گروه بین‌الملل: سفارت روسیه در برلین گفت تصمیم آلمان درباره ارسال تانک‌های لئوپارد به اوکراین، رویارویی‌ها را به سطح جدیدی می‌رساند و افزود که برلین به طور غیرقابل جبرانی به روابط با مسکو آسیب زد. معاون مجلس دومای روسیه در واکنش به تصمیم احتمالی آلمان برای ارسال تانک‌های «لئوپارد» به اوکراین گفت: تحویل تانک‌های آلمانی به اوکراین یک اقدام نظامی تلقی می‌شود و این به ارتش ما این حق را می‌دهد که در عملیات ویژه از سلاح‌های بسیار قوی‌تری استفاده کند که دشمن حتی از آنها اطلاعی ندارد. وی افزود: ما می‌بینیم آلمانی‌ها در برابر فشار مقاومت می‌کنند، زیرا آنها به یاد دارند که آخرین حمله نظامی آنها علیه روسیه چگونه به پایان رسید. وی هشدار داد که عرضه تانک‌های آلمانی به اوکراین یک اقدام خصمانه تلقی می‌شود و ارتش روسیه را مجبور می‌کند در عملیات ویژه به سلاح‌های بسیار قوی‌تر متوسل شود. آلمان تاکنون از تحویل تانک‌های لئوپارد ۲ به اوکراین خودداری کرده است اما در روزهای اخیر فشارها بر اولاف شولتس، صدراعظم آلمان، در این زمینه به میزان قابل توجهی افزایش یافته است و چند نفر از سران کشورهای اتحادیه اروپایی علناً از او خواسته‌اند درباره تحویل این تانک‌ها تصمیم بگیرد. پیش از این، ینس استولتنبرگ، دبیرکل ناتو گفته بود مطمئن است متحدان به‌زودی درباره تأمین تانک از جمله لئوپارد آلمانی به اوکراین به توافق خواهند رسید. از طرفی، وزیردفاع آلمان گفت کشورش با ارسال تانک‌های لئوپارد به اوکراین از سوی هیچ کشوری مخالفت ندارد. بوریس پیستوریوس، وزیر دفاع آلمان، در کنفرانس خبری مشترک با ینس استولتنبرگ دبیرکل ناتو در برلین گفت: تغییری در موضع برلین درباره ارسال تانک‌های لئوپارد به اوکراین به وجود نیامده است. وی گفت: کشورهایی که تانک‌های لئوپارد دارند می‌توانند آنها را به اوکراین بفرستند و ما با این موضوع مخالفت نخواهیم کرد. در همین رابطه، سفیر روسیه در آمریکا بار دیگر ارسال تانک‌های آبرامز آمریکا به اوکراین را «اقدام تحریک‌آمیز آشکار» دانست و هشدار داد مسکو این تجهیزات نظامی را نابود خواهد کرد. پیش‌تر رسانه‌ها گزارش دادند جو بایدن، رئیس‌جمهوری آمریکا قرار است ارسال ۳۰ تا ۵۰ فروند تانک آمریکایی آبرامز به اوکراین را اعلام کند. در همین رابطه آناتولی آنتونوف، سفیر روسیه در آمریکا گفت: اگر تصمیم بر این باشد که تانک‌های ام‌یک آبرامز به اوکراین فرستاده شود، آنها هم مانند دیگر تسلیحاتی که ناتو تا امروز به اوکراین فرستاده، نابود خواهند شد. اگر آمریکا به اوکراین تانک بفرستد دیگر نمی‌تواند از استدلال «تسلیحات دفاعی» استفاده کند. این یک اقدام تحریک‌آمیز آشکار دیگر علیه روسیه خواهد بود. در تشخیص مهاجم واقعی در این مناقشه اشتباه نکنید. وی افزود: آمریکا عامدانه می‌کوشد یک شکست استراتژیک را به روسیه تحمیل کند و به همین دلیل به استفاده از کمک‌های واشنگتن در شبه‌جزیره کریمه چراغ سبز نشان می‌دهد. هر روز تعداد بیشتری از مقامات آمریکا اذعان می‌کنند که جنگ اوکراین در واقع جنگ نیابتی آمریکا با روسیه است. واشنگتن دائما سطح کمک‌های نظامی خود به دولت دست‌نشانده‌اش در اوکراین را بالا می‌برد، بویژه وقتی روسیه پیروزی‌های جدیدی در پس گرفتن خاک خود از دست نئونازی‌ها به دست می‌آورد. آلمان هفته‌های قبل تردید داشت که آیا باید سلاح و تانک‌های جدید برای اوکراین ارسال کند یا خیر؟ مشاور سابق امنیت ملی آمریکا در گفت‌وگو با شبکه خبری سی‌ان‌ان گفت: فکر می‌کنم عملکرد آلمان در این جنگ بسیار ناامیدکننده است. امروز ۱۱ ماه از حمله روسیه به اوکراین گذشته و لهستان می‌خواهد تانک‌های آلمانی لئوپارد را به کی‌یف بفرستد اما برلین به عنوان سازنده آن باید با ارسال این تانک‌های سنگین به خارج از مرزهای ناتو موافقت کند. جان بولتون گفت: تعلل آلمان در نشان دادن چراغ سبز به ارسال این تانک‌ها نشان می‌دهد سیاست دفاعی آلمان به یک تغییر بنیادین نیاز دارد. او گفت: ناتو شکننده‌تر از آن است که رهبرانش نشان می‌دهند، احتمالا ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه امروز آلمان را به عنوان نقطه ضعف ناتو می‌بیند. مقام پیشین دولت ترامپ گفت: این برای غرب به صورت کلی بد است، چون در زمین کرملین بازی می‌کند و به مسکو فرصت می‌دهد پیروزی‌ای را که در میدان نبرد به دست نیاورده، در صحنه سیاسی با ایجاد اختلاف بین اعضای ناتو کسب کند. روس‌ها اعتقاد دارند ناتو وارد دور جدیدی از حملات علیه مسکو شده است. در همین زمینه وزارت خارجه روسیه در واکنش به اظهارات دیمیتری پولیانسکی، معاون اول نماینده دائم مسکو در سازمان ملل متحد اعلام کرد: فکر کردن به اینکه آیا غرب از خطوط قرمز عبور کرده یا نه، برای گذشته است، زیرا آمریکا آشکارا نقشه خود را برای شکست روسیه اعلام کرده است. پولیانسکی گفته بود «ناتو و کشورهای غربی به طور غیررسمی و غیرمستقیم در جنگ اوکراین مشارکت دارند اما هنوز از تمام خطوط قرمز عبور نکرده‌اند و قرمزترین‌ها باقی مانده است». وزارت خارجه روسیه در واکنش به این اظهارنظر به تاس گفت: علیه کشور ما جنگی ترکیبی به‌ راه افتاده است. فکر کردن درباره خطوط قرمز، حالا دیگر به گذشته‌ها پیوسته؛ آمریکا آشکارا تمایل خود را برای تحمیل شکستی راهبردی به روسیه اعلام کرده و چشم‌پوشی از این واقعیت غیرممکن است. در میان کشورهای اروپایی، نگاه متفاوتی درباره سیاست بلندمدت در قبال روسیه وجود دارد. آلمان و فرانسه از ابتدا قصد داشتند جنگ بین روسیه و اوکراین را با مذاکره حل کنند اما اکنون آمریکایی‌ها با سیاست‌های خود باعث تضعیف سیاست‌های شولتس و مکرون شده‌اند. فشار به آلمان برای ارسال تانک به اوکراین در همین راستا تعریف می‌شود. از سوی دیگر روس‌ها دوباره به حالت تهاجمی برگشته‌اند. پس از ماه‌ها عدم پیشرفت و عقب‌نشینی‌های مدام از مناطق اشغال‌شده، روسیه توانست با فتح شهر سولدار و رسیدن به دروازه‌های باخموت، پیروزی چشمگیری کسب کند. این اما تنها یک آغاز برای دور تازه عملیات‌های تهاجمی روسیه است. وزارت دفاع روسیه شامگاه پنجشنبه 12 ژانویه در بیانیه‌ای اعلام کرد کنترل شهر سولدار را به‌طور کامل در اختیار گرفته است و این پیروزی را برای «ادامه آزادسازی دونتسک» ضروری توصیف کرد. در این بیانیه از نقش نیروهای توپخانه، موشکی و هوایی روسیه تقدیر شده اما اعتبار اصلی برای تصرف شهر سولدار به نیروهای هوابرد ارتش روسیه داده شده که با «غافلگیر کردن نیروهای اوکراین» و «تصرف ارتفاعات و محاصره شهر» ضربه نهایی را به مدافعان اوکراینی سولدار وارد کردند. موسسه مطالعات جنگ مستقر در واشنگتن در ارزیابی روز یکشنبه 15 ژانویه خود از جنگ اوکراین نوشته است که به نظر می‌رسد کرملین در پی انجام یک عملیات آفندی قاطع و تاثیرگذار طی 6 ماه آینده خواهد بود تا بتواند ابتکار عمل را در اختیار بگیرد و به ضدحمله‌های موفق اوکراین که باعث خارج شدن بسیاری از مناطق اشغال‌شده از دست روس‌ها شد، پایان دهد. به نوشته این موسسه، نشانه‌های آشکاری وجود دارد که روسیه در تلاش برای تقویت نیروی انسانی و ستادهای فرماندهی خود است. آنها قصد دارند تعداد نیروهای نظامی خود را که تا سپتامبر 2022 حدود یک میلیون و 350 میلیون نفر برآورد شده بود به 2 میلیون نفر برسانند. مقام‌های اطلاعاتی غربی می‌گویند روسیه در حال «تدارک یک حمله جدی» است و یکی از نشانه‌های این مسأله را گام برداشتن روسیه برای موج دوم بسیج عمومی در این کشور می‌دانند. روسیه از سوی دیگر به سمت شرق متمایل شده است و می‌داند در آینده نزدیک دوباره به اروپا نزدیک نخواهد شد. اندیشکده آمریکایی شورای آتلانتیک در یادداشتی به سیاست‌های مالی روسیه پس از فاصله‌گیری از غرب پرداخته و نوشته است روسیه برای تأمین مالی و سرمایه‌گذاری خارجی بیش از پیش به چین متمایل شده است. پس از تحریم‌های آمریکا و اتحادیه اروپایی علیه روسیه متعاقب الحاق کریمه، ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور روسیه از استراتژی «چرخش به سوی شرق» رونمایی کرد. هدف این استراتژی، دور کردن اقتصاد روسیه از شرکای اروپایی و نزدیکی به پکن بود. روند همبستگی اقتصادی ۲ کشور در سال‌های بعد موفقیت‌آمیز بود. سهم چین از مجموع تجارت خارجی روسیه از ۱۰ درصد در سال ۲۰۱۳ به ۱۸ درصد در پایان سال ۲۰۲۱ رسید. با حمله روسیه به اوکراین در سال ۲۰۲۲، چرخش مسکو به سوی پکن سرعت گرفت. هم‌اکنون اقتصاد روسیه بشدت متکی به سرمایه چین است. روسیه پس از سال ۲۰۱۴ به امید اتکا به بازارهای مالی شانگهای و هنگ‌کنگ به جای بازارهای لندن و نیویورک، شروع به تعامل با پکن برای تقویت روابط اقتصادی و مالی کرد. مسکو ممنوعیت خرید دارایی‌های بخش منابع طبیعی و سرمایه‌گذاری در صنایع حساس مانند جاده‌سازی و راه‌آهن را حذف و پکن نیز شرکت‌های خود را برای سرمایه‌گذاری و ورود به بازار روسیه تشویق کرد. نسبت وام‌های چینی در اقتصاد روسیه از ۲۰۱۴ تا ۲۰۲۲ سه برابر شد. با این وجود، امروز شانگهای و هنگ‌کنگ کمتر از گذشته مایل به پر کردن خلأ خروج تأمین‌کنندگان مالی غربی از بازار روسیه هستند. شورای آتلانتیک نوشته است در میان‌مدت و بلندمدت، وام‌دهندگان چینی احتمالا ارائه وام به اقتصاد روسیه را افزایش خواهند داد. تسلط چین بر بخش تامین مالی خارجی روسیه، اهرم‌های چین در روابط دوجانبه را تقویت خواهد کرد. چین به دنبال بهره‌برداری از این امتیاز در مذاکرات خود با روسیه درباره خط لوله جدید گازی‌ای است که میادین گازی سیبری را به چین متصل می‌کند. چین خواهان استفاده از پول ملی خود در این پروژه همچنین ساختاری قیمتی است که به نفع مصرف‌کنندگان چینی باشد.