باورکردنی نبود و هنوز هم باورکردنی نیست. یک هفته پیش، فرهاد مجیدی به‌عنوان سرمربی استقلال معرفی شد. او تاکید داشت همه چیز موقت است و هیچ تضمینی برای همکاری طولانی در این سمت وجود ندارد. در نخستین دیداری که استقلال تحت هدایت او به میدان رفت، با 4 گل برنده شد. چهار؛ همان عددی که برای او و هم‌تیمی‌ها و هوادارانش یک هویت ویژه دارد اما این هویت ویژه کمی آسیب‌دیده و فرهاد برای فهمیدن این حقیقت باید به رأس امور می‌رسید. مجیدی تیم را تحویل گرفت و قول داد همان گونه که تحویل گرفته، به صاحب بعدی‌اش تقدیم کند اما اوضاع از چیزی که پیش‌بینی می‌شد، پیچیده‌تر شد. مجیدی ابتدا منشا را کنار گذاشت. مهدی رحمتی هم هنوز هیچ جایی در ترکیب او ندارد. اگر برخی حواشی غیرورزشی را کنار بگذاریم، تازه به دلیل غیبت میلاد زکی‌پور و بازگشت مرتضی تبریزی پی می‌بریم. فرهاد محبوب آبی‌ها یک عمر در مستطیل سبز دویده و حالا این فرصت را دارد تا قهرمان هوادارانش باشد. او عمیقا عاشق استقلال است و این اصلا پوشیده نیست اما آیا راه او برای برافراشتن دوباره پرچم استقلال درست است؟ مجیدی در کنفرانس خبری پس از بازی با استقلال خوزستان می‌گوید استقلال او یکی از بهترین استقلال‌های تاریخ است. کمتر از یک هفته بعد، فرهاد زیر و بم ترکیبش را بهتر از همیشه کشف کرده و این بار مدعی می‌شود پیراهن استقلال برای بعضی‌ها گشاد است. بعید به نظر می‌رسد مجیدی در این دوران کوتاه به چنین حقایقی دست پیدا کرده باشد اما قدرت او برای گفتن حرف‌هایی که نیاز دارد، بیشتر شده و همین کافی است تا صریح‌تر از همیشه انتقاد کند. او با جدیت از سبک تمرینات وینفرد شفر انتقاد می‌کند. بدنسازی استقلال را زیر سوال می‌برد و در نهایت از طارق همام انتقاد می‌کند. حتی در سطح نخست فوتبال اروپا هم سرمربی‌ها با اکراه از جنجال‌ساز تیم‌شان پرده‌برداری می‌کنند اما فرهاد مجیدی نظر متفاوتی دارد. او دلش برای استقلال می‌سوزد و خودش هم می‌گوید نمی‌داند در چند سالی که پیرامون باشگاه نبوده چه اتفاقاتی رخ داده است. فرهاد می‌داند درد چیست اما راهی برای درمان آن ندارد. او در اوج بی‌نظمی به دنبال یک نظم ایده‌آل است و پیدا کردن این حقیقت، قیمت زیادی دارد. فضای استقلال شکننده‌تر از همیشه شده و همه از این اتفاق‌ها نگرانند. بازیکن‌ها مصاحبه نمی‌کنند، وضعیت قرارداد آنها مشخص نیست، باشگاه برای تامین بودجه‌اش مجبور به فروش ستاره‌هایش می‌شود و سرمربی آینده نیمکت استقلال هم نامعلوم است. حتی هواداران هم در این مسیر قدم گذاشته‌اند و نارضایتی‌شان از هیأت‌مدیره را اعلام می‌کنند. در چنین شرایطی، فرهاد مجیدی با اتکا به قدرتی که خودش هم می‌داند توانایی‌های زیادی دارد، یک تنه مقابل همه هجمه‌ها قرار گرفته، بلکه راه موفقیت استقلال را پیدا کند. او می‌داند دروازه‌بانش به دلیل انضباطی به تنهایی راهی خانه شده یا دلیل دیگری داشته است. او می‌داند کدام مهاجم را نیمکت‌نشین کند و کدام مدافع را بازی دهد. فرهاد بهتر از همه مقابل موج سیاه و پلیدی که استقلال را با خودش برده، ایستاده است اما این ایستادگی‌ها در نهایت چه سرانجامی خواهد داشت؟ 2 سرنوشت کاملا متفاوت در انتظار مجیدی است. سرنوشتی که مثل صفحه شطرنج، وابسته به یکایک حرکات فرهاد است و مشخص نیست چه آینده‌ای را برای او رقم خواهد زد. نخست آنکه شاید فرهاد به معمار جدید استقلال تبدیل شود و باشگاه محبوبش را آنطور که دوست دارد، سازماندهی کند و دوم آنکه در مقابل سپاهی که به هیچ‌کس رحم نکرده، ایستادگی نکند تا فضای تیم از آنچه هست، ملتهب‌تر نشود. مجیدی هر تصمیمی بگیرد، می‌تواند برنده باشد. حقیقت این است که استقلال این روزها به یک پیرمرد خردمند نیاز دارد و اگر منصور پورحیدری دیگر عصایش را به دیوار باشگاه تکیه نداده، شاید فرهاد مجیدی بتواند با آزمون و خطا مسیر آینده‌ باشگاه را پیدا کند. البته این مسیر، مثل حرکت روی طنابی نازک است و عاقبت آن، ممکن است یک سقوط ترسناک باشد. خلاصه آنکه مجیدی این روزها باید برای استقلال یک قمار سنگین کند؛ قماری که هواداران استقلال امیدوارند نتیجه‌اش به ضرر بدنه واقعی باشگاه نباشد.
 

مدافعان و دروازه‌بان‌های استقلال و پرسپولیس فصلی رویایی را پشت سر می‌گذارند. این دو تیم در ۲۸ مسابقه این فصل لیگ برتر به ترتیب ۱۸ و ۱۷ کلین‌شیت ثبت کرده اند. آمار گل خورده 2 تیم هم در فاصله 2 هفته مانده به پایان لیگ به ترتیب ۱۲ و ۱۳گل خورده است. یعنی اگر در این دو هفته گل خورده‌شان به عدد ۱۴ نرسد، رکورد کمترین گل خورده تاریخ لیگ برتر را جابه‌جا می‌کنند. همین بهترین خط دفاع لیگ ولی در آسیا اصلا آمار قابل قبولی را به جای نگذاشته است. استقلال به عنوان بهترین تیم دفاعی این فصل لیگ برتر، در همه مسابقات آسیایی‌اش گل خورده است. آبی‌ها در نخستین بازی لیگ قهرمانان آسیا با 3 گل از الدحیل شکست خوردند. سپس در آزادی نتوانستند از گل فرشید باقری محافظت کنند و مقابل العین هم دروازه رحمتی باز شد. استقلال حتی برای ثبت نخستین برد آسیایی این فصل هم در مقابل 2 گلی که به الهلال زد، یک بار دروازه‌اش باز شد. در بازی برگشت، استقلال یک گل دیگر هم از حریف دریافت کرد، این بار بدون اینکه گلی بزند. شاگردان فرهاد مجیدی در بازی دوشنبه‌‌شب هم بلافاصله بعد از باز کردن دروازه حریف گل خوردند تا بهترین خط دفاع این فصل لیگ برتر، همچنان در حسرت ثبت کلین‌شیت در لیگ قهرمانان آسیا باشد. شرایط برای پرسپولیس هم خیلی بهتر از استقلال نیست. شاگردان برانکو در 4 دیدار از 5 مسابقه این فصل لیگ قهرمانان آسیا گل خوردند. پرسپولیس در 2 بازی نخست مقابل پاختاکور و السد دروازه‌اش باز شد. پرسپولیس در نخستین بازی‌ای که گل نخورد، نخستین بردش را هم جشن گرفت. سپس 2 شکست متوالی را تجربه کرد که طبیعتا با دریافت گل همراه بود. احتمالا یکی از دلایل برجسته حذف زودهنگام سرخابی‌ها، آشفتگی دفاعی این دو تیم و دریافت گل‌ در اکثر مسابقات لیگ قهرمانان آسیا بود.

حذف طارق؛ تدبیر فرهاد، بی‌تدبیری مدیریت
قصه یک عراقی دیگر در استقلال با حاشیه و مشکلات داخلی به پایان رسید تا بازیکن جوانی که می‌توانست مهره کلیدی استقلال در فصل جاری و سال آینده باشد و البته گزینه‌ای جذاب برای ترانسفر تلقی می‌شد، حالا تبدیل به حاشیه‌ای برای باشگاه شود. طارق همام با اعلام نظر فرهاد مجیدی از استقلال کنار گذاشته شد و دلیل این موضوع ناراحتی او از نیمکت‌نشینی اعلام شده است. با این حال سایت اسپورت عراق از موضوعی خبر داد که چندی قبل از سوی نزدیکان باشگاه استقلال درباره همام تکذیب شده بود. این رسانه عراقی نوشت طارق در 8 ماه گذشته حقوقی در تهران دریافت نکرده و این موضوع باعث ناراحتی و عصبانیت این بازیکن شده است؛ ادعایی که البته قطعا غلط نیست و با توجه به مشکلات باشگاه استقلال این بازیکن نزدیک به 6 ماه است هیچ مبلغی دریافت نکرده است؛ طارق پیش از این نیز این موضوع را بارها به مدیران استقلال اعلام کرده بود اما مدیران استقلال که این روزها پرچمدار حل مشکلات و بدهی‌‌های خارجی و البته ترانسفر بازیکن به کشورهای دیگر و درآمدزایی هستند نه‌تنها نمی‌توانند از یک بازیکن با استعداد مراقبت کنند، بلکه در حال ایجاد یک پرونده سنگین حقوقی برای او هستند. موضوع طارق می‌توانست با درایت مدیران پیش از آنکه تبدیل به موضوع قهر و ناراحتی 2 طرف شود به پایان برسد اما مشکلات مالی آبی‌ها اجازه این کار را نداد.

رنار از تیم‌ملی مراکش جدا می‌شود
«اروه رنار» به دلیل سرد شدن رابطه‌اش با مدیران فدراسیون فوتبال مراکش، در پایان مسابقات جام ملت‌های آفریقا 2019 به ماجراجویی‌اش با تیم‌ملی فوتبال مراکش پایان خواهد داد. نشریه «اکیپ» فرانسه خبر داد رنار تصمیمش به قطع همکاری با فدراسیون فوتبال مراکش پس از مسابقات جام ملت‌های آفریقا را گرفته و از تصمیم خود هم بازنخواهد گشت. «اکیپ» البته اشاره‌ای نکرده که مقصد بعدی این سرمربی فرانسوی کجا خواهد بود، اینکه او به لوشامپیونه فرانسه بازخواهد گشت یا اینکه در رده ملی دوباره مربیگری خواهد کرد، این در حالی است که گفته می‌شود وی پیشنهاداتی برای سرمربیگری تیم‌های ملی ایران و امارات دریافت کرده است.

رئیس فدراسیون فوتبال ایران اعلام کرد سرمربی جدید تیم‌ملی این کشور ظرف 3-2 روز آینده مشخص می‌شود. مهدی تاج درباره زمان انتخاب سرمربی تیم‌ملی فوتبال ایران گفت: امیدوارم سرمربی جدید تیم‌ملی ظرف 2 تا 3 روز آینده به ایران آمده و معرفی شود. وی با بیان اینکه سرمربی جدید تیم‌ملی خارجی بوده و یکی از مربیان مطرح دنیاست، افزود: اگر این سرمربی ظرف 3-2 روز آینده معرفی شود، یک برند برای کشور شده و نشان می‌دهد تحریم‌ها هیچ تأثیری نداشته و دنیا می‌خواهد با ایران مراوده داشته باشد. تاج درباره نحوه پرداخت هزینه سرمربی جدید تیم‌ملی فوتبال به صورت یورویی گفت: یکی از پیشنهادات فدراسیون فوتبال این بوده که تمام حوزه‌ها آرایش دفاعی به خود بگیرند که بر این اساس به مدیران تیم‌های باشگاهی عنوان شده بهتر است حضور بازیکنان خارجی در لیگ برتر محدود شود.
اسلامیان: 2 گزینه داریم؛ برانکو در تیمش می‌ماند
عضو هیات‌رئیسه فدراسیون فوتبال در برنامه «سلام صبح بخیر» شبکه سوم سیما درباره مربی جدید تیم ملی ایران اطلاعات تازه‌ای داد؛ اینکه فدراسیون با 2 گزینه خارجی به توافق رسیده است و یکی از آنها سرمربی ایران می‌شود. محمود اسلامیان در این‌باره می‌گوید: «با 2 مربی به توافق رسیدیم که اروپایی هستند. این دو نتایج خوبی گرفته‌‌‌اند. برای‌مان به هر حال رزومه مربیان مهم بود. آنها فعلا جایی مشغول نیستند و ان‌شاءالله یکی از این مربیان بزودی با ما همکاری خواهد کرد». او درباره زمان سفر مربیان به ایران گفت: «تا آخر اردیبهشت‌ماه». خبرهای رسیده از فدراسیون حکایت از آن دارد که این دو مربی قرار است برای بازدید از پک و امکانات کمپ به ایران سفر کنند. اسلامیان همچنین حضور مربی ایرانی در تیم‌ملی را تکذیب می‌کند: «تا این لحظه که با شما حرف می‌زنم سرمربی تیم‌ملی خارجی است». اسلامیان همچنین حضور برانکو در تیم‌ملی را تکذیب می‌کند: «برانکو سرمربی پرسپولیس است. نمی‌خواهیم یک جا را درست کنیم و یک جا را خراب. ان‌شاءالله موفقیت‌‌های او با پرسپولیس ادامه پیدا کند».

مهدی محمدی: از یک منظر راهبردی، مساله اصلی برای ایران اکنون انجام دادن این یا آن اقدام خاص در واکنش به فشارهای آمریکا نیست، بلکه مساله اصلی این است: ایران در حال در پیش گرفتن یک استراتژی جدید برای هزینه‌مند کردن رفتار آمریکا، از طریق تبدیل اهرم‌ها و ابزارهای قدرت خود به ابزارهای فشار به آمریکاست.
اینکه ایران به سمت این استراتژی حرکت کرده و تصمیم گرفته مولفه‌های قدرت ملی، منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای خود را در چارچوب یک راهبرد یکپارچه به ابزارهای فشار، تولید هزینه و بازدارنده در مقابل آمریکا تبدیل کند، خبر بسیار بدی برای واشنگتن است. ایران دارای طیف بسیار متنوعی از ابزارهای قدرت نظامی، اطلاعاتی - امنیتی، ژئوپلیتیک، سیاسی، اقتصادی، روانی - رسانه‌ای و سایبری است که در طول زمان با اهداف گوناگون توسعه داده شده است. این ابزارها لزوما در هدف‌گذاری اولیه خود، اهرم‌هایی برای ضربه زدن به آمریکا یا تحمیل هزینه به آن نبوده است اما در بازنگری راهبردی جدیدی که به نظر می‌رسد در حال انجام است، اهداف و ماهیت این برنامه‌ها به گونه‌ای در حال تغییر و بازسازماندهی است که به کار وارد آوردن ضربه با حداکثر شدت ممکن به آسیب‌پذیرترین جنبه‌های حضور منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای آمریکا و متحدان آن بیاید.
دولت آمریکا ظاهرا دچار این سوءتفاهم شده که ایران قادر به ارائه پاسخ به فشارهای فزاینده آن – که به گفته خودشان اخیرا از فاز «غیرقابل تحمل» خارج و وارد فاز «بی‌سابقه» شده- نیست. در واقع اشتباه محاسباتی آمریکایی‌ها این است که از صبر راهبردی ایران برداشت ضعف کرده‌اند و تصور می‌کنند ایران قادر نیست مولفه‌های قدرت خود را به منظور تحمیل هزینه به آمریکا به کار بگیرد.
به چند دلیل، ظاهرا زمان آن رسیده است که این اشتباه محاسباتی تصحیح شود.
اولا: ایران اساسا فشارهای آمریکا را به میزانی که آمریکا خود آن را جدی گرفته، جدی نگرفته است. درست است که آمریکا با تمام توان خود در حال فشار آوردن به ایران است اما این فشارها تاکنون قادر به محقق کردن هیچ یک از اهداف اعلامی آمریکا نبوده، بلکه آمریکا را از آنها دورتر هم کرده است. به عنوان مثال، اگر فرض کنیم ایجاد آشوب سراسری در ایران یا نشاندن ایران پای میز مذاکره منطقه‌ای و موشکی یکی از اهداف اصلی استراتژی جدید فشار آمریکا بوده، امروز فاصله واشنگتن با این اهداف از هر زمان دیگری در گذشته بیشتر است. از این جنبه، این فشارها، در واقع بیش از آنکه ایران را به مسیر مدنظر آمریکا بکشاند، ضعف‌ها، ناتوانی‌ها و توهمات آمریکا را برای همگان از جمله مردم ایران - که هدف اصلی همه این فشارها هستند - آشکار کرده است.
ثانیا: دولت آمریکا خدمت بسیار بزرگی به ایران کرده و آن این است که هم مردم و هم مسؤولان را به این جمع‌بندی قطعی رسانده که هیچ الگوی مذاکراتی در مقابل آمریکا حتی ارزش بررسی ندارد و به همین دلیل اکنون نوعی اجماع ملی برای ایستادگی در مقابل آمریکا و ارائه پاسخ‌های بازدارنده به آن شکل گرفته است. ایران در حالی تصمیم به هزینه‌مندکردن رفتار آمریکا گرفته که مردم و نظام از هر وقت دیگری در گذشته در این باره یکپارچه‌تر و مصمم‌ترند. پاسخ دادن به آمریکا در چنین شرایطی نه فقط به خلق دوقطبی‌های مضر نمی‌انجامد، بلکه یکپارچکی ملی را نیز بیشتر می‌کند.
ثالثا:  آمریکا با رفتار کم و بیش دیوانه‌وار خود علیه ایران، نوعی اجماع بین‌المللی علیه خود خلق کرده که هرگونه اقدام ایران در پاسخ به فشارهای خود را منطقی و مشروع می‌کند. صبر راهبردی ایران امکانی فراهم آورده که اکنون می‌توان با کمترین هزینه بین‌المللی به اقدام راهبردی علیه آمریکا دست زد.  
مجموعه اخبار درباره احتمال تجدیدنظر کلی یا جزئی درباره برخی تعهدات برجامی ایران ـ و دیگر اقداماتی که ممکن است در آینده در پاسخ به فشارهای آمریکا انجام شودـ را باید از این منظر نگریست.
این اقدامات به تدریج و نحو کاملا محاسبه‌شده و هوشمندانه به آمریکا نشان خواهد داد که پروژه‌های فشار آن، نه تنها به نتیجه‌ای که مدنظر داشته منجر نشده بلکه باعث شده ایران در مسیر جدیدی قرار بگیرد که حاصل آن افزایش انفجاری فشارها بر آمریکا در نقاطی است که به هیچ وجه آن را محاسبه نکرده است.
همانطور که آمریکا محاسبات مردم و مسؤولان در ایران را هدف گرفته، استراتژی درست آن است که ایران هم محاسبات آمریکا و اسرائیل را هدف بگیرد. اراده برای تزریق نیروی جدید به این جنگ محاسباتی، بسیاری از تحولات را در آینده رقم خواهد زد.