آنچه می‌بینید عکس‌های یک انبار متروکه یا کارگاهی شلوغ و بی‌نظم نیست؛ اینها تصاویری است از انبار مهم‌ترین موزه ایران؛ موزه‌ای که نامش موزه ملی است و آثاری از دوران‌ مختلف تاریخی در آن در معرض دید علاقه‌مندان قرار دارد. موزه‌ای که در سال 1314 ه. ش ساخته شد و بعد از این همه سال هنوز کسی کمر همت به ساخت موزه‌ای جدید و بزرگ‌تر نبسته است. اشیای تاریخی که در کاوش‌های قبل و بعد از انقلاب در ایران به دست آمده است به انبارهای این موزه فرستاده می‌شوند تا در فرصتی مناسب ساماندهی و مرمت شوند، اما شواهد حاکی است هرگز چنین فرصتی پیدا نشده است چرا که همه این اشیا از استخوان‌های ساکنان شهر سوخته گرفته تا فلز، دشنه و سرنیزه‌های تپه حسنلو، از یادگاری‌های دوران پارینه‌سنگی تا مجسمه‌ها و سفالینه‌های قدیمی همه و همه در کارتن و پاکت سیگار و روزنامه و جعبه دستمال کاغذی قرار دارند؛ جعبه‌هایی که روی برخی اطلاعاتی از محل و سال کشف نوشته شده است و برخی اصلا مشخص نیست کی و از کجا به این محل آورده شده‌اند. نبود تهویه مناسب، امکانات امنیتی، چیدمان اشتباه و وجود حشرات و موجودات موذی(از جمله موش) روند تخریب این آثار را تسریع می‌کند تا جایی که به دلیل وجود میکروارگانیسم‌ها احتمال دارد برخی از این آثار به طور کامل از بین رفته باشند.

سرپرست مرکز باستان‌شناسی و موزه‌ ایران‌باستان (مجموعه‌ای که اکنون به‌عنوان موزه‌ ملی شناخته می‌شود) در سال‌های 1359 تا 1361، نبود امنیت اجتماعی،‌ اعتبار و امکانات را از جمله دلایل سامان‌دهی نشدن درست و مناسب اشیا و آثار موجود در انبارهای موزه‌ ملی ایران دانست. غلامرضا معصومی در این باره به ایسنا گفت: در مدت زمانی که من سرپرست موزه‌ ایران‌باستان بودم، ساماندهی اشیای موجود در انبارهای موزه‌ ملی را آغاز کردم ولی گاهی این کار با مشکلاتی مانند نبود امنیت برای نمایش اشیای داخل انبار و نبود امکانات و اعتبار روبه‌رو می‌شد و موانعی را برای انجام این کارها پیش رو می‌آورد. وی با تأکید بر اینکه در دوران مسؤولیت‌اش در موزه‌ ملی، آثاری که اطلاعات آنها بدرستی ثبت و ضبط نشده بود به کشورهای خارجی برای تحقیق و مطالعه امانت داده نشدند، یادآوری کرد: در حفاری‌های تخت‌جمشید (پارسه) که در سال 1314 (دوران حکومت رضاشاه) توسط دکتر اشمیت انجام شد، حدود 30هزار لوح گلی به‌دست آمد که با اجازه‌ دولت وقت، این الواح به‌صورت امانی به دانشگاه شیکاگو با هدف مطالعه و تحقیق سپرده شد. معصومی با اشاره به اینکه قرار بود آن زمان پس از تحقیق، اصل الواح به ایران بازگردانده شود، گفت: تا مدتی کسی این مسأله را دنبال نکرد و پس از آنکه من قصد پیگیری آن را داشتم، به‌لحاظ امنیتی اجازه‌ این کار را نیافتم. این در حالی است که به گفته طباطبایی، رئیس کمیته‌ ملی موزه‌های ایران از سال 1315، با تصویب قانون حفظ عتیقات، وقتی هنوز میراث فرهنگی تشکیل نشده بود، حفاظت از آثار منقول فرهنگی- تاریخی در ایران آغاز شد. سیداحمد محیط طباطبایی گفت: ساماندهی اموال موزه‌ها از حدود سال 1379 آغاز شد و بسیار خوب پیش رفت. در آن زمان، در اموال موزه‌ ایران‌باستان یک خانه‌تکانی کامل انجام شد و نوعی کاوش در آن صورت گرفت. محیط طباطبایی افزود: در این زمان، ساماندهی انبارها به ‌لحاظ فیزیکی، بستر مناسبی برای اموال فرهنگی- تاریخی به‌وجود آورد و امنای اموال از حالت بی‌تخصصی به امنای اموال متخصص تبدیل و به‌تدریج، امین اموال‌ها از میان باستان‌شناسان، موزه‌داران یا کارشناسان فرهنگی- تاریخی انتخاب شدند.

وی این تغییر و تحول را در موزه‌ها بسیار مناسب ارزیابی کرد و ادامه داد: این کار تا آن زمان انجام نشده بود. طرح ساماندهی اموال فرهنگی در یک برنامه‌ رایانه‌ای تهیه شد و با عنوان پایلوت در موزه‌ رضا عباسی به اجرا درآمد. با برطرف شدن مشکلات آن، قرار بود این طرح در اختیار همه‌ موزه‌ها قرار گیرد و اشیای موزه‌ها در این فهرست جایگزین شوند که با انجام این کار، برای بسیاری از اشیای موزه‌ها، ساماندهی کلی در سطح کشور انجام شد.

او با تأکید بر خانه‌تکانی کامل موزه‌ ایران‌باستان در این زمان با استفاده از این طرح، بیان کرد: بسیاری از این اقدامات در بخش‌های مختلف انجام شدند و با توجه به رقم مطلوب 400 موزه‌ دولتی، این کار به‌طور مناسبی ادامه داشت. تا آن زمان، در موزه‌ها تابلوها روی هم ریخته شده بود و وضع جالبی وجود نداشت ولی با این طرح، انبارهای مدرن ایجاد شد و حتی پس از آتش‌سوزی‌ای که در موزه‌ ایران‌باستان بدون خسارت رخ داد، اعتباری برای بهسازی موزه‌ها و انبارهای تهران داده شد. بر اساس آن، موزه‌های آبگینه، رضا عباسی، فرش و دیگر موزه‌ها انبارهای خود را ساماندهی کردند. نمی‌گوییم این به‌سازی به حد صددرصد رسید، ولی از سطح پایین بسیار دور شد. او مهم‌ترین و موفق‌ترین نوع حفاظت از اشیای تاریخی را معرفی آنها دانست و گفت: در آن زمان، یکسری فعالیت‌ها در این زمینه به‌صورت موازی و همزمان در برنامه‌های 5 ‌ساله‌ سوم و چهارم و در چشم‌انداز آنها آغاز شد و قرار بود، برنامه‌های دیگری با هدف توسعه‌ این بحث مطرح و اجرا شود. وی افزود: به‌دنبال پیگیری این اقدامات، آیین‌نامه‌ اموال منقول فرهنگی، تاریخی و هنری بخش دولتی و عمومی ابلاغ شد و قرار بود، سازمان میراث فرهنگی به‌عنوان متولی آن در سال 1381 این کار را انجام دهد. محیط طباطبایی افزود: نکته‌ مهم این بود که تا آن زمان، مشخصات یک شیء تاریخی- فرهنگی در برگه‌های اداره‌ دارایی ثبت می‌شد. در حالی که اموال فرهنگی- تاریخی که میراث فرهنگی متولی آنها بود، باید در این اداره قرار می‌گرفت. پس میراث فرهنگی براساس شرایط ویژه و نگاه خاصی که نسبت به اموال سازمان داشت، این لایحه را نوشت و بالاخره این کار در سال 1383 آغاز شد. وی ادامه داد: در راستای تحقق این آیین‌نامه، باید 19 دستورالعمل اجرا و انجام می‌شد و وظایفی که نسبت به بخش اموال فرهنگی- تاریخی و در اختیار دولت بود، باید صورت می‌گرفت. براساس این قانون باید سازمان‌دهی و درجه‌بندی اشیا انجام می‌شد و اشیا در اختیار امین اموال قرار می‌گرفت.

به‌رغم همه این برنامه‌ها و اقدامات امروز و در روزهای ابتداي سال 1389 وضع انبار موزه ملی ایران این است! ما در این جا قصد نداریم فرد یا افراد خاصی را محکوم کنیم بلکه در این عکس‌ها تنها انبار موزه ملی ایران را به نمایش گذاشته‌ایم، موزه‌ای که در سال 1314 هجری شمسی تاسیس شد!

در حال حاضر 3 کشور صنعتی آمریکا، چین و هند بزرگ‌ترین تولید‌کنندگان گازهای گلخانه‌ای و مخربان اصلی طبیعت و محیط زیست جهان هستند. این 3 کشور نیز در زمره 192 کشور حاضر در نشست کپنهاگ قرار دارند اما وضعیت آنها با دیگر کشورها کمی متفاوت است. نمایندگان هند، چین و آمریکا در کپنهاگ حضور یافتند تا از سوی مقامات کشورهای جهان برای کاهش گازهای گلخانه‌ای و توقف روند تخریب محیط زیست ترغیب شوند، اگر چه ناظران جهانی معتقدند «این میخ آهنین در سنگ فرو نخواهد رفت!»

پیش از برگزاری این نشست بین‌المللی در برخوردی مسؤولانه از سوی چین، ون جیا‌بائو- نخست‌وزیر این کشور- در یک سخنرانی به مواردی اشاره کرد که جامعه جهانی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان گازهای گلخانه‌ای انتظار دارد آنها را انجام دهند. در آستانه کنفرانس تغییرات اقلیمی کپنهاگ، جیا بائو در حضور خوزه مانوئل باروسو، رئیس کمیسیون اروپایی به اتحادیه اروپا اطمینان داد نگرانی‌های چین درباره تغییرات اقلیمی جدی است. گفته‌های نخست‌وزیر چین از آن جهت اهمیت دارد که چین به همراه ایالات متحده آمریکا و هند‌ از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان گازهای گلخانه‌ای در جهان است و جامعه جهانی از این کشور انتظار دارد راهکارهای اصولی و کوتاه‌مدتی برای کاهش انتشار این گازها انجام دهد. به گزارش سبز پرس، جیا‌بائو در سخنرانی خود که در شهر شرقی نانجینگ انجام شد به لزوم رسیدن به راهکارهایی برای حفاظت جهانی اشاره کرد و گفت: «ما زمین را از پدرانمان به ارث نبرده‌ایم، بلکه آن را از کودکانمان به امانت گرفته‌ایم تا سیاره‌ای به آیندگان تحویل دهیم که در آن امکان زندگی سالم و کامیاب وجود داشته باشد». او در این سخنرانی بویژه با احترام به انتظاری که جامعه جهانی از چین به عنوان یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان گازهای گلخانه‌ای دارد، از عزم جدی این کشور برای کم کردن تولید این گازها خبر داد. به نظر می‌رسد نخست‌وزیر چین قصد دارد با انجام اقداماتی سبز، این نگرش جهانی را که چین به قیمت توسعه اقتصادی، جهان را با تهدید گرم‌شدن مواجه کرده است تغییر دهد. نخست وزير چين در این‌باره گفت: «آنچه در شرایط کنونی بدان نیاز داریم روش‌های اقتصادی مطلوب‌تری است که تولیدی با هزینه، مصرف و انتشار گازهای گلخانه‌ای کمتری را شامل شود». جیابائو با دادن این قول که کشور چین نقشی مفید و فعال در اجلاس کپنهاگ ایفا خواهد کرد، گفت: «ما به الگوهایی پویاتر در مسیر توسعه نیاز داریم که در آن تولید بالا به همراه حفظ محیط زیست یا همان توسعه پایدار رعایت شده باشد».

آیا هند، جهان را قربانی توسعه خویش می‌کند؟پیش از برگزاری این نشست، مسؤول تیم مذاکره‌کننده هند در بخش تغییرات اقلیمی، پیوستن این کشور به برنامه‌هایی که منجر به کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای می‌شود را بشدت رد کرد و گفت: انتشار گازهای گلخانه‌ای را متوقف نمی‌کنیم! این اتفاق تنها یک روز بعد از آن رخ داد که نخست‌وزیر هند اعلام کرد این کشور تعهداتی را برای کاهش این گازها خواهد پذیرفت. برخورد شیام ساران، آشکارا با مواضع اعلام شده از سوی مانموهان سینگ، نخست‌وزیر هند در تناقض بود؛ مواضعی که از سوی کارشناسان این حوزه به عنوان نخستین نشانه‌های انعطاف‌پذیری هند در کم کردن تولید گازهای گلخانه‌ای قلمداد شده بود. گفته‌های ضد و نقیض مقام‌های هندی در حالی بود که چشم کشورهای جهان و محافل زیست محیطی بویژه برگزارکنندگان این اجلاس به برنامه‌های کشورهایی است که تولیدکنندگان عمده گازهای گلخانه‌ای هستند؛ ایالات متحده آمریکا، چین و هند.

اما هند به عنوان سومین تولیدکننده گازهای گلخانه‌ای جهان در حالی از دادن تعهد در کم کردن انتشار گازهای گلخانه‌ای سر باز می‌زند که پس از انتقادهای اتحادیه اروپا از برخورد سهل‌انگارانه ایالات متحده در تدوین برنامه‌هایی برای کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای، باراک اوباما- رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا- برنامه‌هایی را برای کم کردن گازهای گلخانه‌ای تا 17 درصد از سال 2005 تا سال 2020 اعلام کرد. براساس نظر مشاوران موسسه «سرمایه‌گذاری برای انرژی‌های نو»، اگر ایالات متحده به سمت استفاده از انرژی‌های نو پیش برود، وضعیت جهانی به شکلی بسیار مثبت ارتقا می‌يابد. مایکل لیبریچ، رئیس موسسه سرمایه‌گذاری برای انرژی‌هاي نو در این باره معتقد است: «اگر در سال جاری درآمد حاصل از انرژی‌های نو به 200 میلیارد دلار برسد تعجب نمی‌کنم».

شاید شما هم از آن دسته افرادی باشید که هیچ پس‌اندازی ندارید و همیشه نگران روز مبادا هستید. با اینکه هر بار تصمیم می‌گیرید به فکر آینده باشید اما نمی‌دانید چرا هیچ‌وقت فرصتي براي پس‌انداز فراهم نمی‌شود. حالا هم که ابتداي سال است و فرصتی که همه آنچه دارید را خرج کنید؛ اما کمی دست نگه‌دارید برای اینکه دوباره خود را به ولخرجی متهم نکنید چند راهکار ساده به شما پیشنهاد می‌کنیم که احتمالا کارساز خواهند بود.

* خدمات را دسته‌بندی کنید. اگر شما برای دریافت خدمات مشابه از سرویس‌دهنده‌های مختلفی استفاده کنید بیش از اندازه هزینه خواهید کرد. بنابراین ابتدا خدمات مورد نیازتان را دسته‌بندی کنید، سپس از سرویس‌دهنده‌های مختلف قیمت بگیرید و در نهایت یک شرکت بهتر و مناسب‌تر را برای استفاده دائمی انتخاب کنید. به این ترتیب در هزینه‌هایتان صرفه‌جویی خواهد شد.

* از کارت اعتباری استفاده کنید. اگر شما نتوانید تعادل را در هزینه‌هایتان حفظ کنید با کسر بودجه روبه‌رو شده، مجبور به پرداخت جریمه خواهید شد. بنابراین با کارت اعتباری خرید کنید تا همیشه بدانید چقدر موجودی دارید.

* در تقویم‌تان یادداشت بگذارید. وقتی چیزی از جایی قرض می‌گیرید مثلا کتابی از کتابخانه می‌گیرید، فیلمی از کلوپ می‌گیرید و مواردی از این دست آن را در تقویم‌تان یادداشت کنید تا به موقع برگردانید و مجبور به پرداخت جریمه نشوید.

* مالیات‌هایتان را بموقع بپردازید. وقتی می‌دانید پرداخت هزینه‌ای به عهده شماست، امروز و فردا نکنید. به موقع صورتحساب‌ها و مالیات‌ها را بپردازید و از جایزه خوش‌حسابی استفاده کنید. حداقل سود این کار این است که اگر نفعی عایدتان نشد دچار زیان دیرکرد هم نمی‌شوید.

* اگر قصد دارید از وام یا اعتبار استفاده کنید، خوب پرس و جو کنید و کم‌بهره‌ترین بانک یا موسسه مالی را انتخاب کنید.

* از مزایا استفاده کنید. عضو سازمان‌های فرهنگی، هنری یا باشگاه‌های ورزشی شوید تا بتوانید از بلیت‌های تخفیف‌دار استفاده کنید.

* به جای خرید، امانت بگیرید. کتاب‌های مورد علاقه‌تان، فیلم‌های جذاب و دیدنی و بسیاری چیزهای دیگر قابل امانت گرفتن یا اجاره کردن هستند. پس به جای خرید آنها را اجاره کرده یا امانت بگیرید.

* اما اگر چیزی هست که دائما از آن استفاده می‌کنید یا مدام به آن نیاز دارید به جای امانت گرفتن یا اجاره کردن آن را بخرید تا با یک بار هزینه کردن آن را همیشه در اختیار داشته باشید.

* اهل پرس و جو باشید و فروشگاه‌های ارزان را شناسایی کنید. وقتی به خرید می‌روید تقاضای تخفیف کنید. جاهایی وجود دارد که در ازای دریافت لباس‌های کهنه، کتاب‌ها و مجلات قدیمی، لوازم پلاستیکی کهنه و بسیاری چیزهای دیگر به شما بن خرید می‌دهند. آنها را پیدا کنید و از خدماتشان استفاده کنید.

* صرفا دنبال خرید چیزهای نو نباشید خیلی وقت‌ها می‌توان در مغازه‌های دست‌دوم فروشی چیزهای خوب و قابل استفاده‌ای پیدا کرد. گاهی نیز اقوام و دوستان در پی تعویض وسایل خانه هستند و می‌توان لوازم قدیمی آنها را با قیمت مناسب خریداری کرد.

* بين تعمیر کردن یا وسیله نو خریدن تصمیم بگیرید، ببینید کدام به صرفه‌تر است.

* به جای رستوران رفتن در خانه غذا بخورید. به این ترتیب مجبور نیستید انعام بدهید، در ترافیک بمانید یا خرج اضافه کنید.

* برای پرداخت‌ قبض‌ها و صورتحساب‌ها، به جای رفتن به بانک از اینترنت یا موبایل استفاده کنید.

* سیگار کشیدن، ساندویچ خوردن، هله‌هوله خوری و دیگر عادت‌های بد را ترک کنید تا بی‌دليل هزینه نکرده باشید.

* داشتن حیوان خانگی را فراموش کنید. نگهداری حیوان بویژه در زندگی شهری هزینه زیادی به شما تحمیل می‌کند.