علی بهمنی
کنسرسیوم نفتی: اواخر بهمن ۱۳۳۲ نمایندگان کمپانی‌های بزرگ نفت آمریکا، شرکت نفت انگلیس و شرکت‌های فرانسوی و هلندی، بدون حضور نماینده ایران، در لندن گرد هم آمدند و درباره تقسیم نفت ایران به توافق رسیدند. در هنگام طرح کنسرسیوم، اعلیحضرت از مجلس خواست بدون اتلاف یک دقیقه آن را تصویب کند.
 اعلیحضرت همایونی به زمان و وقت‌شناسی بسیار اهمیت می‌داد!

اصلاحات ارضی: سال 1340 قانونی در مجلس تصویب شد که براساس آن قرار بود هر زمین‌دار یک دانگ از زمین‌های خود را برای خود نگه دارد و 5 دانگ آن را بین کشاورزان تقسیم کند. این طرح که توسط آمریکایی‌ها تدوین شده بود مورد حمایت کندی و جانسون قرار گرفت و برای اجرا شدن این طرح، کاخ سفید تمایل خود را به نخست‌وزیری علی امینی نشان داد و کشاورزی ایران نابود شد.
اعلیحضرت با زرنگی این مشکل را چاره کرد، نفت بیشتر داد به آمریکا به جایش خودروی لوکس خرید!

کاپیتولاسیون: در مقابل تصویب کاپیتولاسیون همه مردم احساس حقارت می‌کردند، اعلیحضرت فرمودند مهم نیست عادت می‌کنند! گفته می شود اگر شاه ایران یک سگ آمریکایی را زیر می‌گرفت، آمریکایی‌ها شاه ایران را... اما اگر یک سگ آمریکایی، شاه ایران را تکه پاره هم میکرد باید برایش بلیط فرست کلاس میگرفتند تا برود در کشورش و در شهرش و در خانه‌اش و در اتاق خودش به کار بدی که کرده فکر کند!
چون اعلیحضرت اهل این حرف ها نبود که بخواهد یک سگ آمریکایی را زیر بگیرد، پس دید مشکلی نیست!

تظاهرات: عده ای از مردم ورامین در اعتراض به دستگیری آیت الله خمینی به خیابان ها ریختند اعلیحضرت فرمودند مبادا مردم را با دستگیری و شکنجه اذیت کنید، با مسلسل مساله را حل کنید!

سفر درمانی: اعلیحضرت همایونی جهت درمان از کشور خارج شد. کارشناسان امر، هنوز هم خروج اعلیحضرت با 35 میلیارد دلار و 384 چمدان را تعجب برانگیز می‌دانند!
اعلیحضرت با رد کردن هرگونه گمانه زنی بی‌مورد درباره دزدی، گفت: به زودی برمی‌گردم و این ها هم بخاطر درمان خاص همایونی می‌باشد، چون دکترهای آنجا کارتخوان ندارند، نگران نباشید!
 

امیرحسن محمدپور:
جان درحالی‌که نوک سبیل هایش را می جوید و معلوم بود حسابی خون خونش را می خورد، گوشی را برداشت و به رضا زنگ زد. بعد از پنجاه و هفتمین بوق، رضا گوشی را بر داشت و گفت: «جانم جان؟!» جان سبیل هایش را مرتب کرد و قبل از هر چیز گفت: «چرا بعد از پنجاه و هفت تا بوق گوشی رو جواب می‌دی؟ مگه نمی دونی من به این عدد آلرژی دارم؟» رضا با خونسردی گفت: «بازم اتفاق مهمی افتاده که وسط حمام آفتاب گرفتنم زنگ زدنت گرفته؟!» جان لیوان آبی که تا چند دقیقه پیش دندان مصنوعی هایش داخل آن بود را برداشت، با دست دیگرش که تلفن را گرفته بود، سعی کرد بینی اش را هم بگیرد و چند جرعه آب نوشید. بعد با آرامش گفت: «رضا جاااان!...» و «جان» را طوری کشید که یعنی انتظار داشت رضا هم از آنطرف خط با او همنوا شود و بگوید جااااان؟! اما رضا فقط گفت: «هان؟!» جان ادامه داد: «می دونی که من چند وقت پیش چه قولی دادم؟» رضا بلافاصله گفت: «قول دادی دیگه دور و بر مامان من نپلکی!» جان دستپاچه شد و گفت: «نه!... یعنی آره؛ اما یه قول دیگه هم دادم.» رضا کمی فکر کرد و گفت: «قول دادی شیش ماه دیگه که رفتیم ایران برام دوغ آبعلی بخری؟!» جان عنان از کف داد و گفت: «نه رب گوجه فرنگی! قول دادم ایران چهل سالگی انقلابشو نبینه»!
رضا به صورت کشیده و یک نفس گفت: «آهاااان! این که کاری نداره. الان زنگ می زنم مریم اینا برن یه کار خرابی،... نه ببخشید، خرابکاری بکنن که همونجا ریشه‌های رژیمو بخشکونن.» جان گفت: «چی میگی دیوانه؟ اون عنتر خانوم اگه از شوهر کردن وقت داشت، کارایی که قبل از این بهش سپرده بودیمو درست انجام می‌داد. در ثانی، اون موقع جوونیاش قول داده بود به صدام کمک کنه تا یه هفته ای تهرانو بگیرن، اما نتونست. وای به حال الان که خودش خشک شده. چجوری می‌خواد رژیمو بخشکونه؟» رضا پرسید: «خب میگی من چیکار کنم؟» جان با لحنی ملتمسانه گفت: «کار خودته رضا جون. آ قربون پسر. بدو برو ایرانو نجات بده و برگردونش به ما. نور تو گور بابات. نذار سر پیری آبروی من بره.» رضا با ناراحتی گفت: «مگه من بیکارم که الان پاشم برم ایرانو نجات بدم؟! من کلی کار دارم واسه شیش ماه آینده. الان هم اصلاً آمادگی شاه شدنو ندارم». جان دوباره به همان حالت پیش فرضاش، یعنی عصبی بودن، برگشت و از رضا خواست توضیح بدهد که دقیقا دارد چه کاری انجام می دهد؟ این سوال به رضا برخورد و گفت: «نخیرم! قبول نیست؛ اینو اون آقاهه هم توی تلویزیون ازم پرسید. تو تقلب کردی. اگه دلت خنک میشه بازم میگم که من کارم ولیعهد بودنه. پولشم از مامانم می گیرم».
جان گفت: «اما هر روز کلی نامه و ایمیل از تهران به دست من می رسه که هوادارات بهم میگن آقای بولتون، یه کاری کن شاه ما برگرده» رضا گفت: «اولا بهشون بگو اونکه رفته دیگه هیچ وقت نمیاد! هه هه هه... بعدشم خودم دایرکتای اینستاگراممو هر روز چک می کنم. بهم گفتن یه کم دیرتر برم تا لاغر کنن و لباسای باربی تنشون بشه واسه استقبال از من. الو جان... داری میشنوی؟...» جان همه آب لیوان را طوری سر کشید که دندان مصنوعی هایش را هم قورت بدهد و از خفگی بمیرد.

۱-موهایش متحد شدند، شپش ها را گرفتند.
۲-تفریحی می‌کشید سختی را، بعد معتاد شد.
۳-به دوست ناباب گوش داد، نقص عضو شد.
۴-درخت افتاد، کمر جنگل شکست.
۵-قلبش گرفت، چاه باز کن خبر کردند.
۶-حواسش را پرت کرد، دیگر نتوانست جمعش کند.
۷-یک من ماست به اندازه چربی خون گاو،کره دارد.

شاهدان چهل ساله
روزنامه‌های مهم آمریکا از جمله نیویورک تایمز، لس آنجلس تایمز و واشنگتن پست امسال هم مانند چهل سال گذشته، گزارش‌هایی تحلیلی، سیاسی، فرهنگی، هنری، کشاورزی درباره حوادث 22 بهمن ایران منتشر کرده اند. در این گزارش‌ها تصریح کرده‌اند شاه ایران همین هفته بعد و پس از درمان، به ایران بازمیگردد و همه اینها درخت هستند. این روزنامه‌ها به نقل از شاهدان عینی که همگی قسم خورده‌اند همزمان در راهپیمایی هزارشهر ایران شرکت داشته‌اند، نوشتند: تمام خیابان‌ها و کوچه‌ها، حتی پس‌کوچه‌ها توسط عوامل امنیتی حکومت ایران و نیروهای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، ارتش، بسیج، کارمندان، کارگران، کسبه، بازاریان، دانشگاهیان، پزشکان، مهندسان، دانشمندان، دانش‌آموزان و دانشجویان طرفدارحکومت، درختکاری شده و غرفه‌های ساندیس و کیک با آخرین فناوری‌های روز دنیا استتار شده بودند تا از دید دوربین‌های خبرنگاران مخفی بمانند.
خبرنگاران و شاهدان عینی این روزنامه‌ها ماجراهای وحشتناکی از برخورد خود با درختان تعبیه شده در خیابان‌ها تعریف می‌کنند، حتی!

ترتیب اثر
نبیره بختیار در دیدار با ندیده کارتر، فرودگاه‌های ایران را بسته اعلام کرد و افزود. در این دیدار که پشت درهای بسته انجام شد، موشه مک بختیار معروف به جو، اعلام کرد که مرغ طوفان است و به هیچ عنوان اجازه نخواهد داد آقای خمینی یا شخص دیگری به ایران آمده و جای او را بگیرد. وی همچنین از همراهی کامل ارتش و مردم با خود خبر داده و اضافه کرد: هریک از  پارسیان خارج از کشور، از سلطنت‌طلبان و ملی - مذهبی‌ها تا مجاهدین و معاندین و غیره‌ که طرح یا پیشنهادی برای نخست‌وزیر ایران دارند می‌توانند آن را به نشانی تهران، میدان آرژانتین، خیابان الوند، ساختمان تولید، گروه کودک و نوجوان شبکه دو ارسال کنند تا در نوبت پخش قرارگیرد. جو تأکید کرد که حتماً اسم و فامیل واقعی خود را - اگر دارید - روی نقاشی‌های ارسالی بنویسید و به نقاشی‌هایی که نام ساقی و شماره تماس فوری وی روی آن نوشته نشده باشد، ترتیب اثرداده نخواهدشد.

تدبیروامید
هم سرمایه‌گذاری اروپایی را میگیریم و هم سایه جنگ از مزارع و دامها و ویلاهایمان دور می‌شود. یک مقام آگاه در این دولت و همین مجلس، در پاسخ به خبرنگار ما که پرسید بعد از چهل سال بدعهدی و دروغ و توطئه و جنگ و برجام، چرا باید دوباره به اروپایی‌ها اعتماد کنیم و FATF را امضاء کنیم؟ گفت: اینکه معلومه! اولش با دنیا گفتگو می کنیم و دنیا میگوید اینها چه آدم‌های نایس و دیپلماتی هستند. بعد، هرپیشنهاد بیشرمانه‌ای که دادند - حتی نفت در برابرغذا - را می‌پذیریم و پس از خرید سوغاتی به مقدار لازم به کشور عزیزمان بازمیگردیم و هم، اینجا که آمدیم، با رهبری و مردم چانه میزنیم تا یا امان‌نامه آنها را بپذیرند و یا به خاطر گرانی گوشت و مرغ و برنج و میوه و اینها، بیخیال مقاومت شوند. این مقام آگاه که روابط نزدیکی دارد تأکید کرد که عمرسعد هم به همین روش توانست هم حکومت ری را تصاحب کند و هم ضمن رفع سایه جنگ از سر باغات خودش، دستش را به خون فرزند پپیامبر آلوده نکند!
وی، عمرسعد را نمونه یک سیاستمدار پیروز و موفق دانست و از شمر و خولی و حرمله تشکر کرد.

بیت: من مرغ طوفانم نیندیشم به طوفان/ موجم نه آن موجی که از دریا گریزد

من: کسی که از شدت وطن پرستی اسامی فرزندان خود را فرانسوی انتخاب کرده و دوران نخست وزیری او با عمر مگس خانگی برابر است.
مرغ طوفانم: مقصود مرغی است که در زمان فشار و سختی‌ها بسیار تخم می‌گذارد.
نیندیشم به طوفان: اهل دل معتقدند سراینده می‌خواسته بگوید که اصلا اهل فکر نیست و در مواقع سختی با دوتا دود، خود را رها می‌سازد.
موجم: حالتی خلسه مانند که در فرد مورد نظر بعد از خوردن به‌وجود می‌آید.
نه آن موجی: در اینجا سراینده به یکی از دوستان خود که در حالت نشئگی است هشدار می‌دهد در و دیوار را باهم اشتباه نگیرد.
دریا گریزد: همان فرار است اما بخاطر «زیباکلام»، همان ترک کردن معنی می‌شود.
مفهوم کلی: آدم نباید در زمانی که در حالت عادی نیست حرف بزند. اصلا کسی که همچین آدمی را انتخاب می‌کند از مرغ تخم گذار هم کمتر است. آخه 37 روز هم شد دوره نخست وزیری شاپور!

امانات پهلوی‌، آمریکا و سایر اراذل نزد ایران
-لانه جاسوسی (عاشقان آمریکا بخوانند سفارت ایالات متحده، ایرادی ندارد)
آمریکایی‌ها از این مکان که محلی برای چرای جاسوس‎ها بود، قبل از انقلاب برای چاپیدن شاه و بعد از انقلاب برای پاشاندن انقلاب استفاده می‌کردند. ولی اشتباهی خودشان پاشیدند و با بستن فِلِنگ، از کشور فرارکردند!


-کهوخ (جمع کاخ) گوناگون
این کهاخ (جور دیگه جمع کاخ) در اقصی نقاط تهران و دیگر شهرستان‌ها به صورت پراکنده و در ارتفاعات همراه با بارش برف واقع شده‌اند و هر یک برای کاری. از جمله: زمستانی، اشرف‌دانی، وقتی فرح با کسی کار داشت، وقتی کسی با فرح کار داشت، وقتی همه با هم کار داشتند و غیره و ذلک.


-براندازها و پس‌مانده‌های همایونی
خب بی‌انصاف‌ها شما که دُمتان را گذاشتید روی کولتان و در رفتید، لااقل این گوگولی‌های بامزه را هم با خودتان می‌بردید. این بیچاره‌ها خیال می‌کنند اینجا کسی برایشان تره خرد می‌کند. ولی فقط خیال می‌کنند.


-هیچی
بیشترین چیزی که پهلوی‌ها پیش ما به امانت گذاشتند هیچی است. ما هم از آنجایی که انسان‌های امانتداری هستیم، ضمن حفظ این امانت یکسری چیزمیز دیگه بهش اضافه کردیم تا موقع پس‌دادن خجالت‌زده نباشیم. مثلا: صنعت موشکی، سلول‌های بنیادی، پیشرفت پزشکی و صنعتی و ...


امانات ایران نزد آمریکا و بقیه
-فرح دیبا، رضا پهلوی یا همان رب پهلوی (الان رب خیلی گرونه، نگید نگفتیدها)، مریم رجوی، حسینی، مَسی علینژاد، زم و ... از این‌ها خوب مراقبت کنید. اگر اتفاقی برایشان بیفتد وای به حالتان. ما کلی با این‌ها و به این‌ها می‌خندیم.

1356: انقلاب چی؟ آینده چی؟ یک عده کمی هستن جوگیر شدن میریزن تو خیابونا شعار میدن. همین روزاست که گارد شاهنشاهی همشون رو  کتلت کنه. مگه کسی میتونه جای شاهنشاه رو بگیره؟ اعلیحضرت یک روز نباشه این کشور عین کله قندی که زمین بخوره از هم میپاشه.

1360: آینده؟ مشخص نیست؟ اونور جنگ خارجی، اینور جنگ داخلی. سقوط که حتمیه. بحث سر اینه که امروز سقوط کنه یا فردا. مملکتی نمونده. یه دستشویی آدم نمیتونه بدون استرس بره. تا میری یهو آژیر قرمز میزنن. حالا بیا و فرار کن. یک روز تو خیابون قدم بزن آنقدر بمب میترکونن که میتونی درس تشریح اعضای بدن رو همونجا پاس کنی. ملت بدبخت کوپن روغنشون اعلام نشده بعد اینا کل پول مملکت رو دارن تو جبهه‌ها خرج میکنن. همین عراق اگه تا ده سال دیگه ابرقدرت منطقه نشد بیا بزن تو گوش من. چون کل دنیا پشتشن. اینا با همه دنیا دشمنن. تمومه دیگه. اینا از اولش هم اینکاره نبودن.

1378: الان دوره خیزش مردمی علیه جمهوری اسلامیه. دیگه کار رژیم تمومه. امسال آخرین سال حکومت ایناست. تموم پول مملکت رو خرج بوسنی کردن. بعد یارو بوسنیایی رو میخواستن خون ایرانی بهش تزریق کنن گفته تیر خلاص بزنین تو مغزم ولی خون ایرانی بهم نزنین. کل دنیا الان انرژی هسته ای دارن ما درگیر اینیم که کفن میت چهل تیکه است یا دولایه. قرن بیست و یکم قرن علم هست. آمریکا کل دنیا رو داره میگیره. ما که هنوز تو پادگان هامون از فشنگای شاه استفاده میشه. سال آینده حکومت جدید و مترقی رو تاسیس خواهیم کرد.
1388: آینده انقلاب؟ آینده انقلاب سبزه. انقلاب واقعی اینه. حکومت رای مارو دزدیده تا بتونه همینجور پول ما رو بریزه تو حلق فلسطین و لبنان. من کلی دوست فلسطینی و لبنانی دارم که همیشه به من میگن ما حالمون از هرچی ایرانیه بلا استثناء به هم میخوره. الان آمریکا دنبال اینه که آدم بفرسته مریخ ما دنبال انرژی اتمی افتادیم. اصلا ما به انرژی اتمی نیاز نداریم. ما کلی آفتاب داریم که میتونیم ازش برق بگیریم. الکی خودمون باعث تحریم خودمون شدیم.

1397: دیگه تمومه ماجرا. امسال آخرین سال حکومت دیکتاتوری رژیمه. این انقلاب چهل سالگی اش رو نخواهد دید. تمام پول ما رو دارند تو سوریه و عراق خرج می‌کنند. مردم پول ندارن مرغ بخورن بعد اینا افتادن دنبال موشک و فضاپیما و این اداها. آمریکا بعد از اینهمه تو دنیا گشتن داره برمی‌گرده داخل مرزهای خودش بعد ایران تازه افتاده دنبال کشورگشایی. والا کورش کبیر هم به اینجا که رسید ول کرد اینا ول نمیکنن. یکی نیست بگه چه خبرتووونه!؟

1410: نفس های جمهوری اسلامی به شماره افتاده. مرگ این رژیم پشت دره.  دیگه بسه ظلم ودیکتاتوری. ملت پول ندارن آووکادو بخورن بعد اینا همه پول ملت رو دارن تو ایتالیا و فرانسه خرج میکنن یا تو فلسطین و عربستان حرم میسازن. یکی نیست بگه به سر کشور خودتون چه گلی زدین که حالا میخواین برین ماه؟ اینا همون مسیریه که آمریکا می‌رفت. آخرش هم مثل همون سقوط می‌کنند...