محمدصالح سلطانی: پس از سال‌ها بازیگری و فیلمنامه‌نویسی، سیدهادی حجازی‌فر نقطه‌ درستی را برای آغاز مسیر کارگردانی‌اش در سینما و تلویزیون ایران انتخاب کرده. او با استفاده از تجربه‌ جلوی دوربین ‌بودن و دریافت‌های حاصل از فیلمنامه‌نویسی، این بار صفر تا صد یک پروژه‌ سینمایی-تلویزیونی را خودش دست گرفته و نتیجه، حداقل در نسخه‌ سینمایی بهتر‌ از حد انتظار شده. حجازی‌فر، پخته‌ترین فیلم‌اولی جشنواره‌ امسال است؛ یک کارگردان مسلط که فیلم مهمی را به فجر چهلم آورده. «موقعیت مهدی» مستقل از نقاط قوت پرشمار و نقاط ضعف غیرقابل انکارش، یک فیلم دیدنی است؛ یک فیلم جدی و سرحال که آماده‌ خلق شمایل یک قهرمان روی پرده‌ نقره‌ای است. «موقعیت مهدی» یک پروژه‌ سینمایی مستقل نیست. فیلم، برش‌هایی از بخش‌های مختلف سریالی است که احتمالا بزودی از تلویزیون پخش خواهد شد و همین باعث شده با یک اثر منسجم طرف نباشیم. فیلم راوی ۶ اپیزود از زندگی سردار شهید مهدی باکری است؛ اپیزودهایی که هر کدام مستقل از دیگری، خرده‌روایتی پیرامون زندگی شهید خلق می‌کنند و البته پیوستگی زمان و اتصال مضمونی اپیزودها، در نهایت فیلم را از چندپاره‌ شدن نجات می‌دهد اما برش‌خوردگی و فقدان انسجام در قصه‌ها مشهود است. این ضعف، در اپیزود پایانی و فصل شهادت شهید به طور ویژه خودش را نشان می‌دهد. گذشته از این ضعف که گاهی منطق کنش‌های قهرمان قصه را برای تماشاگر مبهم می‌کند و البته بعید است در نسخه‌ سریالی به چشم بیاید؛ فیلم نقطه ضعف برجسته‌ دیگری ندارد. «موقعیت مهدی» حتی اگر بهترین فیلم جشنواره‌ امسال نباشد، به دلایل متعدد حتما یکی از ۳ فیلم برتر است. 

کارگردانی «موقعیت مهدی» توی چشم نیست و مشخص است کارگردان میلی به جلوه‌فروشی و خودنمایی نداشته. تکنیک در فیلم، مهار شده و با وجود خلق صحنه‌های جنگی سهمگین، تماشاگر را دل‌‌زده نمی‌کند. گذشته از سکانس‌های جنگی اما کارگردانی بالغ حجازی‌فر در سراسر فیلم به چشم می‌آید. قاب‌بندی‌ها و جهان بصری فیلم در خلق شخصیت به یاری فیلمنامه می‌آید تا مهدی باکری «موقعیت مهدی» آرام‌آرام روی پرده جان بگیرد و این جان‌گرفتن آرام‌آرام مدیون صبر و حوصله‌ حجازی‌فر در پردازش شخصیت شهید باکری است. از همان قاب اول و نمای خواستگاری تا فصل شهادت، باکری فیلم چارچوب و شخصیت روشنی دارد و عناصر اصلی رفتارش در یک مسیر مشخص برای تماشاگر ترسیم می‌شود. شاید برای همین است که «موقعیت مهدی» در خلق یک کاراکتر جذاب موفق عمل می‌کند و باکری‌اش بی‌آنکه یک‌تنه به دل دشمن بزند یا ناممکنی را ممکن کند، قهرمان به نظر می‌رسد. 

ترکیب بازیگران «موقعیت مهدی» عملا ستاره‌ای ندارد اما اکثر بازیگران در نقش‌های خود مانند یک ستاره عمل می‌کنند. از خود هادی حجازی‌فر اگر شروع کنیم، او پس از ایفای نقش سردار متوسلیان در فیلم سخت «ایستاده در غبار»، حالا با دستی باز و خیالی راحت‌تر، ظرایف شخصیتی شهید باکری را بخوبی به بازی‌اش تزریق کرده و شمایل سردار شهید را روی پرده زنده می‌کند. تماشای سکانس جلسه فرماندهان سپاه و مونولوگ کوبنده‌ باکری در این جلسه‌ سنگین کافی است برای اینکه بفهمیم حجازی‌فر با چه تسلط عمیقی نقش سردار شهید باکری را روی پرده آورده است. روح‌الله زمانی، نوجوانی که با «خورشید» مجید مجیدی به سینما معرفی شد هم در «موقعیت مهدی» جنبه‌های دیگری از توانایی‌اش را به رخ می‌کشد. اما غافلگیری بزرگ ترکیب بازیگران فیلم ژیلا شاهی است. بازیگر نقش همسر شهید مهدی باکری در «موقعیت مهدی» حضوری درخشان دارد و بازی یکدست و روانش، پازل احساسی فیلم را تکمیل می‌کند. 

جای سرداران شهید بزرگ ما روی پرده‌ سینما خالی است و جز نمونه‌های معدود موفقی مثل «ایستاده در غبار» عملا سینمای ایران در خلق تصویرهایی باورپذیر از فرماندهان دفاع‌مقدس موفقیتی نداشته. «موقعیت مهدی» با کارگردانی حساب‌‎شده، ترکیب بازیگران توانمند و البته فیلمنامه‌ای ساده و بی‌تکلف، یکی از بهترین فیلم‌های دفاع‌مقدسی ۲ دهه‌ اخیر سینمای ایران است. وقتی نسخه‌ سینمایی «موقعیت مهدی» اینچنین تماشاگران سینما را سر ذوق می‌‎آورد، احتمالا باید منتظر یک سریال درخشان از هادی حجازی‌فر باشیم.

***