حمیدرضا صدر: رئیس باشگاه خوابش را نمی‌دید در چنین مخمصه‌ای گرفتار شود. او آمادگی رویارویی با چنان لحظه‌ای را نداشت، نه نداشت. همیشه او بود که مربیانش را اخراج می‌کرد، فلورنتینو پرس. ولی نه آن روز، نه آنجا. نه در سالن کنفرانس والدبباس. آن روز همه چیز برای پرس بزرگ دست‌نیافتنی وارونه شده بود. این‌بار مربی‌‌‌‌اش بود که بی‌اعتنا به پیشنهادهایش خبر از رفتنش داده بود، مربی‌اش: زین‌الدین زیدان. آن هم پس از فقط 5 روز پس از فتح پیاپی سومین لیگ قهرمانان. پس از 110 ساعت از بالا بردن جام زرینه‌بال. زیدان دوباره همه را حیرت‌زده کرده بود. چنانکه در آخرین بازی‌‌‌‌اش برای فرانسه همه را با آن ضربه سر به سینه ماتراتزی میخکوب کرد ولی این بار پرس بیش از دیگران میخکوب شده بود. او در کنفرانس مطبوعاتی کنار زیدان نشست. با جامه‌ای تیره و چهره‌‌‌‌اش دژم. نمی‌دانست چه پاسخی به خبرنگارها بدهد. برخلاف همیشه آماده نبود و نشانی از آرامش فلورنتینویی در چشمان و خطوط صورتش به چشم نمی‌خورد. روشن‌‌‌‌‌ترین پاسخ پرس این بود «زیدان راهی برای ماندن نگذاشته بوده» و همه چیز برایش «مطلقا غیرمنتظره» بوده. زیدان بیشتر پاسخ‌ها را با «نمی‌دانم»، «خیر» و «شاید» داده بود («آیا اگر رئال در فینال کی‌یف شکست می‌خورد می‌ماندید؟ شاید»). وقتی پرس در پایان گفته بود «چه روز غم‌انگیزی»، زیدان جواب داده بود «ولی برای من روز غم‌انگیزی نیست» و سپس بلند شده و با پرس دست داده و سالن را ترک کرده و رفته بود. زیدان طی 2 سال و نیم نشستن روی آن نیمکت داغ همان جور دل‌ها را برده بود که طی حضورش در میدان ربوده بود، با صمیمیت و آرامش. با 9 جام بالا برده طی 878 روز که یعنی متوسط یک جام طی 16 بازی، یعنی درخشان‌‌‌‌‌ترین عصر رئال در دوران معاصر، یعنی احتمالا تکرار نشده‌‌‌‌‌ترین رکورد تاریخ. در عین حال کمتر مربی رئال توسط غیررئالی‌ها چنین مورد احترام بود. در زیدان وقاری جاری بود که حریفان را هم به تحسین وادار می‌کرد، برخلاف مثلا مورینیو که در مادرید با همه سر جنگ داشت یا حتی آنچلوتی که به‌رغم آرامش، عاری از صمیمیت زیزو بود. برای دستیابی به جزئیات وداع غیرمنتظره زیدان با رئال باید صبر کرد ولی دلیل کلی‌‌‌‌اش روشن بود. او نمی‌خواست به سرنوشت مربیان پیش از خود در برنابئو دچار شود، به سرنوشت دل‌بوسکه، کاپلو، بنیتس، آنچلوتی و خیلی‌‌های دیگر. نمی‌خواست طناب سرنوشتش در دستان پرس یا رسانه‌‌های بی‌ترحم اسپانیایی و طرفداران بی‌تاب رئال قرار بگیرد. نمی‌خواست در سیاهه یکی از آن مربیان اخراج شده دیگر در برنابئو قرار بگیرد. او آنقدر در مادرید بوده- هم به عنوان بازیکن و هم مربی- تا بداند طعم پیروزی‌‌های بزرگ در رئال برای مربیانش چقدر کوتاه است. تا بداند تاریخ باشگاه رئال آنقدر پرافتخار بوده که ردیف کردن جام‌ها در ویترینش خیلی زود عادی به نظر می‌رسد. زیدان بلندی موج‌‌های برنابئو را دیده بود... پرس هم همان موج‌ها را بارها دیده بود ولی انتظار نداشت موج‌‌های توفانی به سوی او هجوم آورند، آن هم بلافاصله پس از سومین قهرمانی پیاپی اروپا. سرجیو راموس هنوز جام را بالا نبرده بود که کریستیانو رونالدو با تاکید بر واژه «بود»، جمله «حضورم در مادرید معرکه بود. در چند روز آتی پاسخ طرفداران را خواهم داد» را بر زبان آورد و همه را گیج کرد. زیدان در مصاحبه مطبوعاتی پس از بازی در پاسخ خبرنگاران در آن باره گفت «می خواین چی بگم؟ نمی‌تونم چیزی که رونالدو گفته رو تغییر بدم». روز بعد همان طرفداران در مادرید طی جشن بزرگ شعار «رونالدو بمان» را سر دادند و گرت بیل ته اتوبوس ایستاد و کسی نمی‌دانست در برنابئو می‌ماند یا می‌رود. کسی نمی‌دانست زمزمه ورود نیمار به رئال راست است یا دروغ... و از همه بزرگ‌‌‌‌‌‌تر کسی نمی‌دانست زیدان 4 روز بعد وداع خواهد کرد. فلورنتینو پرس خوابش را نمی‌دید در چنین مخمصه‌ای گرفتار شود. نه نمی‌دید. حالا معمای انتخاب مربی پس از زیدان بزرگ‌‌‌‌‌ترین چالش مدیریتی پرس شده. همان مربی‌ای که خوب می‌داند در سایه درخشش بی‌حصر زیدان محو خواهد شد.
یوگی لو یا پوچتینو؛ گزینه‌های قطعی رئال‌مادرید
پوچتینو نخستین گزینه رئال برای جانشینی زیدان و در صدر فهرست فلورنتینو پرز است. سپیدپوشان قصد دارند هر چه سریع‌تر مذاکرات با سرمربی آرژانتینی را تمام کرده و کار انتقال او به سانتیاگو برنابئو را یکسره کنند. همان‌طور که دیروز مشخص شد، قرارداد جدید پوچتینو با تاتنهام، بند ویژه‌ای برای رئال‌مادرید ندارد ولی توافقی بین دنیل لوی و پوچتینو انجام شده که اگر سرمربی آرژانتینی بخواهد راهی رئال‌مادرید شود، باشگاه اسپرز اجازه جدایی‌اش را بدهد. لوو دیگر گزینه رئالی‌هاست که سپیدپوشان با او تماس گرفته‌اند. قرارداد لوو با تیم‌ملی آلمان تا سال 2022 اعتبار دارد و پرز سعی دارد متوجه شود آیا سرمربی آلمانی تمایلی به حضور در مادرید خواهد داشت یا نه. در طول پنجشنبه عصر، خوزه آنخل سانچز، رامون مارتینز و فلورنتینو پرز که همگی از مدیران ارشد باشگاه هستند، گزینه‌ها را بررسی کرده‌اند ولی هنوز به تصمیم قاطعی نرسیده‌اند.
سایه زیدان روی سر خروس‌ها
از زیدان همواره به عنوان سرمربی آینده تیم‌ملی فرانسه یاد می‌شد و دیدیه دشان هم در پایان جام‌جهانی از سمت خود کنار خواهد رفت. بنزما که همواره زیدان به خاطر بازی دادن به او مورد انتقاد قرار گرفته، از سال 2015 به دلیل مسائل انضباطی به تیم‌ملی فرانسه دعوت نشده و حالا صحبت‌های بنزما در خداحافظی با زیدان، شک و شبهه‌های فراوانی ایجاد کرده است. بنزما در توئیتر نوشت: «افتخار بازی کردن با تو را نداشتم برادر ولی این افتخار را داشتم که تو مربی من باشی. بنابراین از اعماق قلبم، از آنچه برایم در این مدت انجام دادی سپاسگزارم. هر آنچه برایت رخ می‌دهد، در آن موفق باشی و شاید اگر خدا بخواهد، دوباره بزودی تو را ببینم.» قرارداد دشان تا سال 2020 اعتبار دارد ولی جایگاه او در تیم متزلزل شده و ناکامی در روسیه می‌تواند با اخراج او همراه شود.
 

نیویورک‌تایمز فاش کرد کمپانی نایکی قصد دارد مانع استفاده از کفش‌‌های این کمپانی توسط بازیکنان ایران در جام‌جهانی شود. با خروج آمریکا از برجام و اعمال دوباره تحریم‌ها علیه ایران، کمپانی‌‌های آمریکایی برای جلوگیری از اقدامات دولت این کشور، در حال قطع همکاری با ایران هستند و در این بین، بعضی از این کمپانی‌ها تصمیمات عجیبی هم اتخاذ می‌کنند. از جمله کمپانی نایکی که قصد دارد استفاده از کفش‌‌های این کمپانی توسط بازیکنان ایران را ممنوع کند. در چنین شرایطی، کمپانی آلمانی آدیداس می‌تواند خود را از حالا و قبل از آغاز رقابت‌‌های جام‌جهانی برنده جدال با رقیب خود یعنی نایک بداند، چرا که آدیداس امسال البسه تیم‌‌های بیشتری را تولید کرده است. البته این کمپانی آلمانی که اسپانسر رسمی تورنمنت نیز هست، احتمالا انتظار تاثیر مالی اندکی را دارد به این دلیل که رقابت‌‌های امسال در کشور روسیه برگزار می‌شود؛ کشوری که اقتصاد در آن افت کرده است. کسپر رورستد، مدیرعامل آدیداس در اوایل ماه مه‌ گفت: جام‌جهانی روسیه فرصت‌‌های مالی کمتری را نسبت به دوره قبلی آن در برزیل به همراه خواهد داشت اما در عین حال ما به آن نگاه ویژه‌ای داریم چون راه جذابی برای رساندن برند ما به زندگی در سطح جهانی است. از زمان جام‌جهانی 2014 به بعد، آدیداس خیلی سریع در زمینه‌‌های غیرفوتبالی فروش خود را رشد داده است و بویژه در بازار آمریکا برای بیرون راندن نایکی از رقابت خیلی تلاش کرده است. با این حال، فوتبال کماکان برای باقی ماندن تصویر آدیداس در ذهن‌ها، حائز اهمیت است؛ با اشاره به اینکه این کمپانی از سال 1970 تولید‌کننده توپ جام‌جهانی است و تا سال 2030 برای اسپانسرینگ این رقابت‌ها قرارداد دارد. همچنین هفته گذشته اعلام شد همکاری آدیداس و رقابت‌‌های لیگ قهرمانان اروپا تا سال 2021 تمدید خواهد شد. پس از اینکه نایکی در جام‌جهانی 2014 برای نخستین‌بار توانست لباس تیم‌‌های بیشتری را نسبت به آدیداس تولید کند، کمپانی آلمانی به رقابت بازگشت و امسال برای 12 تیم لباس تولید کرد که قدرتمندانی چون آلمان، اسپانیا و همچنین روسیه میزبان از جمله آنها هستند. نایکی در این دوره از جام‌جهانی تولید‌کننده لباس 10 تیم است که از برزیل، فرانسه و انگلیس به عنوان مهم‌‌‌‌‌ترین آنها می‌توان یاد کرد. مارک پارکر، مدیر اجرایی نایکی 2 ماه پیش گفت: جام‌جهانی اتفاق بسیار مهمی در ورزش است و ما به دنبال تقویت انرژی آن هستیم. در حالی که بستن قرارداد با تیم‌ها برای فروش لباس مهم است، یک اتفاق مهم‌‌‌‌‌‌تر برای کمپانی‌ها، در اختیار گرفتن اسپانسرینگ کفش‌‌های ستاره‌‌های فوتبال مانند کریستیانو رونالدو (نایک) و لیونل مسی (آدیداس) است. نایکی انتظار دارد 60 درصد کل بازیکنانی که در جام‌جهانی روسیه بازی می‌کنند، کفش‌‌های این کمپانی را بپوشند که حدود نیمی از بازیکنان آلمان و اسپانیا و سه‌چهارم روس‌ها در این آمار قرار دارند، با وجود اینکه لباس‌‌های آدیداس را به تن می‌کنند.
ایران، استثنای نایکی در جام‌جهانی 2018
یک استثنا برای این موضوع، ایران است. این کشور با تحریم‌‌های آمریکا و دونالد ترامپ روبه‌رو است. به همین دلیل نایکی اعلام کرده هیچ‌کدام از بازیکنان این تیم نمی‌توانند کفش‌‌های نایکی بپوشند و این در حالی است که لباس‌‌های آنها را نیز آدیداس تامین کرده است.
پوما در رده سوم، پشت‌سر غول‌ها
 سومین کمپانی، پوما است که اسپانسر تنها 4 کشور تقریبا متوسط در جام‌جهانی است. پوما در جام‌جهانی قبلی اسپانسر 8 تیم بود و با صعود نکردن مهم‌‌‌‌‌ترین تیم تحت قراردادش یعنی ایتالیا، شکست بزرگی در این دوره متحمل شده است. کمپانی آدیداس در سال 2014 فروش محصولات فوتبالی خود را 1/2 میلیارد یورو اعلام کرد. در آن سال 14 میلیون توپ رسمی رقابت‌ها و 8 میلیون لباس فروخته شد که 3 میلیون متعلق به تیم قهرمان یعنی آلمان بود. در سال 2016 هم این آمار به 5/2 میلیارد یورو افزایش یافت ولی یک درصد از درآمد کل آدیداس کم شده بود و از 5/14 درصد به 5/13 درصد رسیده بود.

فدراسیون فوتبال روابطش را با یونان تعلیق کرد
فدراسیون فوتبال ایران درباره 2 دیدار برابر یونان و کوزوو بیانیه‌ای صادر کرد. در این بیانیه آمده است: در پی لغو یک‌طرفه دیدار آماده‌سازی بین تیم‌های یونان و ایران از سوی فدراسیون فوتبال یونان، بدین وسیله فدراسیون فوتبال ایران اعلام می‌کند: لغو این دیدار که برای دوازدهم خرداد و در روز فیفا برنامه‌ریزی شده بود، آسیبی جدی به برنامه تیم‌ملی فوتبال ایران در مرحله نهایی اردوی آماده‌سازی جهت حضور در جام‌جهانی 2018 وارد کرد. برخلاف ادعاهای اعلام شده، تیم‌ملی فوتبال ایران همواره آماده بازی در یونان بود، کمااینکه مستندات رد و بدل شده میان 2 فدراسیون حکایت از این موضوع دارد. فدراسیون فوتبال ایران با گزارش موضوع به فیفا پیش خواهد رفت و تمام اقدامات قانونی برای جبران خسارت‌های ایجاد شده در زمینه ورزشی و مالی را انجام خواهد داد. تا زمان اقدام فیفا نسبت به این گزارش، فدراسیون فوتبال ایران اعلام می‌کند که روابطش را با فدراسیون فوتبال یونان به حالت تعلیق درمی‌آورد.

لیگ هجدهم فوتبال قرعه‌کشی شد
با برگزاری مراسم قرعه‌کشی لیگ هجدهم فوتبال، برنامه کامل فصل جدید این رقابت‌ها مشخص شد. مراسم قرعه‌کشی لیگ برتر فوتبال پنجشنبه شب در سالن همایش‌های بین‌المللی رازی برگزار شد و تیم‌ها حریفان خودشان را در ۳۰ هفته این رقابت‌ها شناختند. طبق برنامه اعلام شده توسط سازمان لیگ، فصل جدید لیگ برتر از تاریخ ۴ مردادماه آغاز می‌شود. همچنین پیش از آغاز لیگ برتر، استقلال و پرسپولیس ۲۹ تیرماه در چارچوب سوپرجام فوتبال ایران، داربی ۸۷ را برگزار خواهند کرد.

کدام بازیکن رئال‌مادرید با زیدان خداحافظی نکرد؟
مهاجم ولزی پس از استعفای زیدان از سمت خود به عنوان سرمربی رئال‌مادرید واکنش نشان نداد. تنها یک بازیکن هیچ واکنشی نسبت به این اتفاق مهم نشان نداد و او کسی نیست جز گرت بیل.  مهاجم ولزی دوران‌ متفاوتی را از زمان حضور زیدان در رئال‌مادرید گذراند.  در شروع کار سرمربی فرانسوی، او در ترکیب اصلی حضور داشت و زیدان از او حمایت می‌کرد اما آسیب‌دیدگی‌ها و پیشرفت مارکو آسنسیو و لوکاس واسکس باعث شد بیل نیمکت‌نشین شود. مهاجم ولزی از نیمکت‌نشینی‌اش ناراضی بود و پس از درخشش در فینال لیگ قهرمانان اروپا (برابر لیورپول دبل کرد) به رسانه‌ها گفت: دوست داشتم از ابتدا به میدان می‌رفتم. علاوه بر بازیکنان کنونی مادرید، خاویر تباس (رئیس لالیگا)، رائول گونسالس (مهاجم پیشین رئال‌مادرید) و ژاوی آلونسو (هافبک پیشین رئال‌مادرید) نیز نسبت به استعفای زیدان واکنش نشان دادند.

آقاخان به استقلال پیوست
مهاجم فصل قبل تیم فوتبال پیکان با عقد قراردادی سه‌ساله به استقلال پیوست. مرتضی آقاخان، مهاجم فصل پیش تیم فوتبال پیکان با عقد قراردادی 3 ساله به استقلال تهران پیوست. آقاخان نخستین خرید آبی‌های پایتخت برای لیگ هجدهم است.

اعلام مبلغ انتقال قلی‌زاده به شارلروا
یک سایت بلژیکی از مبلغ انتقال هافبک سایپا به باشگاه شارلروای بلژیک پرده برداشت. سایت dhnet بلژیک خبر داد که باشگاه شارلروا هفته آینده رسما یک بازیکن دیگر به نام امید نورافکن، بازیکن باشگاه استقلال ایران را به خدمت خواهد گرفت.  چند روز پیش علی قلی‌زاده، هافبک تیم سایپا با قراردادی ۲ ساله به این تیم پیوسته بود. مبلغی که شارلروا برای جذب قلی‌زاده صرف کرده است حدود ۳۵۰ هزار یورو است. توافق نهایی با نورافکن نیز انجام شده است و این مدافع هفته آینده با مبلغ ۲۵۰ هزار یورو به شارلروا منتقل می‌شود. کاوه رضایی، مهاجم سابق استقلال از فصل گذشته برای شارلروا بازی می‌کند. عملکرد درخشان رضایی در طول یک فصل حضور در تیم بلژیکی، مسؤولان این باشگاه را مجاب کرد تا به دنبال جذب بازیکنان ایرانی دیگر بروند.
 

بروک جنین: 3 فصل پیش و در جریان تساوی اورتون و لیورپول در داربی مرسی‌ساید، رفتار متفاوت طرفداران قرمزهای آنفیلد موجی از تناقض را بین اهالی فوتبال ایجاد کرده بود. انگار یک معنای عجیب و گنگ از سبک طرفداری لیورپولی‌ها به چشم می‌خورد و هضم این موضوع بسیار سخت به نظر می‌رسید. مردهایی که به ادعای خودشان عشق به تیم‌شان را حتی به همسران‌شان ترجیح می‌دهند، خیلی از کسب تساوی مقابل دشمن دیرینه ناراحت نبودند. زمان ولی گذشت و دوباره همه چیز مشخص شد. لیورپولی‌ها در آن زمان هم همان کسانی بودند که مرز باریک بین طرفداری و هواداری را درک می‌کردند اما احساساتی که ریشه در اخراج براندن راجرز داشت، به آنها اجازه نمی‌داد درست درباره چیزی که می‌خواستند فکر کنند. حال و روز هواداران بعد از جدایی استیون جرارد اصلاً خوب نبود و راجرز بر خلاف گذشته این‌بار نتوانسته بود انتظارات را برآورده کند. همین شد که فریاد لیورپولی‌ها به آلمان رسید تا کسی که حتی زمزمه آمدنش هم می‌توانست جذاب باشد، برای تجربه اتمسفر بی‌نظیر آنفیلد وسوسه شود. کلوپ با کارهای بزرگی که در بوندس‌لیگا انجام داد تبدیل به شخصیت کاریزماتیک و محبوب دنیای فوتبال شد. ربودن 2 جام قهرمانی متوالی از دست باواریایی‌ها، کسب یک عنوان قهرمانی در دی‌اف‌بی‌پوکال و البته رسیدن به فینال لیگ قهرمانان اروپا سال 2013، دستاوردهای کلوپ در تیمی بود که دوست نداشتنش کار سختی برای اهالی فوتبال شده بود. او با خط حمله متشکل از لواندوفسکی، رویس و گوتزه دل همه را به‌دست آورد، از نبوغ فکری ایلکای گوندوغان بیشترین استفاده را می‌برد و سوبوتیچ و متس هوملس را به 2 بازیکن رهبر تبدیل کرده بود. در کنار همه اینها از تبدیل کردن «سیگنال‌ایدونا پارک» به جهنم دشمنان نباید عبور کنیم، بویژه در شب شکست 4 بر یک رئال مادرید اسپانیا. در لیورپول نیز همه چیز مطابق انتظار شروع شد؛ همان شور و حال همیشگی و همان سبک خاص مربیگری. خط آتش کلوپو در انگلیس حتی کمی خطرناک‌تر از خط مثلث هجومی او در دورتموند بود و از این می‌شد فهمید سبک بازی همان سبک جذاب قبل است. سادیو مانه، محمد صلاح و روبرتو فیرمینو 3 بازیکنی هستند که نقش ابزارهای اصلی یورگن را برای تبدیل کردن لیورپول به تیم مورد علاقه نه فقط هواداران خودش بلکه دنیای فوتبال ایفا می‌کنند، درست همانند کاری که با دورتموند کرد البته که کار کلوپ با لیورپول اصلاً راحت نبود. مسیری که امروز به موفقیت رسیده از اکتبر 2015 و در حالی آغاز شد که شرایط باشگاه به هیچ عنوان خوب و قابل مقایسه با فصلی که تا یک قدمی قهرمانی رفتند، نبود. ستاره‌هایی مثل رحیم استرلینگ و لوئیس سوارس دیگر لباس قرمز لیورپول را به تن نداشتند و کاپیتان جرارد هم دور از خانه مشغول ادامه فعالیت بود. تیم در رده دهم جدول دیده می‌شد و این وضعیت فرسنگ‌ها با خواسته هواداران فاصله داشت. کلوپ اما تیم را به 2 فینال «اف‌ای‌کاپ» و «لیگ اروپا» رساند. هر چند در هر دو فینال با شکست مقابل منچسترسیتی و سویا روبه‌رو شد ولی نشانه‌های امیدواری و تغییر در بین هواداران موج می‌زد. پیروزی 4 بر 3 مقابل دورتموند در یک‌چهارم نهایی لیگ اروپا، بزرگ‌ترین نشانه شروع یک تغییر اساسی بود. فصلی که او با لیورپول شروع کرد یک فصل نفسگیر بود به طوری که خیلی‌ها راضی به نگرفتن جام اما تماشای بازی چنین تیم جذابی بودند. انگار همه مطمئن بودند انتهای این مسیر به نقطه خوبی متصل خواهد شد. هر چند در پایان فصل سوم، کلوپ و لیورپول به فینال لیگ قهرمانان هم رسیدند ولی ناکامی‌های دنباله‌دار کلوپو در فینال‌ها، هنوز دست از سر او برنداشته و این در حالی‌ است که طرفداران همچنان راضی هستند، حتی اگر به آنها طعنه‌زده شود که همیشه برای فصل بعدی امیدوار می‌مانند، باز هم آنها تیم دوست‌داشتنی کلوپ را با ریسک تغییر مربی عوض نمی‌کنند. دیووک اریگی، بازیکن 2 فصل پیش لیورپول بعد از کسب پیروزی دراماتیک مقابل دورتموند گفته بود: «کلوپ در بین 2 نیمه کاری کرد که ما نتوانیم بازنده از زمین بیرون بیاییم. او از ما خواست تا یک شب رویایی برای هواداران بسازیم. به جرات می‌توانم بگویم اگر کسی غیر از کلوپ این حرف را به ما می‌زد، حسی که آن شب در ما به وجود آمد تکرار نمی‌شد.» کلوپ کسی‌ است که درست در لحظه تمام شدن‌ها، خون را دوباره به رگ‌های تیمش تزریق می‌کند. درست وقتی که همه ناامید هستند با میمیک‌های خاص صورتش انگار به همه می‌گوید «آخرین چیزی که نمی‌میرد، امید است.» او بدون‌شک در حال حاضر بیشتر از هر مربی دیگری در دنیای فوتبال روی بازیکنانش تاثیر دارد، حتی اگر او همین چند شب پیش جام قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا را از دست داده باشد. از سبک بازی جذاب لیورپول تا خوشحالی‌های فیرمینو، از گلباران کردن حریفان تا فضایی که برای اسطوره شدن محمد صلاح ایجاد شده؛ همه اینها بی‌شک از نیمکتی نشأت می‌گیرد که متعلق به کلوپو است، کسی فراتر از یک مربی که برای تیم و طرفدارانش ‌می‌جنگد.