گروه سیاسی: حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای رهبر حکیم انقلاب اسلامی صبح روز گذشته در دیدار آقای «هیثم بن طارق آل‌سعید» سلطان عمان و هیات همراه، روابط ایران و عمان را روابطی دیرینه و ریشه‌دار و خوب خواندند و گفتند: ما معتقدیم گسترش روابط ۲ کشور در همه زمینه‌ها، به نفع هر ۲ طرف است.

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر مقام معظم رهبری، ایشان با اشاره به مذاکرات طرف‌های ایرانی و عمانی، خاطرنشان کردند: نکته مهم آن است که این مذاکرات تا رسیدن به نتایج محسوس، به صورت جدی پیگیری شود و در نهایت ارتباطات گسترش یابد.

رهبر حکیم انقلاب اسلامی به موضوع خطر حضور رژیم صهیونیستی در منطقه نیز اشاره کردند و افزودند: سیاست رژیم صهیونیستی و پشتیبانان آن، ایجاد اختلاف و نبود آرامش در منطقه است، بنابراین همه کشورهای منطقه باید به این موضوع توجه داشته باشند.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای خاطرنشان کردند: افزایش همکاری عمان و ایران حائز اهمیت است زیرا ۲ کشور در آبراه بسیار مهم تنگه هرمز دارای اشتراک هستند.

رهبر انقلاب اسلامی با اشاره به اظهارات سلطان عمان مبنی بر تمایل مصر برای از سرگیری روابط با جمهوری اسلامی ایران، تاکید کردند: ما از این موضع استقبال می‌کنیم و مشکلی در این زمینه نداریم.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای درباره اظهار خرسندی سلطان عمان از آغاز مجدد روابط ایران و عربستان گفتند: این موضوعات نتیجه سیاست خوب دولت جناب آقای رئیسی برای گسترش و تقویت روابط با همسایگان و کشورهای منطقه است.

ایشان در پایان اظهار امیدواری کردند با گسترش ارتباطات دولت‌ها، امت اسلامی شوکت و عظمت خود را بازیابد و در کنار هم قرار گرفتن ظرفیت‌ها و امکانات کشورهای اسلامی، به نفع همه ملت‌ها، کشورها و دولت‌های اسلامی باشد.

در این دیدار که حجت‌الاسلام‌والمسلمین رئیسی، رئیس‌جمهور نیز حضور داشت، آقای «هیثم بن طارق آل‌سعید» سلطان عمان با ابراز خرسندی فراوان از دیدار با رهبر انقلاب اسلامی، سیاست عمان را گسترش روابط با همسایگان بویژه جمهوری اسلامی ایران خواند و گفت: در مذاکرات تهران، درباره عرصه‌های مختلف همکاری، گفت‌وگو و تبادل نظر شد و امیدواریم با استمرار این گفت‌وگوها، روابط ۲ کشور بیش از پیش گسترش یابد و نتایج عملی آن برای هر ۲ طرف مشهود شود.

محمد سلحشور: می‌گویند اگر یک داوطلب کنکور تمام پرسش‌های آزمون خود را غلط بزند، باید دانش‌آموز باسوادی باشد، چرا که انتخاب گزینه غلط در پرسش‌های با پاسخ 4 گزینه‌ای که همواره یکی‌شان صحیح است، نمی‌تواند جز با علم به گزینه صحیح باشد. حال حکایت مواضع اصلاح‌طلبان درباره تحولات جهانی و منطقه بی‌شباهت با داوطلبی نیست که خود به دنبال پیدا کردن گزینه غلط می‌گردد. به بیان دیگر اگر جریان غرب‌گرا در اتخاذ مواضع خود حتی رو به بخت و اقبال و شانس آورد، باز هم باید در هر 4 پرسش سیاسی، به یک پاسخ صحیح برسد اما حالا که در تمام موضوعات بر انتخاب غلط‌ترین گزینه تاکید دارد، یعنی خود تمایل به تجویز نسخه‌های مرگبار دارد؛ مساله‌ای که بار دیگر در جریان تحولاتی که در غرب و شرق کشورمان ‌گذشت، نمایان شد.

جدیدترین نمونه از تجویزهای غلط اصلاح‌طلبان را در ماجرای درگیری مرزی با طالبان می‌توان یافت. این جریان سیاسی که همواره نظام را به علت مبارزه با گروه‌های تروریستی مورد مؤاخذه قرار می‌داد، در روزهای گذشته بار دیگر (و شاید) بدون توجه به ملاحظات امنیتی و نتایج درگیر کردن کشور به یک جنگ اصطکاکی با طالبان، شیپور جنگ را به دست گرفته و قوای نظامی را به آغاز یک درگیری کلاسیک با این گروه فرامی‌خواند. هر چند برخورد با این گروه در جواب به شهادت رسیدن مرزبان ایرانی در درگیری‌های روز شنبه امری ضروری است اما یقینا درگیر کردن کشور به یک نبرد بی‌سرانجام، اصطکاک‌آفرین و پرهزینه با جریانی که به هر شکلی حاکم فعلی همسایه شرقی ایران به حساب می‌آید، فرورفتن در یک باتلاق است. نیاز به دیدن لایه‌های پنهان تحولات نیست تا متوجه شویم چه دولت‌هایی از آغاز این درگیری‌ها برای گرفتن توان نظامی کشور و ورود به یک زمین سوخته استقبال می‌کنند. با این حال آنچه مشخص است، تقلای اصلاح‌طلبان با هدف تجویز چنین نسخه غلطی برای کشور است. این جریان 2 سال پیش نیز در مواضعی هیجانی پرچم حمایت از مقاومتی را که در افغانستان وجود خارجی نداشت، برداشته بود تا با تحریک افکار عمومی، ایران را به مداخله نظامی تحریک کند. این نسخه غلط در کنار ده‌ها مورد آشنا در سال‌های گذشته نظیر تنش‌آفرین خواندن افزایش توان نظامی ایران، انزجار از ارتباط با دولت‌های شرقی برای تضعیف نظام تحریم‌ها، دفاع از خلع سلاح مقاومت در منطقه و... نشان از این واقعیت دارد که اصلاح‌طلبان حتی به صورت شانسی نیز تمایل به اتخاذ مواضع سیاسی صحیح ندارند.

در کنار این مواضع سیاسی غلط و ضدملی، نوع نگاه جریان اصلاحات به تحولات جهان و منطقه نیز نمونه مشخصی از یک هپروت سیاسی است. برای نمونه دور دوم انتخابات ریاست جمهوری ترکیه در حالی روز یکشنبه برگزار شد که بالا گرفتن سطح رقابت میان رئیس‌جمهور مستقر و رقیبش، حواس‌ها را بیش از پیش به نتیجه این انتخابات جلب کرد. اردوغان که در 2 دهه گذشته در قالب نخست‌وزیر و رئیس‌جمهور سکاندار قوه اجرایی ترکیه بوده، به عنوان نامزدی اسلامگرا برای 5 سال دیگر در کرسی ریاست جمهور ابقا شد. بیراه نیست اگر انتخابات اخیر ترکیه را سخت‌ترین رقابت سیاسی رجب طیب اردوغان به حساب آوریم؛ انتخاباتی که رقبای وی در آن با جدیت تمام به صحنه آمدند و حتی دولت آمریکا نیز علنا جانبداری خود را از رقبای اردوغان اعلام داشت. در چنین فضایی، جراید و فعالان سیاسی اصلاح‌طلب که در دهه‌های گذشته از هر بزنگاهی برای طرح ادعای پایان عصر اسلامگرایی استفاده می‌کردند، با فرض اینکه اردوغان انتخابات پیش رو را به رقیب غرب‌گرای خود واگذار می‌کند، به دنبال تثبیت روایت داخلی خود از این انتخابات می‌گشتند. در معروف‌ترین مورد محمدعلی ابطحی، رئیس دفتر محمد خاتمی در دوران ریاست جمهوری که از فعالان اصلاح‌طلب در فضای مجازی به حساب می‌آید، با انتشار توئیتی درباره انتخابات ترکیه نوشت: «انتخابات ریاست‌جمهوری ترکیه مهم‌تر از انتخابات یک کشور است. جنگ سنت و مدرنیته، دینداری و سکولاریسم، شرق‌گرایی و غرب‌گرایی است. در این تقابل نسلی کدام پیروز می‌شوند؟ هرکدام رای بیاورند، مفهوم فراترکیه‌ای بسیاری در منطقه و نیز ایران دارد».

ناگفته پیداست صرف برخی تمایلات دینی در حزب «عدالت و توسعه» باعث نمی‌شود آن و قرائت سیاسی‌اش را نماینده اسلام سیاسی در منطقه به حساب آوریم، با این حال اکنون که اردوغان در چنین انتخابات سختی با توصیف‌های ابطحی پیروز شده است، می‌توان از وی به عنوان یکی از چهره‌های اصلاح‌طلب چند سوال پرسید: با توجه به «مفهوم فراترکیه‌ای» این انتخابات که بر ایران نیز اثر می‌گذارد، آیا پیروزی کاندیدایی که نماینده «سنت»، «دینداری» و «شرق‌گرایی» بوده است باعث می‌شود جریان غرب‌گرای داخلی نیز پیام این انتخابات را دریافت کند؟ آیا جبهه اصلاحات که در 3 دهه گذشته همواره مدعی عبور جامعه ایران از «سنت» و «دینداری» بوده است و پرچم سکولاریسم را، آن هم به شکل وارونه در دست گرفته، در سیاست‌های خود تجدیدنظر می‌کند؟

هر چند در واقعیت، تعریف اردوغان و نظام سیاسی ترکیه به عنوان یکی از اعضای ناتو، ذیل عنوان «شرق‌گرا» با ابهامات زیادی روبه‌رو است اما با پذیرش روایت ابطحی نهایتا مردم ترکیه به «شرق‌گرایی» در برابر «غرب‌گرایی» رای دادند. این رای معنادار در حالی است که مردم این کشور یک هزارم خباثت‌های آمریکا را در قیاس با مردم ایران تجربه نکرده‌اند. در چنین شرایطی علت عصبانیت اصلاح‌طلبان از تقویت روابط تهران با قدرت‌های شرقی چیست؟ آیا اصلاح‌طلبان کماکان در وهم و خیال «تنش‌زدایی» تصور می‌کنند ایران امتیازات کافی را برای همراه شدن غرب پرداخت نکرده است؟ واقعیت آن است که اصلاح‌طلبان در کلیشه‌های بی‌اعتبار‌شده‌ای غرق شده‌اند که نسبت به واقعیات جهانی برای خود تعریف کرده‌اند. انتخابات ترکیه با تمام جوانب آن یک بار دیگر میزان معیوب بودن گزاره‌های سیاسی اصلاح‌طلبان را ثابت کرد.

مهدی گرگانی: سفر هیثم بن‌طارق، سلطان عمان به تهران را باید بیش از هر چیز در چارچوب الگوی دولت سیزدهم در سیاست خارجی، یعنی «سیاست اول همسایه»، تحلیل و ارزیابی کرد بویژه اینکه ایران و عمان دارای روابط ویژه تاریخی هستند. مسقط از جمله کشورهای منطقه است که همواره فاصله خود را با بلوک‌های قدرت حفظ کرده و در اوج بلوک‌بندی‌های منطقه‌ای و فشارهای خارجی هیچگاه به جمهوری اسلامی ایران پشت نکرده و روابط راهبردی خود را در بالاترین سطح حفظ کرده است.

روابط دوجانبه ۲ کشور در سطح سیاسی طی چند دهه گذشته در بالاترین سطح قرار داشته است اما به‌رغم اراده 2 طرف، روابط اقتصادی و تجاری میان ۲ کشور با وجود ظرفیت‌های فراوان به موازات روابط سیاسی چندان ممتاز نبوده است. به نظر می‌رسد سفر اخیر سلطان عمان به تهران در راستای توسعه مناسبات تجاری و اقتصادی میان ۲ کشور بوده و تبعات مثبتی در این زمینه برجا خواهد گذاشت. تاکید محمد مخبر، معاون اول رئیس‌جمهور بر مسائل تجاری و اقتصادی در مراسم استقبال از هیثم بن‌طارق در فرودگاه نشان می‌دهد این سفر بیش از هر چیز بر مسائل تجاری و اقتصادی متمرکز بوده است. مخبر در این دیدار گفت: روابط سیاسی ایران و عمان روابطی نزدیک و عمیق است و این روابط صمیمانه ایجاب می‌کند مناسبات اقتصادی و تجاری فی‌مابین نیز همپای مناسبات سیاسی توسعه یابد.

زمانبندی این سفر نیز دارای اهمیت است. سلطان هیثم در شرایطی به تهران سفر کرد که توافق تاریخی ایران و عربستان راه را برای هرگونه تعاملات اقتصادی و تجاری میان ایران و کشورهای عربی هموار کرده است. هر قدر روابط ایران و عمان را دوستانه و برادرانه بدانیم باید بپذیریم تنش‌ها میان تهران و ریاض از یک سو و تحریم‌های مالی و اقتصادی علیه ایران محدودیت‌هایی را در راستای تعاملات همه‌جانبه ایجاد کرده است، بویژه اینکه اصل و اساس روابط تجاری ایران و عمان بر مناسبات بانکی استوار است. سلطان عمان با سفر به تهران در چنین شرایطی به دنبال باز کردن برخی گره‌های موجود در منطقه برای توسعه مناسبات تجاری میان ۲ کشور است که می‌تواند به راهبرد دولت سیزدهم برای گشایش‌های اقتصادی بویژه وصول طلب‌های میلیاردی ایران از کشورهای خارجی کمک کند.

از آنجا که اعتماد متقابل یکی از پایه‌های روابط تهران و مسقط است، عمان همواره یک میانجی خوب و قابل اعتماد برای ایران در امور کشورهای عربی و همچنین برخی پرونده‌ها میان ایران و آمریکا از جمله توافق هسته‌ای بوده است. تجربه نشان داده است مسقط در شرایط حساس و پرتنش منطقه‌ای و بین‌المللی توانسته برخی بن‌بست‌ها را در مسائل مختلف دیپلماتیک باز کند. اینک بن‌بست روابط میان تهران و قاهره یکی از پرونده‌هایی است که سلطان عمان در دستور کار خود قرار داده است. پیش از این خبرگزاری آناتولی ترکیه اعلام کرده بود سفر سلطان عمان به تهران چند روز بعد از سفر وی به قاهره و گفت‌وگو با عبدالفتاح السیسی [رئیس‌جمهور مصر] انجام می‌شود که با توجه به تلاش‌های میانجیگرانه ماه‌های اخیر مسقط با هدف نزدیک کردن ایران و مصر بسیار مهم است. سایت مقام معظم رهبری نیز درباره جزئیات دیدار ایشان با سلطان عمان از اشاره هیثم بن‌طارق برای بهبود روابط میان تهران و قاهره خبر داده است.

همچنین اخبار پشت‌پرده نشان می‌دهد کشورهای غربی بعد از شکست پروژه اغتشاشات در ایران به دنبال تعامل مجدد در قضیه پرونده هسته‌ای ایران هستند و پیام‌هایی را از طریق سلطان عمان به مقامات کشورمان ارسال کرده‌اند.

در مجموع می‌توان گفت سفر هیثم بن‌طارق به ایران در ۳ سطح دوجانبه، منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای دارای پیامدهای بسیار مثبتی در روابط دوجانبه و همچنین تحولات منطقه‌ای است و گام بزرگی در تکمیل الگوی تعاملی سیاست خارجی دولت سیزدهم و همچنین سیاست خارجی مبتنی بر اقتصاد خواهد بود.

حدود ربع قرن پس از پایان یافتن جنگ قومیتی در بالکان به واسطه بمباران شهرها و مواضع یوگسلاوی سابق توسط نیروهای ناتو، حالا بار دیگر شعله‌های جنگ در بالکان زبانه می‌کشد، البته این بار با دخالت ناتو. 

پس از آنکه رئیس‌جمهور و نخست‌وزیر صربستان وضعیت درگیری  در شمال جمهوری کوچک کوزوو میان صرب‌ها و نیروهای دولتی کوزوو و ناتو را بسیار سخت و متشنج توصیف کردند، حال وزیر دفاع صربستان از اعزام نیروهای ارتش به مرزهای جنوبی این کشور با کوزوو خبر داده است. 

«میلوش ووچویچ» درست پس از آنکه جای «الکساندر ووچیچ» رئیس‌جمهور و فرمانده کل قوای صربستان را بر کرسی رهبری حزب حاکم «پیشرفت» گرفت، دیروز اقدام به یک سخنرانی تلویزیونی کرد. او ابتدا با اشاره به اینکه انتظار دارد مشکل در منطقه از طریق سیاسی حل شود، اعلام کرد «میلان مویسلوویچ» رئیس ستاد کل ارتش با مقامات نیروی صلح ناتو در کوزوو که مسؤولیت حفاظت از امنیت صرب‌ها در کوزوو را بر عهده دارند، در حال تماس است. با این حال وی از اعزام واحدهای ویژه ارتش به مرزهای جنوبی خبر داد. 

در همین حال دیروز تحول نگران‌کننده دیگری رخ داد که می‌تواند به ‌رغم مذاکرات بلگراد و بروکسل به شعله‌ور شدن دوباره جنگ در بالکان بینجامد و باعث اتصال ۲ کانون جنگی در اروپای شرقی و قلب اروپا شود.

نیروهای موسوم به صلح‌بانان ناتو که ماموریت اصلی‌شان حفاظت از صرب‌های مناطق شمالی کوزوو است، دیروز در اقدامی مشکوک با معترضان صرب در شهر زویجان درگیر شده و به سمت آنان تیراندازی کردند که تلفاتی در پی داشته است. 

اکثریت صرب در شمال کوزوو نسبت به تصرف  ساختمان‌های دولتی در شهرهای‌شان توسط نیروهای وابسته به ارتش کوزوو - که اصل فدرالیته در جمهوری چندقومیتی کوزوو را نقض می‌کند - اعتراض دارند. حال شلیک نیروهای ناتو به صرب‌ها، اساس ماموریت صلح‌بانی بروکسل در بالکان را زیر سوال می‌برد. هنوز مشخص نیست واکنش بلگراد به این رخداد چیست اما با توجه تنش سیاسی اخیر میان صربستان و اتحادیه اروپایی و همچنین افزایش دخالت ناتو علیه روسیه- که متحد اصلی صربستان محسوب می‌شود- در جنگ اوکراین بعید نیست که شاهد شعله‌ور شدن جنگ در قلب اروپا باشیم.

در چند روز گذشته، دختران ورزشکار ایرانی نشان دادند علاوه بر درخشش در میادین جهانی، درعرصه اخلاق‌مداری هم پیشگام هستند. هفته گذشته در مسابقات جهانی جوجیستو که در کشور گرجستان برگزار شد، ۲ بانوی رزمی‌کار ایرانی از رقابت با رقبای خود از رژیم اشغالگر قدس خودداری کردند و حاضر به رقابت مقابل آنها نشدند. علاوه بر این دو، بانوی آلیش‌کار ایرانی سپیده بابایی مدال خود را طبق وعده‌ای که با خویشتن کرده بود، به روح شهید دانشمند حسن تهرانی‌مقدم اهدا کرد. سپیده بابایی ملی‌پوش وزن ۵۵ کیلوگرم تیم آلیش بانوان کشورمان مدال نقره خود در رقابت‌های آلیش قهرمانی آسیا را که چندی پیش در کشور ازبکستان برگزار شد به شهید حسن تهرانی‌مقدم تقدیم کرد. وی در این باره گفت: قبل از مسابقات نیت کرده بودم اگر روی سکو رفتم مدالم را به شهید دانشمند تهرانی‌مقدم تقدیم کنم و خدا را شاکرم که این لطف را از من دریغ نکرد. وی افزود: اردوهای ما در کمپ تیم ‌ملی بود و هر روز با عکس‌های متنوع شهیدان کشتی‌گیر مواجه می‌شدیم. دلم می‌خواست مدال طلا تقدیم کنم که قسمت اینطور رقم خورد. بابایی درباره ناحقی رخ داده در مسابقه هم گفت: در کشتی اول به حریف ازبکی خوردم و با اینکه جلو بودم اما وقتی کشتی تمام شد امتیازات و اخطارها از اسکوربورد پاک شد. ۲ امتیاز داشتم و حریفم اخطار گرفته بود اما کشتی که تمام شد دست او را بالا بردند. دیدیم امتیازات من و اخطارهای او پاک شده است. با وجود اعتراض به نتیجه نرسیدیم و بازنده اعلام شدم، حتی یکی از مربیان مردان‌مان که برای من اعتراض کرده بود کارت قرمز گرفت. این قهرمان مازندرانی ادامه داد: شاید مدالم طلا نباشد اما برای این مدال زحمت کشیدم و از جان مایه گذاشتم. حقم در این مسابقات خورده شد! امیدوارم توانسته باشم لحظه‌ای موجب شادی روح شهید گرانقدر شده باشم.

* 2 بانوی رزمی‌کار حاضر به رقابت با ورزشکاران صهیونیست نشدند

خدیجه رضایی و بهاره امینی 2 رزمی‌کار کشورمان در مسابقات جهانی جوجیتسو حاضر به رقابت با حریفانی از رژیم صهیونیستی نشدند. چندی پیش رقابت‌های جوجیتسوی آزاد AGP با حضور بیش از 40 آکادمی از سراسر دنیا در گرجستان برگزار شد و ۳ آکادمی به عنوان نماینده کشورمان در این رقابت‌ها به میدان رفتند و با کسب 24 مدال طلا، 26 نقره و 19 برنز موفق به کسب مقام قهرمانی شدند. 

اما در جریان این مسابقات در وزن 70- کیلوگرم در ۲ استایل «گی» و «نیو گی»، خدیجه رضایی از آکادمی ایران جوجیتسو و بهاره امینی از آکادمی آنزو از حضور در مقابل نمایندگان رژیم اشغالگر قدس امتناع کردند که این موضوع بازتاب بسیار زیادی داشت. خدیجه رضایی، رزمی‌کار وزن منفی ۷۰ کیلوگرم که در مسابقات جهانی جوجیتسو به میزبانی گرجستان شرکت کرده بود، طبق قرعه‌کشی باید به مصاف ورزشکار رژیم صهیونیستی می‌رفت اما این ورزشکار قمی تصمیم گرفت برای دفاع از مردم مظلوم فلسطین از رقابت با این حریف خودداری کرده و قید مدال را بزند. رضایی پس از بازگشت به ایران درباره این اتفاق توضیح داد: همواره اعلام کرده‌ام پای کار این نظام و انقلاب هستم. گاهی اوقات اتفاقاتی رخ می‌دهد که مهم‌تر از کسب مدال است. من برای دفاع از حق مردم مظلوم فلسطین و با توجه به اعتقاد قلبی‌ام حاضر به این رقابت نشدم، چون اسرائیل را به رسمیت نمی‌شناسم.

خدیجه رضایی، قهرمان ۳ دوره مسابقات جهانی رشته‌های کیک‌بوسینگ و جوجیتسو به عنوان یکی از شانس‌های کسب مدال طلا در این دوره از مسابقات جهانی شرکت کرده بود.

همچنین بهاره امینی، بانوی رزمی‌کار ایرانی شانس کسب مدال طلا در تورنمنت جهانی جوجیتسو را داشت اما در ۲ بازی پیاپی راضی به حضور در میدان مسابقه با حریفان اسرائیلی نشد و عنوان سوم این دوره از رقابت‌ها را به خود اختصاص داد. وی در استایل (نیو گی) پس از مغلوب کردن حریف گرجستانی در ادامه با حریفی از رژیم غاصب بازی نکرد و با وجود کسب مدال برنز، برای دریافت مدال به دلیل غیرقانونی بودن این رژیم و به پاس خون شهدای مقاومت، روی سکو در کنار ورزشکار رژیم صهیونیستی حاضر نشد. امینی درباره عدم رویایی با حریفان اسرائیلی بیان کرد: برای این مسابقه خیلی زحمت کشیده بودم و خیلی آماده بودم که روی سکوی اول قرار بگیرم اما حضور پرچم اسرائیل غاصب در جدول، کسب مدال طلا را برایم بی‌ارزش کرد و اعتقاداتم در دفاع از مردم مظلوم فلسطین را در اولویت قرار دادم. بر اساس این گزارش بهاره امینی، مربی سبک کیو کوشین کاراته و دارنده چندین مدال آسیایی و جهانی جوجیتسو و کاراته است. از جمله افتخارآفرینی‌های این بانوی ورزشکار می‌توان به کسب مدال نقره کشتی گراپلینگ سوپرلیگ جهانی در گرجستان، مدال طلای تورنمنت بین‌المللی آذربایجان، مدال نقره در (نیو گی) مسابقات national pro ترکیه، مدال برنز در (گی) مسابقات national pro ترکیه و مدال برنز مسابقات جهانی دوبی‌کاپ  امارات اشاره کرد.

گروه سیاسی: احمد مسعود که 2 سال قبل در جریان قدرت‌گیری طالبان در افغانستان داعیه مقاومت در برابر طالبان را داشت و با احساس خطر، عطای مقاومت ظاهری در پنجشیر را به لقایش بخشید و به تاجیکستان فرار کرد، اکنون منتقد سیاست‌های منطقه‌ای جمهوری اسلامی ایران شده است.

در پی درگیری‌های اخیر بین طالبان و نیروهای مرزبانی کشورمان، احمد مسعود نیز فرصت را غنیمت شمرد و به انتقاد از ایران پرداخت. او در حساب توئیتر خود، با انتشار مصرعی از اشعار مولانا و با کنایه به جمهوری اسلامی ایران نوشت: «نگفتمت مرو آنجا که آشنات منم». احمد مسعود ضمن معرفی ایران به عنوان حامی طالبان، به صراحت از عدم پشتیبانی جمهوری اسلامی ایران از مقاومت پوشالی افغانستان انتقاد کرد.

به نظر می‌رسد تنها پسر احمد شاه مسعود رهبر فقید مقاومت افغانستان در برابر نیروهای شوروی و طالبان، دچار فراموشی شده و از این رو باید نکاتی را به او و البته حامیانش یادآوری کرد.

2 سال قبل، زمانی که طالبان به لطف خروج آمریکا از افغانستان و زدو‌بندی که در پشت پرده با ایالات‌متحده داشت، آخرین گام‌های تسلط بر افغانستان را برمی‌داشت، احمد مسعود که پیش‌تر حمایت ایران از پدرش را دیده بود، درخواست کمک و پشتیبانی از غرب را به جمهوری اسلامی ایران ترجیح داد. آنهایی که تحولات افغانستان پس از خروج آمریکا را دنبال می‌کردند، بخوبی به یاد دارند سیاست ایران در مواجهه با طالبان و دیگر گروه‌های افغانستانی که هرکدام بخشی از مردم افغانستان را نمایندگی می‌کردند، میانجیگری برای دستیابی به صلح و آرامش بود. چنانکه طالبان و مقاومت ملی افغانستان به رهبری احمد مسعود در تهران به گفت‌وگو و مذاکره با یکدیگر می‌نشستند. با این وجود اصلاح‌طلبان ایران که آن روزها علم حمایت از احمد مسعود را بلند کرده بودند، بدون در نظر گرفتن شرایط افغانستان، خواستار حمایت و پشتیبانی نظامی جمهوری اسلامی از احمد مسعود بودند. اصلاح‌طلبانی که روزی ایستادن در مقابل داعش را هزینه‌ اضافی بر کشور می‌دانستند، برای جبهه‌ای کفن‌پوش شدند که دل در گرو آمریکایی‌ها داشت. این در حالی بود که احمد مسعود به جای ایران، دست به سوی غربی‌ها، بویژه آمریکا دراز کرد. احمد مسعود جدای از درخواست‌هایی که پشت‌‌پرده از آمریکا و اروپایی‌ها داشت، مرداد سال 1400 با انتشار مقاله‌ای در روزنامه آمریکایی واشنگتن‌پست، ضمن طرح این ادعا که «میلیون‌ها افغان به ارزش‌های غرب باور دارند»، از آمریکا درخواست پشتیبانی تسلیحاتی کرد.

احمد مسعود در حالی امروز از جمهوری اسلامی ایران انتقاد می‌کند که چرا به نفع او وارد درگیری نظامی با طالبان نشد که خود به دنبال جلب حمایت غربی‌ها بود و با پاسخ منفی آمریکا و کشورهای اروپایی مواجه شد. قهرمان توخالی اصلاح‌طلبان در حالی با کنایه به ایران، جمهوری اسلامی را دلیل روی کار آمدن طالبان می‌داند که خودش به دنبال رهبری گروه‌های مخالف طالبان از بیرون از مرزهای افغانستان بود و فراخوان‌هایی هم که برای تهییج و بسیج مردم افغانستان علیه طالبان صادر می‌کرد نیز با عدم استقبال همراه می‌شد. با این حساب باید از او پرسید بر فرض ضروری بود جمهوری اسلامی در حمایت از مقاومت ملی افعانستان وارد عمل می‌شد اما آیا عقلانی و منطقی بود که در حمایت از کسی دست به این کار بزند که نه‌تنها حمایت اکثریت مردم افغانستان را نداشت که راه نجات از دست طالبان را در دستان آمریکا و اروپایی‌ها می‌دید؟! 

باید به احمد مسعود که این روزها در فضای مجازی طنازی می‌کند یادآور شد اتفاقا او حامیان اصلی و آشنای پدرش را از یاد برده و اکنون راه رستگاری را در غرب جست‌وجو می‌کند. احمد مسعود در بهترین حالت نه رهبر مقاومت ملی افغانستان که یک شومن است که مسؤولیت اشتباهاتش را بر عهده نمی‌گیرد و دیگران را مقصر ناکامی خود می‌داند.

محمد سلحشور: می‌گویند اگر یک داوطلب کنکور تمام پرسش‌های آزمون خود را غلط بزند، باید دانش‌آموز باسوادی باشد، چرا که انتخاب گزینه غلط در پرسش‌های با پاسخ 4 گزینه‌ای که همواره یکی‌شان صحیح است، نمی‌تواند جز با علم به گزینه صحیح باشد. حال حکایت مواضع اصلاح‌طلبان درباره تحولات جهانی و منطقه بی‌شباهت با داوطلبی نیست که خود به دنبال پیدا کردن گزینه غلط می‌گردد. به بیان دیگر اگر جریان غرب‌گرا در اتخاذ مواضع خود حتی رو به بخت و اقبال و شانس آورد، باز هم باید در هر 4 پرسش سیاسی، به یک پاسخ صحیح برسد اما حالا که در تمام موضوعات بر انتخاب غلط‌ترین گزینه تاکید دارد، یعنی خود تمایل به تجویز نسخه‌های مرگبار دارد؛ مساله‌ای که بار دیگر در جریان تحولاتی که در غرب و شرق کشورمان ‌گذشت، نمایان شد.

جدیدترین نمونه از تجویزهای غلط اصلاح‌طلبان را در ماجرای درگیری مرزی با طالبان می‌توان یافت. این جریان سیاسی که همواره نظام را به علت مبارزه با گروه‌های تروریستی مورد مؤاخذه قرار می‌داد، در روزهای گذشته بار دیگر (و شاید) بدون توجه به ملاحظات امنیتی و نتایج درگیر کردن کشور به یک جنگ اصطکاکی با طالبان، شیپور جنگ را به دست گرفته و قوای نظامی را به آغاز یک درگیری کلاسیک با این گروه فرامی‌خواند. هر چند برخورد با این گروه در جواب به شهادت رسیدن مرزبان ایرانی در درگیری‌های روز شنبه امری ضروری است اما یقینا درگیر کردن کشور به یک نبرد بی‌سرانجام، اصطکاک‌آفرین و پرهزینه با جریانی که به هر شکلی حاکم فعلی همسایه شرقی ایران به حساب می‌آید، فرورفتن در یک باتلاق است. نیاز به دیدن لایه‌های پنهان تحولات نیست تا متوجه شویم چه دولت‌هایی از آغاز این درگیری‌ها برای گرفتن توان نظامی کشور و ورود به یک زمین سوخته استقبال می‌کنند. با این حال آنچه مشخص است، تقلای اصلاح‌طلبان با هدف تجویز چنین نسخه غلطی برای کشور است. این جریان 2 سال پیش نیز در مواضعی هیجانی پرچم حمایت از مقاومتی را که در افغانستان وجود خارجی نداشت، برداشته بود تا با تحریک افکار عمومی، ایران را به مداخله نظامی تحریک کند. این نسخه غلط در کنار ده‌ها مورد آشنا در سال‌های گذشته نظیر تنش‌آفرین خواندن افزایش توان نظامی ایران، انزجار از ارتباط با دولت‌های شرقی برای تضعیف نظام تحریم‌ها، دفاع از خلع سلاح مقاومت در منطقه و... نشان از این واقعیت دارد که اصلاح‌طلبان حتی به صورت شانسی نیز تمایل به اتخاذ مواضع سیاسی صحیح ندارند.

در کنار این مواضع سیاسی غلط و ضدملی، نوع نگاه جریان اصلاحات به تحولات جهان و منطقه نیز نمونه مشخصی از یک هپروت سیاسی است. برای نمونه دور دوم انتخابات ریاست جمهوری ترکیه در حالی روز یکشنبه برگزار شد که بالا گرفتن سطح رقابت میان رئیس‌جمهور مستقر و رقیبش، حواس‌ها را بیش از پیش به نتیجه این انتخابات جلب کرد. اردوغان که در 2 دهه گذشته در قالب نخست‌وزیر و رئیس‌جمهور سکاندار قوه اجرایی ترکیه بوده، به عنوان نامزدی اسلامگرا برای 5 سال دیگر در کرسی ریاست جمهور ابقا شد. بیراه نیست اگر انتخابات اخیر ترکیه را سخت‌ترین رقابت سیاسی رجب طیب اردوغان به حساب آوریم؛ انتخاباتی که رقبای وی در آن با جدیت تمام به صحنه آمدند و حتی دولت آمریکا نیز علنا جانبداری خود را از رقبای اردوغان اعلام داشت. در چنین فضایی، جراید و فعالان سیاسی اصلاح‌طلب که در دهه‌های گذشته از هر بزنگاهی برای طرح ادعای پایان عصر اسلامگرایی استفاده می‌کردند، با فرض اینکه اردوغان انتخابات پیش رو را به رقیب غرب‌گرای خود واگذار می‌کند، به دنبال تثبیت روایت داخلی خود از این انتخابات می‌گشتند. در معروف‌ترین مورد محمدعلی ابطحی، رئیس دفتر محمد خاتمی در دوران ریاست جمهوری که از فعالان اصلاح‌طلب در فضای مجازی به حساب می‌آید، با انتشار توئیتی درباره انتخابات ترکیه نوشت: «انتخابات ریاست‌جمهوری ترکیه مهم‌تر از انتخابات یک کشور است. جنگ سنت و مدرنیته، دینداری و سکولاریسم، شرق‌گرایی و غرب‌گرایی است. در این تقابل نسلی کدام پیروز می‌شوند؟ هرکدام رای بیاورند، مفهوم فراترکیه‌ای بسیاری در منطقه و نیز ایران دارد».

ناگفته پیداست صرف برخی تمایلات دینی در حزب «عدالت و توسعه» باعث نمی‌شود آن و قرائت سیاسی‌اش را نماینده اسلام سیاسی در منطقه به حساب آوریم، با این حال اکنون که اردوغان در چنین انتخابات سختی با توصیف‌های ابطحی پیروز شده است، می‌توان از وی به عنوان یکی از چهره‌های اصلاح‌طلب چند سوال پرسید: با توجه به «مفهوم فراترکیه‌ای» این انتخابات که بر ایران نیز اثر می‌گذارد، آیا پیروزی کاندیدایی که نماینده «سنت»، «دینداری» و «شرق‌گرایی» بوده است باعث می‌شود جریان غرب‌گرای داخلی نیز پیام این انتخابات را دریافت کند؟ آیا جبهه اصلاحات که در 3 دهه گذشته همواره مدعی عبور جامعه ایران از «سنت» و «دینداری» بوده است و پرچم سکولاریسم را، آن هم به شکل وارونه در دست گرفته، در سیاست‌های خود تجدیدنظر می‌کند؟

هر چند در واقعیت، تعریف اردوغان و نظام سیاسی ترکیه به عنوان یکی از اعضای ناتو، ذیل عنوان «شرق‌گرا» با ابهامات زیادی روبه‌رو است اما با پذیرش روایت ابطحی نهایتا مردم ترکیه به «شرق‌گرایی» در برابر «غرب‌گرایی» رای دادند. این رای معنادار در حالی است که مردم این کشور یک هزارم خباثت‌های آمریکا را در قیاس با مردم ایران تجربه نکرده‌اند. در چنین شرایطی علت عصبانیت اصلاح‌طلبان از تقویت روابط تهران با قدرت‌های شرقی چیست؟ آیا اصلاح‌طلبان کماکان در وهم و خیال «تنش‌زدایی» تصور می‌کنند ایران امتیازات کافی را برای همراه شدن غرب پرداخت نکرده است؟ واقعیت آن است که اصلاح‌طلبان در کلیشه‌های بی‌اعتبار‌شده‌ای غرق شده‌اند که نسبت به واقعیات جهانی برای خود تعریف کرده‌اند. انتخابات ترکیه با تمام جوانب آن یک بار دیگر میزان معیوب بودن گزاره‌های سیاسی اصلاح‌طلبان را ثابت کرد.

گروه بین‌الملل: اگر چه در تنظیم مناسبات سیاست خارجی کشورها و به تبع آن سیاست بین‌الملل، امر مطلقی وجود نداشته و روندها در بستر شبکه‌ای پیچیده از محاسبات سود و زیان جاری می‌شود اما در وضعیت کنونی حاکم بر جهان و دوران گذار در نظم جهانی، انتخاب مردم ترکیه در ابقای رجب طیب اردوغان در کاخ «دولماباغچه» برای غرب انتخاب مطلوبی به شمار نمی‌رود. 

برای هیچ یک از ناظران بین‌المللی تردیدی وجود نداشت انتخابات ریاست‌جمهوری 2023 ترکیه یکی از سرنوشت‌سازترین انتخابات تاریخ این کشور محسوب می‌شود؛ انتخاباتی که اگر قلیچداراوغلو و ائتلاف به ظاهر ناهمگونش را به قدرت می‌رساند، به معنای یک چرخش آشکار در سیاست خارجی این کشور و چرخاندن کامل سکان آن به سمت غرب بود. 

از همین رو مقامات غربی و رسانه‌های‌شان این بار در اعلام موضع و حمایت علنی از رقیب اردوغان خویشتنداری و تحفظ دیپلماتیک را کنار گذاشتند. تصویر جلد مجله اکونومیست درباره انتخابات ترکیه و تیتر «اردوغان باید برود» و همچنین جلد ویژه مجله تایم آمریکا درباره کمال قلیچداراوغلو با انتخاب واژه «دموکرات» درباره او را باید تصاویر نمادین رویکرد غرب در قبال انتخابات ترکیه دانست.

بیراه نبود که رجب طیب اردوغان در یک سخنرانی عمومی اعلام کرد روسای پایتخت‌های غربی لحظه‌شماری می‌کنند که رقیب وی در انتخابات یعنی کمال قلیچداراوغلو پیروز انتخابات ریاست‌جمهوری شود تا همه آنها از دست اردوغان راحت شوند اما مردم ترکیه نشان دادند فعلا قصد ندارند فرمان سیاست خود را به دست یک فرد نزدیک به غرب بسپارند. روزنامه تلگراف چاپ انگلیس در گزارشی نوشت: کمال قلیچداراوغلو، نامزد شکست‌خورده انتخابات ریاست‌جمهوری ترکیه وعده داده بود اگر به قدرت برسد، ترکیه را به سمت قوانین غربی سوق می‌دهد اما پس از 2 دهه ریاست رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهوری ترکیه، نخست‌وزیران و روسای جمهور کمی در اروپا از چشم‌انداز بازگشت آنکارا به مسیر غرب خوشحال می‌شوند. هیچ شکی نیست که اردوغان خود را مایه دردسر در ائتلاف نظامی ناتو ساخته است. او اعضای ناتو را با جلوگیری از پیوستن سوئد به این ائتلاف به دلیل حمایت‌های این کشور از گروه‌های تروریستی خشمگین کرد. پس از آنکه ترکیه به سوریه حمله کرد، روابط واشنگتن و پایتخت‌های اروپایی با اردوغان آسیب دید. سال ۲۰۱۹ جو بایدن، نامزد وقت ریاست‌جمهوری آمریکا و رئیس‌جمهور کنونی این کشور گفت آمریکا باید از اپوزیسیون ترکیه حمایت کند تا اردوغان را شکست دهند. این در حالی بود که اردوغان واشنگتن را به مداخله در انتخابات متهم کرد. با وجود حمایت اکثر اعضای ناتو، ترکیه از اعمال تحریم‌ها علیه روسیه به دلیل حمله این کشور به اوکراین خودداری کرده است و حتی اردوغان با  کمک به انعقاد قراردادی میان ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه و ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهوری اوکراین، به کی‌یف اجازه صادرات غلات از بنادر دریای سیاه را داد. قلیچداراوغلو که وعده داده بود در صورت پیروزی در انتخابات ترکیه، از روسیه رو برمی‌گرداند، هرگز نمی‌توانست به عنوان رئیس‌جمهور با شخصی مثل پوتین رقابت کند. اردوغان پس از کودتای نافرجامی که سال ۲۰۱۶ علیه او شکل گرفت، به طرز چشمگیری قدرتش را افزایش داده است. رئیس‌جمهور ترکیه معتقد بود آمریکا پشت کودتای سال 2016 در این کشور بوده و از آن زمان روابط سردی با غرب داشته است. در جریان مبارزات انتخابات ریاست‌جمهوری هم بین اردوغان و رسانه‌های غربی و آمریکایی تنش‌های زیادی بروز کرد. نمونه آن گزارش اکونومیست علیه اردوغان بود. طرح جلد مجله انگلیسی اکونومیست که به انتخابات ترکیه و انتقاد از پیروزی‌های مکرر رجب طیب اردوغان پرداخته و او را به «دیکتاتوری» و «سلطنت» متهم کرده بود، باعث واکنش‌های گسترده در بین مقامات دولتی آنکارا و همچنین رسانه‌های این کشور شد. همچنین اردوغان قبل از انتخابات ریاست‌جمهوری گفته بود بایدن دستور سرنگونی او را داده است. به گفته اردوغان، رقبایش با آمریکا همکاری می‌کنند تا او را سرنگون کنند. اردوغان ۶۹ ساله گفته بود: «بایدن دستور سرنگونی اردوغان را داد، من این را می‌دانم».   پیش از این، «سلیمان سویلو» وزیر کشور ترکیه هم ایالات متحده را به برنامه‌ریزی برای برکنار کردن اردوغان در انتخابات ۱۴ مه (۲۴ اردیبهشت) به عنوان انتقام کودتاهای نافرجام واشنگتن متهم کرده بود. وی تصریح کرده بود: «می‌دانیم آمریکا پشت تلاش‌ها برای کودتا در ترکیه بوده و آنها می‌خواهند انتقام کودتاهای نافرجام را بگیرند. این را هم می‌دانیم که می‌خواهند از اردوغان برای از بین بردن سیستم قدرتی که ایالات متحده [در ترکیه] از دهه ۱۹۶۰ ایجاد کرده بود، انتقام بگیرند». در یک بررسی اجمالی تاریخی می‌توان به این واقعیت پی برد که نقطه آغازین اختلافات دهه اخیر بین ترکیه و غرب، به اختلاف نظر جدی در دوران اوباما بازمی‌گردد. اردوغان خواستار آن بود در جریان بحران سوریه، نقش مهمی بر عهده ترکیه گذاشته شود اما اوباما نه‌تنها حاضر نشد به ترکیه اعتماد کند، بلکه با حمایت از کردهای هوادار «پ‌ک‌ک» و تسلیح آنان، ترکیه را در شرایط سخت قرار داد اما نقطه اوج اختلاف و بی‌اعتمادی، کودتای 2016 میلادی بود. از سوی دیگر اردوغان در چند سال اخیر بویژه بعد از کودتای سال 2016 به یک عنصر غیرفعال در ناتو تبدیل شده و تلاش کرده به روسیه و چین نزدیک شود. این در حالی است که بسیاری از مردم ترکیه نیز در حال حاضر آمریکا را متحد اصلی این کشور نمی‌دانند و به نوعی بخشی از آرای مردم این کشور «نه» به سیاست‌ نزدیکی به آمریکا و غرب محسوب می‌شود. در سال‌های اخیر، افزایش تنش با غرب با نزدیک‌تر شدن آنکارا به مسکو همراه شده است. هر چند لحن آمریکا درباره رقابت‌های انتخاباتی ترکیه خنثی بوده ولی رجب طیب اردوغان و مشاورانش می‌دانند برخلاف کرملین، در پایتخت‌های غربی برای پیروزی رقیبش لحظه‌شماری می‌کردند. «هاوارد آیزنستات» تحلیلگر موسسه تحقیقاتی خاورمیانه در واشنگتن می‌گوید:‌ دولت آمریکا خیلی محتاطانه با انتخابات ترکیه برخورد کرده و جز ابراز امیدواری به برگزاری انتخابات آزاد و عادلانه، اظهار نظر دیگری نشده اما در باطن، اکثر مقام‌های آمریکا خواهان پیروزی مخالفان هستند. در یک دهه گذشته، بویژه پس از کودتای نافرجام سال ۲۰۱۶ روابط ترکیه و آمریکا دچار تنش شده است. حمایت آمریکا از شبه‌نظامیان کرد در سوریه، خریداری سامانه موشکی پدافندی «اس۴۰۰» روسیه، اخراج ترکیه از پروژه جنگنده «اف ۳۵» و ممانعت دولت اردوغان از پیوستن سوئد به ناتو از جمله اختلافات مهم واشنگتن و آنکارا در سال‌های اخیر است. همچنین کودتای نافرجام باعث شد ترکیه بیشتر به روسیه نزدیک شود. بعد از حمله روسیه به اوکراین، ترکیه از مشتریان نفت ارزان روسیه شد. آنکارا بیشتر به روسیه متمایل شده و اکتبر پارسال هم پوتین پیشنهاد کرد ترکیه مرکز صادرات گاز روسیه شود. جو بایدن در رقابت با دونالد ترامپ و در جریان کمپین انتخاباتی خود، به نیویورک تایمز گفته بود: «ما پس از پیروزی، تلاش می‌کنیم با حمایت از مخالفان اردوغان در ترکیه، زمینه قدرت گرفتن یک دولت دموکراتیک را فراهم کنیم». با همه این اوصاف شواهد نشان می‌دهد غربی‌ها امیدی به ترمیم روابط با دولت اردوغان ندارند و به این جمع‌بندی رسیده‌اند که امکان توسعه روابط با ترکیه وجود ندارد و لذا ترجیح آمریکا و اروپا این بود که قلیچداراوغلو رای بیاورد که این امر محقق نشد. 

***

تصاویر رفتارهای غیر اخلاقی «هانتر بایدن» پسر رئیس‌جمهور آمریکا برای نخستین‌بار توسط تلویزیون دولتی روسیه پخش شد. این فیلم که حاوی تصاویر مصرف مواد مخدر و همچنین کودک‌آزاری توسط هانتر بایدن است، ادعاها پیرامون فساد خانوادگی بایدن را عینیت بخشید؛ فسادهایی که پیش‌تر تلاش شد توسط FBI مخفی نگاه داشته شده و روی آن سرپوش گذاشته شود. فساد هانتر بایدن به مرحله‌ای رسیده است که تلاش‌های او و پدرش جو بایدن برای مخفی نگه داشتن دختر کوچکش که حاصل رابطه نامشروع با یک رقصنده آمریکایی است، تشدید شده است. بایدن روز جمعه به جمعیتی که در کاخ سفید جمع شده بودند گفت «4 نوه دارد» و به پنجمین نوه خود که از هانتر بایدن و لوندن رابرتز به دنیا آمده، اشاره نکرد.

 

معاون شهرسازی و معماری وزیر راه‌وشهرسازی با بیان اینکه سیاست‌های عرضه زمین در دستور کار قرار دارد، گفت:‌ ۱۰ درصد اراضی مسکونی داخل شهرها به ساخت مسکن اختصاص ندارد. فرزانه صادق‌مالواجرد در نشست خبری با اشاره به شناسایی اراضی با کاربری مسکونی اظهار داشت: اراضی مسکونی داخل حریم شهر که در اختیار مالکانی از جنس تعاونی است، بازپس‌گیری خواهد شد.

 وی افزود: ارگان‌های دولتی که زمین قابل سکونت در بافت شهری دارند و این اراضی وارد چرخه ساخت مسکن شده‌اند، طی فرآیند مشخص‌شده، پس از ضرب‌الاجل‌های ۶ ماهه برای عرضه اراضی برای ساخت مسکن، پیشنهاد تغییر کاربری به خدمات می‌گیرند. معاون شهرسازی و معماری وزیر راه‌وشهرسازی گفت: از استانداران خواستیم با ارائه گزارش دوره‌ای نسبت به تعیین‌تکلیف زمین‌های موجود در بافت اقدام کنند. وی افزود: سیاست‌های ما با هدف عرضه زمین در دستور کار قرار گرفته و این هدف را دنبال می‌کنیم. وی تاکید کرد: بر اساس بررسی‌های دبیرخانه شورای عالی حداقل بیش از 10‌درصد اراضی با کاربری مسکونی به چرخه سکونت راه نیافته است. صادق‌مالواجرد تاکید کرد: ما به مالکان کلان این پالس را می‌دهیم که باید نسبت به عرضه زمین در داخل محدوده‌های شهرها اقدام کنند. وی افزود: اراضی نظامی قوانین خاص خود را دارد و بخش زیادی از اراضی تامین زمین که در قانون جهش تولید داشتیم، تفاهمنامه با نیروهای نظامی است. وی تاکید کرد: سیاست مقابله با احتکار مسکن در تعارض با مولدسازی نیست و این اراضی شامل اراضی مسکونی است که در چرخه تولید قرار نگرفته است. صادق مالواجرد در پاسخ به این سوال که آیا بهتر نیست در شرایط کنونی به جای اولویت ‌دادن به کار دشوار آزادسازی زمین در حریم ‌شهرها سراغ بازکردن خط حریم شهری برویم؟ گفت: با یک جست‌وجوی در مصوبات شورای عالی شهرسازی متوجه خواهیم شد سهم الحاق با بافت مسکونی تا چه اندازه است و ما تاکنون نزدیک به ۳۰ هزار هکتار اراضی را برای نهضت ملی مسکن به بافت الحاق کرده‌ایم. وی ادامه داد: یک متر از اراضی‌‌ای که در مسکن مهر به شهرها ملحق شد، فرآیند بررسی را در کمیته‌ها طی نکرده بود اما زمین‌های الحاق شده نهضت ملی مسکن وجب به وجب در کمیته‌های فنی مورد بررسی دقیق قرار گرفته است. معاون وزیر راه‌وشهرسازی درباره اینکه آیا در مقابل رویکرد دولت مبنی بر بازکردن محدوده‌های شهرها و ساخت واحدهای یک طبقه ایستاده‌اید، گفت: من کارشناس شهرسازی هستم و قطعا اجازه نخواهم داد بدون کار کارشناسی یک وجب اراضی خارج بافت با بافت الحاق شود ولی ما در هر جلسه شورای عالی ۲ یا ۳ مصوبه اختصاصی برای الحاق داریم و این بدین معنی نیست که مقابل الحاق ایستاده‌ایم.

گروه اقتصادی: یکی از مهم‌ترین عقبگردهای ایران در دهه 90، کاهش تجارت با کشورهای منطقه و عدم توسعه ابزارهای تجاری و تسهیل صادرات بود که  در سال‌هایی منجر به منفی‌ شدن تراز تجاری ایران و در نتیجه کاهش ارزآوری کشور شد. با آغاز به کار دولت سیزدهم، تمرکز بر رشد تجارت و افزایش سهم صادرات غیرنفتی با کشورهای مختلف در دستور کار قرار گرفت. همزمان با اتمام ماه دوم 1402، گمرک ایران کارنامه تجارت خارجی کشور در ۲ ماهه امسال را اعلام کرد و خبر داد تجارت ایران به ۲۵ میلیون و ۷۳۲ هزارتن و به ارزش ۱۵ میلیارد و ۴۵۴ میلیون دلار رسید.

به گزارش «وطن امروز»،  تجارت خارجی کشور در ۲ ماهه امسال به ۲۵ میلیون و ۷۳۲ هزار تن و به ارزش ۱۵ میلیارد و ۴۵۴ میلیون دلار رسید. محمد رضوانی‌فر، معاون وزیر اقتصاد و رئیس کل گمرک ایران با بیان این مطلب گفت: از مجموع تجارت خارجی کشور در ۲ ماهه امسال ۲۱ میلیون تن به ارزش ۷ میلیارد و ۵۱۳ میلیون دلار به صادرات قطعی کالاهای غیرنفتی به استثنای نفت خام، نفت کوره، نفت سفید و تجارت چمدانی و ۴ میلیون و ۷۳۲ هزار تن به ارزش ۷ میلیارد و ۹۴۱ میلیون دلار به واردات اختصاص داشت.

رضوانی‌فر درباره میزان تغییرات انجام‌شده در صادرات و واردات کشور در ۲ ماهه امسال افزود: صادرات کشور در این مدت به لحاظ وزنی 12.26 درصد افزایش و از حیث ارزش 13.72 درصد کاهش و واردات نیز به لحاظ وزن و ارزش به ترتیب 8.70 درصد و 4.79 درصد کاهش یافته است.

به گفته معاون وزیر اقتصاد و رئیس کل گمرک ایران، ۵ قلم اول کالاهای صادراتی شامل پروپان مایع‌شده به ارزش ۵۹۲ میلیون دلار، گاز طبیعی مایع‌شده ۵۳۸ میلیون دلار، بوتان مایع‌شده ۴۱۱ میلیون دلار، متانول ۳۷۴ میلیون دلار و قیر نفت ۳۵۰ میلیون دلار بوده است. ۵ قلم اول کالاهای صادراتی در ۲ ماهه امسال بیش از ۳۰ درصد از ارزش کل صادرات کشورمان را در این مدت به خود اختصاص داد.

رضوانی‌فر در ادامه با اشاره به ۵ قلم اول واردات کشور در این مدت نیز گفت: ذرت دامی با ۵۳۶ میلیون دلار، گوشی تلفن همراه هوشمند با ۲۴۷ میلیون دلار، دانه سویا تراریخته با ۲۲۷ میلیون دلار، قطعات منفصله جهت تولید اتومبیل سواری ردیف تعرفه ۸۷۰۳ به استثنای لاستیک با ۲۰۹ میلیون دلار و برنج کامل سفیدشده با ۲۰۶ میلیون دلار ۵ قلم اول واردات کشور را به خود اختصاص داده‌اند. ۱۵ درصد از ارزش کل واردات در ۲ ماهه امسال به ۵ قلم فوق‌الذکر اختصاص داشته است.

به گفته رئیس کل گمرک ایران، چین، عراق، ترکیه، امارات عربی متحده و هند ۵ کشور اول مقصد کالاهای صادراتی بوده‌اند که به ترتیب ۲ میلیارد و ۴۱۸ میلیون دلار، یک میلیارد و ۲۲۸ میلیون دلار، ۸۳۵ میلیون دلار، ۷۴۹ میلیون دلار و ۳۳۱ میلیون دلار کالا به این ۵ کشور صادر شد.

همچنین ۵ کشور اول مبدا کالاهای وارداتی در ۲ ماهه امسال به ترتیب چین به ارزش ۲ میلیارد و ۳۹۶ میلیون دلار، امارات عربی متحده ۲ میلیارد و ۳۱۳ میلیون دلار، ترکیه ۹۰۳ میلیون دلار، آلمان ۲۸۸ میلیون دلار و فدراسیون روسیه ۲۶۹ میلیون دلار بودند.

معاون وزیر اقتصاد و رئیس کل گمرک ایران درباره میزان ترانزیت کالا از مسیر ایران در ۲ ماهه امسال افزود: در این مدت ۲ میلیون و ۳۲۶ هزارتن کالا از مسیر ایران ترانزیت شده که نسبت به مدت مشابه سال قبل 5.38 درصد کاهش داشته است.

* تجارت ۲ ماهه ایران و اروپا به ۷۶۱ میلیون یورو رسید

آخرین آمار منتشر شده از سوی مرکز آمار اروپا (یورو استات) نشان می‌دهد تجارت ایران و ۲۷ عضو اتحادیه اروپایی در ۲ ماهه نخست سال جاری میلادی به ۷۶۱ میلیون یورو رسیده است.

مبادلات ایران و اتحادیه اروپایی در ۲ ماهه نخست ۲۰۲۳ نسبت به مدت مشابه سال قبل ۹ درصد کاهش داشته است. در ماه‌های ژانویه و فوریه سال قبل ۸۳۸ میلیون یورو کالا بین ۲ طرف مبادله شده بود.

بر اساس این گزارش، واردات اتحادیه اروپایی از ایران در ۲ ماهه نخست ۲۰۲۳ با افت ۱۷ درصدی نسبت به مدت مشابه سال قبل مواجه شد و به ۱۳۹ میلیون یورو رسید. در ماه‌های ژانویه و فوریه سال قبل ۱۶۸ میلیون یورو کالا از ایران توسط کشورهای اروپایی وارد شده بود.

صادرات اتحادیه اروپایی به ایران در ماه‌های ژانویه و فوریه امسال نیز ۷ درصد نسبت به مدت مشابه سال قبل کاهش یافته و به ۶۲۲ میلیون یورو رسیده است. اتحادیه اروپایی در ۲ ماهه نخست سال قبل ۶۷۰ میلیون یورو کالا به ایران صادر کرده بود.

* رشد 18 درصدی صادرات ایران به کشورها آسیای میانه قفقاز و روسیه

مدیرکل آسیای میانه، قفقاز و روسیه سازمان توسعه تجارت، با اشاره به عملکرد صادراتی ایران گفت: صادرات ایران به کشورهای آسیای میانه، قفقاز و روسیه در سال گذشته به بیش از ۳ میلیارد و 200 میلیون دلار رسیده است که نسبت به مدت مشابه سال قبل، رشد 18 درصدی داشته است. رحمت‌الله خرمالی اظهار داشت: صادرات ایران به این کشورها در سال 1400 نیز با رشد 40درصدی همراه بوده است.

وی با اشاره به ۵ کشوری که در رتبه نخست صادرات ایران به کشورهای حوزه آسیای میانه، قفقاز و روسیه قرار داشته‌اند، افزود: در سال 1401 بیشترین صادرات ایران در این حوزه با رقم 745 میلیون دلار به فدراسیون روسیه بوده که رشد حدود 30 درصدی داشته است و آذربایجان با 650 میلیون دلار، ارمنستان با 465 میلیون دلار، ترکمنستان با 460 میلیون دلار و ازبکستان با 290 میلیون دلار در رتبه‌های بعدی قرار داشته‌اند.

مدیرکل آسیای میانه، قفقاز و روسیه سازمان توسعه تجارت اظهار داشت: در ماه نخست سال 1402 نیز صادرات ایران به کشورهای حوزه آسیای میانه، قفقاز و روسیه، 215 میلیون دلار بوده که رشد 50 درصدی نسبت به مدت مشابه سال گذشته داشته است.

خرمالی با اشاره به عملکرد صادراتی کشورهای حوزه آسیای میانه، قفقاز و روسیه در سال 1402 گفت: در یک ماهه سال جاری میزان صادرات به فدراسیون روسیه 60 میلیون دلار، آذربایجان 33 میلیون دلار، ارمنستان 32 میلیون دلار، ترکمنستان 27 میلیون دلار و ازبکستان 20 میلیون دلار بوده است.

وی اظهار داشت: صادرات به این 5 کشور نیز در سال 1402 نسبت به مدت مشابه سال گذشته با رشد همراه بوده است.

* نیمی از تجارت ایران در سال ۱۴۰۱ با کشورهای همسایه

از ابتدای فعالیت دولت فعلی تاکنون شاهد مذاکرات گسترده و بهار دیپلماسی اقتصادی و تجاری با کشورهای همسایه و منطقه برای توسعه سطح مناسبات هستیم. کارشناسان و صاحبنظران اقتصادی معتقدند تجارت با همسایگان مزایای بسیاری دارد که از جمله آن می‌توان به کوتاه بودن مسیر و صرفه‌جویی در هزینه‌ها اشاره کرد. از سوی دیگر نزدیکی فرهنگی و اقتصادی کشورهای هم‌مرز می‌تواند در تامین نیازهای بازارهای صادراتی و وارداتی کمک‌کننده باشد و به همین دلیل است که رئیس‌جمهوری خواستار ایجاد دیپلماسی اقتصادی مناسب برای افزایش مبادلات با ۱۵ کشور هم‌‌مرز با ایران شده است. 

سفر اخیر سلطان عمان به ایران را نیز می‌توان نمونه‌ای از تداوم این مسیر دانست.  تجارت ایران و عمان در سال ۱۴۰۱ به حدود یک میلیارد و ۸۸۷ میلیون و ۶۹۸ هزار دلار رسید.

از این میزان تجارت یک میلیارد و ۸۷ میلیون و ۲۱۹ هزار دلار سهم صادرات ایران به عمان و ۸۰۰ میلیون و ۴۷۹ هزار دلار سهم واردات از عمان بوده است.

قیر، شمش از آهن و فولاد غیرممزوج و محصولات نیمه‌تمام از آهن یا فولاد غیرممزوج، ۳ قلم اول کالای صادراتی به عمان و سایر زغال‌سنگ‌های به‌هم فشرده نشده، دانه سویای تراریخته و پالم اویل، ۳ قلم اول واردات از عمان در سال ۱۴۰۱ بوده است.