سرمربی آبی‌پوشان پایتخت نتوانست تصمیم درستی بگیرد و به همین خاطر فشار زیادی را تحمل می‌کند فشاری که البته حقش نیست. پیروانی تیم امید را حذف کرد و این ربطی به منصوریان ندارد. تیم‌ملی امید با یک برد و یک باخت از دو بازی خود در رقابت‌های مقدماتی قهرمانی آسیا نتوانست مجوز حضور در مرحله نهایی را به دست بیاورد. عملکرد ناامیدکننده تیم‌ملی امید ایران درحالی رقم خورد که باشگاه استقلال با هدایت علیرضا منصوریان اجازه نداد 3 بازیکن این تیم در اردوی امیدها شرکت کنند. مهدی قائدی، امید نورافکن و سیدمجید حسینی 3 بازیکن استقلال هستند که می‌توانستند کمک بسیار زیادی به تیم‌ملی امید کنند و با حضور این 3 بازیکن امیدها براحتی می‌توانستند به مرحله نهایی جام ملت‌های آسیا راه پیدا کنند اما اصرار سرمربی استقلال به تمرین کردن این بازیکن با تیم اصلی باعث شد آنها نتوانند در این رقابت مهم شرکت کنند. با حذف شدن تیم‌ملی امید الان انگشت اتهام بیش از هر کسی به سوی علیرضا منصوریان، سرمربی استقلال است و او هنوز لیگ شروع نشده باید این فشار زیاد را تحمل کند. نکته جالب درباره منصوریان اینکه او پیش از این هر بار که تیم‌ملی امید یا تیم‌ملی بزرگسالان بازیکن خواسته با سعه صدر برخورد کرده و هیچ مشکلی در این زمینه نداشته است اما این بار او راه متفاوتی را در پیش گرفت که دود آن خیلی زود به چشم خودش رفت. منصوریان این بار نتوانست استراتژی خوبی از خود نشان دهد و بخوبی تصمیم بگیرد. نه تنها تیم‌ملی امید حذف شد و او مورد انتقاد قرار می‌گیرد بلکه او نمی‌تواند این 3 بازیکن را هم در هفته نخست داشته باشد و می‌توان گفت او بازنده این بازی دو سر باخت شد.
سرنوشت تلخ امیدها
کتاب‌های تاریخ در مدارس ایران، از مرور بی‌کفایتی سلسله‌های مختلف در حفظ حریم کشور لبریز شده‌ و انگار سال‌ها بعد، کتاب‌های تاریخ فوتبال ایران داستان‌های زیادی از انقراض رویای چند نسل از فوتبالیست‌های مستعد به دست سلسله پیروانیان خواهند نوشت. امیرحسین پیروانی یک بازنده تمام‌عیار است. یک مربی کوچک. مردی در یک جایگاه غلط که در شرایط استاندارد، مسیر رسیدن به نیمکت تیم‌ملی امید را باید هنگام راه‌ رفتن در خواب طی می‌کرد. وقتی شروع به حرف زدن می‌کند، حوصله بازیکنان را سر می‌برد و وقتی حرف‌هایش را به پایان می‌رساند، انگیزه‌ را به خمیازه تبدیل می‌کند. مرور کارشناسی‌های فوتبال این چهره در تلویزیون، عمق اطلاعاتش از فوتبال را نمایان می‌کند. پسر خوب و کم‌حرف فدراسیون، تیم جوانان را در جام‌جهانی به رده آخر گروهش دوخت و به تهران بازگشت تا ترفیع بگیرد. ‌تا به شغل مورد علاقه‌اش برسد. جوان‌ها، نردبان او برای رسیدن به تیم‌ملی امید بودند. نردبان مردی که هیچکس‌ سقوطش را ندید تا فوتبال ایران را در برابر عمان، به زانو درآورد. ایران حتی به جام ملت‌ها در رده امید نرسید تا آقای مربی در انتظار بازگشت به پایتخت برای ترفیع دیگری باشد. پیروانی شکست می‌خورد و بهانه می‌آورد. شکست می‌خورد و توجیه می‌کند. شکست می‌خورد و از کجی زمین حرف می‌زند. او تحت آموزه‌های برادر بزرگ‌تر، توجیه‌ کردن را بهتر از مربیگری بلد است؛ برادری که یک عمر از پنالتی و وقت اضافه گلایه کرد. بازیکنانش همیشه برای نخستین‌بار ورزشگاه آزادی را می‌دیدند و بضاعت تیمش همیشه در کمترین حالت ممکن بود. شاغلام را با شعر و شکست به یاد می‌آوریم.
فدراسیون فوتبال، آب پاکی را روی دست استقلال ریخت
فدراسیون فوتبال در پاسخ به اظهارات عضو هیات مدیره باشگاه استقلال، در جهت شفاف‌سازی افکار عمومی درباره محرومیت بازیکنان استقلال توضیحاتی را ارائه کرد. فدراسیون فوتبال در پاسخ به اظهارات عضو هیات مدیره باشگاه استقلال درباره محرومیت 3 بازیکن این تیم، اطلاعیه‌ای صادر کرد که به این شرح است:
۱- ادعای در اختیار گذاشتن بازیکنان در FIFA DAY، موضوعی است که مورد توجه همه مسؤولان است ولی مسابقات زیر ۲۳ سال قهرمانی آسیا در تقویم آسیا بوده و توسط کنفدراسیون فوتبال آسیا برنامه‌ریزی و تنظیم شده که کلیه باشگاه‌ها مکلف به همکاری همه‌جانبه با تیم‌های ملی هستند و اینگونه مسابقات قهرمانی آسیا در زمان‌های FIFA DAY پیش‌بینی نشده است.
۲- کلیه باشگاه‌های حاضر در کشور همانند باشگاه استقلال، محدودیت دارند ولی بازیکنان خود را تمام و کمال در اختیار تیم‌ملی زیر ۲۳ سال قرار داده‌اند و هیچ‌گونه عذری در صورت عدم همکاری مورد پذیرش نیست.
۳- این رقابت‌ها در سطح قاره آسیا پیش‌بینی و برنامه‌ریزی شده و پیداست که همه باشگاه‌ها آسیایی غیر از FIFA DAY بازیکنان خود را در اختیار تیم‌های ملی کشور خود قرار خواهند داد. در صورت عدم همکاری، مسابقات قابلیت برگزاری نداشت.
اطلاعیه فدراسیون در ادامه آورده است: تیم‌ملی زیر ۲۳ سال ایران با دوراندیشی، با بازیکنان زیر ۲۰ سال در مسابقات حضور یافت که این نیاز باشگاه‌ها به بازیکنان اصلی و کلیدی را کمتر خواهد کرد. در خاتمه پرونده یادشده به کمیته انضباطی ارسال شده و هرگونه تصمیم‌گیری در صلاحیت کمیته انضباطی است.
 

آندرانیک تیموریان و کاوه رضایی در اقدامی پیش‌بینی نشده بابت وصول مطالبات خود از استقلال به AFC متوسل شده و خواهان ابطال مجوز حرفه‌ای استقلال شده‌اند. 2 بازیکن پیشین باشگاه استقلال برای وصول مطالبات خود از این باشگاه شکایت به کنفدراسیون آسیا برده‌اند. مطالبات تیموریان مربوط به سال‌های گذشته است و این بازیکن همه مراحل شکایت خود از مراجع مربوطه در فدراسیون فوتبال ایران را طی کرده و احکام قطعی بابت دریافت مطالباتش دارد. اما کاوه رضایی بدون اینکه شکایت خود را در کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال مطرح کرده و احکام مربوطه را گرفته باشد، یکراست سراغ کنفدراسیون فوتبال آسیا رفت. اما عجیب‌تر از متوسل شدن این دو بازیکن به کنفدراسیون فوتبال آسیا، درخواست عجیب آنها از AFC است که خواهان ممانعت از حضور این تیم در رقابت‌های بین‌قاره‌ای و حتی لیگ برتر ایران و در نهایت ابطال مجوز حرفه‌ای باشگاه استقلال شده‌اند. درگیری‌های مدیر برنامه‌های کاوه رضایی از ابتدای فصل با باشگاه استقلال بر سر مسائل مالی کاملا عیان بود و مدیران استقلال با این مدیر برنامه چالش‌های بزرگی داشتند تا جایی که جدایی و بویژه نحوه عجیب جدایی رضایی را هم از چشم این مدیر برنامه دیدند. مدیران این باشگاه برای تمدید قرارداد سیدمجید حسینی که با همین مدیربرنامه کار می‌کرد سخت‌ترین چالش ممکن را داشتند تا جایی که تمدید قرارداد این بازیکن ساعت‌ها به طول انجامید و این موضوع نیز حاصل چالش‌های بزرگی بود که بین این باشگاه و مدیربرنامه مزبور وجود داشت. این مدیربرنامه که مشاور آندرانیک تیموریان هم هست، در اقدام عجیب این دو بازیکن در شکایت به AFC و درخواست عجیب بابت ابطال مجوز حرفه‌ای باشگاه استقلال و جلوگیری از حضور این تیم در لیگ قهرمانان آسیا و لیگ برتر ایران نقشی کلیدی و محوری داشته است. البته پر واضح است پای درخواست این دو بازیکن به AFC امضای خودشان قرار دارد و مسؤولیت این درخواست عجیب با خود آنهاست. اما گمانی که می‌تواند به واقعیت نزدیک باشد این است که مشاوره‌های این مدیربرنامه در تصمیمات عجیب این دو بازیکن بی‌تاثیر نبوده است.

شاهکار جدید یوزپلنگ ایرانی
«رضا علیپور شنازندی‌فرد» قهرمان سنگ‌نوردی سرعت در «بازی‌های جهانی» (World Games) شد. سنگ‌نورد ایرانی در فینال بازی‌های جهانی در لهستان بر دانیل بولدیرف از اوکراین غلبه کرد و مدال طلا گرفت. این نخستین مدال طلای ایران تاکنون در تاریخ بازی‌های جهانی است. این دوره از مسابقات در لهستان برگزار شده است. «بازی‌های جهانی» شامل آن دسته از ورزش‌هایی است که در بازی‌های المپیک جایی برای آنها در نظر گرفته نشده است. این مسابقات هر 4 سال یک بار و معمولا یک سال پس بازی‌های تابستانی المپیک برگزار می‌شود. علیپور پیش‌تر نیز در مسابقات سرعت سنگ‌نوردی موفق به کسب مدال طلا شده بود. او اردیبهشت در مسابقات جام‌جهانی نانجینگ چین در سنگ‌نوردی سرعت مردان در فینال الکساندر شیکوف از روسیه را با زمان ۵ ثانیه و ۵۴ صدم ثانیه شکست داد و قهرمان شد. علیپور به دلیل سرعتش در سنگ‌نوردی به «یوزپلنگ ایرانی» نیز معروف شده است. رضا علیپور که ۲۳ سال دارد در 5 سال گذشته، قهرمانی ایران، 3 نایب قهرمانی آسیا، 5 طلا و نقره و برنز در جام جهانی و مقام سوم قهرمانی جهان را در کارنامه خود ثبت کرده است.

رکورد 2017 کشتی ایران
تیم‌های ملی کشتی آزاد و فرنگی ایران در تمام رده‌های سنی با کسب ٤٦ مدال همگی موفق به کسب عنوان قهرمانی قاره آسیا در سال ٢٠١٧ میلادی شدند. رقابت‌های کشتی آزاد و فرنگی قهرمانی آسیا رده‌های سنی بزرگسالان، جوانان و نوجوانان به ترتیب در ماه‌های اردیبهشت، خرداد و تیر در کشورهای هند، چین تایپه و تایلند برگزار شد.  از نکات حائز اهمیت این رقابت‌ها قهرمانی تیم‌های ملی ایران در تمام رده‌های سنی در این مسابقات بود که در مجموع با کسب ٢٢ مدال طلا، ١٣ نقره و ١١ برنز به دست آمد. سرمربیگری تیم‌های ملی کشتی فرنگی نوجوانان، جوانان و بزرگسالان ایران به ترتیب بر عهده علیرضا لرستانی، حمید باوفا و علی اشکانی است و در کشتی آزاد نیز غلامرضا محمدی، تقی اکبرنژاد و محمد طلایی به ترتیب عهده‌دار هدایت تیم‌های ملی نوجوانان، جوانان و بزرگسالان ایران هستند.

آلگری: مسی و نیمار بهتر از رونالدو هستند
سرمربی یوونتوس، نیمار و مسی را بهتر از کریستیانو رونالدو می‌داند. ماسیمیلیانو آلگری، سرمربی یوونتوس به اظهارنظر درباره لیونل مسی و کریستیانو رونالدو پرداخت. او رونالدو را جزو 2 بازیکن برتر فوتبال جهان نمی‌داند و بر این باور است که مسی و نیمار بهترین هستند. آلگری گفت: نمی‌دانم چرا باید رقم فروش نیمار به 200 میلیون یورو برسد. چنین رقم‌هایی را باور ندارم با این حال باید بگویم مسی و نیمار از نظر فنی بهترین هستند. سرمربی یووه درباره احتمال حضور دیبالا در بارسلونا گفت: من نگران چنین انتقالی نیستم. این مسائل به باشگاه مربوط است و من در آن دخالتی ندارم.
 

مهاجم سرخپوشان پایتخت با وجود آنکه مورد لطف برانکو و باشگاه پرسپولیس قرار گرفته اما اعتراض‌هایش ادامه دارد و به نظر می‌رسد از لژیرنو نشدن و ماندن در تیم بزرگ پایتخت ناراحت است. مهدی طارمی تابستان عجیبی را پشت‌سر گذاشت اما در نهایت تصمیم گرفت در پرسپولیس بماند. با وجود آنکه برانکو، طارمی را با محرومیت مواجه نکرد و در همان بازی نخست او را در ترکیب اصلی قرار داد اما به نظر می‌رسد که دل آقای گل با سرخپوشان نیست و از ماندن در این تیم پشیمان است. هنوز لیگ شروع نشده، صدای آقای گل 2 فصل اخیر رقابت‌های لیگ برتر درآمده است. حاضر نشدن در مراسم بالا بردن جام، انتقاد بعد از بازی از وضعیت مالی و مهم‌تر از همه انتقاد تند از مدیریت باشگاه و تهدید به افشاگری تنها ظرف چند روز به‌خوبی نشان می‌دهد که طارمی تا چه اندازه از ماندن در پرسپولیس و لژیونر نشدن ناراحت و خشمگین است. این رفتارهایی که طارمی از خود نشان می‌دهد به‌خوبی بیانگر این است که دل او در فصل جاری با پرسپولیس نیست، هرچند برانکو اعتماد بسیار زیادی به او دارد. این احتمال زیاد است که باشگاه پرسپولیس طارمی را با محرومیت و جریمه مواجه کند. اگر منشا به شرایط بازی برسد و علی علیپور هم آمادگی‌اش را حفظ کند این احتمال بسیار زیاد است که طارمی جایگاه خود را در ترکیب اصلی سرخپوشان از دست دهد.
پست اینستاگرامی پرسپولیسی‌ها
هفته گذشته چند بازیکن پرسپولیس صحبت‌هایی اعتراضی را نسبت به اتفاقات باشگاه انجام داده بودند. مهدی طارمی مصاحبه‌ای انجام داد و در آن به وضوح طاهری و اقداماتش را مورد انتقاد قرار داد. بازیکنان پرسپولیس در پستی که همزمان با هم در اینستاگرام منتشر کردند نسبت به اتفاقاتی که می‌افتد و به آن انتقاد دارند واکنش نشان دادند. پرسپولیسی‌ها مثل مهدی طارمی اعتقاد دارند بعضی تلاش‌شان این بوده که بازیکنان را مقابل هواداران قرار دهند. آنها هم مثل مهاجم شاکی پرسپولیس تاکید کردند که از این به بعد را فقط به خاطر هواداران پی حاشیه‌ها نمی‌روند و البته فقط در برابر هواداران پرسپولیس پاسخگو خواهند بود.

حسن روانشید*:  تعداد فدراسیون‌های ورزشی کشور را شمارش و سپس انگیزه‌های موجود در هر یک از آنها را بررسی کنیم تا متوجه شویم چند درصدشان پایبند به اخلاقیات بوده‌اند و هدف‌شان ‌جز برد و باخت چیز دیگری است! بازی اگر از چارچوب آموزش و تزکیه خارج شد دیگر نمی‌توان برای آن ارزش چندانی قائل شد و اگر این چنین بود، هزینه‌هایی که از بیت‌المال مسلمین صرف آن می‌شود نوعی دست‌درازی به اموال مردم به‌ حساب خواهد آمد. شاید این پارامتر اجتماعی اما کمی فرهنگی بیش ‌از اندازه از خود ممنون است و خود را از پاپ کاتولیک‌‌تر می‌داند که البته همین‌طور هم هست.
ریشه آموزش‌های اخلاقی و میدانی کودکان، نوجوانان، جوانان و حتی بزرگسالان از همین بازی‌های به‌‌اصطلاح ورزشی نشأت می‌گیرد. وقت و سرمایه کلانی از مادیات و معنویات صرف این رشته از تلاش‌ها می‌شود به امید اینکه بتواند آرامش روح و آموزش جسم را برای نسل‌هایی در بر داشته باشد که باید مسؤولیت‌های آینده را به دست گرفته و آماده گرداندن چرخ‌های اقتصادی و فرهنگی باشند اما دریغ از آنکه همه راه‌ها به روم ختم می‌شود و در عمل کلان‌ترین بودجه‌ها به فوتبال اختصاص می‌یابد تا در نهایت به زد و بندهای پشت‌پرده بعضی از تیم‌ها ختم شود تا جایی که بازیکنان نیز همچون اموال و اثاثیه بی‌روح، خرید و فروش شوند. مفهوم ورزش این نیست که باشگاهی با دلایل واهی بتواند انسانی را بدون توجه به شرایط زندگی و تمایل خودش تیم به تیم کند یا خدای ناخواسته برد و باخت خود را در پشت‌پرده به مزایده و حراج بگذارد!
امروز بازی فوتبال نه‌‌تنها در جهان بی‌پروا بلکه در ایران هم به دام سوسیالیست اقتصادی افتاده و از سویی یوغ استثمار کاپیتالیسم را به گردن آویخته است و اگر ورزشکاری بخواهد این بازی را به دید غیراقتصادی نگاه کند بدون استثنا از گردونه خارج خواهد شد. انگیزه برای برنده شدن و تلاش بیشتر بازیکنان تنها برای به دست آوردن جوایز مادی پیش می‌رود و اگر جز این باشد، نوعی ریسک است که از طریق باشگاه یا فدراسیون به وقوع می‌پیوندد.
مطالعه تاریخ فوتبال در ایران نشان می‌‌دهد که با انحراف هرچه سریع‌تر به ‌سوی مادیات و گریز از معنویات، دیگر رشته‌های ورزشی را نیز تحت‌الشعاع قرار داده و به ‌سوی آینده‌ای موهوم تاخته است. تا اینجای واقعه به بخش ورزش کشور اختصاص دارد اما دریغ از آن روزی که این دکترین الگوی سیاست شود و گروه‌هایی بخواهند از این تئوری به‌ ظاهر موفق در امور جاری خود استفاده و سعی کنند توپ را در زمین یکدیگر انداخته و تنها در آن نقطه به بازی بپردازند. اینجاست که اتفاق نامیمونی همچون عاقبت فوتبال در انتظار سیاست‌های حزبی است. فلسفه اصلی هر حزب و دسته و گروه این است که برای رسیدن به اهداف روشن خود تلاش صادقانه کرده و به رقابت خالصانه با دیگر گروه‌ها بپردازد تا بتواند موفق شود و بالاترین آرا را از جامعه کسب کند اما زمانی که این مانور به پایان رسید بازنده و برنده که در حقیقت هر دو برنده هستند باید وارد مرحله جدیدی به‌نام همدلی، مساعدت و همکاری شده و امکانات و توانایی خود را روی‌ هم بگذارند تا به هدف مشترکی که برای ارتقای زندگی مردم و کشورشان باشد برسند، اینجا دیگر نه مسابقه فوتبال است و نه توپی که به محدوده یکدیگر دریبل کنند. این زمین حالا محل بازی جهانی است و هر دو تیم باید در هم ادغام شده، ملی شوند و برای ملت و ملیت به زمین بروند و سعی بر آن داشته باشند که توپ‌شان به زمین حریف که همان دشمن مشترک است افتاده و در دروازه بنشیند.
 زمان بازی، مقابل یکدیگر قرار گرفتن و زدن گل و انداختن توپ در زمین هم نوعی جفا به خود و جامعه‌ای‌ است که به تشویق و ترغیب و پشتیبانی آنها آمده‌اند تا بتوانند با اقتدار از جای خود بلند شده و برای آنها بدوند. باز هم زمان برای رقابت تنگاتنگ هست. چشم بر هم بگذاریم 4 سال تمام‌ شده و 2 گروه سیاسی و رقیب می‌توانند تلاش‌های تازه‌ای را برای دستیابی به صدارت به چنگ آورند اما امروز زمان تلاش برای به ثمر رسیدن اهداف مشترک است نه روبه‌روی هم ایستادن و آتش به پا کردن تا دودش به چشم آحاد جامعه برود؛ امروز و هر روز باید نصایح تنها چراغ پرتلألؤ انقلاب اسلامی را فرا راه خود قرار دهند تا بتوانند خادم و الگویی برای مسلمانان رنج‌دیده جهان باشند، اگرچه در ایران زندگی می‌کنند.
*روزنامه‌نگار پیشکسوت