عباس اسماعیل‌گل: این روزها که حملات وحشیانه رژیم غاصب صهیونیستی به مردم مظلوم فلسطین به اوج خود رسیده، اقشار مختلف مردم سعی می‌کنند به هر روشی که شده ضمن محکومیت این حملات، با مردم فلسطین اعلام همبستگی و همدری ‌کنند. یکی از این روش‌ها چالشی است که با عنوان «مقلوبه» توسط بانوان ایرانی در فضای مجازی انجام می‌شود. این چالش در واقع به تأسی از خانم «خدیجه خویص» از مرابطات فلسطینی که به جرم فعالیت علیه صهیونیست‌ها مدت‌ها در زندان به سر می‌برد، انجام می‌شود. در فلسطین به زنانی که زندگی خود را وقف مسجدالاقصی کرده‌اند، می‌گویند «مرابطه» و به جمع آنها می‌گویند «مرابطات». این زنان تمام زندگی خود را وقف مسجدالاقصی کرده‌اند و هر روز برای نماز به حرم می‌روند تا حواس‌شان به مسجدالاقصی باشد و از آن مراقبت کنند. اکثر آنها معلم قرآن هستند و در مسجدالاقصی قرآن درس می‌دهند. «مرابطات الاقصی» لقبی است که به این بانوان داده می‌شود. آنها علاوه بر حفاظت از مسجدالاقصی، دائما در اطراف مسجدالاقصی هستند و یکی از مسؤولیت‌های مهم‌شان تنظیم کردن و نظم دادن حرکت‌ها و تشکل‌های انقلابی است.  مثلا چالش نماز جماعت صبح برگزار می‌کنند و تمام افراد ساکن بیت‌المقدس در این چالش شرکت می‌کنند و به مسجدالاقصی می‌آیند و این بانوان از این طریق اخبار و گزارش کارهایی را که یهود درباره مسجدالاقصی و فلسطین انجام داده به گوش همه می‌رسانند.  یا یکی از وظایف مرابطات این است که در ماه رمضان افطار درست می‌کنند و همه زنان را به بهانه افطار در مسجدالاقصی کنار هم جمع می‌کنند و اطلاعات و اخبار لازم را به گوش همه می‌رسانند. مرابطات تمام زندگی‌شان را وقف مسجدالاقصی کرده‌اند. خیلی از آنها در حال حاضر ورودشان به مسجدالاقصی ممنوع شده و فقط در اطراف مسجد می‌نشینند و از طریق موبایل مردم فلسطین را از وضعیت مسجدالاقصی مطلع می‌کنند، از سوی دیگر خود را سرگرم پخت «مقلوبه» می‌کنند تا به نوعی با نحوه پخت «مقلوبه» اشاره‌ای کنایه‌‌آمیز به اهداف فلسطینی‌ها (بیرون انداختن صهیونیست‌ها از مسجدالاقصی) داشته باشند. برای اطلاع بیشتر از جزئیات پویش «مقلوبه» با فاطمه ترابی، مسؤول و طراح این پویش به گفت‌وگو نشستیم.

***

* این روزها شما درگیر پویشی هستید به نام «مقلوبه»، ابتدا بفرمایید مقلوبه به چه معناست؟

مقلوبه غذایی محبوب در حوزه‌ شامات است که در فلسطین پیشینه سیاسی هم دارد. امسال در ماه مبارک رمضان خانم‌هایی که به مرابطات در فلسطین اشغالی معروفند و در واقع حافظان قدس شریف هستند، از مقلوبه به‌ عنوان ابزار مبارزه با رژیم غاصب صهیونیستی استفاده کردند که اتفاقا فیلمی هم از آنها در فضای مجازی پخش شد که ضمن تکبیر گفتن و شعار دادن ظرف طعام‌شان را برمی‌گردانند. مقلوبه از قلب می‌آید و به معنای دگرگونی است. به این دلیل این غذا را مقلوبه می‌گویند که وقتی آماده شد، قابلمه را برمی‌گردانند و گویی این حرکت نمادی شده است از سرنگونی رژیم غاصب صهیونیستی. 

 

* چطور به فکر چنین کاری افتادید؟ 

با بالا گرفتن درگیری‌ها در فلسطین و بالاخص نوار غزه، با خودم فکر می‌کردم چه کاری می‌تواند از دست من به عنوان یک مادر بربیاید، شاید باورتان نشود اما وقتی تصاویر چشم‌های گریان کودکان فلسطینی را در قاب شیشه‌ای تلویزیون می‌دیدم، به چشم‌ بچه‌هایم خیره می‌شدم و از خودم می‌پرسیدم چشم‌های به این کوچکی، چگونه می‌تواند غم‌های بزرگ را در آغوش بگیرد؟! تا اینکه در فضای مجازی دیدم دوستانی از شیراز، مشهد و... در ماه مبارک رمضان به یاد فلسطینی‌ها با مقلوبه افطار کرده‌اند، اینطور بود که به دوستانم پیشنهاد دادم تا کار عزیزانی را که از ماه رمضان شروع به این حرکت خودجوش کرده بودند، فراگیر کنیم و از این راه برای قدس شریف و برای ملت مظلوم فلسطین در حد خودمان قدمی برداریم. 

 

* یعنی شما از ماه رمضان آغاز نکردید؟ 

خیر! عرض کردم در زمان اوج گرفتن درگیری‌ها، این مسأله با گروهی از دوستان فارغ‌التحصیل دانشگاه شهید بهشتی مطرح شد و آنها بسیار استقبال کردند، منتها قرار بود در حد خودمان باشد اما از همان روز‌های نخست از شمال کشور و شهری مثل تنکابن فیلم دریافت کردیم تا بندرعباس، اصلا توقع این حجم از استقبال را نداشتیم و این نشان می‌دهد که مساله فلسطین دغدغه مردم است و گویی آنها منتظرند تا کسی پیشگام شود و دیدیم که با جان و دل به این حرکت پیوستند. 

 

* فرمودید دانشگاه شهید بهشتی، یعنی حرکت شما منحصر به دانشجویان است؟

خیر! هسته‌ اولیه را دانشجویان تشکیل دادند اما بعد تصاویر فراوانی از اقصی نقاط کشور به دست ما رسید؛ پیر، جوان، کودک و... همه انگار راه نجاتی پیدا کرده بودند برای رهایی از رخوت؛ رخوت خیلی بد است، کرختی و خمودگی آفت انسانیت و شرافت است؛ نفس «حرکت» در هر جریانی، پیش از آنکه تاثیرات آفاقی و بیرونی داشته باشد، تاثیر انفسی دارد و در درون ایجاد طراوت و سرور می‌‌کند. ما انسانیم و طبعاً هر انسانی از دیدن رنج دیگری اندوهگین می‌شود. من اسم این را غم مقدس می‌گذارم، اندوه برای انسان... منتها تا این غم ایجاد حرکت نکند، فایده‌ای ندارد و اساسا انسان طبق فطرت الهی خود، با دیدن ظلم باید کاری کند و تا قدمی برندارد آرام نمی‌گیرد. در واقع نخستین و مهم‌ترین مساله این است که ببینم آیا منِ نوعی بعد از دیدن تصاویر جگرسوز غزه، آرام و قرار دارم؟ این خیلی جدی و مهم است؛‌ اساسا باید مراقب باشیم که حرکات موثر و ویژه‌ عالم از همین اتفاقات شکل می‌گیرند، بنابراین حرکت موثر در درجه‌ اول بر شخصی اثر دارد که آن کار را انجام می‌دهد. 

 

* پس معتقدید این پویش اثرگذار بوده است؟

یقیناً و گواه این تاییدیه، ارسال حجم غیرقابل پیش‌بینی از مقلوبه‌ها به دوستان ما بود، گویی افراد زیادی این چند روز خودخوری می‌کردند و منتظر بودند کسی کاری کند تا آنها نیز مثلا آشپزخانه‌ کوچک‌شان را پایگاهی کنند برای قدس شریف. 

 

* به نظر شما مهم‌ترین تأثیر این حرکت چیست؟

ما در واقع داریم عشق‌بازی می‌کنیم با مفهوم مقاومت، داریم از راه دور دست خواهران عزیزمان را می‌بوسیم که شبانه‌روز از قبله اول مسلمین حمایت می‌کنند و قدس شریف را تنها نمی‌گذارند. برای ما دفاع از کودک مظلومی که از زیر آوار بیرون کشیده شده اما کپ کرده است و چشمانش بسته نمی‌شود، امری واجب است. فکر می‌کنم همه آن فیلم دلخراش را دیده باشند. ما که نمی‌توانیم برویم و آن خواهر فلسطینی را که کنار جسد بی‌جان دخترک ۲ ساله‌اش زانو زده، در آغوش بگیریم و با یکدیگر اشک بریزیم برای این همه اندوه! برای این همه کودکی که سر از خاک در نیاورده در خاک رفتند! برای این همه عروسک‌ها و ماشین کوکی‌ها و سرمه‌دان‌ها و گل‌سرهای بی‌صاحب شده... ما که نمی‌توانیم دست‌های مادری را که از دیدن جان دادن فرزندش جیغ می‌کشد و شیون می‌کند، در دست بگیرم و به او بگوییم شریک غمش هستیم. همان‌طور که می‌دانید نهی از منکر ۳ مرتبه دارد؛ درست است که ما نمی‌توانیم حضورا به فلسطین برویم و در برابر ظلم بی‌حد و حصر اسرائیل جنایتکار بایستیم اما می‌توانیم با زبان و قلب‌مان از کودک‌کشی و دزدی وقیحانه‌‌ صهیونیست‌ها اعلام برائت کنیم. طرح طبخ مقلوبه شاید طرحی بود کوچک اما برخاسته از دل‌هاست. 

 

* پس شما معتقدید این حرکت تأثیری دوسویه‌ دارد؟

دقیقا می‌خواستم همین را بگویم که کار برای فلسطین اصلا باید دوسویه باشد؛ یک سوی آن دلگرمی است که آن زن فلسطینی از کار ما می‌گیرد و یک سوی این جریان، همان‌طور که پیش از این گفتم، ما هستیم و نباید خودمان را دست‌‌کم بگیریم، نباید احساس خودمان را در تغییر وضعیت فلسطین بی‌اهمیت قلمداد کنیم. 

باید ایمان بیاوریم که کار برای فلسطین فقط بازنشر عکس کودک شهید شده نیست، باید خودمان، دوستان و اطرافیان‌مان را هم در این پازل معنا کنیم، در واقع ببینیم که هنر من، درس من، مادرانگی من و... کجای این جریان است؟ 

 

* می‌خواهم به طور خاص بپرسم چرا حرکت مقلوبه؟ چرا کار دیگری نه؟ 

در واقع نوعی ارتباط دوسویه‌ قلبی ایجاد می‌شود، اساسا یکی از کارکردهای مهم هنر، عمیق کردن ریشه‌های دوستی و صلح است و از سوی دیگر هنر بهترین ابزار برای انتقال مفاهیم است؛ خیلی از دوستان ما موقع پخت مقلوبه از کودکان‌شان کمک می‌گرفتند و این امر در فیلم‌ها واضح بود. یکی از چیزهای جالبی که دیدم این بود که پسر بچه یکی از دوستانم به مادرش گفت: «مادر جان یعنی فلسطینی‌ها اسرائیلی‌ها را چپلق زمین می‌اندازند؟» و مادرش گفت: «بله پسرم، برای آنکه دیگر کسی در جهان جرأت نکند به کس دیگری زور بگوید». خب! ببینید این دوست ما از دانشجویان حقوق است که در این فیلم تمام توانایی‌های خودش را برای انتقال مفهوم مقاومت به کار گرفته؛ مادرانگی، هنرمندی، تفهیم مفاهیم حقوقی به زبان کودکانه و... این یک نمونه است، شما ببینید چقدر اثر دارد! 

 

* قصد ادامه‌ این حرکت را دارید؟

قطعا! هنوز هم فیلم و عکس‌هایی به ما ارسال می‌شود. دوستان دانشجوی ما یک صفحه‌ ۲ زبانه در فضای مجازی ایجاد کرده‌اند که نخستین مطالب آن مربوط به پویش مقلوبه است و طبعا قصد ادامه‌ این حرکت را داریم، البته منظورم از این حرکت صرفا طبخ مقلوبه نیست، بلکه مشارکت در آزادی قدس شریف به انحای مختلف است، مقلوبه قدم اول بود. 

 

* واکنشی هم از طرف فلسطینی‌ها داشته‌اید؟ آیا تصاویر شما را دیده‌اند؟ 

بله! در این چند روز تصاویر را دیده‌اند و بعضا ابراز احساسات هم کرده‌اند، البته کار ما هنوز تمام نشده است و ما در پی آن هستیم که از طریق این غذا همدلی بیشتری بین ۲ ملت ایجاد شود. 

 

* به نظر شما چه کاری می‌تواند تکمیل‌کننده این پویش باشد؟

ببینید! بزرگ‌ترها آن بازخوردی را که باید ببینند، دیده‌اند و به قول خودشان قلوب‌شان کمی آرام گرفته اما بچه‌ها که تعدادشان اتفاقا زیاد هم هست نیاز به تشویق دارند و به نظرم اگر شبکه‌ نهال صداوسیما همت کند و تصاویر و فیلم‌های این بچه‌ها را پخش کند، حرکت کامل‌تر و موثرتر می‌شود. 

 

* دوست دارید این حرکت چگونه تمام شود؟ 

طبعا با پخت مقلوبه در سرزمین فلسطین و در کنار خواهران مجاهد فلسطینی. به فضل الهی، ما در قدس شریف نماز خواهیم خواند. رهبر انقلاب  فرمودند اسرائیل ۲۵ سال آینده را نخواهد دید و من ایمان دارم نزدیک است روزی که دست خواهران فلسطینی‌مان را به محبت بفشاریم برای صیانت از قدس شریف، شانه به شانه‌ یکدیگر نماز بخوانیم.

اجرای نمایش «آمده بودیم اینجا بمیریم» در تماشاخانه سرو

نمایش «آمده بودیم اینجا بمیریم» در تماشاخانه سرو انجمن تئاتر انقلاب و دفاع‌مقدس روی صحنه می‌رود. به گزارش «وطن‌امروز»، نمایش «آمده بودیم اینجا بمیریم» به نویسندگی و کارگردانی مریم منصوری به مناسبت آزاد‌سازی خرمشهر، از دوشنبه سوم خرداد در تماشاخانه سرو میزبان علاقه‌مندان است. در این نمایش که در هفدهمین دوره جشنواره تئاتر مقاومت نیز حاضر بود دریا یاسری، ندا گلرنگی، محسن پوشالی، نازنین نادرپور، پرهام رویین و پری‌ناز لطف‌اللهی نقش‌آفرینی خواهند کرد. سینا ییلاق‌بیگی طراح صحنه، علیرضا میرانجم طراح نور، پریسا کیومرثی طراح گریم، مریم منصوری طراح لباس، میثم خاوری طراح پوستر و ناصر ارباب به عنوان مسؤول روابط عمومی، از دیگر عوامل این نمایش هستند. این نمایش در هفدهمین جشنواره سراسری تئاتر مقاومت حائز رتبه برگزیده سوم رشته نمایشنامه‌نویسی و تقدیر بازیگری مرد شده بود. این نمایش که از سوم خرداد به مدت ۲۱ شب از ساعت 19:30 در تماشاخانه سرو انجمن تئاتر انقلاب و دفاع‌مقدس بنیاد فرهنگی روایت فتح اجرا خواهد شد، به شهید محمد جهان‌آرا، نماد روزهای مقاومت و ایستادگی مردم خرمشهر در ایام دفاع‌مقدس تقدیم شده است. 

***

اجرای کنسرت تئاتر «مرگ گرم» در تالار قشقایی تئاتر شهر

 دبیر چهلمین جشنواره تئاتر فجر با حضور در تالار قشقایی مجموعه تئاتر شهر، کنسرت تئاتر «مرگ گرم» را افتتاح کرد. 

به گزارش «وطن‌امروز»، اجرای کنسرت تئاتر «مرگ گرم» به نویسندگی و کارگردانی محمدرضا عطایی‌فر با حضور حسین مسافرآستانه، کارگردان و دبیر جشنواره تئاتر فجر در تالار قشقایی مجموعه تئاتر شهر آغاز شد. 

کنسرت تئاتر «مرگ گرم» به نویسندگی، طراحی و کارگردانی محمدرضا عطایی‌فر هر روز ساعت ۱۸ به مدت زمان ۹۰ دقیقه و قیمت بلیت ۴۰ هزار تومان در تالار قشقایی تئاتر شهر روی صحنه می‌رود. زری اماد، محسن زرآبادی، مهتاب باجلان، ‎علی حیدری، دانیال بلوری، محمدهادی عطایی، خسرو کشاورز، محمدباقر صفانور و بیتا شیری از بازیگران این نمایش هستند. روایت داستانی کنسرت تئاتر «مرگ گرم» از دهه 40 آغاز شده و تا ۱۴۰۰ ادامه خواهد یافت. این نمایش به صورت داستانگو در 7 اپیزود با زبان موسیقی، رخدادهای مهم هر دهه را روی صحنه روایت می‌کند.

در آیین اختتامیه جایزه پژوهش سال سینمایی، بزرگداشت احمد الستی، پژوهشگر، مترجم و استاد دانشگاه تهران برگزار می‌شود. 

به گزارش «وطن‌امروز»، در مراسم پایانی جایزه پژوهش سال سینمایی ایران از یک عمر فعالیت دانشگاهی و پژوهشی احمد الستی، استاد و پژوهشگر دانشگاه تهران در حوزه فیلم و سینما قدردانی خواهد شد. 

احمد الستی پس از آموزش نزد بزرگانی چون ژان روش، چارلز هارپول، رابرت کوریگان، کازویو ساکائی و افرادی چون پاول موناکو، امیلی دوبریگارد و پیتر لو به ایران مراجعت کرد و در دانشگاه‌های مختلف هنری به تدریس پرداخت. الستی سال گذشته پس از تربیت ده‌ها منتقد و کارشناس و فیلمساز از دانشگاه تهران بازنشسته شد ولی کماکان به تدریس و پژوهش و تربیت هنرمندان ادامه می‌دهد. مراسم پایانی این رویداد علمی- فرهنگی به دبیری بهروز محمودی‌بختیاری سوم خردادماه برگزار می‌شود. 

فیلم «کودکی ایوان» در بخش کلاسیک‌های مرمت‌شده جشنواره جهانی فجر روی پرده می‌رود. به گزارش «وطن‌امروز»، فیلم «کودکی ایوان» نخستین ساخته بلند آندری تارکوفسکی، کارگردان شهیر روس در دوران اتحاد جماهیر شوروی در بخش کلاسیک‌های مرمت‌شده سی‌وهشتمین جشنواره جهانی فجر روی پرده می‌رود. این فیلم سال ۱۹۶۲ میلادی جایزه شیر طلایی جشنواره فیلم ونیز و جایزه بزرگ جشنواره فیلم شیکاگو را به‌دست آورد و از سوی کشور تولید‌کننده برای رقابت در رشته اسکار بهترین فیلم خارجی معرفی شد. در طول جنگ دوم جهانی خانواده ایوان بوندارف با بازی نیکلای بورلیائف -که سابقه داوری در جشنواره فیلم فجر را نیز دارد- توسط نازی‌ها کشته می‌شوند و او برای انتقام در مقام دیده‌بان با ارتش اتحاد جماهیر شوروی در پشت خطوط آلمان فعالیت می‌کند. نخستین فیلم بلند تارکوفسکی که بر کارگردانانی چون سرگئی پاراجانف و کریشتف کیشلوفسکی تاثیری شگرف داشته و در پاره‌ای از متون در مقام شاعرانه‌ترین فیلم جنگی تاریخ سینما مورد ستایش قرار گرفته است از فیلم‌های محبوب ژان پل سارتر و اینگمار برگمان نیز بوده است. برگمان مواجهه با این فیلم را همچون معجزه‌ دانسته بود.

مصطفی پورکیانی: ابوالفضل توکلی، کارگردان مستند «صدای فرهنگ» در گفت‌و‌گو با خبرنگار «وطن‌‌امروز»، درباره ساخت این مستند که پرتره‌ای از «فرهنگ جولایی» خالق برنامه محبوب «صبح جمعه با شما» است، درباره حال و هوای ساخت این مستند گفت: من قبل از این مستند و پیش از کرونا، فیلم‌هایی درباره پیشکسوتان دوبله و صدا می‌ساختم و قبل از اینکه این فیلم‌ها از تلویزیون پخش شود، در مراسمی در یکی از فرهنگسراها یا دفتر مدیران سیما از این پیشکسوت تقدیر و تشکر می‌شد ولی در حال حاضر این مستند ابتدا در فروردین‌ماه پخش و بتازگی از آقای جولایی تقدیر شد. 

وی افزود: در چند سال گذشته که مراسم تقدیری برای آقای جولایی گرفته بودند، از جمعیتی که برای آن مراسم آمده بودند؛ از بازیگران رادیو و تلویزیون تا کارگردان‌ها و تهیه‌کنندگان معروف صدا‌و‌سیما، متوجه شدم آقای جولایی چه تاثیر زیادی روی این آدم‌ها داشته است؛ چه به لحاظ کاری و چه اخلاقی. 

توکلی ادامه داد: آقای جولایی علاوه بر تاثیری که بر این آدم‌ها داشته، به عنوان یک تهیه‌کننده فعال، توانسته با کارهایش به نوعی فرهنگ‌سازی کند و من این فیلم را «صدای فرهنگ» نامگذاری کردم؛ به این منظور که بدانیم تاثیر مهم فرهنگی که آقای جولایی در کار خودش داشته، چقدر مهم و باارزش بوده است. 

کارگردان مستند «صدای فرهنگ» درباره بازخورد پخش این مستند گفت: معمولا آدم‌هایی که کمتر چهره‌اند و در پشت صحنه کارها فعالیت دارند مثل آقای جولایی، بیشتر مظلوم واقع می‌شوند و کمتر از باقی دوستان به لحاظ رسانه‌ای به آنها پرداخته می‌شود. جولایی از جاودانه‌های رادیو است و وقتی این فیلم ساخته و پخش شد، تماس‌های بسیاری با من گرفته شد که یا آقای جولایی را نمی‌شناختند یا اینکه بسیار ذوق‌زده شده بودند. من بارها به مدیران صدا می‌گفتم باید چنین افرادی بارها معرفی شوند و مورد تقدیر قرار گیرند تا مردم بفهمند که اگر برنامه‌ای مثل صبح جمعه با شما اینچنین موفق شده، جولایی نام‌هایی پشت کار بوده است. 

وی درباره انرژی ویژه‌ای که آقای جولایی با خودش به کار تزریق می‌کرد، گفت: خاطرم هست روزی که برای ضبط وارد رادیو شدیم، همه به استقبال استاد می‌آمدند و از ایشان احوال‌پرسی می‌کردند. خیلی از آنان از خاطرات خوب گذشته سخن می‌گفتند و خیلی دیگر حتی برنامه‌های‌شان را قطع کردند تا به استقبال ایشان بروند. این موضوعات نشان می‌دهد ایشان محبوبیت بسیار خاصی در بین همکاران دارند و قطعا این موضوع به دلیل فعالیت‌های فاخر و ارزشمند ایشان است. 

در مراسمی که جهت تقدیر از فرهنگ جولایی در دفتر مدیر شبکه مستند برگزار شد، وی درباره مستند «صدای فرهنگ» که درباره زندگی او تولید شده است، گفت:‌ مستندسازان مختلفی قصد داشتند چنین کاری را برای ما انجام بدهند. هر بار اتفاقاتی رخ می‌داد اما در نهایت قسمت بود که این مستند را آقای توکلی در شبکه مستند بسازد. زندگی من همیشه رادیو بوده و اگر بیکار می‌شدم به خانه می‌رفتم! قبل از انقلاب در برنامه «راه شب» بودم و در آستانه پیروزی انقلاب هم در 21 بهمن 1357 جزو اولین‌هایی بودم که وارد رادیو شدند. 

وی با اشاره به اینکه رادیو بخش مهمی از زندگی من است، گفت: بسیاری از برنامه‌های رادیو پس از پیروزی انقلاب را من آغاز کردم. خیلی از موسیقی‌ها در رادیو را من پخش کردم که به نوعی آن زمان خط‌شکنی بود. وقتی برای نخستین بار موسیقی‌ای از محمد نوری پخش کردم، گمان می‌کردم مرا از پخش بیرون می‌اندازند! با مدیر رادیو جر و بحث می‌کردیم اما همان مدیر اکنون که من را می‌بیند عذرخواهی می‌کند. 

مدیر دفتر تهران خانه ادبیات افغانستان گفت: مراسم شعرخوانی «آیه‌های زندگی» برای همدردی با خانواده‌های شهدا واقعه تروریستی مدرسه سیدالشهدای افغانستان در حوزه هنری برگزار خواهد شد. 

به گزارش «وطن‌امروز»، محمد سرور رجایی از برگزاری شب شعر «آیه‌های زندگی» در حوزه هنری خبر داد و عنوان کرد: شب شعر «آیه‌های زندگی» برای گرامیداشت یاد دانش‌آموزان مظلوم مدرسه «سید‌‌الشهدا» با حضور جمعی از شاعران مطرح افغانستان و ایران برگزار می‌شود. 

رجایی همچنین درباره برگزاری این مراسم عنوان کرد: شاعرانی همچون علیمحمد مؤدب، افشین اعلا، محسن سعیدی، احمد شهریار، رضا اسماعیلی، سلمان علی‌زکی، سیده‌تکتم حسینی، زهرا زاهدی، نصیبا مرادی، محمدمهدی عبداللهی، محمدحسین نجفی، حامد باقری، الهام نجمی و برخی شاعران دیگر از ایران و افغانستان در این مراسم شعرخوانی حضور خواهند داشت. همچنین با شاعرانی چون علیرضا قزوه، سیدضیا قاسمی و ابوطالب مظفری در این مراسم ارتباط تصویری برقرار می‌شود. وی همچنین درباره کشتار هدفمند شیعیان افغانستان گفت: متاسفانه طی سال‌های گذشته شاهد تهاجم و ترورهای گسترده‌ای در افغانستان توسط دشمنان مردم بوده‌ایم که به عنوان یک نسل‌کشی هدفمند می‌توان از آن یاد کرد. طی ۵ سال گذشته شاهد حمله‌های تروریستی زیادی در مراکز مختلفی علیه مردم افغانستان بویژه مردم هزاره بودیم. دشمنان سفاک و سیاهی‌خواه مردم ما، با انفجار و انتحار در مراکز علمی نظیر دانشگاه کابل و مرکز فرهنگی موعود، باشگاه ورزشی میوند، راهپیمایی مسالمت‌آمیز روشنایی، حتی در سالن عروسی و بیمارستان زنان و زایمان، مادران و نوزادان زیادی را به شهادت رساندند. نیروهای جنایت‌پیشه طالبان حتی در ولایت‌های دیگر نظیر لوگر و پکتیا هم در مراکز علمی انتحار و انفجار انجام دادند که در یک نمونه انفجار مسجد صاحب زمان(عج) در نماز جمعه به شهید شدن تعداد زیادی از شیعیان افغانستان انجامید. وی همچنین به اهمیت برگزاری نشست‌های ادبی برای همدردی با خانواده‌های قربانیان حادثه مدرسه سید‌الشهدا اشاره کرد و افزود: باید با برگزاری اینگونه همایش‌های ادبی و شعرخوانی‌ها سعی کنیم علاوه بر مطالبه‌گری برحق مردم، به آنها آگاهی بدهیم و در ضمن دادخواهی‌ها از ظلمی که بر مردم ما می‎رود، کمی از غصه خانواده‌های بازماندگان این قبیل حوادث تروریستی کم کنیم. گفتنی است مراسم شعرخوانی «آیه‌های زندگی» امروز عصر ساعت 16 در تالار مهر حوزه هنری برگزار می‌شود.