معرفی بهترین کتاب روانشناسی سال

[برگرفته از تجربیات عینی و رفتارشناسی مردم در شب یلدا]

 

این کتاب که به تازگی در جشنواره آخرین یلدای مادربزرگ رونمایی شده است به تحلیل شخصیتی و روانشناسانه افراد در شب یلدا می‌پردازد. مختصرا به بخش‌هایی از این کتاب ارزشمند اشاره خواهیم نمود.

فردی که فقط پسته می‌خورد و بسته یا باز بودن پسته او را در مسیر رسیدن به هدف خود اندکی سست نمی‌کند: 

این فرد از روحیه و قدرت بدنی بالایی برخوردار است. او می‌تواند تحت هر شرایطی همه رقیبان را کنار بزند و پیروز میدان باشد. او با کسی شوخی ندارد. او ثابت می‌کند که گاهی سنگ بزرگ نشانه زدن است و محدودیت‌ها و چارچوب‌های از پیش تعریف شده را قبول ندارد. فقط کافی است به حرکات او هنگام مواجهه با پسته در بسته دقت کنید. آن گاه می‌بینید که سنگ بزرگ خود را چگونه از جیب درمی‌آورد و به جان پسته می‌افتد. در تاریخ آمده است که اولین امپراتور مغولستان نیز با میزبان خود این‌چنین ‌کرد.

 

فردی که پسته‌ شور‌ها را فقط در دهان می‌خیساند و دوباره به ظرف آجیل بر‌می‌گرداند: 

این فرد می‌تواند یکی از بزرگان و دلسوزان فامیل مانند مادربزرگ باشد. او بسیار فداکار است و نمی‌خواهد عزیزانش به فشار خون مبتلا شوند. او برای خانواده خود سفیر سلامتی است. این تیپ شخصیتی قدرت غلبه بر خواسته‌های نفس خود را ندارد؛ در نتیجه نمی‌تواند کاملا به کاسه آجیل دست رد بزند. اگر در کنار این عزیزان نشسته‌اید در برداشتن پسته تعلل کنید تا بلکه خشک شوند و چندشتان نشود.

 

فردی که فقط کشمش و تخمه کدو می‌خورد:

او فردی بسیار درون‌گرا می‌باشد و در امور روزمره زندگی هرگز اهل ریسک نیست. عدم انتخاب نخودچی به همراه کشمش نشان می‌دهد خطرپذیری در زندگی این فرد تا حدی مقدور است که به وجهه اجتماعی او در فامیل آسیب نزند. به سلامت خود می‌اندیشد و با انتخاب کشمش و تخم کدو می‌خواهد به بقیه بگوید حفظ سلامتی در اولویت زندگی او است. این افراد درون‌گرا ممکن است گاهی بقیه را بپیچانند. می‌توانید موقع ترک میهمانی به جیب‌های آنان دقت کنید.

 

فردی که نه تنها پسته نمی‌خورد بلکه به تخمه کدو هم با اکراه نگاه می‌اندازد: 

او در میهمانی‌ها شبیه یک فرد شکست خورده است. اعتماد به نفس پایینی دارد و خود را چاق می‌پندارد. همیشه در حال رژیم گرفتن است اما بقیه هر گاه او را می‌بینند نامردی نکرده و به روی او می‌آورند که اصلا تغییری نکردی عزیزم! او در شب یلدا نیز از خانه برای خود یک کاسه پوره کرفس، یک لیوان شیر محتوی جو دو سر و یک فنجان چای سبز آورده است که نشان از جدیت او در رعایت برنامه غذایی اخیرش دارد.

 

فردی که به ظرف انار زل زده است ولی موز بر‌می‌دارد: 

به نظر می‌رسد با فرد تنبلی روبه‌رو هستید. انتخاب او میان یک کاسه انار دان شده همراه گلپر و نمک و موز قطعا برعکس خواهد بود زیرا حتی دیگر نیاز نیست وقت با ارزش خود را صرف گرفتن پوست موز کند. او به رغم تنبل بودن، فردی بسیار باهوش است و آینده روشنی در زمینه‌های ورزشی مثل فوتبال دارد. چرا که رونالدینیو نیز به چپ دروازه نگاه می‌کرد و به راست شوت می‌زد. مغز این افراد نسبت به سایرین خطوط و پیچیدگی‌های بیشتری دارد اما به صورت کلی از وزن و حجم کمتری برخوردار است.

امروز اعتمادالسلطنه به عرض‌مان رساند که ولیعهدتان سودای پادشاهی رعیت دارد، گفتیم این پشمک‌السلطنه عرضه پادشاهی بر آفتابه‌های خلای رعیت هم ندارد. ان‌شاءالله نادرشاه بزند بر کمرتان با آن وضع مملکت‌داری‌تان کلیه امور ایران را به دست شما سپردیم تا در کنار کورش کبیر اندکی آسوده بخوابیم، جناب کورش که با دیدن چنین ولیعهدی، پارکینسون حاد گرفته ما هم با دیدن این همه لفت و لیستان، دائم با خود می‌گوییم چطور به ذهن خودمان نرسید بعد هم مرتباً کسالت‌مان بیشتر می‌شود. سپردیم امین خلوت یک دو جین همسر به حرمخانه اضافه کند شاید وضع کسالت‌مان بهتر شود.

به خاک پای جواهرآسای خودمان قسم سلطان محمد خوارزمشاه این وضع را که می‌بیند مدام به ملامت‌کنندگانش شیشکی می‌آید و می‌گوید با آن مملکت‌داری‌مان که کل ممالک محروسه را تقدیم مغول کردیم بازهم ولیعهدمان ۱۰ سال با دودمان مغول جنگید، ته تاکتیک جنگی این خاندان پشتک زدن روی خرک آن هم با کمک زنان حرمسراست. 

ماه پیش که شجره السلطنه از ماجرای شما و مهتری طویله سفیر هلند برای‌مان گفت، تا دو هفته سینه‌درد و زکام و بواسیر و کووید سویه گاما را با هم گرفتیم. پادشاهی ممالک محروسه از خون قاجار رسیده به دودمان آخور سالار.

دیروز که اوقات‌مان تنگ بود ملیجک عکس‌هایی بهمان نشان داد که بغ کردیم و تا شب با هیچ کس سخنی نگفتیم. دیدیم وضع حرمسرایی شاهنشاهی که زبانزد خاص و عام بود به چه فلاکتی افتاده.باباخان مرحوم‌مان آنچنان حرمسرا را گسترش داد که دودمان ناپلئون کبیر که معاصرش بود کشورگشایی نکرد، ما که هرچه تلاش کردیم به پایش نرسیدیم خدایش بیامرزد، آنوقت این مردک احمق می‌گوید ما ملت کبیریم ایران را پس می‌گیریم، آخر پشمک‌الدوله تو حرمسرای خود را از مربیان یوگا پس بگیر، ممالک محروسه پیش‌کشت. البته به فیتنس السلطنه گفتیم این یوگا هم ورزش خوبی است بهتر از سرسره بازی است، یادمان بدهد.

بعد از شنیدن همه این مصائب برای خودمان تصدقی کردیم و به حکیم تولوزون گفتیم دو دوز آرامبخش بزند تا بلکه بخوابیم و این سموم از خاطرمان برود. به میر غضب هم امر کردیم هرکس گفت اللهم صل علی محمدرضا پهلوی و آل پهلوی در جا به پنج قسمت مساوی تقسیم کند تا کسالت‌مان بدتر از این نشود.

عزیزانم! کشته شدن سه سرباز اسیر‌مان، قلبم را شکست. هر چند این طور عاطفی حرف زدن مثل پیدا کردن تونل‌های حماس برایم سخت است اما کاش روانشناس خدانیامرزم زنده بود و این روزها را می‌دید! گفته بودم به زودی دو سه کلمه عاطفی خرجش می‌کنم ولی نتوانست صبر کند و خودش را کشت. الغرض! هموطنان خارجی‌ام! می‌دانم داغ‌تان تازه است و هنوز پاچه می‌گیرید. این را از تظاهرات میلیونی‌ دیشب و پریشب‌تان دید (حالا اگه می‌گفتیم برای حمایت از دولت بیاید بیرون، بهانه‌های بنی‌اسرائیلی‌تان سر به فلک می‌کشید).

قصه این بود که پسرهای فکلی‌تان لباس نظامی‌شان را درآورده بودند و عوض اینکه بروند سمت حماس، آمده بودند طرف بچه‌های خودی. متاسفانه با پرچم سفیدی که دست‌شان بود، بچه‌ها احتمال ‌دادند نقشه حماس باشد و سوراخ سوراخ‌شان کردند. گذشته از ضربه روحی که به خودمان وارد شد و نتوانستیم روحیه بدهیم که سه تا از حماس کشته‌ایم، این کار برکاتی هم داشت؛ اولا؛ رنج اسارت نکشیدند. خوب بود غصه بخورید پسرم لاغر شده، غذای خوب نخورده؟ ثانیا؛ خوب بود بعد از آزادی، هی مختان را با خاطرات اسارت کار می‌گرفتند؟ خوب بود با اینها کل اسرای فلسطینی را مبادله می‌کردیم؟ خدایی این همه می‌ارزیدند؟ پول شیر خشک‌شان هم این همه می‌شد؟ ما همه اینها را با چند گلوله حل کردیم و اصلا هم درد نداشت.

حالا! از فردا برای تشکر جلوی خانه ما تحصن نکنید. ما امور مهم‌تری داریم که باید به آنها برسیم. در کل، سخت نگیرید و به بقیه هم سفارش کنید بچه‌های‌شان را بفرستند جنگ. مطمئن باشید به دست غریبه کشته نمی‌شوند. 

دوستدار شما بنیامین

شب یلدا پدر از تک تک ما

 چنین پرسید: هستید اهل احیا؟

 مگر این یک دقیقه بیشتر چیست

 چه فرقی بین امروز است و فردا؟

چرا باید ببری هندوانه 

به خاک و خون کشی محصول گرما؟

 تمام آنچه را خوردی به یک سال

 چرا باید بلنبانی تو یکجا؟

 چرا باید بترکد معده‌ امشب

 ز چرب و شور و از ترشی و حلوا؟

  تو آن‌شب خانه عمه نخوردی

 انار و سیب و موز و خرمالو را؟

 به جای پرخوری، در فصل سرما

 به فال نیک باید کرد غوغا

 ببین! حافظ هم اول گفته «ناوِل»

 پس از آن گفته «مشکل‌ها»ست برپا

 بیاور آش شلغم را پس از فال

 که باشد مرهمی بر آنفلوآنزا 

نخودچی هم که مانده از شب عید

نبرده هیچکس آن را به یغما

 پس از این آش و این آجیل اعلا 

سر شب نوبت بوس است و لالا 

که هات الصبح، هُبّوا، زود پاشید

 به قول فال حافظ «ای سکارا»

شب یلداست اما او نهاده کاج در ایوان

به جای جمع فامیلی نشسته با دوتا حیوان

 

پس از نشخوارِ آن زن، زندگی، آزادیِ غربی

گرفته فال از اشعار بابا طاهر عریان

 

نشد راضی لذا می‌رفت در آغوش شاعرها

از این دفتر به آن دفتر از این دیوان به آن دیوان

 

مرادش را ندید و رفت با حافظ پی مستی

نمی‌دانست حافظ شعر گفته از روی قرآن

 

نه سیبی نه اناری نه گلی نه شمع نه آبی

نه کرسی و نه اسپندی نه چای داغ و نه قلیان

 

به لب سیگار و سر در گوشی و اخبار بی‌بی‌سی

که خونین است یلدای تمام مردم ایران

 

کمی خاراند سر را و خبر را پست کرد و زد

برای بار هفتادم: سقوط فوری تهران

مسعود شصتچی گوید: اگر کسی در خواب بیند او را یک اولاد است، یقین که هزینه‌هایش زیاد شود. پس از خواب، یک قسط از شهریه آینده خانه سالمندان را پس‌انداز کند. اگر دید او را اولاد بسیار است، بالعکس. پس از خواب، به طرفین بالینش، تف کند که شگون دارد. اگر دید در حال افزایش جمعیت است، خیر و برکت حیاتش بیش شود. پس از خواب استحمام کند و یک فنجان لیموناد بنوشد که آمد دارد.

اگر دید جمعیت قوم و قبیله‌اش اندک شد، به فال نیک گیرد که صف نانوایی و میوه‌فروشی قلیل شود و زود به کارش برسد لیکن، نیروی کار نیز کم شود. هزینه مشاغل بیش شود زیرا اندک جوانی باشد برای انجام کار. برای یک نان باید پول یک مَرکب پرداخت کند و برای ابتیاع یک مرکب، می‌بایست به قدر خانه‌ای سکه دهد.

سهراب سپهری گوید: کاهش جمعیت در خواب دیدن بر سه وجه است؛ اول کاهش بستگان. دُیُّم تنهایی و افسردگی. سِیُّم بزهکاری اجتماعی.

اگر ابتدای شب، خواب دید، کاهش عدد بستگان است. حتماً نسبت به تخم‌جن بازی بچه فامیل کفران نعمت کرده که چنین خوابی دیده، استغفار نموده و از بستگانش دلجویی کند. اگر انتهای شب دید، تنهایی و افسردگی است. فرزندانش به بهانه تحصیل علم، به یِنگِ‌دنیا رفته و برنخواهند گشت.

پشت دریاها شهری است. برود برای نیروی متخصص، دَم بِلادِ همسایه را ببیند و برای هر جوانِ کاری خدادتومن ارز از کشور خارج کند، بلکه چاره شد. (آدرس: پشت دریاها، کوچه سوم، پنجره‌های باز شده رو به تجلی، تجلی هفتم، پلاک4، در قهوه‌ای) اگر پس از نماز صبح دید، بزهکاری است. آن روز دیر به کار می‌رسد. با صاحب‌کار مشاجره کرده و کار بالا می‌گیرد.

عجالتاً استغفار کند و دیگر بعد از نماز صبح نخوابد. دو فحش آبدار حواله مسؤول کنداکتور صداوسیما کند که برنامه‌های خوب را می‌گذارد برای انتهای شب.

عباس آخوندی گوید: جمعیت را رو به کاهش دیدن در خواب، دلیل است بر وخامت اوضاع شغل و ازدواج و مسکن. اگر بیننده خواب، مسؤول دولتی نبود، برود سعی کند تا موانع آن سه را بردارد. ارزش پولی را زیاد کند، ثبات اقتصادی درست کند و منزل و مأوای ارزان برای مردم فراهم آورَد که اگر شد، مردم خود راه افزایش جمعیت را بلدند. اگر بیننده خواب، مسؤول بود، محل ندهد که خوابش تعبیر ندارد. پس از خواب برود طرح‌های صد من یک غاز دهد، شیطان را لعنت کند و دوباره بخوابد.