مهدی طاهرخانی: چسباندن رامین رضاییان به بازیکنان سابق پرسپولیس، افرادی که کارنامه بدی از لحاظ شخصیتی داشتند حالا باب شده است. یک روز پیام صادقیان و روز دیگر شیث. اما همین بازیکن فصل قبل، بدون هیچ حاشیه‌ای اصلی‌ترین بازیکن برانکو بود که همه حملات پرسپولیس از سوی وی طراحی می‌شد. رد پای رامین در اکثر بردهای درخشان تیم برانکو مشهود بود. او حتی در تیم‌ملی مبدل به یک بازیکن بی‌جانشین شده است و با توجه به سطح دوندگی و تلاشش به نظر می‌رسد یکی از بازیکنان ثابت ایران درصورت صعود به جام‌جهانی باشد اما حالا در پرسپولیس اوضاع به کل متفاوت است.
خیلی‌ها عقیده دارند بازیکن آرام و تاثیرگذار لیگ پانزدهم اگر در بازی برگشت فصل قبل پرسپولیس و نفت در ورزشگاه آزادی محروم نبود، پرسپولیس آن بازی را واگذار نمی‌کرد و قهرمان می‌شد. دلیل این ادعا هم خیلی ساده و قابل قبول است؛ هرگاه تیمی به صورت اتوبوسی مقابل پرسپولیس در آزادی دفاع کند، این سانترها و نفوذهای رامین است که سدشکن اتوبوس می‌شود.  اما داستان از روزی برای رضاییان تمام شد که او یک هفته تمام پاسخ تلفن‌های برانکو را نداد. سرمربی کروات قرمزها به کمتر بازیکنی برای حضور در دور جدید تمرینات زنگ زد اما رضاییان یکی از همان معدود افراد بود. برانکو می‌دانست بود و نبود رامین برای او به معنای تغییر تاکتیک اساسی است. آن روز رامین رضاییان بزرگ‌ترین اشتباه همه عمرش را (البته تا این لحظه) مرتکب شد و به بدترین شکل ممکن و با دور زدن هم خودی‌ها رفت ترکیه.
اشتباه بزرگ دیگرش بازگشت بی‌هنگام بود. نیمکت‌نشینی‌های متوالی آن هم در صورتی که حسین ماهینی قادر به ارسال هیچ پاس گلی نبود، تاوان سنگین او بود. نه آمادگی جسمانی و نه عدم هماهنگی با تیم؛ او تنها به یک دلیل روی نیمکت بود و آن عدم تمایل برانکو برای اضافه شدنش به لیست باشگاه بود اما رامین آمد و از قضا هرگاه به میدان فراخوانده شد با پاس‌های گلش، گره‌گشای پرسپولیس شد. بدون شک فاصله امروز قرمزها با رقبا مقدور نبود جز استفاده برانکو از همه پتانسیل پرسپولیس.
همه چیز درست در حال پیشرفت بود که ناگهان برانکو باز هم ترکیب تیمش را تغییر داد و این بار از رضاییان به جای دفاع راست در پست وینگر راست بازی گرفت. او از این پست و حضور ناراضی بود و عدم رضایتش را چند بار در رسانه‌ها مطرح کرد. پستی که فرشاد احمدزاده در دو فصل گذشته بهترین بازی‌ها را در آن انجام داده بود، محلی نبود که رامین بتواند آزادانه در آن مانور بدهد. اعتراض به تعویض در داربی تنها بخاطر خروج زودهنگامش نبود. طوری که در پایان بازی به دوستان نزدیکش گفت اگر برانکو تنها 20 دقیقه من را به همان دفاع راست می‌برد، می‌دانستم چطور از سمت زکی‌پور نفوذ کنم که هم او را محو کرده باشم و هم منجی تیم لقب بگیرم.
اینکه رامین قادر به ارائه چنین نمایشی بود دور از ذهن نیست اما برانکو در تصمیمی اشتباه او را بیرون کشید تا اعصاب بازیکن آرام فصل گذشته باز هم ناآرام شود. اگرچه صادق محرمی در دفاع راست توانسته در امور دفاعی خوب بازی کند اما به‌رغم این اعتماد و بازی‌های ثابت، محرمی حتی یک موقعیت گل هم از سمت راست نساخته و کلا توانایی نفوذ و ارسال پاس گل را نداشته است. از این رو به نظر می‌رسد در بهترین حالت، با حضور محرمی در آن پست، پرسپولیس بیشتر دفاع کند تا حمله و این خبر خوبی برای دیگر اتوبوس‌داران لیگ برتر است. تیم‌هایی که به حداقل امتیاز قانعند. از سوی دیگر از دست دادن رضاییان به معنای از دست دادن بهترین پنالتی‌زن تیم است. با توجه به نوع فوتبال طارمی و پنالتی‌های احتمالی، مشخص نیست اگر رامین نباشد، باز هم سناریوی از دست رفتن پنالتی‌ها را شاهد هستیم یا نه.
آنچه رامین رضاییان در اردوی دوبی انجام داد بدون شک، یک اشتباه بزرگ بود. اشتباهی که شاید در طول تمرین هر تیمی رخ دهد اما بیشتر اوقات حتی با رسانه‌ای شدن دعوای دو همبازی، مربی سعی در پا در میانی دارد ولی این بار برانکو که از غرولند‌های رامین برای بازی در پست وینگر راست ناراحت بود، باز هم سعی در انتقام گرفت و حالا پرسپولیس در حساس‌ترین بازی‌های پیش‌رو با وضعیت مبهمی مواجه است. تردید نکنید جای خالی رضاییان احساس خواهد شد از این رو برانکو می‌تواند برای از بین بردن حسرت 9 فصل عدم قهرمانی پرسپولیس در لیگ برتر، کمی مهربانانه‌تر با بازیکن خاطی رفتار کند. اینکه از رامین رضاییان آرام یک شیث رضایی و پیام صادقیان ثانی بسازیم هنر نیست.
او پتانسیل این را دارد هم مثل آنان شود هم مثل بازیکن تیم کی‌روش، موثرترین بازیکن دفاع راست ایران که هیچ چالشی را تا به حال ایجاد نکرده است. برانکو روزی که دو مدافع تیمش(بداوی و رضایی) در بازی رسمی یکدیگر را زدند، تصمیم به بازگرداندن آنها به تهران نگرفت، حالا هم انتظار می‌رود همان نگاه مدبرانه را داشته باشد نه تلافی رد تماس‌های تابستان.
 

آرمن ساروخانیان: پس از 5 برد متوالی در لیگ برتر، استقلال در روزی که انتظار یک برد آسان را داشت، دقایق زیادی مقابل سیاه‌‌جامگان عقب بود و در نهایت فقط توانست یک امتیاز بگیرد. استقلال در این هفته‌ها توانسته بود تیم‌های صدرنشین، چهارم و هفتم را شکست دهد ولی مقابل تیم ماقبل‌آخر در خانه به بن‌بست رسید. تیمی که در این ۵ بازی ۱۴ گل زده بود، برابر میهمان بی‌ادعایش فقط یک بار گل زد که آن هم از روی نقطه پنالتی بود. افت عجیب استقلال چه دلایلی داشت؟
از نگاه تماشاگران، متهم اصلی میثاقیان و بازی بسته‌اش بود ولی مگر قرار بود این تیم که برای ماندن می‌جنگد به استقلالی‌ها فضا بدهد که گل بزنند؟ هواداران استقلال باید دلیل این تساوی را در تیم خودشان جست‌وجو کنند.
نخستین تفاوت استقلال نسبت به بازی‌های قبلی سنگینی بازیکنان بود. 2 بازی لیگ قهرمانان و مسافرت 10 روزه به امارات و عمان بازیکنان را خسته کرده بود و آنها شادابی همیشگی را نداشتند. این خستگی با توجه به تغییرات کم در ترکیب استقلال خیلی عجیب نبود. منصوریان به دلیل نتایج خوبی که در این هفته‌ها گرفته ترجیح می‌دهد کمتر به ترکیب تیمش دست بزند. از طرف دیگر مصدومیت‌ها و محروم شدن باشگاه از نقل‌وانتقالات هم دست او را برای چرخش ترکیب تیم بسته است. غیبت خسرو حیدری هم در این بازی خیلی به چشم آمد. او هر چند هنوز از دوران اوجش فاصله دارد ولی در بازی‌های اخیر سمت راست استقلال را خیلی فعال کرده و نقش کلیدی در بردهای این تیم داشته است. وریا غفوری در غیاب خسرو تحرک کافی را نداشت و حملات استقلال برخلاف بازی‌های قبلی به چپ متمایل شده بود. کانال چپ بعد از آمدن یعقوب کریمی فعال‌تر شد ولی دقایق حضور او برای تغییر نتیجه کافی نبود.  در پایان بازی مشخص شد استراحت دادن به کاوه رضایی هم تصمیم مناسبی نبود. مهاجم اصلی استقلال از وقتی به زمین رفت خط حمله این تیم زهردارتر شد و زوج او با قربانی چند خطر جدی را خلق کرد.
از اشتباهات خط دفاعی استقلال هم نباید گذشت. پادوانی در ادامه بازی‌های پرنوسانش روز خوبی نداشت. تک گل حریف روی اشتباه مدافعان استقلال زده شد و آنها چند موقعیت خوب هم به حریف دادند که می‌توانست به یک شکست غیرمنتظره ختم شود. استقلال تا پایان لیگ حداقل 11 بازی دیگر (۷ بازی در لیگ برتر، ۴ بازی در لیگ قهرمانان) دارد و منصوریان برای موفقیت در این بازی‌ها باید ترکیب برنده‌اش را که کمی فرسوده شده ترمیم کند. برای تیمی که از نفس افتاده، زمان چرخش فرا رسیده است.

جمعه‌شب در اتفاقی نادر محل هیات قایقرانی استان بوشهر در آتش سوخت تا ضمن وارد شدن خسارتی بالای ۲۰۰ میلیون تومان تمام دارایی این هیات از بین برود. جمعه‌شب به دلیل نامشخصی محل نگهداری قایق‌های هیات قایقرانی استان بوشهر در محل دهکده گردشگری این استان دچار حریق شد. چند هفته پیش بود که این هیات در این محل نخستین فستیوال بین‌المللی قایقرانی را با حضور قایقرانان کشور اسپانیا و بیش از ۸۰۰ ورزشکار از تمام کشور برگزار کرد.  زارعی، رئیس هیات قایقرانی استان بوشهر در گفت‌وگویی ضمن تایید این خبر گفت: جمعه‌شب به دلیل نامشخصی  محل قایق‌های ما در دهکده گردشگری استان بوشهر دچار حریق شد و تمام وسایل قایقرانی هیات در آن سوخت.  وی ادامه داد: ۵۲ قایق شامل قایق‌های هیات و قایق‌های سپاه امام صادق در این محل قرار داشت. این قایق‌ها تمام دارایی هیات قایقرانی استان بوشهر بود.  رئیس هیات قایقرانی استان بوشهر تصریح کرد: برآورد ما از خسارات واردشده بین  ۱۵۰ تا ۲۰۰ میلیون تومان است.
وی افزود: کارشناسان آتش‌نشانی و آگاهی در حال بررسی موضوع و محل حادثه هستند. به نظر می‌آید آتش‌سوزی عمدی باشد. متاسفانه بعد از برگزاری مسابقات بین‌المللی ظاهرا عده‌ای چشم دیدن موفقیت‌های قایقرانی استان را نداشتند. به نظر می‌آید این مساله به دست افراد غیربومی رخ داده باشد.
وی با ابراز تاسف از این مساله گفت: قایقرانی استان جان تازه‌ای به خود گرفته بود و در حال انجام کارهای بزرگی بودیم.
زارعی درباره پیگیری فدراسیون هم گفت: امینی، رئیس فدراسیون در تماسی با ابراز تاسف از این مساله گفت که مشکل ما را حل خواهد کرد و ما نگرانی از بابت فعالیت‌های آتی نداشته باشیم. همین طور نمایندگان مجلس استان نیز پیگیر موضوع هستند.
 

پرسپولیس به نفت هم رحم نکرد
فرار بزرگ
پرسپولیس با برتری برابر نفت تهران فاصله‌اش را با تیم دوم جدول رده‌بندی بیشتر کرد تا حرکتش به سمت قهرمانی در لیگ شانزدهم را سرعت بیشتری ببخشد. آخرین دیدار از هفته بیست و سوم، روز گذشته بین تیم‌های پرسپولیس و نفت تهران در ورزشگاه تختی برگزار شد که  این دیدار با برتری ۲ بر صفر پرسپولیس به پایان رسید. سروش رفیعی(۵۷) و مهدی طارمی (۸۷) برای سرخپوشان گل زدند. پرسپولیس با این پیروزی ۵۳ امتیازی شد و با فاصله ۸ امتیازی نسبت به تراکتورسازی در صدر جدول باقی ماند و شانس خود را برای رسیدن به قهرمانی در لیگ شانزدهم افزایش داد. در دیگر بازی روز گذشته تیم سپاهان موفق شد با نتیجه 2 بر یک از سد ذوب‌آهن بگذرد.

ممنوعیت استفاده از بازیکن خارجی در فوتسال
با تصمیم هیات‌رئیسه سازمان لیگ فوتسال، استفاده از بازیکن خارجی در لیگ‌های دسته پایین ممنوع شد. جلسه هیات‌رئیسه سازمان لیگ فوتسال در حالی برگزار شد که یکی از موارد مطرح شده در این جلسه، استفاده یا عدم استفاده از بازیکنان خارجی در لیگ‌های دسته‌های پایین‌تر بود. در نهایت اعضای هیات‌رئیسه طرح ممنوعیت استفاده از بازیکنان غیرایرانی در لیگ دسته دوم را تصویب کردند. کاظم سلیمانی، دبیر سازمان لیگ فوتسال با اعلام این خبر، گفت: اتباع کشورهای خارجی حق حضور در تیم‌های دسته‌های پایین‌تر را ندارند. وی در پاسخ به این سوال که آیا این طرح شامل لیگ دسته اول هم می‌شود؟ گفت: دستورالعمل داریم که استفاده از بازیکنان خارجی در لیگ دسته‌های اول و دوم ممنوع است ولی حالا اگر تیمی در لیگ دسته اول بتواند کارت بازی بازیکن خارجی را بگیرد، برای یکی، دو مورد در این لیگ مشکلی وجود ندارد! مشخص نیست اگر استفاده از بازیکنان خارجی در لیگ دسته اول ممنوع است، چطور تیم‌ها می‌توانند با گرفتن ITC، یک یا 2 بازیکن خارجی بگیرند!

ماجرای تمرین نکردن استقلالی‌ها و روایت‌های مختلف
بازیکنان استقلال تمرین نکردند که در این بین ماجرای اعتصاب آنها نیز رد شد. تمرین تیم فوتبال استقلال یک روز پس از دیدار با سیاه‌جامگان مشهد قرار بود ظهر روز یکشنبه در زمین شماره 2 ورزشگاه آزادی برگزار شود که این اتفاق رخ نداد. طبق برنامه از قبل اعلام شده، قرار بود تمرین ریکاوری بازیکنان اصلی و تاکتیکی بازیکنان ذخیره ساعت 12:30 آغاز شود که بازیکنان پس از ورود به زمین، به رختکن برگشتند و حدود ساعت 13:50 از رختکن خارج شدند و سوار خودرو‌های شخصی‌شان محل تمرین را ترک کردند. وقتی خبرنگاران حاضر در تمرین از بازیکنان علت تمرین نکردن را جویا شدند، هرکدام پاسخی متفاوت دادند. رفتن به استخر، رفتن به خانه، تمرین نکردن، ریکاوری در استخر و... پاسخ‌های متفاوتی بود که بازیکنان استقلال به خبرنگاران دادند و البته موضوع اعتصاب تمرین از سوی مسؤولان این باشگاه رد شد.

بازگشت بارسلونا به صدر بعد از پیروزی پرگل خانگی
آبی‌و‌اناری‌ها با درخشش لیونل مسی توانستند با ۵ گل سلتاویگو را شکست دهند. به گزارش ایسنا، در هفته جاری رقابت‌های لیگ اسپانیا بارسلونا در خانه به دیدار سلتاویگو، تیم سابق لوییس انریکه رفت و در پایان با ۵ گل به برتری رسید. لیونل مسی در این بازی درخشید و 2 بار برای تیمش گلزنی کرد. سایر گل‌های
آبی واناری‌ها را در این بازی ساموئل اومتیتی، نیمار و ایوان راکیتیچ به ثمر رساندند تا بارسا با یک بازی بیشتر نسبت به رئال‌مادرید به صدر جدول برسد. در واپسین دقایق بازی باز هم بازیکنان بارسلونا می‌توانستند با استفاده از موقعیت‌ها گلزنی کنند اما تغییری در نتیجه حاصل نشد تا با بردی 5 گله بارسلونا ضمن بازگشت به صدر جدول لالیگا، با روحیه‌ای خوب به استقبال بازی برگشت چهارشنبه‌شب برابر پاری‌سن‌ژرمنی برود که در بازی رفت با نتیجه پرگل 4 بر صفر پیروز شد. پیش از این بازی، ویارئال با ۲ گل اسپانیول را شکست داد و رئال مادرید نیز با نتیجه 4 بر یک در غیاب کریستیانو رونالدوی مصدوم و گرت بیل محروم، ایبار را از پیش روی برداشت.

جاناتان ویلسون: یک بار دیگر همان داستان تکراری، فقط این‌بار با بیم و وحشتی بیشتر. آرسنال یک بار دیگر خارج از خانه مقابل یکی از اعضای «بیگ سیکس» شکست خورد، با نمایشی بی‌تفاوت و شکننده. تفاوت اما اینجاست که امسال 6 تیم برای کسب 4 رده‌ بالای جدول و رسیدن به چمپیونزلیگ فصل آینده می‌جنگند و خبر بدتر اینکه آینده‌
2 ستاره‌ آرسنال، ستاره‌هایی که هواداران توپچی‌ها تمام امید و آرزوهای‌شان را به پای آنها بسته بودند، بشدت نامشخص به نظر می‌رسد. شدت ضربه‌ای که رفتن مسوت اوزیل به آرسنال می‌زند موضوعی قابل بحث است، به علاوه اینکه در حال حاضر دقیقا مشخص نیست چه تیمی در اروپا خواهان او است و چه تیمی بودجه‌ لازم برای خریدش را دارد. الکسیس سانچز اما داستان دیگری است. وقتی آرسنال این دو ستاره را خرید به نظر می‌رسید واقعیت اقتصادی جدیدی برای آنها جلوه کرده، دورانی نو با تمام شدن پرداخت قرض ساخت استادیوم امیریتس، دورانی که در آن آرسنال می‌توانست دوباره در بازار نقل‌وانتقالات رقابت کند. نه اوزیل و نه سانچز هیچ‌کدام در بازی مقابل لیورپول جایی در ترکیب اصلی نداشتند. غیبت اوزیل به دلیل سرماخوردگی قابل پیش‌بینی بود، نیمکت‌نشینی سانچز اما نه. دلیل حذف او نه مصدومیت بود و نه به خاطر استراحت برای بازی بعدی، بازی‌ای که در آن آرسنال در تلاشی پوچ باید به فکر جبران شکست 5 بر یک مقابل بایرن‌مونیخ در چمپیونزلیگ باشد. دلیل نیمکت‌نشینی سانچز در این شب گویا تاکتیکی بوده، وقتی آرسن ونگر تصمیم گرفته با استفاده از اولیویه ژیرو برای دور زدن پرس لیورپول دست به بازی مستقیم با پاس‌های بلند بزند. با قبول این ایده اما باز هم عجیب به نظر می‌رسد که چطور ونگر از سانچز به عنوان وینگر یا حتی شماره‌ 10 آزاد پشت ژیرو استفاده نکرد. درست است که سانچز در آغاز نیمه‌ دوم به زمین آمد و در نقش بال چپ تک گل تیمش برای دنی ولبک را پایه‌گذاری کرد اما دیگر خیلی دیر شده بود. تصمیم مبنی بر نیمکت‌نشین کردن سانچز دلایلی سیاسی از پشت پرده‌ تیم داشت. شهرت ستاره‌ سابق بارسلونا بر این است که بشدت دوست دارد در تمام دقایق تمام بازی‌ها بازی کند، پس کنار گذاشتن او از ترکیب اصلی نشان از این رویکرد ونگر داشت که دیگر لزوم چندانی نمی‌بیند سانچز را راضی نگه دارد. از سوی دیگر شاید این واکنشی از سوی ونگر به رفتار سانچز بوده، رفتاری که ریشه در شور و علاقه‌اش برای پیروزی در تمام بازی‌ها دارد اما اخیرا معمولا بیش از حد بروز خارجی‌اش به شکل شکایت از هم‌تیمی‌هایش بوده، هم‌تیمی‌هایی که گویا خیلی‌های‌شان برخورد خوبی در قبال انتقاد از خود ندارند. تمام این موارد خبر از این می‌دهد که مذاکرات برای تمدید قرارداد سانچز راه همواری را طی نمی‌کند، قراردادی که در ژوئن 2018 به پایان می‌رسد، در حالی که که گویا یوونتوس این تابستان حاضر است برای او 25 میلیون پوند پرداخت کند. پیروزی 2 بر صفر آرسنال در خانه‌ منچسترسیتی را به یاد دارید، بازی‌ای که قرار بود شروعی برای دوران جدید ونگر و تیمش باشد؟ فرانسیس کوکلن که تازه از حضور قرضی‌اش در چارلتون‌اتلتیک بازگشته بوده به نظر می‌رسید به شکلی شگفت‌انگیز زوجی ایده‌آل برای سانتی کازورلا در مرکز خط میانی خواهد بود. انگار ونگر راهی جدید پیدا کرده بود یا راهی برای استفاده‌ دوباره از راهی قدیمی یافته بود. آرسنال حالا می‌توانست با اتکا به هافبک‌های دفاعی‌اش عقب‌تر بنشیند و از ضدحمله‌ها استفاده کند. این بازی مربوط به 2 سال پیش است و از آن به بعد آرسنال دیگر هرگز یک پیروزی خارج از خانه مقابل اعضای حال حاضر تاپ‌سیکس به دست نیاورده است. از همان ابتدا هم استفاده از کوکلن در حکم نوشداروی خط میانی کمی عجیب به نظر می‌رسید و بعد از اینکه کازورلا با مصدومیت‌هایش در فصل گذشته و این فصل در مقاطعی بلندمدت او را تنها گذاشت، محدودیت‌های بازی‌اش بیش از پیش مشخص شد. شاید استناد صرف به این آمار با توجه به اینکه کوکلن در اکثر بازی‌های آرسنال مقابل تیم‌های ضعیف‌تر به زمین نرفته چندان منصفانه نباشد اما به هر حال نمی‌توان از این حقیقت گذشت که آرسنال این فصل با کوکلن در ترکیب اصلی، پیش از بازی دیشب، 42 درصد بازی‌هایش را برده و بدون او 100 درصد بازی‌هایش را. کوکلن البته تنها بخشی از مشکل و نمادی از بیماری ریشه‌دارتری در آرسنال است، تیمی که از سال 2008 بدین سو و بعد از رفتن گیلبرتو سیلوا دیگر هرگز یک هافبک دفاعی درجه یک نداشته است. آرسنال به اندازه‌ یک تیم از این پسران گم‌شده دارد، ستاره‌های آینده‌داری که رشد نکردند و در ناکجاآباد استعدادهایی که هرگز بالفعل نشدند سرگردان و رها ماندند. حتی تکرار این جمله که این همان داستان همیشگی است تکراری شده.