از: یک ذی‌نفع
 به: وکلای ملت
شنیدیم گفتید: به اروپا برای عمل به وعده هایش شک داریم. و اما بعد... فی الحقیقه تاکنون ما بدعهدی ای از جانب ایشان ندیدیم.
امضای آنها حکم سبیل پدر بزرگ ابوی بنده را داشت، شک در قطعیت عمل به وعده هایشان راه نمی‌یابد. رابطه با فرنگی‌ها هر چه بوده همه خیر و برکت و رشد برای مملکت به ارمغان آور‌ده، هر جا که قدم گذاشتند، آنجا را آباد کردند، همین صنعت نفت که آنان باعث و بانی اکتشاف و استخراجش شدند. خدایشان خیر دهاد، ما که آن زمان حالیِ‌مان نمی‌شد نفت چیست؟ این ماده بدبو و اشتعال‌زا را از دسترسمان دور کرده، بعد که یادگرفتیم، امانت را پسمان دادند (حالا کمی دیر یا زود). صنعت هسته‌ای را چرا نمی‌گویی که ممکن بود به سمت آزمایش‌های خطرناک برود را کنترل کرده و ازمان قول گرفتند دست به هیچ چیز نزنیم و فقط تحقیق‌های میدانی کنیم، بعد هم همه سوراخ سُنبه های اضافی را با بتن پر کردند که مبادا کسی پایش توی آن گیر کند؛ آخرش هم همه اش با آژانس می آیند و بهمان سر می‌زنند. فکر کنم کرایه آمد و شدشان خیلی زیاد میشد. FATF و مبارزه با پولشویی هم که از آخرین الطافشان به ما بود، برای تطهیر هر چه بیشتر اموالمان.
خدایی همه این پیشرفت های لا تُعَدُّ و لا تُحصی را مدیون قدم های مبارک ایشانیم. حال چه شده که شک به دل شریفتان افتاده را نمی‌دانیم. حیف از شما که می‌توانید اوقاتتان را صرف عکاسی‌های حرفه‌ای و شعرخوانی و وعده شام کاری کنید، اما با این قبیل موارد خاطرتان را می آزارید. قدر دقایقتان را بدانید که حکم طلا را داشته و موثر در تعیین سرنوشت یک ملت است. بناءً علی هذا پیشنهاد می‌کنم بدگمانی ها را کنار گذاشته و اعتماد کنید برود پی کارش. فی الحال اعتماد می‌تواند تنها دارایی مان باشد، اقلاً این یک فقره را از دست ندهید.

حقتان محفوظ
امضاء
 

در بخش اقتصاد، تلاش دولت تدبیر و امید در 5سال گذشته موجب حرکتهایی در  اقتصاد ایران شد که بسیار مثمر تلاشهای هدفمند و طولانی‌مدت گشته است. باید گفت این حرکتها با مدیریت شخص رییس دولت، دستیار اقتصادی(مستعفی) رییس جمهور، وزیر اقتصاد(مستعفی - استیضاح شده)، وزیر صنعت، معدن و تجارت(مستعفی - در شُرف استیضاح)، وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی(استیضاح شده) و رییس‏کل بانک مرکزی(مستعفی - ممنوع الخروج!) به بهترین شکل ممکن انجام و موجب شد تا اقتصاد ایران چنان... ولش کن. مثلاً نرخ تورم نقطه به نقطه و خط به خط و جا به جا همه‌اش یکهویی افتاد پایین و به نسبت همه کشورهای غرب آفریقا و شمال شرقی آلاسکا، به مقدار قابل توجهی کاهش یافت. باور نمی‌‌کنید؟!! ای بابا! چرا؟ از دیگر حرکتهای چشمگیر اقتصادی در این 5سال برابری ارزش پول ملی با واحد بین‌المللی چندرغاز است که البته هنوز اعلام عمومی نشده و مسؤولان اقتصادی دولت دارند بفرما می‌زنند که کی این خبر شگفت‌انگیز را به مردم اعلام کند. در بخش اقتصادی، شاهد سقوط آزاد و رها و دل‌انگیز ارزش سهام شرکتها و سازمانهایی هستیم که در بورس فعال بودند. این شرکتها موفق شدند سهام خود را بدهند و مقدار مشخصی خروس‌قندی دریافت کنند. بانک مرکزی سکه‌هایش را فروخت به چندنفر انسان کارآفرین که مهریه زنشان را بدهند و با خیال راحت کار بیافرینند. حتی مالیات هم از آنها نگرفتیم و حتی‏تر بعضی‏هایشان پول نداشتند سکه بخرند، بدون ضامن و کارمزد وام جور کردیم برایشان و نگذاشتیم یارانه‏شان قطع شود تا بتوانند قسطهای وام را اگر دلشان خواست بدهند.در بخش صنعت، معدن و تجارت؛ یعنی چنان رونقی به بخش صنعت کشور وارد کرده که از آن طرف سازمان تجارت جهانی زده است بیرون! به جان عزیزتان با همین چشمهایمان دیده‌ایم که می‌گوییم. شرکتهایی که تا دیروز - یعنی قبل از 5 سال قبل - و به رغم تحریمها، یک شیفت و بعضاً دوشیفت کار می‌کردند و عرق می‌ریختند، تعطیل شدند و کارگران برای گذراندن دوره اوقات فراغت به حومه پارک محله اعزام شدند. مثال تازه و نزدیکش همین نیشکرهفت‌تپه خوزستان که سال 94 حدود 5400 خانواده سر سفره‌اش «بودند»!  معادن کشور ولی هنوز مشغول کار هستند، با یک فرق! آن هم اینکه هرچه صنایع تبدیلی بی‌مصرف و اَخ و تُف این وسط بوده را برداشته‌اند و آنچه از معدن درمی‌آورند همانطور پاک و پاکیزه می‌فرستند برود خارج تا کارگران خارجی دستهایشان معدنی شود و آنها را تبدیل به چیزهای قشنگ قشنگ کنند برگردد ایران! صنعت هم که نیازی به گفتن ندارد و اغلب شما در جریان رشد و توسعه و گسترش و زیادشدن و خیلی چیزهای دیگر شدن صنعت در این 5 سال دولت تدبیر و امید هستید. نیستید؟! خُب دیگه به این دولت رأی دادید!! در ادامه همین رونق چشمگیر صنعت و معدن و تجارت، صنایع وابسته مثل حمل و نقل و قطعه‌سازی و ماشین‏آلات سنگین و مصالح و خدمات و اینها هم از دورِ فعالیت خارج شده‌اند و تاکنون اطلاعی از سرنوشت آنها در دست نیست. از یابنده تقاضا نمی‌شود!  در بخش فرهنگ هم خدمات بیشماری از این دولت طی 5سال گذشته دیده‌ایم و همین الان 30 - 20 تا از آن خدمات در ذهنمان هست ولی چون خانواده نشسته نمی‌توانیم بگوییم. هرکس خواست بعداً بیاید تلگرام قهوه‌ای تا بگوییم(توضیح: فیلترشکن نمی‌خواهد، تازه سرعتش هم بالاتر است). در پایان و در بهترین جای گزارش، به بخش سیاست خارجی می‌رسیم که تازه گُل عملکرد دولت در این بخش است و تا حالا ما هیچی از عملکرد دولت نگفته‌ایم، نخندید، جدی می‌گویم! از بازگشتن عزت و شوکت و بروبچ به گذرنامه ایرانی که بگذریم باید از مذاکرات فشرده و گاه خیلی فشرده تیم مذاکره کننده کشورمان با تیم مذاکره کننده کشورهای دیگر یاد کنیم که خیلی خوش گذشت کلاً! حالا بعضی‌ها می‌گویند چندنفر از اعضای تیم ما جاسوس تیم آنها بوده‌اند یا دیده شده که درباره چیزهای خصوصی ما با آنها مذاکره کرده‌اند، خُب بگویند! مگر توی اتاق ما شنود گذاشته بودند و ما چیزی گفتیم؟! مذاکرات خیلی هم عالی و خوب بوده و بعد از برچیده شدن انرژی هسته‌ای و بتن و پذیرش برجام و امضای کری تضمین است و خروج آمریکا و رفتن همه شرکتها و سرمایه‌گذاران خارجی و بسته شدن راههای تأمین غیررسمی و گسترش تحریمها و توهین به مسافران ایرانی در کشورهای دیگر و شهادت زائران ایرانی در عربستان و راه ندادن سفیر ایران به آمریکا و زندانی شدن دیپلماتهای ایرانی در اروپا و گروگانگیری سربازان مرزبان و بعضی چیزهای دیگر، اگر این FATF را هم امضا کنیم... کارشناسان باتجربه وزارت خارجه حتی آن را قطعه قطعه به مجلس آوردند که خیلی معلوم نشود چی تصویب می‏شود، بازهم برخی نمی‏گذارند. با چه زبانی باید گفت که این را قبلاً امضا... چه ربطی به خروج آمریکا از معاهده پاریس دارد؟... اصلاً اگر FATF تصویب نشود هِی گورخرهایتان فرار می‏کنند، حالا خود دانید!
 

حتما شما هم مطلع شد‌‌ه‌‌‌‌اید که آمریکا در جریان اعمال تحریم‌‌‌‌های جدید، چیزهای عجیبی را مورد تحریم قرار داده است به گونه‌‌‌‌ای که زبانم لال برخی گمان کرده‌‌‌‌اند که ترامپ و پمپئو سوتی داده‌‌‌‌اند. از جمله این تحریم‌‌‌‌ها می‌توان به بانک ناموجود تات، شناور سانچی و یک شرکت صادرات گیاهان دارویی علی‌‌‌‌الخصوص شیرین بیان اشاره کرد! باید خدمت شما عرض کنم که باز هم ما اشتباه می‌‌‌‌کردیم و همه این تحریم‌‌‌‌ها به شکل فلج‌کننده‌‌‌‌ای روی ایران اثر دارد. می‌‌‌‌پرسید چه طور؟ عرض می‌‌‌‌کنم.
اول اینکه وقتی کشتی سانچی تحریم می‌‌‌‌شود همه قطعات آن حتی لنگرش را هم شامل می‌‌‌‌شود. بعد هم اینکه همه دنیا می‌‌‌‌دانند که شناور سانچی به صورت کامل غرق نشده، بلکه جعبه سیاه آن نجات پیدا کرده‌‌‌‌ است. آیا تا به حال از خود پرسیده‌‌‌‌اید چرا جعبه سیاه سانچی خوانده نمی‌‌‌‌شود؟ برای اینکه ایران داخل آن را با  نفت پر می‌‌‌‌کند و در پوشش جعبه سیاه آن را به کشور‌‌‌‌های مختلف می‌‌‌‌فرستد. کشورها هم نفت را بر می‌‌‌‌دارند و به جای آن دلار پول نفت را می‌‌‌‌گذارند داخلش و به ایران پس می‌‌‌‌فرستند تا بدهد یک کشور دیگر آن را باز کند. با این روش تا کنون بیش از سه بشکه نفت فروخته شده که متاسفانه از این به بعد این کار مقدور نخواهد بود.
دوم هم شیرین بیان است. این دارو، ریشه گیاه گلیسیریزاگلابرا و از خانواده باقالی‌هاست. همین ترکیب باقالی با این اسم خارجکی «گلیسی نمی‌‌‌‌دانم چه» برای تحریم کافی نیست؟ آخر باقالی تو را چه به این حرف‌‌‌‌ها؟ تازه خواص شیرین‌‌‌‌بیان را که سرچ کنید متوجه می‌‌‌‌شوید که چه موجود پرخاصیتی است! اصلا در نتایج اول جستجوی گوگل بعد از چگونه با شیرین‌‌‌‌بیان همسایه خود را خوشحال کنیم، این است که چگونه با شیرین‌‌‌‌بیان بمب اتم و انتحاری بسازیم.
در همین راستا ما تعدادی از تحریم‌‌‌‌های بعدی آمریکا را پیش‌‌‌‌بینی کرده‌‌‌‌ایم که به استحضارتان می‌‌‌‌رسانیم. تحریم کنگر و جوشانده تخم رازیانه، تحریم شرکت پرورش دلفین‌‌‌‌های پرنده و پاساژ پلاسکو! و البته قرار دادن انبار آذوقه و استطبل سلطنتی ارگ بم در لیست تحریم‌‌‌‌ها نیز دور از انتظار نخواهد بود!
 

از تخت و لباس و تشکم که شده “ساسی”
افتاده به جان من بیچاره هراسی

زین قصه چه باید بکنم؟طنز بگویم؟
یا گریه کنم با دوسه تا شعر مراثی

از روی کُتَم خورده مرا تا برسد زیر
از مرحمتش بر تنمان نیست لباسی

باید بروم در طلب چاره  “کاری”
باید بروم در پی یک فکر اساسی

سَمّ قَدَری لایق این موذیِ پست است
یک روز زنم بر جگرش تیر خلاصی

باید بروم باز کنم باب مهمی
در مسأله نافعه “ساس شناسی”

در حوزه و دانشگه و در مدرسه باید
حتما بگذارند در  این باب کلاسی

هم ماده و هم نر، همگی تخم گذارند
از پنج عدد هست الی بیست الی سی

بگذار که یک بیت بگویم که بچسبد
شه بیتی از این مسأله در بحث سیاسی

در جامعه هر بی شرفی ساس مآب است
غیر از ضررش نیست دگر سود و خواصی
 

به مناسبت روز کتاب و کتابخوانی با سه تن از شهروندان خوبمان مصاحبه کرده ایم که در ادامه می‏خوانید:

+ سلام خانم! میشه بگید آخرین کتاب غیر درسی‌ای که خوندید اسمش چی بوده؟!
-اممم... راستش اسمش دقیق یادم نیست.
+ خب اشکال نداره، موضوعش چی بود؟
-موضوعش که دیگه اصلا یادم نیست ولی خب یادمه تصویرای قشنگی تووش داشت!
+آها چقد خوب، چند روز پیش خوندینش؟
-من ماشین حساب همراهم نیست، بی‌زحمت میشه شما حساب کنین؟!
+ بله خواهش می‌کنم، فقط چی رو حساب کنم؟!
-الان میگم، بذارید دقیق یادم بیاد... آها گمونم شیش سال پیش بود داشتم از دانشگاه برمیگشتم خونه، توی مترو یه دختر بچه بغل دستم نشسته بود داشت کتاب داستان میخوند منم یه نگاهی بهش انداختم!
+که اینطور... نگفتید چی رو حساب کنم؟!
-وا! خودتون گفتین چند روز پیش بود! حساب کنین ببینین شیش سال چند روز میشه دیگه!
***
+سلام آقا، میشه بپرسم آخرین بار که برای خرید کتاب هزینه کردید کی بود؟
-آخ...تازه داشتم فراموشش می‌کردما!
+چی رو؟ چی شده مگه؟
-کاش قلم پام می‌شکست، پریشب!
+خب؟ پریشب چه اتفاقی افتاد؟!
-هیچی دیگه پریشب با دخترم رفتیم چنتا کتاب خریدم براش!
+به به چه پدر فرهیخته‌ای.. اینکه عالیه!
-عالیه؟؟! هفت هشت‌تا کتاب تست شیمی و نمیدونم چیفرانسیل خریدم پولش شد اندازه‌ یک ماه حقوقم! شانس آوردم تا سر برج چیزی نمونده وگرنه باید با نون و کتاب دووم می‌آوردیم!
***
+سلام آقا پسر! شما معمولا اوقات فراغت او چطور میگذرونی؟!
-اوقات فراغت یعنی چی؟
+یعنی وقت‌های استراحت و بیکاری.
- خب! استراحت می‌کنم دیگه، غذا می‌خورم، اگر وقت بشه میرم حموم، می‌خوابم.
+آفرین! پس یعنی اوقات فراغت از گوشی استفاده نمیکنی، درسته؟!
- نه! اوقات فراغت گاهی لا‌به‌لای بازی کردن با گوشی به وجود میاد دیگه! که غذا می‌خورم و‌ می‌خوابم و‌ از این کارا..
+آهان! شده مثلا یه روز به جای کار با گوشی کتاب بخونید؟
-کتاب؟! نه! ولی گاهی وقتی دارم با گوشی کار می‌کنم آهنگم گوش میدم!

دوره و زمانه بدی شده، قدیم ها مستاجرها آنقدر بساز بودند که با لباس سفید مستاجر می شدند و با لباس سفید هم عاقبت صاحبخانه.
الان از 30 متر زمین با کلی هزینه و بگیر و ببند شهرداری یک واحد 60 متری درمی آوری با امکانات فول بورد... پلان را هم می کشی و می‌دهی دست مستاجر و جای خواب هر نفر رو مشخص می کنی که مبادا موقع خواب انگشت شست پای این یکی برود در چشم آن یکی، باز هم می گویند اجاره ها بالاست.
قبلا دست صاحبخانه مو نداشت که بکنند الان نمک هم ندارد، قدیم ترها پنجره را باز می‌کردی، یک حیاط خشک و خالی می دیدی با یک خروار رخت چرک اون گوشه ولی الان پنجره را باز می‌کنی چهارتا آدم می بینی با نمای لاکچری در واحد آنوری که در حال خوردن صبحانه هستند. آن هم در این دوره و زمانه که مردم به زور همدیگر را می بینند.
تازه خانه را دربست می دهی دست مستاجر، خودت هم طوری می روی که حتی پشت سرت را هم نگاه نمی کنی تا مبادا مستاجر معذب شود و در خانه ات غریبگی کند، آن وقت خودش هی دم به دقیقه زنگ می زند و بهانه‌گیری می‌کند که پول اجاره زیاد است!
ما صاحبخانه ها مگر کم خدمت کردیم؟! همین اجاره های بالا را نمی گرفتیم اینها در خانه نمی‌نشستند! هی خرج الکی می کردند و ول می‌گشتند، اصلا همین خانه نشستن‌ها محبت بین زن و شوهر را زیاد می کند.
از همه مهم تر مستاجرها از همین اجاره دادن‌ها یاد گرفتند که پول جمع کنند و عاقبت خانه‌دار شوند.
 

در تذکره الآخوندی مستعفی آمده؛ بنده مفتخر هستم که ایام صدارت بر وزارت مسکن، هیچ مسکنی بنا ننمودم و این عهدی بود ازلی با شیخ. نقل است که آخوندالوزراء سرایی داشت عظیم و در آنجا خانه‌ای بسیار بود و تا آن ساعت در آن خانه مقیم بودی که خراب شدی! پس در خانه‌ دیگر شدی. گفتند چرا عمارتِ خانه نکنی؟ گفت: مرا با خدای عهدی است که دنیا را آبادان نکنم. گفتند ویلای تو فراخ است و محکم، کوخ ملت است که خراب است و سست! گفت: بیم به دل راه مدهید که بیمه هستند خلایق.
چنانچه بیهقی در تاریخ نقل نموده: ملوک روزگار با یکدیگر عهد کنند و عقود و عهود که کرده باشند به‌جا آرند تا خانه‌ای برای خلق بنا نکنند.
رای فلاسفه لیبرال در ساختن خانه چنان باشد: خواجه آخوندالوزراء در مبحث تدبیرالمنزل، خانه را با یک دید فلسفی می‌نگرد و ما برای تتمیم این بحث رای او را می آوریم: اگر چه اعتبار حالِ منزلِ مِهر عوام‌الناس مزخرف است. پس عمارت بی هال و بی استخرشان به قوطی کبریت مانَد. خانه ارزانُ ‌اِلاجاره و اندک رهن را سزاوار نباشد. اما افضل احوال منزل که ویلا بود مخصوص خواص اهل مقام است و چنان بود که بنیادهای آن استوار باشد در لایه سوم زمین و سقف‌های آن به ارتفاع بالا رود از آسمان هفتم مایل به عرش و در و پنجره‌های گشاده رو به بر و بحر و دشت و دمن و دماوند. چنانکه به هنگام زلزله آخی نگوید و از گشادی آن بدون عسر به حیاط بگریزی.
اعتبار احوال جوار مهمتر از عبادت است چنانکه مجاورت اهل رهن و اجاره و مستاجری، روح لطیف انسان را مکدر می‌کند. پس وزیر، این اشرف مخلوقات را ناچار آید که مقامگاه هر فصلی و موسمی به‌حسب آن وقت، مُعِد نماید در شمال و جنوب و شرق و غرب، تا محفوظ ماند از آوارگی مستاجران خانه به‌دوش که زیر فشار گرانی رهن و اجاره زاییده اند چه زاییدنی!
آخوندُالوزراء حکیم، منزل در کوی شمال تهران گرفته بود. از حکمت آن استعلام کردند، فرمود: تا اگر خواب بر چشم من غالب شود و از تفرج و چرخ در ویلا منع کند، آواز هزاران باغ مرا بیدار گرداند نه سر و صدای نوزادان همسایه‌ها در جنوب شهر.(اخلاق الوزرا)
آخوندالوزراء را لقب گشته به “خانه بیزار” و آن را معنی بر آن بود کسی که کاری برای خانه نکند. وی را باور بر این باشد که مسکن مهر مزخرف است و ساختن خانه و دوختن جامه، تعب و رنجی فراوان دارد. خواجه آخوند را اعتقاد به مسکن اجتماعی بود چه سود! که در پشت کوه قاف است و نادیدنی و نایافتنی و نانشستنی. خانه ناکرده نباید فروخت.
 

اما «حوالی پاییز»
داستان سریال حوالی پاییز در مورد یک جاسوسه عربستانی است که در خانه دوست ایرانی‌اش مهمان است و به‌خاطر گروگان گرفته شدن برادر و پدرش اقدام به جاسوسی می‌کند.


شخصیت‌های برجسته داستان:
مهران: پسر کوچک خانواده و از آن پسرهایی که نصف شخصیتش در حال انقراض است و نصف دیگرش را باید با مصرف قرص تهوع تماشا کرد و ما جهت رعایت حال مخاطب، ابعاد شخصیتی‌اش را باز نمی‌کنیم. مهران در اولین برخوردش با بچه‌های اطلاعات که وسط سکانس‌های عاشقانه‌اش با ساره پیدایشان شده، به داخل ماشین هدایت می‌شود تا به اداره اطلاعات برده شود. واکنش مهران به این حضور ماموران، در حد واکنش یک کالباس به نان ساندویچ است و بعد هم که می‌فهمد ساره قصد جاسوسی داشته مشکل زیادی با گذشته ساره ندارد و جاج‌اش نمی‌کند. با ساره ازدواج می‌کند و دو روز بعد هم بچه‌دار می‌شوند و دو روز بعد هم مهران به حج می‌رود و دو روز بعد هم در منا دچار حادثه می‌شود و کارگردان موفق می‌شود فیلم را تا زمان فاجعه منا برساند.
مادر مهران‌: زنی کاملا پخته که با رفتارهایش مادرهای ایرانی را به زانو درآورده است و می‌خواهد بگوید حتی اگر عروس اهل عربستان هم باشد و حتی اگر قبلا ازدواج هم کرده باشد و حتی بچه‌دار هم نشود، او را همچنان روی چشمش می‌گذارد. طبق تحقیقات دانشمندان چنین همزیستی هولناکی فعلا در هیچ جانداری مشاهده نشده است. وی از این مادرهاست که هر طور شده به جور شدن بساط عروسی پسرش، و افراد عذب محله کمک می‌کند. بعلاوه؛ خانه‌اش هم محل زندگی سه خانواده است، با اینکه مخاطب فقط یک حیاط و یکی، دو اتاق بیشتر نمی‌بیند.

سامان، پسربزرگ خانواده: اگر کوزت مرد بود، میشد همین نقشی که می‌بینید!

شیوا: تنها دختر خانواده که محور حضورش، بررسی آسیب‌های فضای مجازی است و به همین دلیل توسط یک پسر تهدید می‌شود که اگر باج ندهد عکس‌هایش را منتشر خواهد کرد. برخورد شیوا با این پسر در کوچه و در نهایت آرامش صورت می‌گیرد و جالب اینجاست که پشت درخت کوچه با هم دیدار می‌کنند و همان درخت برای پنهان کردن این دو نفر کافی است و برادرهایش هم فقط کمی مشکوک می‌شوند و اتفاق خاصی هم رخ نمی‌دهد. با پخش این سریال، دخترهای جوان از ترس این‌جور حاشیه‌ها، جلوی دوربین گوشی خودشان را پرده کشیده‌اند.

ماموران اطلاعات: مهمترین و بیشترین زحمت کارگردان در نشان دادن چهره واقعی ماموران اطلاعات کشور است که باید به ایشان خسته نباشید ویژه گفت. چند مامور اطلاعاتی با یک ماشین مشکی رنگ در خیابان در حال تردد هستند. وقتی یکی از ایشان پیاده می‌شود، مخاطب با دیدن مامور به این چاقی به فکر فرو‌ می‌رود که آیا کسی که ریگی را دستگیر کرد یا امنیت کشور را نگه داشته است هم، انقدر شکم داشته یا نه؟! بقیه تصاویر این شخصیت‌ها شامل مخفی شدن در زیر صندلی ماشین و زدن عینک دودی و تعقیب و گریز و بردن مهران و ساره به اداره است که آدم را یاد کبری یازده می‏اندازد!
در نهایت باید بگوییم همیشه در سریال‌های ایرانی بعد از کلی عشق و عاشقی به موضوعات مهم می‌رسیم و این نشان می‌دهد گرفتن مجوز برای تولید سریال خیلی هم کار سختی نیست و باز هم باید از کارگردان این سریال تشکر کرد که توانسته عمق فاجعه را با این سرعت و قدرت نشان دهد.