افت سطح آب‌های زیرزمینی در چهارمین دشت فوق‌بحرانی کشور با گذشت زمان عرض و عمق شکاف‌های زمین را افزایش داده به طوری که فرونشست‌ها تا ۲۰۰ متری برخی روستاهای سرایان پیشرفت کرده است. وقوع این مخاطره می‌تواند عاملی در ایجاد و تشدید آسیب‌پذیری کانون فعالیت‌های انسانی واقع در بستر‌هایی با زیرساخت مخاطره‌آمیز طبیعی باشد. فرونشست‌ زمین به دلایل مختلفی چون پدیده‌های طبیعی زمین‌شناسی مانند زمین‌لرزه، انحلال سنگ‌های گچی، نمکی یا آهکی، آب شدن یخ‌ها و تراکم نهشته‌ها، حرکت‌های آرام پوسته و خروج گدازه از پوسته جامد زمین یا فعالیت‌های انسانی مانند معدنکاری، برداشت سیالات زیرزمینی مانند آب‌های زیرزمینی، نفت یا گاز ایجاد می‌شود.  فرونشست زمین برای نخستین بار در شهرستان سرایان اواخر سال ۹۴ اتفاق افتاد که در کنار محور مواصلاتی آیسک- فردوس گزارش شد و اکنون حدود ۴۰ کیلومترمربع از بخش‌های آیسک و سه‌قلعه این شهرستان را فرا گرفته است. رئیس شورای اسلامی شهر آیسک در گفت‌وگو با مهر با ابراز نگرانی از این موضوع می‌گوید: آنطور که شواهد نشان می‌دهد این پدیده در دیگر نقاط کشور هم اتفاق افتاده، هر چند دلیل آن به طور دقیق مشخص نشده است.  غلامرضا صنعتی بیان کرد: اگر علت را به برداشت آب و کاهش سطح آب‌های زیرزمینی نسبت دهیم و از کاهش برداشت آب سخن بگوییم باید گفت بیش از ۹۰ درصد مردم منطقه کشاورز هستند و درآمدشان از کشاورزی است. وی با اشاره به اینکه راهکار مسؤولان یعنی کاهش برداشت آب در این منطقه علاوه بر مشکلات اقتصادی، پیامدهای منفی اجتماعی و فرهنگی نیز در پی خواهد داشت، تصریح می‌کند: در شرایطی که شغل غالب مردم این منطقه کشاورزی و دامداری است، تنها راه برون‌رفت از این نگرانی‌ها ایجاد راه درآمد جایگزین برای مردم است و نیازی به کاهش میزان برداشت آب نیست. دهیار روستای دوحصاران هم در این باره مهم‌ترین نگرانی اهالی را گسترش فرونشست زمین در اطراف روستا عنوان می‌کند و می‌گوید: بیشتر این فرونشست‌ها در کنار جاده روستای دوحصاران به سمت آیسک و جنگل تاغ در محدوده این روستا و روستاهای مجاور ایجاد شده به طوری که در فاصله ۲۰۰ متری روستا این شکاف‌ها به وضوح قابل مشاهده است. جواد عرب با بیان اینکه بسیاری از روستاییان نگران این موضوع هستند، تاکید می‌کند: اهالی روستاهای این منطقه از وضعیت گسترش فرونشست زمین و آثار مخرب آن بسیار واهمه دارند و از مسؤولان می‌خواهند به فکر چاره‌ای برای رفع مشکل باشند. محمد صادقی، رئیس اداره منابع طبیعی و آبخیزداری شهرستان سرایان هم می‌گوید: شهرستان سرایان با وسعت ۹۳۴ هزار هکتار در شمال استان خراسان جنوبی قرارگرفته و دارای اقلیم گرم و خشک است.  وی بیان کرد: قریب به 2 دهه است که این شهرستان از خشکسالی رنج می‌برد و مردم آن که شغل اکثر آنها کشاورزی و دامداری است با مشکلات زیادی روبه‌رو هستند. وی عنوان کرد: افت آب‌های زیرزمینی نیز مزید بر علت شده و این شهرستان را به چهارمین دشت فوق‌بحرانی کشور از لحاظ منابع آبی تبدیل کرده است. وی ادامه داد: این شرایط زندگی را برای مردم، بویژه افراد ساکن در حاشیه کویر و روستاهای عشایری بسیار سخت کرده و عده زیادی مجبور به مهاجرت از این مناطق شده‌اند.   صادقی با استناد به گفته کارشناسان، یکی از راهکارهای مهم مقابله با خشکسالی و فرونشست زمین را اجرای عملیات آبخیزداری بیان می‌کند و می‌افزاید: اجرای سازه‌های آبخیزداری در مسیر آبراهه‌ها سرعت سیلاب را به حداقل رسانده و با کاهش سرعت روان‌آب از خسارت به مزارع، باغات، ابنیه و جاده‌ها جلوگیری می‌کند. بخشدار آیسک هم با اشاره به این موضوع که دشت سرایان یکی از دشت‌های فوق‌بحرانی در سطح کشور است، می‌گوید: تاوان اشتباه برخی مسؤولان در سال‌های گذشته را امروز مردم می‌دهند.  علی برازنده بیان کرد: اگر چه دشت سرایان به عنوان منطقه ممنوعه برای برداشت آب مطرح بوده است اما چاه‌های عمیقی حفر و وجود آب شیرین و زمین حاصلخیز باعث رونق کشاورزی و گرایش مردم به شغل کشاورزی و دامداری در این منطقه شده است. وی ادامه می‌دهد: در طول این سال‌ها مسؤولان آب منطقه‌ای و جهاد کشاورزی الگوی کشت مناسب منطقه و روش‌های نوین آبیاری را به مردم آموزش ندادند و در حال حاضر یک سال از زمانی که نخستین شکاف‌ها بر اثر اضافه برداشت آب از چاه‌ها مشاهده شده است، می‌گذرد و شکاف‌ها تا ۵۰۰ متری خانه‌ها در روستاهای اطراف مانند دوحصاران رسیده است. وی می‌افزاید: فرونشست زمین علاوه بر اینکه به قسمتی از جاده آیسک به دوحصاران آسیب‌زده، ممکن است خسارات جبران‌ناپذیری به سایر زیرساخت‌های جاده‌ای، پل‌ها، شبکه‌های توزیع و انتقال آب، برق و گاز وارد کند.  برازنده می‌افزاید: مسؤولان به دنبال راهکار هستند و برای حل مشکل ساده‌ترین روش یعنی تقلیل برداشت به نصف را انتخاب کرده‌اند اما به نظر می‌رسد پرداخت وام‌های کم‌بهره برای مدیریت منابع آبی و تبلیغات برای توسعه کشاورزی نوین باید خیلی قبل‌تر انجام می‌شد تا با بالارفتن بهره‌وری، وضعیت برداشت آب از سفره‌های زیرزمینی مدیریت می‌شد. به گفته وی، در حال حاضر کشاورزان مجاز به برداشت نیمی از آبی هستند که در گذشته برداشت می‌کردند و اگر ۱۲ ماه آب داشتند الان فقط ۶ ماه در سال آب برای کشاورزی در اختیار دارند که این موضوع بشدت معیشت مردم را با مشکل مواجه کرده است. وی با اشاره به پیشنهادهایی برای پیشگیری از این بحران و ممانعت از پیشروی شکاف‌ها می‌گوید: باید برای انتقال آب به استان اقدام کرد چون مردم این منطقه به کشاورزی و دامداری اشتغال دارند. وی با بیان اینکه برداشت آب از چاه‌های کشاورزی به نصف کاهش یافته است، می‌افزاید: به تبع آن درآمد مردم نیز که بیشتر از طریق کشاورزی و دامداری به دست می‌آید به یک‌سوم کاهش پیدا کرده است.  وی تاکید می‌کند: نیاز است دولت حمایت بیشتری از مردم منطقه داشته باشد و به نحوی به دنبال جبران درآمد آنها باشد که در غیراین صورت شاهد مهاجرت و بروز آسیب‌های مختلف اجتماعی خواهیم بود.

عمق 15 متری ترک‌های زمین در دشت‌های سرایان
مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای خراسان جنوبی چندی پیش در رسانه‌ها گفته بود: عرض ترک‌های زمین در برخی مناطق دشت‌های سرایان و فردوس به یک متر، عمق آن به ۱۵ متر و طول آن به صورت منقطع به ۳۲ کیلومتر می‌رسد. حسین امامی فرونشست دشت‌های سرایان و فردوس را بحرانی دانسته و گفته بود: خشکسالی در خراسان جنوبی افت سطح آب‌های زیرزمینی را سبب شده و برداشت بیش از ظرفیت این منابع فرونشست زمین را ایجاد کرده است. وی با بیان اینکه فرونشست زمین تهدیدی برای تمام دشت‌های استان است، گفته بود: یکی از مهم‌ترین روش‌های مقابله با فرونشست زمین، اجرای برنامه احیا و طرح تعادل‌بخشی آب‌های زیرزمینی است. مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای خراسان جنوبی افزوده بود: ادامه خشکسالی و کمبود آب، تهدید فرونشست زمین در مناطق مختلف استان را به دنبال دارد.

آغاز پرداخت تسهیلات بانک ملت  به زلزله‌زدگان غرب کشور
بانک ملت اعطای تسهیلات حوادث غیرمترقبه ناشی از زلزله استان کرمانشاه را بر اساس سهمیه ابلاغی بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران و معرفی بنیاد مسکن انقلاب اسلامی شروع کرد. به گزارش روابط عمومی بانک ملت، با تصویب هیات‌مدیره، تسهیلات بانکی یارانه‌ای و قرض‌الحسنه ویژه آسیب‌دیدگان در زلزله اخیر غرب کشور در شعب بانک ملت در استان کرمانشاه پرداخت خواهد شد.  بر اساس این گزارش، بانک ملت جهت بازسازی اماکن مسکونی شهری وام ۳۵۰ میلیون ریالی، برای بازسازی منازل مسکونی روستایی وام ۲۵۰ میلیون ریالی و برای تعمیر اماکن مسکونی شهری و روستایی و تجاری وام ۱۲۰ میلیون ریالی به زلزله‌زدگان پرداخت خواهد کرد.  این تسهیلات با نرخ سود ۵ درصد برای مناطق شهری و ۴ درصد در مناطق روستایی با بازپرداخت ۱۵ ساله برای نوسازی و نرخ سود ۵ درصد و بازپرداخت ۷ ساله برای وام تعمیر مسکن و واحد تجاری قابل پرداخت خواهد بود. 

نشست مشترک مدیرعامل بانک ملت و رئیس دانشگاه آزاد اسلامی
مدیرعامل بانک ملت و رئیس دانشگاه آزاد اسلامی در یک نشست مشترک راه‌های تقویت همکاری‌های فی‌مابین را بررسی کردند.  محمد بیگدلی، مدیرعامل بانک ملت همراه با رحیم طاهری معاون مدیرعامل، محمدعلی خادمی مدیر امور ناحیه یک و محسن شجاع مدیر شعب منطقه 4 تهران با حضور در محل ساختمان مرکزی دانشگاه آزاد، با فرهاد رهبر، رئیس این دانشگاه دیدار و گفت‌وگو کردند. مدیرعامل بانک ملت در این نشست از دانشگاه آزاد اسلامی به عنوان یکی از مشتریان ارزنده این بانک نام برد و گفت: تاکنون طرح‌های مشترک زیادی با همکاری طرفین به اجرا درآمده که با موفقیت‌های زیادی همراه بوده است. فرهاد رهبر، رئیس دانشگاه آزاد اسلامی نیز با قدردانی از همکاری‌های بانک ملت و انجام امور بانکی و مالی این دانشگاه، اظهار داشت: بانک ملت به عنوان یکی از بانک‌های خوشنام و معتبر کشور، تاکنون خدمات زیادی به جامعه دانشگاهی بویژه دانشگاه آزاد اسلامی ارائه کرده است.

مدیرکل امور عشایری استان سمنان از پرداخت ۴۰ درصد تسهیلات 3 میلیارد و ۳۳۰ میلیون تومانی خشکسالی به روستاییان و عشایر استان خبر داد. ‎حمیدرضا شاه‌حسینی در گفت‌وگو با مهر، از پرداخت ۴۰ درصد از تسهیلات 3 میلیارد و ۳۳۰ میلیون تومانی خشکسالی استان سمنان خبر داد و گفت: تاکنون یک میلیارد و ۳۰۰ میلیون تومان پرداخت ‌شده و مابقی نیز در دست پرداخت است. وی افزود: این تسهیلات ۱۰ و ۱۵ میلیون تومانی با سود 4 درصد توسط یکی از بانک‌های عامل استان با دوره بازپرداخت 5 ساله به متقاضیان اعطا ‌شده است.  مدیرکل امور عشایری استان سمنان درباره دیگر اقدامات صورت گرفته در سطح استان برای جلوگیری از شرایط خشکسالی یا کاهش آسیب‌های آن گفت: با توجه به کاهش شدید بارندگی فصل پاییز و فقر مراتع مسیر کوچ تاکنون ۳۱ میلیون و ۵۰۰ هزار لیتر آبرسانی رایگان به آبگاه‌های استان انجام و بیش از 6 هزار و ۵۰۰ تن جو علوفه‌ای برای تعلیف دستی دام سبک بین عشایر توزیع ‌شده است.
 

دکتر محمدرضا مهدیاراسماعیلی*: «ای کاش اقتصاددانان مومن ما بیایند و برای مردم تشریح کنند تدابیری را که دشمن ما در آن سوی مرزها به کار می‌برد تا ما نتوانیم در داخل، اقتصاد محکم و مستقل و قوی داشته باشیم».
بله. «ای کاش...» هم دارد. اگر رهبر انقلاب این وظیفه مهم اقتصاددانان را چنین با حسرت و‌ ای کاش بیان نمی‌کردند، جای تعجب داشت. مگر گفته‌ایم؟! مگر می‌گوییم؟! اصلا می‌دانیم؟!
64  سال از ریخته شدن خون 3 دانشجوی ایرانی که در اعتراض به سیاست‌های امپریالیستی ریچارد نیکسون، جان خود را برای مقابله با مهاجم دادند می‌گذرد و ما هنوز مثل فردای آن روز داریم در مغزمان به امثال نیکسون دکترای افتخاری می‌دهیم! حالا آن روز حکومت طاغوتی بود و او رسماً در دانشگاه تهران واقعاً اینچنین تمجید شد اما امروز برخی از روی بی‌قوتی، هر روز سر سفره نظریات امثال او در مغزشان تند و تند دکترا صادر می‌کنند برای امثالش!
وقتی از تهاجم اقتصادی سخن می‌گوییم، دست‌کم 3 نوع مستقل از این واقعه می‌تواند متصور باشد؛ نوع اول که نوع شایع آن در کشور ما است، مفتون شدن مقابل نظریاتی است که اگرچه به حال اقتصادهای پیشتاز امروزی مفید واقع شده است اما به حال ما مضر است که توضیحش را در همین یادداشت آورده‌ام. نوع دوم تهاجم اقتصادی، غلبه کردن تئوریک بر یک کشور با نظریاتی است که ظاهری اغواگر دارند اما غرضی غیرخیرخواهانه را دنبال می‌کنند. و نوع سوم که عریان‌ترین نوع تهاجم است، ناچار کردن کشورهای تحت سلطه به انجام اعمالی است که رسما به نفع کشور سلطه‌گر و به زیان کشور میزبان است اما به جهت ضعف کشور میزبان، چه او بخواهد و چه نخواهد، مجبور به امتثال امر است. من در این یادداشت بنا دارم به یاد 3 شهید مبارزه با تهاجم این سه روش را تشریح کنم تا لزوم استمرار جریان مقاومت در حوزه اقتصاد نیز مشخص‌تر شود.
یک- نوع اول از تهاجم، چیره شدن علمی با نظریاتی است که اگرچه به حال اقتصادهای پیشتاز امروزی مفید واقع شده است اما به حال ما مضر است. به عنوان مثال در بررسی اقتصادهای کشورهای پیشرفته، به روشنی دیده می‌شود بخش قابل توجهی- در حدود 50 درصد- از تولید ناخالص داخلی این کشورها به ارزش افزوده از ناحیه فروش خدمات اختصاص دارد. بر همین اساس در پیدا و پنهان بسیاری از نظریات مروجان ایده توسعه حوزه خدمات در کشور، این ریشه وجود دارد که کشورهایی نظیر ایران نیز همچون کشورهای توسعه یافته که سهم بخش خدمات آنها در تولید ناخالص داخلی چشمگیر و همواره رو به افزایش است می‌توانند با حمایت بخش خدمات خود، اقتصاد را رشد دهند و اشتغال‌آفرینی کنند. طرح‌های حمایت از بنگاه‌های زودبازده که هر از گاهی با عناوین مختلف سهمی از وام‌های تکلیفی دولت به بانک‌ها را به خود اختصاص می‌دهند و رسما حیف و میل می‌شوند و نه بیشتر، عمدتا در کنه خود به دنبال همین مسیر هستند. مطالعات نشان می‌دهد این مسیر برای کشوری مانند ایران که هنوز در بخش تولید کالا به بلوغ کافی نرسیده است مطلقا خطا و شبه‌انتحاری است! آنچه ساده‌انگارانه به آن توجه نمی‌شود، اشباع بخش تولید در کشورهای توسعه‌یافته و وجود سرریز نیروی کار از تولید به خدمات بر اثر توسعه فنی و مکانیزه شدن فرآیند تولید در این کشورهاست که نیاز به نیروی کار در بخش تولید را کمتر کرده و آنها را برای طراحی بازارهای جانبی خدمت‌محور، حول صنعت مادر به سمت بخش خدمات سوق می‌دهد. عدم درک این کلید بسیار استراتژیک و مفتون شدن در مقابل آمارهایی که نشان می‌دهد در هر سال درصد شاغلان بخش خدمات کشورهای توسعه‌یافته نسبت به شاغلان بخش تولید مرتباً رو به افزایش است، دمار از روزگار اقتصاد ایران درآورده است. وقتی اقتصاددان ایرانی زبان به تبیین این خطای فاحش تصمیم‌گیران دولتی نمی‌گشاید و اجازه می‌دهد روز به روز به خیل بیکاران سرخورده از بخش خدمات اضافه شود، آیا جز جای «ای کاش...» سخنی می‌ماند؟!
دو- نوع دوم از تهاجم اقتصادی، غلبه تئوریک نظریاتی است که ظاهری اغواگر دارند اما غرضی غیرخیرخواهانه را دنبال می‌کنند. برای مثال زمانی که انگلستان به استعمار هندوستان رو آورد، با کشوری مواجه شده بود که برخلاف خودش جمعیتی بسیار داشت. جمعیت بسیار یعنی بازار مصرف بزرگ و مشارکت در این بازار مصرف بزرگ یعنی پیروزی بزرگ! [دل‌تان خواست بخوانید غلبه بزرگ]. یکی از جذاب‌ترین این بازارها، بازار پوشاک ملت بزرگ هندوستان بود که به مدد اراضی گسترده و حاصلخیز این کشور و وجود کشتزارهای وسیع پنبه، با همه کاستی‌هایش افتان و خیزان توسط ظرفیت‌های موجود در داخل همان کشور تامین می‌شد. رخنه کردن انگلستان در این بازار بزرگ چگونه ممکن بود؟ با قبولاندن «نظریه مزیت نسبی»! نظریه‌ای که می‌گفت هندوستان به جهت اراضی گسترده‌ای که دارد بهتر است فقط پنبه بکارد و انگلستان به جهت صنعتی که دارد فقط پارچه ببافد و اینچنین هر دو در تولید پارچه، مشارکتی مقرون به صرفه داشته باشند! اگرچه این نظریات حتی در همان روزها هم با تناقضاتی شدید دست و پنجه نرم می‌کرد اما متقاعد شدن هندی‌ها برای افتادن در این بازی موجب شد این کشور تا نیم قرن پس از پایان استعمار انگلستان همچنان از ضربه‌ای که در نساجی خود از این ایده انگلیسی خورد رنج ببرد. در آن روز کسی به هندی‌ها نگفت همین انگلستان اگر تحت سیاست‌های مقابله‌ای چرچیل در حوزه نساجی خود علیه کشورهای دیگر قرار نمی‌گرفت، هیچ‌گاه صنعتی نمی‌داشت تا با آن بتواند این بازی کثیف را در هندوستان به اجرا درآورد. اینکه امثال این کلاه‌ها سالی چند بار و هر بار با نامی متفاوت- از مشارکت با پژو و رنو گرفته تا خرید و فروش کیک زرد غنی‌شده- بر سر ملت می‌رود جایی جز همان «ای کاش...» باقی می‌گذارد؟!
سه- و پناه بر خدا از این نوع سوم که عریان‌ترین نوع تهاجم است و آن ناچار کردن کشورهای تحت سلطه به انجام اعمالی است که رسما به نفع کشور سلطه‌گر و به زیان کشور میزبان است و جز با توانمند بودن نمی‌توان در مقابل آن ایستاد و از مصادیقش به یاد آورید تعدد منازعات چین و آمریکا را بر سر الزام چین به افزایش ارزش یوآن مقابل دلار که هر بار با مقاومت چین ناکام ماند و سپس به یاد آورید افزایش ارزش دینار عراق  و افغانی افغانستان مقابل دلار را بلافاصله پس از تسلط آمریکا بر این دو کشور که به دلیل ندانستن موضوع چقدر هم به مذاق بی‌خبرا‌ن‌شان خوش آمد! «ای کاش...»!
وقتی گفته می‌شود ‌ای کاش اقتصاددانان برای مردم تشریح کنند تدابیری را که دشمن ما در آن سوی مرزها به کار می‌برد تا ما نتوانیم در داخل، اقتصاد محکم و مستقل و قوی داشته باشیم، یعنی صحنه، صحنه جنگ است و دشمن به دنبال این است که ما اقتصاد مستقل و قوی نداشته باشیم تا در مقابل تهاجم توان مقاومت نداشته باشیم! امنیت اقتصادی همانند امنیت ارضی است. کشورها برای خود ارتش تاسیس می‌کنند تا امنیت ارضی و بین‌المللی داشته باشند و کشورهای سلطه‌گر آنها را وادار به امیال خود نکنند. یک اقتصاد قوی نیز ارتش مناسب با خودش را لازم دارد تا آن را از تهاجم بیگانه دور نگه دارد.
اقتصاد مستقل و قوی، تمامیتی است که یا به بیگانگان اجازه دخالت نمی‌دهد یا اگر قرار است - با رویکرد حداکثر کردن نفع ملت- به آنها راه دهد، بسان یک میهمان دوزانو نشسته با اقتصاد کشورهای استکبارطلب رفتار می‌کند و دقیقا برای‌شان روشن می‌کند چه ‌کار اجازه دارند بکنند و کجاها نباید بروند! جای بسی خرسندی است که این «ای کاش...» امروز غیرت اقتصاددانان مومن را به جوش آورده و یکصدا و چند صدا، نواهایی ساز شده است. بیش از 20 اقتصاددان همپیمان شده‌اند تا دانش خود را برای جامه عمل پوشاندن به این مهم در اختیار مردم قرار دهند. اگرچه از خیل اقتصاددانان کشور بیش از این انتظار می‌رود اما این باعث نشود فکر کنیم با این چند گل بهار نمی‌شود! 64 سال پیش در همین روزها با 3 گل بهار شد!
*دبیر همایش سراسری تبیین ابعاد تهاجم اقتصادی علیه ملت ایران
 

حسن رضایی: رئیس‌جمهور محترم همین چند روز پیش گزارش 100 روزه نخست کار دولت را به مردم ارائه کرد. گزارش را می‌توان اینگونه خلاصه کرد: «ما طی دولت یازدهم برنامه‌‌های عالی و درخشانی را آغاز کردیم و داریم همان را ادامه می‌دهیم. شاخص‌‌های اقتصادی، اجتماعی و... همه رو به پیشرفت است!» خلاصه اینکه اوضاع آرام است و تنها ممکن است مشکلاتی آن هم تک و توک، در گوشه و کنار پیدا کنید.
واقعا چقدر اوضاع خوب است و ما خبر نداریم! در این اوضاع، ما در مقام مخاطب حق داریم یک بار دیگر از دولت محترم بپرسیم: مهم‌‌‌‌‌ترین برنامه شما در دوره اول چه بود که قرار است همان را ادامه دهید و اوضاع را از اینکه هست هم بهتر کنید؟ داریم؟ توقیف نمی‌کنند؟ مغایر امنیت ملی نیست؟ باشد، مستقیما اسم نمی‌آوریم، بلکه بهتر باشد؛ همان که 4 سال تمام، قریب 90 درصد انرژی دولت و مملکت را صرف خود کرد و قرار بود تمام مشکلات را حل کند.
همان که آفتاب تابان و ابر شتابان بود. همان که «ب.ر.ج.ا.م»! خب، از اینکه بگذریم، این وسط مسأله ساعت‏مچی جناب جاسوس چه می‌شود؟ اصلا مهم هست؟ اصلا کسی خبر دارد؟ اینکه در صف مقدم اجرای مهم‌‌‌‌‌ترین برنامه دولت برای زیاد شدن منابع آبی، آمدن سرمایه، احیای بانک‌ها، حل مسأله اشتغال جوانان، محیط‌زیست، صنعت، آب خوردن مردم و لغو- نه تعلیق- تمام تحریم‌‌های مالی، بانکی، بیمه، حمل‌ونقل، پتروشیمی، فلزات گرانبها، تسلیحاتی و موشکی، جاسوس اجنبی خدمت شرافتمندانه می‌کرده است، احتمالا خللی در برنامه‌ها و گام برداشتن مملکت به سمت ترقی ایجاد نمی‌کند؟ بندهای گزارش 100 روزه را جابه‌جا نمی‌کند؟
همه‌چیز خوب است؟ اسرائیل و و انگلیس و تندروهای آمریکا به عنوان دشمنان «ب.ر.ج.ا.م» به دلیل افشای وجود جاسوس‌های‌شان در تیم ما، از «ب.ر.ج.ا.م» خارج نشوند یک وقت؟!
به هر حال، مسأله، مسأله خردی نیست. موضوع امنیت ملی و منافع ملی در میان است و بویژه  حالا که جاسوس‌ها محکوم هم شده‌‌‌‌اند، باید مراقبت بیشتری از «ب.ر.ج.ا.م» کرد. لطفا اجازه دهید کمی واضح‌‌‌‌‌‌تر حرف بزنم. توقیف که آدمکش نیست! به قول جناب رئیس‌جمهور: به جهنم! ماجرا از 26 مرداد 95 شروع شد. آنجا که یکی از اعضای کمیسیون امنیت ملی مجلس از دستگیری یک جاسوس تیم مذاکره‌کننده هسته‌‌‌ای خبر داد. سخنگوی وزارت خارجه در آن مقطع اظهار داشت سخنان مذکور، ادعایی بی‌پایه و اساس، بی‌ربط، کذب محض و قولی غلط است! مقامات قضایی اما چندی بعد، وقتی مقابل پرسش‌‌های متعدد خبرنگاران قرار گرفتند، اصل خبر دستگیری جاسوس را تایید کرده، گفتند فرد مورد نظر پس از چند روز با قید وثیقه آزاد شده است.
مهرماه سال جاری اما سخنگوی قوه‌قضائیه بالاخره خبر از نهایی شدن رسیدگی به پرونده جناب جاسوس داده، اظهار داشت: «آقای عبدالرسول دری‌اصفهانی دوتابعیتی بود که اتهامش جاسوسی و ارائه اطلاعات به بیگانگان بود که با 2 سرویس هم مرتبط بود و دادگاه او را به 5 سال محکوم کرد که بعد از اعتراض این حکم در دادگاه تجدیدنظر قطعی شد و وی باید تحمل حبس کند». دری‌اصفهانی البته حین مذاکرات، مسؤول هیچ‌کدام از حوزه‌‌های «حل معضلات زیست‌محیطی، صنعت، اشتغال جوانان، زیاد شدن منابع آبی، آب خوردن مردم، لغو- نه تعلیق- تمام تحریم‌‌های بیمه، حمل و نقل، پتروشیمی، فلزات گرانبها، تسلیحاتی و موشکی» نبود. تخصص عبدالرسول، بانک بود! او باید کاری می‌کرد که تحریم‌‌های بانکی برطرف می‌شد و چه خوب هم انجام وظیفه کرد.
نشان به آن نشان که بنا به روایت نیویورکر، وزیر امور خارجه طی آخرین نشست وزرای خارجه 1+5 گفته است: «ما هنوز نمی‌توانیم در انگلستان یک حساب بانکی باز کنیم!» طبق اسناد موجود، عبدالرسول خان، ماهانه 7500 پوند از انگلیسی‌ها حقوق می‌گرفته و چنانکه می‌دانیم، پس از پایان مذاکرات هسته‌ای نیز در مراسم «تجلیل از افتخارآفرینان برجام»، به پاس خدمات شایان خود، از حسن روحانی نشان درجه 3 خدمت و سکه طلا دریافت کرده است. مبارک است! آگاتا کریستی زنده نیست. آگاتا 41 سال قبل مرده است. خالق شخصیت مشهور «پوآرو» عادت داشت ایده داستان‌‌های پلیسی و پرکشش خود را در دفترچه یادداشت کوچکی که همواره همراه داشت، کنار لیست خریدهای روزانه‌‌‌‌اش ثبت کند. بسیاری هنوز هم او را پادشاه مسلم داستان‌‌های کارآگاهی می‌دانند. من گمان می‌کنم اگر او اکنون زنده بود، مورد عبدالرسول را کنار یادداشت خرید سیب‌زمینی و کدو حلوایی، در سرلیست تمام سوژه‌‌های داستانی‌‌‌‌اش قرار می‌داد.
آگاتاها اما نمرده‌‌‌اند. وانگهی! پیچ‌‌های داستانی ماجرا با روشن شدن سرنوشت جاسوسان دیگری که به اذعان نمایندگان عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس در تیم افتخارآفرینان برجام نقش‌آفرینی کرده‌‌‌‌اند، بیشتر خواهد شد و جذابیت سوژه فراتر از اینها خواهد رفت. من فعلا در روزهایی که رئیس‌جمهور محترم تازه گزارش 100 روزه‌‌‌‌اش را به مردم ارائه داده، کاری به این ندارم که برجام با بتن ریختن در چرخ‌‌های سانتریفیوژ، چرخ اقتصاد را چرخاند یا نه؟ این را اما می‌دانم که برجام، اصل تراژدی است و جان می‌دهد برای تصاحب گیشه‌‌های جهانی. وقتی شتر گاو پلنگی چون «خالتور» خوب می‌فروشد، شخصیتی چون آقای فخیم‌زاده ابدا نباید از رای دادن به حسن روحانی اظهار پشیمانی کند. چشم‌ها را باید شست، جور دیگر باید دید استاد! گیرم که برجام، اقتصاد را رونق نداده و آقای روحانی هم به درد هنرمندان نرسیده. برجام، هر گوشه‌‌‌‌اش آبستن یک تراژدی دردناک است. قلم‌ها را روی کاغذ حرکت دهید و فیلمنامه بنویسید. نشان دهید آگاتاها نمرده‌اند!