دو هفته از عملیات توفان الاقصی و حملات رژیم اشغالگر قدس به فلسطین گذشت و افراد مختلف رسانه‌های خارجی و داخلی واکنش‌هایی نسبت به این حوداث داشتند که به مرور آنها می‌پردازیم. 

محسن برهانی: من حقوق جزا خواندم و چون مسأله فلسطین به حقوق بین‌الملل مربوط است نظری ندارم (وی پس از این ماجرا تمام توئیت‌هایی که درباره موضوعات متفرقه به حقوق جزا اعم از حوادث افغانستان، زندانی‌های سیاسی، رژیم غذایی ارده عسلی و... داشت، حذف کرد اما متاسفانه شاهد اسکرین‌شات‌هایی از آدم‌های فضول بودیم). 

پرویز پرستویی: جنگ بد است. جنگ جیز است...(شارژ گوشی ایشان تمام شده و قادر به نوشتن بقیه‌ پیام نبودند. از آن جهت که اینستاگرام قابلیت ویرایش ندارند این پیام به این‌صورت منتشر شد. مدیونید اگر فکر کنید ایشان قصد نداشته اسم جنایتکار را ببرد). 

بایدن: نکنید، نکنید، نکنید (پس از تکرار ۳ بار این کلمه پشت سر هم و اینکه ندانست قرار بود درباره چه چیزی اظهار نظر کند شاهد پایان باز برای این ماجرا هستیم). 

سازمان ملل متحد: عه عه عه...  و در ادامه گفت: چند بار به شما گفتم این پنجره‌ها را ببندید سوز می‌آید (پنجره را بست و با خود گفت دفعه بعد حتما به اسرائیل می‌گویم کارتان بد است و به این اقدام شجاعانه خویش افتخار کرد).

سامری: عصای حضرت موسی به کمرتان باد! من نیز گهگاهی اظهار پشیمانی می‌کردم که باعث گوساله‌پرستی شما شدم اما شما دریغ از یک آه. اکنون دانستم حیف این همه تلاش‌های حضرت موسی برای شما (سپس تلفن همراه خود را برمی‌دارد و بیانیه‌ای علیه اسرائیل می‌نویسد و در فضای مجازی نشر می‌دهد).

یک عدد فعال مدنی حقوق زنان: ما اقدامات ایران را محکوم می‌کنیم، اگر جمهوری اسلامی مردم را با زبان روزه به راهپیمایی روز قدس نمی‌آورد یقینا حماس توفان الاقصی را به راه نمی‌انداخت تا اسرائیل مجبور به حمله شود و این همه زن و بچه بمیرند (سپس از این شاهکار خود اسکرین‌شات می‌گیرد و در تمام صفحات مجازی خویش منتشر می‌کند).

پیام تبلیغاتی: کسانی که قصد انتشار پست برای حمایت اسرائیل را دارند برای اینکه گندش در نیاید به ما پیام بدهند. ما به شما کمک خواهیم کرد که برای محکوم کردن فلسطین تصاویر و داستانی را انتخاب کنید که مربوط به جنایات  اسرائیل علیه فلسطین نباشد.

اتحادیه عرب: فعلا هیچ خبری از این اتحادیه نیست، خبرها حاکی از آن است که یک دیازپام خورده و فعلا در خواب به سر می‌برد.

آورده‌اند در روز هجدهم اکتبر سنه ۱۹۲۲ میلادی، بنگاه خبررسانی انگلیس اظهار وجود نموده و خبرگزاری بی‌بی‌سی زایانده شد. اما بعد، خبرگزاری را آن چیز گویند که مورد وثوق مردم باشد خبرهایی را که می‌رساند. 

بی‌بی‌سی را اموری است چون خبرگیری و خبرسازی، ماهی‌گیری و ماهی‌سازی و بهتر آن است بستر آن آب‌های آلوده دریای مواج اخبار جهان باشد.

در جعل و تحریف و تعریف و تمجید و تشکیک و آتش‌آوردن معرکه خبری از رو نرفته و راه صلاح در پیش نگرفته، چونان که بی‌بی‌سی را با دبلیو‌سی تفاوتی نماند.

در این راه چونان عادی عمل نموده که تاندون مغز از شنیدن خبرهایش جیغ ممتد کشیده. مردمان را از منابع خبری غیر از خود چونان دیو و لولو و دوسر و دو گوش ترسانده و مدعی است خبر راست از آن اوست، پایش بیفتد جان عمه ملکه را هم قسم می‌خورد. 

در دنیای خبر، لات کوچه خلوت بوده و در هنگامه راستی‌آزمایی گوید: کی بود؟ کی بود؟ من نبودم! شاه و ملکه انگلیس را نصب‌العین خود گذاشته و رضایت ایشان را شرط حیات دانسته، حیاط کاخ ملکه را استودیو خبری پنداشته و با چهل زبان دنیا خبر به مردمان رسانده. بی‌بی‌سی فارسی را از برای فارسی‌زبانان و بی‌بی‌سی انگلیسی را از برای انگلیسی‌زبانان و حال هوش خواننده را به چالش کشیده تا بگوید بی‌بی‌سی عربی را از آن چه مردمانی است؟

تنی چند از مخاطبان خویش را مسخ کرده، آن‌چنان که او را گویند: هر روز را ما مهمان عقل و کیاست تو خواهیم بود و حال نداریم سواد رسانه بیاموزیم، هر آنچه تو گویی حکماً راست است. 

از این جماعت که بی‌بی‌سی را نصب‌العین خود گماشتند، براندازانی یافت شدند که اخبار شبکه‌های داخلی خویش را دروغ پنداشته و اگر بی‌بی‌سی روز را شب بنامد، وانگهی می‌کپند و اگر شب را روز گوید، باز هم می‌کپند. ایشان را خواب زیادت می‌آید.

پس بر سردر بی‌بی‌سی بنبشتند: «حاصل یک روز بی‌سوادی رسانه‌ای حکمرانی من است.» پس مردمان بباید بکوشند و در کسب سواد رسانه ممارست نمایند که طلب آن از مهمات است و فرد را دانش شناخت خبر راست از دروغ و شایعه از واقعیت واجب است و داروی دانش و تجربت، ایشان را از جهل برهاند.

ما عشق صلح و آشتی داریم اصلا

 از کشتن بیهوده بیزاریم اصلا

 

اصلا به جنگ و دشمنی، ژستم می‌آید؟!

کی گفته بدجنس و جفاکاریم اصلا؟

 

 یا قتل‌عامی هم اگر جایی شنیدید

 دنبال نابودی اشراریم اصلا!

 

 وقتی نمی‌فهمند صلح و گفتمان را 

با بمب خود در حال اصراریم اصلا

 

دنیا برای ماست، اول قدس و غزه

از کل دنیا پس طلبکاریم اصلا!

 

از بس برای آشتی کشتیم آدم

 تیتر یک هر نوع اخباریم اصلا!

 

 باید شود یادآوری این صلح با جنگ 

این است که مشغول تکراریم اصلا!

حکایت آنچنان ویژه است یاران

 که باید بشنوید آن را دوچندان

از اینجانب ترامپِ موطلایی

 سیاست بازِ فرز، استاد عمران

 ز هر علمی کمی سررشته دارم 

 فضا و دامداری، طب و ادیان

 در آلوده‌ترین فاز کوویدی

 تز وایتکس را من کردم عنوان

 به دکترها خودم گفتم بدانید

 که کلیه هست جزء قلب انسان 

 و حتی قسمتی از ماه هم هست

  بلاشک بخشی از مریخ الان!

جهان پر بود از خصم و کدورت

 من آن را کرده‌ام مثل گلستان

به این بالا‌بلند امضا قسم که 

 خودم کندم گلابی را ز بنیان

 خودم دوشیدم از آن گاو فربه  

 طلا و پول و شیر و نفت، آسان

  زمان دولتم تیر و تپانچه

  فراوان گشت و صد البته ارزان  

  و این تازه رخی از آن قمار است 

  که بازی کرده‌ام در صفحه، هر آن

«کلاهت را بکن قاضی» به جز من   

چه‌کس آورده آرامش به دوران؟

بدان من صلح را حاکم نمودم 

«به جون هرچی مَرده»! به نمکدان!

طبق گفته یک تولیدکننده لوازم آرایشی، ایران در مصرف لوازم آرایشی، رتبه دوم را در جهان دارد. در ابتدا شاید با شنیدن این خبر تأسف بخورید و با خود بگویید چرا نصف پولی را که خرج لوازم آرایشی می‌کنند، خرج فقرا نمی‌کنند. اما اشتباه نکنید، اولا فقط پول هیأت و مکه و کربلا را باید خرج فقرا کرد، بازی را خراب نکنید. دوما مصرف بالای لوازم آرایشی ابعاد کاملاً عمیق و استراتژیک دارد که اگر از آنها غفلت شود، خسارات سنگینی به کشور وارد می‌شود. به برخی از این ابعاد اشاره می‌کنیم.

 

بعد جوانی جمعیت مملکت: از آنجا که یکی از روش‌های مهم آشنایی برای ازدواج، واسطه‌های خیر هستند که در موقعیت‌های مختلفی مانند مهمانی‌ها، عروسی‌ها، مجالس جشن و عزا و... دست به شکار کیس‌های مناسب برای ازدواج می‌زنند و کیس مذکور را به یک کیس دیگر وصل می‌کنند؛ خیلی مهم است که کیس‌های محترم (اعم از پسر و دختر) به وضع ظاهری خود برسند. چرا که با وجود همه پیشرفت‌های علمی و تکنولوژیک بشریت، همچنان عقل بشر به چشمش است. لذا اگر چشم واسطه‌های خیر کیسی را نگیرد، سرانه ازدواج پایین آمده، سن ازدواج بالا می‌رود (بالاتر از اینی که هست) و ضربه‌ای مهلک به آینده کشور می‌خورد.

 

بعد علمی و پژوهشی مملکت: بر همگان مبرهن است بعد از ترم اول دانشگاه که کنجکاوی و هیجان دانشجویان ترمک نازنین فروکش می‌کند، عامل اصلی جذب برخی دانشجویان به کلاس‌ها خوش‌تیپ کردن و نشان دادن تیپ و ظاهرشان به یکدیگر است. طبیعی است در صورت حذف  لوازم آرایشی، پروسه خوش‌تیپ‌سازی کاملاً سخت و طاقت‌فرسا و چه‌بسا ناممکن خواهد بود. در نتیجه دانشجویان مذکور پس از مدتی نسبت به تحصیل و کسب علم بی‌انگیزه شده و ول می‌کنند و می‌روند. لذا برای پیشرفت علم در کشور استفاده از لوازم آرایشی ناگزیر است.

 

بعد حقوق بشری مملکت: طبق مشاهدات میدانی نگارنده و حتی کسانی غیر از نگارنده، بخش غلیظی از مصرف‌کنندگان لوازم آرایشی، پسران و مردان سرزمینم هستند. از آنجا که هرگونه برنامه‌ای برای کاهش مصرف مواد آرایشی ابتدا باید از قشر مظلوم مذکر شروع شود (از بانوان محترم که نمی‌شود توقع داشت مصرف مواد آرایشی را کاهش دهند)، در نتیجه امکان اینکه نهادهای حقوق بشری ما را به عدم رعایت تساوی حقوق زن و مرد و ظلم به مردان متهم کنند، خیلی زیاد است. لذا در این هاگیر و واگیر چه کاری است که مصرف مواد آرایشی را کاهش دهیم و استراتژی مملکت را به خطر بیندازیم؟