|
امروز، برگزاری مراسم پایانی پانزدهمین دوره جشنواره قلم زرین
قلم زرین ادبیات، در دست نویسندگان متعهد
گروه فرهنگ و هنر: عمده جشنوارههای فرهنگی و هنری به نسبت تغییر دولتها، سیاستهای متفاوتی را در پیش میگیرند به گونهای که در بسیاری از مواقع سیاست جشنوارهها با سیاست دولتها گره خورده و «هنرمندترین» افراد، در واقع علاقهمندترین آنها به دولت محسوب میشود. در این میان جشنوارههایی نیز حضور دارند که در عین رعایت انصاف، دوری از دستهبندیها و جناحگیریها، حرفهای نیز هستند و با سلامت بسیار تلاش دارند تا فرهنگ و هنر این کشور را رونق بخشند. به گزارش «وطن امروز»، یکی از این جشنوارهها «جایزه قلم زرین» است که از سال 81 اولین دوره خود را برگزار کرد و اکنون پانزدهمین دوره خود را بدون وقفه برگزار میکند. متولی برگزاری این جشنواره «انجمن قلم ایران» است که از سال 78 آغاز به کار کرده و میتوان آن را فراگیرترین تشکل رسمی بین اهالی قلم دانست که تغییر دولتها، ثبات و انسجام اندیشه آن را متغیر نمیسازد. ارسال به دوستان
در سینما روایت مطرح شد
سینما در جبهه مقاومت ضعیف عمل کرده است
محمدتقی فهیم گفت: همانطور که ما در حوزه مبارزات و حمایت از جنبش مردمی کشورها در کنار آنان هستیم باید در حوزه سینما هم دستمان پر باشد. در حالی که امروز سینما در جهان حاکمیت دارد، سینمای ایران در جبهه مقاومت، ضعیف عمل کرده است. سینماروایت میزبان داوود بیدل و روحالله شمقدری کارگردان و تهیهکننده فیلم سینمایی «روزگاری عشق و خیانت» بود تا این فیلم را با حضور محمد تقی فهیم (منتقد) و رسول شادمانی (مجری- کارشناس) مورد نقد و بررسی قرار دهند. در ابتدای این برنامه رسول شادمانی ضمن ارائه توضیحاتی درباره فیلم سینمایی «روزگاری عشق و خیانت»، از دریافت جایزه کمیته حمایت از فلسطین در بخش تجلی اراده ملی از سیودومین جشنواره فیلم فجر و همچنین اخذ جایزه بهترین بازیگر نقش زن برای شهرزاد کمالزاده از سیزدهمین جشنواره فیلم مقاومت برای این فیلم خبر داد و سپس از داوود بیدل درباره شکلگیری ایده اولیه فیلم پرسید که وی پاسخ داد: من فیلمنامهای به نام «عبور از مه» داشتم که بعد از ارائه به ارشاد رد شد و با توجه به اینکه آقای سعید مطلبی مشاور فیلمنامه من بود سوژه اصلی فیلم «روزگاری عشق و خیانت» یعنی ماجرای تسلط صهیونیستها در شمال کشور در قبل از انقلاب را مطرح کرد؛ مسالهای که گویا برخی از هنرمندان قبل از انقلاب هم به این موضوع واکنش نشان داده بودند. کارگردان «روزگاری عشق و خیانت» با اشاره به اهمیت تحقیق و پژوهش برای شکلگیری فیلمنامه این فیلم گفت: تحقیقات میدانی ما چندین ماه به طول انجامید چون هیچگونه مدارک و اسنادی در اینباره وجود نداشت. بر این اساس برای تحقیقات میدانی به منطقه دشت مغان رفتیم و به مرور زمان، فیلمنامه اولیه شکل گرفت. روحالله شمقدری، تهیهکننده فیلم اظهار داشت: برای من همواره دغدغه تولید آثاری درباره تاریخ انقلاب و حکومت پهلوی وجود داشت به همین دلیل فیلمنامه آقای بیدل در راستای این دغدغه تشخیص داده شد. البته بحث محوری اولیه فیلمنامه درباره قاچاق اشیای عتیقه بود که بارها تولید شده بود و بعد از این بود که موضوع حضور صهیونیستها در ایران مطرح شد که ما ابتدا به دلیل اینکه اطلاع چندانی از این ماجرا نداشتیم چندان جدی نگرفتیم اما جذاب بود و رفته رفته این موضوع دغدغهای برای ما شد و توانست مسیری را برای ما بگشاید. در ادامه محمد تقی فهیم، منتقد سینما «روزگاری عشق و خیانت» را اثری کاملا پذیرفتنی در بعد ایده و محتوا دانست و گفت: متاسفانه با کمکاری شدید در این نوع مضامین در سینمای کشور مواجه شدهایم بویژه اینکه مقام معظم رهبری نیز در اینباره دغدغه دارند و همواره به مسؤولان فرهنگی، مدیران و هنرمندان درباره اهمیت پرداختن به این قبیل موضوعات تذکر دادهاند ولی متاسفانه نهتنها این اتفاق رخ نداده بلکه در سالهای اخیر چنین موضوعاتی به فراموشی سپرده شده است تا آنجایی که سینما تبدیل به آش بلغوری شده که مواد مغذی آن بسیار کم و بیشتر از مواد زائد و خطرناک تشکیل شده است. فهیم در بخش دیگری از صحبتهای خود با اشاره به ساختار فیلم اظهار داشت: سینمای ایران به چنین فیلمهایی نیاز دارد و مدیران سینما باید قدر چنین آثاری را بدانند و از آنان حمایت کنند. هرچند در این فیلم هم مانند بسیاری از فیلمهای دیگر اشکالاتی وجود دارد. شاخ و برگهای اضافی فیلم، مخاطب را با یک نوع پراکندگی روبهرو میکند که مناسب سریال است تا فیلم سینمایی. ضمن اینکه لحن کار فاقد ژانر خاص است و ما شاهد یک ملودرام عاشقانه هستیم که در بستر تاریخی- سیاسی تعریف میشود و دائما در حال تغییر لحن است. فهیم با بیان اینکه فیلم «روزگاری عشق و خیانت» ما را به دوران فیلمهای دهه 60 مثل «برنج خونین» و «آفتابنشینها» میبرد که دغدغههای ملی، دینی با گرایشهای ضداستکباری و ضدامپریالیستی داشتند، ادامه داد: ما در سالهای اخیر، کمتر فیلمی را دیدهایم که به این دغدغهها بپردازد و باید به سازندگان آن دستمریزاد گفت. در شرایطی که سینمای ما علیه بنیانهای خانواده، ارزشهای جامعه و در جهت انهدام باورهای جدی جامعه حرکت میکند فیلمهایی مثل «روزگاری عشق و خیانت» میتواند قابل ستایش باشد. وی در جمعبندی صحبتهای خود اظهار داشت: بحث فقدان آثار برای مناسبتهای مهم نه تنها در سینما که در تلویزیون هم وجود دارد و مدیران میانی رسانه ملی، مناسبتها را قربانی کردند به طوری که امسال در ایام ماه رمضان شاهد سریالهایی بودیم که ربطی به این ماه نداشتند. ارسال به دوستان
برگزیدگان مسابقه ترامپیسم معرفی شدند
اختتامیه مسابقه بینالمللی کاریکاتور و کارتون ترامپیسم با حضور مسؤولان و هنرمندان برگزار شد. به گزارش تسنیم، در این مراسم که در تالار سوره حوزه هنری برگزار شد، عزتالله ضرغامی رئیس اسبق صداوسیما، حجتالاسلام سیدمحمود دعایی مدیرمسؤول روزنامه اطلاعات، محسن مومنیشریف رئیس حوزه هنری و مسعود نجابتی هنرمند گرافیست حضور داشتند. در این مراسم عزتالله ضرغامی گفت: مسابقه کاریکاتور ترامپیسم یک حرکت هنرمندانه، حرفهای و مبتنی بر فرصتشناسی بسیار دقیق بود و فرصتشناسی در فعالیتهای هنری تاثیر بسیار زیادی دارد. وی افزود: وقتی کار با هنر آمیخته شود ماندگار است و تاثیرات طولانی دارد بویژه در کاریکاتور که از رشتههای پرظرفیت هنری است. ضرغامی ادامه داد: اگر در سخنرانیها انتقاد و اعتراضی صورت بگیرد به دلیل جدی بودن فضا سریعاً موجب تکدر خاطر اشخاص میشود اما در فضای طنز، جدیترین انتقادات نیز بدون هیچ مخالفتی پذیرفته میشود؛ به همین دلیل ما در سال 83 جای خالی طنز خبری در تلویزیون را احساس کردیم و با این رویکرد بخش خبری 20:30 را به برنامههای تلویزیون اضافه کردیم که به دلیل دارا بودن زبان محاوره و طنز تاثیر بسیاری بر مخاطبان رسانه ملی گذاشت. در پایان برگزیدگان این مسابقه معرفی شدند. در بخش کاریکاتور، نفر اول هادی اسدی از ایران، نفر دوم جواکین آلدرگوئر از اسپانیا، نفر سوم ادواردو باتیستائو از برزیل. در بخش کارتون؛ نفر اول میخائیل کونتوریس از یونان، نفر دوم سعید صادقی از ایران، نفر سوم مورسیو پاراهان از کلمبیا. ارسال به دوستان
«صد دانه یاقوت» را در جبهه سرودم
رحماندوست درباره سرایش شعر معروف «صد دانه یاقوت» گفت: شعر «صد دانه یاقوت» متعلق به من نیست بلکه لطف خداوند است و من این شعر را یک روز در جبهه گفتم. به گزارش مهر، مصطفی رحماندوست، شاعر با حضور در برنامه تلویزیونی با اشاره به وضعیت مطالعه و کتاب در کشور گفت: باید برای بالا بردن سطح مطالعه در کشور کاری کرد و یکی از مهمترین کارها این است که برای کودکان از بدو تولد و حتی پیش از تولد کتاب خواند با وجود اینکه معنی آن را نفهمند. آنقدر اوضاع مطالعه در کشور خراب است که نمیتوان توصیه خاصی برای مطالعه به مردم داد و من تنها میتوانم بگویم بخوانید، آنقدر بخوانید تا لذت کتاب خواندن را پیدا کنید و آن زمان خودتان درمییابید چه کتابهایی ارزش خواندن دارند. رحماندوست با بیان خاطراتش از سرایش شعر «صد دانه یاقوت» گفت: شعر «صد دانه یاقوت» متعلق به من نیست بلکه لطف خداوند است. من این شعر را یک روز در جبهه گفتم و فکر نمیکردم تا این حد گل کند. ما در اوایل جنگ جزو گروههای جنگهای نامنظم شهید چمران بودیم و مجبور شده بودیم ۳۰ ساعت در منطقهای بدون آب و غذا زمینگیر شویم. بعد از اینکه از دید درآمدیم توانستیم آن منطقه را ترک کنیم، برای ما در یک جعبه نان و ماست آوردند و دو عدد انار هم در آن جعبه بود. من پیش از آنکه چیزی بخورم یکی از انارها را برداشتم و شکستم و دوتا دانه آن پرید بیرون و مرا به یاد گردنبند مادرم انداخت که از یاقوت بود، گفتم وای چقدر یاقوت، صدتا، هزارتا و از آن منطقه تا زمان رسیدن به قرارگاه من شعر «صد دانه یاقوت» را سرودم. ارسال به دوستان
اخبار
هدیه رهبر انقلاب به زوج کتابدوست ارسال به دوستان
رویدادها
فیلم کودک باید لطافت کودکانه داشته باشد ارسال به دوستان
|
|
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
|