تأملی بر رمان «رهش»
داستان وارونه یک شهر
زینب افراخته: از خیلی قبل‌تر شنیده بودم شخصیت اول رمان امیرخانی یک زن است. با خودم فکر می‌کردم آیا امیرخانی می‌تواند از پس «روایت زنانه» برآید؟ کتاب را دستم گرفتم. در همان صفحات آغازین، جواب سوالم خورد توی صورتم؛ نه! امیرخانی موفق نشده بود. تا آنجا که در اغلب اوقات کتاب اگر جای «لیا» و «کامبیز» نامی را بنشانیم، هیچ اتفاقی نمی‌افتد! خلق عالم زنانه، چنان پیچیدگی، عمق، ظرافت و صعوبتی دارد که کمتر مردی می‌تواند به مرزهای آن نزدیک شود. چه برسد به «رضا امیرخانی» که زیادی مرد است... (رجوع کنید به «قیدار» دیگر اثر نوشته شده توسط رضا امیرخانی) «رهش» داستان بی‌رمقی دارد. به زور خود را جلو می‌کشد. چند تیپ- و نه شخصیت-  عجیب و غریب و نچسب کنار هم چیده شده‌اند که اعوجاج و اغتشاش از سر و روی خودشان و زبان‌شان می‌ریزد. مثلا پسربچه‌ای 5 ساله که جاهایی از کتاب او را با دانشجوی ترم سه و چهار رشته علوم اجتماعی اشتباه می‌گیری؛ بس که فهیم است و حرف زدنش نسبت دارد با سن و سالش! بازی‌های زبانی همیشگی امیرخانی هم در این کتاب گره‌گشا و نجات‌بخش نیست و کار نمی‌کند. همان بازی‌های زبانی که در «بیوتن» خواننده را سر کیف می‌آورد و به تحسین وا‌می‌داشت. امیرخانی مساله‌ای داشته به اسم «شهر». خب! حتما توقع نداشتم کتابی در سطح نگاه نئوکانتی‌ها به مفهوم شهر بخوانم اما واقعا «رهش» با تامل جدی و دانش درباره «شهر» فاصله دارد. همچنین وزن سیاست در کتاب بر خیلی چیزها می‌چربد. «علا» یک مدیر شهری شیفته قدرت است با رفتاری مشمئزکننده؛ موجودی مسخ‌شده که نویسنده حتی مهر پدری‌اش را انکار می‌کند. امیرخانی کاسه کوزه‌ «وضع شهر» را بر سر «یک شهردار» و تیمش می‌شکند و با بی‌مبالاتی و بسادگی از کارزار مساله‌اش خارج می‌شود. نویسنده می‌توانست غیظش از یک گروه را با نقدهایی جدی‌تر و پخته‌تر درباره مدیریت شهری خالی‌کند. نه با تمرکز بر هجو سردستی ظاهر و رفتار مذهبی آنها. آن وقت نه راه را برای سوءبرداشت و سرخوردگی مخاطبان همیشگی‌اش باز می‌کرد و نه کتاب به اثری ضعیف تقلیل می‌یافت. «شهر» در «رهش» در موفق‌ترین وجوه رمان در نسبت با محیط‌زیست و طبیعت پرداخت شده و البته متوقف مانده است. جاهایی از کتاب بینشی درباره نقش سرمایه در شهر هم می‌بینیم اما واقعا این جنس نگاه جدی و انتقادی در رمان تُنُک و نحیف است. بقیه‌اش اغراق است و موقعیت‌های مالیخولیایی که لج مخاطب را درمی‌آورد. مخاطب با «لیا» همراه نمی‌شود. او را آدمی طلبکار می‌داند که مدام خرابکاری می‌کند. آدمی که مستحق شکست‌ها و تنهایی‌هایش است. «لیا» قهرمان شهر نیست. امیرخانی نمی‌تواند مخاطب را با مساله‌ و محتوایش همراه کند. «رهش» در روایت عاجز است همچنان که در فرم نیز همین وضعیت را دارد. می‌رسیم به ماجرای همواره‌ فرم و محتوا. شاید امیرخانی اساسا به مفهوم شهر نرسیده که در فرم اینچنین عاجز و معلق است. شاید امیرخانی باید بیشتر درباره شهر تامل کند...
«رهش» را تمام می‌کنم. می‌روم سراغ «کلان‌شهر و حیات ذهنی» زیمل؛ برای چندمین بار می‌خوانمش. لذت مطالعه‌اش، حالم را جا می‌آورد. کاری که «رهش» نتوانست بکند...

شخصیت‌شناسی تازه‌ترین رمان رضا امیرخانی
انسانم آرزوست!
سیف‌الله نجاریان: رضا امیرخانی را نویسنده‌ای باید خطاب کرد که همواره در آثار داستانی‌اش جدا از اینکه قصه و شخصیت‌ها شکلی قوام‌یافته داشته، انسان نیز برایش معنا و مفهومی عمیق و والا دارد. نگاهی که او به انسان‌ها در داستان‌هایش داشته به تعبیری شاید انسان مطلوب گفتمان انقلاب اسلامی بوده، هر چند بسیاری از آنها طرحی آرمانی از انسان مطلوب بوده‌اند و تا رسیدن به آنها زمان بسیاری لازم بوده اما امیرخانی به عنوان یک نویسنده اثرگذار تلاش داشته تصوری از آنچه با عنوان «انسان» مطلوب آرمان‌های انقلاب اسلامی بوده را به تصویر درآورد و این مساله در آثاری نظیر «ارمیا» و «بیوتن» مشهود است. از این رو می‌توان از این منظر بررسی دقیقی درباره انسان‌های داستان‌های رضا امیرخانی انجام داد و در آنها نمونه‌هایی را سراغ گرفت که شاید تا قبل از آن و حتی بعد از آن هم نمونه و مثالی برای آنها وجود نداشته باشد. «رهش» عنوان تازه‌ترین رمان رضا امیرخانی است که در آن با شخصیت‌ها یا بهتر است گفته شود تیپ‌‌های مختلفی از گروه‌های مختلف اجتماعی روبه‌رو هستیم. «لیا» به عنوان شخصیت‌ محوری و حتی قهرمان (از نوع منفعل) داستان، فردی است که داستان حول محور او شکل می‌گیرد و او است که شخصیت‌های دیگر «رهش» با او معنا و حتی وجود پیدا می‌کنند. در این اثر با شخصیتی روبه‌رو هستیم که بشدت دغدغه‌های شخصی دارد و دیگر خبری از انسان‌های داستان‌های امیرخانی که دغدغه‌های بشری داشتند، نیست. آنهایی که این اثر را خوانده‌اند شاید بگویند که اتفاقا «لیا» دنبال یک مساله انسانی است و جان کودکان این سرزمین برایش اهمیت دارد و برای آنها به آب و آتش می‌زند ولی باید یادآوری کرد که همین شخصیت اعتراف می‌کند اگر «ایلیا» (فرزند لیا) بیمار نبود او را به مهدکودک می‌سپرد و خودش برای یک شرکت ساختمانی نقشه اتود می‌زد. این مساله نشان می‌دهد اگر «لیا» برای نفس فرزندش دوندگی می‌کند در واقع تنها به خاطر خودش است و دغدغه دیگری در او پررنگ نیست. او انسانی است که از جنس انسان‌های دیگر داستان‌های امیرخانی نیست؛ انسان‌هایی که مسائل‌شان دامنه گسترده‌تری دارد و تنها به فکر منافع خودشان نیستند اما در رمان «رهش» همه به فکر خودشان هستند و شاید این تصویری از جامعه را در خود داشته باشد که نوعدوستی از بین رفته اما در داستان‌هایی که از رضا امیرخانی انتظار می‌رفت خلق چنین شخصیتی دور از انتظار بود. حتی «لیا» اگر از سبک شهرسازی ناراحت است به خاطر شهر نیست، بلکه به نظر ناراحت این است که چرا برخی نوکیسه‌های تازه به دوران رسیده مانند «فرازنده» در بالای شهر تهران ساختمان‌سازی می‌کنند و نمای دید آنها را از بین برده‌اند. «علا» همسر «لیا» یکی دیگر از شخصیت‌هایی است که در این قصه حضور دارد ولی او نیز دغدغه میز و صندلی و پست و مقام دارد. او نیز مصلحت‌اندیش است و مصالح برایش اولویت بالاتری دارد و از این حیث می‌بینیم که او نیز شخصیتی «الینه» و خارج از پارادایم فکری رضا امیرخانی است.  با همه این احوال، کتاب «رهش» در کارنامه رضا امیرخانی ثبت شده ولی این به معنای پایان یک نویسنده نیست زیرا هر هنرمندی دوران فراز و فرودی دارد و می‌توان امیدوار بود که این فرود زمینه اوج گرفتن دوباره نویسنده پرخواننده ایران است که طیف وسیعی از جوانان ایرانی با کتب او خاطره دارند.

نشست خبری مستند مسابقه «ضدگلوله» با حضور حسین افشار تهیه‌کننده، مهدی ماهان کارگردان، مسعود آب‌پرور منتقد و کارگردان‌های سینما و تلویزیون و گروه‌های شرکت‌کننده و همچنین اهالی رسانه برگزار شد. به گزارش «وطن‌امروز»، حسین افشار، تهیه‌کننده «ضدگلوله» در ابتدای برنامه درباره ایده ژانر مستند مسابقه با بیان اینکه این ژانر از سال 87 ایجاد شد، گفت: تولید این برنامه از سال 90 آغاز شد و با همکاری یک تیم جوان و باانگیزه توانستیم این مستند مسابقه را به تولید برسانیم. در تولید برنامه «ضدگلوله» پروسه تولید، حضور شرکت‌کنندگان بیشتر و توجه به کیفیت و کمیت کار مورد توجه قرار گرفته بود که با برنامه‌ریزی انجام شده در حدود 6  ماه تولید این کار به نتیجه رسید. حدود 10 ماه پروسه تولید «ضدگلوله» به طول انجامید و ضعف‌های برنامه با توجه به نظر مخاطبان از بین ‌رفت. افشار با اشاره به اینکه تلویزیون نسبت به قالب کار احساس مسؤولیت ندارد، یادآور شد: در این راستا در رسانه ملی حتی برنامه‌ریزی و بودجه‌ریزی مناسبی نیز برای این ژانر نشده است ولی امیدوارم در سال آینده به این ژانر توجه شود و برنامه‌ریزی بیشتری کنند. وی افزود: حوزه محتوا بسیار مهم است که در این کار سعی کردیم به این مهم توجه داشته باشیم. در این برنامه سعی کردیم وفادار به مخاطب و موضوع باشیم. ژانر «مستند مسابقه» سابقه دیرینی در تلویزیون ندارد و به نظرم می‌توان نسبت به سال‌های گذشته شاهد افزایش مخاطب در این حوزه بود و راهکار آن هم توسعه این کار و ایجاد شرایط تولید بیشتر است. حسین افشار در پایان با اشاره به نقش مستند مسابقه‌های جذاب برای برقراری قوی ارتباط رسانه با مردم، گفت: سردار ناظری بین نیروهای نظامی و رزمنده‌های دفاع‌مقدس شناخته شده بود ولی حضور ایشان در مستند مسابقه فرمانده باعث شد تا مخاطبان جوان و عموم مردم نیز با این اسطوره کشور آشنا شوند و خلقیات و توانایی‌های وی را در قالب یک برنامه تلویزیونی جذاب از نزدیک ببینند. در ادامه مراسم مسعود آب‌پرور به عنوان منتقد برنامه سخنرانی کرد و گفت: تلویزیون تمرکزگریز است و در هر دهه نسبت به دهه قبل یک تکامل نسبی را پشت سر گذاشته است و به هیچ عنوان نمی‌توان فیلمی را بدون تمرکزگریزی تا انتها ببینید چون ذات تلویزیون تبلیغات و بازرگانی است. مسعود آب‌پرور با اشاره به تغییر پارادایم رسانه‌ای امروز، گفت: امروز گیم یا بازی، ژانر تأثیرگذار در تولیدات رسانه‌ای است. هر قدر در تولیدات به این سمت نزدیک شویم توانسته‌ایم با مخاطبان ارتباط بهتری برقرار کنیم.  در حال حاضر فرهنگ معادل سرگرمی معنی شده است به این معنا که سرگرمی به نوعی فرهنگ شده است و به نظرم در این سال‌ها فرهنگ را از دست داده‌ایم و سرگرم‌سازی را عبث می‌دانستیم.

۲۲ فیلم سینمایی از اکران 95 جا ماندند؛ این در شرایطی است که بیش از 100 فیلم هم در انتظار اکران سال 97 هستند! به گزارش «وطن‌امروز»، در شرایطی که این روزها اخبار ضدونقیضی در ارتباط با فیلم‌های نهایی اکران نوروزی 97 شنیده می‌شود، بسیاری از فیلم‌های تولید شده در سال 95 طی سال جاری فرصت اکران عمومی پیدا نکردند تا با عبور از سال 96 و پایان فرصت اکران در این سال عملا اکران آنها به سال آینده موکول شود. فیلم‌های «ایستگاه اتمسفر» مهدی جعفری، «بن‌بست وثوق» وحید کاویانی، «بی‌حساب» مصطفی احمدی، «پشت دیوار سکوت» مسعود جعفری‌جوزانی، «ترومای سرخ» اسماعیل میهن‌دوست، «چراغ‌های ناتمام» مصطفی سلطانی، «خرگیوش»  مانی باغبانی، «سوفی و دیوانه» مهدی کرم‌پور، «سرطان» حسین شهابی، «سهیلا شماره 17» محمود غفاری، «کوپال» کاظم ملایی، «لابی» محمد پرویزی، «ماه گرفتگی» مسعود اطیابی، «مرداد» بهمن کامیار و «نیمکت» فلورا سام جزو فیلم‌هایی هستند که با گذشت یک سال از نمایش آنها در جشنواره فجر، همچنان فرصت اکران را به‌دست نیاورده‌اند. جالب اینکه علاوه بر این آثار که از سال 95 در نوبت اکران قرار دارند، چند فیلم شناخته شده دیگر نیز از جمله آثاری هستند که از سال 94 فرصت اکران پیدا نکرده‌اند که «خماری»، «سمفونی تولد»، «فراری» و «یادم تو را فراموش» از جمله مهم‌ترین آنها هستند. با این تفاسیر معلوم نیست تا چه زمانی قرار است چرخه تولید و اکران آثار سینمایی به این شکل نامتناسب و غلط در سینمای ایران ادامه یابد.
 

سخنان زشت و به دور از انصاف تهمینه میلانی در ارتباط با شهدای مدافع حرم با واکنش بسیاری از اهالی فرهنگ و هنر روبه‌رو شد. اکبر نبوی، منتقد سینمای ایران در یادداشتی در ارتباط با این رفتار زشت میلانی نوشت: «از امثال تهمینه میلانی توقعی نیست. برخی از خانم‌ها و آقایان هموطن، از پست تهمینه میلانی در صفحه  اینستاگرامش و جمله‌ او درباره‌ شهدای مدافع حرم ناراحت شده‌اند. اگر این گروه از هموطنان گرامی، ماهیت ایدئولوژیک امثال این خانم را بشناسند، نه از سخنانش (حتی زشت‌تر و ضد‌ایرانی‌تر از آنچه نوشته) متعجب می‌شوند و نه ناراحت. شهدای مدافع حرم در دل و جان مام میهن جای دارند. آنها را عشقی زلال و ناب به معرکه‌ دفاع از آرمان‌های ملی و حراست از حریم ایران و ناموس ایرانی کشانده است و چنان در آن عشق غوطه‌ورند که معیارهای‌شان با من و ما متفاوت است. شهدای مدافع حرم، سیاوش‌های این روزگارند. حتی اگر امروز کسانی قدرشان را ندانند و با هر بهانه و در نهایت گربه‌صفتی بر چهره تابناک‌شان پنجه بکشند و با زبان زهردار خود به آنها نیش بزنند. رفتار و گفتار کسانی چون تهمینه میلانی، قصه‌ تازه‌ای در این کهن‌دیار نیست. دیروز بوده است و امروز هست و فردا و فرداها نیز خواهد بود. مهم این است که عاشقان، نه در دیروزها از میدان پا پس کشیده‌اند، نه امروز دلسرد می‌شوند و نه در فرداها، مام میهن را در حمله‌ گرگ‌ها تنها خواهند گذاشت.

اعلام نامزدهای بهترین مسابقات تلویزیونی جشنواره جام‌جم
نامزدهای بخش مسابقات تلویزیونی چهارمین جشنواره تلویزیونی جام‌جم معرفی شدند. به گزارش مهر، نامزدهای بخش مسابقات تلویزیونی چهارمین جشنواره تلویزیونی جام‌جم که آیین اختتامیه آن روز پنجشنبه ۱۷ اسفند در مرکز همایش‌‌های صداوسیما برگزار می‌شود، اعلام شدند. در بخش بهترین مسابقه میدانی «ضد گلوله» از شبکه مستند، «ناهار فامیلی» از شبکه افق، «فرمانده ۳» از شبکه افق، «تیپ مخصوص» از شبکه یک نامزد شدند. همچنین در بخش بهترین کارگردانی مسابقه میدانی حسام اسلامی، مجید عزیزی و مهدی جبین‌شناس برای «فرمانده ۳»،  مجید بهرامی‌مقدم برای «تیپ مخصوص»، مهدی ماهان و مجید عزیزی برای «ضدگلوله» و افشین لیاقت و مصطفی امامی برای «آقای آتش‌نشان» نامزد دریافت جایزه این بخش شدند. در بخش بهترین مسابقه استودیویی «جادوی صدا» از شبکه 3، «کودک شو» از شبکه نسیم و «هوش برتر» از شبکه نسیم کاندیدا شده‌اند. همچنین در بخش بهترین کارگردانی مسابقه استودیویی مسابقه فامیلی از شبکه 5، «کودک شو» از شبکه نسیم و «دستپخت» از شبکه یک شایسته حضور در جمع گزینه‌های نهایی دریافت این جایزه شناخته شده‌اند. در میان نامزدهای بخش برترین اجرا نام حسین رفیعی برای «دستپخت‌‌های خودمانی» و «این خانواده»، جواد مولانیا برای «مسابقه فامیلی» و «چهار، سه، دو، یک»، افشین زی‌نوری برای «جادوی صدا» و «هوش برتر» و سیدوحید مرتضوی برای «اسرا و بشارت» دیده می‌شود.


معرفی برگزید‌گان جایزه  «شهید غنی‌پور»
هفدهمین دوره انتخاب کتاب سال «شهید حبیب غنی‌پور» با معرفی آثار برگزیده و شایسته تقدیر در بخش‌های سه‌گانه به کار خود پایان داد. به گزارش فارس،  برگزیدگان هفدهمین دوره انتخاب کتاب سال شهید حبیب غنی‌پور، دوشنبه‌شب در مسجد جواد الائمه(ع) تهران معرفی شدند. در بخش کودک یک اثر برگزیده شد و یک اثر مورد تقدیر هیات داوران قرار گرفت. «از این طرف نگاه کن»، اثر علی خدایی از نشر  کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان اثر برگزیده این بخش بود و «قصه‌های کوچولو»، نوشته فریبرز لرستانی از نشر سازوکار مورد تقدیر قرار گرفت. در بخش نوجوان کتاب «مثل هیچ‌کس» اثر سپیده خلیلی از نشر قدیانی شایسته تقدیر شناخته شد. در بخش بزرگسال رمان «بی‌کتابی» اثر محمدرضا شرفی‌خبوشان از نشر شهرستان ادب به عنوان اثر شایسته تقدیر معرفی شد و «سنگی که نیفتاد» اثر محمدعلی رکنی از نشر کتابستان معرفت در این بخش به عنوان رمان برگزیده شناخته شد.

همزمان با نخستین سالگرد   درگذشت احمد عزیزی
برگزاری آیین رونمایی از کتاب  «شاعر شطح‌نویس»
همزمان با نخستین سالگرد درگذشت احمد عزیزی، شاعر انقلاب، آیین رونمایی از کتاب «شاعر شطح‌نویس» برگزار می‌شود. به‌گزارش «وطن‌امروز»، آیین رونمایی از کتاب «شاعر شطح‌نویس» که گذری بر زندگی و آثار احمد عزیزی، شاعر انقلاب است، در مراسم نخستین جایزه ادبی کرمانشاه برگزار می‌شود. این مراسم امروز ساعت 10، همزمان با نخستین سالگرد درگذشت احمد عزیزی، با حضور نویسنده کتاب و جمعی از مسؤولان استانی و با مشارکت اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کرمانشاه در تالار وحدت این استان برگزار می‌شود.


تهیه‌کننده «شاهگوش»  سراغ «فیروزه» رفت
سریال «فیروزه» محصول مشترک ایران و ترکیه است و قرار است سال ۹۷ در شبکه نمایش خانگی تولید و توزیع شود. به گزارش فارس، تصویربرداری سریال «فیروزه» بر اساس طرحی از مهران برومند و به نویسندگی فرهاد توحیدی بزودی آغاز خواهد شد. این سریال محصول مشترک ایران و ترکیه است و قرار است سال 97 در شبکه نمایش خانگی تولید و توزیع شود.  برومند که پیش از این تهیه‌کنندگی «شاهگوش»، «دندون طلا» و سریال نیمه‌کاره «ماه‌تی‌تی» را در شبکه نمایش خانگی ساخته است با سریال جدید «فیروزه» دوباره به شبکه نمایش خانگی بازمی‌گردد.

قدرت خرید نوروزی مردم در شبکه مستند محک می‌خورد
جدیدترین قسمت از برنامه تلویزیونی «360 درجه» با موضوع خریدهای نوروزی و اقتصاد خانواده ایرانی تولید شده است. به گزارش «وطن امروز»، نهمین قسمت از برنامه تلویزیونی 360 درجه سراغ موضوع قدرت خرید خانواده‌های ایرانی رفته است تا توانایی خرید کالاها و خدمات نوروزی را بررسی کند. چند سالی است فرهنگسازی برای خرید کالای ایرانی با جدیت انجام می‌شود، «360 درجه» تمایل خانواده‌ها به خرید کالای ایرانی را ارزیابی می‌کند. روزهای پایانی سال 1396 به سرعت می‌گذرد. فروشگاه‌های بهاره با تخفیف‌های بزرگ باز شده‌ و به استقبال سال نو رفته‌اند. بازارها هم مثل همیشه در روزهای پایانی اسفند شلوغ و پررفت و آمد هستند. این روزها تراکنش مالی کسبه هم بالاتر رفته است. سال نو با حس و حال جدیدش خیلی‌ها را سر حال آورده اما برای برخی دیگر فقط حسرت خرید نوروزی مانده است. قدرت خرید خانواده‌های‌ ایرانی چه تفاوتی کرده است؟ در میان هیاهوی بازار، سهم تولیدکننده ایرانی هم فرقی کرده است؟ «360 درجه» مجموعه مستندهای اجتماعی، فرهنگی و سیاسی است که با توجه به اتفاقات و سوژه‌های مهم جامعه در طول یک هفته تهیه و تولید می‌شود. به‌روز و به لحظه بودن موضوعات از ویژگی‌های اصلی این برنامه تلویزیونی است. «360 درجه» با تهیه‌کنندگی و کارگردانی محمدهادی نعمت‌اللهی، جمعه هر هفته ساعت 21:30 از شبکه مستند پخش می‌شود.  شنبه‌ها ساعت 14:30 نیز بازپخش این برنامه تلویزیونی روی آنتن می‌رود.


انتشار فراخوان آثار نمایشی با موضوع راهیان نور  
فراخوان مرکز بسیج صداوسیما برای جمع‌آوری آثار رسانه‌ای با موضوع «راهیان نور» جهت پخش از شبکه‌های مختلف رسانه ملی منتشر شد. به گزارش «وطن امروز»، بنا بر این فراخوان، تولیدکنندگان آثار در قالب‌های مختلف فیلم کوتاه، نماهنگ، تیزر، پادکست و سایر قالب‌های نمایشی می‌توانند تا 25 اسفندماه سال جاری آثار خود را جهت شرکت در این فراخوان و پخش از شبکه‌های تلویزیونی و رادیویی به روابط عمومی مرکز بسیج صداوسیما ارسال کنند. گفتنی است، آثار رسیده پس از ارزیابی توسط کارشناسان در صورت داشتن کیفیت لازم از شبکه‌های سراسری صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران پخش خواهد شد. علاقه‌مندان می‌توانند جهت شرکت در این فرخوان آثار خود را به آدرس خیابان ولیعصر (عج) ورودی بلال سازمان صداوسیما، روابط عمومی مرکز بسیج صداوسیما ارسال کنند.


خبر خوش برای هواداران مارتین اسکورسیزی
کار فیلمبرداری «ایرلندی» تازه‌ترین اثر سینمایی مارتین اسکورسیزی با بازی رابرت دنیرو و آل‌پاچینو به پایان رسید. به گزارش خبرآنلاین، فیلمبرداری این اثر گانگستری از تابستان در نیویورک آغاز شده بود. اسکورسیزی با این فیلم به ژانر گانگستری بازگشته و دوباره از رابرت دنیرو در نقش اصلی فیلمش استفاده کرده است. «ایرلندی» اقتباسی سینمایی از کتاب پرفروش چارلز برانت با عنوان «شنیدم خانه‌ها را نقاشی می‌کنی» ساخته می‌شود. در این کتاب سال‌های زندگی تبهکار مشهوری به نام فرانک شیران مشهور به ایرلندی بازخوانی‌ می‌شود. نام این تبهکار در قتل‌های بسیاری دیده شده که از آن جمله می‌توان به مرگ جیمی هوفا اشاره کرد که سال ۱۹۷۵ ناپدید شد و دیگر هیچگاه پیدا نشد. دنیرو در این فیلم چهره‌های مشهوری چون آل پاچینو، جو پشی و ری رومانو را کنار خود دارد. به‌رغم پایان یافتن فیلمبرداری «ایرلندی» نتفلیکس قصد ندارد سال ۲۰۱۸ دست به عرضه آن بزند. اسکورسیزی سال ۲۰۱۹ را به عنوان زمان اکران فیلم اعلام کرده است چرا که قرار است از جلوه‌های ویژه سنگینی در فیلم استفاده شود.  اسکورسیزی برای ساخت «ایرلندی» بودجه‌ای ۱۴۰ میلیون دلاری در اختیار دارد که از مبلغ اولیه ۱۲۵ میلیون دلاری در نظر گرفته شده برای فیلم بیشتر است. به این ترتیب «ایرلندی» عنوان پرهزینه‌ترین فیلم کارنامه کاری اسکورسیزی را نیز در اختیار دارد.