این هفته فضای مجازی با یک خبر عجیب روبه‌رو شد؛ کلاهبرداری ۷۷۰ میلیاردی علی کریمی از خواهرش. به همین مناسبت تعدادی از واکنش‌هایی که به این خبر داده شد را با هم مرور می‌کنیم.

یک مبارز: طبق اطلاعات موثقی که من دارم، خواهر علی کریمی یکی از کارکنان باسابقه واحد خواهران سپاه بوده و این پروژه تمامش نقشه سپاه برای زمین زدن جنبش هست (به پنچر کردن اتوبوس‌های شرکت واحد ادامه می‌دهد تا نظام سقوط کند).

یک فعال حقوق زنان: نظام باید تضمین کنه که خواهر علی کریمی تو زندان از حق انتخاب لباس و نوع پوشش برخوردار باشه (به پاساژگردی ادامه می‌دهد).

یک مسؤول سابق تهران: خیلی راه پیچیده‌ای برای انتقام انتخاب کرده. راه من خیلی سریع و راحت‌تر بود (به تمیز کردن تفنگش ادامه می‌دهد).

یک طلبکار: قطعاً نظام مقصر این وضعیته؛ چون اگه دلش برای خواهر علی کریمی می‌سوخت، باید چکش رو پاس می‌کرد که اون بنده خدا هم زودتر آزاد بشه (هشتگ می‌زند #خواهر_علی_کریمی_را_آزاد_کنید).

یک برانداز: هموطن، تنها کسی که الان می‌تونه خواهر علی کریمی رو از زندان رژیم نجات بده، خود علی کریمیه. پس یک هل دیگه به جنبش بدید تا رژیم سقوط کنه و علی کریمی بیاد و یکی از مقامات کشور بشه و بعدش بتونه خواهرش رو از زندان نجات بده (در همین رابطه یک فراخوان می‌دهد).

کارلو کلودی (خالق داستان پینوکیو): قطعا از من سرقت ادبی شده. علی کریمی شخصیت خودش رو از گربه‌نره و روباه مکار که من خلق کردم، دزدیده (پیپ می‌کشد).

گربه‌نره و روباه مکار: کارلوجان چی می‌گی داداش؟ چیزی زدی؟ ما نهایتش یک سکه از پینوکیو که اون هم یه عروسک چوبی بود بلند کردیم. این یارو ۷۷۰ میلیارد تومن از خواهر خودش کلاهبرداری کرده. ما کجامون شبیه اینه؟ واقعا یه نهادی نیست که از حقوق و حیثیت شخصیت‌های داستانی دفاع کنه؟ (متحول شده و می‌روند که سکه پینوکیو را پس بدهند).

یک شرخر پیشکسوت: علی کریمی واقعاً می‌تونست شرخر خوبی بشه؛ حیف که استعدادش رو تو فوتبال هدر داد (به زدن بدهکار بدبخت با پنجه‌بکس ادامه می‌دهد).

یک صاحب هایپرمارکت: علی کریمی یک هفته قبل از فرارش، اومد سنگین از ما خرید کرد، ما هم زدیم به حساب؛ الان از وقتی فرار کرده، هیچ‌کس نیومده حسابش رو صاف کنه؛ حالا ما یقه کیو بگیریم این وسط؟ (از دوران ورشکستگی‌اش درس می‌گیرد).

یکی از هم‌محله‌ای‌های علی کریمی: این بابا ۷۷۰ میلیارد تومن از خواهرش کلاهبرداری کرده، بعد زورش میومد قبض برق خونه‌اش رو بده؛ اون‌وقت برق خونه‌های ما یک شب درمیون می‌رفت (موتور برقش را بنزین می‌زند).

یک استاد حقوق دانشگاه: اساسا زمانی که علی کریمی چک خواهرش رو به شرخر می‌داد، آیا می‌دونست که اون برگه چک بوده و مثلا کارنامه بچه‌اش نبوده؟ آیا می‌دونست که سپردن چک میلیاردی به شرخر باعث زندانی شدن صاحب چک میشه؟ آیا می‌دونست که اون خانم خواهرشه؟ تا همه این موارد به صورت قطعی روشن نشه نمی‌تونیم کار علی کریمی رو مصداق کلاهبرداری بدونیم (شاید باور نکنید ولی همین را توئیت هم می‌کند!)

یک هم‌تیمی سابق علی کریمی: روزایی که ناهارمون با باشگاه بود علی‌آقا چندتا غذا اضافه‌تر می‌گرفت به کارگرای اطراف می‌داد، حتما می‌خواسته روزایی که باشگاه ناهار نمیده با اون پول برای کارگرها غذا بخره. ما از اون درس نیکوکاری گرفتیم (از هم‌تیمی‌هایش می‌پرسد امروز باشگاه ناهار می‌دهد یا نه).

مجری مصاحبه‌کننده با کریمی در کانادا: سر جدتون نخواین که من ازش در این زمینه بپرسم، مصاحبه قبلی پوستمون کنده شد تا دو جمله قابل فهم از حرفاش دربیاریم! (دو عدد قرص اعصاب بالا می‌اندازد).

یک فعال فضای مجازی: شاید بپرسید چرا علی کریمی از خواهرش چک می‌گرفته که باید بگم اگه خودش چک می‌کشید و چک‌هاش پاس نمی‌شد، می‌افتاد زندان در حالی که او یک ورزشکاره و جای ورزشکار در زندان نیست. اما خواهر ورزشکار زندان رفتنش بلامانعه (سقراط و ارسطو را با کیفیت استدلالش گور به گور می‌‌کند).

یک راننده تاکسی در مرز کانادا و آمریکا: من دیشب خواب علی‌آقا رو دیدم. وسط یه ویلای چندهزارمتری و سرسبز با شلوارک نشسته بود، داشت موز می‌خورد. گفت به همه بگو من حالم خیلی خوبه (گوشی را چک می‌کند و منتظر خبر جورشدن ویزایش می‌ماند). 

آن منورالفکر طرفدار تیر انقلاب؛ آن در مسیر ارتقای مقامات، پرشتاب؛ آن رئیس‌جمهور پرطمطراق؛ آن تمامیت‌خواه خوش‌بر و بزاق؛ که تا واپسین نفس نشناخت کسی او را قدر؛ ابوالحسن بنی‌صدر - ببره الله مرده‌شور ترکیبه - بود؛ که به اُپنیَت مایند مشهور بود و از تحزب و تجنح (حزب و جناح‌گرایی) به‌دور بود.

نقل است روزی او را دیدند که سر در جیب تفکر فرو برده و دندان بر لثه اندوه می‌ساید. پرسیدند: «لثه اندوه دیگر چه سمی است؟» فرمود: «سمی که فضولی اندرش شما را نشاید». پس از خود خجالت کشیده، به طریق تواضع، سبب سر و دندان فرو بردن و ساییدن پرسیدند. فرمود: «ستادی چند به حمایت از کاندیدان مخالف حزب جمهوری به پا کردم. لیک جز بینی را سوختن، نتیجه‌ای حاصلم نشد. در عجبم از این همه دُگم‌اندیشی و حزب‌پرستی این حزب جمهورمآب... در آن حال که من خود «جمهور» را رئیسم!»

چون خرمشهر فتح گشت، ظریفی او را گیر آورده، پرسید رئیس‌جمهورا!، فرمانده کل قوا! پس تو چه کردی؟ فرمود: «نگاه». پس ظریف از شدت و حدت تلاشش کف و روغن قاطی نموده و از ظرافت افتاد.

نیز ویکی‌پدیا - کثرالله اکاذیبه - در وصف شیخ نگاشت: «بنی‌صدر چنان گل و بلبل و روشنفکر بود و فرانسه و عربی بلد بود و از سر جمهوری اسلامی زیاد بود و اینها و جمهوری اسلامی او را تاب نیاورده، کله‌پایش نمود».

پس به سنه شصت هجری، مجلس بخیل (به جرم همکاری با جریانات ضد انقلاب و به رسمیت نشناختن قانون اساسی و بی‌احترامی به همه شئون نظام و اخلال در کار جنگ و قس علی هذا) از قدرتش به زیر آورده، به فرار مرغی مجبورش ساخت. گرچه جرایمش موهوم بود و حسن نیتش معلوم.

پس با هویت و صورت زنانه به بلاد فرانس گریخته و به اتفاق شیخ مسعود رجوی، به کار مجاهدین منافق، ممارست جست (که پیش از این نیز جسته بود، لیک قایمکی)؛ حَذَفَ الله امثالَه.

ناز و ابروکمون سلبریتی

باشرف، پهلوون، سلبریتی

 

سرتاپا غرق شور و احساسه

مثل یه نوجوون سلبریتی

 

ما همه چون تناردیه بی‌رحم

کوزت بی‌زبون سلبریتی

 

نداره یه ستاره‌ام حتی

توی هفت آسمون سلبریتی

 

صبح تا شب میون اخباره

پی یه لقمه نون سلبریتی

 

واسه سرنوشت قاتل‌ها

می‌شه دل ناگرون سلبریتی

 

سخت مشغول کار خیر شده

دایه مهربون سلبریتی

 

می‌زنه هشتگ نه به اعدام

می‌شوره رد خون سلبریتی

 

البته دزد گوشی خودشو

می‌زنه پاپیون سلبریتی

 

کافیه! زندگی که بازی نیست

هی نکن فیلم‌مون سلبریتی

 

اون همه جمله قصار، آخه؟

شده کورش خزون، سلبریتی!

 

دست بردار از توئیت و ترند

بده قدری امون سلبریتی

 

آره اینجا زمین نفرینه!

به گمونم نمون سلبریتی

 

در خبرها آمده بود که نماینده کنگره آمریکا گفته: نمی‌توانیم به ایرانی‌ها اجازه بدهیم در آمریکای لاتین جای پای خودشان را به‌دست بیاورند.

خب به آمریکا حق بدهید! واقعا این چه بساطی است که جمهوری اسلامی راه انداخته؟! آخر مگر می‌شود یک کشور به همین راحتی پایش را از نیم‌کره خودش درازتر کرده و با سرعت یوز ایرانی وارد حیاط خلوت یک کشور دیگر بشود! آن هم چه کشوری؟ آمریکا! آمریکایی که عظمتش از قدرت پیاده‌روی و هیبت بادهای وزان رئیس‌جمهورش هویداست، رئیس‌جمهوری که توانسته بود رکورد زمین نخوردن را در ده دقیقه‌ای که روی صندلی نشسته بود جلوی ناظران گینس بشکند. انگار این جمهوری اسلامی حواسش نیست که پا در کشورهایی گذاشته که قبل از این تا خرتلاق مطیع آمریکا بودند و با اشاره‌ای در آنها کودتا می‌شد و اگر دولتمردانش خلاف نظر آمریکا سخنی می‌گفتند باید ضمن استعفا، بساط خود را خرکش کرده و با گفتن قند و شکر خوردم، آنها را خوشحال می‌کردند. اصلا چه معنی دارد که ایران چیزی بیشتر از برجام را مطالبه کند و دنبال ارتباط با کشورهای همسایه و غیر اروپایی باشد! تا قبل از این دولت، تقریبا فقط ونزوئلا بود که از گذشته رابطه خوبی با ایران داشت ولی حالا نیکاراگوئه و کوبا و دیگر کشورهای آمریکای لاتین هم دیدند که اوضاع گل و بلبل است و اعلام کردند: ما هم بازی. الان هم وضعیت طوری شده که عکس قهرمان ایرانی‌ها را برفراز می‌کنند و بدون اجازه آمریکا از جمهوری اسلامی نفتکش می‌خرند، آن هم نه یکی! بلکه جلافت را به اوج رسانده و شش تا شش تا سفارش نفتکش و ساخت پالایشگاه داده‌اند. البته کاش تفاهمات ایران با کشورهای آمریکای لاتین فقط در حد همین ساخت پالایشگاه، استخراج معادن، تولید خودرو، تسهیل تجارت و کنار گذاشتن دلار در مبادلات باشد و ایران نخواهد بیشتر از این و بدون اجازه، جای پایی در آمریکای لاتین به جا بگذارد، چرا که با ادامه این وضعیت از حیاط خلوت آمریکا فقط به اندازه سرویس بهداشتی گوشه حیاط برایش باقی می‌ماند، سرویسی که دیوارهایش خراب شده و آبش هم قطع است!

نشسته‌ایم در امید رؤیتش

رسیده‌ایم موقع عبادتش

 

دو ساعت است پشت در، قیامت است

دو ساعت است رفته کنج خلوتش

 

خدا! خودت بیا و از جناب او

تشکری نما و کن اجابتش

 

قبول کن از او همین نماز را

روانه‌اش نما به میز خدمتش

 

از او که فرق آن‌چنانی‌ای نبود

میان وقت خدمت و فراغتش

 

شمال هم که می‌رود به فکر ماست

به ویژه وقت خواب و استراحتش

 

کباب خوش نرفته از گلوش ته

جت اسکی آنقدر نداده لذتش

 

مقاومت نموده سال‌های سال

برای حفظ مسند ریاستش

 

و این مقاومت برای مردم است

هزار آفرین بر استقامتش

 

تمام کار و بار او به قاعده‌ست

عدالتش صداقتش رفاقتش

 

به غیر میز خود هر آنچه بوده داد

به راه دوستان باارادتش

 

به قوم و خویش خویش داده پستکی

نبوده بیشتر از این بضاعتش

 

زنی عفیفه دارد و زنی فشن

دیانتش جداست از سیاستش

 

مرا توان شکر خدمتش چو نیست

خدا! خودت درآی از خجالتش