لندن با تایید دوپینگ حریفش به نقره تغییر کرد. رئیس کمیته ملی المپیک کشورمان درباره تغییر وضعیت مدال‌های 2 وزنه‌بردار تیم‌ملی ایران در المپیک 2012 لندن اظهار داشت: چندین مرحله نامه‌نگاری و پیگیری درباره مشخص شدن وضعیت مدال‌های کیانوش رستمی و سعید محمدپور با کمیته المپیک انجام شد که خوشبختانه وضعیت کیانوش رستمی مشخص شد. وی در ادامه افزود: به محض دریافت مدال نقره، این مدال و گواهینامه نایب‌قهرمانی وی طی مراسمی به او اهدا خواهد شد. همچنین وضعیت محمدپور به بهار سال 96 موکول شد.

توقف دورتموند برابر هوفنهایم
دورتموند در هفته پانزدهم رقابت‌های بوندسلیگا برابر هوفنهایم متوقف شد و 2 امتیاز حساس را از دست داد. هفته پانزدهم رقابت‌های بوندس‌لیگا جمعه شب با انجام یک دیدار آغاز شد که در آن 2 تیم هوفنهایم و بوروسیا دورتموند به مصاف هم رفتند. این دیدار که در ورزشگاه خانگی هوفنهایم برگزار شد برنده نداشت و در نهایت با تساوی 2-2 به پایان رسید تا دورتموند 2 امتیاز حساس دیگر را از دست دهد. گل‌های دورتموند را در این دیدار ماریو گوتسه و پیر اوبامیانگ به ثمر رساندند. هوفنهایم با این پیروزی که به دست آورد 27 امتیازی شد و پیش از بازی‌های دیشب به رده سوم جدول رده‌بندی صعود کرد، این درحالی است که دورتموند با 26 امتیاز در رده پنجم قرار گرفت.

نگرانی مراکشی‌ها از لغو بازی با تیم‌ملی فوتبال ایران
یک منبع آگاه در فدراسیون فوتبال مراکش اعلام کرد فدراسیون این کشور و ایران توافقی برای لغو بازی تدارکاتی در امارات نداشته‌اند. طی روزهای گذشته خبر لغو دیدار تیم‌ملی فوتبال ایران با مراکش در اردوی امارات که قرار بود روز ششم ژانویه برگزار شود، در رسانه‌های ایرانی منتشر شد و حتی سایت فیفا هم این بازی را از تقویم خود حذف کرد. این در حالی است که رسانه‌های کشور مراکش از لغو این بازی اظهار بی‌اطلاعی کرده و صرفا به بازنشر اخبار رسانه‌های ایران پرداخته‌اند. در این میان سایت «هس پرس» به نقل از یک منبع آگاه اعلام کرد فدراسیون مغرب و ایران توافقی برای لغو این بازی نداشته‌اند. این سایت نوشت: پس از آنکه رسانه‌های ایرانی از امکان برگزاری اردوی آماده‌سازی تیم ملی این کشور در ارمنستان خبر دادند، خطر لغو دیدار دوستانه میان ایران و مغرب که قرار است ششم ژانویه در امارات  برگزار شود، وجود دارد. پیش‌تر فدراسیون‌های فوتبال ایران و مراکش برای برگزاری دیدار دوستانه میان تیم‌های ملی 2 کشور به توافق رسیده بودند.

باشگاه منچسترسیتی با هزاران امید و آرزو سراغ پپ گوآردیولا رفت و این مربی بزرگ را برای ایجاد یک تغییر بزرگ و شاید انقلاب نه تنها در باشگاه منچسترسیتی بلکه در فوتبال بریتانیا، به ورزشگاه اتحاد آورد. این روزها و با توجه به گذشت ۱۶ هفته از لیگ برتر، شاید کمتر کسی به قهرمانی شاگردان گوآردیولا در لیگ برتر امیدوار باشد. براستی مشکلات پپ چیست و ناکامی وی در منچسترسیتی چه عواقبی را برای او و تیمش دربر خواهد داشت؟ منچسترسیتی امروز به مصاف آرسنال در هفته هفدهم لیگ خواهد رفت. تاریخ فوتبال و تجارب ما نشان می‌دهد پپ گوآردیولا برای کسب موفقیت نیاز به زمان کافی دارد. البته او با خرید بازیکن‌هایی که تیم منچسترسیتی نیاز چندانی به آنها نداشت و رفتن سراغ بازیکن‌هایی که خیلی به کار سیتیزن‌ها نمی‌آیند، در واقع کار خودش را سخت‌تر کرد. تغییرات نامحسوس و تمام‌نشدنی پپ در ترکیب تیم سیتی باعث پدید آمدن یک نوع آسیب‌پذیری شده که آنها را در شرایط لغزانی پیش از رویارویی با آرسنال قرار می‌دهد. وقتی در روزهای شروع فصل، تیم منچسترسیتی با پپ گوآردیولا یکه‌تازی می‌کرد و حریفان را یکی پس از دیگری از پیش رو بر می‌داشت، این مربی اهل کاتالونیا در پاسخ به پرسش یک خبرنگار در ماه سپتامبر مبنی بر اینکه آیا منچسترسیتی قادر به فتح چهارگانه است یا خیر، به نکته جالبی اشاره کرد: می‌دانیم که قصدمان دستیابی به چنین چیزی نیست. من می‌دانم وقتی این کار را انجام ندهیم، چه اتفاقاتی برای من رخ می‌دهد! پاسخ پپ برای حاضران در آنجا ماندگار بود و مملو از واقع‌گرایی و اندکی برافروختگی. انگار که پپ وارد تله‌ای شده و از این پرسش، بوهایی از انتقاد را استشمام کرده و البته انتظار چنین روزهای دشواری را در ذهن داشته است. اکنون که به نیمی از نخستین فصل حضور پپ به عنوان سرمربی منچسترسیتی در لیگ برتر نزدیک می‌شویم و در آستانه یک مسابقه دشوار با آرسنال، پپ گوآردیولا چندان احساس امنیت نمی‌کند. اگر ۷ فصل اخیر لیگ برتر را در نظر بگیریم، جمع امتیازهای سیتی در حال حاضر بیشتر از ۴ فصل از این ۷ فصل است. البته هنوز مسیری طولانی تا پایان فصل باقی مانده ولی به نظر می‌رسد با این وضعیت کسب امتیاز، نمی‌توان شانس زیادی را برای منچسترسیتی قائل بود. ۵ برد طی ۱۶ بازی در همه رقابت‌ها را نمی‌توان یک نتیجه خوب یا حتی قابل قبول برای یک مدعی قهرمانی دانست. پس از شکست تحقیرآمیز منچسترسیتی مقابل مدافع عنوان قهرمانی لیگ برتر یعنی لسترسیتی، به پپ گوآردیولا گفته شد تیم شما در ۳۵ دقیقه نخست بازی در تکل زدن موفق نبود و او با تعجب پرسید «تکل چیست؟ مگر من مربی تکل هستم؟» به نظر می‌رسد هنوز پپ گوآردیولا نتوانسته با فوتبال فیزیکی، خشن و قدرتی انگلیس خو بگیرد. وقتی ژوزف ونگلوش ۲۵ سال پیش به عنوان یکی از نخستین مربیان خارجی به فوتبال انگلیس رفت، از او خرده می‌گرفتند که چرا به اندازه کافی بر سر بازیکن‌های خود داد و فریاد نمی‌زند و در نهایت به علت ممنوعیت از نوشیدن چای در طول تمرینات، حضور وی در استون‌ویلا ختم به خیر نشد. حال پپ گوآردیولا نیز دچار شوک ناشی از عدم شناخت نسبت به فرهنگ فوتبال در انگلیس شده است. از این حیث، آرسن ونگر نیز در ابتدای حضور در آرسنال احساساتی مشابه پپ داشت ولی هم اکنون شاید هیچ مربی غیرانگلیسی لیگ برتر به اندازه وی، با فرهنگ فوتبال انگلیس و این کشور بیگانه نباشد. بله! پپ مربی تکل‌ها نیست. در فصل ۱۱-۲۰۱۰ تیم تحت هدایت او یعنی بارسلونا از لحاظ تعداد تکل در جایگاه نوزدهم جدول ۲۰ تیمی لالیگا قرار گرفت. ژاوی بهترین هافبک دنیا در آن زمان، با ۳۲ تکل در جایگاه ۲۵۸ رده‌بندی تعداد تکل‌ها طی همان فصل لالیگا حضور داشت! منچسترسیتی در دیدار با لسترسیتی، ۹۰۳ لمس توپ و ۷۸ درصد مالکیت توپ در مقابل تنها ۳۷۱ لمس توپ و ۲۲ درصد مالکیت توپ حریف را ثبت کرد ولی در نهایت، لستر با ۲۲درصد مالکیت توپ توانست ۴ گل را درون دروازه سیتیزن‌ها قرار دهد. در همین بازی، زابالتا با ۱۰۶ لمس توپ و ۹۶درصد دقت پاس در نقش «یار شماره ۲» یک بازیکن گیج و کلافه نشان می‌داد. گوآردیولا در بارسلونا یک فوتبال مبتنی بر مالکیت توپ را در دستور کار قرار داد ولی پیش از حضور در لیگ برتر، بسیاری نگران بودند که مبادا این طرز تفکر پپ موجب تغییر ساختار فوتبال انگلیس و تبدیل آن به یک بازی بدون برخورد و بسکتبالی شود. حتی پپ در بازی مقابل واتفورد از عملکرد مهاجمان حریف و جدال آنها با مدافعان تیمش شگفت‌زده شد و دوباره به فیزیکی بودن بیش از حد فوتبال انگلیس به طور تلویحی اشاره کرد.
به هر حال پپ گوآردیولا باید با شرایط فیزیکی، جو ورزشگاه‌ها و نوع متفاوتی از نگرش به فوتبال در انگلیس خو بگیرد و خویش را با آن سازگار کند، اگر قصد ادامه موفقیت در مسیر مربیگری‌اش را دارد. شاید برای دستیابی به این سازگاری، وی چاره‌ای جز صبر، تحمل انتقادات، پذیرش شکست و حتی تن دادن به نظر منتقدان نداشته باشد.