|
ارسال به دوستان
گفتوگوی «وطن امروز» با حجتالاسلاموالمسلمین حبیبالله فرحزاد درباره ابعاد معنوی مراسم پیادهروی اربعین
اربعین؛ آمادگی برای ظهور
پیادهروی اربعین حقیقتا یک واقعه معجزهآساست. در دنیایی که اصالت با لذت و خودخواهی است، اینکه میلیونها نفر حول محور خداخواهی گرد هم بیایند و زیباترین صحنههای دیگرخواهی و دیگردوستی را به منصه نمایش بگذارند، حقیقتا اتفاق نابی است؛ کسانی که زیباترین صحنههای عشق و مهرورزی را نثار هم میکنند و در عین حال گرداگرد ضدظلمترین جریان تاریخ جمع شدهاند؛ تابلویی زیبا از جمع بین لطافت و حماسه. اربعین پدیدهای نیست که بشود در یک مجال کوتاه همه ابعاد آن را بررسی کرد اما «آب دریا را گر نتوان کشید، هم به قدر تشنگی باید چشید». بر همین اساسا در گفتوگویی با حجتالاسلام حبیبالله فرحزاد، کارشناس امور دینی به بررسی جنبههای معنوی و عرفانی راهپیمایی اربعین پرداختیم.
* جناب آقای فرحزاد! چرا در میان ائمه ما تا این میزان بر زیارت و بزرگداشت امام حسین علیهالسلام تاکید شده است؟ این بزرگداشت اربعین شهادت امام حسین علیهالسلام و این راهپیمایی باشکوهی را که هر ساله شاهد آن هستیم، درباره سایر ائمه مشاهده نمیکنیم؛ علت چیست؟
ببینید! اربعین فقط مخصوص امام حسین(ع) است، ما برای سایر معصومان اربعین نمیگیریم. امام صادق(ع) فرمودند: «إنَّ السَّماءَ بَکَت عَلَى الحُسَینِ علیه السلام أربَعینَ صَباحا»؛ آسمان تا 40 روز در مصیبت امام حسین(ع) گریست.
امام عسکری(ع) میفرمایند: علامت مومن 5 چیز است و یکی از آنها زیارتالاربعین است. به اضافه اینکه در روز اربعین هم زیارتنامه برای حضرت وارد شده و جابربن عبدالله انصاری اول زائری بود که به زیارت قبر امام حسین(ع) با عزیزانش وارد شد و به زیارت رفت.
جملات بلندی در زیارت اربعین میخوانیم که یکی از این جملات، این است «وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِیکَ لِیَسْتَنْقِذَ عِبَادَکَ مِنَ الْجَهَالَهِ وَ حَیْرَهِ الضَّلَالَهِ».
امام حسین(ع) شخصیتی است که در زیارت به خداوند عرض میکنیم خون خودش را بذل کرد. بذل چیزی بدون چشمداشت؛ لَا نُرِیدُ مِنْکُمْ جَزَاءً وَلَا شُکُورًا. نوعاً انسانها در قبال کاری که میکنند، پاداش و جزایی میخواهند ولی اهلبیت(ع) همه کارهایشان خالص است و این بسیار مهم است. لَا نُرِیدُ مِنْکُمْ جَزَاءً وَلَا شُکُورًا؛ در تفسیر صافی ذیل این آیه روایت داریم که حتی به زبان هم نیاوردند که ما تشکر نمیخواهیم، خداوند از سرّ دل آنها خبر داده که آنها هر کاری میکردند برای خدا بود. خوبها یا برای ثواب کار میکنند یا از ترس جهنم ولی اینها خانوادهای هستند که اصلا کاری به مزد و جزا ندارند، خشنودی پروردگار و خواست خدا مهم است. در هر صورت امام حسین(ع) خون و هستی خود را بذل کرد و نتیجه این فداکاری و گذشت این شد: لِیَسْتَنْقِذَ عِبَادَکَ مِنَ الْجَهَالَهِ وَ حَیْرَهِ الضَّلَالَهِ؛ برای اینکه بشریت و انسانها را از حیرت گمراهی و جهالت و نفهمی و نادانی نجات دهد. هیچ شخصی و شخصیتی در عالم مثل امام حسین(ع) قربانی در راه خدا نشد. ذبح عظیمی که در قرآن کریم آمده است امام حسین علیهالسلام است.
بزرگترین قربانی راه خدای متعال وجود نازنین امام حسین(ع) است که از مال، جان، فرزند، خون، گوشت و پوست و استخوان و پیراهن کهنه، طفل 6 ماهه، اصحاب، همسر، خواهر و هر چه تصور کنید، گذشت.
امامان ما همه شهید شدند ولی هیچکدام سر از بدنش جدا نشد و این همه جسارت و اهانت و مصائب متحمل نشدند. خدای متعال در مقابل این همه ایثار و فداکاری و گذشت، یک عشق و شور و حالی از شهادت امام حسین(ع) در دلها ایجاد کرده است.
خاتم انبیا حضرت محمد(ص) فرمود: اِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ علیهالسلام حَرارَهً فى قُلُوبِ الْمُؤمنینَ لا تَبْرُدُ اَبَداً؛ خدای متعال در شهادت امام حسین(ع) یک حرارت و شوری و عشقی در دل مومنان ایجاد کرده که با هیچ چیزی سرد و کمرنگ و خاموش نمیشود.
* در سالهای اخیر شاهد هجمه سنگین دشمنان به عزاداری امام حسین(ع) بویژه مراسم باشکوه اربعین و در عین حال حضور میلیونی ایرانیها در این کنگره باعظمت هستیم. شما علت آن را چه میدانند و این هجومها را چگونه تحلیل میکنید؟
هیچ مکتبی مانند مکتب امام حسین(ع) مورد هجوم دشمنان و شیاطین قرار نگرفته است. صدها شبکه ماهوارهای با پول آلسعود و صهیونیست و استکبار جهانی در تخریب راه اهلبیت و مکتب ناب تشیع فعالیت میکنند.
عزاداری را زیر سوال میبرند و شبههافکنی میکنند و حتی برخی از خودیها با آنها همراهی میکنند ولی چراغی که ایزد بر فروزد، هر کسی بخواهد خاموش کند، ریشه او میسوزد، چون وعده فرموده که هیچوقت این نور خاموششدنی نیست.
کی شود دریا ز پوز سگ نجس/ کی شود خورشید از پف منطمس
اگر میلیونها نفر به طرف خورشید فوت کنند، یک سر سوزن نور و حرارت آن کم نمیشود. تمام آسمان و زمین شعاع نور و وجود اهلبیت(ع) است. با خدا و اولیای خدا هیچ کسی نمیتواند مقابله کند، نور خدا را خاموش یا کمرنگ کند. با همه این تبلیغات سوئی که میشود، شما میبینید در راهپیمایی عظیم اربعین میلیونها زائر با چه عشق و شور و حالی از همه کره خاکی به این مراسم میآیند. از کشورهای مختلف جهان به این مراسم میآیند. از قارههای مختلف؛ از آفریقا از آمریکا از استرالیا و جاهای دیگر میآیند.
80 هزار حاجی ایرانی در یک سال به مکه مشرف میشوند اما حدود 3 میلیون ایرانی به مراسم اربعین میروند.
یکی از مسؤولان موکبها به من میگفت این نیروهای زیرمجموعه ما که من آوردم، در شهر خودمان کار نمیکنند اما اینجا که آمدهاند به عشق امام حسین(ع) 22 ساعت کار میکنند و میگویند میخواهند از زوار امام حسین پذیرایی کنند. این شور و عشق قابل توصیف نیست.
سر راه را میگیرند به زور شما را میبرند که پای شما را ماساژ دهند. پای زوار امام حسین(ع) را میبوسند و میشویند و میگویند آب آن تبرک است. کفشهای زوار را واکس میزنند و از امام حسین(ع) شفاعت میخواهند. چه غوغایی است؛ شبیه قیامت است.
یک موکبی را رفقا رفته بودند و میگفتند اینها قبایلی از عراقیها هستند و به خاطر اینکه از زوار امام حسین(ع) پذیرایی کنند، پول کم داشتند و خانهها و زمین خود را فروختند و از حکومت وام گرفتند تا برای زوار امام حسین(ع) موکب برپا کنند.
عراقیها در طول سال از خوراک و پوشاک و خرج زن و بچه میزنند که پول جمع کنند تا ایام اربعین خرج زوار امام حسین(ع) کنند. محبت حسین(ع) موج عالمگیر است و مقدمهای برای ظهور امام زمان(عج) است.
* چگونه مراسم اربعین میتواند مقدمهساز ظهور امام زمان باشد؟ اساسا ارتباط شهادت امام حسین(ع) و ظهور امام زمان و شرایط آخرالزمان چیست؟
امام حسین(ع) به امام سجاد(ع) فرمودند: «یـا وَلَدی یـا عَلِیُّ، وَاللّهِ لا یَسْکُنُ دَمی حَتّی یَبْعَثَالله الْمَهْدِیَّ»؛ وقتی خون من بر زمین ریخته شود، به خدا قسم خون من از جوشش نمیافتد. این موج فراگیر میشود. این موج حرکت میکند، خون من از سکونت و جوشش نمیافتد تا زمانی که فرزندم امام زمان(عج) ظهور کنند که فرمود هزاران معاند را میکشد تا عدل الهی پیاده شود.
در روایت نیامده که از علائم ظهور، پیادهروی اربعین است اما این حرکت غیرعادی است و امید داریم علامتی از ظهور حضرت باشد. یک حکومت بخواهد 20 میلیون آدم را فقط چای یا آب بدهد، نمیتواند، در صورتی که موکبها با عشق و شور دائم در حال پذیرایی هستند. این فضا اصلا وصفکردنی نیست.
چقدر از برادران اهل سنت برای پیادهروی و زیارت میآیند.
برخی ارمنیهای اصفهان به پیادهروی میروند و میگویند ما نذر امام حسین(ع) کردهایم.
مرحوم علامه امینی در الغدیر جلد ششم صفحه 12 نقل کردهاند: پدر و مادر خلیل شاعر، ناصبی بودند، بچهدار نمیشدند، نذر کردند خدا به ما فرزندی مرحمت کند، او را بفرستیم سر راه زوار اباعبدالله را بگیرد؛ از روی جهالت فکر میکردند زیارت کار بدعتی است. همانطور که گفتیم امام حسین(ع) خون خود را داد تا مردم را از جهالت و تحیر نجات دهد و چراغ راه و کشتی نجات است. همه گمراهان عالم را نجات میدهد. کسانی که بخواهند نجات پیدا کنند و عناد نداشته باشند، به نور امام حسین(ع) هدایت میشوند. خداوند به اینان پسری مرحمت کرد، بزرگ شد و او را در خلوتی خواستند و گفتند: ما بچهدار نمیشدیم و تو را با نذر و نیاز گرفتیم و گفتیم اگر خداوند به ما پسری مرحمت کند، سلاحی به او بدهیم تا برود و از زیارت حسین جلوگیری کند تا مردم مشرک نشوند. گفت: نذرتان را ادا کنید. اسلحهای برداشت و رفت. چند ساعتی سر راه ایستاد، قافله و زائری نیامد، خسته شد و خوابید. مرحوم علامه مینویسند خواب دید قیامت به پا شده و ملائکه بهشت و جهنم، عدهای را به طرف بهشت و عدهای را به سوی جهنم میبرند، نوبت محاسبه او شد، گفتند این آمده سد راه زوار قبر اباعبدالله شود و با حسین و زیارتش مخالف است. به ترتیبی که در الغدیر آمده است، او را از نتیجه اعمالش آگاه کردند و از آن جهل و نادانی نجاتش دادند. از خواب پرید و هول کرد، من کجا میروم و حسین کیست، زوار او چقدر عظمت دارند.
روایت داریم هر قدمی که زائر قبر اباعبداللهالحسین(ع) برمیدارد، ثواب یک حج و عمره در نامه عمل او ثبت میشود. هر قدمی که بر میدارد، خداوند هزار گناه پاک میکند، هزار حسنه مرحمت میکند و هزار درجه میدهد. جبرئیل و میکائیل و اسرافیل زائر قبر اباعبدالله را همراهی میکنند تا بازگردد. 3فرشته مقرب خدای متعال او را همراهی میکنند.
از خواب بلند شد، توبه کرد، شیعه شد، جزو شعرا و مادحین اهلبیت شد و اشعاری در همین زمینه هم گفته است.
اذا شئت النجاه فزر حسینا
لکی تلقى اله قریر عینی
فان النار لیس تمس جسما
علیه تراب زوار حسین
دستگاه و حساب امام حسین(ع) از همه چیز جداست. آیتالله استادی ۲ کتاب برای شرح حال مرحوم آیتالله اراکی نوشتند که یکی حدود هزار صفحه است و دیگری مختصرتر است تحت عنوان آیینه صدق و صفا.
آیتاللهالعظمی اراکی مرجع بزرگی بوده و به «شیخالفقها» معروف بودند.
مرحوم آیتالله اراکی از مرحوم آیتاللهالعظمی سیدمحمدهادی میلانی نقل کردند ایشان فرمودند در نجف یکی از اساتید برجسته و بزرگان نجف، مرحوم آیتالله شیخ عبدالله گلپایگانی بوده که در حد مرجعیت بوده و فاضل و عالم بوده است، وضع مالی خوبی هم نداشته و در فقر شدید بوده، یک زمانی دیدند عبای نو به دوش انداخته، تعجب کردند و گفتند شما که پول ندارید، عبای نو از کجا آوردید. گفت سر درس مرحوم آخوند خراسانی یک اشکال حسابی کردم و آقا خوشش آمد و تشویقم کرد و یک عبا به من هدیه داد.
ایشان در حالاتش نوشته که شیخ عبدالله از دنیا رفت، بعد از مردن یکی از بزرگان ایشان را خواب دید که در یکی از باغهای بهشت بود و فضایی آکنده از ریحان و معنویت بود. از او پرسید از عالم برزخ چه خبر؟ گفت وقتی از دنیا رفتم، از طرف خدا فرشتههایی برای رسیدگی به پروندهها و اعمال من آمدند، خطاب شد عبدالله چه آوردی و چه کردی؟ گفتم: من عمری نماز و دعا خواندم و ذکر گفتم و درس دادم و درس خواندم. گفتند: اینها برای خودت بوده، برای خدا چه کردی؟ عبدالله گفت که هر عملی را ارائه دادیم یک شبههای به آن انداختند. گفت داشتم ناامید میشدم و دیدم که دستم در محضر پروردگار خالی است.
عبدالله گفت در اوج ناامیدی، فرشتهای به من خطاب کرد: نترس! در پرونده شما یک دُر گرانبها وجود دارد؛ شما زمانی که در نجف بودی، گفتی که من به زیارت قبر اباعبدالله بروم و وضع مالی خوبی هم نداشتی، پول رفتن هم نداشتی و گفتی که بروم از کسی پول بگیرم، باز گفتی که ولش کن، عزت خودم را زیر پا نمیگذارم و آبروی خودم را حفظ میکنم، با فقر و فلاکت پیاده از نجف به طرف کربلا و زیارت قبر حسین رفتی، مقداری که راه رفتی، پاهای تو ورم کرد، در راه زیارت حسین از پا افتادی. از پا افتادی و به زمین نشستی، خیلی خودت دلت شکست و گفتی که خدایا ما را سر کار گذاشتی، پول و اسم و رسم و دنیا ندارم و الان هم در راه ماندم و تک و تنها هستم. مقداری ناشکری کردی ولی یکمرتبه به خودت آمدی و گفتی من اشتباه کردم، چه چیزی بهتر از اینکه من در راه امام حسین(ع) آمدم و ولایت اهلبیت دارم. از صمیم دل شکر خدا کردی و گفتی خدا مرا توفیق داد تا در راه امام حسین(ع) باشم. این عمل تو دُری قیمتی است که قبول شده. به خاطر این زیارت و شکرگزاری که برای زیارت کردم، در کنار همه اعمالی که داشتم، این یکی قبول شد و دست من را گرفتند و نجات دادند.
امام صادق میفرمایند: مَنْ أَرَادَالله بِهِ الْخَیْرَ قَذَفَ فِی قَلْبِهِ حُبَّ الْحُسَیْنِ(ع) وَ حُبَّ زِیَارَتِهِ؛ هر کسی خدا اراده خیر به او کرده، محبت و جذبه امام حسین(ع) و محبت زیارت امام حسین(ع) او را از خود بیخود میکند. بیاختیار به طرف اباعبدالله میرود.
* آیا در عدد 40 سری نهفته است که بزرگداشت چهلمین روز شهادت سیدالشهدا و زیارت این روز از علامات مومن ذکر شده است؟
همانطور که عرض کردم اربعین از خصایص امام حسین(ع) است. امام صادق(ع) فرمودند: «إنَّ السَّماءَ بُکَت عَلَی الحُسَینِ علیهالسلام أَربَعینَ صَباحا». طبق آیات و روایات فراوان موجودات عالم فهم و درک و شعور دارند، سجده دارند. علم امروز هم این را ثابت کرده است، چیز پیچیدهای نیست. همه ذرات عالم دارند. گفت: دل هر ذره را که بشکافی، آفتابیش در میان بینی. آسمان و اهل آسمان تا 40 روز برای آقا اباعبدالله عزادار بودند. یعنی این عدد 40 یک عدد خاصی است که در قرآن و روایات هم بر عدد 40 تاکید شده است. مثلا حضرت موسی -وَ أَتمَمنَاهَا بِعَشرٍ فَتَمَّ مِیقشاتُ رَبِّهِ أَربَعِینَ لَیلَهً- چهل شب وعده ملاقات داشته است. مثلا پیغمبر ما از ازل، پیغمبری در وجودش بوده است. فرمود من پیغمبر بودم وقتی حضرت آدم بین آب و گل بوده است. به قول ما پر قنداقی داشته است منتها در 40 سالگی میفرماید اظهار رسالت کن، رسالتت را اعلام کن. خود عدد 40 یک عدد تکاملی است و برای دورههای تکامل انسان است، مثلا اینکه کارهای خیر را آدم بتواند 40 روز ادامه دهد. آن سمت هم باز روایت داریم. مثلا کسی خدایی ناکرده لقمه حرام بخورد تا 40 روز دعایش بالا نمیرود، نمازش درست قبول نمیشود، خدایی نکرده کسی لب به شراب بزند، حداقل اثرش تا 40 روز است. یعنی هم گناه ممکن است اثرش تا 40 روز باشد، البته بدون توبه چون توبه کند پاک میشود، هم ثوابها را میگویند تا 40 روز نورانیت دارد. اگر بتوانید تا 40 روز ادامه دهید، آن نور مستقر میشود و در وجود ما به تکامل میرسد. اربعین در واقع تجدید عاشوراست و تجدید خاطرههای حوادث مصائب سنگین عاشوراست. یعنی در واقع عاشورای دوم است که اهلبیت بنا بر قولی آمدند و کل مصائب عاشورا دوباره تجدید میشود و در واقع یک پیمان و بیعتی است با اباعبدالله و راه اباعبدالله و همنوایی با امام حسین(ع) و یاران و اصحاب ایشان.
اول زائری که در روز اربعین به زیارت امام حسین علیهالسلام رفت، جابر بوده است. عطیه میگوید: دست جابر را گرفتم و روی خاک قبر اباعبدالله علیهالسلام گذاشتم. آنقدر جابر گریه و ناله کرد که از هوش رفت. بعد آب به صورتش زدم، به هوشش آوردم. ۳ مرتبه صدا زد: یا حسین علیهالسلام! یا حسین علیهالسلام! یا حسین علیهالسلام! آقا جان من پیرغلام شما جابرم. از راه دور به زیارت شما آمدهام. هر وقت عرض ارادت میکردم جواب من را میدادی ولی الان حبیب لایجیب حبیبه؟؛ چرا دوست جواب دوستش را نمیدهد؟ خودش به خودش جواب داد. صدا زد: جابر چه انتظار داری از حسینی که بدن مقدسش قطعه قطعه در کربلا و سر مبارکش بالای نیزه است و بین بدن و سرش فرسخها فاصله افتاده، جواب تو را بدهد.
ارسال به دوستان
مروری بر شرح زیارت اربعین از منظر آیتاللهالعظمی مکارم شیرازی
زائران اربعین، وارثان امام حسین(ع)
زیارت اربعین از جمله زیارتهای معروف است که درباره امام حسین علیهالسلام وارد شده و راوى آن مرحوم شیخ طوسى رحمهالله علیه است. صدر حدیث نشان میدهد مىتوان آن را از راه دور و ذیل آن دلالت دارد که از راه نزدیک میتوان خواند و شاید منظور این باشد که هم از راه دور مىتوان خواند و هم از راه نزدیک. مطابق قول شیخ طوسی این زیارت از امام حسن عسکرى علیهالسلام نقل شده است.
* جهلزدایی؛ حکمت شهادت امام حسین علیهالسلام
یکى از اهداف قیام امام حسین علیهالسلام که در زیارت اربعین به آن اشاره شده، مبارزه با جهل و نجات مردم از ضلالت و گمراهى است. در این زیارت در تشریح اهداف و آثار قیام آن حضرت میخوانیم: «وَبَذَلَ مُهْجَتَهُ فیکَ لِیَسْتَنْقِذَ عِبادَکَ مِنَ الْجَهالَةِ، وَحَیْرَهِ الضَّلالَهِ؛ امام حسین علیهالسلام خون قلبش را در راه تو داد (و نهایت ایثار و فداکارى را کرد) تا بندگانت را از جهل و نادانى و حیرت و سرگردانى نجات دهد».
* کرامت حسینی
در فراز دیگر از زیارت اربعین میخوانیم: «اشْهَدُ انَّهُ وَلِیُّکَ، وَابْنُ وَلِیِّکَ، وَصَفِیُّکَ وَابْنُ صَفِیِّکَ، الْفآئِزُ بِکَرامَتِکَ، اکْرَمْتَهُ بِالشَّهادَهِ؛ خدایا گواهى میدهم که او به یقین ولى تو و فرزند ولى تو و برگزیده تو و فرزند برگزیده تو است که به بزرگداشت تو رستگار شده، او را با مقام شهادت گرامى داشتى».
«کرامت» در اصل به معناى شرافت، شخصیت، ارزش، احترام و نعمت است و هنگامى که واژه کرامت را به عنوان وصفى براى انسان ذکر کنند به معناى دارا بودن صفات برجسته انسانى و شرافت و شخصیت است.
در این میان کرامت بر محور تقوا دور میزند، زیرا خداوند انسان را از هر نظر موزون و شایسته آفرید، هم از نظر جسمى و هم از نظر روحى و عقلى، چرا که هرگونه استعدادى را در وجود او قرار داده و او را براى پیمودن قوس صعودى بسیار عظیمى آماده کرده و آنقدر شایستگیها به او بخشیده که لایق خلعت (و لقد کرمنا بنى آدم؛ ما فرزندان آدم را کرامت و عظمت بخشیدیم) شده است.
همچنین در آیه دیگر قرآن کریم (إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَالله أَتْقاکُمْ)، ملاک و معیار کرامت و ارزش انسان، تقوا قرار داده شده که سبب نجات و «معیار کرامت انسان» است.
از سوی دیگر ما بسیارى را مىبینیم که چنان اسیر مقامند که براى حفظ آن به هر گناه و جنایت و ذلتى تن در مىدهند و بعضى چنان اسیر مال و شهوتند که براى حفظ آن همه کرامت انسانى خود را بر باد میدهند؛ حال آنکه آن حضرت حتى از جان خویش میگذرد و فریاد «هیهات منا الذله» سر میدهد، چرا که به تعبیر حضرت على علیهالسلام، شهادت نعمت و کرامت است.
اینگونه است که امام سجاد علیهالسلام در مجلس ابن زیاد فرمود: «أَبِالْقَتْلِ تُهَدِّدُنی یَابْنَ زِیادٍ، أَما عَلِمْتَ أَنَّ الْقَتْلَ لَنا عادَهٌ وَ کَرامَتَنَا الشَّهادَهٌ؛ اى پسر زیاد! آیا ما را با قتل تهدید مىکنى؟ مگر نمىدانى که کشته شدن [در راه خدا]، عادت [دیرین] ما و شهادت، مایه کرامت و افتخار ما است».
همچنین صبر در مصائب نیز به کرامت منتهی میشود؛ همانگونه که نبى اکرم صلىالله علیهوآله در این زمینه فرمود: «ما گروه انبیا شدیدترین مردم از جهت بلا و گرفتارى هستیم، زیرا در زیر آتشهاى ابتلا و گرفتارى و سختى، انوار رحمت و نعمت فروزان است. کرامات خداوند در حقیقت نهایتا و نتایجى است که ابتداهاى آن بلاست و ابتداهایى است که نهایت آنها بلاست؛ «کراماتُالله فى الحقیقه نهایاتٌ بدایاتُها البلاء و بدایاتٌ نهایاتُها البلاء».
لذا هنگامى که امام علیهالسلام تصمیم گرفت (از مکه) رهسپار عراق شود، برخاست و خطبهاى به این مضمون ایراد فرمود: «ما در برابر بلا و آزمایش الهى شکیباییم و او پاداش عظیم صابران را به ما خواهد داد».
همچنین آن حضرت در نخستین برخورد با لشکر دشمن چنین فرمود: «إِنَّ النَّاسَ عَبیدُ الدُّنْیا وَ الدّینُ لَعِقٌ عَلى أَلْسِنَتِهِمْ یَحُوطُونَهُ ما دَرَّتْ مَعائِشُهُمْ فَاذا مُحِّصُوا بِالْبَلاءِ قَلَّ الدَّیَّانوُنَ؛ مردم بندگان دنیایند و دین همانند چیز خوشطمع و لذیذى بر زبانشان است که تا آنگاه که زندگىشان [به وسیله آن] پررونق است، آن را نگه مىدارند ولى هنگامى که به بلا [در امر دین] آزموده شوند، تعداد دینداران اندک شود».
و اینچنین عظمت مصیبت و مظلومیت خامس آلعبا و سنگینى شهادت آن حضرت همه اهل اسلام را متأثر کرد و حتى بر عرشیان و ساکنان آسمان و زمین نیز سنگین آمد. اخبار و روایاتى که درباره تحولات آسمان و زمین و گریه آسمانیان و فرشتگان پس از شهادت جانسوز آن حضرت در منابع شیعه و سنى نقل شده است به این حقیقت گواهى میدهد.
با این تفاسیر بهتر میتوان عمق کلام فرزدق شاعر را دریافت که در جریان کربلا هنگامى که خبر از آن حادثه خونین شد، جمله تکاندهندهاى بیان کرد و گفت: اگر عرب به دلیل شهادت فرزند بهترین فرد عرب خشم گیرد و یکپارچه ضد قاتلان قیام کند سبب دوام عزت و کرامت آنها خواهد شد و اگر کوتاهى کند و حرکتى انجام ندهد، براى همیشه از سوى خداوند به ذلت گرفتار خواهد شد و این بیت را در این باره گفت: وانتم لا تثار لابنِ خَیرِکم / فالقُوا السّلاحَ و اغزِلوا بالمَغازِل؛ اگر براى خونخواهى فرزند بهترین فردتان قیام نمىکنید سلاحها را کنار بگذارید و همانند پیرزنان مشغول پشمریسى شوید.
* معنای «وارث پیامبران» بودن امام حسین علیهالسلام چیست؟
در فرازی از زیارت اربعین میخوانیم: «وَاعْطَیْتَهُ مَواریثَ الْأَنْبِیآءِ؛ میراث پیامبران را به او عطا کردى».
ارث مفهوم وسیعى دارد که هم ارث اموال را شامل مىشود و هم ارث خلافت و ولایت را. در این بین امامان اهل بیت علیهالسلام وارث علوم پیامبر و حافظ کتاب و سنت بودند، البته این توارث هیچگونه شباهتى با مساله توارث سلطنت در سلسله پادشاهان ندارد، اینجا توارثى است به خاطر شایستگىها و لیاقتها که شامل حال ائمه اطهار علیهالسلام میشود، لذا در زیارات در مقابل قبور شهیدان راه خدا از جمله در مقابل قبر امام حسین علیهالسلام میگوییم: سلام بر تو اى حسینى که وارث آدم، وارث نوح، وارث ابراهیم و وارث موسى، عیسى و محمدى که این ارثى است در جنبههاى اعتقادى و اخلاقى و معنوى و روحانى.
در تبیین این مسأله باید گفت امام حسین علیهالسلام که شایسته و وارث حاکمیت نبوى و علوى و رهبر معنوى امت اسلامى بود، براى احیاى ارزشهاى اسلامى و بسط قسط، عدل و مبارزه با ستمگران به هدف تشکیل حکومت اسلامى به پا خاست، به این قصد که اگر ممکن شود با تشکیل حکومت اسلامى، اگرنه با شهادت خویش و یارانش، چهره واقعى بنى امیه را آشکار کند و به ریشهکن کردن درخت ظلم و کفر و نفاقشان بپردازد و اسلام و امت مظلوم اسلامى را یارى کند.
شهادت امام حسین علیهالسلام و یاران پاکبازش، به احیاى مکتب محمدى صلىالله علیهوآله کمک و خون پاک اباعبدالله علیهالسلام درخت اسلام را آبیارى کرد و به رشد و بالندگى امت اسلامى و بیدارى مسلمانان انجامید.
از سوی دیگر حدیث معروف نبوى صلىالله علیهوآله که فرمود: «حُسَیْنُ مِنِّی وَ أَنَا مِنْ حُسَیْنٍ؛ حسین از من است و من از حسینم» محقق شد. حسین از رسول خداست، چرا که فرزند دختر او حضرت فاطمه زهرا علیهاالسلام است ولى رسول خدا صلىالله علیهوآله فرمود: «من از حسینم» به این معنا که حسین علیهالسلام آیین مرا احیا مىکند و از این جهت خودم را از حسین میدانم.
لیکن به صراحت میتوان گفت قیام امام حسین علیهالسلام نه تنها آیین پیامبر بزرگ اسلام صلىالله علیهوآله را نجات داد، بلکه از محو اهداف رسالت سایر انبیا نیز جلوگیرى کرد، چرا که رسول خدا صلىالله علیهوآله کاملکننده رسالت پیامبران گذشته و خاتم رسولان و دین او خاتم ادیان بود.
گویا تلاشهاى همه انبیاى گذشته مقدمهاى بود براى ظهور پیامبر خاتم و سپردن پرچم هدایت بشرى به دست آن حضرت تا دامنه قیامت. میدانیم این آیین که خاتم ادیان الهى بود، در عصر حکومت معاویه و یزید مورد تهدید قرار گرفت، بویژه در سلطنت یزید و بیم آن میرفت ثمرات تلاشهاى انبیا و بویژه پیامبر اسلام صلىالله علیهوآله به فراموشى سپرده شود. در چنین شرایطى شهادت امام حسین علیهالسلام به احیاى آیین خدا کمک کرد و درخت توحید و نبوت را طراوت و سرسبزى تازهاى بخشید.
شاید به همین دلیل در «زیارت اربعین» نه تنها امام حسین علیهالسلام وارث پیامبر اسلام صلىالله علیهوآله، بلکه وارث انبیاى بزرگى همچون حضرت آدم علیهالسلام، حضرت نوح علیهالسلام، حضرت ابراهیم علیهالسلام، حضرت موسى علیهالسلام و حضرت عیسى علیهالسلام نامیده شده است. گویا حسین علیهالسلام همچون گلابى است که از گلهاى متعدد گلستان توحید و نبوت گرفته شده؛ بوى همه انبیاى گذشته را دارد و وارث همه آنهاست.
* زائران اربعین؛ وارثان حقیقی میراث امام حسین علیهالسلام
در خاتمه باید گفت بر عاشقان امام حسین علیهالسلام و عزاداران سرور و سالار شهیدان و مشتاقان زیارت کربلاى معلى و خوانندگان زیارت اربعین و متوسلان به عنایات شهداى کربلا لازم است در کنار توسل، زیارت، عزادارى و عشق به آن پاکان سرفراز، در بیدارى جامعه خود از خواب غفلت و ناآگاهى بکوشند، زیرا اکنون نیز یزیدیان و پیروان حکومت بنىامیه در سراسر جهان بویژه برخی کشورهاى اسلامى وجود دارند و در مسیر جاهل نگه داشتن مردم تلاش میکنند، لذا همه ما وظیفه داریم مسلمانان را نسبت به خطر آن دسته از دولتمردان به ظاهر اسلامى که با دشمنان شماره یک امت اسلامی، آمریکا و اسرائیل، همپیمان شده و در جبهه آنها قرار گرفته و علیه مسلمانان مظلوم سوریه، عراق، لبنان، یمن، فلسطین و افغانستان موضعگیرى میکنند، هوشیار کنیم.
آری! ما نباید میراث امام حسین علیهالسلام در استکبارستیزی را بر باد بدهیم، ما نباید نسل ناخلفى باشیم، ما نباید مشمول نفرین باشیم، ما نباید کسانى باشیم که آیندگان به ما بگویند عجب نسل ناتوان و بىفکرى بودید که همه مواریث اسلام را از دست دادید؟
وارثان حقیقی کسانی هستند که در راستای ترک سازش با شیطان بزرگ آمریکا؛ این یزید زمان، با شهادتطلبی، بهای گرانی را برای حفظ و پاسدارى از اسلام حسینی میپردازند که این مهم، عظمت مقام آن حضرت را آشکار میکند.
ارسال به دوستان
|
|
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
|