روند دامنه‌دار افزایش قیمت کالاهای اساسی، خروجی و اثر مثبت نظارت و مصوبات کارگروه تنظیم بازار استان را نزد افکار عمومی در هاله‌ای از ابهام قرار داده است. به گزارش تسنیم، وجود نظارت و بازرسی‌های بازدارنده برای حفظ و ثبات قیمت، آثار روانی مثبتی در جامعه برجا می‌گذارد و شهروندان را نسبت به اجرای قانون و برخورد با قانون‌گریزی و افسارگسیختگی بی‌ضابطه قیمت‌ها امیدوار می‌کند، همچنین آثار روانی امیدبخشی را در افکار عمومی به وجود می‌آورد.
بیست‌وسومین جلسه تنظیم بازار قم این هفته برگزار و در آن نتیجه نوسان 58 قلم کالای اساسی بررسی شد و قیمت‌گذاری‌های مجدد برای برخی کالاها انجام شد. در این جلسات غالباً گزارش آخرین نوسانات بازار، بازرسی‌ها، نظارت‌ها، تشکیل پرونده‌های تخلف و برخورد با متخلفان سازمان تعزیرات، اتاق اصناف و سازمان صمت ارائه می‌شود. با وجود تلاش‌های دلسوزانه مسؤولان در تثبیت و ثبات بازار اما در صحنه و کف بازار همچنان آشفتگی و لجام‌گسیختگی قیمت‌ها، گوی سبقت را از نظارت و بازرسی‌ها گرفته و با سرعتی بالا به‌سوی ناکجاآباد تورم و گرانی می‌تازد. حقیقت این است که اگر بازرسی و نظارت‌های سازمان‌های متولی نتواند باعث تعدیل قیمت‌ها و مانع از افسارگسیختگی بازار شود، عملاً به اقدام لوثی تبدیل می‌شود که می‌تواند اهمیت و ارزش اصل مهم نظارت و بازرسی را در افکار عمومی زیر سؤال ببرد. در این میان نکته نگران‌کننده در زمینه نرخ‌گذاری خشکبار در قم این بوده که بازرسان دستگاه‌های نظارتی استان، فاکتور خرید را مبنای قیمت‌گذاری این محصول می‌دانند، این در حالی است که به اعتراف برخی عرضه‌کنندگان خشکبار قم، امکان جعل فاکتورها یا درج قیمتی بالاتر از قیمت واقعی خرید در فاکتور امر ساده‌ای بوده و ممکن است برخی افراد این کار را انجام بدهند، درواقع هیچ‌گونه سازوکاری برای کنترل و نظارت روی قیمت این محصول ماقبل عرضه به فروشگاه‌های استان نیست و همین مساله هم در ماه‌های اخیر سبب شده قیمت این محصول به‌صورت فزاینده‌ای افزایش پیدا کند. سالار حمیدی‌فر یکی از عرضه‌کنندگان خشکبار قم اظهار می‌دارد: ما به‌عنوان عرضه‌کنندگان آجیل و خشکبار به‌هیچ‌وجه از افزایش قیمت این محصول خرسند نیستیم، امروز بازار آجیل و خشکبار در قم کاملاً راکد بوده و مشتری ندارد. وی می‌گوید: بازرسان استان کم‌وبیش بر افزایش قیمت خشکبار نظارت دارند اما چون این محصول از استان‌های دیگر به قم وارد می‌شود، بازرسان صرفاً بر مبنای فاکتور خرید، گران‌فروشی احتمالی این محصول را پایش می‌کنند، در صورتی که ممکن است برخی دلالان فاکتورهای صوری یا قیمت‌های غیرواقعی روی فاکتور خرید درج کرده و عملاً امکان برخوردهای تعزیراتی را از بین ببرند، چون تنها معیار و ملاک قیمت‌گذاری خشکبار در قم قیمت درج‌شده روی فاکتور خرید است. وجیهه شهیدی‌فر از شهروندان قمی نیز معتقد است: خشکبار نوعاً از کالای وارداتی محسوب نشده و اغلب در داخل کشور تولید می‌شود ولی قیمت آن نسبت به بسیاری از محصولات بشدت افزایش پیداکرده که نشان می‌دهد نه نظارتی در کار است و نه مسؤولان به تشویش افکار عمومی اهمیت می‌دهند. وجود کارگروه مهمی چون ستاد تنظیم بازار در شرایط حاکم در استان بسیار ضروری است اما به نظر می‌رسد این کارگروه تاکنون خروجی‌های لازم را در کنترل و ثبات قیمت نداشته است. در یک نگاه کلی می‌توان گفت وجود این کارگروه در قم تا حدودی مؤثر بوده اما به‌ هیچ‌وجه موفق عمل ‌نکرده است و همچنان مردم تاوان دلال‌بازی، کمبود نظارت‌ها و بازرسی‌های بازدارنده را می‌دهند. قم یکی از قطب‌های اصلی تولید گوشت مرغ در کشور بوده در حدی که به اعتراف مسؤولان، استان از نظر وجود پرتعداد واحدهای پرورش مرغ و تخم‌مرغ به اشباع رسیده و دیگر امکان راه‌اندازی واحدهای جدید نیست، همچنین تراکم مرغداری‌های قم 17 برابر بیشتر از سایر استان‌های کشور بوده که نشان از توسعه فراوان این صنعت در قم دارد. افزایش بی‌ضابطه قیمت گوشت مرغ در روزهای اخیر مصداق کاملی از قانون‌گریزی و لجام‌گسیختگی قیمت‌گذاری در این استان است. قیمت مصوب گوشت گرم مرغ 9 هزار و 800 تومان است اما امروز در هیچ فروشگاه یا واحد عرضه‌ای نمی‌توان گوشت مرغ را با این قیمت خریداری کرد. خدیجه احمدی از شهروندان قمی هم می‌گوید: در اخبار و رسانه‌ها مسؤولان قیمت گوشت مرغ را 9 هزار و 800 تومان اعلام کردند اما فروشگاه‌ها هر کیلو گوشت گرم مرغی را 12 هزار تومان به مشتریان می‌فروشند، اصلاً معلوم نیست در بازار چه خبر است.  محمدمهدی عبداللهی، شهروندی دیگر نیز تأکید می‌کند: اختلاف 2 هزارتومانی قیمت مصوب مرغ با قیمت کف بازار مسأله‌ای نبوده که از چشم مسؤولان و بازرسان دور بماند اما معلوم نیست چرا هیچ اتفاق بازدارنده‌ای نمی‌افتد. لبنیات یکی دیگر از کالاهای بسیار اساسی است که متأسفانه شیب حذف شدن آن از سفره خانوارهای قمی از ابتدای امسال بسیار پررنگ و ملموس‌تر از همیشه شده است؛ نوسانات این محصول در ماه‌های اخیر به‌ قدری شدید و نگران‌کننده بوده که عملاً قدرت خرید معمولی‌ترین محصولات لبنی را نیز برای بسیاری از شهروندان با چالش و مشکل واقعی همراه کرده است. در حال حاضر طبق مصوبه ستاد تنظیم بازار، قیمت هر کیلو شیر خام 2000 تومان است و نباید با قیمت بیشتر از این در سطح استان قم عرضه و به فروش برسد. حمید پناهی‌فر یکی از فعالان فرآورده‌های لبنی استان می‌گوید: با وجود اینکه قیمت شیر خام طبق مصوبه ستاد تنظیم بازار 2 هزار تومان است اما هیچ‌کدام از عرضه‌کنندگان حاضر نیستند این محصول را با این قیمت بفروشند و تخلفات آشکار و بارزی در این بخش رخ می‌دهد اما هیچ‌گونه برخوردی که سبب اصلاح این رویه شود، مشاهده نمی‌شود.

باید اعتراف کنیم لبنیات در حال خروج از سبد خانوارهاست
رئیس انجمن حمایت از حقوق مصرف‌کنندگان قم، با ابراز تأسف از افزایش سرسام‌آور قیمت لبنیات در قم از ابتدای امسال اظهار می‌کند: در حال حاضر باید اعتراف کنیم لبنیات در حال خارج شدن از سبد خانوارهای قمی است و هر روز توان خرید این محصول مهم کمتر می‌شود.  محمدجلال گلدوست در گفت‌وگو با تسنیم می‌گوید: دولت باید در این بازه زمانی و به دلیل بحران موجود در بخش لبنیات ورود پیدا کرده و قیمت‌گذاری دقیقی روی این محصول انجام دهد. دولت باید یارانه‌های مناسبی به لبنیات اختصاص دهد و این محصولات را تا رسیدن به دست مصرف‌کنندگان واقعی بویژه افراد نیازمند پایش و نظارت کند. گلدوست تأکید می‌کند: در سطح کل استان صرفاً 37 بازرس وجود دارد که رصد قیمت‌ها را انجام می‌دهند، این افراد با کمترین حقوق و دریافتی باید بیشترین وظیفه را در قم انجام دهند. این 37 بازرس بین نیروهای قراردادی دولت کمترین دریافتی را دارند در حالی‌ که مبحث نظارت و آرامش بازار در شرایط ملتهب فعلی بازار از اهم واجبات است.

علی صفری: اخیرا حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای، رهبر حکیم انقلاب اسلامی در دیدار جمعی از خانواده‌های شهیدان دفاع‌مقدس و مدافع حرم و دفاع از مرزها و امنیت، ضمن دعوت مردم و جوانان و همچنین مسؤولان به بیداری و هوشیاری در مقابل توطئه‌های جبهه استکبار و در رأس آن آمریکا، فرمودند: «همه باید تلاش خود را برای تقویت اقتصاد کشور و تولید ملی مضاعف کنند و مسؤولان نیز باید مراقب باشند تا فریب ظاهرسازی و زبان‌بازی دشمن را نخورند و دشمن خبیثی که از در بیرون شده است، از پنجره وارد نشود..... هدف آنها این بود که به وسیله تحریم و اقدامات ضدامنیتی، در کشور دودستگی، اختلاف و جنگ گروه‌ها به‌ وجود آورند و عده‌ای را به خیابان‌ها بکشانند و نام آن را هم «تابستان داغ» گذاشته بودند اما به کوری چشم دشمنان، تابستان امسال یکی از بهترین تابستان‌ها بود...».
سال 94، زمانی که توافق هسته‌ای میان ایران و اعضای 1+5 به امضای طرفین رسید، واشنگتن و تروئیکای اروپا پازل «مهار ایران در پسابرجام» را به گونه‌ای طراحی کردند که متعاقب آن، بتوانند بیشترین هزینه‌های ممکن را بر امنیت و اقتصاد کشور تحمیل کنند. متاسفانه نوع تفکر برخی دولتمردان ما نیز به کاتالیزور و عاملی تسریع‌کننده در این معادله شوم تبدیل شد. فاصله‌گیری از «اقتصاد ملی» و «توان داخلی» و اتکا بر «اقتصاد مبتنی بر برجام» و تبدیل توافق هسته‌ای به یک گرانیگاه اقتصادی (به جای ظرفیت تاکتیکی) از جمله خطاهای بزرگی بود که در این مسیر به وقوع پیوست.
در حال حاضر نیز غرب (متشکل از ایالات متحده آمریکا و اتحادیه اروپایی) دقیقا همان فرمول را دنبال می‌کند! مخرج مشترک رویکرد اقتصادی دولت ترامپ و 3 دولت اروپایی در قبال ایران، تلاش آنها برای تبلور «اقتصاد مبتنی بر تحریم» در کشورمان است. در این معادله اساسا اهمیتی ندارد که واشنگتن از برجام خارج و کشورهای اروپایی در آن مانده باشند! باید این حقیقت مسلم را درک کرد که کاخ سفید و تروئیکای اروپا در حال چینش یک پازل واحد و مشترک در حوزه اقتصادی کشورمان هستند.
اگر چه برخی قطعات این پازل به تنهایی جذاب و فریبنده به نظر می‌رسد اما تصویر نهایی آن به اندازه‌ای کریه است که مشاهده‌اش حتی از عهده برخی افراد خوش‌باور نسبت به غرب نیز برنمی‌آید!
ایالات متحده و شرکای اروپایی آن بخوبی می‌دانند اقتصاد هر کشوری نیاز به یک «مصدر» و «نقطه ثقل» دارد، بر همین اساس درصددند مصدر اقتصاد ایران را در آن سوی مرزها و نقطه ثقل آن را بر مبنای «بازی با تحریم‌ها» در قالب برجام (حتی برجام اروپایی) قرار دهند. غرب روزنه نفوذ اقتصادی خود در کشور را بر مبنای جا انداختن «اقتصاد متاثر از تحریم» در حوزه مالی و اعتباری ایران قرار داده است. همان‌گونه که اشاره شد، انتخاب «برجام» به عنوان نقطه ثقل اقتصادی کشور، بزرگ‌ترین خطای ممکن از سوی دولتمردان ما محسوب می‌شود. این قاعده در خصوص برجام اروپایی نیز صادق است. برجام اروپایی نسبت به برجام، دارای پشتوانه حقوقی- سیاسی و ضمانت اجرایی کمتری است.
بدیهی است «اقتصاد مقاومتی» به معنای «اقتصاد مقاوم در برابر تحریم»، نه‌تنها به منزله نسخه‌ای شفابخش برای مواجهه با «اقتصاد مبتنی بر نفت» محسوب می‌شود، بلکه قدرت ثبات اقتصادی و اعتباری ما در برابر هجمه‌های ناتمام دشمن را به صورت تصاعدی افزایش خواهد داد. تا زمانی که «اقتصاد مقاومتی» چه در بعد تئوریک و مفهومی و چه در بعد عملیاتی به حاشیه رانده شده و «اقتصاد متاثر از تحریم» جایگزین آن شود، معضلات اقتصادی و مالی کشور نقطه پایانی نخواهد داشت.
در این میان بدیهی‌ترین اصول اقتصادی ایجاب می‌کند به جای تکیه بر ظرفیت‌های موقت و قابل تغییر (مانند برجام آمریکایی- اروپایی یا برجام اروپایی) به ثوابتی روی بیاوریم که تعریف و تنظیم آن در دست اقتصاددانان و دلسوزان کشور باشد. در صورتی که «اقتصاد مقاومتی» به مبنا و الگوی ما در حوزه مالی و اعتباری و گردش سرمایه در داخل و حتی خارج از کشور تبدیل شود و موضوعاتی مانند مبادله و تجارت با دیگران بر اساس پول ملی و... حول همین مدار شکل گیرد، قادر خواهیم بود برنده رقابت اقتصادی پیچیده با غرب باشیم. در این صورت، 2 مولفه «گزینشگری در میان بازیگران اقتصادی در حوزه بین‌الملل» و «کنشگری در عرصه اقتصاد منطقه‌ای و جهانی» منجر به پویایی و رشد اقتصادی کشورمان خواهد شد. «اقتصاد مقاومتی» برخلاف «اقتصاد ریاضتی» که بعضا به صورت اشتباه مترادف با یکدیگر به کار می‌روند، عرصه کنشگری کشور و دولت در اقتصاد است. در این عرصه، تبلور ظرفیت‌های اقتصادی داخلی، ارتباط مالی و اعتباری با دیگران بر اساس منافع اقتصادی و ملی، تعریف راهکارهای مواجهه با تحریم و... موضوعیت دارد، حال آنکه اقتصاد ریاضتی، واکنشی منفعلانه در مواجهه با بحران‌های اقتصادی موجود در یک کشور یا مجموعه است.
بی‌دلیل نیست که طبق فرمایش رهبر معظم انقلاب، امروز مهم‌ترین وظیفه مردم و مسؤولان، در کنار هوشیاری، تلاش برای تقویت اقتصاد کشور از طریق تولید داخلی است. محصول اقتصاد متاثر از تحریم، «اعتیاد به مصرف‌زدگی» و خروجی اقتصاد مقاومتی، «تولید مستمر» است. آیا زمان آن نرسیده است که دولتمردان ما بهترین و عقلانی‌ترین گزینه را در این باره انتخاب کنند؟! هم‌اکنون زمان آن رسیده است که ضمن درس گرفتن از تجربیات تلخ 5 سال اخیر، به محاسبه، تعریف و ترسیم نقطه ثقل اقتصادی کشورمان روی بیاوریم؛ نقطه ثقلی که بتواند به نقطه اتکا و عزت ملت ایران در مناسبات اقتصادی، اعتباری و رفاهی کشورمان تبدیل شود.
 

مهدی محمدی: یکم- برخلاف عموم تحلیل‌هایی که در 24 ساعت گذشته منتشر شده، تصمیم آمریکا به خروج نیروهایش از سوریه دارای منطق راهبردی قابل درکی است. آمریکا پس از گذشت حدود 7 سال، همچنان قادر به تدوین یک راهبرد منسجم در سوریه نبود و اساسا نمی‌توانست به این پرسش پاسخ بدهد که در سوریه چه می‌کند. در آغاز، آمریکا راهبرد خود را کنار گذاشتن بشار اسد اعلام کرد و پس از حدود 3 سال اعتراف کرد در این کار شکست خورده است. درست است که آمریکا هرگز به حمایت از تروریست‌ها پایان نداد ولی این یک حقیقت غیرقابل انکار است که از مقطعی به بعد آمریکا هم به این نتیجه رسید که اسد تنها کسی است که می‌تواند حداقلی از ثبات را در سوریه ایجاد کند. در این مدت، آمریکا انبوهی از گروه‌های تروریستی را در سوریه ایجاد کرد که حتی نمی‌دانست از کدام یک از آنها، تا چه حد و برای انجام کدام ماموریت باید حمایت کند. به همین دلیل، گروه‌هایی که فی‌المثل از سوی سیا حمایت می‌شدند همزمان از جانب پنتاگون در معرض حمله بودند! روی زمین هم آمریکا هرگز متحدی نیافت که بتواند به آن تکیه کند. از یک سو از طیفی از نیروهای کرد حمایت کرد تا شاید بتواند یک نیروی رزمی قابل اتکا روی زمین برای خود ایجاد کند و از سوی دیگر، در همان جغرافیا، همزمان از سنی‌هایی حمایت می‌کرد که قرار بود از موصل تا دیرالزور کشور مستقل سنی ایجاد کنند و کریدور زمینی عراق به سوریه را ببندند. این تناقض‌های عملیاتی هرگز پایان نیافت. آمریکا در انزوای دیپلماتیک سوریه هم شکست خورد. همه کشورهایی که زمانی به تحریک و تشویق آمریکا، با هدف براندازی اسد وارد خاک سوریه شدند اکنون آشکارا و نهان روابط خود را با دمشق از سر گرفته‌اند و حتی در اندیشه‌اند سوریه را مجددا به جلسه اتحادیه عرب دعوت کنند اما آمریکا به دلیل نوعی فلج راهبردی که گرفتار آن است، همچنان به تکرار جمله احمقانه «اسد باید برود» مشغول است؛ جمله‌ای که خود نیز به آن کمترین اعتقادی ندارد. روسیه و ایران عملا موفق شده‌اند یک فرآیند سیاسی خارج از اراده آمریکا در باب سوریه کلید بزنند که نتیجه آن حذف کامل آمریکا از رایزنی‌های سیاسی درباره آینده دمشق بوده است. این فرآیند در حال پیشرفت است و آمریکا نه می‌تواند بر آن اثر بگذارد و نه می‌تواند آن را مختل کند. از همه مهم‌تر، آمریکا در هدف اصلی خود یعنی جلوگیری از الحاق کامل و عملیاتی سوریه پساداعش، به محور مقاومت و بیرون راندن ایران و حزب‌الله از سوریه و ایجاد اطمینان خاطر برای اسرائیل مبنی بر اینکه سوریه یک جبهه جدید ضداسرائیلی نخواهد بود هم سخت ناکام مانده است. آمریکا احتمالا فهمیده بی‌معناست که اسد در سوریه بماند و مقاومت از سوریه برود، و در نتیجه تسلیم واقعیتی شده که حداقل از 4 سال پیش به این طرف، بدیهی می‌نمود.  
دوم- ما هنوز نمی‌دانیم در عمل چه روی خواهد داد. آمریکایی‌ها در 8 مقر در سوریه مستقر هستند که هنوز هیچ اطلاعات موثقی از خروج واقعی آنها از این مقرها در دست نیست. حتی اگر همه این مقرها تخلیه شود، نمی‌توان گفت پایان حضور نظامیان آمریکایی در سوریه به معنای پایان عملیات آمریکا در این کشور هم خواهد بود. اگر خروج آمریکا از سوریه به معنای کاهش حمایت از نیروهای کردی در مقابل ترکیه باشد، این یعنی آمریکا اراده کرده گروه‌های تروریستی سنی مورد حمایت ترکیه از جمله داعش و جبهه النصره را دوباره احیا کند. این با دیگر اطلاعاتی که نشان می‌دهد آمریکا درصدد احیای داعش در سوریه است تطبیق دارد. در عین حال، کردها هنوز به میزانی توانمند نیستند که بتوانند بدون حضور و کمک مستقیم آمریکا بر مناطق شرق فرات سیطره پیدا کنند. بنابراین ممکن است آمریکا تصمیم گرفته باشد نیروهای کرد را تنها بگذارد و مجددا به گروه‌های تروریستی تکیه کند یا اینکه به راهبرد متناقض حمایت همزمان از دو طرف متخاصم ادامه بدهد که در این صورت هم معلوم نیست فایده این راهبرد برای واشنگتن چیست. صهیونیست‌ها هم دچار سردرگمی جدی خواهند شد.
اسرائیل در یک سال گذشته دچار این توهم بوده که می‌تواند ایران و حزب‌الله را به یک هدف نظامی در سوریه تبدیل کند و در این کار از حمایت آمریکا هم برخوردار باشد. اکنون با خروج آمریکا از سوریه، اسرائیل در محاصره رها شده و مجبور خواهد بود با واقعیت ظهور یک محور جدید مقاومت در سوریه که دارای کریدور زمینی به لبنان و فلسطین و توان موشکی برای هدف قرار دادن سراسر خاک سرزمین‌های اشغالی است کنار بیاید. اگرچه صهیونیست‌ها می‌دانند حتی اگر آمریکا در سوریه می‌ماند و حتی اگر بر حضور خود می‌افزود هم توانی برای تغییر این معادله نداشت.
سوم- شکی نیست ترامپ به این مساله آنگونه نمی‌نگرد که استراتژیست‌های سیاسی و نظامی داخل و خارج آمریکا به آن نگاه می‌کنند. از دید ترامپ هیچ مساله‌ای به اندازه منازعه سیاست داخلی که با دموکرات‌ها درگیر آن است و حفظ نظر مثبت آن دسته از رای‌دهندگان آمریکایی که هنوز هوادار او هستند- اگرچه تعداد آنها به طور فزاینده‌ای رو به کاهش است- اهمیت ندارد. از این منظر، تصمیم ترامپ کاملا منطقی است. او می‌گوید نمی‌خواهد برای کسانی بجنگد که خود نمی‌خواهند برای خود بجنگند. این جمله یعنی ترامپ  هر چه بیشتر اعراب سنی را تحت فشار قرار خواهد داد تا پروژه ناتوی عربی را پیش ببرند و نیرویی ایجاد کنند که به جای آمریکا در محیط‌های عملیاتی خاورمیانه رویاروی ایران و مقاومت بایستد. اگرچه همین هم بیشتر یک ژست است تا واقعیت میدانی، چرا که خود او قبلا گفته سعودی بدون آمریکا یک هفته هم دوام نمی‌آورد و بهتر از او لیندسی گراهام است که خبر داده بدون آمریکا سعودی‌ها باید فارسی حرف بزنند. ترامپ می‌داند دموکرات‌ها او را رها نخواهند کرد، می‌داند روز به روز در واشنگتن در حال تنهاتر شدن است، می‌داند نتیجه انتخابات میان‌دوره‌ای کنگره در واقع هشداری است مبنی بر اینکه کاملا محتمل است او انتخابات ریاست‌جمهوری 2020 را ببازد. بنابراین، ترامپ سوریه را رها کرده شاید بتواند در واشنگتن پیروز شود و این برای رای‌دهندگان آمریکایی که دورنمای یک رکود اقتصادی جدید در میانه 2019 را می‌بینند، شاید کمی تسکین‌دهنده باشد.
چهارم- ضعف‌های آمریکا بر ترامپ غلبه کرده است. ترامپ می‌داند آمریکا دیگر آن ابرقدرتی نیست که بخواهد بار همه جهان را به دوش بکشد. مقاومت بر خاورمیانه سیطره پیدا کرده و چین هم در حال بلعیدن فضاهای جهانی است. خیانت به متحدان یا تنها گذاشتن آنها در محاصره و فرار شبانه از میدان نبرد، از آمریکا هیچ بعید نیست بویژه در زمانی که ماندن و جنگیدن به تمامی فایده خود را از دست داده باشد. این وضعیت به سوریه محدود نخواهد ماند. آمریکا مجبور است افغانستان و یمن را هم ترک کند و از منظر سیاست داخلی که نگاه کنیم این بهترین تصمیم برای ترامپ است. ترامپ در واقع در حال گفتن این سخن است که شاید آمریکا جنگ‌ها را در خاورمیانه باخته اما او قصد ندارد منازعه سیاست داخلی را به دموکرات‌ها ببازد. حداقل این است که او در حال نشان دادن دورنمای آشوب داخلی به دموکرات‌هایی است که آشکارا برای برکناری او دسیسه می‌کنند. در چند ماه گذشته کسانی در ایران گفته‌اند ایران باید برنامه منطقه‌ای خود را محدود کند و به استراتژی خارپشت روی بیاورد. هدف آمریکا از فشارهای 9 ماه گذشته هم همین بود که چنین صداهایی در ایران بلند شود. اکنون جالب خواهد بود که بدانیم صاحبان آن دیدگاه‌ها درباره در پیش گرفته شدن استراتژی خارپشت از سوی آمریکا چه دیدگاهی دارند؟! ایران بازی ژئوپلیتیک را در منطقه برده است. ترامپ اتفاقا عاقل است که زودتر از دیگران تصمیم گرفته به مقاومت بی‌حاصل در مقابل این واقعیت پایان بدهد. دیگران هم تسلیم خواهند شد.