اگر در روال طبیعی سالیان پیش ‌بودیم، این روزها انتشارات کشور غرفه‌های‌شان را در نمایشگاه کتاب چیده بودند و پارچه‌ها را از روی کتاب‌ها بر‌می‌داشتند تا از دوستداران کتاب و کتابخوانی استقبال کنند اما کرونا همه معادلات را به هم ریخت تا اردیبهشت امسال بعد از سال‌ها از این اتفاق بزرگ محروم باشد. اما از همان ابتدای ورود کرونا و تعطیلی مدارس و دانشگاه‌ها اقدامات مختلفی برای آنکه ارتباط جامعه و کتابخوانی قطع نشود انجام شد. انتشارات امیرکبیر ارسال رایگان کتاب برای مخاطبانش را پیش‌بینی و پک‌های تخفیفی کتاب‌هایش را نیز معرفی کرد، بعضی از انتشاراتی‌ها نسخه‌های دیجیتال کتاب‌های‌شان را عرضه کردند و بعضی‌ها هم در فضای مجازی اقدام به تشویق مردم برای کتابخوانی کردند؛ از «معرفی کتاب‌های دوست داشتنی» تا پویش «با کتاب در خانه» که از اقدامات موفقی بوده که حالا تمدید می‌شود. پویش «با کتاب در خانه» به مناسبت آخرین نوروز قرن و بنا به شرایط خانه‌نشینی بر اثر شیوع کرونا، ویژه کودکان و نوجوانان برگزار شد. این پویش با هدف استفاده از فراغت به وجود آمده در خانه‌ها، بهره ‌بردن از امکانات موجود در فضاهای مجازی برای ترویج اجتماعی کتابخوانی در سراسر ایران، تشویق کودکان و نوجوانان به گفت‌وگو پیرامون کتاب‌های مطالعه شده و همچنین گسترش بهداشت در فضاهای فردی و اجتماعی و پر کردن اوقات فراغت شکل گرفت. ابراهیم حیدری، مدیرکل دفتر مطالعات و برنامه‌ریزی‌های فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با اشاره به استقبال خوب از این پویش گفت: تاکنون کودکان و نوجوانان بسیاری از سراسر ایران اعم از شهری و روستایی در این پویش شرکت کرده‌اند. آنها با کتابخوانی و صحبت‌های ساده و صمیمی درباره کتاب لحظات به یادماندنی و شیرینی را در این روز‌های دشوار برای همه ما خلق کردند. همچنین کلیپ‌های زیبایی را تهیه و تدوین کرده و در شبکه‌های اجتماعی بارگذاری کردند. وی ادامه داد: با توجه به استقبال گسترده خانواده‌ها در روز‌های آخر و درخواست همکاران ادارات کل فرهنگ و ارشاد اسلامی سراسر کشور و نیز استمرار شرایط و فرصت بیشتر برای دانش‌آموزان و غنی کردن اوقات فراغت آنها، شورای برنامه‌ریزی این پویش را تا پایان روز ۱۲ اردیبهشت‌ماه تمدید کرد. حیدری در ادامه گفت: پویش «با کتاب در خانه» در نوروز امسال، بر اساس طرحی از دفتر مطالعات و برنامه‌ریزی فرهنگی و کتابخوانی معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و با همکاری خانه کتاب، شبکه شهر‌ها و روستا‌های دوستدار کتاب و ادارات فرهنگ و ارشاد اسلامی تمام استان‌ها به راه افتاده است. در این پویش، کودکان و نوجوانان سراسر ایران در کلیپ‌های کوتاه 2 دقیقه‌ای که در شبکه‌های اجتماعی منتشر می‌کنند، به معرفی کتابی می‌پردازند که در فضا‌های قرنطینه خانگی مطالعه کرده‌اند. آنها در این کلیپ گاهی از معرفی ساده کتاب فراتر رفته و وارد گفت‌وگو با نویسنده، شخصیت‌ها و دوستان‌شان می‌شوند و نظرشان را درباره کتاب می‌گویند. این پویش در ادامه برگزاری جام باشگاه‌های کتابخوانی کودک و نوجوان برگزار می‌شود اما محدود به شرکت‌کنندگان جام باشگاه‌ها نیست و همه کودکان و نوجوانان ساکن در شهرها و روستاهای ایران می‌توانند در آن شرکت کنند. مخاطبان می‌توانند از طریق خواندن کتاب در جمع‌های کوچک خانگی و نقد و بررسی آن، تهیه یک فیلم کوتاه درباره کتاب و کتابخوانی، انتشار فیلم کوتاه در شبکه‌های اجتماعی مثل اینستاگرام، آپارات و... و اشتراک آن با «#با_کتاب_در_خانه» در این کمپین شرکت کنند.

مدیرعامل باشگاه فیلم سوره از کسب بیش از 110 جایزه داخلی و خارجی توسط آثار باشگاه فیلم سوره خبر داد. به گزارش «وطن امروز»، محمدرضا شفاه گفت: در مدت حدود 6 سالی که از فعالیت این مجموعه هنری سینمایی می‌گذرد علاوه بر 2 فیلم سینمایی «بیست‌ویک روز بعد» و «دیدن این فیلم جرم است» و سریال «کتونی زرنگی» که جزو آثار بلند تولیدشده در باشگاه فیلم سوره هستند، آثار کوتاه این مجموعه نیز توانسته‌اند در محافل سینمایی داخلی و خارجی خوش بدرخشند و حاصل این حضور هم بیش از 110 جایزه و حضور موفق در جشنواره‌های معتبر داخلی و خارجی بوده است. محمدرضا شفاه ادامه داد: در میان آثار کوتاه باشگاه فیلم سوره، فیلم‌های کوتاه «ولد» به کارگردانی امیرعباس ربیعی، «علمک» به کارگردانی حسین دارابی و «دایو» به کارگردانی حسین دارابی بیشترین جوایز بین‌المللی را به خود اختصاص داده‌اند. ضمن آنکه فیلم سینمایی «بیست‌ویک روز بعد» هم بیش از 20 حضور بین‌المللی را تجربه کرده که حاصل آن چندین جایزه معتبر بین‌المللی بوده است. مدیرعامل باشگاه فیلم سوره درباره حضور بین‌المللی آثار کوتاه توضیح داد: آثار باشگاه فیلم سوره در این مدت در بیش از 40 جشنواره معتبر خارجی حضور داشته و موفق به کسب جایزه شده است که از این میان می‌توان به جشنواره انیمیشن سئول (سیکاف)، جشنواره خیرونای اسپانیا، جشنواره یونیورسال ترکیه، فستیوال فیلم کلکته، جشنواره رجینا کانادا و... اشاره کرد.

مدیر حفاظت از مالکیت فکری و صیانت از داده «ساترا» ضمن تأکید بر جلوگیری از هر گونه انحصار تأکید کرد اگر «خروج» در ۳ پلتفرم اکران اینترنتی می‌شد، مشکلی برای تبلیغ در تلویزیون نداشت. اصغری با اشاره به بیانیه اخیر ساترا مبنی ‌بر اعطای تسهیلات تبلیغاتی به اکران اینترنتی و نیز شایعه مطرح‌شده درباره نقش «روبیکا» در محرومیت فیلم «خروج» از تبلیغات تلویزیونی، عنوان کرد: در بیانیه ساترا عنوان شده است اگر فیلم‌ها روی چند پلتفرم به نمایش دربیایند، از تسهیلات تبلیغاتی می‌توانند استفاده کنند. کلمه «چند» در ادبیات حقوقی 2 معنی دارد؛ برخی حقوقدانان آن را شامل ۲ مورد و برخی آن را شامل ۳ مورد به بالا می‌دانند. بنابراین اگر «خروج» روی 3 وی‌اودی اکران می‌شد از این امکان بهره‌مند می‌شد. بنابراین باید عنوان کنم اگر حتی روبیکا حق اکران یک فیلم را به صورت انحصاری خریداری کند باز هم ما به آن فیلم تبلیغات نمی‌دهیم، یعنی ما به عنوان وی‌اودی نگاه نمی‌کنیم بلکه به شرایط توجه داریم. اصغری عنوان کرد: ساترا شاید زیرمجموعه صداوسیما باشد اما اساسا ساختار آن به گونه‌ای است که به عنوان نهاد تنظیم‌گر شناخته می‌شود و عمل می‌کند. وقتی نهادی می‌خواهد تسهیلات بدهد، این تسهیلات باید به کسانی تعلق بگیرد که طبق قوانین کشور به طور مشخص اثری را تولید و منتشر می‌کنند.

45 روزی می‌شد صمد [شهید ستار (صمد) ابراهیمی‌هژیر] رفته بود. زندگی بدون او سخت می‌گذشت. این انتظارها آنقدر کشدار و سخت شده بود که یک روز بچه‌ها را برداشتم و پرسان‌پرسان رفتم سپاه. آنجا با هزار مصیبت توانستم خبری از او بگیرم. گفتند: «حالش خوب است». نمی‌دانم چقدر گذشت که یک شب یک نفر پتو را آرام از رویم کشید. سایه‌ای بالای سرم ایستاده بود، با ریش و سیبیل سیاه. چراغ که روشن شد، دیدم صمد است. دستم را روی قلبم گذاشتم و گفتم: «ترسیدم. چرا در نزدی؟!» خندید و گفت: «خانم! به در زدم، نشنیدی. قفل در را باز کردم، نشنیدی. آمدم تو صدایت کردم، جواب ندادی. چه کار کنم. خوب برای خودت راحت گرفته‌ای خوابیدی». رفت سراغ بچه‌ها. خم شد و تا می‌توانست بوس‌شان کرد. نگفتم از سرشب خواب‌های بدی دیدم. نگفتم ترس برم داشته بود و از ترس گوش‌هایم را گرفته بودم و صدایش را نشنیدم. پرسید: «آبگرمکن روشن است؟!» بلند شدم و گفتم: «این وقت شب؟!» گفت: «خیلی خاکی و کثیفم. یک ماه می‌شود حمام نکرده‌ام». رفتم آشپزخانه، آبگرمکن را روشن کردم. دنبالم آمد و شروع کرد به تعریف کردن که عراقی‌ها وارد خرمشهر شده‌اند. خرمشهر سقوط کرده. خیلی شهید داده‌ایم. آبادان در محاصره عراقی‌هاست و هر روز زیر توپ و خمپاره است. از بی‌لیاقتی بنی‌صدر گفت و نداشتن اسلحه و مهمات. پرسیدم: «شام خورده‌ای؟!»، گفت: «نه، ولی اشتها ندارم». کمی از غذای ظهر مانده بود. برایش گرم کردم. سفره انداختم. یک پیاله ماست و ترشی و یک بشقاب سبزی که عصر صاحبخانه آورده بود، گذاشتم توی سفره و غذایش را کشیدم. کمی اشکنه بود. یکی دو قاشق که خورد، چشم‌هایش قرمز شد. گفتم: «داغ است؟!» با سر اشاره کرد که نه و دست از غذا کشید. قاشق را توی کاسه گذاشت و زد زیر گریه. با نگرانی پرسیدم: «چی شده؟! اتفاقی افتاده؟!» باورم نمی‌شد صمد اینطور گریه کند. صورتش را گرفته بود توی دست‌هایش و هق‌هق گریه می‌کرد. گفتم: «نصف جان شدم. بگو چی شده؟!» گفت: «چطور این غذا از گلویم پایین برود. بچه‌ها توی مرز گرسنه‌اند. زیر آتش توپ و تانک این بعثی‌های از خدا بی‌خبر گیر کرده‌اند. حتی اسلحه برای جنگیدن ندارند. نه چیزی برای خوردن، نه جایی برای خوابیدن. بد وضعی دارند طفلی‌ها». دستش را گرفتم و کشیدمش جلو. گفتم: «خودت می‌گویی جنگ است دیگر. چاره‌ای نیست. با گریه کردن تو و غذا نخوردنت آنها سیر می‌شوند یا کار درست می‌شود؟! بیا جلو غذایت را بخور». خیلی که اصرار کردم، دوباره دست به غذا برد.

برگرفته از کتاب «دختر شینا» خاطرات قدم‌خیر محمدی‌کنعان