گروه فرهنگ و هنر: ساخت آثار با درونمایه تاریخ معاصر همیشه برای مخاطب قاب جادویی جذاب بوده است. حالا این روزها «گیل‌دخت» به عنوان یک درام تاریخی روی آنتن شبکه یک سیما میهمان مخاطبان است. مخاطبان در این سریال با  یک زندگی روستایی و سنتی مواجه هستند. از سویی طبق آمارهای موجود از ابتدای پخش «گیل‌دخت» قسمت‌های مختلف این مجموعه حدود ۶ میلیون بار توسط مخاطبان تلویزیون مشاهده شده است. این سریال با عبور از ۵ و نیم میلیون بازدید پرمخاطب‌ترین مجموعه تلویزیون در ماه‌های گذشته به شمار می‌رود. نخستین قسمت این سریال ۳۱۷ هزار بار دیده شد. از سویی بازنمایی طبیعت گیلان یکی از شاخص‌های اصلی سریال «گیل دخت» است. گیلان به طور کلی و شهر رشت به شکل خاص، معروف است به شهر فرهنگ؛ فرهنگ با همه اختصاصات آن. این شهر قدیمی که نامش در کتاب حدودالعالم تألیف ۳۷۲ق آمده و در کتاب‌های دیگر به صورت رشد و الرصد هم ضبط شده، از دوره صفوی در عهد شاه عباس یکی از مهم‌ترین شهر‌های تجاری ایران و محل رفت و آمد تجار ایرانی و خارجی بود، از این رو رشت را دروازه ایران به اروپا می‌دانند.

سریال «گیل دخت»  سال‌های پایانی حکومت قاجار را  روایت می‌کند. در این دوران رشت پیش از دیگر شهر‌ها مشمول برنامه‌های توسعه‌مدار و نوین‌سازی شده بود. در شهر رشت توجه به بهداشت شخصی، آراستگی ظاهر، حسن معاشرت، میهمان‌دوستی، پاکیزگی شهر، تأسیس یتیمخانه و سرای سالمندان و بیمارستان‌های مردمی، اهمیت دادن به تحصیل، مطالعه کتاب و روزنامه، تماشای تئاتر و... همه از ویژگی‌هایی بوده که توجه مسافران و مأموران دولتی را جلب می‌کرده و در سفرنامه‌ها و کتاب‌های خاطرات خود از آن سخن گفته‌اند.

همچنین سریال «گیل دخت» با نگاهی ظریف به موضوع فرهنگ غذایی شمال کشور، تصویری متفاوت از این مساله را به رخ مخاطب کشیده است؛ به زعم محققان، آداب و فرهنگ غذایی یک منطقه بسیار پیچیده‌تر از آن چیزی است که در یک بشقاب خلاصه شود. فرهنگ غذایی جزیی از میراث فرهنگی هر کشور است که در کنار  افسانه‌ها، موسیقی‌ها، کتیبه‌ها، پوشش، آداب و رسومات و مذهب نشانه‌هایی از تاریخ آن سرزمین دارد. 

مجموعه تلویزیونی «گیل‌دخت» که پنجشنبه‌ها و جمعه‌ها از شبکه یک سیما و آی‌فیلم پخش می‌شود، با داستان دلدادگی گلنار به میرشکارِ پدرش، اسماعیل، شروع می‌شود و با حمله آصف میرزا به عمارت خان ادامه می‌یابد. گلنار که دختر نازپرورده و پرافاده‌ای ا‌ست و سخت‌ترین کار زندگی‌اش بلندکردن قاشق نقره بوده، به خواست تقدیر، چنان متواضع و خاکی می‌شود که برای ادامه حیات و نجات جان خانواده و مردم، مجبور به انجام سخت‌ترین کارها و قرارگرفتن در دلهره‌آورترین موقعیت‌هاست. سریال «گیلدخت» که با اقتباسی از یک دوره تاریخی ساخته‌شده، نشان می‌دهد زیاده‌خواهی و قانع‌نبودن در زندگی، چه اثرات زیانباری می‌تواند داشته‌ باشد.

نشست خبری سریال «گیل‌دخت» به کارگردانی مجید اسماعیلی و تهیه‌کنندگی محمدرضا شفیعی روز دوشنبه هشتم خرداد ماه در اداره کل روابط عمومی صداوسیما برگزار شد. مجید آسودگان، نویسنده سریال در این نشست بیان کرد: این را می‌شنیدم که مردم می‌گفتند ما مدت‌ها بود تلویزیون نمی‌دیدیم و این کار را دیدند. قسمت اولش البته ضعف است و امیدوارم سریال‌های فاخر و جذابی ساخته شود که مردم آنها را ببینند. مهر ۹۲ طرح داستانی‌ نوشته شد. هدف ما هم قصه‌گویی بود. تیم پژوهش قدری داشتیم. از نکات دیگر این بود که خواستیم درام الیزابتی داشته باشیم و فکر کنم این بخش یعنی رنگ و لعاب هم مورد توجه مخاطب قرار گرفته است. وقتی آن مقطع زمانی را می‌خوانیم، زنان پیشرو زیادی داشته‌ایم. من هم اینجا انتخاب دیگری نداشتم و باید سمت چنین زن پیشرویی می‌رفتم.

محمدرضا شفیعی، تهیه‌کننده مجموعه هم تصریح کرد: جریان رسانه‌ای کشور برخی نگاه‌شان به کار هنری نیست. پربیننده‌ترین سریال‌های نمایش خانگی می‌تواند 4 یا 5 میلیون مخاطب داشته باشد اما آماری که سازمان به ما می‌دهد به این معناست که همین سریال حدود ۳۵ تا ۴۰ میلیون بیننده داشته است. در حال حاضر ما در جنگ به تمام معنای رسانه‌ای هستیم. جنگ رسانه‌ای بخش زیادی مربوط به کانون خانواده است. تعارف نداریم؛ سریال‌هایی که بخشی را در داخل و بخشی را در خارج می‌سازند، برخی اصول انسانی و ایرانی ما را زیر سوال می‌برد. ما موظفیم سریالی بسازیم که هم جذاب باشد و هم بر اساس خاستگاه اعتقادی و دینی ما باشد.

 مدیرعامل سکوی «ساند اسنپ» در برنامه «صمیمانه» تاکید کرد: نهادی مانند ساترا می‌تواند در موارد مختلف برای ما که به‌ نوعی کسب‌وکارهای نوپا هستیم، کمک‌کننده باشد. دهمین برنامه «صمیمانه» با حضور مهران رنجی، مدیر سکوی «ساند اسنپ» و محمدمهدی مومنی‌ها، مدیرکل توسعه شبکه تنظیم‌گری اجتماعی ساترا برگزار شد.

 رنجی در ابتدای برنامه درباره خصوصیات سکوی «ساند اسنپ» بیان کرد: این سکو بزرگ‌ترین پایگاه افکت صوتی و سامانه سفارش هوشمند گویندگی در ایران است؛ در زمینه افکت صوتی نخستین بانک اطلاعاتی در این زمینه هستیم تا جایی که 312 هزار افکت صدا را به‌صورت دسته‌بندی و طبقه‌بندی‌شده در اختیار مصرف‌کنندگانی که به‌طور تخصصی به این افکت‌ها نیاز دارند، قرار داده‌ایم. وی ادامه داد: هم‌اکنون بالغ بر 207 هزار کاربر فعال داریم و از استقبال خوبی در این حوزه برخوردار شده‌ایم. همچنین در زمینه سفارش گویندگی هم دارای سامانه هوشمندی هستیم که بسیار دقیق در این حوزه فعالیت می‌کند و بازتاب‌های بسیار خوبی را از آن دریافت کرده‌ایم. 

مدیرعامل سکوی «ساند اسنپ» گفت: در حال حاضر با 120 گوینده حرفه‌ای همکاری داریم که از افزایش آنها استقبال خواهیم کرد. درواقع باید بگویم باعث افتخار ما است بتوانیم با گویندگان حرفه‌ای که با صداوسیما همکاری دارند نیز زمینه‌های همکاری را فراهم آوریم. وی خاطرنشان کرد: نهادی مانند ساترا می‌تواند در موارد مختلف برای ما که به‌نوعی کسب‌وکارهای نوپا هستیم، کمک‌کننده باشد؛ کمک‌هایی مانند بیمه یا تسهیل همکاری با گویندگان حرفه‌ای صداوسیما، طبقه‌بندی آرشیو صوتی صداوسیما و در اختیار قرار دادن آن برای کاربران و...

وی درباره همکاری گویندگان سازمان صداوسیما و سکوی «ساند اسنپ» و یاری رساندن ساترا در زمینه‌های مختلف به آن گفت: با همکاری معاونت صدا، امکان همکاری و ارتباط وجود دارد تا بتوان از توانمندی‌های این افراد استفاده کرد و اخیرا هم تفاهمنامه‌ای میان معاونت صدای سازمان صداوسیما و سازمان تنظیم مقررات رسانه‌های صوت‌ و تصویر فراگیر در فضای مجازی به امضا رسید تا با همکاری معاونت صدا به سکوهای دارای مجوز آوا و نوا تسهیلاتی ارائه شود.

مراسم رونمایی از مجله کانون تهیه‌کنندگان رسانه‌های دیداری با حضور جمعی از تهیه‌کنندگان برگزار شد.

 نشست تهیه‌کنندگان کانون رسانه‌های دیداری دوشنبه شب هشتم خرداد با حضور جمعی از تهیه‌کنندگان، مجریان و مدیران در موزه فرش برگزار شد.

رضا رفیع، پیمان یوسفی، محمود گبرلو، مجید قناد، مهدی فرجی، امیرحسین خرمشاهی، حسین طاهری، سعید مقیسه، فرشید شکیبا، جواد قارایی، مریم جلالی، ایمان شمسایی، مجتبی احمدی، الهام حاتمی، علی کریمی‌فیروزجایی نماینده هیات رئیسه مجلس، مجتبی رشوند، مسلم آقاجان‌زاده، احسان ارغوانی و محمود محمودی از جمله میهمانان این مراسم بودند.

در این آیین هر یک از اعضا نکاتی را نسبت به فضای کاری مطرح کردند. همچنین گلایه‌هایی هم نسبت به کار در تلویزیون مطرح ‌شد. در ابتدا مریم جلالی که مجله الکترونیکی «دیداری نو» با مدیر مسؤولی او رونمایی شد، در سخنانی بیان کرد: زمانه امروز ما روزگار تولید محتواست و هرکس تولیدکننده باشد می‌ماند و محتوایی که صرفاً مصرف‌کننده باشد، از قافله تولید روایت عقب می‌ماند و مرداب می‌شود.

وی درباره مجله «دیداری نو» اظهار کرد: تلاش همه ما در راه‌اندازی این مجله این بوده که نظرات اهالی کانون تهیه‌کنندگان را جمع کنیم، مخصوصاً نظرات پیشکسوتان این حوزه را تا تجربه‌هایی عمیق به محتوای متنی، صوتی و تصویری تبدیل شود. 

سعید مقیسه، رئیس ساترا نیز در سخنانی گفت: در مجوزهایی که می‌دهیم 3 مجوز اصلی وجود دارد؛ یک مجوز رسانه برای کسی که می‌خواهد «وی‌اودی» راه‌اندازی کند. سپس مجوز طرح و فیلمنامه و مجوز انتشار آخرین مرحله است. طرح و ایده را از فرد می‌گیریم و بعد مجوز تولید را به تهیه‌کننده و مجوز انتشار را به رسانه و سرویس می‌دهیم. این تغییر فرآیندی است که در ساترا رخ داده است. 

وی در ادامه درباره این کانون بیان کرد: امیدواریم این نهالی که امروز بارگذاری می‌شود، به شکوفایی برسد. فضای مجازی ناگهان فرصت‌های متعدد و بیشماری برای رسانه‌های دنیا ایجاد کرده است.

محمود گبرلو، مجری و منتقد سینما هم در سخنانی از مطالبه خود نسبت به باز بودن اختیارات در صداوسیما سخن گفت.

هادی مؤمنیان: روزنامه‌نگار و پژوهشگر معروف آمریکایی در کتاب «جنگ سرد فرهنگی؛ سازمان سیا در عرصه‌ فرهنگ و هنر» می‌نویسد: « کورنلیوس وندربیلت ویتنی (از کارشناسان ارشد سازمان سیا و از تهیه‌کنندگان مشهور) اظهار داشت برای آنچه باید به عنوان یکسری فیلم آمریکایی با ایده‌ جنگ صلیبی برای آزادی تهیه کنم، قصد دارم ویژگی‌های آمریکا را به مردم نشان دهم تا مخاطبان ما در سراسر جهان تحت تأثیر این ویژگی‌ها قرار بگیرند و آن را تنها راه وصول به آزادی بینگارند». او می‌نویسد: «قرار بود در این فیلم‌ها علاوه بر تبلیغ جنگ صلیبی برای آزادی، با بیان الزامات آمریکادوستی، وظیفه‌شناسی، عکس‌العمل در برابر دستور، برتری مرد قهرمان (یک اسطوره‌ آمریکایی) ارج نهاده شود». ۲۳ آوریل ۱۹۵۳، «سیسیل دومیل» (فیلمساز مشهور) به ‌عنوان مشاور مخصوص دولت در سینمای هالیوود منصوب شد و سازمانی به نام MPS را برای توزیع آثار مطلوب نظر پنتاگون و سیا به وجود آورد که با امکانات ۱۳۵ پست خدماتی در ۸۷ کشور جهان، شبکه‌ توزیع عظیمی برای فیلم و سینمای آمریکا ایجاد کرد». دکتر حسن رحیم‌پورازغدی، عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی درباره سینمای غرب می‌گوید:  کسانی که به اسم سرگرمی اثر خلق می‌کنند صرفا دنبال سرگرمی نیستند بلکه به دنبال القای یک تفکر به مخاطبان خود هستند. ۲۵ درصد درآمد تولید ناخالص آمریکا برای افکار عمومی است؛ اعم از خلق داستان و تولید فیلم. آنچه سینمای غرب به دنبال آن است، تحقیر واقعیت برای ترساندن مردم است که با اهداف خاصی دنبال می‌شود. 

* رویارویی‌های استعماری بین اروپایی‌ها و غیراروپایی‌ها 

پس از جنگ دوم جهانی (۱۹۳۹ تا ۱۹۴۵) بویژه در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰، فیلمسازان غربی به تصویر کشیدن برخوردهای استعماری به روش‌های پیچیده‌تر و ظریف‌تر را آغاز کردند. در دهه اول قرن بیست‌ویکم، نظر سینما در سرتاسر جهان، هم از منظر فیلمسازان و هم از دید مخاطبان، به مضامین استعمار غرب بویژه مسائل و مشکلات دشوار ناشی از رویارویی‌های استعماری بین اروپایی‌ها و غیراروپایی‌ها جلب شد.

* ۱۹۰۰؛ شروع مضامین استعماری در سینمای غرب

استعمار در فیلم‌های سینمایی در طلوع صنعت سینما در اواخر دهه ۱۹۰۰ آغاز شد. پنجاه‌ودومین حلقه فیلم درباره مستعمره فرانسوی آنام (مرکز ویتنام) در هند و چین توسط «گابریل ویره» (۱۸۷۱ تا ۱۹۳۶)، یکی از همکاران «برادران لومیر» (آگوست [۱۸۶۲ تا ۱۹۵۴] و لوئی ژان [۱۸۶۴ تا ۱۹۴۸] لومیر) (مخترعان سینما در اروپا) در سال ۱۸۹۷ ساخته شد. این فیلم کوتاه با عنوان Enfants annamites ramassant des sapèques devant la pagode des dames، (بچه‌های یتیم که جلوی بتکده اعانه می‌گیرند) 2 زن فرانسوی را نشان می‌دهد که به گروهی از کودکان ویتنامی پول می‌دهند که برای هر سکه تقلا می‌کنند و می‌جنگند.

* برجسته‌سازی بربرها با هدف مقایسه و نفوذ استعماری

تنها بخش کوچکی از فیلم‌های فرانسوی ساخته شده در دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ از نظر موضوعی استعماری یا اگزوتیک ساخته شده‌اند. فیلم‌های فرانسوی - مراکشی دهه ۱۹۲۰ به آداب و رسوم محلی بربر احترام می‌گذاشتند و بهترین فیلم‌های فرانسوی «استعماری» آن دوران، «Le Sang d’Allah» (خون خدا، کارگردان: لویتز مورات، ۱۹۲۲)، ایتو (کارگردان: ژان بنوآ لوی ۱۹۳۴) و «Pépé le Moko»(په په لو موکو؛کارگردان: جولین دوویویه، ۱۹۳۷) بازنمایی‌های واقع‌بینانه و قوم‌نگارانه‌ای از شمال آفریقا ارائه کردند. فیلم جناییPépé le Moko (په په لو موکو) در آمریکا محبوب بود. این فیلم توسط هالیوود به عنوان الجزایر بازسازی شد (کارگردان: جان کرامول، ۱۹۳۸). این فیلم‌ها به موفقیت «کازابلانکا» (۱۹۴۲) ساخته معروف «مایکل کورتیز» با بازی «همفری بوگارد» کمک کردند. کاریکاتوریست آمریکایی، چاک جونز (۱۹۱۲ تا ۲۰۰۲) که سال ۱۹۳۸ به برادران وارنر پیوست، ظاهرا از په‌په لو موکو الهام گرفته بود که شخصیت خود را با عنوان «په په لو پیو» خلق کرد؛ شخصیتی که به شکلی بدبین بود.

* سهم فرانسوی‌ها از سینمای استعماری

منتقدان فرانسوی مدام فیلمسازان فرانسوی را به خاطر توجه‌شان به واقعیت‌ها ستایش می‌کردند؛ شبیه منتقدان هنری قرن نوزدهم که نقاشی‌های آفریقای شمالی هنرمند فرانسوی اوژن دلاکروا (۱۷۹۸ تا ۱۸۶۳) را به دلیل اصالت و شفافیت آنها ستایش می‌کردند. منتقدان فیلم فرانسوی البته به فیلم‌های «لژیون خارجی فرانسه» آمریکایی و انگلیسی آن دوره واکنش نشان دادند، مانند «شیخ» (کارگردان: جورج ملفورد، ۱۹۲۱)، «پسر شیخ» (کارگردان: جورج فیتزموریس، ۱۹۲۶)، اسپاهیجا و «Beau Geste» (بو ژست؛ کارگردان: هربرت برنون، ۱۹۲۶ و بازسازی ۱۹۳۹ اثر ویلیام ولمن). با این حال، فیلمسازان فرانسوی سهم خود را از داستان‌های ماجراجویی استعماری ساختند که ایده امپراتوری را تقویت کرده و لژیون خارجی را با نماد «خط سفید نازک» دفاع از تمدن در برابر اعراب، به شکلی آرمانی تبدیل می‌کرد. دیوید هنری اسلاوین 50 فیلم از این دست را در دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ در آفریقای شمالی برمی‌شمارد که امتیازات نژادی کارکنان اروپایی را مشروع می‌داند، توجه را از استثمار آنها منحرف می‌کند و به انگیزه‌های همبستگی با زنان و جامعه استعمارگر معطوف می‌کند.

* تأسیس نهاد سانسور در سینمای بریتانیا از 111 سال پیش

بریتانیایی‌ها با شعار امپراتوری‌ای که خورشید هرگز در آن غروب نمی‌کرد، موضوعات و داستان‌های استعماری بی‌شماری داشتند که مضامینی را برای فیلم‌های بلند محبوب از قبل از جنگ نخست جهانی (۱۹۱۴ تا ۱۹۱۸) تا دهه ۱۹۵۰ فراهم می‌کردند. کمپانی بریتانیایی و استعماری «سینماتوگراف» تولید فیلم را سال ۱۹۰۸ آغاز کرد و تعدادی فیلم در مناطق استعماری تولید کرد. هیات سانسورکننده فیلم بریتانیا - که سال ۱۹۱۲ تاسیس شد - تضمین می‌کرد از مسائل جنجال‌آمیز اجتناب شود و تنها احساسات امپراتوری سالم، همان‌طور که نخست‌وزیر سلطنت در سال ۱۹۲۶ گفت، در 3 هزار سینمای فعال در بریتانیا در اواخر دهه ۱۹۲۰ اکران شود. تا سال ۱۹۲۹ بیش از ۸۰ درصد فیلم‌های بلند جهان در هالیوود (کالیفرنیا) تهیه می‌شد. ایالات متحده به‌رغم گسترش خود در سراسر غرب فراقاره‌ای، تصرف سرزمین‌های بومی آمریکا و برخی استان‌های مکزیک و ماجراجویی‌های اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم در تصرفات خارج از کشور در هاوایی و کوبا، مدت‌ها خود را یک کشور ضدامپریالیستی می‌دانست. فیلمسازان آمریکایی و ظاهراً تماشاگران آمریکایی به هیچ «امپراتوری» آمریکایی غیر از «غرب وحشی» و گاوچران‌ها و سرخپوستان علاقه‌ نداشتند.

دهه ۱۹۳۰ به دوران طلایی استعمار بریتانیا در هالیوود و کلاسیک اکشن ماجراجویی دیدنی تبدیل شد. دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ شاهد موج جدیدی بود از آنچه در فیلم‌ها معمولا داستان‌های غنی و پیچیده استعماری نامیده می‌شود. مضامین استعماری در بسیاری از فیلم‌های جهان سوم ظاهر شده‌اند؛ اگرچه، شاید شگفت‌آور، این موضوع هرگز غالب نبوده است.

* استعمار همچنان ادامه دارد...

برای دانش‌آموزان و معلمان، محققان و خوانندگان و طرفداران سینما و علاقه‌مندان به تاریخ، فیلمسازان جهان آثار زیادی درباره استعمار تولید کرده‌اند که بسیار بیشتر از آن چیزی است که در این مدخل کوتاه بتوان به آن اشاره کرد. ذکر این نکته لازم می‌نماید که امروز شکل استعمارگری دنیای غرب به رهبری آمریکا در مضامینی به همان نسبت و بدون تغییر باقی مانده اما فرم و رسانه‌های ارائه این تفکر و تمامیت‌خواهی در استحاله‌ای بزرگ و در قالب‌های به ظاهر زیبا و بزک شده در دنیای گسترده مجازی و با لباس و شمایلی نو و فریبنده، همچنان تفکر استعماری را پیش می‌برند.

تصاویر دیده نشده از امام‌(ره) روی آنتن می‌رود

به مناسبت فرا رسیدن سالروز رحلت بنیان گذار انقلاب اسلامی و قیام ۱۵ خرداد، ویژه‌برنامه «ایران امروز» ۱۴ و ۱۵ خرداد روی آنتن می‌رود. همزمان با فرارسیدن سالگرد رحلت جانسوز امام خمینی(ره) بنیان‌گذار انقلاب اسلامی ویژه‌برنامه «ایران امروز» در ۲ قسمت روی آنتن شبکه یک سیما می‌رود.

این برنامه از ساعت ۹ صبح روی آنتن می‌رود و شامل بخش‌های مختلف از جمله نمایش تصاویر و روایت‌های کمتر دیده و شنیده شده از امام خمینی(ره) است. 

ویژه‌برنامه «ایران امروز» در فواصل مختلف زمانی از صبح تا شب میهمان مخاطبان می‌شود. این برنامه روایت هویت و پیشرفت ایران‌زمین است که به تهیه‌کنندگی مصطفی مژدهی‌فرد از شنبه تا چهارشنبه در ۲ نوبت، بخش اول ۶:۳۰ تا ۸ صبح و بخش دوم ۱۹:۳۰ تا ۲۰:۳۰ روی آنتن شبکه یک سیما می‌رود.

***

حمایت از محیط‌بانان ترویج فرهنگ امام رضایی است

حسام مهرپور، مشاور فرمانده یگان حفاظت سازمان محیط‌زیست گفت: جامعه محیط‌بانی کشور ۱۵۰ شهید و ۳۰۰ جانباز را تقدیم حفاظت از محیط‌زیست کرده که از اهمیت بالایی برخوردار است ولی آنطور که باید و شاید به آن پرداخته نمی‌شود. ما تمام تلاش خود را در رسانه ملی و خبرگزاری‌ها انجام خواهیم داد تا زحمات این عزیزان بازتاب گسترده‌تری داشته باشد. 

وی گفت: با تاسیس اتحادیه جهانی رنجرها، روز ۳۱جولای در تقویم جهانی به نام رنجر‌ها یا محیط‌بانان ثبت شده است. در کشور ما محیط‌بانان را سرباز گمنام امام رضا (ع) و ادامه‌دهنده راه ضامن آهو می‌نامند. این مطالبه سازمان محیط‌زیست و محیط‌بانان است تا روز سربازان گمنام امام رضا (ع) در کنار روز میلاد امام هشتم در تقویم رسمی کشور ثبت شود که این کار به ترویج فرهنگ امام رضایی کمک خواهد کرد.

***

تعطیلی 3 روزه سالن‌های نمایش کشور در ایام ارتحال امام(ره)

سالن‌های نمایش به مناسبت ایام ارتحال امام خمینی و سالگرد قیام 15 خرداد به مدت ۳ روز از 13 الی 15 خرداد اجرا نخواهند داشت.

مطابق اعلام شورای ارزشیابی و نظارت بر نمایش اداره کل هنرهای نمایشی، تمام تماشاخانه‌ها و سالن‌های تئاتر سراسر کشور، در روزهای شنبه (13 خرداد)، یکشنبه (14 خرداد) و دوشنبه (15 خرداد) به مناسبت همزمانی با ایام ارتحال امام خمینی(ره) و سالگرد قیام 15 خرداد اجرا نخواهند داشت.

این تعطیلی شامل همه گونه‌های تئاتر اعم از کمدی و غیرکمدی خواهد بود. اجرای آثار نمایشی از روز سه‌شنبه ۱۶ خرداد دوباره از سر گرفته خواهد شد.

***

«ورزش و مردم» به آنتن بازگشت

نخستین بار برنامه «ورزش و مردم» اسفند 1358 پخش شد و افراد زیادی در پخش این برنامه  نقش داشتند.

نام برنامه «ورزش و مردم» توسط کارگردان اصلی آن وارطان آنتانسیان انتخاب شد و در ابتدای تولید تا سال 1363، اجرای آن را مجید وارث بر عهده داشت و از سال 1363 به بعد بهرام شفیع برای اجرا برگزیده شد که البته اجرای بهرام شفیع تا زمان درگذشتش ادامه یافت.

بعد از درگذشت مرحوم بهرام شفیع، برنامه به پیمان یوسفی سپرده شد و با تصمیم‌گیری شبکه یک، زمان پخش این برنامه ورزشی قدیمی از یکشنبه شب‌ها به صبح‌های جمعه ساعت 12 انتقال یافت. حالا پیمان یوسفی در گفت‌وگویی با خبرنگار تسنیم تأکید کرده سری جدید «ورزش و مردم» از جمعه این هفته با تغییر رویکرد و بعد همگانی بیشتر به آنتن بازخواهد گشت. در واقع مردم بیشتر خودشان را در این برنامه خواهند دید، همان هدفی که همیشه این برنامه در طول این سال‌ها داشته است.

وی با اشاره به اینکه یک روز دیگر به باکس اصلی برنامه «ورزش و مردم» اضافه شده است، گفت: جمعه‌ها این برنامه روی آنتن شبکه یک سیما می‌رفت و از این هفته هم ساعت 12 تا 13:30 روی آنتن خواهد بود اما سه‌شنبه‌ها هم روز دیگری است که به این برنامه اضافه خواهد شد. بر این اساس سه‌شنبه‌ها ۳۰ دقیقه برنامه قبل از خبر 19:30 خواهیم داشت.

یوسفی درباره مطالبه‌گری در بحث مشکلات موجود در ورزش کشور هم افزود: این مطالبه‌گری را حفظ کرده‌ایم اما همه ‌چیز در چارچوب و توجه به اخلاق حرفه‌ای رسانه‌ای است. درباره چالش‌های فوتبال هم سعی می‌کنیم در «منهای فوتبال» برنامه، این مرجعیت و مطالبه‌گری را داشته باشیم. «ورزش و مردم» همیشه متفاوت‌تر و راهبردی‌تر پیش رفته و همین اصالت و درون‌مایه اصلی‌اش را حفظ خواهد کرد.