وارش گیلانی: مجموعه‌‌غزل «اشاره» از مرتضی حیدری آل‌کثیر را انتشارات فصل پنجم در 80 صفحه منتشر کرده است. این مجموعه 60 غزل دارد؛ غزل‌هایی که مضامین مختلف و متنوعی دارد. 

الف.م.نیساری: غزل سرنوشت‌‌ پرفراز و نشیبی را در طول‌‌ تاریخ طی کرده است. غزل - این قالب زیبا و دلخواه‌‌ هر پیر و جوان - گاه نیز از ماهیت‌‌ خود که تغزل و عاشقانه ‌سرودن باشد، فاصله گرفته و در دوران‌‌ مشروطه تبدیل شده به غزل‌‌ اجتماعی تا اینکه بازیافته شده و در غزل‌های دوصدایی خود را نشان داده است؛ یعنی غزل‌هایی که در عین‌‌ حال عاشقانه است، اجتماعی هم هست یا فلسفی هم هست و از این قبیل و به صورت‌های دیگر هم. بعد از انقلاب‌‌ ادبی‌‌ نیما یوشیج، غزل از صحنه کنار رفت و باز پس از مدتی در کنار جریان‌های میانه‌رو و تندرویی که از جریان‌‌ شعر‌‌ نیمایی سر برآورده بودند، شکلی دیگر از زبان‌‌ نیمایی را گرفت و باز خود را در قالب‌‌ غزل جا داد تا اینکه بعد از انقلاب‌‌ اسلامی به صورت و محتوای انقلاب نزدیک شد و از آن برآمد و شکل و ماهیتی از آن گرفت، اگر چه همچنان نیم‌نگاهی به مانیفست‌‌ جریان و شعر‌‌ نیمایی داشت؛ جریان و شعری که به هر حال کم‌وبیش در همه‌‌‌‌ قالب‌ها دیروز و امروز تاثیر مستقیم و غیرمستقیم داشته است؛ جریان و شعری که حتی توانسته در دل‌‌ خود شعر ‌‌سپید را نیز بپروراند، تا آنجا که شعر‌‌ سپید نیز یکی از شاخه‌های شعر‌‌ نیمایی محسوب می‌شود چراکه به غیر از وزن که شعر‌‌ سپید ندارد، شباهت‌های بسیاری بین‌‌ شعر‌‌ نیمایی و سپید وجود دارد؛ یعنی در دیگر موارد، شعر‌‌ سپید نیز تقریبا مثل شعر نیمایی پا در جاده‌‌‌‌ جریان‌‌ نیمایی گذاشته است (هر چند بسیاری در این باره به گونه‌ای دیگر می‌اندیشند). در این میان، گفتیم که غزل هم تحت‌‌ تاثیر‌‌ جریان‌‌ شعر‌‌ نیمایی بود تا آنجا که چنین غزل‌هایی را «غزل نو» می‌نامند که نامش نیز نزدیک به شعر‌‌ نو هم هست.