|
ارسال به دوستان
«وطن امروز» گزارش میدهد؛ چه تفکر مدیریتی در کدام دولتها مانع تحقق اهداف قانون اساسی در حوزه مسکن شده است
خانهخرابکن!
افشین پروینپور در گفتوگو با «وطن امروز»: پروژه مسکنمهر با پیشرفت 70 درصدی به دولت روحانی واگذار شد اما پس از 6 سال، همچنان شاهد تکمیل نشدن 300 هزار مسکنمهر هستیم
عباس آخوندی اخیرا در اظهاراتی انتقادی نسبت به وضع موجود گفته است: «حکمرانی اقتصادی یعنی اینکه قاعده بازار را بپذیرید، بخش خصوصی را قبول کنید و دولت نباید در اقتصاد دخالت کند. وقتی دولت در همه چیز دخالت میکند و از شیر مرغ تا جان آدمیزاد را قیمتگذاری میکند، زمینه فساد ایجاد میشود و یک عده سوءاستفاده خواهند کرد».
جالب اینجاست که در 4 دهه پس از انقلاب اسلامی همین ادبیات در مدیریت اجرایی کشور حاکم بوده است و تنها در برهه زمانی کوتاه این تفکر در سطح کلان تعدیل شد. چرا آخوندی با نقدهای کلی به شرایط اقتصادی، از پاسخ به عملکرد خودش در وزارت راهوشهرسازی فرار میکند؟ چرا شخصی که تا چندین ماه پیش وزیر دولت تدبیر بود کارنامه دوره قبل از خودش را که در حوزه مسکن سیاست تعدیل تفکرات بازار باز آنها را پیگیری کرد، بررسی نمیکند. در واقع حکمرانی اقتصادی از منظر آخوندی یعنی سخنوری و ایدهپردازی انتزاعی برای اقتصاد، بدون هیچ اقدام اجرایی. او با ادبیات پوپولیستی و به خدمت گرفتن مفاهیم به اصطلاح اقتصادی میخواهد سرپوشی بر کارنامه تجدیدی خود بگذارد. جهت اطلاع وزیر سابق باید به او یادآوری کرد که در دوره وی قیمت مسکن در شهرهای بزرگ بیش از 100 درصد رشد کرد. طرح مسکن مهر مزخرف خوانده شد و هیچ توفیقی در آن حاصل نشد. یک واحد مسکن اجتماعی که خودش مطرحکننده آن بود ساخته نشد. طرح مقاومسازی مسکن روستایی متوقف و موجب شد تعداد زیادی از هموطنانمان در زلزله و سیل بیشترین آسیبهای ممکن را ببینند. آیا همین موارد گفته شده، جز نتیجه تفکرات آخوندی در وزارت راه است؟ آقای آخوندی! مردم هنوز در حال پرداخت کردن هزینه ناکارآمدی شما هستند، با چه رویی دست به نقد میزنید؟ شما باید توضیح دهید با چه دست فرمانی مردم را به این روز انداختهاید. آیا غیر از این است که در سالهای اخیر خانه را تبدیل به یک آرزو و کالای سرمایهای کردید و با هر سیاستی مبنی بر شکستن هژمونی مافیای خانه مخالفت کردید؟
آقای آخوندی! حالا که سخن از اقتصاد آزاد میزنید ولی در عین حال مالیات را برای شرایط کنونی کشور کار عبث میدانید، میخواهیم کارنامه شما را با کشورهایی که مهد اجرای تفکرات شما هستند مقایسه کنیم. در کدام کشور توسعهیافتهای وزیر راهوشهرسازی با مالیات از عایدی سرمایه و خانههای خالی مخالفت کرده است؟ کدام کشور توسعهیافتهای قوانین مترقی و ضدسوداگری مانند مالیات از خانههای خالی، عایدی سرمایه و خانههای لوکس را وتو کرده است؟ آقای آخوندی شما حتی در کابینه لیبرالترین دولتهای خارجی هیچ جایگاهی ندارید، به دلیل اینکه به تفکر خودتان وفادار نیستید و هر زمان احتیاج باشد از آن عاریه میگیرید و زمانی که احتیاج نیست آن را نفی میکنید.
البته باید گفت با وجود تمام اظهارات اشتباه آخوندی، بخشی از صحبتهای وی درست است زمانی که میگوید ورود دولت منجر به فساد میشود، البته دولتی که مردم بخوبی مختصات آن را میدانند.
***
* چه تفکری مسکن را در دوره اصلاحات تبدیل به کالای سرمایهای کرد؟
جریان اصلاحطلب در حوزه مسکن کشور به رهبری عباساحمد آخوندی و علی عبدالعلیزاده، اصلیترین دلیل فاصله گرفتن بازار مسکن از اهداف متصور شده انقلاب اسلامی ایران تلقی میشود و سیاستهای اجرایی این جریان بیشترین آسیب را به بدنه مستضعف جامعه وارد آورده است. اصلیترین نیاز اساسی بشر از ابتدا تاکنون نیاز به خوراک، پوشاک و سرپناهی جهت سکنی گزیدن و زیستن در آن بوده است. به طور کلی، یکی از مهمترین دغدغههای همه مردم جهان، تهیه مسکن متناسب با نیاز قلمداد میشود به طوری که مسأله مسکن مناسب و تهیه سر پناه برای اقشار مختلف مردم، دغدغه همه حکومتها و دولتها بوده است و حتی دولتهای نئولیبرال هم از آن فارغ نبوده و نیستند. پیروزی انقلاب اسلامی ایران، نقطه عطف نگاه به مسکن و ورود مردم مستضعف به معادلات این حوزه محسوب میشود. در حقیقت با برپایی جمهوری اسلامی ایران، دسترسی به مسکن متناسب با نیاز مردم، به عنوان یک حق قانونی در اصول 3، 31 و 43 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مورد تاکید حکومت اسلامی واقع شده است. مقایسه آمار به دست آمده از سرشماری نفوس و مسکن در بین سالهای 1355 و 1365، از تسریع روند مساعد شدن اوضاع مسکن مردم خبر میدهد. بر این مبنا شاخص تراکم خانوار در واحد مسکونی که از تقسیم تعداد خانوار موجود در کشور بر تعداد واحدهای مسکونی موجود به دست میآید در سال 1355 شاهد رقم 27/1 بوده، در حالی که پس از انقلاب اسلامی و در سال 1356 به رقم 16/1 رسیده است. صاحبخانه شدن 3 میلیون خانوار از اقشار مستضعف کشور در آن سالها از حل مشکل مسکن و آیندهای درخشان در این حوزه خبر میداد. با گذشت 41 سال از پیروزی انقلاب اسلامی و اجرای سیاستهای متنوع در بخش مسکن توسط دولتهای مختلف، توفیقات بسیار خوبی نسبت به دوران قبل از انقلاب در زمینه مسکن روستایی و مسکن محرومان، کنترل زاغهنشینی و افزایش عرضه مسکن، به دست آمده است اما به طور کلی، بهرغم موفقیت در دیگر بخشهای کشور، در این بخش شاهد عملکرد مناسب و مطابق «نیازهای کشور» و «اهداف انقلاب اسلامی در آغاز» نبودهایم. با وجود تاکید فراوان دین مبین اسلام بر لزوم توجه حکومت اسلامی به وضعیت سرپناه مردم و بویژه مستضعفین، به استناد آخرین سرشماری انجام شده در سال 1395، 4/1 میلیون خانوار در کشور از داشتن واحد مسکونی متناسب با نیاز خود محروم هستند.
* علت تحقق نیافتن کامل اهداف انقلاب اسلامی در حوزه مسکن
از اساسیترین مسائل مطروحه در حوزه سیاستگذاری مسکن، علتیابی کندشدن سرعت رشد صنعت مسکن، دسترسی نیافتن تمام آحاد ملت به واحد مسکونی متناسب با نیاز و تحقق نیافتن کامل اهداف حوزه مسکن پس از گذشت 4 دهه از عمر انقلاب اسلامی به شمار میآید. در این بین توجه به سیاستهای موثر در تحقق کامل اهداف انقلاب اسلامی نظیر تولید انبوه واحدهای مسکونی، اعطای زمین رایگان و زمین اقساطی به مردم و لزوم اخذ مالیاتهای تنظیمی مانند مالیات بر عایدی سرمایه و مالیات بر خانههای خالی و دلایل عدم تحقق این سیاستها میتواند راهگشا باشد. درحقیقت با روشن شدن نقش افراد و جناحهای مختلف حاکم در طول این 4 دهه میتوان دلایل اوضاع فعلی بازار مسکن را بدرستی متوجه شد.
* رکوردهای نجومی آخوندی در افزایش قیمت مسکن
بررسی دورههای تصدی عباساحمد آخوندی بر کرسی وزارت راهوشهرسازی دارای نکات قابل توجهی است. آخوندی برای نخستینبار از سال 72 تا 76 سکان هدایت وزارت مسکن را برعهده گرفت. وی در 4 سال حضورش در این وزارتخانه، برنامههای خود را تحت عنوان واژه «پاک» (پسانداز، انبوهسازی و کوچکسازی) پیاده کرد. اجرای این سیاستها نه تنها تاثیری در صاحبخانه شدن اقشار فرودست جامعه نداشت، بلکه تبعات منفی جبرانناپذیری برای بازار مسکن به همراه داشت. در دوره وزارت آخوندی در دولت هاشمی رفسنجانی، شاهد افزایش قیمت 5/3 برابری در بازار مسکن بودیم. بر این اساس در سال اول حضور آخوندی در این وزارتخانه میانگین قیمت یک مترمربع مسکن در تهران از 51 هزار و 600 تومان به 160 هزار تومان رسید. در حقیقت، طی 4 سال حضور عباس آخوندی در وزارت مسکن، قیمت هر مترمربع مسکن بیش از 246 درصد نسبت به سال اول افزایش یافت.
دوره دوم وزارت آخوندی در بین سالهای 1392 تا 1397 و در دولت تدبیر و امید بود. پیش از حضور آخوندی در سمت وزیر راهوشهرسازی، ساخت 4 میلیون واحد مسکونی در قالب طرح مسکنمهر، بسیاری از مردم و کارشناسان حوزه مسکن را به آینده این بازار امیدوار کرده بود. پس از روی کار آمدن آخوندی، به دلایلی از جمله نبود برنامه مشخص و مدون در حوزه مسکن، بازار این بخش مهم اقتصادی دچار نوسانات شدید قیمتی شد؛ نوساناتی که آخوندی را به متهم ردیف اول اوضاع مسکن بدل میکند. در حالی که متوسط قیمت هر متر مربع مسکن در سال 1391 از رقم 2 میلیون و 964 هزار تومان تجاوز نمیکرد، در سال ابتدایی حضور آخوندی در ساختمان دادمان قیمت متوسط هر مترمربع واحد مسکونی در شهر تهران با رشد یک میلیون تومانی به 3 میلیون و 954 هزار تومان رسید. این در حالی است که عباس آخوندی در پایان دوره وزارت خود، رکوردی بینظیر از خود برجا گذاشت و پس از رسیدن قیمت هر متر مربع مسکن به رقم 7 میلیون و 400 هزار تومان از سمت خود استعفا کرد. نبود برنامه مشخص از سوی آخوندی در دولت تدبیر و امید در حالی کمر مردم را زیر بار فشار اقتصادی و قیمت نجومی مسکن خم کرد که وی بارها ساخت 4 میلیون واحد مسکنمهر را طرحی مزخرف خطاب کرده و از افتتاح نکردن حتی یک واحد از این طرح ابراز مسرت کرده بود. نقش مخرب حضور آخوندی در مقام وزیر راهوشهرسازی، تنها به جلوگیری از ساخت و ساز واحد مسکونی ختم نمیشود؛ در دوره دوم وزارت وی، 2 طرح مالیات بر عایدی سرمایه و مالیات بر خانههای خالی به منظور ساماندهی بازار مسکن و جلوگیری از ورود سوداگران به این بازار در دستور کار مجلس شورای اسلامی قرار گرفت. در این مدت، عباس آخوندی با جلوگیری از تصویب طرح مالیات بر عایدی سرمایه و همچنین اجرا نکردن قانون مالیات بر خانههای خالی به بهانههای واهی از جمله خروج سرمایهداران از این بازار، شرایط حضور دلالان در این حوزه را تسهیل کرد.
* شکست بازار در دوره اصلاحات
بررسی دوره 8 ساله وزارت علی عبدالعلیزاده بر وزارت راهوشهرسازی در دولت اصلاحات هم مشخص میکند وی در فراهمکردن شرایط مناسب برای بازار مسکن ناموفق بوده است. بهرغم اینکه روند ساختوسازها در دولت خاتمی نسبت به دولت رفسنجانی بیش از 2 برابر بود اما با این وجود مسأله اصلی همچنان پابرجا ماند و دسترسی گروههای درآمدی پایین به مسکن شهری تسهیل نشد. در دولت اصلاحات تنها 270 هزار واحد مسکونی در طول 8 سال به اقشار فقیر جامعه اختصاص یافت در حالی که سالانه 400 هزار واحد مسکونی ساخته میشد. در واقع شکست بازار آنجا اتفاق افتاد که بین عرضه و تقاضا تعادل برقرار نشد. یکی از دلایل اصلی نرسیدن واحدهای مسکونی به اقشار کمدرآمد استفاده از شیوه مشارکتی در ساخت واحدهای مسکونی بود. بدین ترتیب که وزارت راهوشهرسازی در قالب قراردادهای شراکتی زمین را به طور رایگان در اختیار سرمایهداران و انبوهسازان قرار میداد. این در حالی است که پیش از این، زمین به عنوان رکن برقراری عدالت به صورت رایگان در اختیار آحاد ملت قرار میگرفت. در حقیقت عبدالعلیزاده با جلوگیری از سیاست اعطای زمین رایگان به مردم و دادن زمین به سرمایهداران، از توزیع عادلانه این عنصر جلوگیری کرد. در دوره وزارت علی عبدالعلیزاده با کاهش تصدیگری دولت و ورود انبوهسازان و سرمایهگذاران به بخش مسکن، اغلب تلاش میشد واحدهای مسکونی باکیفیت و حتی بزرگمقیاس در راستای سود بیشتر برای گروههای درآمدی متوسط و بالا ساخته شود. بدین ترتیب مستضعفین و اقشار کمدرآمد از واحدهای مسکونی ساخته شده بیبهره ماندند.
***
[بازگشت به ریل انقلاب، با ساخت مسکن و جلوگیری از سوداگری]
شرایط فعلی بازار مسکن از اهداف ترسیم شده انقلاب بسیار دور است. در چنین اوضاعی با تغییر نگرش جدی و بازگشت به دیدگاه بنیانگذار انقلاب اسلامی، شرایط باید به نحوی رقم بخورد که تمام مردم توان تهیه مسکن متناسب با نیاز خود را به دست آورند. از طرفی دست سوداگران و سفتهبازان در حوزه مسکن باید برای همیشه قطع شود. در حقیقت استفاده از سیاستهای تولید انبوه مسکن، اعطای زمین رایگان، اخذ مالیاتهای تنظیمی نظیر مالیات بر خانههای خالی، مالیات بر عایدی سرمایه، مالیات بر زمین بدون استفاده و... میتواند بازار مسکن را به اهداف انقلاب اسلامی سال 1357 نزدیک و شرایط را برای برقراری عدالت مهیا کند.
ارسال به دوستان
کارشناس اقتصاد و از طراحان مسکنمهر در گفتوگو با «وطن امروز»:
30 درصد باقیمانده طرح مسکن مهر هنوز تمام نشده است
ساخت بیش از 4میلیون و 300 هزار واحد مسکونی در قالب طرح مسکنمهر به عنوان بزرگترین پروژه ساختوساز در کشور، یکی از برکات انقلاب اسلامی است که منجر به صاحبخانه شدن بسیاری از اقشار کمدرآمد در کشور شد.
تامین متناسب اصلیترین نیاز خانوارهای کشور از ابتدای انقلاب اسلامی مدنظر ارکان حکومت اسلامی قرار گرفته است. در طول 41 سال گذشته از عمر انقلاب اسلامی، حوزه زمین و مسکن فراز و فرودهای متعددی را تجربه کرده و اتفاقات تلخ و شیرینی را از سر گذرانده است. به استناد بسیاری از کارشناسان و دستاندرکاران حوزه مسکن، طرح ساخت 4 میلیون واحد مسکونی در قالب پروژه مسکنمهر، یکی از بزرگترین پروژههای حوزه ساخت مسکن به حساب میآید. در حقیقت طرح مسکنمهر در حوزه زمین و مسکن، تامین منافع عموم مردم و بویژه مستضعفان را که مورد توجه جدی امام خمینی(ره) بود دوباره مدنظر قرار داده است.
* مسکنمهر بازگشت به دیدگاه اصلی انقلاب در حوزه مسکن است
در همین راستا، افشین پروینپور، عضو سابق شورای عالی مسکن کشور و یکی از طراحان پروژه مسکنمهر، در گفتوگو با «وطن امروز» ضمن اشاره به این نکته که مبانی مسکنمهر بر اصول برگرفته از پیام حساب 100 امام استوار است، بیان کرد: یکی از اساسیترین اصول مسکنمهر اعطای زمین رایگان به مردم تلقی میشود. بر این اساس در طرح مسکنمهر، ارزش زمین که بخش قابل توجهی از هزینه تمامشده مسکن را به خود اختصاص میدهد، از دوش متقاضیان واقعی مسکن برداشته شد، زیرا این سهم در کل کشور در دوره ۳6 ساله بیش از 50 درصد بوده است که همچنین در شهرهای بزرگ این سهم به بیش از ۶۰ درصد از قیمت مسکن میرسد، بنابراین با حذف یا کاهش ارزش زمین از هزینه تمامشده مسکن، تا حدود زیادی هزینه مسکن کاهش مییافت، بنابراین طرح مسکنمهر بر اجاره بلندمدت زمین جهت احداث مسکن مبتنی است. پروینپور در بیان دیگر ویژگیهای منحصربهفرد پروژه مسکنمهر به اعطای وامهای ارزانقیمت بهمنظور تسهیل خرید مسکن توسط اقشار کمدرآمد پرداخت و افزود: برخلاف سیاستهای ناکارآمد و آزمایش شده گذشته که با افزایش وام خرید مسکن، سبب افزایش قیمت مسکن و تورم عمومی میشد، دولت نهم در طرح مسکنمهر برای تامین مالی پروژهها، سیاست ارائه وام ارزانقیمت برای ساخت واحدهای مسکونی را در پیش گرفت. در طرح مسکنمهر حدود 70 درصد از هزینههای ساخت توسط بانک مسکن به صورت وام قرضالحسنه تامین شده و تنها 30 درصد از هزینه ساخت بر عهده متقاضیان است. اجرای این سیاست باعث شده است آورده متقاضیان نیز صرف تولید و سرمایهگذاری شود.
* توجه به حوزه مسکن یکی از ارکان اصلی قوی شدن است
عضو سابق شورای عالی مسکن کشور درباره تاثیرات ساخت 4 میلیون واحد مسکونی در قالب طرح مسکنمهر بر بازار مسکن کشور، عنوان کرد: پروژه مسکنمهر بهواسطه پاسخ به 4 میلیون تقاضای موثر در بازار مسکن، موفق به جلوگیری از جهش قیمت واحد مسکونی شد. از سوی دیگر در سال 1390 پس از ورود به شرایط جنگ اقتصادی، شرایط اقتصاد کلان در کشور تا حد زیادی تحت تاثیر تحریمها قرار گرفت. در همین شرایط سخنگوی وزارت خارجه آمریکا اذعان کرد که شرایط پیشرو منجر به فلج شدن اقتصاد ایران خواهد شد. پروژه مسکنمهر در چنین شرایطی به عنوان یک پیشران اقتصادی و به سبب ایجاد اشتغال گسترده و با پهنه وسیع از فلج شدن اقتصاد ایران جلوگیری کرده و شوک تحریمی و تورمی ایجاد شده را تا حد زیاد تعدیل کرد. وی درباره اینکه ساخت مسکن تا چه میزان میتواند باعث تقویت اقتصاد شود، اظهار داشت: بازار مسکن در شرایط فعلی نیاز به ساخت سالانه 2 میلیون واحد مسکونی دارد. این نیاز عظیم به ساخت مسکن میتواند اشتغال گستردهای را در سطح کشور پدید آورد و بدین ترتیب این صنعت به عنوان یک پیشران اقتصادی 143 بنگاه اقتصادی پسینی و پیشینی دیگر نظیر معادن مصالح ساختمانی، کارخانههای سیمان، واحدهای فنی و مهندسی، کارگاههای جوشکاری و... را پویا کند. در حقیقت پویایی مسکن به عنوان یکی از ارکان اساسی اقتصاد کلان علاوه بر تامین مهمترین نیاز خانوار، میتواند رکن تاثیرگذاری بر قوی شدن در اقتصاد تلقی شود.
وی در پایان با اشاره به لزوم استفاده همهجانبه دولت از ظرفیت نهادهای عمومی غیردولتی نظیر بنیاد مسکن، بنیاد مستضعفین انقلاب اسلامی، کمیته امداد امام خمینی و حتی مشارکت بخش خصوصی در جهت هماهنگی و رفع موانع فراسازمانی ساخت مسکن، گفت: پروژه مسکنمهر با پیشرفت 70درصدی به دولت تدبیر و امید واگذار شد. این در حالی است که پس از گذشت 6سال از عمر این دولت، همچنان شاهد تکمیل نشدن 300هزار مسکنمهر هستیم. در این راستا، دستاندرکاران این حوزه باید سرعت ساخت و بهرهبرداری از مسکنمهر را بیش از پیش افزایش دهند و زمینه لازم جهت تولید مسکن متناسب با نیاز و افزایش کیفیت مسکن تولیدی را فراهم آورند.
ارسال به دوستان
ارسال به دوستان
پیام حساب 100 پایان بیسرپناهی مردم
محمد عنایتینجفآبادی: صاحبخانه لَنگ، اسباب و اثاثیه را به میان خانه میریزد، اهل خانه بر سر میکوبند و صاحبخانه را شمر و خولی و یزید میخوانند. در این میان مرد خانه بیرون میآید. استیصال از صورتش میبارد و مدام به خودزنی میپردازد. مدعی است برای مهیا کردن هزینه کرایهخانه، تاکنون 2 بار به خونفروشی پرداخته است. صحنه تصویر شده در فیلم «گوزنها»ی مسعود کیمیایی، تنها بخشی از مصائب اقشار مستضعف ایران در عصر تاریک پهلوی را نمایان میکند. اما براستی مردم در این دوره پر از ستم چه کشیدهاند. تا اوایل دهه 1330، مسکن به عنوان یک مسأله خاص مطرح نبود و فقط به طور مقطعی و در موقعیتهای خاص مسألهساز، به دغدغه حکومت تبدیل میشد. اوایل دهه 1330 روند چرخش اقتصاد در جهت استقرار صنایع منطبق بر ارکان اقتصادی آغاز شد. در این زمان مهاجرت از روستا تشویق شد. مهاجرت روستاییان به شهرها بویژه تهران و شهرهای بزرگ، مسائل و مشکلات جدی را در بخش مسکن پدید آورد. گسترش مناطق حاشیه شهر و زاغهها، افزایش تراکم جمعیت بویژه در محلههای فقیرنشین، سکونت در واحدهای مسکونی غیربهداشتی با حداقل امکانات و فضا و محیطهای ناسالم و پر از بزهکاری در حاشیهها و محلههای کمدرآمد ازجمله مهمترین مسائل و مشکلات مسکن در پیش از انقلاب اسلامی ایران تلقی میشوند. بیتوجهی رژیم پهلوی به اساسیترین نیاز خانوارهای کشور در برنامههای اول و دوم عمرانی به وضوح مشخص است. تا جایی که اصولا فصل و اعتبار مشخصی برای فعالیت خانهسازی و تأمین مسکن در برنامههای اول و دوم عمرانی کشور در نظر گرفته نشده بود. با حاد شدن مشکل مسکن در شهرهای کشور، دولت وقت وادار به تدوین برنامههای مسکن در قالب برنامههای 5 ساله (سوم، چهارم و پنجم) شد. بررسی عملکرد رژیم پهلوی در موارد مربوط به حوزه مسکن برنامه 5 ساله سوم مشخص میکند سیاستهای اجرا شده به هیچ عنوان منجر به صاحبخانه شدن اقشار کمدرآمد نشد و مسکنهای ساختهشده در اختیار قشر ثروتمند جامعه قرار گرفت. همچنین با وجود مهیا بودن شرایط برای استفاده از مصالح ساختمانی داخل کشور، بسیاری از این مصالح از خارج از کشور تامین شد و قیمت ساخت را تا حد زیادی بالا برد. به استناد آمارهای استخراج شده از سرشماری نفوس و مسکن سال 1355، شاخص تراکم خانوار در واحد مسکونی رقم 27/1 را نشان میدهد. در حقیقت این آمار مشخص میکند بیش از 7 میلیون نفر معادل 21 درصد از جمعیت سال 1355 کشور، در دوران بریز و بپاش جشنهای هنر شیراز فاقد سرپناهی به نام مسکن بودهاند.
موضوع مسکن به عنوان اساسیترین نیاز مردم، آن زمان به اندازهای اهمیت داشت که اولین پیام اقتصادی- اجتماعی حضرت امام خمینی(ره) بعد از انقلاب اسلامی به مسأله مسکن اختصاص یافته است. ایشان در این پیام که به نام پیام حساب 100 شهرت دارد و در تاریخ 21/1/58 نوشته شده است، با اذعان به حساس بودن مقطع مورد نظر، ایجاد نظام عدل اسلامی را در سرلوحه برنامهها قرار داده و ریشهکن کردن فقر و استضعاف و مبارزه علیه فقر و محرومیت را از اولویتهای انقلاب اسلامی برشمردند و در ادامه بیان کردند: «نظام اسلامی چنین ظلم و تبعیضی را تحمل نخواهد کرد و این از حداقل حقوق هر فرد است که باید مسکن داشته باشد، مشکل زمین باید حل شود و همه بندگان خدا باید از این موهبت الهی استفاده کنند، همه محرومان باید خانه داشته باشند، هیچکس در هیچ گوشه مملکت نباید از داشتن خانه محروم باشد. بر دولت اسلامی است که برای این مسأله مهم چارهای بیندیشد و بر همه مردم است که در این مورد همکاری کنند».
با مطرح کردن مسأله مسکن، امام خمینی(ره) در عمل نقطه شروع تحقق عدالت و مبارزه با فقر و محرومیت را در حوزه اقتصاد ترسیم کرده و تأمین مسکن محرومان را در اولویت اول برنامههای اقتصادی انقلاب قرار میدهند. با دقت در این پیام تاریخی امام(ره)، ژرفنگری و دقت نظر ایشان درباره اهمیت موضوع مسکن و بویژه روشهای موثر تامین مسکن، بخوبی قابل ملاحظه است. دیدگاه بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی در مسأله مسکن منجر به تغییرات شگرفی در این حوزه شد. به استناد آمار به دست آمده از سرشماری سال 1365، به عنوان اولین سرشماری رسمی پس از انقلاب، نزدیک به 3میلیون واحد مسکونی در کشور ساخته شد و شاخص تراکم خانوار در واحد مسکونی از 27/1 به 18/1 تنزل پیدا کرد. در حقیقت پس از انقلاب اسلامی در سال 1357، بیش از 14 میلیون و 900 هزار نفر از اقشار ضعیف و کمدرآمد صاحب مسکن شدهاند.
ارسال به دوستان
|
|
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
|