کیثی گیلسینان*:  تا لحظه نگارش این متن، ایالات متحده 7967 تحریم اعمال کرده است. رشد انفجاری در استفاده [از این ابزار] باعث شده این سوال به‌وجود‌‌‌‌‌‌‌‌ آید که آیا آنها از حد نگذرانده‌اند؟
داده‌‌های وزارت خزانه‌داری آمریکا تحریم‌ها را در بسیاری ابعاد نشان می‌دهد؛ تحریم‌‌‌هایی حتی علیه اشخاصی مثل «خوآکین ال‌چاپو» سلطان مکزیکی مواد مخدر یا کمپانی‌‌‌هایی مانند شرکت «کوباکانکوم سیگارز» و فروشگاه‌هایش و حتی تحریم‌‌‌هایی یکپارچه علیه یک حکومت یا شعبه‌هایش نظیر آنچه درباره ایران و نیروی امنیتی اصلی‌‌‌‌‌اش، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی شاهد هستیم.
سیاست‌گذاران آمریکایی از ابزار تحریم به عنوان یک اهرم تاریخی استفاده می‌کنند که شاید یکی از مدرن‌‌‌‌‌ترین آنها تحریم‌‌های کوبا در سال 1962 باشد. هر چند تحریم‌ها به مثابه یک چماق، تند و تیز‌‌‌‌‌‌تر از گفت‌وگو است اما خشن‌‌‌‌‌‌تر از اقدام نظامی نیست. این تحریم‌ها برای تاثیر‌‌گذاری بر مردم نه از طریق ضرب و جرح، بلکه با استفاده از تهدید است.
استفاده از تحریم‌ها در قرن 21 به اوج خود رسیده، بویژه آنکه ایالات متحده جریمه‌‌های مالی بسیار متنوعی، بیشتر برای افراد در نظر گرفته تا کشورها! اما در حالی که بدون شک دشمنان آمریکا مشکلات بسیاری برای دسترسی به پول پیدا کرده‌‌‌‌اند، برخی کارشناسان نگرانند استفاده بیش از حد از تحریم‌ها، خطرهای درازمدتی برای نقش مهم آمریکا در جهان و رهبری دیپلماسی بین‌المللی به همراه می‌آورد.
قدرت تحریم‌‌های آمریکا از مرکزیت نظام مالی ایالات متحده در اقتصاد جهانی و وضعیت دلار به عنوان ارز ذخیره شده غالب جهان سرچشمه می‌گیرد.  «جرت بلانک» عضو ارشد برنامه ژئواکونومیکز و راهبرد در اندیشکده سرمایه‌‌گذاری کارنگی در صلح بین‌المللی در این رابطه معتقد است ظاهرا حتی اگر یک شرکت اساسا معامله‌ای با ایالات متحده نداشته باشد، بانکش دارد و در نتیجه اگر آنها بخواهند با کشوری که هدف تحریم‌‌های قدرتمند آمریکا قرار گرفته‌‌ مبادله بانکی داشته باشند، یک نقطه ضعف در این رابطه خواهد داشت. او می‌گوید: «یک ریسک این است که اگر بسیاری از بانک‌‌های جهان که از طریق نیویورک انشعابات مالی خود را اداره می‌کنند، در صورتی که تعداد مکفی از آنها اراده کنند که دیگر روی ایالات متحده حساب نکنند و شعب خود را در جاهای دیگر اداره کنند، این امر سبب می‌شود ناگهان قدرت تحریم‌‌های ما بشدت کاهش  یابد».
در عین حال، تمایل آمریکا برای استفاده یکجانبه از تحریم‌ها، برخی متحدانش در اروپا را آزرده است؛ متحدانی که خود در برخی اقدامات تحریمی آمریکا شرکت کرده‌‌اند اما مخالف تحریم‌‌‌هایی هستند که آن را تهدید منافع اقتصادی خود می‌دانند، مانند محدودیت‌‌های خاصی در انجام تجارت با روسیه و ایران.
پس از واقعه 11سپتامبر، ایالات متحده از ابزار تحریم‌‌های خود برای تحریم تامین مالی تروریست‌ها استفاده بیشتری کرد و آن را گسترش داد. «جرج دبلیو بوش» از روسای جمهوری پیشین آمریکا پس از 11 سپتامبر نخستین گام را برداشت و دستورالعملی را مبنی بر انسداد هرگونه دارایی‌‌ گروهی از افراد از جمله «اسامه بن‌لادن» رهبر القاعده صادر کرد.
«الیزابت روزنبرگ» از مقامات پیشین وزارت خزانه‌داری در زمان دولت باراک اوباما که حالا در مرکز «امنیت آمریکایی جدید» کار می‌کند، بر این باور است استفاده از تحریم‌ها واقعا در سال 2010 تاثیر داشت و بر ایران فشار لازم را وارد کرد. روزنبرگ می‌گوید: «این یک ابزار سیاسی انتخابی و واقعا قوی است. هر چند دولت اوباما پس از توافق هسته‌ای با ایران صدها تحریم علیه ایران را لغو کرد اما با روی کار آمدن دونالد ترامپ و پس از خروج وی از این معاهده، تحریم‌ها باردیگر به اجرا گذاشته شد و نوامبر گذشته (آبان 97) 700 تحریم تنها در یک روز علیه ایران وضع شد و ایران در حال حاضر بزرگ‌ترین کشور هدف تحریم‌‌های آمریکاست».
اما همه تحریم‌ها تاثیر برابری ندارند؛ تحریم یک فرد یا یک هواپیما تاثیر مشابه بانک مرکزی یک کشور نخواهد داشت. روزنبرگ چنین توضیح می‌دهد: «ممکن است گمراه‌کننده باشد که به تعداد و طراحی تحریم‌ها نگاهی بیندازید؛ برخی تحریم‌ها ممکن است تاثیر بسیاری داشته و توجه زیادی را به خود جلب کرده، حال آنکه دیگر تحریم‌ها ممکن است از دیده پنهان مانده باشند».
به عنوان مثال، صدها کشتی و هواپیمای ایرانی تنها به دلیل داشتن مالکیت ایرانی تحریم شده‌‌‌اند. چنین چیزی به جای آنکه بر هدف اصلی تمرکز کند، می‌تواند جان هزاران مسافر را به خطر اندازد. موضع وزارت خزانه‌داری آمریکا این است که با افزایش شمار تحریم‌ها، موفقیت آنها نه در کمیت، بلکه در تاثیرشان بر دستیابی به اهداف سیاسی مشخص می‌شود.
اگر مقیاس این باشد، تحریم‌ها موفقیت‌‌‌هایی به دست آورده‌‌‌اند؛ ممکن است سبب آوردن کره‌شمالی به پای میز مذاکره با ترامپ شده باشند، هر چند هیچ دستاوردی تاکنون نداشته است. تحریم‌ها همچنین ایران را در زمان دولت اوباما به پای میز مذاکره آورد، هرچند دولت ترامپ آن را هم کنار زد و قصد دارد با افزایش تحریم‌ها، بار دیگر ایران را برای توافقی بهتر به پای میز مذاکره بیاورد.
اهداف دوازده‌گانه دولت ترامپ سال گذشته توسط «مایک پمپئو» وزیر خارجه و پس از خروج واشنگتن از توافق هسته‌ای با ایران عنوان شد؛ از جمله کنار گذاشتن تلاش‌ها برای دستیابی به سلاح هسته‌‌‌ای، توقف پشتیبانی از شبه‌نظامیانی مانند حزب‌الله و آزادی شهروندان آمریکایی که در ایران زندانی شده‌‌‌اند اما مقامات ایران در گذشته اعلام کرده‌‌اند علاقه‌ای به گفت‌وگو درباره این موضوع‌ها ندارند، هرچند محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران بتازگی ایده مبادله زندانیان را ارائه داده است. این ایده به عنوان امری ناشدنی مورد انتقاد قرار گرفته، ضمن اینکه پمپئو گفته آنها انتظار چیزی بیش از رفتار عادی از سوی ایران ندارند.
*گزارشگر بخش امنیت و امور بین‌الملل نشریه آمریکایی آتلانتیک

 در حالی که اخباری ضد و نقیض از منطقه ساحلی الحوف در استان المهره یمن به گوش می‌رسد، شبکه الجزیره به نقل از منابع محلی گزارش داد که نیروهای متجاوز سعودی از پایگاه‌های خود در این منطقه در حال عقب‌نشینی هستند. بر این اساس، متعاقب در خطر قرار گرفتن پایگاه‌های سعودی‌ها در منطقه ساحلی الحوف، گفته می‌شود قایق‌های جنگی ائتلاف متجاوز وارد آب‌های ساحلی آن شده‌اند و هنوز مشخص نیست که قصد سرکوب قیام مردم محلی را دارند یا خارج کردن پیاده‌نظام خود را. این استان از بهار سال پیش صحنه راهپیمایی‌های اعتراضی در محکومیت ورود اشغالگران ائتلاف عربی و همچنین عبور خط لوله نفت است. از چند روز پیش نیز اعتراض شهروندان یمنی ساکن استان المهره در جنوب این کشور برای اخراج اشغالگران سعودی و اماراتی از عدن و مشخص شدن سرنوشت کسانی که به زور زندانی شده‌اند همچنان ادامه دارد. در روزهای اخیر اخباری منتشر شد مبنی بر اینکه رژیم سعودی، نیروهایی از ملیت‌های غیریمنی به استان المهره آورده و از سوی دیگر مانع پیوستن شهروندان بومی به ارتش و پلیس محلی شده است که این موضوع خشم بومیان را در پی داشت.

شماری از مردم لیبی با تجمع برابر سفارت عربستان در شهر طرابلس، دخالت سیاسی و نظامی رژیم سعودی در کشورشان را محکوم کرده و شعار «بن‌سلمان دشمن خداست» سر دادند. به گزارش تسنیم به نقل از تارنمای «اهل‌البیت لیبی»، معترضان با اشاره به قتل فجیع جمال خاشقجی، روزنامه‌نگار منتقد رژیم سعودی در سفارت عربستان در شهر استانبول ترکیه، ولیعهد سعودی را «ابومنشار« (اره به دست) توصیف کرده و شعار «لا إله الا ‌الله، بومنشار عدو الله» سر دادند. معترضان همچنین حمایت مالی رژیم سعودی از شبه‌نظامیان وهابی در لیبی و تفکر وهابیت را که باعث گسست بافت اجتماعی و شکاف و چنددستگی در این کشور شده است محکوم کردند. در حالی که طی این یک ماه اخیر ژنرال خلیفه حفتر نیروهای نظامی تحت امر خود در شرق لیبی را  برای اشغال طرابلس که در کنترل دولت قانونی «وفاق ملی لیبی»- که از سوی سازمان ملل به‌رسمیت شناخته شده- است به خط کرده، اغلب مردم این کشور او را یک فرمانده نظامی مزدور آمریکا و سعودی می‌دانند و از توطئه 3 متحد عربی عربستان، امارات و مصر در کنار آمریکا و کشور فرانسه برای بازگرداندن دیکتاتوری به کشورشان سخن می‌گویند.

2 روز از بمباران مناطق مختلف غزه توسط جنگنده‌ها و توپخانه رژیم صهیونیستی می‌گذرد و در کنار فجایعی که به طور معمول این رژیم در سکوت کامل رسانه‌‌های عربی و محافل غربی مرتکب می‌شود، شهادت یک زن باردار و یک نوزاد 14‌ماهه این‌بار خطر دولت یهودی اسرائیل را برای امنیت بین‌الملل و صلح جهانی بیش از پیش هویدا کرد. در حال حاضر و طبق آخرین آمارها طی 48 ساعت گذشته 15 نفر شهید و 80 نفر زخمی شده‌اند. صهیونیست‌ها در اراضی اشغالی با خیالی آسوده از سکوت مجامع بین‌المللی دست به قتل کودکان و زنانی زدند که در آستانه ماه مبارک رمضان خود را برای میهمانی خدا آماده می‌کردند. مانند سنوات گذشته کشورهای حاشیه خلیج‌فارس نسبت به این جنایت‌ها سکوت کرده‌اند و حالا معلوم نیست آیا نماینده صهیونیست‌ها به اکسپوی دوبی خواهد رفت یا خیر؟ به نظر نمی‌رسد حاکمان امارات اراده‌ای از خود داشته باشند تا بتوانند بدون اجازه آمریکا تصمیمی بگیرند اما در حال حاضر آنچه اهمیت بیشتری دارد، تاکید بر ایده مقاومت بدون توجه به نهادگرایی بین‌المللی و منطقه‌ای است. در سکوت مجامع بین‌المللی نسبت به جنایات رژیم صهیونیستی، گروه‌‌های مقاومت با تشکیل اتاق عملیات مشترک، دست به همگن‌‌سازی فعالیت‌‌های خود زده‌‌اند. این گروه‌ها با شلیک حدود 600 راکت با برد حداکثر تا 73 کیلومتر از غزه قدرت عملیاتی و تخریبی خود را به رخ کشیده‌اند که در نتیجه هلاکت 5 صهیونیست را در پی داشت. هماهنگی میان گروه‌‌های مقاومت در غزه برای مقابله با دشمن مشترک مسلمانان یعنی رژیم صهیونیستی مساله مهمی است که باید در این کارزار به آن توجه داشت.  صهیونیست‌ها می‌گویند تاکنون و در طول 2 روز گذشته 200 هدف را در غزه مورد حمله قرار داده‌‌اند. صهیونیست‌ها در تلاشند با استفاده از سامانه‌‌ موشکی گنبد آهنین و سامانه‌‌های پدافندی، هواپیماهای خود را در مقابل راکت‌‌های مقاومت زیر چتر امن نگه دارند اما روش گروه‌‌های مقامت شلیک حداکثری موشکی برای گیج کردن و در نتیجه ناکارآمد کردن این سامانه‌‌های پدافندی است. نکته مهم در حملات اخیر مقاومت شلیک موشک برای نخستین‌بار به سمت فرودگاه‌های نظامی رژیم صهیونیستی در صحرای نقب است. فرودگاه «نواتیم» و «هاتزریم» 2 فرودگاه مهم و اصلی نیروی هوایی رژیم صهیونیستی، در این حملات موشکی هدف قرار گرفته‌اند. حالا با توجه به تحولات اخیر به نظر می‌رسد رآکتور اتمی صهیونیست‌ها دیگر مانند گذشته در ساحل امن قرار ندارد، چرا که این منطقه در 70 کیلومتری غزه بنا شده و اکنون راکت‌‌های مقاومت تا 73 کیلومتری غزه نیز برد مفید دارند. پیشرفتی که سامانه‌‌های راکتی مقاومت کسب کرده‌‌اند، از جمله مسائلی است که حتی تشکیل کابینه امنیتی رژیم صهیونیستی هم نمی‌تواند به آن پاسخ دهد. نباید از نظر دور داشت که در حال حاضر صهیونیست‌ها با چالش‌‌های جدیدی در مقابله با مقاومت روبه‌رو هستند؛ از یک‌سو کابینه امنیتی رژیم صهیونیستی پاسخی به هلاکت یک شهرک‌نشین صهیونیست نداد و از سوی دیگر از شهرک‌نشینان خواسته برای حفاظت از جان خود به مراسم تشیع وی نروند، چون قادر به تامین امنیت آنها نیست. در این فضا و با توجه به آنکه ادامه بمباران مناطق مختلف غزه تنها راه‌حل صهیونیست‌هاست، سکوت مجامع بین‌المللی و تسلیم شدن اعراب در مقابل خواسته آمریکا اهمیت ویژه‌ای می‌یابد. این در حالی است که «بنی گانتز» رئیس پیشین ستاد مشترک ارتش رژیم صهیونیستی که درباره درگیری‌های جاری در یک کنفرانس خبری حاضر شده بود، به دلیل شنیده شدن آژیر خطر، کنفرانس خبری را رها و به پناهگاه فرار کرد. این فرار نشان از ترس صهیونیست‌ها از اقدامات گروه‌‌های مقاومت است. قدرت مقاومت طی یک دهه گذشته با وجود افزایش کشتار صهیونیست‌ها گسترش یافته است. در حال حاضر دیگر در مجامع بین‌المللی، دفاع از مواضع صهیونیست‌ها در مقابل کشتار زنان و کودکان امکان‌پذیر نیست. در این میان دولت‌های غربی با سکوت در مقابل رفتارهای رژیم صهیونیستی تحت تاثیر لابی‌‌های سیاسی و اقتصادی یهود، حاضر به انجام رسالت انسانی خود در مواجهه با جنایت‌‌های رژیم صهیونیستی نیستند.

آمریکا و اتحادیه اروپایی هنوز در حال پروپاگاندا روی ابعاد کودتای کذایی هفته پیش در کاراکاس بودند که رهبر کودتاچیان خود با اعتراف به شکست، همه حامیان خارجی‌اش را غافلگیر کرد. به گزارش اسپوتنیک، خوان گوایدو در یک مصاحبه اعتراف کرد که برآوردهای او از اقدام برای به راه انداختن یک کودتای نظامی علیه دولت ونزوئلا اشتباه بوده است. رهبر مخالفان مورد حمایت آمریکا و غرب و رئیس برکنار شده مجلس ونزوئلا گفت که او و شورشیان شبه‌نظامی انتظار آن را داشتند که نیروهای بسیاری از ارتش به کودتای روز سه‌شنبه هفته پیش علیه رئیس‌جمهور بپیوندند و نیکولاس مادورو هم در میان موجی از آنچه او فراری‌های ارتش خواند از سمت خود کناره‌گیری کند.جالب اینکه به رغم افتضاح شکست کودتا علیه نظام قانونی کشور و با اینکه رئیس‌جمهور و وزیر دفاع همچنان از دستگیری این سیاستمدار مزدور آمریکا به عنوان عامل براندازی خودداری می‌کنند، گوایدو همچنان در کمال وقاحت اصرار دارد که تنها در صورت کناره‌گیری مادورو از قدرت به مذاکره با او خواهد نشست. همچنین  گوایدوی مدعی دموکراسی بار دیگر ضمن آشکار کردن وابستگی خود به آمریکایی‌ها اعلام کرد که هر پیشنهادی از سوی دولت ترامپ در رابطه با گزینه نظامی در ونزوئلا تا برگزاری انتخابات را می‌پذیرد. در مصاحبه مزبور، گوایدو از ادعای واشنگتن درباره به‌کارگیری گزینه نظامی در ونزوئلا استقبال کرد و آن را اخبار مهمی نامید و در پاسخ به این سوال که اگر جان بولتون به او پیشنهاد مداخله آمریکا در ونزوئلا را بدهد، چه می‌کند؟ گفت: «از او بسیار تشکر می‌کنم و خواهم گفت بسیار متشکرم درباره این گزینه، ما آن را ارزیابی می‌کنیم و احتمالا آن را در پارلمان به منظور حل بحران بررسی خواهیم کرد. اگر لازم باشد آن را تایید می‌کنیم». این در حالی است که جان بولتون، مشاور ارشد امنیت ملی ترامپ پس از شکست کودتا علیه دولت ونزوئلا، ناامیدی خود را از اینکه مزدوران شورشی‌شان بتوانند کاری علیه مادورو انجام دهند علنی و اعلام کرد که همه گزینه‌ها از جمله دخالت نظامی در ونزوئلا روی میز قرار دارد. در همین حال،‌ مادورو به  ارتش ونزوئلا در رابطه با حمله احتمالی آمریکا آماده‌باش کامل داد. دیروز آسوشیتدپرس به نقل از دولت ونزوئلا خبر داد که اوضاع در این کشور تحت کنترل بوده و حدود 40 نظامی که در این کودتای نافرجام شرکت داشتند از جمله فرمانده‌شان که فردی به نام لوئیز باندرس عضو گارد ملی بوده است، بازداشت شده‌اند. مطبوعات ونزوئلا فاش کرده‌اند که تنها انگیزه باندرس و همراهان او دلارهایی بوده که گوایدو به آنها پیشنهاد کرده است. به رغم پذیرش شکست کودتا توسط گوایدو، واشنگتن، کشورهای متحد آمریکا در گروه لیما (آرژانتین، برزیل، کانادا، کلمبیا، کاستاریکا، گواتمالا، هندوراس، پاناما، پاراگوئه و پرو) و اتحادیه اروپایی هنوز در حال تشویق ارتش ونزوئلا برای پیوستن به شورشیان هستند. طرفه آنکه برخی منابع اطلاعاتی ونزوئلا در روزهای گذشته در گفت‌وگو با روزنامه آل‌ناسیونال درباره گزارش‌های هدفمند از داخل ارتش و دستگاه نظامی این کشور برای به اشتباه انداختن دشمنان داخلی و خارجی صحبت کرده بودند. موضوعی که با توجه به موضع‌گیری‌های احمقانه واشنگتن و اعتراف گوایدو به اشتباه در برآورد خود از ارتش حالا بیش از پیش رنگ واقعیت می‌گیرد. مثلا روزنامه اسپانیایی ABC، روز جمعه پیش از طرح آمریکا برای دستگیری نیکولاس مادورو، رئیس‌جمهور ونزوئلا در جریان کودتا در این کشور پرده برداشت. این طرح که به نقل از یک منبع در شورای امنیت ملی آمریکا نقل شده است بر مذاکره دولت ترامپ با فرماندهان ارتش ونزوئلا و وزیر دفاع این کشور و قول آنها برای همکاری با کودتاچیان به منظور دستگیری مادورو و به قدرت رساندن مزدور واشنگتن یعنی گوایدو در کاخ میرافلورس کاراکاس استوار بوده است. جالب اینکه خود مقامات امنیتی آمریکایی معترفند که ولادیمیر پادرینو لوپز، وزیر دفاع ونزوئلا در آخرین لحظات جا‌زده و ترامپ و گوایدو را سرکار گذاشته است. اما همان گونه که از نام پادرینو مشخص است احتمالا او و همتایان روسش هنگام کشیدن این نقشه برای بازی دادن آمریکایی‌ها لحظات خوشی را سپری می‌کرده‌اند.
 

رئیس اجرایی افغانستان عنوان کرد
احتمال تقسیم قدرت کابل با طالبان!
رئیس اجرایی (نخست‌وزیر) افغانستان از احتمال تقسیم قدرت میان دولت این کشور و گروه طالبان سخن به میان آورد. به گزارش فارس، «عبدالله عبدالله» در مصاحبه با شبکه «تی آر تی» ترکیه گفت: «ما آماده گفت‌وگو با طالبان هستیم و زمانی که این گفت‌وگو انجام شود طرفین شروط خود را اعلام می‌کنند و در صورتی که به یک توافق صلح برسیم و مورد قبول همه مردم افغانستان باشد امکان تقسیم قدرت با طالبان وجود دارد.» او با پذیرفتن ضمنی عدم تمایل طالبان برای گفت‌وگو با دولت افغانستان در حال حاضر، این موضوع را منوط به آغاز گفت‌وگوها درباره آینده افغانستان دانست. عبدالله همچنین با آغاز ششمین دور مذاکرات طالبان و آمریکا بر سر چگونگی خروج نظامیان آمریکا از افغانستان، محتوای این مذاکرات را توافق بر سر آتش‌بس و تلاش برای آغاز مذاکرات بین‌الافغانی خواند! او درباره درخواست‌های طالبان از جمله اصلاح قانون اساسی کشور اضافه کرد: «ما باید یاد بگیریم که تفاوت‌های یکدیگر از جمله تفاوت در ایدئولوژی را بپذیریم و با یکدیگر همزیستی مسالمت‌آمیز داشته باشیم و بر سر عقاید خود به صورت سیاسی مبارزه کنیم».

سقوط بالگرد ارتش ونزوئلا حین رزمایش
 یک بالگرد متعلق به ارتش ونزوئلا شنبه صبح به وقت محلی در حوالی پایتخت  سقوط کرد. در بیانیه وزارت دفاع ونزوئلا درباره این رخداد آمده است: «بالگرد نظامی ارتش از کاراکاس به سمت استان «خوخیدس» واقع در میانه غربی ونزوئلا در پرواز بود که سقوط کرد و 7 سرنشین آن جان خود را از دست دادند». مقامات امنیتی ونزوئلا در حال تحقیق درباره علت سقوط این بالگرد هستند که در جریان یک رزمایش به پرواز در آمده بود. «نیکلاس مادورو» رئیس‌جمهور ونزوئلا که روز شنبه برای مشاهده این رزمایش‌های ارتش به خوخیدس سفر کرده بود در سخنانی دولت آمریکا را به تلاش برای تحریک کودتا علیه خود از طریق حمایت از «خوان گوایدو» رئیس‌جمهور خودخوانده ونزوئلا متهم کرد. مادورو همچنین سقوط بالگرد ارتش را در صفحه توئیتر خود تسلیت گفت.


جنگ سرد شیوخ عربی در جنوب تنگه هرمز داغ می‌شود
متلاشی شدن شبکه جاسوسی امارات توسط عمان
برخی رسانه‌‌های لبنانی از متلاشی شدن شبکه جاسوسی جدید امارات در عمان خبر دادند. سلطان‌نشین عمان رقابتی همه‌جانبه را برای به چالش کشیدن امارات عربی متحده و تبدیل شدن به یک قطب اقتصادی، مالی و توریستی در حاشیه جنوبی خلیج‌فارس آغاز کرده است. به نوشته روزنامه الاخبار، جنگ سرد 2 همسایه عربی جنوب تنگه هرمز با افزایش رقابت‌ها و اختلافات خاموش از زمان وقوع بحران در روابط بین کشورهای شورای همکاری خلیج‌فارس در حال افزایش است. در همین حال مسقط توانسته است ضربات امنیتی مهلکی به برنامه جاسوسی ابوظبی وارد کند؛ دستگاه‌های امنیتی عمان چندی پیش توانستند اطلاعاتی درباره یک شبکه جاسوسی اماراتی فعال علیه کشورشان به دست آورند. این اطلاعات، دستگاه‌های امنیتی عمان را به ‌سمت جزئیات شبکه و اسامی همه اعضا و شرکت‌های همکار با آن و بازداشت آنها سوق داد. برای استخبارات عمان روشن شده است که محمد بن‌راشد حاکم دوبی در پرونده این شبکه شخصاً ورود می‌کرد و این امر باعث تنش بزرگی بین 2 طرف شد و مسؤولان عمانی با اطلاعات خود با ابوظبی برخورد کردند و در پیامی تهدیدآمیز، مسؤولان اماراتی را بر سر دوراهی قرار دادند که یا پرونده را علنی می‌کنند یا اینکه باید اسامی همه جاسوسان قدیمی و جدید را به مسقط بدهند.  به ‌نوشته الاخبار، محمد بن‌راشد خط تماس مستقیمی با مسؤولان عمانی در 2 بندر الدهم و صحار (2 بندر رقیب بنادر امارات) برقرار کرده بود تا آنها را در مقابل رشوه بزرگی به‌خدمت گیرد تا اینکه در روند توسعه این 2 بندر کارشکنی کنند. این رشوه شامل دادن تابعیت امارات همراه با املاک و خودروها و پول بود. بن‌راشد تلاش کرد مسؤولان بنادر یادشده را جذب کند اما همه تلاش‌های امارات بعد از شناسایی شبکه جاسوسی امارات و بازداشت اعضای آن از سوی دستگاه اطلاعات عمان شکست خورد. منابع دربار عمان به روزنامه لبنانی اطلاع داده‌‌اند پرونده توطئه امارات در قالب گسترده‌تری قرار دارد، چراکه محمد بن‌زاید ولیعهد، هدایت حمله به ترکیه، قطر و عمان را در ‌دست دارد و سیستم بانکی امارات را برای رسیدن به این هدف به‌ خدمت گرفته است تا هویت شرکت‌های تجاری را که با کشورهای همسایه و در صدر آنها قطر، ترکیه و عمان همکاری می‌کنند، مشخص کند.