مرزنشینان خراسان جنوبی در شرقی‌ترین استان کشور در حالی حافظ امنیت این منطقه هستند که حمایت از آنها در مرز شعار تا عمل دولت باقی‌ مانده است. خراسان جنوبی با داشتن ۴۶۰ کیلومتر مرز مشترک با افغانستان در شرقی‌ترین نقطه کشور به‌واسطه داشتن مرزنشینانی غیور و نیروهایی میهن‌دوست امن‌ترین مرزهای کشور را دارد که بدون شک باید در راستای حفظ و پایداری امنیت، شرایط حضور هر چه بیشتر مرزنشینان در مرز فراهم و در راستای حل مشکلات آنها تلاش شود اما اکنون باید سخن از حال‌ و روز مرزنشینانی در شرقی‌ترین منطقه کشور بگوییم که فقر حرف آخر را در زندگی‌شان می‌زند، چرا که از منافع مرزی حتی کارگری و باربری هم نصیب‌شان نمی‌شود. باید گفت تاکنون بسیاری از روستاهای حاشیه مرز خالی از سکنه شده‌ و این زنگ خطری برای امنیت شرق است. طبق آخرین آماری که مسؤولان اعلام کرده‌اند، یکهزار و ۷۰۳ روستا در خراسان جنوبی خالی از سکنه است. نماینده مردم بیرجند، درمیان و خوسف در مجلس هم بیشترین آمار خالی از سکنه شدن را مربوط به روستاهای حاشیه مرز اعلام کرده و گفته است: «۵۰ درصد روستاهای حاشیه مرز در استان طی ۱۰ سال گذشته خالی از سکنه شده است و مرزنشینان با مشکلات زیادی دست‌وپنجه نرم می‌کنند اما هنوز هم مسؤولان به این منطقه توجهی نمی‌کنند. امروز در حالی دولت سخن از توجه به شرق کشور در فضای انتخاباتی می‌گوید که مرزنشینان شرقی‌ترین استان کشور نصیبی از این توجهات نبرده‌اند. سخنان رئیس‌جمهور در دفاع از عملکرد دولت برای توجه به شرق مورد انتقاد نماینده مردم بیرجند، درمیان و خوسف قرار گرفت. محمدباقر عبادی گفت: مردم خراسان جنوبی تشنه‌اند، راه‌آهن ندارند، مرزهای ما دارد خالی می‌شود. این کجایش توجه به شرق معنی می‌شود؟ و اما تنها اقدامی که برای حمایت از مرزنشینان آن‌ هم در سال ۹۰ آغاز شد طرحی به نام اختصاص «سهمیه سوخت مرزنشینی» بود که گویا باز هم مرزنشین واقعی از این مزیت نصیبی نبرده است. طرح فروش سوخت مرزنشینان استان از اواخر اردیبهشت‌ماه سال ۱۳۹۰ پیرو مصوبه شماره ۱۱۶۶۸۹ آغاز شد اما متأسفانه این طرح در حال حاضر دارای مشکلات زیادی است و افرادی غیرمرزنشین از عواید این طرح بهره‌مند می‌شوند و وجود برخی قوانین باعث شده مرزنشینان واقعی از دریافت سهمیه سوخت عقب بمانند. شرایط به‌گونه‌ای شده که اکنون از ۱۶ هزار خانوار مرزنشین واقعی که مشمول دریافت عواید سوخت مرزنشینی هستند، تنها 7 هزار و ۶۵۶ خانوار سهمیه سوخت را دریافت می‌کنند. همچنین وجود مشکلات دیگری اعم از مالیات‌های سنگین، تأمین اجتماعی و تقلیل کالاهای خوراکی، مرزنشینان را از فعالیت بازداشته که نیازمند توجه جدی از سوی دولت است، چراکه بنا به گفته مسؤولان، اگر مرزنشینان مرزهای استان را خالی کنند امنیت شرق برای دولت هزینه‌بر خواهد شد. رئیس اتحادیه مرزنشینان خراسان جنوبی در گفت‌وگو با مهر بیان کرد: فروش سوخت یکی از راه‌های تأمین هزینه‌های مرزنشینان است. الله‌نظر اسعدزاده با بیان اینکه طرح فروش سوخت مرزنشینان طی کمتر از 2 سال گذشته در خراسان جنوبی آغاز شده است، افزود: این طرح دارای مشکلاتی است که باید رفع شود. وی با اشاره به مشکلات طرح فروش سوخت مرزنشینان استان بیان کرد: در راستای این طرح، سهم سوخت خانوارهای یک‌نفره، پنج‌نفره و ۱۰نفره با یکدیگر تفاوتی نداشته و به یک میزان واریزی داریم. اسعدزاده با بیان اینکه تخصیص سهمیه سوخت مرزنشینان بر اساس آمار سازمان صنعت، معدن و تجارت است، اظهار کرد: این در حالی است که برخی مرزنشینان واقعی در این آمار نیامده‌اند. اسعدزاده اظهار کرد: به آن دسته از افرادی سوخت مرزنشینی تعلق می‌گیرد که در شعاع ۲۵ کیلومتری مرز قرار داشته باشند.

زهرا طباخی: پس از تلاش قابل توجه و تحسین‌برانگیز اسحاق جهانگیری در نقش «ضربه‌گیر» حسن روحانی در مناظره نخست و تمسخر این رویه در محافل سیاسی، ظاهرا غرور اصلاح‌طلبان جریحه‌دار شده است. بعضی مشاهیر جریان اصلاحات، بویژه طیف فراری از ایران، قربانی شدن آبروی اصلاحات در نقش نامزد پوششی گزینه ناتوان و ناکارآمد «کارگزاران» را سوءاستفاده طیف مرحوم هاشمی از قدرت اجتماعی احزاب دیگر برای کنترل زمین بازی سیاست عنوان کردند.
البته اعتراضات از پیش از مناظره نخست بالا گرفته بود آنجا که اقوام بدسابقه خانواده هاشمی‌رفسنجانی در هیات رئیسه «شورایعالی انتخاباتی اصلاح‌طلبان» نشستند و با ذکر خاطره از مرحوم هاشمی، جهانگیری را ملزم به ثبت‌نام موقت در انتخابات کردند. حسین مرعشی، عموزاده عفت مرعشی از کشکوئیه رفسنجان، سخنگوی کارگزاران و از اعضای هیات موسس این حزب دولت‌ساخته در دوره ریاست جمهوری هاشمی‌رفسنجانی، 27 فروردین امسال تصمیم‌سازی پیرامون اصلاحات و جهانگیری را اینگونه توصیف کرد: «تمام امکانات ما به صورت متحد برای پیروزی جبهه اصلاحات و اعتدالیون در کشور بسیج است و با وحدت کامل این مسیر مشترک را پیش می‌بریم. این موضوع عصر دیروز نهایی شد و آقای جهانگیری نیز برای ثبت‌نام به وزارت کشور رفت. در عین حال جزو آخرین توصیه‌های مرحوم هاشمی بود که خوشبختانه با وحدت جبهه اصلاحات و با هماهنگی رئیس‌جمهور محقق شد و باید گفت آیت‌الله هاشمی پیش از فوت خود از آقای جهانگیری به عنوان گزینه‌ پوششی نام می‌بردند».
  سرویس اجاره‌ای
البته مرحوم هاشمی در انتخابات دور قبل نیز از اصلاح‌طلبان به عنوان پلکان صعود سیاسی استفاده کرد! همان دوره‌ای که سران اصلاحات در توجیه رفتار خود در حمایت سیاسی از حزب کارگزاران و گزینه «عالیجناب سرخپوش»- به زعم اصلاحاتی‌ها - نظریه «رحم اجاره‌ای» را با شوق و ذوق بسیار رسانه‌ای کردند!
به عنوان نمونه ابراهیم اصغرزاده ضمن توصیف حامیان روحانی به «اسب چموش» در اسفند 92، چند ماه پس از پیروزی روحانی در انتخابات گفت: «ائتلاف هاشمی و خاتمی با روحانی شکننده است و اصلاح‌طلبان به دولت به عنوان رحم اجاره‌ای نگاه می‌کنند».
اصلاحات خیلی زود از ائتلاف سرخورده شد آنجا که دولت روحانی قول خود برای پیگیری موضوع «حصر» را عامدانه بایگانی کرد و در فهرست کابینه سهم چندانی برای اصلاحات قائل نشد. کما اینکه برخی اصلاحاتی‌ها بالاخره پس از 4 سال اعتراف کردند ترغیب موسوی و کروبی به خروج از نظام با دمیدن در توهم «پیروزی در انتخابات» هم بازی سیاسی برخی کارگزارانی‌ها برای امتیازگیری از نظام به خرج آنها بوده است و مفت سواری داده‌اند!
  پساهاشمی
اکنون هاشمی رفسنجانی به عنوان محور ائتلاف- بخوانید سوءاستفاده- منفعت‌طلبانه و اجباری سرمایه‌سالاران کارگزاران و اصلاحات از دنیا رفته و اپوزیسیون حامی نظریه «تغییر اجتماعی - سیاسی» ایران از درون چند پاره شده است:
1- طیفی از سیاسیون و روزنامه‌نگاران و فعالان اجتماعی به تبعیت از لشکر فراریان جبهه اصلاحات، با باند لندن به رهبری «مسعود بهنود» بیعت کرده‌اند و عملا با سران باند تهران درگیر هستند.
2- گروهی زیر علم کارگزاران به نمایندگی «کرباسچی- مرعشی- فرزندان هاشمی» جمع شده‌اند اما به واسطه قطع ارتباط سرتیم‌ها با نظام و موقعیت متزلزل دولت روحانی، به آینده خوشبین نیستند و برای تغییر ناگهانی اردوگاه سیاسی آماده‌اند.
3- عده‌ای بلاتکلیف به خاتمی امید بسته‌اند اما او در اعلام موضع برای استقلال از طیف ضعیف‌شده و نامطمئن کارگزاران یا بقا بر ائتلاف با میت، مردد است.
امید خاتمی به گره‌گشایی «جهانگیری» از روابط تیره و تارش با نظام است. شاید اگر خاتمی از پیله توهمات القایی سرمایه‌سالاران یک درصدی کارگزاران در ایام فتنه 88 خارج می‌شد، نامه موسوم به طرح «آشتی ملی» را با نامی گزیده‌تر و شایسته یک حزب عذرخواه و آماده بازگشت به چارچوب مردمسالاری تنظیم می‌کرد.
مهندسی اصلاحات
مخلص کلام اینکه به نظر می‌رسد حتی در تنظیم طرح آشتی خاتمی نیز طیف منتسب به هاشمی میدان‌داری کرده تا زمینه بازگشت اصلاحات به اریکه رقابت و مسیر انتخابات، به شکل مستقل فراهم نشود.
هدف می‌تواندمهندسی  اتاق فکر اصلاحات برای حفظ قدرت سرمایه‌سالاران یک درصدی، ادامه انزوای طیف سیاسی سرویس‌دهنده به سبد رای کارگزاران و زنده نگاه داشتن اختلافات اجتماعی مطابق سفارش باند لندن و واشنگتن باشد. کما اینکه مسعود بهنود پس از مزمزه کردن شرایط و محاسبه احتمال شکست روحانی، پلانB را از لندن اعلام کرد و برای جهانگیری - رابط دوسره کارگزاران و اصلاحات - پیغام  فرستاد شاید بد نباشد بمانی و  به دور دوم انتخابات فکر کنی! سبد رای روحانی ضعیف است!
جهانگیری خود را اصلاحاتی و سهمیه خاتمی در کابینه روحانی معرفی می‌کند اما از یک طرف عضو هیات موسس کارگزاران هم هست و به واسطه برخی نزدیکانش شریک سرمایه‌سالاران به حساب می‌آید. احتمالا از یک طرف از سپر شدن برای ادامه حضور متحدان ناکارآمد و بی‌برنامه در قدرت ناامید و خسته است و از طرف دیگر دقیقا نمی‌داند حاصل قمار برای نجات اصلاحات از تصویرسازی کاریکاتوری فعلی چه خواهد شد.
شاید به همین دلیل است که ابتدا ریاست حسین مرعشی کارگزارانی بر ستاد انتخابات تقلبی خود را تکذیب و سپس تحت فشار تایید می‌کند! تیتر روزنامه خانوادگی هاشمی – آرمان - و آفتاب روحانی را می‌خواند که «جهانگیری با تصمیم شبانه روحانی پوششی آمد» و سپس در پایان جلسه هیات دولت با صدای بلند اعلام می‌کند: «ما تا حالا در زندگی‌مان انصراف نداده‌ایم!»  انگار که جهانگیری عمیقا باور دارد واریز رای اصلاحات به سبد کارگزاران در شرایط فعلی نوعی سوءاستفاده از حامیان حزب سیاسی منزوی و متبوع خود است اما در میانه ضعف تصمیم‌گیری خاتمی، مبهوت به بازی سرمایه‌سالاران و حفظ منافع کارگزاران خیره مانده است.
بازنشستگی کارگزاران
جهانگیری بهتر از هر کسی می‌داند ادامه ائتلاف به معنای نوشته شدن شکست‌های حتمی دولت آینده احتمالی روحانی به نام اصلاحات است اما توان عبور از سرمایه‌داران 70 ساله تیم کارگزاران را ندارد چون وامدار آنها نیز هست! جهانگیری به رایگان از دولت خاتمی در مناظره و گفت‌وگوی تلویزیونی خرج تیم فرسوده هاشمی‌رفسنجانی می‌کند اما احتمالا مطمئن است که از زمین خشک اعتدال هیچ نمی‌روید و کارگزاران به علت تاخیر در جوانگرایی و قطع ارتباط هیات موسس با بدنه جامعه، فاقد آینده سیاسی است. تصمیم نهایی قطعا شب انتخابات اتخاذ می‌شود. زمانی که خاتمی و جهانگیری و سایرین باید پاسخی برای حامیان اصلاحات بیابند و بگویند چرا اصرار دارند سبد حزبی ورشکسته و ناکارآمد را با رای آنها پر کنند و در مصائب تاریخی ادامه روند بیکاری جوانان و ورشکستگی تولیدکنندگان و رکود تورمی و بقای نظام ارباب- رعیتی سهیم شوند.

علی‌اکبر  عباسی: 1- رخدادی که در روز کارگر در جریان سخنرانی حسن روحانی به وقوع پیوست از چند منظر قابل بحث و بررسی است. از یک طرف اعتراض صریح کارگران حاضر در مراسم، این پیام را آشکارا به جناب روحانی و ژنرال‌های عملیات روانی اطراف وی ارسال کرد که واقعیت جامعه غیر از آن چیزی است که آنها سعی می‌کنند به مردم تلقین کنند و در واقع واقعیت جامعه فراتر از تیترهای روزنامه‌هایی است که با هدف‌وارونه‌نمایی و قلب رخدادهایی که در کشور اتفاق می‌افتد، بسته می‌شوند.
کارگرانی که به صراحت، اعتراض خودشان را به ضعف و ناکارآمدی دولت یازدهم بیان کردند، در واقع مشتی از خروار جامعه بودند که بی‌واسطه و صادقانه، واقعیت نگاه مردم به دولت روحانی را به رخ رئیس‌جمهور و حامیانش کشیدند. واکنش کارگران از این جهت برای دولتی‌ها غیرقابل انتظار بود که نوع مواجهه رئیس دولت یازدهم با پدیده‌های مختلف بویژه در چند ماه اخیر نشان داده وی و دولتش تا چه میزان از واقعیت‌های جامعه فاصله دارند. به عنوان مثال سخن گفتن از شرمنده نبودن به دلیل انجام وعده‌ها، بدترین پرسش دانستن سوال از موفقیت دولت در تحقق اقتصاد مقاومتی، عذاب الهی دانستن گردوخاک خوزستان، افزایش نیروی جویای کار را نشانه امیدواری تلقی کردن و... همگی بیانگر این فاصله‌گیری با واقعیات است.
2- اینکه برخی جریان‌های سیاسی نگاه‌شان به کارگران، نگاه سیاسی و حزبی است و برای این جریان‌ها، قشر کارگر صرفا در ایام انتخابات و برای پیشبرد اهداف انتخاباتی و پر کردن میتینگ‌های انتخاباتی محل اهمیت هستند، چیزی نیست که بشود آن را انکار کرد به طوری که این روزها از پوسترهایی که به نام «کارگر» برای اغراض سیاسی عده‌ای بر در و دیوار شهر چسبانده شده، این واقعیت قابل دریافت است.  
3- اما فارغ از این، آنچه به معنای واقعی در رابطه با کارگران اهمیت دارد، نقش و جایگاه آنها در مناسبات اقتصادی و کاری جامعه است. در واقع نقش محوری قشر کارگر، به جایگاه آنها در اقتصاد و تولید و اشتغال و چرخش اقتصادی جامعه مربوط می‌شود.
بویژه آنکه کارگران در حال حاضر بزرگ‌ترین قشر جامعه را تشکیل می‌دهند و هم‌اکنون در کشور حدود نیمی از جمعیت شاغل، کارگران هستند.
افزون بر این، باید کارگران را معیار کم و کیف حاکمیت عدالت در جامعه دانست. در واقع میزان رسیدگی به زندگی و مطالبات و نیازهای کارگران و اینکه این گروه تا چه حد از مواهب و امتیازهایی که دیگر گروه‌های شغلی برخوردارند، بهره می‌برند، معیاری است برای سطح فراگیری عدالت در جامعه.
کارگران هم بخش اعظم نیروی کار کشور را تشکیل می‌دهند و هم اینکه میزان برخورداری آنها از امکانات در سطح پایین‌تر از دیگر اقشار است. این درحالی است که امتیازها و رانت‌ها و حقوق‌های نجومی هم هیچ جایگاهی در این قشر ندارد. علاوه بر این، نوع عملکرد و میزان رضایت شغلی کارگران در تولید نقش تعیین‌کننده‌ای دارد. در واقع کارگران، بخش مهم و تاثیرگذار اقتصاد درون‌زا محسوب می‌شوند که رضایت شغلی و صنفی آنها عامل پیشبرد اقتصاد مبتنی بر نگاه به درون است. وقتی از معایب ساختارهای اقتصادی در کشور سخن گفته می‌شود، بدون تردید بخش مهمی از این ساختارهای معیوب به نوع نگاه به کارگران و مناسبات بین آنها و کارفرما مربوط می‌شود. بدین معنی که لازمه اقتصاد سالم، رسیدگی و توجه به کارگران و میزان رضایت آنها، معیاری برای سلامت اقتصادی است.
4- ضریب دادن به نقش اقتصادی و شغلی کارگران و اهمیت قائل شدن برای این گروه به معنای واقعی و فارغ از اهداف سیاسی و انتخاباتی را نمی‌توان از کسانی انتظار داشت که اساسا اعتقادی به تولید و رویکرد پیشرفت درون‌زا ندارند. کارگران که باید آنها را شاخص عدالت و بی‌عدالتی در جامعه دانست، یقینا برای آنها که عدالت در اولویت‌های‌شان محلی از اعراب ندارد، اهمیتی ندارند. اینکه امروز شاهد بی‌توجهی به کارگران و مطالبات صنفی آنها و بی‌اهمیت بودن تعطیلی انواع واحدهای تولیدی و به تبع آن بیکاری کارگران هستیم تا جایی که کاسه صبر آنها لبریز شده و فریاد اعتراض‌شان در مراسم تبلیغاتی رئیس‌جمهور بلند می‌شود، در واقع نشانه‌ای از شکاف دولت - ملت است که نتیجه طبیعی رویکرد مدیریتی دولت یازدهم در 4 سال اخیر بوده است.

 تشکل‌های کارگری در استان یزد تقویت شوند
نماینده مردم بافق، بهاباد، ابرکوه، خاتم و مهریز در مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه طرح جامع مدیریت شهری تحول مهمی در بهبود جایگاه شهرداری‌ها دارد، گفت: تشکل‌های کارگری باید تقویت شوند. به گزارش تسنیم از بافق، محمدرضا صباغیان بافقی در مراسم تجلیل از کارگران شهرداری بافق با بیان اینکه کارگران شهرداری به‌صورت گمنام زحمت می‌کشند، گفت: اینکه در جمع کارگران نظرات و مشکلات این قشر به طور واضح مطرح شود عامل بسیار مهمی در جهت رفع مشکلات است. وی با اشاره به اینکه تشکیل تشکل‌های کارگری جزو حقوق اولیه کارگران است، بیان کرد: مدیریت شهری هیچگاه به تضعیف حقوق کارگر رضایت نمی‌دهد اما تشکل کارگری یک پشتوانه برای کارگر است. وی با تاکید بر اینکه در دنیای امروز چنانچه کارگر صنف نداشته باشد چه بخواهیم و چه نخواهیم حقوقش تضعیف می‌شود، تصریح کرد: تشکل کارگری رابطی بین مدیریت و کارگران است که به رفع مشکلات این دو صنف مهم می‌پردازد.


رفع مشکل آب شرب منطقه سرآسیاب
نماینده مردم کرمان و راور با اشاره به مشکل آب شرب منطقه سرآسیاب گفت: بزودی این مشکل حل می‌شود.  محمدرضا پورابراهیمی در جمع مردم روستای سرآسیاب شش افزود: به فضل الهی ۲۹ اردیبهشت، روز رای‌گیری، حماسه دیگری برای انقلاب خواهد بود و مردم نشان خواهند داد که پای آرمان‌های امام و شهدا و انقلاب و توصیه‌های رهبری ایستاده‌اند. وی در ادامه اظهار داشت: درباره مشکل آب این منطقه جلسات متعددی در بخشداری و فرمانداری برگزار شده و با پیگیری‌های انجام شده و برگزاری جلسات متعدد و همکاری مدیران اوقاف و بویژه کمک سازمان آب و فاضلاب روستایی استان کرمان امروز صورتجلسه توافق اوقاف و سازمان آب و فاضلاب روستایی برای اختصاص حدود 6 لیتر آب برثانیه برای شرب مردم در این منطقه نهایی شد و ان‌شاءالله تا پایان اردیبهشت لوله‌گذاری صورت خواهد گرفت و تا پایان خرداد دسترسی به این آب در منازل مردم این روستا اتفاق خواهد افتاد.

مهدی عرفاتی: روحانی پسامناظره هیچ شباهتی به آن رئیس‌جمهور مغرور بالانشین ندارد؛ کسی که تا همین چند هفته قبل در مقابل همه فشارها و استدلال‌های اطرافیان دور و نزدیکش برای پذیرش ننگ «کاندیدای پوششی» مقاومت می‌کرد و با اعتماد به نفس بالا از شکست قاطعانه رقیب در مناظرات
- آنگونه که راه خانه‌اش را گم کند- می‌گفت، حالا به شکل ترحم‌برانگیزی دستپاچه و منفعل و پریشان است. امروز هواداران دولت تدبیر حق دارند از خود بپرسند آیا این روحانی، همانی است که بر مسند قدرت، متکبرانه می‌تاخت و بر رقیبان و منتقدان، متفرعنانه می‌نواخت؟! این رئیس‌جمهوری که حالا پشت معاونش سنگر گرفته همانی ا‌ست که وزرایش برای یک وقت ملاقات کوتاه، ماه‌ها در لیست انتظار می‌ماندند؟!
حسن روحانی در حالی به مناظره اول پا گذاشت که خود را در قامت یک رئیس‌جمهور- و نه کاندیدای ریاست‌جمهوری- به صحنه مناظره عرضه کرد و بیش از آنکه در فراز و فرودها و جدال‌ها، خود را به‌عنوان قطب اصلی دعوا مطرح کند، سعی کرد ملاحظه‌ شأن و منزلت خود را به عنوان رئیس‌جمهور داشته باشد و از طرفی ترجیح داد به واسطه قرار گرفتن در موضع «دفاع از وضع موجود» و به سلامت در رفتن از حملات رقبا، پشت «کاندیدای ضربه‌گیر» سنگر بگیرد. روحانی با این خطای استراتژیک، هم فرصت پیروزی در این مناظره استراتژیک را که از آن می‌شود با عنوان «فینال زودهنگام» رقابت‌های انتخاباتی نام برد، از دست داد و هم اینکه تمام هیمنه و هیبتی که سعی کرده بود در مدت این 4 سال از خود و دولتش در اذهان و افکار عمومی بسازد، به یکباره از دست‌رفته و فروریخته دید.
امروز روحانی و طرفداران وضع موجود با چالش‌هایی به مراتب وحشتناک‌تر از آنچه قبل از ورود به عرصه انتخابات پیش‌بینی می‌کردند مواجه هستند:
- رقیب، به واسطه پیروزی در گام نخست (مناظره اول) با اعتماد به نفس بیشتر و توان افزون‌تری برای گام‌های بعدی قدم برمی‌دارد و برای مدافعان وضع موجود خط و نشان می‌کشد. شعارها و دوگانه‌سازی‌های رقیبان روحانی همه در نفی وضع موجود و بی‌عدالتی و تبعیض و گره‌گشایی از اقتصاد و معیشت است؛ برخلاف روحانی و یار کمکی‌اش که  با وجود همه نارضایتی‌های غیرقابل کتمان و اعتراضات رو به افزایش مردم، مجبورند از وضع موجود دفاع کنند.
- به واسطه گسترش انتقادات از اوضاع کشور بویژه در مسائل اقتصادی و معیشتی، روز به روز بر خیل معترضان وضع موجود افزوده شده و شیب نمودار آرای منفی روحانی تندتر می‌شود. آمار نظرسنجی‌های مراکز علمی و معتبر نشان می‌دهد بعد از مناظره اول، آرای منفی روحانی افزایش یافته است. پیش‌بینی شده با گرم‌تر شدن فضای انتخابات و برگزاری مناظره‌های بعدی
- بویژه مناظره سوم (اقتصادی)- احتمالا آرای منفی روحانی افزایش بیشتری داشته باشد.
- احتمال سرکشی «کاندیدای پوششی» که قرار بوده برای روحانی نقش ضربه‌گیر را ایفا کند وجود دارد. جهانگیری بارها- شوخی و جدی- این احتمال را مطرح کرده است که شاید در عرصه بماند و دیگران(!) به نفع او کنار بروند؛ این حرف‌های جهانگیری اگر شوخی هم باشد، تن روحانی را می‌لرزاند! بدتر از آن اینکه، زمزمه‌هایی در راس و بدنه جریان اصلاح‌طلب شنیده می‌شود که وقت سواری دادن اصلاحات به اعتدال به سر آمده! چرا با وجود جهانگیری اصلاح‌طلب، باید به روحانی رای بدهیم؟! این حرف‌ها که تا پیش از این درگوشی و زمزمه بود حالا آرام‌آرام حالت مطالبه به خود می‌گیرد و این برای روحانی که پیش‌تر حاضر نشده بود برای حمایت مجدد اصلاح‌طلبان از او امتیازی بدهد، ثقیل و سنگین است.
- رقیب بخوبی «منطقه خطر» دولت یازدهم را شناسایی کرده و حاضر نیست تحت هر شرایطی زمین بازی را از اقتصاد و معیشت به جایی دیگر منتقل کند. آنها نشان داده‌اند حواس‌شان به تله‌های انفجاری روحانی یعنی «دوقطبی‌های کاذب» هست و مدت‌هاست با بی‌اعتنایی از کنار اظهارات هیجانی رئیس دولت و دولتمردان از برجام گرفته تا کنسرت و حصر و... عبور می‌کنند و بر همان پاشنه آشیل متمرکز می‌شوند. این یعنی حتی روحانی روی مناظره دوم که در حوزه مسائل سیاسی و فرهنگی است و دولت برای خود برگ برنده‌هایی متصور بوده هم نمی‌تواند حساب ویژه‌ای باز کند.
- انفعال و دستپاچگی در رفتار روحانی پس از مناظره اول بشدت مشهود است. او نه تنها نتوانسته پس از مناظره خود را بازسازی و احیا کند، بلکه با کنش‌های منفعلانه بار شکست در گام اول را سنگین‌تر کرد. نمونه عینی این دستپاچگی را می‌شود در برگزاری مراسم روز کارگر در حرم امام مشاهده کرد.
سازماندهی و تدارک این برنامه از حیث موقعیت زمانی و مکانی و حضور برخی چهره‌های سیاسی و بدتر از همه واکنش‌ها به اعتراضات کارگران و... نشان می‌دهد برگزارکنندگان و برنامه‌ریزان این برنامه تا چه حد از فضای اجتماعی و دغدغه‌های مردم دورند. اینکه در اوج فضای بیکاری و رکود اقتصادی و تعطیلی کارخانه‌ها، رئیس‌جمهوری که مسبب وضع موجود است در جمع کارگران حضور پیدا می‌کند و توقع دارد با شعارهای حمایتی مواجه شود نه اعتراضی، نشان از پریشان‌حالی دارد. وقتی روحانی در حال سخنرانی با شعارهای اعتراضی کارگران مواجه شد، به طرز بی‌سابقه‌ای مستأصل و دستپاچه نشان داد و بارها مجبور به توقف سخنرانی و مکث‌های طولانی شد. بدتر از آن، واکنشی که به اعتراضات نشان دادند و کارگران معترض را «مزدور» خواندند، موجی از محکومیت را در بین صنف کارگران در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی در پی داشت. این موج محکومیت تا آنجا پیش رفت که روحانی مجبور شد روز بعد به بهانه رونمایی از یک اتومبیل جدید، با کارگران عکس یادگاری بگیرد و سعی کند خطای روز قبلش را جبران کند. این روحانی را با روحانی‌ یک سال قبل که با اتومبیل حفاظتی از کارگران کارخانه مپنا بازدید کرد مقایسه کنید!
همه موارد بیان شده و بسیاری از شواهد دیگر نشان می‌دهد کار روحانی در ادامه مسیر انتخابات سخت است و مسیر برای انتخاب مجدد او بشدت پرمانع. حسن روحانی فی‌المثل سنگ‌نورد خسته‌ای را می‌ماند که بر صخره‌ای لرزان و سست آویزان است و با هر حرکت و تکان برای نجات و رهایی، وضعیت خراب‌تر و خطرناک‌تر می‌شود و او یک گام به سقوط نزدیک‌تر.