گروه اقتصادی: بیژن زنگنه وقتی سال 1376 محمدرضا نعمت‌زاده را به عنوان معاون خود در شرکت ملی پتروشیمی انتخاب کرد هیچ‌گاه فکرش را هم نمی‌کرد که 19 سال بعد در مجلس مجبور شود برای دوری نعمت‌زاده از پتروشیمی دلیل و منطق بیاورد! به گزارش «وطن‌امروز»، سریال دعوای وزارتخانه ها‌ و نهادهای دولتی
حالا به قسمت نفت- صنعت رسیده است تا جایی که زنگنه مجبور شد از طریق تریبون مجلس اعلام کند نعمت‌زاده وزیر فعلی صنعت در پتروشیمی هیچ‌کاره است! وزیر نفت با انتقاد از دخالت‌های وزیر صنعت، معدن و تجارت در حوزه مسائل پتروشیمی و با تأکید بر اینکه «آقای نعمت‌زاده» مسؤولیتی در حوزه پتروشیمی ندارد، گفت: آیا خدا را خوش می‌آید 16 میلیارد دلار از دهان مردم بگیریم و به جیب یک عده بریزیم؟! بیژن زنگنه وزیر نفت در نشست علنی دیروز (شنبه) پارلمان و در جریان بررسی ماده 53 لایحه برنامه ششم توسعه که درباره تعیین فرمول جدید برای قیمت‌گذاری خوراک پتروشیمی‌ها بود، ضمن موافقت با پیشنهاد حاجی‌بابایی مبنی بر حذف این ماده از برنامه ششم، اظهار داشت: در سال 93 یک قانون دائمی برای نحوه قیمت‌گذاری محصولات پتروشیمی تصویب و چارچوبی برای قیمت‌گذاری تعیین شد، ما نمی‌توانیم در عرض 2 سال چند بار قانون را تغییر دهیم، اگر هم کسی قرار باشد اقدام به سرمایه‌گذاری کند با قانون 5 ‌ساله سرمایه‌گذاری نخواهد کرد، این مصوبه با قیمت حداقل 50 دلار برای هر بشکه نفت، 16 میلیارد دلار بار مالی به دولت تحمیل می‌کند. وی با بیان اینکه بنده مسؤول بخش پتروشیمی هستم و وزیر صنایع قانوناً مسؤولیتی در این حوزه ندارد، افزود: اما اینکه آقای نعمت‌زاده زمانی مدیر پتروشیمی بوده و علاقه‌مند است در این زمینه اظهارنظر کند، بحث دیگری است اما آیا خدا را خوش می‌آید که 16 میلیارد دلار از دهان مردم بگیریم و آن را به جیب یک عده بریزیم؟ وزیر نفت با بیان اینکه هیچ کشوری در منطقه جز ایران گاز اضافه برای فروش ندارد، تأکید کرد: قیمت تمام‌شده گاز ما غیر از ارزش ذاتی آن بیش از 10 سنت در هر متر مکعب است، شرکت‌های خصوصی هم می‌گویند قیمت فعلی خوراک پتروشیمی خوب است و می‌تواند بالاتر هم باشد زیرا در این صورت خصولتی‌ها نمی‌توانند وارد این بخش شوند. اگر ما بخواهیم به این مصوبه کمیسیون تلفیق رأی بدهیم، بهشت مالی و پولی برای یک عده درست می‌شود و منابع دولت هدر می‌رود، لذا با حذف این ماده موافقت کنید.
در ادامه علی لاریجانی، رئیس مجلس شورای اسلامی نیز گفت: در قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت سازوکار مورد نظر برای تعیین نرخ خوراک پتروشیمی‌ها مشخص شده است و وزارت نفت مکلف به تعیین نرخ است نه وزارت صنایع. در پایان نمایندگان با ۱۶۱ رای موافق، ۳۰ رای مخالف و ۳ رای ممتنع از مجموع ۲۱۴ نماینده حاضر در مجلس با حذف این ماده از لایحه برنامه موافقت کردند. اظهارات زنگنه در حالی است که وزارتخانه‌های نفت و صنعت توافقی برای نرخ خوراک پتروشیمی امضا کرده بودند اما هیچ‌گاه به توافق نهایی نرسیده بودند. طبق این توافق، وزارت نفت به وزارت صنعت اجازه ارائه پیشنهاد می‌داد و اظهارات روز گذشته زنگنه قطعا موجب شگفتی نعمت‌زاده شده است.
نعمت‌زاده پتروشیمی را دوست دارد
محمدرضا نعمت‌زاده 8 سال -بین سال‌های 1376 تا 1384- معاون زنگنه بود. نعمت‌زاده حتی در دولت احمدی‌نژاد نیز معاون وزیر نفت بود و علاقه او به پتروشیمی و نفت زیاد تعجب ندارد اما مساله اساسی دعوای بین 2 وزیر است. نعمت‌زاده بارها و بارها درباره خروج پتروشیمی‌ها از بورس به جهانگیری نامه نوشته و حتی در مورد خوراک پتروشیمی‌ها به نفع صنایع نظر داده است. این اظهارات و نامه‌ها سرانجام موجب شد زنگنه که از این دخالت‌ها به ستوه آمده علیه معاون سابق خود در مجلس موضع بگیرد و بگوید من مسؤول پتروشیمی هستم نه نعمت‌زاده! البته همین چند هفته پیش بود که نعمت‌زاده، رئیس‌کل بانک مرکزی را آماج حملات خود قرار داد و بانک مرکزی را مسؤول شکست طرح اعتباری خرید کالای ایرانی دانست. گویا بعد از دعوای بین وزارت بهداشت و رفاه حالا نوبت به دعوای وزارت نفت و صنعت رسیده است و وضعیت پتروشیمی‌ها بهانه این دعوا شده است اما نکته مهم این است که زنگنه در حالی خود را مسؤول پتروشیمی‌ها می‌داند که نعمت‌زاده هم همین جملات را سال گذشته گفته بود! نعمت‌زاده 6 شهریور 94 درباره تعیین نرخ پتروشیمی‌ها اعلام کرده بود: «تعیین این نرخ به وزارت صنعت ارتباطی نداشته و این وزارتخانه در تعیین آن نقشی ندارد. قانون می‌گوید وزارت نفت باید نرخ خوراک پتروشیمی‌ها را تعیین کند و زنگنه هم معتقد است این کار از وظایف وزارت نفت است». به عبارت بهتر اظهارات نعمت‌زاده در سال گذشته و اظهارات وزیر نفت در روز گذشته مانند هم بوده اما معلوم نیست چرا وزیر نفت این دعوا را علنی کرده است. البته نعمت‌زاده برای پتروشیمی‌ها نامه‌های فراوانی نوشته و شاید نامه نعمت‌زاده در آخرین روزهای آذرماه امسال به رئیس‌جمهور برای خروج پتروشیمی‌ها از بورس کالا موجب شده زنگنه اختلاف خود و وزیر صنعت را آشکار کند. محمدرضا نعمت‌زاده، وزیر صنعت، معدن و تجارت در نامه‌ای به روحانی که 18 آذر ماه 95 با عنوان «مشکلات عرضه انحصاری محصولات پتروشیمی در بورس» ارسال کرده، ضمن تکرار اظهارات قبلی خود مبنی بر لزوم خروج محصولات پتروشیمی از بورس کالا خواستار اصلاح مصوبه ستاد هدفمندسازی یارانه‌ها مبنی بر لزوم عرضه محصولات پتروشیمی در بورس کالا شده است. این در حالی است که شورای رقابت هم در مصوبه شصت و سوم مورخ 29 شهریورماه 95 بر لزوم عرضه تمام محصولات تولیدی شرکت‌های پتروشیمی در بورس کالا تاکید و هرگونه فروش خارج از بوس کالا یا قراردادهای مستقیم این شرکت‌ها با مصرف‌کنندگان محصولات پتروشیمی در صنایع پایین‌دستی را به عنوان عرضه خارج از شبکه، غیرمجاز تلقی کرده است. شاید این نامه زنگنه را عصبانی کرده باشد اما قطعا شکاف وزارتخانه‌های صنعت و نفت عمیق‌تر از این‌حرف‌هاست که وزیر نفت حاضر شده در مجلس علیه نعمت‌زاده آن سخنان را بگوید.
اختلاف وزرای نفت و نیرو
جدا از اختلافات وزارت صنعت با بانک مرکزی و وزارت نفت، وزارتخانه متبوع زنگنه با نهادهای دولتی دیگر مانند وزارت نیرو نیز اختلاف شدیدی دارد. اختلاف نظر وزارتخانه‌های نفت و نیرو برای صادرات برق باعث شده است که به جای صادرات برق به عراق، گاز به نیروگاه‌های این کشور صادر شود. این در حالی است که با صادرات برق سالانه ۴۵۰ میلیون دلار درآمد بیشتری نصیب دولت می‌شد.  کشور عراق نیازمند واردات انرژی است و از میان همسایگان این کشور، ایران به دلیل اشتراک در مسائل امنیتی، مذهبی و تجاری بهترین گزینه برای تأمین انرژی آن است. یکی از مهم‌ترین قراردادهای کشور عراق به منظور تامین انرژی مورد نیاز خود، قرارداد واردات گاز از ایران است. این قرارداد با هدف تامین سوخت نیروگاه‌های بصره به امضا رسید که به موجب آن روزانه 20 تا 25 میلیون مترمکعب گاز به بصره صادر خواهد شد. صادرات گاز به کشور عراق در حالی صورت خواهد گرفت که نیروگاه سیکل ترکیبی رمیله با ظرفیت 3000 مگاوات تولید برق در شهر بصره عراق توسط شرکت ایرانی مپنا تامین مالی شده و در حال ساخت است. در نتیجه این سوال مطرح می‌شود که چرا به جای صادرات مستقیم گاز به عراق و ساخت نیروگاه در این کشور توسط مپنا، این نیروگاه در داخل کشور ساخته نشد و به جای گاز، برق به عراق صادر نمی‌شود؟ پیش‌تر نیز شاهد اختلاف‌هایی برای صادرات برق میان وزارتخانه‌های نفت و نیرو بوده‌ایم. بخشی‌نگری در حوزه صادرات برق باعث شده است که وزارتخانه‌های نفت و نیرو منافع خود را در نظر بگیرند و بدون در نظر گرفتن منافع ملی، فرصت‌های اقتصادی و سیاسی پیش روی کشور از دست برود. به نظرمی‌رسد تا زمانی که هر 2 وزارتخانه نفت و نیرو در صادرات برق ذی‌نفع نشوند، با وجود منافع اقتصادی و سیاسی- امنیتی بیشتر صادرات برق به جای گاز، شاهد افزایش مناسب میزان برق صادراتی کشور نخواهیم بود. لذا ضروری است اختلاف وزارتخانه‌های نفت و نیرو در مساله صادرات برق با هماهنگی معاون اول رئیس‌جمهوری برطرف شود تا از بر باد رفتن منافع ملی کشور جلوگیری و منافع اقتصادی و سیاسی صادرات برق نصیب کشور شود.

حسین قدیانی: خدا بخواهد بنا دارم نوشته‌های صاحب‌الزمانی خود را کتاب کنم. مشخصا آن‌ دست از نوشته‌ها که از صدر تا ذیل، نجوا بوده با امام عصر. در بخت خوش ما، همین بس که همچو امامی داریم و در حال بد ما همین بس که دست‌مان از دامان همچو امامی کوتاه است! بالاتر از این پریشان‌حالی هم آیا متصور هست که امام داشته باشیم و معصوم داشته باشیم و فریادرس داشته باشیم لیکن هیچ ندانیم کجاست؟! و هیچ نبینیمش و نشناسیمش؟! خوش به حال مردم بالانشین! خوش به حال قاضی بزرگ! خوش به حال آن خیاط که تار و پود عشق می‌زد! خوش به حال مرحوم نخودکی! خوش به حال خوشوقت! خوش به حال بهجت‌العرفا! خوش به حال آن باربر بازار اصفهان که هیچ‌کس نمی‌دانست سر و سری دارد با حضرت یار! خوش به حال اهل کتمان! خوش به حال شهید کربلای 5 که در «سه‌راهی شهادت» آغوش امام خود را تجربه کرد! خوش به حال لب‌تشنگان شرق ابوالخصیب! و شهدای گردان حبیب! خوش به حال امام‌زمانی‌ترین بچه‌های خمینی! خوش به حال شهید ابراهیم هادی! خوش به حال امام! و نماز شب‌هایش! و خوش به حال حضرت آقا و آخرین جملات خطبه‌‌های آدینه‌اش! با آرزوهای من گنهکار، چه خاطراتی دارند مردان جبهه صاحب‌الزمان! آهای حضرت مداح! «به خوبا سرمی‌زنی، مگه بدا دل ندارن»، هرچند حرف دل بود اما دوره‌اش تمام شد!
تا الان گفتی، ما هم حال کردیم اما بر فرض که دل داشته باشیم؛ دل داشتن ما بدها، به چه کار حضرت می‌آید؟! بدی مثل من که برای خوب شدن، مساعی ندارد، دل داشته باشد یا نه، واقعا به چه کار حضرت می‌آید؟! «به خوبا سر می‌زنی...»، این باید باشد ادامه‌اش؛ «حق ما بدها همین است!» آری! تاوان دل شست‌وشو ‌نکرده امثال مرا دارد پس می‌دهد حضرت یار، که این ‌همه عقب می‌افتد فریضه ظهور! و امر موعود! جز این است؟! و جز این است که اگر ما بدها واقعا «دل» داشتیم، تا الان صاحب‌الزمان آمده بود؟! اساسا غیبت، حادث شد، ناظر بر دل نداشته ما! ما بدها! و الا یک سوال: دل ابنای آدم، همین من و تو، اگر حکایت دل آیت‌الله قاضی بود، آیا اصلا امام، غیبت می‌کردند؟! گفت: «با من صنما! دل، یک‌دله کن»! تجدیدنظر که نه، باید رسما انقلاب کنیم علیه آنچه تا الان اسمش را گذاشته بودیم «دل»! و گذاشته بودیم «انتظار»! خیال‌تان را راحت کنم! تا صاحبدل نشویم و تا تکلیف خودمان را با مقوله غیبت، مشخص نکنیم و تا گریبان این روزگار لعنتی را با محکم‌ترین و انقلابی‌ترین مشت ممکن نگیریم، همینی است که هست! خرواری «خبر» بی‌هیچ خبری از یار در سفر! «انگار نه انگار، امام زمان‌شان غایب است» گمانم جمله‌ای باشد که حضرت، بعد از مشاهده رفتار و گفتار ما، بر دل آسمانی‌شان جاری کرده باشند! نه! دعوت من به سکوت نیست! از قضا به فریاد بیشتر است! فریاد انقلابی‌تر! دوباره می‌گویم نه! دعوت من به سکون نیست! از قضا به حرکت بیشتر است! حرکت انقلابی‌تر! ما نیاز داریم به انقلاب علیه بدبودن‌های‌مان! علیه دروغ‌ها، تهمت‌ها، غیبت‌ها و... و علیه گناه بی‌تفاوتی در قبال حق‌خوری‌ها و حقوق‌خواری‌ها! از سویی باید مراقب باشیم غیبت نکنیم و تهمت نزنیم و دروغ نگوییم و از دیگرسو باید مراقب باشیم مبادا به اسم رعایت اخلاق، «فرمان 8 ماده‌ای» تنها بماند! آری! بصیرت سخت است! بصیرت یعنی کار در معدن اما معدن زمان! بصیرت یعنی برای پیروزی در انتخابات، کمتر بر طبل تفرقه و منم‌منم بکوبیم و البته فراموش نکنیم که پیروزی در هیچ انتخاباتی، جای خالی صاحب‌الزمان را برای ما پرنمی‌کند! می‌دانید شکست ما در کدام انتخابات بوده؟! باید بازگردیم به قرن‌ها پیش، آنجا که با گناهان خود، من‌جمله گناه بزرگ بی‌بصیرتی و منیت، زندگی بدون معصوم را انتخاب کردیم! خیال می‌کردیم با دل بد هم زندگی ممکن است! و در فراق زندگی، دل خوش کردیم به شعر «مگه بدا دل ندارن»! البته که ما بدها دل نداریم! خوب است انقلاب را از همین شعر، شروع کنیم! دل اگر داشتیم که بد نمی‌شدیم! القصه! برای جمع‌آوری مطالب، مرور می‌کردم تیتر یک‌ها را و خبرها را! واقعا چه کار کرده آدمیزاد با خودش؟! و کجا دارد می‌رود؟! فریادرسی می‌خواهیم حضرت منتقم! فی‌الحال اما حواس‌مان تنها به یک چیز جمع است! و آن اینکه امام زمان‌مان غایب است! باشد ما صاحبدل شویم. باشد زیارت کنیم روی نوح کشتیبان را! و ابراهیم در گلستان را! و عیسای در آسمان را! و جمله خوبان را! که تو... آری! تو هم یوسفی و هم یعقوب! هم یحیی و هم ایوب! به سر آمده اما صبرمان مهدی‌جان! آخر ما سر یحیی را نداریم! و و چون ابراهیم، تاب آن هجرت آتشین را نداریم! آخر ما نوحه‌ نوح را نداریم! گریه در فراق تو، چشم پیر کنعان می‌خواهد! و ما چشم یعقوب نداریم! خدایا! رحمی...

استاندار تهران درباره این پرسش که آیا در تهران بی‌خانمان وجود دارد یا خیر، گفت: بی‌خانمان به آن معنی در تهران بعید می‌دانم.
سیدحسین هاشمی در گفت‌وگو با تسنیم، درباره موضوع گورخواب‌های نصیرآباد و جمع‌آوری معتادان متجاهر از سطح تهران اظهار کرد: درباره مساله پیش‌آمده در منطقه نصیرآباد باید گفت این افراد معتادان متجاهر بودند و بی‌خانمان نبودند. وی ادامه داد: این افراد در حال حاضر جمع‌آوری شده و به مرکزی با نام اخوان در شهریار منتقل شدند که مراحل درمانی آنها ادامه دارد و رو به بهبود هستند. استاندار تهران با بیان اینکه مساله نصیرآباد را بیش از اندازه بزرگ جلوه دادند، گفت: در این زمینه بویژه بحث بی‌خانمان بودن را مطرح کردند در حالی که این افراد معتاد متجاهر بودند و جمع‌آوری‌شان جزو سیاست اصلی ما است. هاشمی تصریح کرد: نیمی از معتادان متجاهر متعلق به استان‌های دیگر هستند و ساکن تهران نیستند که این مساله کار را کمی سخت و پیچیده کرده است. استاندار تهران درباره این پرسش که آیا بی‌خانمان در تهران وجود دارد یا خیر؟ اظهار کرد: بی‌خانمان به آن معنی در تهران بعید می‌دانم اما معتادان هنوز وجود دارند.

حسین علوی: فروردین‌ماه سال 94 چند روز پس از آنکه مذاکرات لوزان به پایان رسیده و ابهامات زیادی درباره دیکته شدن«فکت‌شیت» آمریکایی به تیم مذاکره‌کننده ایرانی مطرح شده بود، محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه به تلویزیون آمد تا توضیحاتی درباره این مذاکرات بدهد. در مقطعی از همان برنامه زنده تلویزیونی، خبرنگار از ظریف پرسید آیا او به آمریکایی‌ها اعتماد دارد و آیا اصولا آمریکایی‌ها قابل اعتماد هستند یا خیر؟ ظریف نیز در پاسخ به این سوال خبرنگار درنگ نکرد و بلافاصله گفت: «خیر، اصلا قابل اعتماد نیستند!»
به گزارش «وطن امروز»، این اظهارنظر درست و منطقی وزیر امور خارجه در آن مقطع از مذاکرات باعث شد تا دلسوزان نسبت به هوشیاری او در مذاکرات هسته‌ای مقداری امیدوار شوند. از سوی دیگر تاکید مذاکره‌کننده ارشد ایران در مذاکرات هسته‌ای بر غیرقابل‌اعتماد بودن آمریکایی‌ها، در شفافیت اصل رابطه و مذاکره با آمریکا و انسجام افکار عمومی نسبت به مقوله آمریکا بسیار اثرگذار و مفید بود. مقامات عالی نظام نیز بارها اعلام کردند مذاکرات هسته‌ای یک تجربه ارزشمند درباره ماهیت نظام سلطه برای مردم ایران به وجود آورده است. و این تجربه شناخت ماهیت حکومت آمریکا قطعا می‌توانست در ایجاد یک روحیه همبستگی ملی و اجماع بر اقدام ملی برای حل موانع و مشکلات معیشتی اثرگذار باشد. از همین رو آنچه ظریف درباره اعتماد به آمریکا گفت بسیار موثر بود. با این حال متاسفانه جریان غربگرا در ایران در ادامه مذاکرات هسته‌ای، برخلاف مواضع وزیر امور خارجه تلاش گسترده‌ای کرد تا آمریکا و شخص اوباما به عنوان یک ناجی و دوست در افکار عمومی القا شود. دستورالعمل بزک کردن اوباما در رسانه‌های اصلاح‌طلب و حامی دولت نیز اجرا شد. اقدامی که اکنون مایه سرافکندگی این جریانات شده و توجیهی برای سرپوش گذاشتن بر آن نیز ندارند.
البته به مرور و پس از گذشت چند ماه از اجرای برجام توسط طرف مقابل، سنگ‌اندازی‌ها و بدعهدی‌ها آشکار و ملموس‌تر شد و در نهایت با تمدید تحریم‌های ISA که اکنون به قانون رسمی ایالات متحده تبدیل شده، نقض فاحش و تعمدی برجام توسط آمریکایی‌ها اثبات و بدعهدی آنها واضح و فاحش شد.
اگرچه در ایران همه در انتظار اجرای تعهدات برجام بودند اما همانگونه که نظام تدبیر کرده بود در صورت بدعهدی طرف مقابل نیز باید عوامل ماموریت مذاکرات هسته‌ای در راستای ارتقای دانش عمومی نسبت به تجربه برجام اقدام می‌کردند. بر همین اساس پس از تمدید تحریم‌های ISA انتظار بود حسن روحانی و تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای صراحتا غیرقابل اعتماد بودن آمریکایی‌ها و بدعهدی آنها را تبیین کنند. با این وجود اما متاسفانه آنگونه که باید این اقدام صورت نگرفت و واکنش‌ها بسیار خفیف و دور از انتظار بود.
یک روز پس از تصویب 100 درصدی تمدید تحریم‌های ISA در سنا، در حالی که مردم در ایران منتظر واکنش قاطعانه دولت و وزیر امور خارجه به این اقدام بودند، محمدجواد ظریف در هند واکنشی بسیار کم‌رمق به این بدعهدی نشان داد. آمریکایی‌ها در آستانه نقض فاحش برجام بودند و در صورت قانون شدن آن، بخش ویژه‌ای از تحریم‌های نفتی ایران دوباره اعمال می‌شد اما محمدجواد ظریف در واکنش به این اقدام گفت: این کاری که در سنا انجام شد در صورتی که به امضای رئیس‌جمهور آمریکا هم برسد، اثر اجرایی ندارد و از نظر جامعه بین‌المللی بی‌اعتباری دولت آمریکا را نشان می‌دهد که برخلاف تعهدات خود عمل می‌کند.
از سوی دیگر برخی اعضای تیم مذاکره‌کننده توپ را در زمین اوباما انداختند و رسانه‌های حامی دولت نیز دائما این خط رسانه‌ای را دنبال می‌کردند که باراک اوباما این تحریم‌ها را وتو خواهد کرد یا بخش‌های نقض‌کننده برجام را از اجرا استثنا می‌کند. با این حال اوباما در مهلت قانونی از اختیارات خود برای وتوی این مصوبه استفاده نکرد و در مقابل آن سکوت کرد تا این مصوبه رویه قانونی خود را طی کرده و اکنون به قانون تبدیل شود. البته ظریف یک روز قبل از این پایان مهلت اوباما و در شرایطی که انتظار این بود با مواضع تند و صریح نسبت به عواقب این اقدام اوباما هشدار دهد، باز هم اظهارنظری کم‌رمق مطرح کرد و گفت: همان‌طور که رئیس‌جمهور عنوان کرده است، ما از گذشته اعلام کردیم که تمدید این تحریم‌ها مغایر برجام است و باعث خواهد شد ایران از روش‌های قانونی که در برجام دیده شده و اقدامات دیگری که رئیس‌جمهور امروز دستور داده‌اند، استفاده کند.
این مواضع وزیر امور خارجه دور از انتظار بود و نشان داد تیم مذاکره‌کننده ایرانی گویا در بهت و ناباوری به سر می‌برد. غیر از ظریف، عباس عراقچی که به طور کلی از نظرها غایب شده است. دستور روحانی به ظریف و صالحی در واکنش به اقدام اوباما هم با آنچه آمریکایی‌ها انجام دادند متوازن نبود.
این بهت و ناباوری البته کمی بعد رمزگشایی و مشخص شد رفتار ظریف، عراقچی و روحانی به دلیل کدام ماجرا بوده است؟
قول آن بابا!
29 آذر ماه جلسه کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی با حضور ظریف و معاونانش برگزار شد. فردای آن جلسه، سیدحسین نقوی‌حسینی، سخنگوی کمیسیون امنیت ملی یک روایت رسمی از محتوای این جلسه ارائه کرد. با این حال اما محتوای جلسه آنگونه که نقوی‌حسینی روایت کرد، نبود. جواد کریمی‌قدوسی، نماینده مردم مشهد در مجلس شورای اسلامی و عضو کمیسیون امنیت ملی روز چهارشنبه اول دی برخی رئوس اظهارات ظریف در جلسه 29 آذر کمیسیون امنیت ملی را در اختیار خبرنگاران قرار داد. بر این اساس ظریف درکمیسیون امنیت ملی گفته بود: «در این بحث‌هایی که همکاران ما با هیات آمریکایی داشتند، همکاران ما به هیات آمریکایی گفتند تمدید آیسا خلاف برجام است، چون می‌شود تحریم جدید؛ هیات آمریکایی هم مخالفت کرد. یعنی خانم شرمن گفت تمدید آیسا خلاف برجام نیست. همکاران سختگیری کردند تا رسید به جلسه من و آقای کری. در جلسه من هم اصرار کردم اگر کنگره آیسا را تصویب کند خلاف برجام است. آقای کری هم گفت من با حرف فلانی موافقم. خانم شرمن گفت من با این نظر مخالفم. آقای کری استدلال کرد. گفت من نظر فلانی را قبول دارم. خانم شرمن گفت خب! رئیس این است و مجبوریم بپذیریم. این شد مبنای تمدید آیسا (در متن نیامد). می‌خواستیم در متن بیاید. توافق کردیم در متن بیاید ولی آنها استدلال کردند اگر در متن بیاید کنگره مخالفت می‌کند. بر اساس توافقی که با آقای کری کردیم و من الان دارم عرض می‌کنم بیرون نمی‌گویم ولی خدمت شما می‌گویم من اشتباه کردم. بر اساس یک توافقی که کردیم ما استراتژی خودمان را کنار گذاشتیم و بر مبنای آن توافق آمدیم آن را اعلام کردیم که تبدیل شد به موضع جمهوری اسلامی. من این را می‌پذیرم؛ من اشتباه کردم. عرض کنم به خدمت‌تان ولی ما این‌کار را کردیم، گفتم در طول اجرای برجام هر دفعه ما می‌گفتیم اعضای تیم آمریکایی محکم می‌گفتند این مخالف برجام نیست. می‌کشاندیم به آقای کری. آقای کری و آقای مونیز می‌گفتند ما روش‌هایی داریم در کنگره و در سنا که مانع می‌شویم از تصویب در سنا. وزیر امور خارجه تصریح کرد: این قضیه ماوقع واقعی بحث تمدید تحریم‌هاست یعنی براساس صحبتی که با آقای کری کردیم و قولی که آقای کری داد ما آمدیم یک موضع علنی گرفتیم؛ من اشتباه کردم. ما نباید براساس حرف این بابا (کری) [عمل] می‌کردیم. ما باید براساس همان استراتژی‌ای که تعیین کرده بودیم که باید کنگره را حذف می‌کردیم در 8 سال اول، براساس آن عمل می‌کردیم».
این اظهارات جواد ظریف نشان داد چرا آنها در ماجرای تمدید تحریم‌های ISA شوکه شده بودند. ظریف که فروردین ماه 94 و پس از مذاکرات لوزان صراحتا گفته بود به آمریکایی‌ها اعتماد ندارد، به قول جان کری مبنی بر جلوگیری از تمدید تحریم‌های ISA اعتماد کرد.
با این حال اما اعتراف ظریف به اشتباهش در اعتماد به آمریکایی‌ها باز هم یک اقدام مثبت و حائز اهمیت بود. وزیر امور خارجه در کمیسیون امنیت ملی رسما اعلام کرد اعتماد به آمریکایی‌ها اشتباه بوده است. این اعتراف ظریف در راستای ارتقای سطح دانش سیاسی مردم ایران نسبت به آمریکایی‌ها بسیار موثر است و انتظار از وزیر امور خارجه این بوده و هست که آن را در افکار عمومی و به صورت علنی نیز اعلام می‌کرد. قطعا اجر مذاکره‌کنندگان نزد افکار عمومی محفوظ بوده و هست و قاعدتا اعترافات آنها به اشتباهات‌شان در مذاکرات نیز برای مردم قابل درک خواهد بود. بر همین اساس، انتظار از وزیر امور خارجه دولت جمهوری اسلامی ایران این بود که اشتباه در اعتماد به آمریکایی‌ها را به صورت رسمی و علنی با مردم در میان می گذاشت تا جامعه نسبت به این مقوله به بلوغ برسد و فرصت از سوءاستفاده‌کنندگان و غربگرایان داخلی گرفته شود. با این حال اما متاسفانه سخنگوی وزارت امور خارجه ابتدا این موضوع را تکذیب کرد و پس از آن نیز هر بار به بهانه‌ای دنبال رفو کردن ماجرای اظهارات ظریف در کمیسیون امنیت ملی است.
ظریف نیز با وجود گذشت 2 هفته پس از آن ماجرا ساکت است و درباره اظهاراتش در کمیسیون امنیت ملی حرفی نمی‌زند. این رفتار جواد ظریف از یک سو هم خلاف امنیت ملی است و از دیگر سو یک رفتار غیر اخلاقی و توهین به افکار عمومی است.
این رفتار خلاف امنیت ملی است، چرا که به نوعی گویی در حال سرپوش گذاشتن به اصل «غیرقابل اعتماد بودن آمریکایی‌ها» است. اظهارات علنی ظریف مبنی بر اشتباهش در اعتماد به قول آمریکایی‌ها اساسا چه ارتباطی به مذاکرات آتی هسته‌ای که قاعدتا بسیار محدود و مختصر خواهد بود، دارد؟ یعنی اظهارنظر علنی ظریف مبنی بر غیرقابل اعتماد بودن آمریکایی‌ها هیچ ضربه و لطمه‌ای به مذاکرات وارد نمی‌کند کما اینکه ممکن است به تقویت موضع تیم ایرانی نیز کمک کند. با این حال اما وزیر امور خارجه- براساس نظر خود یا فشار و مطالبه دیگران- از بیان این واقعیت که آمریکایی‌ها زیر قول‌شان می‌زنند و غیرقابل اعتمادند ابا دارد! با توجه به رفتار آمریکایی‌ها در نقض برجام، این خلاف امنیت ملی است.
از سوی دیگر این اقدام ظریف یک رفتار غیراخلاقی است، چرا که مغایر اصل شفاف‌سازی و اعتماد به مردم است. پنهان‌کاری برای دستگاه دیپلماسی شایسته نیست بویژه در موضوع مذاکرات هسته‌ای که به یک موضوع ملی تبدیل شده بود، باید به افکار عمومی احترام گذاشته می‌شد. این پنهان‌کاری با رفتار زشت دستگاه دیپماسی در تکذیب و انکار اظهارات ظریف در کمیسیون امنیت ملی نیز همراه شد. تکذیبیه‌های دروغین سخنگوی وزارت امور خارجه و پس از آن توجیهات مکرر می‌تواند به عنوان تلاشی برای اغفال مردم در ماجرای بدعهدی آمریکایی‌ها ارزیابی شود.
بر همین اساس به نظر می‌رسد رفتار ظریف و سکوت او در این ماجرا به هیچ عنوان شایسته نبوده و خلاف تکالیف و وظایف او در دستگاه دیپلماسی بوده است. البته هنوز هم دیر نشده و وزیر امور خارجه می‌تواند در این بزنگاه تاریخی، رسالت تاریخی خود را ادا کند و آنچه در کمیسیون امنیت ملی گفته را به صورت علنی با مردم خود در میان بگذارد.

گروه اجتماعی: کیفیت هوای تهران در دومین روز متوالی در شرایط ناسالم برای گروه‌های حساس قرار گرفت، این روند بر اساس اخبار منتشر شده تا به آخرین لحظات تنظیم این گزارش، در حال افزایش و رسیدن به شرایط اضطرار بود. در این بیان منطقه ۹ تهران با شاخص ۸۴ پاک‌ترین و منطقه ۲ تهران با شاخص آلودگی ۱۷۷ آلوده‌ترین نقطه تهران اعلام شد. به گزارش تسنیم، کیفیت هوای استان تهران که هفته گذشته تنها برای یک روز بر اثر وزش باد و باران در شرایط سالم قرار گرفته بود دوباره از ابتدای هفته به وضعیت ناسالم برای گروه‌های حساس و بیماران رسید. روند آلودگی هوا و افزایش ذرات معلق کمتر از 5/2 میکرون جمعه (10 دی ماه) به‌گونه‌ای بود که عدد شاخص‌های ذرات معلق کمتر از 5/2 میکرون 123 شد و حتی برخی مناطق تهران در شرایط قرمز قرار گرفتند.
این کاهش کیفیت هوا، مدیران محیط زیست را دوباره به تمهیدات تکراری همچون افزایش محدوده زوج و فرد، عدم  فروش طرح ترافیک روزانه و تعطیلی معادن شن و ماسه مجبور کرد اما برنامه‌‌ریزی مدیران محیط‌زیست که برای جلوگیری از افزایش آلودگی هوای تهران انجام گرفت تأثیری نداشت و شاهد افزایش غلظت آلاینده‌ها در پایتخت بودیم. روز گذشته 11 دی‌ماه ساکنان تهران و کلانشهرهایی همچون اصفهان، کرج و اراک از ابتدای صبح با هوایی آلوده، غبار گرفته و مه‌آلود مواجه شدند و شرایط کیفیت هوا در استان تهران از ابتدای صبح برای گروه‌های حساس، بیماران قلبی و ریوی، زنان باردار، سالمندان و کودکان ناسالم شد. عدد شاخص ذرات معلق کمتر از 5/2 میکرون ساعت 8 صبح  با افزایش نسبت به مدت مشابه روز گذشته به 139 رسید که نشانگر شرایط ناسالم برای گروه‌های حساس بود. بنا بر آخرین آمار به ‌دست آمده از دستگاه‌های سنجش آلاینده‌ها، کیفیت هوای تهران در حال رسیدن به شرایط اضطرار و قرمز است و عدد اندازه‌‌گیری شاخص‌های ذرات معلق کمتر از 5/2 میکرون از 140 نیز عبور کرده است. اما با وجود تمام تمهیدات اندیشیده شده، کیفیت هوا در برخی مناطق استان تهران در شرایط ناسالم و قرمز برای همه افراد قرار گرفت و این مساله مردم تهران را آزار داد. بر اساس این گزارش، منطقه 9 با شاخص 84 پاک‌ترین و منطقه 2 تهران با شاخص آلودگی 177 آلوده‌ترین نقطه تهران است. عدد شاخص‌های ذرات معلق کمتر از 5/2میکرون در استان تهران به‌ترتیب میزان آلودگی به‌شرح  جدول ذیل است.
بنا بر تمهیدات اندیشیده شده از سوی مدیران اگر شاخص عددی ذرات معلق کمتر از 5/2 میکرون بین 50 تا 100 باشد شرایط کیفیت هوا سالم است و شرایط ناسالم برای گروه‌های حساس نیز به میانگین عددی 100 تا 150 تعلق می‌گیرد اما اگر اعداد بین 150 تا 200 قرار گیرند به این شرایط وضعیت قرمز یا شرایط اضطرار گفته می‌شود و کیفیت هوا در این میانگین برای همه افراد ناسالم خواهد بود. سازمان هواشناسی کشور روز گذشته از ادامه پایداری هوا و افزایش غلظت آلاینده‌ها در تهران و شهرهای صنعتی خبر داده و تأکید کرده بود کیفیت هوای پایتخت برای همه افراد ناسالم خواهد شد و افراد از تردد غیرضروری در سطح شهر خودداری کنند.
افزایش آمار مرگ‌ومیر ناشی از آلودگی هوا
عضو مجمع نمایندگان استان تهران با انتقاد از آلودگی مداوم هوا در پایتخت، گفت: برای بهبود وضعیت هوای تهران باید از اقدامات شعارگونه پرهیز کرد. به گزارش خانه ملت، پروانه سلحشوری، نماینده مردم تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس در مجلس از آلودگی مداوم هوا در پایتخت انتقاد کرده و گفته است: «آلودگی هوای تهران مهم‌ترین معضل این کلانشهر بوده که سلامت همه مردم را در معرض خطر قرار داده است.» نماینده مردم تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس در مجلس شورای اسلامی با انتقاد از عملکرد شهرداری تهران در نصب یک بیلبورد با محوریت اینکه کودکان را در خانه نگه ندارید، گفت: شهرداری تهران چه تمهیداتی اندیشیده تا والدین بتوانند به‌دور از هر گونه نگرانی و با خیال آسوده کودکان را از قفس ایجاد شده در آپارتمان‌ها رها و برای تفریح به پارک و مراکز تفریحی هدایت کنند؟ کودکان چگونه می‌توانند در هوای آلوده تهران که سالانه تعداد زیادی از هموطنان را به کام مرگ فرو می‌برد نفس بکشند که شهرداری اقدام به نصب چنین بیلبوردی کرده است.  
سلحشوری با بیان اینکه آمار مرگ‌ومیر ناشی از آلودگی هوای تهران روز به روز در حال افزایش است، افزود: آلودگی هوا باید به عنوان معضلی جدی تلقی و برای رفع آن راهکارهای فرابخشی ارائه شود به این شکل که سازمان حفاظت محیط‌زیست، شهرداری و دستگاه‌های مرتبط با همکاری مسؤولانه نسبت به تدوین طرح مشترک جامع آلودگی هوا اقدام کنند البته صداسیما هم باید به فرهنگ‌سازی توجهی جدی داشته باشد.
مدارس تهران تعطیل نیست
این در حالی است که معاون عمرانی استانداری تهران با تاکید بر عدم افزایش شاخص کیفیت هوای تهران برای روز یکشنبه گفته است: مدارس تهران تعطیل نخواهد بود. حسن کریمی، معاون عمرانی استانداری تهران با اشاره به اینکه مجموعه بررسی دستگاه‌های ذی‌ربط حاکی از این است که شاخص کیفیت هوای تهران برای فردا(یکشنبه) افزایش چشمگیری نخواهد داشت و به طور قطع این شاخص به عدد 150 نمی‌رسد، افزود: برهمین اساس کمیته اضطرار آلودگی هوای تهران تشکیل جلسه نخواهد داد و مدارس نیز تعطیل نخواهد بود.
 

روز گذشته هیجان بازار ارز خوابید و نرخ دلار حتی در برخی صرافی ها به زیر 4 هزار تومان فروخته شد. بر این اساس هر دلار آمریکا بین 3977 تا 4010 تومان، هر یورو 4250 تومان و هر پوند انگلستان 4904 تومان فروخته شد. از سوی دیگر هر سکه طرح قدیم یک میلیون و 125 هزار تومان، هر سکه طرح جدید یک میلیون و 137 هزار و 900 تومان، هر نیم‌سکه 609 هزار تومان و هر گرم طلای 18 عیار 113 هزار و 149 تومان فروخته شد. عضو کمیسیون اقتصادی مجلس درباره جلسه ارزی 3 ساعته از روایت سیف از تزریق 8/5 میلیارد دلار به بازار آزاد برای کنترل قیمت خبر داد. سیدحسن حسینی‌شاهرودی در گفت‌وگو با تسنیم، درباره جلسه کمیسیون اقتصادی مجلس که با حضور رئیس کل بانک مرکزی و وزیر اقتصاد درباره افزایش نرخ ارز برگزار شد، گفت: با قرار گرفتن ارز کافی در اختیار سیستم بانکی قیمت دلار از 4100 تومان به 3900 تومان کاهش یافته است. طبق گفته سیف، ورود بانک‌ها به موضوع فروش ارز یکی از دلایل مهم کاهش قیمت دلار در روزهای اخیر بوده است. دبیر کمیسیون اقتصادی ادامه داد: رئیس‌کل بانک مرکزی و وزیر امور اقتصادی و دارایی 2 عامل روانی و واقعی را از دلایل اصلی افزایش قیمت ارز در هفته‌های اخیر می‌دانند؛ عامل روانی به مسائلی چون انتخابات آمریکا و انتخابات پیش‌رو در ایران بازمی‌گردد. حسینی ادامه داد: به عقیده مدیران ارشد اقتصادی دولت، افزایش نرخ رشد اقتصادی در 6 ماه نخست سال از جمله دلایل  افزایش تقاضای ارز در هفته‌های اخیر بوده است. به گفته وی، خارج شدن ارز از اتحادیه اروپایی به سمت آمریکا یکی از دلایل اصلی افزایش شاخص دلار بوده که همین عامل هم در افزایش قیمت دلار در ایران موثر بوده است. در همین حال فرشاد حیدری، معاون نظارتی بانک مرکزی گفت: 124 نفر از خریداران و فروشندگان عمده ارز به سازمان مالیاتی کشور معرفی شدند. وی افزود:‌ اگر این افراد اسنادی دال بر اینکه کارشان متعارف بوده ارائه دهند از نظر ما اشکالی در کار آنها مترتب نیست اما اشکال اساسی این است که با خرید و فروش و ایجاد التهاب در بازار ارز، هم در نظام ارزی کشور اخلال ایجاد می‌کنند و هم مالیات نمی‌پردازند. معاون نظارتی بانک مرکزی گفت: 500 نفر از صرافی‌هایی که مجوز خود را تمدید نکرده‌اند یا صنوف غیرمرتبط که به فعالیت ارزی می‌پردازند جهت اقدامات قانونی به فرماندهی نیروی انتظامی معرفی شدند.
 

 گروه جهادی شهید وزوایی دانشگاه شریف در نامه‌ای خطاب به اصغر فرهادی از وی خواست در اردو‌های جهادی این دانشگاه شرکت کند. در بخشی از این نامه با اشاره به تصاویر دلخراش «گورخوابی» عده‌ای از مردم، آمده است: آقای فرهادی شما به رئیس‌جمهور نامه می‌نویسید و از حاکمان می‌خواهید با لباس مبدل به میان مردم رفته و از وضع زندگی آنها آگاه شوند. چیزی که شما طلب کرده‌اید  در دولت فعلی عملاً بی‌سابقه است اما در جمهوری اسلامی کم سابقه نیست.  دانشجویان تصریح کردند: سال‌هاست بخش قابل توجهی از تابستان و بعضاً نوروز و زمستان خود را صرف خدمت به محرومان می‌کنیم و با شرکت در اردوهای جهادی، می‌کوشیم باری هرچند کوچک را از روی دوش مردم رنج‌دیده برداریم.  این نامه خطاب به فرهادی می‌افزاید: از شما که با نامه خود نشان دادید دغدغه رفع محرومیت پیدا کرده‌اید، رسماً دعوت می‌کنیم تا با حضور در اردوهای جهادی، جهت تسری امید و انگیزه و نه سیاهنمایی، روایتگر تلاش بی‌منت دانشجویان و اقشار گوناگون مردم در این اردوها برای دوستان ایرانی و غیرایرانی خود باشید و سهمی در رفع محرومیت از این سرزمین داشته باشید.  این نامه ٣ تا ١٢ بهمن، ٦ تا ١٣ فروردین،٢٤ تیر تا ٣ مرداد و پنجشنبه‌ها و جمعه‌ها منطقه ١٩ تهران را تاریخ‌های پیشنهادی برای شرکت فرهادی در اردو‌های جهادی گروه جهادی شهید وزوایی پیشنهاد داده است.
 

شروین طاهری: «سال 2017 انقلاب در هوا موج خواهد زد. نه فقط صدسالگی غلبه بلشویکی در «روس-آسیا» است بلکه همچنین صد و پنجاهمین سالگرد انتشار نخستین جلد کتاب «سرمایه» کارل مارکس و پنجاهمین سالمرگ چه‌گوارا نیز هست؛ چهره انقلاب روی شمار نامحدودی از تی‌شرت‌ها این نوشته میخائیل گورباچف نیست و همین‌طور هیچ‌یک از دیگر بازماندگان حزب کمونیست شوروی که ربع قرن پیش فروپاشید بلکه یک  خادم معبد کاپیتالیسم، اینچنین سرمایه‌داری غربی را از انقلابی دیگر همانند انقلاب 1917 شوروی بیم می‌دهد؛ دنیل فرانکلین، دبیر ویژه‌نامه «جهان در 2017» نشریه اکونومیست، نشریه اختصاصی خاندان بانکدار روتشیلد، پدرخواندگان مشترک صهیونیسم و البته کاپیتالیسم جهانی. این هفته‌نامه انگلیسی که خود را رسما پیرو لیبرالیسم کلاسیک و اقتصادی می‌داند در حقیقت اتاق فکر نولیبرالیسم و نومحافظه‌کاری به مرکزیت لندن است و لوگوی سرخ آن چیزی جز نماد خاندان یهودی‌زاده اصالتا آلمانی روتشیلد - به معنای سپر سرخ - نیست.
نشریه اکونومیست با بیش از 170 سال قدمت مدعی است که چشم جهان‌بین ماسون‌هاست، چرا که از جایگاه اربابانش در راس هرم سلطه در لندن به دنیا می‌نگرد. بنابراین امروز دیگر خود را تنها یک نشریه نمی‌داند، بلکه در حقیقت یک موسسه تحلیل، آینده‌نگری و مشاوره اقتصادی است که ادعا دارد به رهبران سیاسی و اجتماعی جهان و سرآمدان سرمایه‌داری خط می‌دهد.
این همان نشریه‌ای است که با روی کار آمدن دولت حسن روحانی و کارگزاران نولیبرالیسم در ایران ذوق‌زده شد و آن جلد گستاخانه را با عکس در حال محو شدن امام خمینی(ره) و با تیتر «انقلاب تمام است» در نوامبر 2014 منتشر کرد و البته شکی نیست که چشمه پیشگویی‌های این کاهن خشکیده است. شگفتا که در سال‌های اخیر سریال پیش‌بینی‌های اشتباه و چشم‌انداز‌های محقق نشده، آبروی اکونومیست و پیروان این معبد دلفی مدرن در احزاب حاکم و رسانه‌های زنجیره‌ای غرب را برده است. مگر اکونومیست نبود که ادعای غرق شدن بشار اسد در گرداب سوریه و لیز خوردن پوتین در پاتیناژ سیاسی روسیه را روی جلدش مطرح کرده بود؟ مگر اکونومیست مدعی جهش دوباره اقتصاد آمریکا با اوباما و در مقابل، افول اقتصاد چین نبود؟ مگر روتشیلدها نبودند که سال گذشته روی جلد همین نشریه‌شان، بریگزیت را محال دانسته، هیلاری کلینتون را رئیس‌جمهور کردند و افتادن کلاه‌گیس ترامپ بر کاخ سفید را یک گزینه غیرممکن و بعدتر فاجعه‌ای بزرگ برای آمریکا خواندند؟ حالا وقیحانه سعی دارند کابوس ترامپ را به یک اتفاق صرفا دراماتیک تقلیل دهند و البته همراه با خوش‌بینی‌های زیادی درباره رونق اقتصادی بویژه برای سرمایه‌گذاران بازار سهام به قیمت افت بازار اوراق قرضه، چرا که سعودی‌ها با به حراج گذاشتن قرضه‌های چند تریلیارد دلاری گاو شیرده نفتی‌شان - شرکت آرامکو - در صندوق فدرال (بانک مرکزی خصوصی) آمریکا بازار را اشباع کرده‌اند. با این حال سابقه خراب گردانندگان اکونومیست باعث شده آنها در پیشگویی‌های سال آینده خود مجبور به اعتراف درباره اشتباه‌های 2 سال اخیرشان شوند. در نتیجه جلد ویژه‌نامه 2017 تبدیل به واگویه‌ای سوگوارانه از تراژدی‌های معاصر غرب اما با روایتی قرون وسطایی شده است. آنها رفتن اوباما را به اندازه آمدن ترامپ فاجعه‌آمیز تلقی کرده‌اند. به عبارت دیگر از ترس آینده مبهم غرب، پیشگویانش به گذشته‌ای تاریک رجعت کرده و ره افسانه زده‌اند.  اما ترامپ در هر صورت تا 20 روز دیگر ترومپت اختتامیه امپراتوری آمریکا و نوچه‌های غربی‌اش را در کاخ سفید به صدا درخواهد آورد. خیلی از اهالی ایالت متفرقه آمریکا علنا از فرار به کانادا یا استقلال ایالت‌های‌شان از جنون واشنگتن صحبت می‌کنند. ترور رئیس‌جمهور آمریکا برای نخستین‌بار به یک ارزش تبدیل شده و خلاصه هیچ‌گاه آمریکایی بودن اینقدر شرم‌آور نبوده است. کرملین از همین حالا به انتظار به تخت نشستن دوست پوتین در کاخ دشمن نشسته و چین مترصد است با پا پس کشیدن واشنگتن از پیمان تجاری ماورای پاسیفیک، پیمان اقتصادی خودش را در آسیا و اقیانوسیه نهادینه کند. اگر سال 2016، سال معجزه بریگزیت بود، امسال اروپای دوپاره شده در دو سوی کانال مانش، شاهد کابوس بریگزیت خواهد بود، چرا که دولت ترزا می‌ چاره‌ای ندارد جز اینکه در ماه مارس  عمل جراحی جدایی را آغاز کند. از طرف دیگر ناتو شجاعانه در حال عقب‌نشینی اجباری در نتیجه تجزیه تدریجی است. لشکرکشی‌های کشورهای عضو پیمان آتلانتیک شمالی در سال آتی به سرحدات روسیه در بالتیک و اروپای شرقی همراه با شعارهای آتشینی که فرماندهان دست‌نشانده واشنگتن در بروکسل تحت تاثیر موج روسیه‌هراسی به پا شده توسط دموکرات‌های بازنده آمریکا - اوباما و هیلاری-  سر می‌دهند همانقدر طنزآمیز خواهند بود که جفتک‌پرانی‌های اردوغان که متوحش از کودتای ناتو علیه خود به شرق چرخیده است. این باور کردنی نیست که مثلا اینجرلیک، بزرگ‌ترین پایگاه ناتو و آمریکا در ترکیه با وجود ده‌ها بمب اتمی راهبردی، توسط کارشناسان مورد اعتماد روسیه نظارت شود. در چنین فضایی دیگر ارائه چشم‌اندازی از آینده اتحادیه اروپا کاری عبث است، آن هم وقتی که آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان و در عین حال رهبر نولیبرالسم حاکم بر روح و تشکیلات اتحادیه اروپا خودش نیز نمی‌داند آیا تا پاییز موج شبه‌نازی آلترناتیو که در زادگاه آدولف هیتلر به راه افتاده، حاکمیت دموکرات - مسیحی‌ها را در بوندستاگ ریشه‌کن خواهد کرد یا نه؟
خزان اتحادیه اروپا البته در بهار و با انتخابات ریاست جمهوری فرانسه آغاز می‌شود. رهبر پیشین اتحادیه نیز خود به بیماری ترامپیسم مبتلا شده گو اینکه فرانسویان سردمداران جمهوری در اروپا همیشه خود را بیشتر با ینگه دنیا قیاس کرده‌اند تا هم قاره‌ای‌های‌شان. در نتیجه دولت آتی فرانسه خواه برآمده از راستگرایان حزب جمهوری‌خواه یا  ابرراستگرایان جبهه ملی باشد، در هر صورت نولیبرالیسم اروپایی را به چالش خواهد کشید.
بی دلیل نیست که در ماه‌های اخیر، اکونومیست پیشاپیش رسانه‌های زنجیره‌ای غرب، از مرگ نولیبرالیسم بیم می‌دهد. ما هم در این سوی کره خاکی باید از ریشه‌کن شدن نولیبرالیسم خشنود باشیم و کاری کنیم، چرا که این یک بیماری مسری و تلفیقی از امراض راست و چپ مدرن بود با هدف فروپاشی ساختاری و ارزشی تمام جوامع بشری به نفع ساختار نظم نوین جهانی صهیونیسم که ویروسش از قرن نوزدهم در لابراتوارهای بانکی لندن و پاریس و سپس نیویورک کشت شده بود.
در حقیقت با کنترل مرض نولیبرالیسم آنچه بیش از کاپیتالیسم مورد تعریف مکاتب غربی یا همان حاکمیت سرمایه‌داران کلان بر عالم به خطر می‌افتد، صهیونیسم است که برای چندین دهه با سلطه روتشیلدها و راکفلرها و دیگر خاندان‌های اشکنازی بر جریان‌های اقتصادی تبدیل به هدف غایی کاپیتالیسم شده بود. بازگردیم به سرمقاله هراسناک دنیل فرانکلین، دبیر ویژه‌نامه «جهان در 2017» اکونومیست. یادآوری صدمین سالگرد انقلاب بلشویکی توسط او  نشان از آن دارد که کاپیتالیسم آنگلوصهیونیستی طوری به آخر خط رسیده که حتی سر برآوردن دشمن دیرین بلشویکی‌اش از قبر و زندگی مشترک پردردسر دوباره به سبک دوقطبی ماتریالیستی دوران جنگ سرد در کنار کمونیسم را به افتادن بزرگ‌ترین تک‌قطبی ماتریالیستی تاریخ در زباله‌دان تاریخ ترجیح می‌دهد. انقلابی که اربابان اکونومیست حقیقتا از آن هراس دارند و درباره‌اش بیم می‌دهند چیزی فراتر از بازگشت ماجراجویان در سودای تحقق آرزوهای خام مارکسیستی خواهد بود. 2 ماه پیش وقتی ولادیمیر پوتین و شی جین پینگ برای مرگ فیدل کاسترو، رهبر انقلاب کوبا پیام تسلیت می‌فرستادند، پس از مدت‌ها به صرافت واژه «انقلاب» افتاده بودند اما انقلابی که رهبران قدرتمند مسکو و پکن از آن صحبت می‌کنند تفاوت‌های عظیمی با تجربه‌های روسیه و چین در نیمه نخست قرن بیستم دارد. این انقلاب بیداری جهانی است با وجود تکثر آرمان‌های ملی و مذهبی و یک هدف مشترک دارد: پایان سلطه غرب!
 

احمدرضا  بیضایی*: هنوز مانده تا مرثیه شهادت شهدای جبهه مقاومت را بسرایم. در زمانی که هنوز عده‌ای یقه‌‌ امام(ره) و شهدا را رها نکرده‌اند که چرا بعد از فتح خرمشهر جنگیدید، چگونه امروز باید از جنگیدن در سوریه سخن گفت؟ چه کسی می‌داند هزار کیلومتر خارج از مرزهای جمهوری اسلامی، در گمنامی برای تحقق آرمان خمینی(ره) جنگیدن و در غربت به شهادت رسیدن یعنی چه؟ و بعد از آن چگونه باید مادر شهید را تسلا داد؟ چگونه باید دل پدر شهید را آرام کرد؟ فرزند شهید را که هنوز زبان نگرفته چگونه باید توجیه کرد؟ در برابر عظمت فداکاری همسر شهید چه باید گفت؟ چگونه باید همرزم شهید را که میان تحمل درد فراق و تحمل درد جا ماندن گر گرفته تسلا داد؟ وصیت شهید بیضایی برای حفظ خاکریز سوریه را در این فضای دیپلماسی‌زده چگونه باید به گوش‌ها رساند؟ و چگونه باید برای خیل عظیم اهل عافیت که گاه دنیادارانند و گاه دینداران، و به قول سید شهیدان اهل قلم، از زندگی فقط همین یک جان را دارند که به آن مثل کنه به شکمبه گوسفند چسبیده‌اند، از شهدایی به نام شهدای جبهه سوریه سخن گفت؟ و چگونه باید برای آنها که حسین(ع) را فقط برای کربلا رفتن می‌خواهند و «لبیک یا حسین» را در پستوی خانه می‌گویند، از عشاقی گفت که «لبیک یا حسین» را در ریف دمشق و حلب گفته‌‌اند و از شعار «کلنا فداک یا زینب» در برابر اسلام آمریکایی‌ پرچم شرف برای شیعه ساخته‌اند؟
چگونه و چگونه باید برای آن ریش سفیدی که ریشش پای بساط امام حسین(ع)‌ سفید شده و هنوز نمی‌داند چرا همه کره ارض کربلای ماست، علت حضورمان در نبردی در خارج از خاک خودمان را توضیح داد؟ برای همان‌ها که وقتی با دشمن در خاک خودمان هم ‌جنگیدیم با پرخاش از کنار آن گذشتند و خود و خانواده خود را از آتش حادثه دور نگه داشتند. و به آن دیگری که می‌پرسد چرا به اسم دفاع از حرم،‌ در «حلب» شهید می‌دهیم چگونه باید توضیح داد که در سوریه و عراق که هیچ، هر جای دیگر این کره خاکی که پیکر صد پاره ما به نام حسین(ع) و عباس(ع) و زینب(س) به زمین بیفتد، آنجا کربلای ما و آن روز عاشورای ما است و آنجا «حرم» است برای ما؟
زبان‌هایی که به شماتت و زخم زبان باز می‌شوند را در زمانی که جامعه در بی‌خبری از جبهه مقاومت که اکنون به وسعت کره زمین گسترده شده بسر می‌برد، چطور باید بست؟ بماند! تاریخ، همانطور که نگذاشت آنچه بر بسیجیان خمینی(ره) گذشت مکتوم بماند، داستان معرکه خون و بادیه جنون بسیجیان خامنه‌ای روحی فداه را هم حکایت خواهد کرد.
تحریف که شاخ و دم ندارد؛‌ هنوز از کوچه‌های شهر بوی عطر شهادت می‌آمد که ناگهان میدان برای اراجیف‌بافان باز شد. نشستند و نوشتند: «فرهنگ شهادت، خشونت‌آفرین است» و شروع به تنش‌زدایی از چهره «مبارزه» کردند و بسیجی‌های از جنگ بازگشته را «خشونت‌طلب» نامیدند. بسیجی بودن تقبیح شد و شمشیرها کُند. موسیقی پاپ صداوسیما در هفته دفاع‌مقدس، خشونت صحنه‌های رزم لشکریان صاحب زمان(عج) زدود و دیگر، آهنگران،‌ «لشکر صاحب زمان(عج)» را به «آماده‌باش» فرانخواند و «همپای جلودار» ما را به راندن تا «جولان» و رفتن تا «قربانگاه زعتر، صور و صیدا» نخواند و تحریف در جبهه خمینی که «جغرافیا و مرز نمی‌شناخت»، آغاز شد. رزمندگانی را که «کوله‌بار مبارزه با استکبار» را بر دوش گرفته و به قول شهید آوینی نخلستان‌های حاشیه اروند را مرکز جهان کرده بودند و تقدیر عالم را از آنجا رقم می‌زدند و در وصیتنامه خود می‌نوشتند مسؤولیت آنها «تاریخ» است و برای مجد و عظمت «اسلام» می‌جنگند،‌ به درون مرزهای جمهوری اسلامی ایران محدود کردند. از امام مبارز و آشتی‌ناپذیر با استکبار، امام نازنینی ساختند که دیگر امت را به خشکاندن ریشه‌های فاسد صهیونیسم، سرمایه‌داری و کمونیسم در جهان فرا نمی‌خواند و بسیجیان را به تشکیل هسته‌های مقاومت در سراسر جهان فرمان نمی‌داد. پیام قطعنامه دیگر خوانده نشد و جبهه خمینی(ره) که «جغرافیا و مرز» نمی‌شناخت به «خاک وطن» محدود شد و بسیجیان آن که فتح سنگرهای کلیدی جهان و عشق آزادی قدس شریف را در سینه می‌پروراندند، به داخل مرزها کشانده شدند.
بس کنید! جبهه سوریه، جبهه خمینی(ره) است. جبهه‌ای که متوسلیان و دستواره و حاج همت آرزوی جنگیدن در آن را داشتند. فردای آزادسازی خرمشهر، حاج همت برای یاری جبهه مقاومت، در فرودگاه دمشق از پله‌های هواپیما پایین آمد. آه! سلام بر هر مظلومی که نتوانستیم یاری‌اش کنیم و نفرین به هر ظالمی که نتوانستیم به حسابش برسیم. فاصله دمشق با قدس شریف چیزی نیست. خدا نیاورد روزی را که باید به این سوال پاسخ بدهیم که چرا در قدس شهید می‌دهیم؟
*برادر شهید مدافع حرم محمودرضا بیضایی