صادق فرامرزی: 1- عالم سیاست را می‌توان سیاره‌ای انبوه از پرسش‌های متعدد با جواب‌های متعددتر دانست، پرسش‌هایی که براحتی خلق می‌شوند اما به دشواری جوابی پیدا می‌کنند و جواب‌های آنها خود زمینه‌ساز خلق پرسش‌های بعدی می‌شود تا این سلسله به شکلی تخصصی پیش برود و فضا را برای عمیق شدن ساده‌ترین مفاهیم فراهم کند. با این حال شکی نیست که نخستین پرسش‌های سیاسی‌ای که بشریت با آنها مواجه شده، پرسش‌هایی از قبیل حکومت خوب چه حکومتی است؟ حاکم خوب چه حاکمی است؟ بهترین راه حکمرانی چیست؟ و... بوده است، پرسش‌های ساده‌ای که هنوز به سختی می‌توان پاسخی واحد برای هر کدام از آنها یافت. الغرض! می‌توان در جواب چنین پرسش‌های به ظاهر ساده اما در واقع پیچیده به پاسخ‌هایی رجوع کرد که بیشتر مورد اجماع واقع شده است و مقبولیت نسبی این پاسخ زمینه‌ساز آن می‌شود تا بتوان با چالشی کمتر رو به تطبیق مصداقی آورد. بر این مبنا و در پاسخ به این سوال که حاکم و حکومت خوب چگونه به حکمرانی می‌پردازد، می‌توانیم اینگونه پاسخ بگوییم که بهترین شکل حکمرانی آن است که فرصت‌ها و ظرفیت‌های بالقوه خود را بالفعل و تهدیدهایش را نیز به فرصت تبدیل کند و متقابلا بدترین شکل حکمرانی نیز آن است که نه‌تنها فرصت‌ها و ظرفیت‌های بالقوه را بالفعل نمی‌کند، بلکه فرصت‌ها را نیز تبدیل به تهدیدی علیه منافع جمعی مردمان می‌کند؛ فی‌المثل الگوی حکمرانی پس از انقلاب شاهد هر دوی این امور بوده است، به گونه‌ای که می‌توان جنگ تحمیلی 8 ساله را بزرگ‌ترین تهدید برای یک جامعه پساانقلابی تصور کرد که با مدیریتی صحیح تبدیل به بزرگ‌ترین فرصت یک نظام تازه‌تاسیس شد تا علاوه بر رفع تهدید امنیتی، خود را از لحاظ نظامی تقویت کند، نظام معنایی و گفتمانی قوام‌بخش خود را بسط داده و عینی کند و الگویی از همراهی اجتماعی را نیز خلق کند. در مقابل می‌توان نوع مواجهه و سیاست‌گذاری کشور نسبت به افزایش جمعیت و طبیعتا نیروی کار جوان در همان دهه 60 را نیز مصداقی از تبدیل فرصت‌ها به تهدید دانست، زیرا در حالی که غالب کشورها اوج شکوفایی اقتصادی خود را در دهه‌ای تجربه می‌کنند که با چنین پنجره جمعیتی‌ای مواجه می‌شوند اما این نیروی کار نه‌تنها زمینه‌ساز رشد و پیشرفت ملی قرار نگرفت، بلکه خود با تبدیل شدن به لشکر انبوهی از بیکاران تا حد زیادی در قالب یک تهدید جلوه‌گر شد. پس عجالتا با مجموعه این تعاریف می‌توان بهترین حالت حکمرانی را تبدیل تهدید‌ها به فرصت و بدترین حالت آن را تبدیل فرصت‌ها به تهدید دانست.
2- فرجام برجام و سرنوشت نهایی آن را می‌توان مصداقی عینی از شیوه صحیح و غلط حکمرانی دانست، شیوه‌ای که از یک‌سو ظرفیت‌ها و فرصت‌های متعددی را برای «تقریبا هیچ» سوزاند و شیوه دیگری که سعی داشت از این تقریبا هیچ تهدیدآفرین، فرصتی ملی برای تغییر و اصلاح رویه خلق کند. اگر امروز در برابر محدودیت‌های متعدد و بی‌سابقه و زمان طولانی‌مدت از دست رفته با متن بی‌محتوایی در برجام مواجه شده‌ایم که عایدی چندانی ندارد، می‌توان آن را مصداقی از تبدیل فرصت‌ها به تهدید دانست اما اگر در کنار این متن بی‌محتوا بتوانیم فرامتن پرمحتوایی که تکامل‌بخش عقلانیت سیاسی باشد خلق کنیم، قطعا موفق شده‌ایم یک تهدید را تبدیل به فرصتی بی‌بدیل کنیم. به زبان ساده آنچنان‌که دولت تصور می‌کرد و تصور بخش عمده‌ای از جامعه را نیز چنین طراحی کرد که توافق هسته‌ای میان ایران و1+5 حلال همه مشکلات امروز ما خواهد بود و برای اثبات این گزاره هزینه‌های زیادی را به کشور تحمیل کرد و سرانجام به کامیابی نرسید اما الگوی صحیح حکمرانی چنین اقتضا می‌کند که این تهدید و محرومیت را تبدیل به فرصتی سیاسی برای ارتقای سطح سواد سیاسی جامعه کنیم. سخنان رهبر حکیم انقلاب از زمان آغاز مذاکرات در تیم جدید و تاکید بر آنکه به احتمال قریب به یقین مذاکرات نتیجه مطلوبی کسب نخواهد کرد ولی بصیرت سیاسی مردم را در شناخت دشمنان کشور تقویت خواهد کرد، نمونه‌ای ملموس و مشهود از چنین واکنشی است.
به عبارت دیگر به موازات آنکه الگوی غلط حکمرانی دولتمردان هزینه‌های بی‌ثمری را به کشور تحمیل می‌کرد رهبری سعی خود را بر آن می‌گذاشتند تا این هزینه‌ها خود تبدیل به فرصتی سازنده در میدانی دیگر شود. با این توصیفات می‌توان فرامتن برجام را که تجربیات کسب شده آن است به مراتب از متن معیوب و ناکارآمد برجام پرمحتواتر و غنی‌تر یافت و سعی کرد از غنای معرفتی آن ظرفیتی سیاسی برای مردم خلق کرد.
3- دوگانه آرمانگرایی/ واقع‌گرایی که بارها چه با این لفظ و چه با الفاظ دیگر از جانب جریان غربگرای داخلی مورد استفاده قرار می‌گرفت تا فضا را به آن سمت و سو ببرد که نظرات جریان انقلابی را خلاف واقعیت‌های بین‌المللی و در جهتی عکس عقلانیت بازنمایی کند، از کاذب‌ترین دوگانه‌های سیاسی کشورمان بود که متاسفانه تا حد قابل توجهی نیز بر روند تصمیم‌گیری‌های عمومی جامعه تاثیرگذار بود. آینه برجام می‌تواند به عنوان یک نمونه کامل و ملموس در نقض این دوگانه مورد استفاده قرار گیرد و زمینه‌ساز آن باشد تا چنین فضای تبلیغاتی‌ای خلع سلاح شود. واقعیت آن است که هرقدر دوگانه آرمانگرایی/ واقع‌گرایی برای یک جریان سیاسی نان و آب داشته، برای متخصصان در عرصه روابط بین‌الملل فاقد اعتبار بوده است و آنچه نیز در صحنه حقیقی سیاست ایران وجود داشت، نه دعوا و جدل بر سر اصالت آرمان یا اصالت واقعیت که بر سر دو خوانش جداگانه از واقعیت‌های نظام جهانی بود. هرقدر غربگراها سعی کردند اینگونه جا بیندازند که جریان انقلابی با رویه‌ای ضد عقلانی مسیری مبتنی بر اصالت آرمان را طی می‌کند اما در واقع امر آنچه در حال وقوع بود سرزنش اعتمادی بی‌جا و از قضا خلاف واقع‌بینی در باب کنشگری بازیگران بین‌المللی بود. میوه برجام اثبات حقانیت نگاه و تفسیری از روابط بین‌الملل بود که اتفاقا با واقع‌بینی محض مسیر معامله با آمریکا و باقی شرکایش را در مسیری جدا از عقب‌نشینی جست‌وجو می‌کرد. آنان که
پشت نقاب واقع‌بینی خود را پنهان کرده بودند، هیچگاه متوجه نشدند آرمان‌های مبتنی بر حقوق بین‌الملل بشدت ماهیتی سیال و نسبی دارد تا هرگاه نیاز شد در مسیر منافع استکبار و امپریالیسم رنگ عوض کنند و جایگاه بدهکار و طلبکار را جابه‌جا کنند. آرمان‌ها ریشه در باید‌ها دارند و واقعیات ریشه در هست‌ها و عقلانی‌ترین تصمیم قطعانه در برابر هم قرار دادن این دو که در طول هم تعریف کردن آنهاست. آرمانگرایی انقلابیون که مبتنی بر واقعیت‌های موجود است همواره ترسیم‌گر مسیری بوده که در آن با بیشترین شناخت و بینش نسبت به سایر بازیگران بین‌المللی تصمیم‌گیری شده است. هشدارهای رهبر انقلاب و مشروط ساختن برجام به شروطی که مانع دور زدن این توافق شود، هرچند از جانب نیروهای غربگرا با جدیت تایید و پیگیری نشد اما امروز مبتنی بودن آن بر واقعیت بر همگان روشن و واضح شده است. آنها که فکر می‌کردند آرمان‌های مبتنی بر حقوق بین‌الملل مانع از آن خواهد شد تا آمریکا در برابر توافق شکل گرفته قرار گیرد، امروز به حقانیت سوءظن رهبری نسبت به برجام و مشروط کردن آن پی برده‌اند. قطعا در شرایط فعلی که برجام تبدیل به جسدی به اغما رفته شده است، مهم‌ترین شگرد صحیح حکمرانی تبدیل تهدید برجام به عنوان توافقی حقوقی به فرصتی گفتمانی در جهت تقویت سواد و تحلیل سیاسی جامعه است و در این میان قطعا نخستین نقطه ابهام عمومی که باید مورد روشنگری واقع شود، دوگانه کاذب آرمانگرایی/واقع‌گرایی است که از سمت نیروهای غربگرا تبدیل به اهرمی تبلیغاتی شده بود.

گروه سیاسی: سومین طرح سوال نمایندگان مجلس شورای اسلامی از رئیس‌جمهور هم دیروز از دستور کار مجلس شورای اسلامی خارج شد. امضاکنندگان طرح سوال این‌بار بیش از 2 دفعه قبل مصر به پاسخگویی حسن روحانی در مجلس بودند و طرح سوال‌شان را تا خانه آخر که قرائت در صحن علنی مجلس بود، آوردند اما باز همان قصه قدیمی «لابی» و «تهدید و تطمیع» نمایندگان، سومین طرح سوال از رئیس‌جمهور را نیز با در بسته روبه‌رو کرد. به گزارش «وطن‌امروز»، محوریت اصلی سومین سوال نمایندگان از روحانی، همچون سوالات پیشین، مسائل اقتصادی و بویژه مشکل سپرده‌گذاران موسسات مالی بود اما این بار نیز طرح سوال پیش از رسیدن به مقصد پای منافع برخی جریانات ذبح شد و بیش از 50 نماینده در آخرین ساعات امضای خود را از این طرح پس گرفتند تا طرح سوال که تا عصر دوشنبه 101 امضا را به همراه داشت، دیروز با کمتر از 73 امضا- که حدنصاب طرح سوال از رئیس‌جمهور است- از دستور کار مجلس شورای اسلامی خارج شود. خروج سومین طرح سوال از رئیس‌جمهور انتقاد نمایندگان را به دنبال داشت. آنان معتقدند اعضای هیأت‌رئیسه مجلس شورای اسلامی و برخی در ساختمان ریاست‌جمهوری نشسته‌‌اند و نمی‌گذارند این سوال مطرح شود. آنان می‌گویند صدای ما به جایی نمی‌رسد و «زور دولت» زیاد است و با تهدید و تطمیع نمایندگان، آنان را مجبور به انصراف از سوال کرده‌‌‌اند. این جریان در هیأت‌رئیسه که پیش از این نیز با 8 ماه تعلل، اجازه اعلام وصول طرح سوال از رئیس‌جمهور را در مجلس داد، این‌بار نیز موفق شد نشان بدهد در مجلس دهم هر راهی که در آن قرار باشد حسن روحانی پاسخگوی ملت باشد به «بن‌بست» ختم خواهد شد. براساس این گزارش، بسیج معاونان پارلمانی و مقامات استانی دولت حسن روحانی از روز یکشنبه برای انصراف نمایندگان مجلس شورای اسلامی از طرح سوال از رئیس‌جمهور آغاز شد. آنان می‌دانستند طراحان سوال از رئیس‌جمهور این بار برای به نتیجه رسیدن طرح، از امضاکنندگان طرح سوال تعهد گرفته بودند که تا پایان کار امضای خود را پس نگیرند. بر همین اساس نیز از 2 روز پیش از رسیدگی به این طرح در مجلس، لابی‌‌های خود را در تهران و سایر استان‌ها آغاز کردند. در استان‌ها، استانداران، مجمع نمایندگان استان را به افطاری دعوت کردند و در کنار سفره‌‌های رنگین، برگه‌های آماده به اسم نماینده مجلس خطاب به علی لاریجانی، رئیس مجلس مقابل آنان گذاشتند مبنی بر اینکه «جناب آقای دکتر لاریجانی، رئیس محترم مجلس، بنده امضای خود را از طرح سؤال از رئیس‌جمهور پس گرفتم». آنان حتی به برخی از نمایندگان گفته بودند حاضرند شبانه به در منازل نمایندگان امضاکننده طرح سؤال از رئیس‌جمهور بروند و برگه امضای انصراف از سؤال از رئیس‌جمهور را از آنها بگیرند. لابی مقامات دولتی تا شامگاه یکشنبه تغییری در روند طرح سوال ایجاد نکرده بود اما تلاش‌های مداوم دولتی‌ها باعث شد عصر روز دوشنبه 3 نفر از نمایندگان امضای خود را پس بگیرند و طرح سوال با 101 امضا آماده قرائت در صحن مجلس باشد. اما از عصر روز دوشنبه تا صبح روز سه‌شنبه در بیرون از مجلس شورای اسلامی چه اتفاقی افتاد که بیش از 40 تن از نمایندگان امضاهای خود را پس گرفتند، مشخص نیست. روز دوشنبه جبار کوچکی‌نژاد، نماینده مردم رشت در مجلس شورای اسلامی و از امضا‌کنندگان طرح سوال به «وطن‌امروز» گفته بود فشار روی نمایندگان خیلی زیاد است. دیروز اما خبرنگاران که برای پوشش خبری صحن علنی به بهارستان رفته بودند در گزارش‌های خود از لابی‌‌های گسترده دولتی‌ها در مجلس گزارش کردند. فارس در این باره نوشت: از ابتدای نشست امروز (سه‌شنبه) پارلمان، نمایندگان در گعده‌‌‌هایی در حال گفت‌وگو در صحن خانه ملت هستند. در این گعده‌ها که در بخش‌‌های مختلف صحن مجلس برپا شده، وکلای ملت در حال رایزنی پیرامون «سوال از رئیس‌جمهور درباره موسسات مالی» و «انتخابات هیات رئیسه مجلس» هستند. در این بین، حجت‌الاسلام مجتبی ذوالنوری با حضور در جایگاه هیات‌رئیسه و گفت‌وگو با علی لاریجانی به دنبال اعلام وصول سوال از رئیس‌جمهور درباره موسسات مالی است.
براساس این گزارش، جمعی از نمایندگان هم پیرامون حمیدرضا حاجی‌بابایی گزینه فراکسیون نمایندگان ولایی، محمدرضا عارف گزینه فراکسیون امید و علی لاریجانی رئیس مجلس و گزینه فراکسیون مستقلان ولایی برای ریاست مجلس جمع شده و به نظر می‌رسد در حال رایزنی درباره سوال از رئیس‌جمهور و انتخابات هیات‌رئیسه مجلس بودند. برخی دولتی‌ها و نمایندگان همسو با دولت هم در حال رایزنی با نمایندگان برای پس گرفتن امضاهای خود درباره سوال از رئیس‌جمهور پیرامون موسسات مالی بودند. همین لابی‌ها نیز در نهایت باعث شد نزدیک به 50 نماینده از طرح سوال انصراف بدهند و باعث از رسمیت افتادن حدنصاب آن شوند. خبر افتادن طرح سوال از رئیس‌جمهور از حد نصاب را ولی داداشی، سخنگوی کمیسیون اصل 90 مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگو با تسنیم داد. او گفت: در چند روز گذشته دولت به این موضوع ورود کرده و برخی از نمایندگان امضاهای خود را پس گرفته‌اند. اکنون تعداد امضاها برای اعلام وصول این سؤال از حد نصاب افتاده است. بهروز نعمتی، سخنگوی هیأت‌رئیسه مجلس شورای اسلامی نیز از منتفی شدن اعلام وصول  طرح سوال از رئیس‌جمهور درباره وضعیت موسسات مالی و اعتباری در جلسه مجلس خبر داد و گفت: تاکنون 50 نفر از امضاکنندگان طرح سوال از رئیس‌جمهور، امضاهای خود را پس گرفته‌اند. وی افزود: به این ترتیب تعداد امضاهای این طرح از حد نصاب افتاد.
امضاها دستکاری شده است
نمایندگانی که همچنان پای امضای خود در طرح سوال از رئیس‌جمهور ایستاده‌‌‌‌اند، می‌گویند دولت زور داشته و با تهدید و تطمیع باعث شده نمایندگان امضای‌شان را پس بگیرند. آنان می‌گویند فرصت یک‌هفته‌ای برای قرائت سوال در مجلس، روز دوشنبه به پایان رسیده و بر همین اساس باید سوال در مجلس طرح شود. در همین راستا، حجت‌الاسلام مجتبی ذوالنوری، نماینده مردم قم در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران، درباره از حد نصاب افتادن سوال از رئیس‌جمهور، اظهار کرد: زور دولت زیاد است و باز هم با تهدید و تطمیع توانست امضاها را از حد نصاب بیندازد. وی ادامه داد: نماینده‌ای می‌گوید 2 تن از استانداران به خانه‌ام آمدند و آن قدر اصرار کردند که کلافه شدم و در نهایت وادارم کردند امضای خود را پس بگیرم. ذوالنوری تأکید کرد: معتقدیم امضاهای سوال از رئیس‌جمهور دستکاری شده و تعداد آن کم نشده است، هنوز هم تعداد امضاهایی که وجود دارد، از حد نصاب بالاتر است. نماینده مردم قم با بیان اینکه هرچه امضا در روز سه‌شنبه پس گرفتند باطل و تقلب است، اظهار کرد: تا روز یکشنبه این هفته امکان کاهش امضاها وجود داشت اما دولت در لحظه‌های پایانی شب گذشته کاهش امضاها را به مجلس ارائه کرد که برای ما غیرقابل پذیرش است. عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس با اشاره به اینکه هیأت‌رئیسه مجلس در این موضوع با دولت همکاری می‌کند، اظهار کرد: ما در حال پیگیری هستیم اما صدای‌مان به جایی نمی‌رسد، چراکه آقایان در هیأت‌رئیسه نشسته‌اند و عده‌ای هم در ساختمان ریاست‌جمهوری هستند و نمی‌گذارند این سوال مطرح شود. وی اظهار کرد:‌ انتخابات هیأت‌رئیسه مجلس قطعا بر عدم اعلام وصول سوال از رئیس‌جمهور تأثیر دارد به علت آنکه هیأت‌رئیسه چندین بار قبل هم سوال از رئیس‌جمهور را از دستور کار خارج کرده بود. ذوالنوری با انتقاد از نمایندگانی که امضاهای خود را پس گرفتند، خاطرنشان کرد: به‌رغم اینکه این بار از نمایندگان تعهد گرفتیم که پای امضای خود بمانند،‌ باز هم امضای خود را در لحظات آخر پس گرفتند و امروز وقتی مرا می‌دیدند، صورت‌شان را بازمی‌گرداندند که خجالت نکشند.

سمیرا کریمشاهی: در دیدار اخیر رهبر انقلاب با کارگزاران نظام، مسائلی که ایشان درباره آینده برجام و ترسیم نقشه راه برای توافق با اروپا مطرح کردند، بیشترین بازتاب را در رسانه‌های داخلی و خارجی داشت اما نکات مهم دیگری هم مطرح شد که پرداختن به آن در  رسانه‌های داخلی تقریبا مغفول مانده و معاندان سعی به سوءبرداشت آگاهانه از آن داشتند. رهبر انقلاب در قسمتی از سخنان‌شان یادآور شدند: «با سیاست ناامیدسازی و ایجاد توهم بن‌بست در کشور بشدت باید مبارزه شود؛ این یک سیاست خصمانه آمریکایی و غربی است که در کشور احساس بن‌بست به وجود بیاورند، ناامیدسازی کنند، انواع و اقسام کارها را هم برای این قضیه می‌کنند، با این سیاست بایست
به جد مقابله شود. تزریق احساس ناتوانی، ناامیدی و بیچارگی، سیاست قطعی دشمن است».
دشمنان نظام سعی در وارونه جلوه دادن عقیده رهبری درباره مشکلات کشور را داشتند، القای اینکه رهبر ایران از مشکلات کشورش غافل است یا اینکه چشم روی مشکلات بسته است و سعی دارد یک فضای مطلوب کاذب را به نمایش بگذارد، اهدافی بوده که طی این چند روز در توئیتر تا شبکه‌های تلویزیونی‌شان دنبال شده است اما واقعیت را می‌توان با یک جست‌وجوی ساده آشکار کرد. فقط کافی است آرشیو سخنان رهبری در جمع‌های مختلف و بویژه در جمع مسؤولان را مرور کنیم تا متوجه عمق توجه ایشان به مشکلات کشور و ارائه نقشه راه برای حل آنها  بشویم و تذکر‌های مکرری که به مقامات مختلف درباره اصلاح نظام مدیریتی کشور داشته‌اند.
واضح است هدف از این فرافکنی‌ها منحرف کردن افکار از واقعیت مطرح شده است، رهبری سیاست ناامیدسازی دشمن را گوشزد می‌کنند. مخاطب این سخنان با توجه به جلسه‌ای که در آن مطرح شده در اولویت اول مسؤولان کشور هستند، یعنی جمعی که در آن تفکری وجود دارد که معتقد است آمریکا با فشردن یک کلید تمام سیستم دفاعی ایران را نابود می‌کند، یا توانایی ایرانیان در حد آبگوشت بزپاش است و مهم‌تر از همه مرعوب بودن از چند کشور که کلید قفل مشکلات ایران در آنها جست‌وجو می‌شود. این تفکرات غالب بر مسؤولان نشان‌دهنده این است که دشمن قبل از مردم ایران و بیشتر از آنها در تزریق احساس ناتوانی، ناامیدی و بیچارگی به مقامات ایران موفق بوده است.
واقف به این مساله اعضای تیم مذاکره‌کننده کشورمان با غرب، قسمتی از این تفکر را تشکیل می‌دهند؛ در جریان یک مذاکره وقتی خود را در موقعیت محاط شده توسط طرف مقابل بنگریم، چانه‌زنی از موضع ضعف خواهد بود، یعنی مقوله‌ای که در جریان مذاکرات هسته‌ای شاهد آن بودیم و مقامات ایران با چشم‌پوشی از ظرفیت‌های داخلی حتی آب خوردن مردم را به تصمیمات غرب وابسته می‌کردند.
اگر به ماه رمضان سال ۹۴ بازگردیم، یعنی ایام نزدیک به منعقد شدن برجام، رهبر انقلاب در دیدار کارگزاران نظام، به موضوع اقتصاد مقاومتی و امتیاز‌هایی که کشور برای تحقق آن برخوردار است اشاره می‌کنند؛ ظرفیت‌هایی همچون سرمایه انسانی، جایگاه اقتصادی ایران، موقعیت جغرافیایی ممتاز، همسایگی با ۱۵کشور، بازار داخلی
80 میلیونی، زیرساخت‌های اساسی در انرژی، حمل‌ونقل و... تجربه‌های مدیریتی متراکم و موارد دیگری که مطرح می‌شود تا در آستانه رسیدن به توافق هسته‌ای، امیدها به طور مطلق در فراتر از مرزها متمرکز نشود و نگاه مسؤولان به نیروی داخلی دوخته شود. اگر تمام امیدهای ملت به یک توافق گره زده شود که تا حدود زیادی این مساله توسط مسؤولان القا شد، نرسیدن به توافق هم به عنوان بیچارگی و درماندگی ایران مطرح می‌شود.
و متأسفانه نکات مطرح شده توسط رهبر انقلاب نادیده گرفته شد و اکنون در شرایط مذاکره با اروپا برای حفظ برجام، باز سیاست دشمن مبنی بر القای درماندگی ایران گوشزد می‌شود تا در دام چهره بزک‌شده‌ای که اروپا از خود نشان می‌دهد گرفتار نشویم.
به‌رغم نگاه استکبارستیزانه‌ای که این روزها دولتمردان از خود نشان می‌دهند، در مذاکراتی که در طول حیات دولت تدبیر و امید جریان داشته است، نگاه خوشبینانه به طرف مقابل بر تصمیم‌گیری‌ها حاکم بوده و لابه‌لای نشست و برخاست‌ها با دولت‌های غربی نسبت به میزان دشمنی آنها چشم‌پوشی شده است.
شهریور ماه ۹۴ که برجام تازه متولد شده بود و تیم مذاکره‌کننده در پی توافق بر سر اجرای آن بود، دولتمردان دیداری با رهبر انقلاب داشتند که موضوع مهم پا برجا بودن دشمنی‌ها مطرح شد: «یک نکته‌ای را من در این مساله هسته‌ای و تمام شدن مساله هسته‌ای در ذهنم هست که جزو نگرانی‌های من است، جزو دغدغه‌های بنده است و آن این است که ما توجه کنیم به هدف‌هایی که دشمنان صریح جمهوری اسلامی در ذهن خودشان دارند می‌پرورانند و کارهایی که می‌خواهند انجام بدهند.
مسلم است دشمنی‌های دشمنان جمهوری اسلامی از اول انقلاب تا حالا کاسته نشده... همان کارهایی که از روز اول انقلاب می‌کردند، امروز هم می‌کنند، منتها خب! کارها تطور پیدا کرده، شیوه‌های کاری آنها تحول پیدا کرده، پیشرفت کرده، یک‌ وقت یک‌جور دشمنی می‌کردند، ضربه می‌زدند، حالا با ابزار دیگری، با وسیله دیگری؛ این را نباید از نظر دور داشت».
 رهبری به شیوه‌های متفاوت ضربه‌زنی دشمن اشاره می‌کنند و اکنون با گذشت 3 سال از چنین تذکری، یکی از همان شیوه‌های متفاوت را برای مسؤولان و در درجه بعد تمام ملت ایران تبیین می‌کنند که همان سیاست دشمن در سیاه‌نمایی وضعیت ایران و خوراندن این باور به مردم است که ایران به ضعف، درماندگی و بن‌بست رسیده.
سخن از چنین مساله‌هایی نه برای سرپوش گذاشتن بر ضعف‌های داخلی و نه برای این است که علت تمام مشکلات‌مان را بر دوش دشمن خارجی بیندازیم، بلکه به جهت نشان دادن این واقعیت است که کشور به بزنگاه‌هایی می‌رسد، از جمله قرار گرفتن در مقابل کشورهایی که خود را قدرت‌های بین‌المللی می‌دانند که نیاز است برای عبور موفقیت‌آمیز از پیچ آنها به این مساله واقف باشیم که اگر با غرب یا آمریکا بر سر یک میز هم نشسته‌ایم، مساله دشمنی آنها با ایران حل نشده است و صرفا ابزار و شیوه دشمنی‌ها تغییر کرده است که از موارد مهم آن نشان دادن یک بن‌بست کاذب به مسؤولان است تا به این نتیجه برسند که دوراهی‌ای که یک طرفش (ظرفیت‌های داخلی) بسته باشد، آنها را مجبور به قدم گذاشتن در تنها مسیر باقیمانده (توافق طبق نظر اروپا) می‌کند.
البته گفتنی است تزریق احساس ناامیدی صرفا برای مسؤولان نیست و تمام مردم کشور مورد هدف هستند اما با توجه به جریان داشتن مذاکرات بر سر آینده برجام، مهم است در درجه اول تیم مذاکره‌کننده گرفتار این تله نشود و کشور در معرض یک خسارت دیگر قرار نگیرد.
مهم‌ترین راه و بلکه تنها راه خنثی‌سازی  نقشه دشمن برای ناامید کردن ملت این است که با تفکری قدم در راه تعامل بین‌المللی گذاشته شود که دلگرمی و امید اصلی‌اش در درون کشور و سرمایه انسانی داخلی است، اگر بذر امید متقابل ملت و دولت کاشته شود، چاقوی دشمن برای بریدن ریشه آن کند خواهد بود!

محسن شهمیرزادی: سال‌های گذشته همواره ضیافت افطاری ریاست‌جمهوری با اهالی فرهنگ و هنر مملو از سلبریتی‌هایی بود که چهره‌هایی شناخته شده و محبوب در میان مردم داشتند. چهره‌هایی که بهار سال گذشته را با هشتگ #باروحانی_تا_1400 به پایان رساندند و امسال با هشتگ #من_به_افطاری_نخواهم_آمد حاشیه‌ساز شدند. روز گذشته تعداد قابل توجهی از هنرمندان پست‌های عمدتا مشابهی را مبنی بر تحریم افطاری ریاست‌جمهوری منتشر کردند و با گلایه‌های خود، اعلام کردند در افطاری امسال ریاست‌جمهوری حضور نخواهند داشت. افرادی چون پرویز پرستویی، مازیار میری، سارا بهرامی، احسان کرمی، پرستو گلستانی، برزو ارجمند، آناهیتا همتی، شیلا خداداد،‌ مهناز افشار، فاطمه گودرزی، فلور نظری، امیرحسین رستمی، علی جلیلوند و... با انتشار عکس کارت دعوت افطاری رئیس‌جمهور به صورت دسته‌جمعی اقدام به تحریم این مراسم کردند.
مردم گرسنه‌اند، افطاری نمی‌خوریم!
تعدادی از سینماگران از جمله پرویز پرستویی، برزو ارجمند، مازیار میری، سارا بهرامی و احسان کرمی، متن و هشتگی مشترک را برای تحریم دسته‌جمعی افطاری رئیس‌جمهور به کار بردند. در این نامه علت حضور نیافتن در این مراسم، «شرایط بد اقتصادى و روحى مردم کشورمان» و هزینه زیاد افطاری عنوان شده است. آنها همچنین با کنایه به رئیس‌جمهور بیان داشتند «ظاهرا شما هم دنبال گوش شنوایى هستید که مشکلات را حل کند و از این نظر دقیقا مانند مایید» و از این جهت به تحقق نیافتن وعده‌های روحانی اعتراض کردند.
آناهیتا همتی که نخستین ‌خبر تحریم افطاری از وی در رسانه‌ها منتشر شد، با گلایه از تمام مصائب اجتماعی و طبیعی چون وضعیت نامناسب استان سیستان و بلوچستان، کوله‌بران، مناطق زلزله‌زده بم و کرمانشاه و... از حضور نیافتن خود در این مراسم نوشته است. همچنین پرستو گلستانی نیز مشکل اقتصادی مردم را دلیل خود برای حضور نیافتن در افطاری عنوان کرد و نوشت: «وقتی مردم ما به سختی زندگی می‌کنند و حتی دسته‌ای از مردم سفره سحری‌شان خالی است؛ این افطاری‌ها از گلویم پایین نمی‌رود، پس نخواهم آمد. دور هم میل بفرمایید، شاید کمی هم در دل‌تان هنگام اذان به فکر افطاری دردمندان افتادید». فلور نظری نیز ضمن اعتراض به شرایط سخت مردم و هنرمندان خطاب به رئیس‌جمهور نوشت: «در شرایطى که به وعده‌های‌تان عمل نکردید و حتى توضیحى هم نمى‌دهید، در شرایطى که روز به روز مشکلات نه‌تنها حل، بلکه زشت‌تر و بدتر مى‌شود، من به این افطارى نمى‌آیم. اى کاش ذوق و امید و دلخوشى ما و مردمى را که به شما اعتماد کردند به یأس و ناامیدى تبدیل نمى‌کردید. اى کاش...». مهناز افشار نیز با کنایه‌های سیاسی نوشت: «از شما می‌خواهم به جای من، آتنا دائمی (فعال حقوق بشر و زندانی سیاسی) را که بتازگی در زندان قرچک ورامین 30 ساله شده و اکنون در زندان اوین به سر می‌برد دعوت کنید». شیلا خداداد خود را گلایه‌مند از عملکرد ریاست‌جمهوری عنوان کرد و نوشت: «جناب آقای رئیس‌جمهور باز چه کمکی از ما برمی‌آید؟ باز هم احتیاج به حمایت بازیگران و نخبگان و ورزشکاران دارید؟ برای کوچک‌تر شدن سفره مردم یا گران‌تر شدن دلار یا بی‌اهمیتی به کودکان بدسرپرست یا کودک‌آزاری یا کمبود و گرانی دارو یا مواد مخدری که براحتی در دسترس نوجوانان و جوانان قرار دارد؟ من به عنوان عضو بسیار کوچک جامعه هنری از شما گله‌مندم و در این ضیافت شرکت نخواهم کرد، چرا که صبح روز پنجشنبه می‌خواهم باز در چشمان هموطنانم نگاه کنم و شرمنده نباشم». فاطمه گودرزی نیز حمایت از روحانی را هزینه سنگینی دانست که جامعه هنری متحمل شده است و با پیشنهاد به اینکه افطاری بین ایتام توزیع شود، آورده است: «حمایت از شما جواب سنگینی دارد که باید به مردم عزیز کشورم داد، بعد از تمام مشکلاتی که به مشکلات سال پیش اضافه شده، چطور به میهمانی شما بیایم؟» اما آزاده نامداری مجری پیشین صداوسیما، برخلاف بقیه در مقام مدافع از ریاست‌جمهوری حاضر شد و با عباراتی چون «سطحی‌نگری» و «عوام‌فریبی»، خطاب به سلبریتی‌های تحریم‌کننده ضیافت ریاست‌جمهوری نوشت: «آیا در این بحران باید کنار هم بایستیم تا بحران رو طی کنیم یا دائماً حرف از یأس و نشدن بزنیم؟ به این فکر کردین با این کار چه کسانی رو در داخل و خارج کشور خوشحال می‌کنیم؟ آیا ما دنبال از هم‌گسیختگی هستیم؟ آیا اسم این کار سطحی‌نگری نیست؟ شما از دردهای آشکار و پنهان رئیس‌جمهور بی‌خبرید؟ از این همه تلاش برای ماندن در برجام، آیا حقشونه با این رفتارهای سطحی خستگی رو به تن‌شون بذاریم؟ مردم چشمشون به هنرمنداشونه». نامداری اما با واکنش سخت سلبریتی‌ها مواجه شد.
کنایه جالب نوبخت به اعتراضات سلبریتی‌ها
اما نخستین‌ واکنش از سوی مقامات دولتی به این اتفاق از سوی محمدباقر نوبخت، سخنگوی دولت انجام شد؛ واکنشی معنادار که به نوعی پاسخی به فرار سلبریتی‌ها از حمایت همه‌جانبه‌شان از دولت حسن روحانی در جریان انتخابات سال گذشته بود. نوبخت در سخنانی درباره تحریم افطاری و انتقادات به رئیس‌جمهور از جانب جامعه هنری گفت: «ما همه تلاش‌مان را کردیم تا مشکلات حل شود، برای بزرگ‌ شدن سفره مردم بیشتر تلاش می‌کنیم؛ واقعاً اگر به ما بگویند چه کاری انجام دهیم همان کار را انجام می‌دهیم، مگر سفره مردم پارسال رنگین‌تر بود که این افراد حمایت کردند؟»
حمایت می‌کنم ولی پاسخگو نیستم!
اما همه این اعتراضات در شرایطی است که با نگاهی به حضور سلبریتی‌ها در عرصه‌های سیاسی می‌توان حضور فعال و یکه‌تازی آنها را در انتخابات‌های چند دوره اخیر دید. آن هنگامی که به اعتبار شهرت و محبوبیت خود- که از ایفای نقش در فیلم‌ها و سریال‌های سینمایی و تلویزیونی به دست آمده بود- بخش زیادی از طرفداران خود را برای حمایت و رای دادن به کاندیدای مدنظرشان تحریک کردند. آنها پس از پراهمیت شدن فضای مجازی، همواره با هشتگ‌های ثابت و بعضا تبلیغات بسیار مشابه هم- مانند آنچه در تحریم افطاری دولت رخ داده- به حمایت سیاسی از نامزدهای مورد نظر خود می‌پرداختند اما اکنون در زمانی که دولت تقریبا هیچ کدام از وعده‌های اصلی خود را عملی نکرده و فشار اقتصادی بیشتر از هر زمانی بر دوش مردم است، سلبریتی‌ها از پاسخگویی درباره وضع موجود امتناع کرده و برای فرار از مسؤولیت، موج جدیدی برای بازپس‌گیری محبوبیت خود به راه انداخته‌اند. این تنزه ‌طلبی در حالی است که در متن‌های منتشر شده  هنوز از ترفند «رقیب‌هراسی» به عنوان دلیلی کافی برای توجیه حضور جوزده و احساسی خود در عرصه سیاسی استفاده می‌کنند. آنجا که در انتهای متن یکی از این افراد آمده است: «شاید اگر شما رئیس‌جمهور نبودید اکنون همین امکان براى ابراز نظر نیز فیلتر شده بود و همین کوچک هم نتیجه راى به شماست. اینها را درک می‌کنیم و ممنونیم اما شما هم ما را درک کنید».
افطاری هزینه‌بر است، میهمانی‌های مجلل فرش قرمزها چطور؟
چهره‌های برجسته هنری، برای حضور در افطاری ریاست‌جمهوری، استدلالی واحد را به کار بردند؛ شرایط بد اقتصادی و مشکلات معیشتی مردم موجب شده چنین افطاری‌های پرخرجی را نتوانند ببینند و معتقدند «وقتی دسته‌ای از مردم سفره سحری‌شان خالی است، این افطاری‌ها از گلوی‌مان پایین نمی‌رود، پس نخواهیم آمد». (بخشی از نامه پرستو گلستانی) استدلال‌های در ظاهر منطقی سلبریتی‌ها موقعی جذاب خواهد بود که آنها با همین استدلال از حضور در میهمانی‌های مجلل و فرش قرمزهای میلیاردی نیز خودداری کنند. این تناقض‌های معنادار تنها به این یک مورد محدود نخواهد شد، چرا که یکی از خطوط قرمز این افراد انتشار میزان دستمزد آنها از پروژه‌های مختلف دولتی و غیردولتی است. به نظر نمی‌رسد افرادی که مشکلات اقتصادی را دلیلی برای تحریم افطاری پرخرج رئیس‌جمهور می‌دانند، حاضر باشند دستمزدهای آنها از پروژه‌های مختلف‌شان علنی شود یا آنکه حاضر باشند برای رفع فقر، درصد قابل توجهی از قراردادهای دولتی‌شان نصیب مردم مستضعف شود. «مردم»، «مشکلات اقتصادی» و... تنها بهانه‌ای شده است برای فرار از پاسخگویی. بهانه‌ای که موجب می‌شود خود را از دستاوردهای دولتی(!) در این چند سال جدا و تلاش کنند سرمایه اجتماعی از دست رفته را به جوی شهرت و محبوبیت بازگردانند، این در حالی است که پیش از این ضیافت‌های ریاست‌جمهوری و سایر مراسم‌ها بخوبی نشان می‌داد که سلبریتی‌ها معضلات مردم را در آخرین اولویت خود هم قرار نداده‌اند. شاهد مثال ضیافت افطاری فعالان حوزه زنان و خانواده در سال 95 است که پریوش نظریه، یکی از بازیگران سینمای ایران از رئیس‌جمهور می‌خواهد تا کاری کند که سگ دیگر نجس نباشد! از این سری دغدغه‌های سلبریتی‌پسند کم نبوده و به نظر نمی‌رسد این تحریم مستقیما به معیشت مردم و دغدغه‌مندی اجتماعی آنان بازگردد. رفتاری که باعث شده
بیش از پیش جامعه مخاطبان نسبت به سلبریتی‌ها بدبین شده و دیگر این قشر را به عنوان مرجعیت رفتار خود نبینند. واکنش‌های بشدت منفی بسیاری از کاربران شبکه‌های اجتماعی پای همین پست‌هایی که اهالی سینما برای بیان دلایل‌شان برای حاضر نشدن در مراسم افطاری رئیس‌جمهور منتشر کرده‌اند، خود گویای جایگاه فعلی آنها نزد مخاطبان است.
 

دیدار رمضانی امسال دانشجویان و تشکل‌های دانشجویی با رهبر انقلاب هم، مانند دیدارهای سال‌های اخیر پر بود از توصیه‌های ویژه رهبر حکیم انقلاب به جوانان دانشجو. نمایندگان دانشجویان امسال هم فرصت پیدا کردند پیشنهادات، مطالبات، دغدغه‌ها، گلایه‌ها و انتقادات خود را نسبت به موضوعات مختلف صنفی و غیرصنفی در مقابل رهبر انقلاب مطرح کنند. به گزارش
«وطن امروز»، بخش عمده‌ای از مطالبی که دانشجویان در مقابل حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای مطرح کردند، بیشتر دغدغه‌های آنان نسبت به وضعیت آرمان‌های انقلاب اسلامی و چگونگی پیشبرد آنها بود. بخش عمده‌ای از سخنرانی رهبر انقلاب نیز به تدوین و تبیین وضعیت آرمان‌ها و فرصت‌ها و موانع داخلی و خارجی بر سر راه تحقق آرمان‌های انقلاب اسلامی اختصاص یافت. تبیین این موانع با هدف شناخت واقع‌بینانه دانشجویان از وضعیت کشور مطرح شد. بلافاصله پس از انتشار سخنان رهبر انقلاب در دیدار دانشجویان، در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی درباره مهم‌ترین ارکان توصیه‌های رهبر انقلاب بحث و تبادل نظر شد.
در این میان دعوت رهبر انقلاب از جوانان برای ایجاد مطالبه‌گری آرمان‌ها به صورت ویژه مورد توجه قرار گرفت و از همین رو کاربران جوان و دانشجو در شبکه‌های اجتماعی این دعوت رهبر انقلاب را یک خبر خوب و آن را به معنای آغاز یک جنبش مطالبه‌گری برای بررسی و پیگیری آرمان‌های انقلاب اسلامی و همچنین نظارت بر ارکان اجرایی قلمداد کردند. البته باز هم جریان معاند به مدیریت وبسایت فارسی زبان ملکه انگلیس تلاش کردند به حاشیه‌سازی از این دیدار بپردازند تا محور اساسی سخنان رهبری در این دیدار در حاشیه قرار بگیرد. ماجرا مربوط به نطق بیانیه‌مانند یکی از دانشجویان در دیدار
دوشنبه شب بود. دختری به نام سحر مهرابی به عنوان عضو شورای مرکزی ناظر بر نشریات وزارت علوم یکی از کسانی بود که دوشنبه‌شب به او وقت داده شد مطالب خود را در مقابل رهبر انقلاب مطرح کند. بی‌توجهی این دختر جوان به وقت اختصاص داده شده و بی‌اعتنایی او به تذکر مجری و اعتراض دانشجویان درباره اتمام وقت باعث شد لحظاتی برنامه تحت‌الشعاع اعتراض دانشجویان نسبت به این خانم قرار گیرد. از سوی دیگر بی‌توجهی به مطالب صنفی و تکرار مواضع ضدانقلاب درباره نبود آزادی بیان در کشور و حصر سران فتنه بر اعتراض دانشجویان نسبت به بیانیه این دختر دانشجو اضافه کرد. نکته قابل تامل اینکه دانشجوی یادشده پس از پایان سخنرانی هم به صورت حضوری نزد مقام معظم رهبری رفت و دقایقی نیز به صورت خصوصی با رهبر انقلاب صحبت کرد. با این حال اما حتی در این مورد نیز آنچه مورد توجه دانشجویان حاضر در سالن قرار گرفت رفتار و واکنش رهبر انقلاب بود. در میانه قرائت بیانیه توسط دانشجوی یادشده، رهبر انقلاب در واکنش به اعتراض دانشجویان دست خود را به نشانه اینکه دانشجویان اجازه دهند صحبت‌های این فرد تمام شود، بالا بردند و پس از حضور دانشجوی مربوط در مقابل ایشان، با گشاده‌رویی با او صحبت کردند.  نکته قابل توجه دیگر اینکه دختر منتقد، از آقا قرآن هدیه گرفت. مهرابی بعد از صحبتش پیش آقا می‌رود. آقا می‌گویند متنی را که خواندید به من بدهید. متنش را می‌دهد. آقا می‌گویند «دانشجوها همه بچه‌های من هستند». به آقا می‌گوید شیرازی است و درخواست یک هدیه می‌کند. آقا می‌گویند قرآن بهتان هدیه می‌دهم. اگرچه برخی رسانه‌های معاند تلاش کردند با حاشیه‌سازی از این موضوع محورهای مهم سخنان رهبر انقلاب را تحت‌الشعاع قرار دهند اما واکنش دانشجویان و جوانان نسبت به این موضوع جالب بود. آنها از سعه صدر رهبر انقلاب استقبال و تجلیل کردند و این موضوع، یعنی خواندن یک بیانیه کاملا سیاسی علیه نظام در بیت رهبری و رفتار رهبر انقلاب نسبت به این موضوع را یک کلاس آزادی بیان در حسینیه امام خمینی(ره) دانستند. یکی از کاربران با درج عکس توئیت چند روز پیش این دانشجوی اصلاح‌طلب که از حسن روحانی انتقاد کرده بود، نوشته است: او از دانشجویان اصلاح‌طلب که امشب (دوشنبه شب) به عنوان یکی از سخنرانان افطاری دانشجویی رهبر انقلاب، تندترین و صریح‌ترین انتقادات را مطرح کرد، در دیدار دانشجویی روحانی حتی مجال صحبت هم پیدا نکرده بود چه رسد به انتقاد! یکی دیگر از کاربران نیز در این‌باره نوشت:‌ این حقیقتا  اوج دموکراسی است، در مقابل کدام رهبر جهان می‌توان اینقدر صریح صحبت کرد؟
قلهکی یکی دیگر از کاربران شبکه‌های اجتماعی با اشاره به بیانیه سیاسی آن دانشجو و واکنش رهبر انقلاب به آن نوشت: این مثال عینی وجود «آزادی بیان» در کشوره که رهبری پیش‌تر در سخنرانی‌های‌شان به آن اشاره کردند. به گزارش فارس، یکی دیگر از واکنش‌های جالب به دیدار دوشنبه‌شب، توئیتی بود که کاربری با نام «شی‌نا» نوشت که در آن به تفاوت خطاب کردن منتقدان بین مقام معظم رهبری و حسن روحانی اشاره کرده است: فرق است بین کسی که منتقدانش را پرشور و باانگیزه و آینده‌ساز کشور می‌بیند با کسی که منتقدانش را بی‌سواد بی‌شناسنامه، ناقص‌العقل، تخریبگر افراطی و «بروند به جهنم» خطاب می‌کند! عباس کلاهدوز که خبرنگار نیز هست مشاهدات خود درباره این ماجرا را اینگونه نوشته است: خانم مهرابی پشت تریبون رفت، بیانیه سیاسی خواند و نوشته عناصر افراطی اصلاح‌طلب را روخوانی کرد. رهبری به دقت سخنانش‌ را گوش دادند. در لابه‌لای اظهاراتش خواستار رفع حصر کودتاچیان شد. دانشجویان هم‌ با شعار مرگ بر فتنه‌گران به استقبالش رفتند. یکی دیگر از کاربران به نام زینب حسنی نیز در این‌باره توئیت کرده است: در شرایطی که برخی مدیران دولتی گاه دسته چندم، اجازه دیدار و حرف زدن ارباب رجوع رو نمیدن، سحر مهرابی دیدار رهبری میره و بی‌هیچ ترسی نقدهای تندی می‌کنه و جواب‌های حکیمانه و پدرانه رهبری رو می‌شنوه! این یعنی اوج دموکراسی و آزادی بیان.
یکی دیگر از دانشجویانی که در این دیدار حضور داشته روایت می‌کند: اوج دموکراسی فقط اینجا که سحر مهرابی به چشمان رهبری زل زده و انتقادات تندی را از نحوه عملکرد ایشان بر زبان می‌آورد و هنگامی که حاضران در جلسه به سخنان او اعتراض می‌کنند، رهبری دست‌شان را بالا می‌آورند تا این دختر دانشجو حرفش را بزند.
یکی دیگر از فعالان مجازی نیز نوشت: کدوم یک از این مدعیان آزادی بیان داخلی حاضرن مثل رهبری بنشینن پای انتقادات شدید دانشجویان؟!
یکی دیگر از کسانی که دوشنبه شب گذشته در حسینیه امام حضور داشته است، توئیت کرد: خانم حسنی جمشیدی و خانم سحر مهرابی متن سخنان‌شان را به درخواست رهبر انقلاب به ایشان تحویل دادند. این رفتار یعنی توجه حداکثری رهبر انقلاب به جوانان و دانشجویان و پیگیری مطالباتشون، حتی اگر منتقد باشن. دیگری نوشته است:‌ اوج دموکراسی یعنی مقابل عالی‌ترین مقام رسمی کشور هر مطلبی که دلت خواست بگی آنهم از تریبون رسمی و بعد از نبود همان دموکراسی وآزادی لب به اعتراض باز کنی!

اعتراض عضو شورای ناظر بر نشریات دانشجویی
عضو شورای ناظر بر نشریات دانشجویی گفت: تهیه، تنظیم و تایید متن «سحر مهرابی» در معاونت
فرهنگی- اجتماعی وزارت علوم انجام شده است. بر اساس اظهارات عضو شورای ناظر بر نشریات دانشجویی، تهیه، تنظیم و تایید متن سحر مهرابی در معاونت فرهنگی- اجتماعی وزارت علوم انجام شده است. محمدرضا محمدی، عضو شورای ناظر بر نشریات دانشجویی در گفت وگو با فارس با بیان جزئیاتی از نحوه تدوین متن سخنرانی نماینده نشریات دانشجویی در مقابل رهبر انقلاب اظهار داشت: از زمانی که قرار شد نماینده‌ای از نشریات دانشجویی محضر رهبر انقلاب سخنرانی داشته باشد و این موضوع به عهده خانم مهرابی واگذار شد، بنا بر این شد که متن با مشورت تمام اعضا نوشته شود. جلساتی هم در این رابطه برگزار و محورهای خوبی هم پیشنهاد شد که عموما در فضای دانشجویی و به طور خاص در حوزه مطالبات نشریات دانشجویی بود. این فعال دانشجویی تصریح کرد: یک روز مانده به دیدار بود که جلسه نهایی اعضای شورا برای تعیین ساختار و شاکله اصلی متن برگزار و قرار شد صبح روز دیدار هم متنی که تهیه شده بود دوباره در جمع اعضای شورا مورد ارزیابی و ویرایش نهایی قرار بگیرد اما در کمال تعجب نه‌تنها صبح روز دیدار خانم مهرابی جلسه‌ای ترتیب نداد، بلکه متن را هم به منظور تایید نهایی برای بنده نفرستاد. وی افزود: همان موقع هم حدس زدیم که شاید متن دارای نکاتی است که نمی‌خواهند ما اطلاع داشته باشیم و اقدام خودسری انجام‌ شده است اما بنا را بر راستگویی و وفای به عهد گذاشتیم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، در نهایت متنی در مقابل رهبری قرائت شد که در تضاد صددرصدی با محورهای پیشنهادی بود. متنی که قرائت شد بیشتر شبیه قطعنامه پایانی کنگره احزابی مانند اتحاد ملت یا بیانیه بنیاد باران بود و هیچ نسبتی با یک متن دانشجویی دغدغه‌محور نداشت. محمدی ادامه داد: اما آنچه بیشتر موجب تعجب اینجانب شد اتفاقی بود که حریت جنبش دانشجویی و فعالان  دانشجویی را زیر سوال برد؛ صبح دوشنبه بعد از اینکه خانم مهرابی جلسه تشکیل نداد، تماسی با ایشان داشتم که در کمال تعجب گفت برای تهیه و تنظیم نهایی متن نزد معاونت فرهنگی وزارت علوم خواهد رفت و خیالم راحت باشد! وی گفت: در تماسی که با آقای عسکری، مدیرکل فرهنگی وزارت علوم داشتم ایشان هم این مسأله را تایید کرد که خانم مهرابی با دکتر غفاری جلسه‌ای دارد و ما بررسی و تایید می‌کنیم و نگران نباش(!)

گروه اقتصادی: سرانجام افزایش تورم به آمارهای دولتی هم رسید و دولت اعلام کرد نرخ تورم افزایش یافته است. به گزارش «وطن‌امروز»، نرخ تورم 12 ماه منتهی به اردیبهشت‌ماه سال ۱۳۹۷ به 0/8 درصد رسیده که نسبت به مدت مشابه سال ۱۳۹۶، کمتر از یک درصد (9/0) بیشتر شده است. شاید این افزایش نرخ تورم ناچیز به نظر برسد اما نگاهی به جدول تورم کالاهای اساسی نشان می‌دهد نرخ تورم برخی کالاهای ضروری بسیار بیشتر از نرخ تورم رسمی دولتی است. بر اساس نتایج به دست آمده  از گزارش مرکز آمار ایران در اردیبهشت‌ماه ١٣٩٧، بیشترین افزایش قیمت در ماه جاری نسبت به ماه گذشته، مربوط به اقلام پرتقال محصول داخل با 3/25 درصد افزایش، سیب درختی زرد با 9/11درصد افزایش و موز با 6/7 درصد افزایش بوده است. بیشترین کاهش قیمت در ماه جاری نسبت به ماه گذشته نیز مربوط به اقلام گوجه‌فرنگی با 5/10 درصد کاهش و خیار با ٩ درصد کاهش است. بیشترین افزایش قیمت نسبت به ماه مشابه سال قبل (اردیبهشت ١٣٩٦) مربوط به تخم‌مرغ ماشینی با 6/55 درصد افزایش و پس از آن برنج خارجی درجه یک با 2/37 درصد افزایش و موز با 8/36 درصد افزایش است. بیشترین کاهش قیمت نسبت به اردیبهشت ١٣٩٦ هم مربوط به گوجه‌فرنگی با  7/48 درصد کاهش و پس از آن سیب درختی زرد با 6/20 درصد کاهش (به‌رغم داشتن رتبه دوم بیشترین افزایش قیمت نسبت ماه قبل) و سیب‌زمینی با  6/19 درصد کاهش است.
دلایل احتمال افزایش نرخ تورم
افزایش شاخص قیمت تولیدکننده، کسری بودجه، روند افزایشی نقدینگی و احتمال بازگشت تحریم‌ها؛ ۴ دلیل کوتاه‌مدت در احتمال افزایش نرخ تورم طی ۳ ماه نخست سال جاری است. پس از افزایش قابل توجه نرخ تورم از سال ۱۳۹۰ و قرار گرفتن در نقطه اوج آن در خرداد ماه ۱۳۹۲ که نرخ تورم نقطه به نقطه 1/45 درصدی را برای این ماه ثبت کرد، از تیرماه ۱۳۹۲ نرخ‌‌های تورم ماهانه رو به کاهش گذاشته و این روند کاهشی کم و بیش تا سال ۱۳۹۶ حفظ شده است. دلایل کاهش تورم از سال ۱۳۹۲ با وجود رشد نقدینگی گسترده، ناشی از تصمیم سیاست‌گذار بر کنترل پایه پولی (کاهش عرضه ذخایر) با وجود تقاضای بالای ذخایر از سوی شبکه بانکی در ابتدا و پس از آن نرخ سود حقیقی بالا به‌واسطه عدم تعادل ترازنامه شبکه بانکی بوده است. البته برخی عوامل دیگر مانند کاهش شاخص قیمت‌‌های جهانی و کاهش تورم وارداتی و همچنین کاهش انتظارات تورمی نیز بر روند کاهشی تورم اثرگذار بوده است.
 نرخ سود؛ دلیل اصلی کاهش تورم
در بخشی از گزارشی که پیرامون مسأله تورم توسط مرکز پژوهش‌‌های مجلس ارائه شده، آمده است: نگاهی به روند نرخ رشد نقدینگی و تورم نشان می‌دهد از سال ۱۳۹۴ به بعد تناسب چندانی بین نرخ رشد نقدینگی و تورم وجود نداشته است. این عدم تناسب به علت نرخ سود حقیقی بالا و تاثیر آن بر کاهش سرعت گردش پول (تغییر ترکیب نقدینگی) است که موجب قفل شدن منابع در شبکه بانکی شده است. نرخ بالای سود بانکی باعث شده سهم بالایی (بین ۸۰ تا ۹۰ درصد در سال‌‌های اخیر) از نقدینگی را شبه‌پول تشکیل دهد که جزو غیرسیال نقدینگی بوده و سیالیت و سرعت گردش آن بسیار پایین‌‌‌‌‌‌تر از سپرده‌های دیداری است. افزایش سهم شبه‌پول از نقدینگی به معنای کاهش تقاضای کل نیز هست که خود بر روند کاهشی تورم تاثیرگذار بوده است به طوری که نرخ سود حقیقی بالا باعث کاهش مصرف و کاهش تقاضای کل می‌شود. همچنین از آنجایی که کمتر فعالیت اقتصادی می‌تواند سودی متناظر نرخ سود بانکی به دست دهد، بنابراین سرمایه‌‌گذاری نیز کاهش یافته که خود به کاهش تقاضای کل منجر می‌شود. بنابراین بالا بودن نرخ سود بانکی اصلی‌‌‌‌‌ترین عامل کاهش نرخ تورم و عدم افزایش متناسب آن با تورم در سال‌‌های اخیر بوده است.
 ناهماهنگی نقدینگی و نرخ تورم
بخش دوم این گزارش وضعیت نرخ تورم در ماه‌‌های اخیر بویژه سال‌‌های ۱۳۹۵ و ۱۳۹۶ و عوامل اثرگذار بر نرخ تورم در ماه‌‌های ابتدای سال ۱۳۹۷ را مورد بررسی قرار داده است. مجموعه‌ای از عوامل باعث کاهش نرخ تورم از سال ۱۳۹۲ به بعد شده که این روند کاهشی تا اواسط سال ۱۳۹۵ ادامه داشته است. با این حال نرخ تورم ماهانه از اواسط سال ۱۳۹۵ روند رو به رشد داشته که تحت تاثیر عوامل متعددی بوده است. عوامل متعددی بر نرخ تورم در 3 ماه ابتدایی سال ۱۳۹۷ تاثیرگذار است. آنچه در وضعیت متغیر تورم اهمیت دارد آن است که در حال حاضر رشد نقدینگی تناسب چندانی با نرخ تورم ۹ درصدی در سال ۱۳۹۵ و نرخ تورم 6/9 درصدی ندارد. نقدینگی در سال ۱۳۹۵ برابر ۲۳ درصد رشد داشته و این رشد طی ۱۱ ماه نخست سال ۱۳۹۶ به میزان 8/18 درصد بوده است.
 پیش‌بینی‌های تورمی
به نظر می‌رسد از میان عوامل تاثیرگذار بر تورم کوتاه‌مدت، عوامل زیر تاثیر افزایشی بر نرخ تورم 3 ماه نخست سال ۱۳۹۷ خواهند داشت:
- افزایش شاخص قیمت تولید‌کننده به واسطه افزایش نرخ ارز و افزایش قیمت کالاهای واسطه‌ای وارداتی
- کسری بودجه در سال 96
- روند افزایشی نقدینگی
- احتمال بازگشت و افزایش برخی تحریم‌ها
تورم وارداتی از محل افزایش نرخ ارز تا حدودی منجر به افزایش شاخص قیمت مصرف‌کننده و شاخص قیمت تولیدکننده خواهد شد. از طرف دیگر سیاست پولی و مالی از ابتدای سال تاکنون تطابق چندانی با هدف کاهش تورم نداشته و افزایش رشد نقدینگی و افزایش کسری بودجه دولت؛ هر دو پیامدهای تورم‌زایی در پیش داشته و منجر به افزایش شاخص قیمت مصرف‌کننده در بازه کوتاه‌مدت خواهد شد.
همچنین به لحاظ تعاملات بین‌المللی نیز در صورتی که خللی در روند اجرای برجام رخ دهد، می‌توان انتظار افزایش تورم انتظاری و در نتیجه نرخ تورم در ماه‌‌های نخست سال ۱۳۹۷ را داشت. از سویی عوامل زیر نیز می‌تواند بر نرخ تورم در جهت کاهشی تاثیرگذار باشد:
- کاهش قابل توجه قیمت کالاهای جهانی و به دنبال آن کاهش شاخص قیمت دلاری کالاهای وارداتی
- بالا بودن نرخ سود بانکی
تصمیم سیاست‌گذار پولی در افزایش نرخ سود در پایان سال ۱۳۹۶ دوباره می‌تواند به عنوان مانعی در برابر سرریز کردن آثار تورمی رشد نقدینگی گسترده در سال‌‌های گذشته عمل کند. البته این سیاست همانگونه که پیش‌‌‌‌‌‌تر نیز بیان شد منجر به افزایش نرخ رشد نقدینگی از محل خلق پول برای پرداخت سود سپرده‌ها خواهد شد. همچنین تشدید ناترازی شبکه بانکی و تعمیق رکود در بخش واقعی را در پی خواهد داشت. در نهایت باید توجه داشت تغییرات کوتاه‌مدت نرخ تورم در ماه‌‌های آینده تا حد زیادی به تصمیم سیاست‌گذار بستگی دارد و لازم است سیاست‌گذار استراتژی مشخص خود درباره بازار ارز و نرخ سود بانکی را اعلام کند.

در پی جنایت اندوهبار در یکی از مدارس غرب تهران، حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی به ریاست قوه قضاییه دستور دادند پس از محاکمه، در اسرع وقت حدود الهی در رابطه با متهمان اجرا شود.
به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر مقام معظم رهبری، متن دستور رهبر معظم انقلاب اسلامی به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
آیت‌الله آملی ریاست محترم قوه قضاییه
با سلام
خبر جنایت در یکی از مدارس غرب تهران موجب اندوه و تأسف شد. مقتضی است پس از محاکمه سریعاً حدود الهی را در رابطه با محکومین اجرا نمایید.
سید علی خامنه‌ای/ ۸ خرداد ۱۳۹۷
 

مقاومت فلسطین پس از ماه‌ها تجاوز و جنایت وحشیانه رژیم صهیونیستی علیه ساکنان نوار غزه که به شهادت دست‌کم 130 نفر و مجروحیت بیش از 13 هزار نفر دیگر منجر شده است، صبح سه‌شنبه پاسخ این جنایت‌‌‌ها را داد و شهرک‌هایی را که موسوم به «غلاف غزه» هستند، هدف ده‌ها موشک‌ و خمپاره قرار داد. به دنبال این حملات موشکی، آژیر خطری در سرزمین‌های اشغالی و در مجاورت نوار غزه شنیده شد. همزمان با این حملات، منابع خبری همچنین از شنیده شدن صدای چند انفجار در شهرک‌های صهیونیست‌نشین اطراف غزه خبر دادند که گفته می‌شود به دلیل واکنش پدافند هوایی رژیم صهیونیستی برای بی‌اثر کردن موشک‌های پرتابی از سوی گروه‌های مقاومت بوده است.  پس از این حمله، جنگنده‌های رژیم صهیونیستی به طور گسترده در حریم هوایی غزه به پرواز درآمدند. این جنگنده‌ها  بیش از 10 موشک به سمت مواضع مقاومت در «حی الزیتون و الشجاعیه» در نوار غزه شلیک کردند و صدای انفجارهای بزرگ، غزه را لرزاند. در همین راستا، ألون بن داوود، تحلیلگر شبکه ۱۰ رژیم صهیونیستی اظهار داشت این حملات موشکی مقاومت از زمان جنگ ۲۰۱۴ بزرگ‌ترین حمله بوده‌ است؛ حدود 27 موشک به سمت منطقه «غلاف غزه» شلیک شد که سامانه‌های گنبد آهنین ۱۳ مورد آن را رهگیری کردند. این به‌رغم آن بود که راکت‌هایی نیز در شهرک‌ها سقوط کرد و خسارت مالی بسیاری را به بار آورد. شبکه ۱۴ رژیم صهیونیستی نیز مدعی شد سامانه گنبد آهنین حجم بالای موشک‌ها را رهگیری کرد. این شبکه نیز این حملات را از زمان جنگ ۲۰۱۴ بزرگ‌ترین حمله موشکی توصیف کرد. رژیم صهیونیستی در سال 2014 به بهانه‌های واهی 51 روز به مردم بی‌پناه غزه حمله بی‌‌امان کرد؛ در این جنگ بیش از 2200 نفر شهید و نزدیک به ۱۱ هزار نفر مجروح شدند. هماهنگ‌کننده رژیم صهیونیستی در مناطق اشغالی نیز اظهار داشت: مصر برای آرام کردن فضا مداخله کرد. گزارش شده مقاومت توانست تعداد زیادی خمپاره و راکت ۱۰۷ را به سمت شهرک‌های صهیونیست‌نشین که «غلاف غزه» نامیده می‌شوند، شلیک کند. به گزارش المیادین سامانه گنبد آهنین کمتر از نیمی از راکت‌ها و خمپاره‌‌های شلیک‌شده را رهگیری کرده و بقیه به شهرک‌‌های صهیونیست‌نشین اصابت کرده‌ است. صهیونیست‌ها بیشترین تلفات را در جریان اصابت خمپاره به شهرک «اشکول» متحمل شدند که طی آن 4 نظامی اسرائیلی زخمی شدند. به گزارش یدیعوت آحارونوت، این موشک‌ها از غزه تا عسقلان و سواحل آن و حتی لخیش در شمال شرق سرزمین‌های اشغالی نیز رسیده‌ است. همچنین ارتش اشغالگر شهرک صهیونیست‌نشین «زیکیم» در شمال نوار غزه را تخلیه کرده است.
 رسانه‌های رژیم صهیونیستی نیز گزارش دادند دستوراتی درباره تخلیه همه شهرک‌های صهیونیست‌نشین در غلاف غزه و پناه گرفتن در پناهگاه‌ها صادر شد. این رسانه‌ها افزودند، ارتش سطح آماده‌باش امنیتی خود را در شهرک‌های اطراف غزه بالا برد.  رسانه‌های عبری‌زبان اعلام کردند در پی تنش اخیر در نوار غزه، بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر این رژیم، خواستار تشکیل جلسه امنیتی در دفتر خود شد. همچنین آویگدور لیبرمن وزیر جنگ نیز نشستی را در مقر وزارت جنگ این رژیم در تل‌آویو برای بررسی افزایش تنش در نوار غزه تشکیل داد. ارتش رژیم صهیونیستی اعلام کرده به سختی به حمله خمپاره‌ای مقاومت پاسخ خواهد داد.  به نظر می‌رسد این حمله گسترده مقاومت در واکنش به شهادت 3 عضو جهاد اسلامی باشد که اخیرا در حملات توپخانه‌ای رژیم صهیونیستی در جنوب غزه به شهادت رسیدند. روز یکشنبه، یگان توپخانه رژیم صهیونیستی چندین گلوله به سمت 2 نقطه دیدبانی متعلق به جهاد اسلامی در شمال شرق رفح شلیک کرد و 2 نفر از اعضای نظامی این جنبش فلسطینی را به شهادت رساند. دوشنبه نیز رژیم صهیونیستی یکی از برج‌های دیدبانی گردان‌های القسام شاخه نظامی حماس را هدف قرار داد و یکی از اعضای این گردان‌ها را به شهادت رساند. در همین راستا، جهاد اسلامی در بیانیه‌ای در واکنش به حوادث سه‌شنبه در نوار غزه اعلام کرد: پاسخ فلسطین، پیامی واضح با این مضمون است که مقاومت آماده و قادر به مقابله است.  داوود شهاب، مسؤول دفتر رسانه‌ای جهاد اسلامی در صفحه فیسبوک خود نوشت: خون ملت ما بی‌ارزش نیست که تروریست‌ها هر زمانی بخواهند آن را مباح بدانند بدون اینکه پاسخی دریافت کنند. وی این واکنش را تبریک گفت و نوشت: پاسخ خمپاره‌ای اخیر مقاومت به سمت شهرک‌های صهیونیستی مجاور غزه مبارک است. داوود شهاب در ادامه به رزمندگان مقاومت که به‌رغم محاصره و دیگر مشکلات غزه از کرامت ملت فلسطین دفاع می‌کنند، درود فرستاد. جنبش مقاومت حماس نیز با صدور بیانیه‌ای موشکباران صبح سه‌شنبه را در راستای حق طبیعی برای دفاع از ملت فلسطین دانست. در بیانیه حماس آمده است: آنچه انجام شد در چارچوب حق طبیعی برای دفاع از ملت ما و واکنش به جنایات اسرائیلی‌ها و هدف قرار دادن و ترور رزمندگان در رفح و شمال غزه است. حماس اشغالگران اسرائیلی را مسؤول تشدید و وخامت بیشتر اوضاع دانست.
تیراندازی در شمال تل‌آویو
یک شهرک‌نشین صهیونیست دوشنبه‌شب بر اثر عملیات تیراندازی نزدیک شهرک یهودی‌نشین «ریشون لتسیون» در شمال تل‌آویو به هلاکت رسید و یک صهیونیست دیگر زخمی شد. منابع آگاه فلسطینی با اعلام این خبر افزودند نیروهای امنیتی و پلیس رژیم صهیونیستی عاملان این حادثه را تحت تعقیب قرار داده‌اند.

طرحی برای ممنوعیت فیلمبرداری از توحش صهیونیست‌‌ها
کنست (پارلمان رژیم صهیونیستی) در حال بررسی طرحی است که به موجب آن گرفتن عکس یا فیلم از نظامیان این رژیم حین برخورد با فلسطینیان ممنوع خواهد بود. ارائه‌کنندگان این طرح  اعلام کردند ثبت اعمال خشونت‌بار نظامیان این رژیم توسط دوربین‌های رسانه‌های جمعی می‌تواند «جنایت‌های جنگی» نظامیان وابسته به وزارت جنگ این رژیم را به نمایش گذارد.