گروه بین‌الملل: آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان که از سال 2005 میلادی بر این مسند تکیه زده، بعد از پیوستن 2 آلمان و فرو ریختن دیوار برلین رکورددار این منصب در آلمان متحد بوده است. حضور او اما در راس حزب دموکرات - مسیحی آلمان رکورد بیشتری را ثبت کرده است؛ مرکل از سال 2000 سکان حزب دموکرات مسیحی را در اختیار گرفت و توانست مراحل رشد این حزب را در مناطق مختلف آلمان مهیا کند تا این حزب بتواند تمام رقبای سیاسی خود را عملا در آلمان شکست دهد. اما مرکل گفته است ماه آینده از ریاست حزب کناره‌گیری خواهد کرد و از سال 2021 دیگر صدراعظم آلمان نخواهد بود و برای تصدی این پست کاندیدا نمی‌شود. چرا مرکل این تصمیم را گرفته است و آیا اروپای بدون مرکل می‌تواند شاکله خود را حفظ کند؟ مرکل یکی از عوامل حفظ اتحادیه اروپایی به شمار می‌رود، زیرا سیاست‌های کلی حزب او موافقت با پذیرش مهاجران و حفاظت از اتحادیه اروپایی بود. اما چرا مرکل تصمیم گرفته است مسیر سیاسی خود را تغییر دهد؟ برای پاسخ به این سوال باید به نتایج انتخابات منطقه‌ای در آلمان اشاره کرد؛ گزارش‌ها حاکی از آن است که در پی نتیجه نه چندان مطلوب انتخابات ایالتی هسن، از مرکل خواسته شده از ریاست حزب کناره‌گیری کند. با این حال رسانه‌های آلمان اعلام کردند مرکل اگرچه قصد ندارد در انتخابات حزبی که ماه دسامبر برگزار می‌شود، شرکت کند اما همچنان صدراعظم باقی خواهد ماند؛ این نخستین بار است که موضوع صدراعظمی آلمان از ریاست حزب از هم جدا می‌شوند. در جریان انتخابات ایالتی در ایالت هسن، حزب دموکرات - مسیحی به رهبری مرکل اگر چه توانست بیشترین میزان رای را کسب کند اما آرای به دست آمده در مقایسه با دور قبل، کاهش قابل ملاحظه‌ای داشت. متحدان مرکل در حزب سوسیال دموکرات  (SPD) هم در جایگاه دوم قرار گرفتند. چندی پیش هم در جریان انتخابات ایالت بایرن، حامیان مرکل نتوانستند نتیجه مطلوبی کسب کنند.
انتظار می‌رود فشارها بر حزب دموکرات ‌مسیحی از جانب سوسیال‌ دموکرات‌ها که هم‌اکنون در دولت ائتلافی حضور دارند، افزایش یابد. «آندرا نالز» رئیس سوسیال ‌دموکرات‌ها تهدید کرده است در صورتی که در سیاست موجود پیشرفتی وجود نداشته باشد، از دولت ائتلافی خارج خواهد شد. در همین حال نباید از نظر دور داشت که ایالت هسن، از جمله مناطقی بود که حزب سوسیال- دموکرات دهه‌ها بر آن تسلط داشت؛ موضوعی که در سال 1999 به پایان رسید. از آن هنگام تاکنون، سکان هدایت این ایالت به‌عهده یک ائتلاف حکومتی به‌رهبری حزب دموکرات - مسیحی آلمان، حزب صدراعظم این کشور است.
 این روزها دولت ائتلافی مرکل شرایط خوبی ندارد. بعد از مناقشات سخت در دولت ائتلافی آلمان بر سر مساله سرنوشت رئیس سازمان اطلاعات داخلی که بر اساس نظرسنجی‌ها به ضعف کم‌سابقه دولت ائتلافی آلمان منجر شد، چندی پیش هم «فولکر کایدر» نماینده بانفوذ حزب دموکرات- مسیحی در پارلمان آلمان و مهم‌ترین معتمد مرکل که حدود 13 سال ریاست فراکسیون احزاب متحد مسیحی را بر عهده داشت با وجود حمایت قاطع مرکل برای انتخاب مجدد در انتخابات درون‌حزبی روز سوم مهرماه در برابر رقیب ناشناخته خود شکست خورده و این مسؤولیت را به وی واگذار کرد که این مساله شکست بزرگی برای صدراعظم آلمان محسوب می‌شود. نتایج نظرسنجی‌های اخیر هم نشان می‌دهد میزان محبوبیت مرکل و حزبش در بین شهروندان بشدت کاهش پیدا کرده و بسیاری از شهروندان خواهان کناره‌گیری وی و برگزاری انتخابات مجدد هستند.
مرکل سکان آلمان را به یک هم‌حزبی خواهد داد؟
در آلمان مرسوم نیست کسی پست یا هدایت مجموعه‌ای را که بر عهده داشته است به فرد دیگری بسپارد، شاید از امپراتوری پروس این سنت باقی مانده باشد اما مرکل قصد دارد یک هم‌حزبی را که دیدگاه‌هایش به وی بسیار نزدیک است برای تصدی ریاست حزب و احتمالا پست صدر اعظمی معرفی کند.
«آنگرت کرامپ کارن باوئر» که وی هم از حزب دموکرات- ‌مسیحی است، یکی از افرادی است که به نظر می‌رسد مرکل تمایل دارد او جانشینش شود. کرامپ کارن باوئر چندین ماه با صفت «مرکل کوچک» خطاب شده بود. این سیاستمدار آلمانی 8 سال از مرکل جوان‌تر است و در سال 2011 رئیس ایالت زارلند شد و تا سال جاری هم در این سمت فعالیت داشت. به نظر می‌رسد ناتوانی مرکل در انتصاب این فرد به عنوان جانشین خود،  شکست دیگری برای صدراعظم آلمان تلقی شود.
نباید از نظر دور داشت که راست‌‌گرایان افراطی بشدت مرکل و دیگر احزاب آلمان در ائتلاف حاکم را به دلیل سیاست‌ پذیرش پناهجویان هدف انتقاد قرار داده‌اند و قدرت گرفتن آنها به منزله خطری برای دولت کنونی خواهد بود. مجموعه وقایع اخیر با توجه به تلاش چند ماهه مرکل به دنبال انتخابات پارلمانی سال  گذشته برای تشکیل دولت کنونی، آینده قطعی و روشن ائتلاف حاکم را در سایه  تردید قرار داده است.

گروه بین‌الملل: رژیم‌های مرتجع عربی دیگر هیچ محدودیتی برای عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی نمی‌بینند و طی هفته‌ها و ماه‌های اخیر این روابط را از حالت محرمانه به سطح علنی رسانده‌اند. این تغییر مواضع تا حدی است که امارات پس از پخش سرود رژیم صهیونیستی در مسابقات جهانی جودو در ابوظبی، از وزیر فرهنگ این رژیم برای بازدید از مسجدی در پایتخت دعوت به‌عمل آورد.  منابع عبری‌زبان گزارش دادند مری ریگو، وزیر فرهنگ و ورزش رژیم صهیونیستی رسما از مسجد «شیخ زاید بن‌سلطان» در ابوظبی بازدید کرد. این وزیر بسیار نژادپرست سال گذشته میلادی نیز در اقدامی تحریک‌آمیز با لباسی که تصویر «قبه الصخره» روی آن طراحی شده بود، در جشنواره سینمایی کن حضور یافت. این بازدید وزیر صهیونیست از مسجد یاد شده بنا به دعوت رسمی شیخ محمد بن‌زاید، ولیعهد ابوظبی صورت گرفته است. این در حالی است که تیم‌های ورزشی به ریاست ریگو در مسابقات شرکت کرده و سرود منحوس رژیم صهیونیستی در قلب پایتخت شیخ‌نشین امارات به صدا درآمد؛ طبیعتا سفر ریگو به امارات نخستین و آخرین نشانه‌های عادی‌سازی روابط نخواهد بود. پیش از آن نیز بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی به عمان سفر کرد،
پیش‌تر از آن نیز تیم‌های ورزشی رژیم صهیونیستی به قطر رفته و پرچم  این رژیم  را در پایتخت آن و همچنین در بحرین برافراشتند. گزارش‌های رسانه‌های عبری‌زبان حاکی ا‌ست  یسرائیل کاتس، وزیر اطلاعات و حمل‌ونقل رژیم صهیونیستی هفته آتی به منظور مشارکت در کنفرانسی درباره حمل‌ونقل بین‌المللی به عمان سفر می‌کند. از سوی دیگر، روزنامه عبری‌زبان یدیعوت آحارونوت نیز از گفت‌وگوهای محرمانه منامه و تل‌آویو جهت آغاز روابط علنی 2 کشور خبر داد، البته باید گفت قطب‌نمای عادی‌سازی که با تلاش سران رژیم اشغالگر فعال شده، به سوی کشورهایی است که برای ائتلاف ناتوی عربی - اسرائیلی تبلیغ می‌کنند اما در پس زمینه، بدون شک روند عادی‌سازی اخیر بیشتر تبلیغی برای طرح «معامله قرن» ترامپ است که انتظار می‌رود طی هفته‌های آتی اعلام شود. زمینه‌سازی برای پذیرش این طرح ضد‌فلسطینی نیز میان کشورهای عربی و اسلامی باید با جا انداختن مساله عادی‌سازی رابطه باشد که رژیم جعلی صهیونیستی را به عنوان یک «کشور» دوست در منطقه معرفی می‌کند.  از آنجایی که دونالد ترامپ و جرد کوشنر، مشاور و داماد ارشد وی امید به موفقیت این معامله بسته‌اند، باید برای اجرایی شدن آن زمینه‌سازی‌های لازم شود تا جریان اخیر عادی‌سازی روابط شکل بگیرد؛ جریانی که رد پای عربستان سعودی و شخص محمد بن‌سلمان، ولیعهد این کشور در آن کاملا محسوس است.

گروه بین‌الملل: خروج آمریکا از پیمان موشک‌‌های کوتاه‌برد و برگزاری بزرگ‌ترین رزمایش نظامی روسیه طی ماه‌‌های گذشته با چین و مغولستان همگی این پیام را می‌دهد که جهان خود را برای یک رویارویی آماده می‌کند. ارتش‌های پیمان‌‌های نظامی مختلف از جمله ناتو در کنار یکدیگر به تمرین‌‌های نظامی می‌پردازند که به نوعی یادآور روزهای جنگ سرد است اما در این بین شمال اروپا که همواره مکانی آرام بوده است، میزبان رزمایش بزرگی است که در آن 50 هزار نیروی نظامی حضور دارند؛ این حضور البته با اعتراضاتی هم همراه بوده است اما نمی‌تواند موتور نظامی غرب را متوقف کند یا جهت آن را تغییر دهد. مردم نروژ علیه بزرگ‌ترین رزمایش ناتو از پایان جنگ سرد تاکنون، دست به راهپیمایی گسترده زدند.  گزارش‌‌ها نشان می‌دهد هزار معترض در میدان ایدسوول در مرکز شهر اسلو پایتخت نروژ دست به تجمع اعتراضی زده و علیه این رزمایش موسوم به «Trident Juncture 2018»  شعارهایی را سر داده‌‌اند‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌. این رزمایش  همان‌طور که اشاره شد با حضور 50 هزار نیرو از 29 کشور عضو ناتو و شرکایش سوئد و فنلاند در حال برگزاری است. اکثر معترضان از گروهی موسوم به «اسلو برای اقدام علیه ناتو» بودند که شامل 27 سازمان از جمله احزاب سیاسی چپ‌گرا و بزرگ‌ترین اتحادیه تجاری نروژ می‌شود. یورونیوز در این راستا گزارش می‌دهد: ینس استولتنبرگ، دبیر کل ناتو درباره این مانور نظامی گفت: «این یک نمایش قوی از قابلیت‌های ما و عزم ما برای همکاری با یکدیگر است. در سال‌های اخیر، معضلات امنیتی اروپا به طرز قابل توجهی بدتر شده است.  ناتو از زمان جنگ سرد خود را با دفاع مشترک منطبق کرده است و مانور 18 TRJE نشانه‌ای از این تطابق است. این تمرینات نظامی که در نزدیکی روسیه انجام می‌شود باعث شد مسکو خشم و نارضایتی خود را نسبت به برگزاری آن ابراز کند. وزیر دفاع روسیه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، تمرینات نظامی ناتو را «مانوری تهاجمی» خوانده بود. نباید از نظر دور داشت آمریکا اعضای ناتو را تهدید کرده بود اگر بودجه‌‌های نظامی خود را افزایش ندهند از این پیمان خارج می‌شود. ناتو آخرین بازمانده اتحادهای نظامی از دوران جنگ سرد است که برای مقابله با بلوک شرق و روسیه ایجاد شد. در حال حاضر کشورهای حاشیه روسیه از جمله گرجستان درصدد پیوستن به این اتحادیه تهاجی نظامی هستند. ناتو در 2 تجربه بیرون از اروپایی خود در افغانستان و لیبی به طور مشخص ناموفق بوده است.

گروه بین‌الملل: دهه 1980 میلادی آمریکا از دیکتاتور عراق صدام حمایت می‌کرد، تنها دلیل این حمایت مخالفت او با دولت ایران بود. آیا آمریکایی‌ها در حال تکرار همان اشتباهی هستند که در دهه 1980 رخ داد؟ ایران و عراق تا سال 1988 با یکدیگر جنگیدند و آمریکایی‌ها از صدام حمایت بی‌چون و چرایی کردند. تجهیز صدام منجر به حمله او به کویت شد و در دهه 1990 آمریکایی‌ها با عملیات «روباه صحرا» صدام را که خود تسلیح کرده بودند به عقب راندند و پس از تحریم‌های طولانی‌مدت و برنامه‌های متعددی چون نفت در برابر غذا بالاخره با یورش و اشغال عراق او را از مسند قدرت به زیر کشیدند.
 آیا این سناریو درباره بن‌سلمان نیز قابل تکرار خواهد بود؟ درباره این مهم باید به گفت‌وگوی ترامپ با نشریه «وال استریت ژورنال» اشاره کرد. در این گفت‌وگو رئیس‌جمهوری آمریکا ضمن تایید گفت‌وگوی تلفنی میان «جرد کوشنر» داماد و مشاورش با ولیعهد سعودی می‌گوید: او (بن‌سلمان) تصور می‌کند خیانتی توسط غرب رخ داده است و به دنبال شرکا و دوستان جدیدی در جهان می‌گردد.
قتل جمال خاشقجی، روزنامه‌نگار منتقد سعودی که برای روزنامه واشنگتن‌پست ستون می‌نوشت عامل اصلی این بی‌اعتمادی میان غرب و بن‌سلمان شده است. بن‌سلمان که به گفته بسیاری از کارشناسان در پشت پرده این قتل در «اکتبر شوم» بوده است در حال حاضر تلاش می‌کند از فشار جهانی که به وی وارد شده است فاصله بگیرد. بن‌سلمان با اعزام دادستان سعودی به استانبول تلاش کرده است بخشی از فشارهای جهانی را خنثی کند اما رسانه‌ها عملا تا حصول نتیجه‌ای واقع‌بینانه حاضر نیستند نسبت به این قتل بی‌تفاوت باشند. سعودی تا به حال چندین بار سناریوی خود را درباره قتل خاشقجی تغییر داده است و بر هیچ کس هم پوشیده نیست بن‌سلمان به طور مشخص و مستقیم در دستور این جنایت ایفای نقش کرده است.
 این برنامه‌ریزی برای قتل اما می‌تواند نشانه‌هایی از مبدل شدن بن‌سلمان به صدام جدید خاورمیانه باشد. پیش از آنکه صدام تبدیل به عامل ترسی در غرب باشد، همگان او را یک دوست در واشنگتن و دیگر پایتخت‌های غربی می‌نامیدند به طوری که فرانسوی‌های جت‌های میراژ و آلمانی‌های زرادخانه‌های سلاح‌های شیمیایی در اختیار او قرار داده بودند. حالا و با گذشت 15 سال از سقوط صدام بار دیگر همان سناریو در خاورمیانه عربی در حال تکرار است که آمریکایی‌ها باید از آن درس بگیرند.
 

گروه بین‌‌الملل:  رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه از حمله بزرگ این کشور علیه کردها در شرق فرات خبر داد و  این در حالی است کهگروه تروریستی داعش طی چند روز اخیر در ضد حمله‌ای به مناطق تحت کنترل «نیروهای دموکراتیک سوریه» (قسد)، بیش از 60 نفر از این شبه‌نظامیان کرد از جمله شماری از فرماندهان آنها را کشت. داعشی‌ها پس از این درگیری‌ها توانستند بار دیگر شهرک‌های السوسه، الباغوز و هجین در جنوب شرق استان دیرالزور را به اشغال خود درآورند و بدین ترتیب خود را به مرزهای سوریه و عراق برسانند. «نیروهای دموکراتیک سوریه» که عمدتا متشکل از کرد و عرب هستند و تحت حمایت آمریکا قرار دارند، از 2 ماه پیش عملیاتی را علیه داعش در منطقه هجین، واقع در مرزهای مشترک سوریه و عراق آغاز کرده و کنترل چندین شهرک و روستا را به دست گرفته‌ بودند که در پی این پاتک داعشی‌ها، این مناطق را از دست دادند.
در همین راستا، رامی عبدالرحمان، رئیس گروه موسوم به «دیدبان حقوق بشر سوریه»
- نزدیک به معارضان- گفت: «در جریان حملات گسترده‌ای که از جمعه تا بامداد یکشنبه ادامه داشت، داعش توانست همه مناطقی را که نیروهای دموکراتیک سوریه در آن پیشروی کرده بود، پس بگیرد». یک فرمانده نیروهای دموکراتیک که خواست نامش فاش نشود ضمن تأیید گفته عبدالرحمن، مدعی شد علت این مساله «توفان شن و شناخت بیشتر آن (گروه داعش) از منطقه بود». دیده‌بان حقوق بشر در گزارش خود اعلام کرد 300 نفر از نیروهای ویژه وابسته به نیروهای دموکراتیک وارد بخش شرقی دیرالزور شدند. این افراد در مناطق الهول و الشدادی در جنوب و جنوب شرق استان الحسکه حضور داشته‌اند. اما درباره علت پیشروی داعش در برابر نیروهای دموکراتیک، باید گفت آمریکا در حالی سال‌هاست با مهره‌ای به نام قسد در سوریه بازی می‌کند که به‌رغم وعده‌هایش به هیچ‌وجه تمایل به قدرت گرفتن آنها ندارد و البته با چشم بستن به تحرکات داعشی‌ها در شمال شرق سوریه- که تحت کنترل ائتلاف است- و البته با فراهم آوردن زمینه‌های درگیری میان این تروریست‌ها و کردها، تلاش می‌کند ضمن حفظ داعش، از قدرت گرفتن مجدد کردها در این منطقه جلوگیری، و حضور خود را در این کشور تثبیت کند. از سوی دیگر همزمان با این پاتک داعشی‌ها، ارتش ترکیه نیز بشدت مواضع کردهای سوریه را بمباران کرد. البته سکوت آمریکا در قبال این حملات جنگنده‌های ترکیه به توافقات طرفین در آزادسازی کشیش جاسوس آمریکایی در ترکیه، اندرو برانسون برمی‌گشت.
در یک نگاه کلی به آنچه در شمال شرق سوریه می‌گذرد، می‌توان گفت آمریکا در این منطقه داعش را نابود‌شده نمی‌خواهد، کردها را ضعیف شده می‌خواهد، از سقوط کامل ترکیه در دامان روسیه بشدت بیم دارد و بالاخره اصرار دارد همچنان بر محور القائم- بوکمال از طریق حضور در شمال شرق سوریه مسلط باقی بماند. از سوی دیگر، با بازگشت مجدد داعش به مرزهای عراق پس از اشغال روستای الباغوز فوقانی، گروه حشدالشعبی عراق نیز اعلام کرد عقب‌نشینی نیروهای دموکراتیک از مناطق مرزی سوریه، سبب ایجاد خلأ در مرزهای این کشور شده است. حشدالشعبی تأکید کرد حضور خود را در مرزهای عراق و سوریه افزایش داده و شبه‌نظامیان کرد پیش از عقب‌نشینی، مقرهای خود در مرزهای سوریه و عراق را به آتش کشیده‌اند. فرماندهان تیپ‌های امنیتی و مسؤولان حشدالشعبی همچنین دوشنبه برای تهیه طرح‌های امنیتی به منظور مقابله با هرگونه وضعیت فوق‌العاده در مرزهای سوریه یک نشست فوق‌‌العاده برگزار کردند. تلویزیون المیادین نیز گزارش داد داعش نزدیک به 100 نیروی گروه نیروهای دموکراتیک سوریه را در درگیری‌های شرق فرات ربوده است و قصد دارد از تل صفوک به خاک عراق نفوذ کند.
حملات شیمیایی آمریکا
در تحولی دیگر در سوریه، نیروی هوایی ائتلاف آمریکایی مدعی مبارزه با داعش یک بار دیگر از فسفر سفید ممنوع توسط کنوانسیون بین‌المللی برای حمله به شهر هجین سوریه استفاده کرد. خبرگزاری دولتی سوریه این خبر را با استناد به منابع محلی گزارش داد. بر این اساس، ائتلاف بین‌المللی به شهر هجین در جنوب شرقی استان دیرالزور با استفاده از فسفر سفید حمله کرده است. از سوی دیگر، وزارت دفاع روسیه در بیانیه‌ای اعلام کرد گروه تروریستی و بدنام «کلاه‌سفیدها»، فیلمبرداری از حمله شیمیایی جعلی در سوریه را آغاز کرده‌اند.

استناد به محل تولد از شرایط کسب تابعیت آمریکا حذف می‌شود
ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا پس از آنکه به پیتسبورگ سفر و از حمله به محل عبادت یهودی‌ها بازدید کرد، فرمانی را هم برای اعزام نیروهای نظامی ایالات متحده به مرزهای مکزیک صادر کرده است. این تمام ماجراجویی رئیس‌جمهوری ایالات متحده طی روزهای گذشته نبود، به طوری که در حال حاضر شاهد یک فرمان جدید از سوی رئیس‌جمهوری آمریکا هستیم.
 ترامپ می‌گوید ایالات متحده تنها کشوری است که طی 85 سال گذشته با تولد فرزندان از یک خانواده مهاجر به آنها حقوق شهروندی می‌دهد و باید جلوی این بدعت گرفته شود. با این اقدام سیر مهاجران به آمریکا به طور چشمگیری دستخوش تغییر خواهد شد.
مساله مهاجرت یکی از مسائل مهمی است که رئیس‌جمهوری آمریکا و حزب جمهوری‌خواه این کشور در انتخابات میان‌دوره‌ای سنا که روز ششم نوامبر ( 15 آبان) برگزار می‌شود روی نتیجه آن حساب ویژه‌ای باز کرده‌اند.

ژایر بولسونارو پیروز  انتخابات ریاست‌جمهوری برزیل شد
ژایر بولسونارو، افسر پیشین ارتش و نماینده راست افراطی در کنگره برزیل به عنوان رئیس جمهور جدید این کشور انتخاب شد. او توانست در انتخاباتی که روز یکشنبه ۲۸ اکتبر برگزار شد با وعده‌هایی همچون پاکسازی دستگاه سیاسی، کوچک‌سازی دولت و مبارزه با جرم و جنایت 2/55 درصد آرا را از آن خود کند.
به باور بسیاری از تحلیلگران، با این پیروزی چرخشی دراماتیک در سیاست چهارمین دموکراسی بزرگ جهان به وجود آمد. بولسونارو که به تحسین اقدامات دونالد ترامپ در آمریکا می‌پردازد، وعده داده است باعث پیشرفت اقتصاد برزیل در مقایسه با متحدان منطقه‌ای این کشور شود و پس از یک‌ونیم دهه حکومت چپ‌ها در برزیل، اولویت‌های دیپلماتیک را تغییر دهد. دونالد ترامپ نیز ضمن اعلام خرسندی از پیروزی بولسونارو در برزیل، ابراز امیدواری کرده است این پیروزی باعث نزدیکی روابط سیاسی 2 کشور شود.

اکوادور، آسانژ را به آمریکا تحویل خواهد داد!
جولیان آسانژ، موسس وب‌سایت افشاگر ویکی‌لیکس می‌گوید اکوادور قصد دارد به دوران پناهندگی او پایان داده و او را به آمریکا تحویل دهد. آسانژ پیش از این گفته بود در صورتی که مقام‌های انگلیسی قول بدهند او را به آمریکا یا کشورهای دیگر مسترد نکنند، آماده است خودش را تسلیم این کشور کند. دولت اکوادور به دنبال لغو پناهندگی موسس ویکی‌لیکس است. آسانژ ۴۶ ساله، از سال ۲۰۱۲ به سفارت اکوادور در لندن پناهنده شده است. وی بنیانگذار سایت افشاگر ویکی لیکس است و دستگاه قضایی سوئد او را به آزار جنسی متهم کرده است. آسانژ از بیم اینکه در صورتی که به سوئد برود به آمریکا مسترد شود، به سفارت اکوادور در لندن رفت و درخواست پناهندگی داد.

انتخابات ریاست‌جمهوری گرجستان به دور دوم کشیده شد
انتخابات ریاست‌جمهوری گرجستان در حالی به دور دوم کشیده شد که در دور نخست این رقابت 2 وزیر خارجه پیشین رقابتی فشرده را پشت سر گذاشتند. آنطور که مرکز انتخابات گرجستان گزارش داد هیچ کدام از 2 نامزد کلیدی این رقابت نتوانستند آرای حداکثری را به دست آورند.
2 رقیب اصلی در انتخابات ریاست ‌جمهوری گرجستان سالومه زورابیشویلی، نامزد مستقل مورد حمایت حزب حاکم و گریگول واشادزه، نامزد مخالفان، نتوانستند۵۰ درصد آرای لازم برای پیروزی قطعی در دور نخست انتخابات را کسب کنند به همین دلیل دور دوم این انتخابات قبل از اول دسامبر برگزار خواهد شد و به نظر می‌رسد سالومه زورابیشویلی پیروز انتخابات در دور دوم باشد.