|
ارسال به دوستان
اخبار
واکنش رسمی خزاعی به یک شایعه
هیچ تحریمی شامل سینمای ایران نیست
رئیس سازمان سینمایی در گفتوگویی با اشاره به شرایط فعلی سینما بیان کرد: امسال هم خوشبختانه استقبال بسیار خوبی از جشنواره بینالمللی فیلم فجر شد و بیش از 100 اثر در دبیرخانه جشنواره ثبت شده است. البته ظرفیت پذیرش در جشنوارهها معمولا محدود است و انشاءالله هیاتهای انتخاب به زودی آغاز به کار خواهند کرد و فیلمها را خواهند دید.
محمد خزاعی ادامه داد: مجتبی امینی، دبیر جشنواره برنامهریزی بسیار خوبی انجام داده تا جشنواره امسال بتواند جشنواره خوبی باشد. طبیعتا جشنواره چهل و دوم با جشنواره سال گذشته که درگیر مسائل سیاسی و اغتشاشات بودیم کاملا متفاوت است. امسال میخواهیم فضایی را ایجاد کنیم که همه کسانی که به هنر و صنعت سینما علاقهمند هستند فرصت و ظرفیت حضور در جشنواره را پیدا کنند.
وی افزود: در حوزه بینالملل هم استقبال بسیار خوبی از کشورها داشتیم، نه در فقط در جشنواره فیلم فجر؛ یک اتفاق بسیار بزرگ افتاده و رویکرد کشورها برای حضور در جشنوارههای ایرانی رکورد جدیدی را ثبت کرده است. در جشنواره سینمای جوان بالغ بر 7 هزار اثر ثبت شده که تقریبا بیسابقه است و هیچ جشنوارهای در فیلم کوتاه دنیا ما نداریم که 7 هزار اثر درخواست حضور در آن را داشته باشند که این نشانه اعتبار این جشنواره است.
خزاعی ادامه داد: در جشنواره سینما حقیقت، در جشنواره فیلم کودک و نوجوان اصفهان و در خود جشنواره فیلم فجر درخواست مراجعه برای حضور در فستیوالهای ایران بهشدت افزایش پیدا کرده است و این نشان میدهد نه تنها سینمای ایران تحریم نیست بلکه مورد توجه جدی قرار گرفته و اخباری که در این حوزه مطرح میشود صحیح نیست و سینماگران دنیا توجه جدی به سینمای ایران دارند، چون سینمای ایران به افتخار همین هنرمندهایی که در آن فعالیت میکنند، جایگاه بسیار خوبی در دنیا دارد.
***
خبرهایی از ساخت نسخه سینمایی «پایتخت»؛ سیمافیلم تکذیب کرد
برخلاف ادعای برخی منابع خبری مبنی بر تولید نسخه سینمایی «پایتخت» قبل از تولید فصل هفتم این سریال، مدیران سیمافیلم چنین خبری را تکذیب کردند.
پیگیریها از عوامل مجموعه تلویزیونی «پایتخت» درباره روند مذاکرات درباره ساخت فصل هفتم «پایتخت» تاکنون بدون پاسخ مانده است. حالا اما منابع از باز شدن گره کور تولید «پایتخت» با ساخت نسخه سینمایی این اثر خبر دادهاند. بر اساس این ادعا، طبق توافقی که میان گروه تولید پایتخت با مدیران سیما انجام شده، قرار است ابتدا یک نسخه سینمایی از پایتخت برای اکران در سینماها ساخته شود. همچنین گفته شده فیلمنامه پایتخت زیر نظر محسن تنابنده در حال نگارش است و تمام بازیگران برنامههایشان را طوری تنظیم کردهاند که تعهداتشان نسبت به پروژههای دیگر تا اواخر بهمن ماه به پایان برسد و از اوایل اسفند تولید این فیلم به کارگردانی سیروس مقدم آغاز شود؛ موضوعی که البته با پیگیری خبرنگار فارس از مسؤولان مرکز سیمافیلم تایید نشد و یکی از مدیران ارشد مرکز سیمافیلم شروع فرآیند ساخت نسخه سینمایی سریال پایتخت را تایید نکرد و اظهار داشت «تاکنون تنها بحث بر سر ادامه ساخت سریال «پایتخت» بوده و مذاکرات با عوامل هنوز در جریان است».
***
عذرخواهی بازیگر اسکاری در پی فشار لابی صهیونیسم
سوزان ساراندون، بازیگر 77 ساله و اسکاری سینمای هالیوود که ماه گذشته به دلیل حضور در تجمع حامیان فلسطین در نیویورک خبرساز شده و توسط آژانسهای بازیگری آمریکایی به طور کامل بایکوت شده بود، حالا به نظر میرسد با فشار لابی صهیونیسم هالیوود مجبور به انتشار متنی در صفحه شخصی خودش در اینستاگرام و عذرخواهی از یهودیان شده است. این بازیگر کهنهکار از آغاز جنگ غزه سیاستهای اسرائیل را به شدت مورد انتقاد قرار داده و تجاوز رژیم صهیونیستی به این منطقه محاصرهشده را مصداق «پاکسازی قومی» توصیف کرده بود و حالا با انتشار متنی اظهارات پیشین خود را «اشتباهی وحشتناک» توصیف کرده است! در ویدئویی که توسط نیویورکپست از حضور ساراندون در جمع حامیان فلسطین به اشتراک گذاشته بود، او به جمعیت میگفت «یهودیانی که احساس ترس میکنند در حال چشیدن طعم مسلمان بودن در این کشور هستند که اغلب مورد خشونت قرار میگیرند». «مردم سؤال میکنند، مردم ایستادهاند، مردم آگاهی کسب میکنند، مردم از شستوشوی مغزی که از کودکی شروع شده بود، دست شستهاند». اینها جملاتی است که ساراندون خطاب به جمعیت حاضر در تظاهرات ضدصهیونیستی نیویورک میگوید و سپس از جامعه یهودی که برای مخالفت با جنگ به خیابانها آمدهاند تشکر میکند.
ارسال به دوستان
پیام استقبال یک میلیون و 300 هزار مخاطب از «بچه زرنگ» چیست؟
روزنه امید در سینمای کودک
گروه فرهنگ و هنر: سینمای کودک و نوجوان همواره به عنوان یکی از مهمترین و موثرترین گونهها و ژانرهای سینما در دنیای امروز شناخته میشود؛ از آثار پرمخاطب دهه 90 میلادی چون «تنها در خانه»، «خانم دوات فایر» و «شیرشاه» گرفته تا «چارلی و کارخانه شکلاتسازی»، «بالا»، «درون و بیرون»، «زوتوپیا» و «کوکو» در دهه نخست قرن بیستم همگی میلیونها مخاطب کودک و نوجوان و حتی بزرگسال بینالمللی را به خود جذب کرده است و این اقبال و استقبال جهانی در حالی است که ژانر کودک در سینمای ایران تاکنون بشدت مهجور و محروم مانده است. نگاهی آماری به وضعیت سینما نیز موید این مطلب است که در مهمترین و فرهنگسازترین ژانر سینمایی، وضعیت بسیار نامطلوبی حکمفرما شده است؛ اکران حدود 130 فیلم با محتوای کودک و نوجوان در سینمایی که از ابتدای انقلاب تا سال 1401 بیش از 6700 فیلم یعنی عددی کمتر از 5 درصد سینمای ایران است. به دیگر سخن آنکه نقش و سهم سینما برای بهرهبرداری از ظرفیت غنی و نسلساز سینمای کودک و نوجوان بسیار ناچیز و عملا نادیده انگاشته شده و این وضعیت در حالی در سینمای ایران حکمفرما شده است که از دهه 60 تاکنون هر سال و هر زمانی فیلمی باکیفیت و مطلوب در ژانر کودک و نوجوان تولید شده و به مرحله اکران رسیده مورد استقبال جامعه و مردم قرار گرفته است. از ۶ میلیون مخاطب فیلم «کلاه قرمزی و پسرخاله» گرفته تا 4 میلیون مخاطب فیلم «دزد عروسکها»، ۳ میلیونی شدن «شهر موشها» و «پرنده کوچک خوشبختی» همگی نشان از ظرفیت بالای این ژانر برای جذب مخاطب دارد اما متأسفانه در سالهای اخیر این گونه سینمایی مسیری جز افول و نابودی برایش انتخاب نشده است، به طوری که اغلب فیلمهای تولیدشده از کیفیت غیرقابل قبولی برخوردار بوده و با مخاطبانی 100 و 200 هزار نفری و حتی کمتر، آن هم با اکرانهای رایگان، گروهی و سایر مدلهای صورت پذیرفته است.
از طرفی فیلمهایی چون «فیلشاه»، «لوپتو» و «تورنادو 2» که در سالهای اخیر جزو آثار شاخص و با کیفیت حوزه کودک و نوجوان به شمار رفته و رنگ اکران به خود دیدهاند با استناد به سالنامه آماری سازمان سینمایی به عنوان مرجع و منبع رسمی آمار سینمای ایران همگی زیر یک میلیون مخاطب داشتند و این نشان از معضل و چالش در امر سیاستگذاری دارد و این یعنی وجود یک خلأ مهم در ظرفیتی عظیم و گسترده که در سینمای غرب به بهترین و حرفهایترین حالت ممکن بدان بها داده شده است. اما با توجه به آنچه بیان شد و در برهوت سینمای کودک، خبر استقبال بیش از یک میلیون و 300 هزار نفری از فیلم «بچه زرنگ» با توجه به اعداد و ارقام ذکر شده در سالنامه آماری بعد از یک دهه اکران فیلم کودک و پس از اکران فیلم «شهر موشهای 2» با ۲ میلیون و 300 هزار مخاطب در سال 93 شاهد ثبت چنین رکوردی هستیم و در کنار عنوان پرمخاطبترین فیلم انیمیشن در سینمای ایران باید این اثر را پرمخاطبترین فیلم سینمای کودک طی یک دهه گذشته نیز نامید. اما صرفا این ظرفیتی است که توسط یک فیلم به وجود آمده و قطعا با کنار رفتن از چرخه اکران، چراغ آن نیز خاموش خواهد شد اما اهتمام ویژه سازمان سینمایی به حوزه کودک و نوجوان طی ۲ سال اخیر نیز قابل تقدیر است؛ از دیدار دورهای همه مدیران سازمان سینمایی با مدیران کانون پرورش فکری در ابتدای سال جاری و امضای تفاهمنامه مهدی جوادی، رئیس وقت بنیاد سینمایی فارابی با کانون پرورش فکری و دیدار رئیس کانون با مدیر فعلی این بنیاد سینمایی در آستانه جشنواره فیلم کودک و نوجوان برای پیگیری و فراهم آوردن سازوکار این همکاری همگی نشان از عزم جدی دولت برای بهبود وضعیت فعلی سینمای کودک و نوجوان دارد اما آنچه باید از سوی متولیان امر یعنی سازمان سینمایی و کانون پرورش فکری ساری و جاری شود استمرار و توجه ویژه به اصلاح وضع موجود به دور از شعار و فضاسازیهای رسانهای است، به دیگر سخن اینکه گذشتن از مرحله امضای تفاهمنامهها و رسیدن به مرحله ثبت قراردادها گام نخست برای آغاز حرکت جدی در بهبود سینمای کودک است اما همانطور که در اقدامی قابل تحسین، سینمایی که در دوران کرونا تا مرز نابودی پیش رفته بود، امروز با عبور از آمار 14 میلیون مخاطب در سال گذشته و اقبال مردم به سالنهای سینما میتوان امیدوار شد در کنار اقداماتی چون سالنسازی و جذب مخاطب، وضعیت سینمای کودک نیز بهبود یابد.
بیتردید لازمه این حرکت تولید انبوه نیست بلکه طی سالهای گذشته بهرغم درصد پایین 130 فیلم کودک و نوجوان در قیاس با تولیدات سینمایی کشور کمتر از 15 فیلم بالای یک میلیون مخاطب را به سینماها کشانده است، پس قطعا علاج سینمای کودک تولید فراوان آن نیست بلکه تولید باکیفیت در قد و قواره کودک و نوجوان امروزی خواهد بود، آن هم در شرایطی که حداقل 16 میلیون دانشآموز در کشور حضور دارد که از این میزان 8 میلیون آن رده سنی کودک است پس قطعا با تولیدات مناسب و با کیفیت نه تنها موج تولیدات سینمای کودک آغاز خواهد شد بلکه با ظرفیت 16 میلیونی میتوان امیدوار به شکستن رکوردهای سینمای ایران طی 4 دهه گذشته نیز بود.
ارسال به دوستان
روایتی از نمایشی که این روزها در تالار وحدت روی صحنه است
قابی باشکوه از ایرانزمین در نمایش «کلنل»
سجاد رضاییمقدم: مرا اگر بکشند قطرات خونم کلمه «ایران» را ترسیم خواهد کرد و اگر بسوزانند خاکسترم نام وطن را تشکیل خواهد داد. محمدتقی پسیان یکی از این شخصیتهای مهم تاریخ معاصر ایران است؛ وطندوست و مردمدار. پسیان را نخستین خلبان ایران میشناسند که برای جلوگیری از هرج و مرج و عدالتخواهی جان خود را نثار کرد. این روزها نمایش «کلنل» که در تالار وحدت اجرا میشود، مروری دارد به زندگی و زمانه این جوان آزادیخواه که در یکی از حساسترین برهههای تاریخی برای اعتلای کشورش مرارتهای زیادی را تحمل میکند.
* از خون جوانان وطن لاله دمیده
نمایش با تکگویی کلنل شروع میشود. ماجرای معروف جنگ همدان میان ژاندارمری و قوای قزاق است. یکی از قسمتهای تاریخ معاصر که در این سالها خیلی کم به آن پرداخته شده است. بعد از آن سیدمحمد معتمدی وارد صحنه شده و در جایگاه کلنل قرار میگیرد. «از خون جوانان وطن» خوانده میشود و معتمدی چقدر دلنشین آن را میخواند.
«کلنل» در گردشی جغرافیایی است؛ از نبرد همدان شروع میشود و ما را همراه با خود به برلین، تهران و مشهد میبرد و آشنا میشویم با سرگذشت جوانی که در هر لحظه از زندگیاش، دغدغه میهن دارد تا جایی که از عشق خود نیز میگذرد: «کلنل: تو روزگار ناخوشی کشورم، دلخوشی دروغیه که باورش نمیکنم!» و در جایی دیگر در مشهد به آموزگار میگوید: «من دلبستگی بزرگتری دارم که اسمش وطنه...!»
نویسنده درامی را شکل میدهد که ما علاوه بر زمانه محمدتقی بتوانیم با احوالات درونی کلنل نیز آشنا شویم. مانند جایی که مادرش «عزت خانم» را در خواب میبیند و صادقانه از احوالاتش حرف میزند که یکی از قابهای جذاب نمایش کلنل است و بازی کاظم سیاحی در آن دیدنی است. حتی شاید در نظر من بازی کاظم سیاحی با پیشزمینههایی که از او داشتم کمی از انتظار بالاتر و بهتر است.
یکی از گریزهای مهم و اساسی نمایشنامه «کلنل»، زمانی است که «معتصمالسطنه» با بازی علی عطایی، پیشنهاد استقلال خراسان را به پسیان میدهد. نقایی (نویسنده) بسیار هوشمندانه قهرمان قصه را از این انگ تاریخی مبرا میکند. مطالعه دقیق منابع تاریخی نشان میدهد پسیان هیچگاه در مسیر استقلال خراسان بزرگ قرار نگرفته و این مهم در اکتی کوتاه در این نمایش خود را نشان میدهد.
درهم آمیخته شدن قصهای عاشقانه در روایت اصلی این نمایش آن را برای مخاطب دلنشینتر کرده است؛ ماجرای عاشقانهای که نقطه ضعفش قابل پیشبینی بودن آن است. شاید صحنههای عاشقانه ایجاد شده تا محمد معتمدی بهانه بیشتری برای روی صحنه آمدن داشته باشد.
آخرین نمایشی که از امیر بشیری (کارگردان) دیده بودم، سال 97 در تئاتر شهر بود؛ نمایش «باغ خونی»؛ اثری با موضوع تاریخی که آن هم به یکی از وقایع تاریخ معاصر کشور اشاره داشت و این میتواند نشان از علاقه این کارگردان به موضوعات تاریخی باشد. در روزگاری که اکثر کارگردانان به دلایل مختلف سراغ آثار آپارتمانی میروند، انتخاب چنین متنی جسارت میخواهد!
با توجه به شروع نمایش، تکلیف مخاطب با قسمت موسیقی که در تبلیغات اثر از آن خیلی استفاده شده است، مشخص میشود. قرار است سید محمد معتمدی، خواننده نامآشنای کشورمان در نمایش تصنیفهایی را بخواند.
به نظرم «کلنل» حتی بدون اجرای موسیقی هم نمایش کاملی است اما حضور خوانندهای چون معتمدی آن را پرطرفدارتر کرده است.
تیم تولید سعی و اصرار زیادی دارد به خلاصهترین و سادهترین شکل ممکن قصه نمایش را که درهم تنیده با اکتهای زیادی است، به ما نشان دهد. شما را ارجاع میدهم به خداحافظی با «ایرنه» در برلین و خداحافظی با «آموزگار» در مشهد؛ ۲ شخصیتی که رابطهای عاشقانه میان آنها و کلنل شکل گرفته و لحظات درخشانی از بازی نازنین بیاتی و کاظم سیاحی را نشان میدهد.
به نظر این یک شیوه و طراحی مناسب برای این مدیوم و بازنمایی یک اثر تاریخی است که مخاطب براحتی بتواند در مسیر قصه قرار بگیرد. در همین رابطه شما را به صحنه محبس قوامالسلطنه ارجاع میدهم؛ یکی از قسمتهای جذاب نمایش «کلنل» با بازی سیامک صفری و کاظم سیاحی. کارگردان با تیزهوشی این اکت بسیار مهم را تنها با یک صندلی و نوری بر دیوار انتهایی صحنه که پرههای یک هواکش است، نشان میدهد... و همه اینها شده است یکی از قسمتهای مهم و پیشبرنده داستان «کلنل»!
این سادگی باعث نشده از برخی قابهایش براحتی بگذرد. حضور اسبهایی با شکلهای عجیب، دیدن خواب عزت خانم، حضور پریداکس در ژاندارمری، پایانبندی و... از جمله قسمتهایی است که هیجان درونی برای مخاطب به وجود میآورد. کارگردان برای دیگر اکتهایش از ویدئوهای که در انتهای صحنه بر دکور نقش بسته، موسیقی زنده و... نیز استفاده کرده است. زمانبندی اجرای تصنیفها نیز با توجه به زمان نمایش در جای درستی از اثر قرار گرفته است.
* پایانبندی، لحظاتی کوتاه و باشکوه!
پسیان نخستین خلبان ایرانی است که بسیار وطندوست و مردمدار است، موسیقی میداند، ترجمه، ریاضی و... و در راه آرمانش که وطنی آباد و آرامش مردم است، به شهادت میرسد. در مسیر کارگردانی «کلنل» طراحی صحنه بخوبی نمود مییابد؛ زمانبندی استفاده از درهای دکور در اکت حضور ملاکها، مرد آشفتهحالی که با فرشی کوچک روی صحنه میآید و ورود عارف قزوینی از در دیگری از صحنه. اینها نشان از این دارد بشیری و رضا مهدیزاده (طراح صحنه) هماهنگی زیادی با یکدیگر داشتهاند.
«کلنل» 12 بازیگر دارد که ایفاکننده نقشهای متعدد هستند. قبل از دیدن نمایش، تصور کاظم سیاحی در قامت کلنل محمدتقیخان پسیان برایم بسیار دشوار بود اما سیاحی بخوبی از پس این نقش برآمده، نه دچار کلیشههای مرسوم در ایفای چنین نقشهایی میشود و نه سادهانگارانه از آن عبور میکند. مخاطب در لحظات مختلف خیلی خوب کلنل را درک میکند و این گویای اشراف کاظم سیاحی بر نقش است. او یکی از نقشهای به یادماندنی خود را این شبها در تالار وحدت اجرا میکند. لحظات بازیگری سیاحی در مقابل نازنین بیاتی جزو قسمتهای جذاب این نمایش است و بار عاطفی اجرا را به دوش میکشد و از طرفی نقش تهیهکننده در جمعآوری تیم تولید حرفهای آن هم در شرایط فعلی که بسیاری از بازیگران سرشناس و مطرح تئاتر و سینما قراردادهای طولانیمدت میبندند، قطعا انکارناپذیر است.
ارسال به دوستان
|
|
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
|