مدیرکل راهداری آذربایجان غربی: آزادراه ارومیه - تبریز، آزادراه نیست.


نکنه وزیر راه هم وزیر راه نیست؟!
 

دبیرسایت هاشمی رفسنجانی: کاش مرگ همه مثل مرگ هاشمی باشد.


آخه همه که استخر اختصاصی ندارن!
 

خسروتاج، معاون وزیر صنعت: دلیل گرانی خودرو را نمی‏دانم.


به نظرت ابرام آقا سوپرگوشت می‌داند؟

سخنگوی وزارت بهداشت: برای نشان دادن آزمایش، به پزشک ویزیت ندهید.


متأسفانه پزشک ما ماچ قبول نمی‏کنه!
 

مدیرعامل توانیر: مردم ده درصد صرفه جویی کنند، قطعی برق نخواهیم داشت.

بدون انرژی هسته‏ای، چندوقت دیگر اصلاً برق نخواهیم داشت!
 

سخنگوی وزارت خارجه: کره شمالی مراقب بدعهدی‏های آمریکا باشد.

مشاوره توسط تیم مذاکره‏کننده مجرب، با 100 % تخفیف برای هم‏قاره‏ای‏های عزیز.
 

رییس اتاق بازرگانی: فقط برخی شرکت‌های خاص دلار 4200 تومانی گرفتند.

لابد ژن خاص داشتند بَبَم جان!

رییس دولت: مشکل اقتصادی نداریم، توقع مردم را بالا نبرید!

خُب دیگه! بفرموده، بیارید پایین!

وای اگر کار من و عشق به آنجا بکشد
هم به «ناجا» بکشد هم به «نزاجا» بکشد

سکه چون در نوسان است چنین دلبرمان
روز و شب مهریه اش را به رخ ما بکشد

آنقدر در طلب سکه دویدم، باید
مرد نقاش «دل» و «دستِ» مرا «پا» بکشد

گرچه البته حباب است ولی عمر حباب
آنقدر نیز نباید به درازا بکشد

زندگی سیر عجیبیست که در آن دیدم
مهر پایین بکشد، سکه که بالا بکشد

مهریه، سکه، طلا، خانه و شغلی درخور
نکند کار من و عشق به اینها بکشد
 

سوپرمن از آنجا که می دانست این روزها سرعت کاهش ارزش پول از فِلش هم بیشتر است گفت بهتر است با بتمن یک مشاوره ای کنم و این پولهای پس اندازم را در جایی سرمایه گذاری نمایم. بالاخره او پولدار همه قهرمان هاست.

بتمن : الو ....ب ...بف....بفرما.....یین.
سوپرمن :الو داداش باز تو غارتی؟


صد بار بت گفتم اونجا موبایل خوب آنتن نمیده جاتو عوض کن.
بتمن: دستم بنده چیکار داری؟
سوپرمن: داداش به نظرت الان بهتره رو چی سرمایه گذاری کرد؟
بتمن : ببین اگه سکه و ماشین نخریدی حتما طلا بخر. یه آشنا هم دارم دلار جهانگیری میده خواستی جورش کنم.
سوپرمن: داداش طلا خوبه. اتفاقا دایانا هم یه مدت دلش انگشتر می‌خواست. خیلی مخلصم بای.

سپس راهی طلا فروشی شد و از مغازه‏دار قیمت انگشتری را پرسید.
مغازه دار گفت : قابل نداره. دو و دویست...
سوپرمن متوجه شد کارت در جیب


لباسهای عادی‏اش است . پس با عجله برگشت و کارت را برداشت.
مغازه‏دار گفت : قابل نداره. دو و هفتصد..
سوپرمن گفت: ای بابا چرا؟
مغازه‏دار گفت: حبابه و اصلا نگران نباشید. سوپرمن متوجه شد که کارت را اشتباهی آورده، پس باز برگشت و کارت دیگری آورد.
مغازه دار گفت : قابل نداره. سه و صد...
سوپرمن باز شاکی شد اما مغازه‏دار ضمن دعوت او به آرامش گفت حبابی بیش نیست. سپس انگشتر را حساب نمود. سوپرمن که بسیار ناراحت بود، رفت خانه!
 

الان مثل قدیمها نیست که برای حباب ساختن کلی به مغزت فشار بیاوری و فسفر بسوزانی! اصلا نیازی نیست کاری کنی، به لطف مسئولین، حباب خود به خود ساخته می‌شود.
یک زمانی حباب را برای بازی می‌ساختند و برای آن زحمت زیادی می‌کشیدند. مثلا آب و ریکا قاطی می‌کردند و با لوله خودکار و با یک تمرکز و ملاحظه خاصی در آن فوت می‌کردند تا چندتا حباب ازش بزند بیرون و یک جماعتی شاد شوند، البته این روش تلفاتی هم داشته چرا که عده‏ای تازه کار و شیفته شهرت، برای ساختن حباب بیشتر، نفس را در سینه حبس می‌کردند تا با یک فوت جانانه، حباب بیشتری بسازند و کل آب ریکا می‌رفت در حلقشان.
بعدها از همین نبوغ استفاده کردند و بدون اینکه از مخترع آن اجازه بگیرند انواع حباب‏سازها را ساختند تا دیگر برای حباب ساختن اینقدر خودمان را به زحمت نیندازیم و تلف نشویم. فقط کافی است فوت کنی.
اما در حال حاضر برای حباب ساختن حتی نیاز نیست فوت کنی، این بار مسئولین وارد عمل شدند و انواع حباب‌ها را از تولید به مصرف ساختند که از تنوع زیادی هم برخوردار هستند، این حباب ها که گفته می‌شود دائمی نیستند نفس مردم را کاملا در سینه حبس کرده‏ و همینطور تعدادشان افزایش می‏‏یابد.
اینطور که مسئولان پیش می‌روند احتمالاً در آینده‏ نزدیک، حباب بخوریم، حباب بنوشیم، حباب بپوشیم و حتی در یک زندگی حبابی دست و پا بزنیم.
 

- گراز برای حفاظت از نسل خود، رییس سازمان حفاظت محیط زیست را خورد.
- کارگرها به زیرخط فقر می‌روند
- تصمیمات ارزی دولت از بس‌ پخته بود، از هم وا رفت
- آب پاکی را روی دست مدیرعامل هما ریختند، همه چرک ها را شست
- حبابها که بترکند تازه نفس کشیدن راحت می‌شود
- خجالت آورتر از تورم، اًفت ۱۷۵هزارتومانی قیمت سکه است
 

اگرچه سخت مشغول تلاشی
دیگه وقتش شده از هم بپاشی

شبیه وصله‏ ناجور و معیوب
باید از آسیا فوری جدا شی

تموم خواهش تاریخ اینه
که اصلاً جزو جغرافی نباشی

زیر بارون موشکهای غزه
خودت هم میدونی که آش و لاشی

تو اون تقویم بیست و پنج ساله
درسته اولاشه، آخراشی
 

یک روز شیخ پشت تریبون شد و بگفت
یک بچه از توافق لوزانم آرزوست

این بچه هر چه خواسته ام زود می‌دهد
هر چیز از گذشته و الانم آرزوست

این بچه نیست، غول چراغ است، هر چه هست
مطرح کنید، شادی ایرانم آرزوست

من نزد غول رفتم و دل خوش به آرزو
گفتم به غول، پول فراوانم آرزوست!

یک شغل خوب و بنز و دلار هزاری و
اجناس مفت و مسکن ارزانم آرزوست

گفتا فقط برای خودت آرزو نکن
گفتم عروس واسه‌ مامانم آرزوست!

زان سو یکی بگفت که عشقم امیرعلی
زین سو یکی بگفت که مژگانم آرزوست

سرهنگ بهر دوره‌ با زن نشستگی‌اش
با اقتدار گفت که نیسانم آرزوست

آن دیگری به دخترعمویش اشاره کرد
با خنده - گریه گفت که ایشانم آرزوست

«خوش تر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست»
حالا که نیست، وصلت آسانم آرزوست

هرچند ازدواج مهم تر زِ نان بُود!
هرگز نگفته‌ایم فقط نانم آرزوست

هرکس ز آرزوی خودش گفت و شیخ هم
فرموده بود پرتو تابانم آرزوست

تا اینکه خر دوباره لگد زد به طفل او
گفتا که پاره کردن پیمانم آرزوست

دی شیخ با ترامپ همی گفت: کُرّه خر!
از جفتکت ملولم و انسانم آرزوست

دشمن همیشه خر بُود، این دفعه هم، ولی
آن خر که هی لگد نزند آنم آرزوست

گفتیم یافت می‌نشود شیخ! بیخیال
گفتا اوهوم، البته، می دانم، آرزوست

گفتیم بذر پوچ اگر باز کاشتی
دیگر نگو که باغ و گلستانم آرزوست!