نامزد انتخابات مدیریت ساختمان شدم اما نمی‌دانستم چطور تبلیغ کنم. خرج کردن را همه بلد هستند. من هم می‌توانم با شام دادن و وعده هر رأی یک میلیون تومان، رأی جمع کنم اما مرد آن است که با محبوبیت خودش رأی جمع کند نه پول. اصلا هم بحث پولش نیست. چون اصلا پولی ندارم که بخواهد بحثش باشد.

شعار من در انتخابات صداقت و عدالت و نظافت و این حرف‌هاست. اینها هم که خدا را شکر، مفت است. البته خودم می‌دانم که زیاد شعاری نباید حرف زد. حواسم هست. برای همین به حاج‌سیف‌الله که می‌خواست نامزد شود، بدون صداقت گفتم ثبت نام هفته بعد است. آن بنده خدا هم باور کرد.

ولی زیاد فایده ندارد. اینها برای منی که فقط دم انتخابات با همسایه‌ها حرف می‌زنم رأی بشو نیست. آخر کار هم باید دست به جیب بشوم و چند کارگر برای منزل بیاورم. تا روز انتخابات با شعار عدالت برای‌شان از حق رأی بگم. بعدا شاید به نظافت هم فکر کردم تا از آن‌ هم رأی در بیاورم.  

در اخبار یک چیزی شنیده‌ام به نام مهندسی انتخابات. البته زیاد نشنیدم چون «دلدادگان» شبکه آی فیلم شروع شد و همسرجان دوست ندارند دیالوگی از این فیلم جا بماند. خواهرزاده‌ام سال گذشته رشته مهندسی عمران قبول شد. هنوز درسش تمام نشده اما اگر قبول کند انتخابات ساختمان ما را مهندسی کند خوب خواهد بود.

پیشنهاد تغییرات در حوزه انتخابیه را به مسؤولین داده بودم و جواب نداده بود اما اگر می‌شد اهالی ساختمان شقایق هم با ما رأی بدهند خیلی خوب می‌شد. عموی من و ده پسرش در آن ساختمان زندگی می‌کنند و با احتساب مهمانی‌هایی که سر ما خراب می‌شوند اهالی ساختمان ما محسوب می‌شوند. ولی حیف این پیشنهاد رد شد. اصلا همین تصمیمات غلط است که مشارکت را پایین می‌آورد.

نامزد انتخابات شدن هم کار سختی است. این دموکراسی لعنتی اصلا به درد ما ایرانی‌ها نمی‌خورد. خود من آنقدر درگیر انتخابات شده‌ام که به بعدش فکر نکرده‌ام. البته مسؤولیت مدیریت ساختمان که کار آن‌چنانی‌ای ندارد. بیشتر منظورم این است که اگر انتخابات درست برگزار نشد. یعنی اسم من از صندوق‌ در نیامد چه باید بکنم.

شاید چند برگه اضافی در جیبم پنهان کردم و موقع رأی‌گیری در صندوق انداختم.

 بدی‌اش این است که ممکن است تعداد آرا از افراد ساختمان بیشتر بشود. اما چاره چیست؟ به خاطر مصالح ساختمان ایران باید این کار را بکنم. شاید هم به پسرم بگویم روز انتخابات همان دور و بر باشد و برای آنها که سواد ندارند بنویسد.

پیشنهاد رشوه به کسانی که انتخابات را برگزار می‌کنند هم فکر بدی نیست. باید به آن هم فکر کنم. بالاخره هر کسی یک قیمتی دارد. منتها شاید با کوپن تخفیف مرده‌شوری برادران افخمی و دوست‌شون مجید راضی نشوند. در هر صورت من بیشتر از این نمی‌توانم خرج کنم. دو کوپن بدهم با احتساب پول قبض آب در زمان مرگ اینها سود کار پایین می‌آید. 

فکر می‌کردم نامزد شدن برای انتخابات آسان‌تر از این حرف‌ها باشد. اگر برای بیزینس مرده‌شوری خودم اینقدر فکر می‌کردم، امروز داشتم با شاهزاده چارلز و جو بایدن بر سر قیمت کفن و دفن‌شان مذاکره می‌کردم ولی متاسفانه شوق خدمت به ساختمان اجازه نمی‌دهد.

باز خدا را شکر کسی در مدیریت ساختمان تقاضای شفافیت ندارد. وقتی رأی دادی، انگار زن گرفتی و دیگر عوض کردنش هزینه دارد. همین دوره پر از استرس انتخابات تمام می‌شود و بعد از آن می‌شود نفسی چاق کرد. البته اگر انتخابات چهار سال بعد بگذارد!

البته هستند تک و توکی که در طول دوره مدیریت هم تقاضای غیراخلاقی می‌کنند و گزارش کار می‌خواهند ولی عموما بعد از توضیحات بنده قانع می‌شوند. چون به واسطه شغل مرده‌شوری‌ای که دارم اطلاعات زیادی درباره شیوه‌های قتل‌ دارم و توضیحش اغلب باعث آرام شدن معترضان می‌شود!

گاهی هم معترضین به پول علاقه دارند. اینها هم راحت مجاب می‌شوند. چون مدیر ساختمان هزینه تعمیرات هر طبقه را از ساکنین همان طبقه می‌گیرد و خراب‌شدن پله و سوختن لامپ طبقات معترض یک امر عادی است.

به هرحال امیدوارم اهالی ساختمان در این انتخابات به نامزد اصلح رأی بدهند و من را مجبور نکنند که فرد اصلح را با اسلحه به ایشان نشان بدهم.

آن پورشه‌سوار دوران آن شیر بیشه بهارستان

آن به معنای واقعی، وعده‌دان (بر وزن نمکدان) شیخنا وکیل مردم در مجلس مدالله جلوسه علی الکرسی

 

 نقل است که نیمه شبی از خواب پرید معبران را خواست تا تعبیر خوابش را بفرمایند وی گفت در خواب دیدم یک بیسکویت ساقه طلایی با دو پیاله چای و قهوه در طبق نهاده‌اند و مرا وادار به خوردن آن کردند از خواب پریدم و حال عجیبی بر من مستولی گشت، حال از آنخماهو کمترید اگر تعبیر به پریشانی خوابم دهید. معبران چندین نوبه رمل انداخته و با دادار دودور نزد وکیل که هنوز وکیل نشده رفتند و گفتند: همه معبران متفق‌القول هستیم که در طالع‌تان نمایندگی مجلس می‌بینیم. آن‌هنوز وکیل نشده، هنگ کرد و گفت بیسکویت ساقه طلایی و قهوه چه ربطی به نمایندگی مجلس دارد؟ معبران گفتند اول شما ربط کلیدسازی با رئیس جمهوری را بفرمایید که وی از حاضرجوابی آنان خاموش شد اما در بصل‌النخاعش عروسی برپا گردید. فی‌الفور طبقه ۲۲ برجی که ویوی آن دریاچه چیتگر بود را ستاد انتخاباتی‌اش نمود و با قول استخدام در وزارت نفت به دل دخترش صابون زد و به هم ولایتی‌هایش وعده افزایش یارانه را داد. هواداران به افتخار حضور ابن الوعده و تقبل این مسؤولیت خطیر و سنگین یک صدا آواز در دادند:

 تو از کدوم قصه‌ای که خواستنت عادته

 نبودنت فاجعه، بودنت امنیته!

مجید قصه‌های مجید (با لهجه اصفهانی)

آقا اجازه! درسته کِ همیشه گوشی‌مون پر بودِس از اینکه دهنمون بو شیر میده و دور از جون آقا دیگه کم‌کم داشتیم فکر می‌کردیم گوساله مشدی صفریم. آقا! لطفا بگین بچه‎‌ها نیش‌شون رو ببندن. اما الان دیگه تازه داخیلی آدم حساب شدیما و وقتیشه خودی نشون بدیم. آقا اجازه! ما فقط جهت سرویس کردنِ دهنی او نتانیاهو و بایدین خل و چلا و جدی آبادیش می‌خیم رای بدیم. اصلا چه معنی دارِد ما رای ندیما و این جکی و جونورا هوا ورشون دارِد؟ به قول بی‌بی (انگشت اشاره را بالا می‌برد) دشمن از این انگشتی ایشاره ما بیشتر می‌ترسِد تا از بمب و موشک!

راستی آقا! ما یه شعرم گفتیم با اجازه‌دون: «باز وقت رای دادن شد  باز هاف هاف غرب شروع شد. ای که دم به دم، زرت و زرت (ببخشید آقا! به قول معروف ادب از که آموختی از بی ادبان) ای که دم به دم زرت و زرت تحریم، تحریم می‌کنی   یه چند روز صبر کن دهنت سرویس خواهد شد».

پیرمرد خمیده عصا به دستِ در حال حرکت 

پیرمرد: کوجا داری می‌ری آقای خبرنگار؟

خبرنگار: ببخشید پدر‌جان! من دنبال رای اولی‌هام. با شما کاری ندارم.

(پیرمرد مچ خبرنگار را با قلاب عصا می‌گیرد): از قدیم گفتن دود از کنده بلند می‌شِد... (با قدم‌های آهسته راه می‌افتد و دست خبرنگار را با خودش می‌کشد): من از وقدی جوون بودما تو کلاس آقای حیدری شعر می‌گفتم برا انتخابات. الان هم از چند روزی قبل راه افتادم تا بموقه برسم پای صندوقی رای. به قول بی‌بی «آنچه جوان در آینه بیند  پیر در خشتی خام آن بیند...» بریم باباجون که کلی حرف دارم واست....

خبرنگار: ببخشید شما مجید قصه‌های مجید نیستین؟...

پیرمرد: بیا حرف نزِن.

+ سلام خدمت شما مخاطبان عزیز؛ امروز در خدمت دکتر فرنود پاچه‌لیس‌زاده هستیم که از چاکران و جان‌نثاران نزدیک شاهزاده ربع  پهلوی هستن و از همان زمان نوجوانی شاهزاده در ایران تا به الان مشغول نوکری و پابوسی ایشون بودن. آقای دکتر اگه سلامی هست بفرمایید.

- نخیر سلامی نیست؛ از کی تا حالا ارباب به رعیت سلام می‌کنه؟ اینها اداهایی هست که رژیم باب کرده.

+ خب قبل از شروع صحبت بفرمایید که شما از اول فامیل‌تون پاچه‌لیس‌زاده بوده؟

- نخیر؛ این فامیلی هست که شاهزاده شخصاً مرحمت فرمودن و برای این حقیر انتخاب کردن. البته اولش پاچه‌لیس خالی بود، ولی وقتی مزدوران رژیم در فضای مجازی فامیل من رو مسخره کردن، شاهزاده از روی الطاف ملوکانه، پسوند «زاده» رو هم به فامیل بنده چسبوندن که کمتر ضایع باشه.

+ خیلی هم عالی؛ حالا نظر شما در مورد انتخابات مجلس در ایران چیه؟

- اولاً که انتخابات هم از اون ادا و اصول‌هایی هست که جمهوری اسلامی از خودش درمیاره؛ چه معنی داره رعیت اربابان خودشون رو انتخاب کنن. از زمین به آسمون می‌باره؟ مملکتی که شاه و آقا بالاسر نداشته باشه همینه دیگه. دوماً من با قاطعیت می‌گم که انتخابات در جمهوری اسلامی فرمایشی هست و در تمام این سال‌ها هیچکس از رعیت شاه‌دوست ایران در این اقدام خرابکارانه شرکت نکرده.

+ احسنت آقای دکتر، اصلاً من طرف شمام؛ ولی دیگه هیچکسِ هیچکس هم نبوده! بالاخره هر سال یه تعدادی آدم تو صف‌های رأی حضور دارن؟

- من کم‌کم دارم به وفاداری شما به سلطنت شک می‌کنم. وقتی من می‌گم هیچکس در انتخابات جمهوری اسلامی شرکت نکرده، یعنی نظر شاهزاده هم همینه؛ تو چطور جرأت می‌کنی روی نظر اعلی‌حضرت حرف بزنی؟ بعدش هم اینهایی که تو می‌گی توی صف رأی حضور پیدا کردن، در واقع کسانی بودن که جمهوری اسلامی از کشورهای دیگه آورده تا توی صف بایستن تا فیلم‌شون گرفته و منتشر بشه.

+ آخه این همه آدم رو چطوری از کشورهای دیگه میارن؟

- آقا تو رسماً داری به شعور اعلی‌حضرت توهین می‌کنی. وقتی شاهزاده صلاح دونستن که اینجوری گفته بشه، حتماً پشتش حکمت و دلیلی هست. نکنه دلت می‌خواد ببریم از نزدیک با نظرات ملوکانه شاهزاده آشنات کنیم؟

+ آقا اصلاً به من چه! حرف پایانی اگه دارین به مخاطبانمون بگید.

- رعیت عزیز ایرانی! اگه به آینده سلطنت و شخص شاهزاده اهمیت می‌دی، جون عزیزت فردا در انتخابات رأی نده؛ تو رو به هرکی می‌پرستی رأی نده؛ پاچه‌لیس‌زاده رو کفن کنن رأی نده.

+ آقای دکتر شما که گفتی هیچکس شرکت نمی‌کنه، دیگه این همه التماس واسه چیه؟

- آقا بیاین این مزدور رو ببرین زیرزمین. منم الآن برم انبر و سرنگ هوامو بیارم به شما ملحق می‌شم.

اینجا کاغذهای زیادی هست. کاغذ کناری‌ام برای یک استاد دانشگاه است. آن‌طرفی برای یک مکانیک است؛ می‌گویند طرف حلال‌خور است و جلوبندی را خوب درست می‌کند. کاغذ پایینی برای رأی اولی است. چند تا کاغذ هم از بالا روی ما فرود می‌آید.

از ورزشگاه آزادی هم همهمه بیشتر است. هرکس به اسامی داخلش اشاره می‌کند و رستم دستانی می‌سازد که بیا و ببین. به کاغذ کناری‌ام نگاه می‌کنم. عینکی به چشمش زده و ریش پروفسوری گذاشته، همان برگه رأی استاد دانشگاه است. از اوضاع داخلش می‌پرسم. برایم کلی از وضعیت می‌گوید. می‌پرسم چگونه اسامی نوشته‌شده است، از بالای عینک نگاهم می‌کند و می‌گوید: خب معلوم است، لیستی! به آن‌طرفی که برای مکانیک است نگاه می‌کنم. می‌گویم: تو هم آره! می‌گوید: نه!

برگه رأی اولی به اطرافش نگاه می‌کند و سوت‌زنان راهش را باز می‌کند. می‌خواهد به برگه رأی اولی دیگر برسد که... وایسا ببینم! می‌پرسد شما به چه کسانی رأی دادید بانو! اگر صلاح می‌دانید، معرفی کنید تا اسم‌شان را اضافه کنم و فردِ کاری برود داخل مجلس. یکی نیست بگوید تا خرتناقت را صاحبت اسم نوشته است. چندین برگه از آن بالا سرازیر می‌شود پایین؛ بوی چلوکباب و چلوجوجه، صندوق را پر می‌کند. دور هم جمع شده‌اند و از کیفیت غذا و دوغ محلی‌اش تعریف می‌کنند. برگه دانشجویی دستم را می‌کشد و می‌گوید: تا حالا درباره تورم و اثر تورمی شنیدی؟ ببین من دانشجوی ارشد اقتصادم. اگر شما بیای و یارانه پنهان رو به‌صورت...

سریع دستم را می‌کشم و به سمت کنج صندوق می‌روم. چهار تا برگه حسابی می‌بینم که نشسته‌اند و چایی می‌خورند. یکی‌شان که سبیل‌کلفت است می‌گوید: به‌به، بیا آقا مهندس! من را می‌گوید. با لبخند پیش‌شان می‌روم و کنارشان می‌نشینم. چایی می‌ریزند و از اسامی داخل‌شان صحبت می‌کنند. یکی‌شان که کچل است و کلاه آفتابی گذاشته، از نفر سومی که داخلش است می‌گوید.

به آن کنج صندوق نگاه می‌کنم. چند تا برگه خانم نشسته‌اند و میلک‌شیک‌خوران، درباره کاندیدای‌شان صحبت می‌کنند. کنج دیگر صندوق، همان چلو جوجه‌ای‌ها و چلوکبابی‌ها هستند، البته الان چرت می‌زنند. کنج دیگر برای ریش‌سفیدها است. یکی‌شان می‌گوید همه انتخابات را شرکت کرده و بعضی مهرهای شناسنامه‌اش را زیر اسم بچه‌هایش زده‌اند. آن‌یکی که مامان‌بزرگ یکی از همین رأی اولی‌ها است، میل بافتنی دستش گرفته و با نی، چای سرد می‌خورد.

انگاری چند تا برگه اشتباه آمده است! آقا چند بار بگویند دقت کنید و هر برگه را در صندوق خودش بیندازید؟ الان این برگه‌های مجلس خبرگان اینجا چه می‌کنند؟

یکی از برگه‌ها که معلوم است برای حاج‌آقای مسجد کوچه پایینی است، مخ این برگه‌های غریبه را به کار گرفته و چند تا برگه طلبه سطح یکی هم نشسته‌اند و یادداشت برمی‌دارند.

راستی! خودم برگه رأی سومی هستم. رأی اولش را چهار سال پیش و روزهای اول شناسایی کرونا در صندوق انداخت.

«کُنده دودزا»

دکتر ثابت قدم معروف به کنده دودزا از فعالان سیاسی یک قرن گذشته کشور برای ثبت رکورد بیشترین حضور ناموفق در انتخابات مجلس کاندیدا شد. یکی از اعضای ستاد برگزاری انتخابات ضمن تایید این خبر اعلام داشت: همینطور است! لازم به ذکر است که فارغ از نتیجه نهایی این یارو از رو نمی‌رود.

 

«نوموخوام»

اعتراض برخی فعالان سیاسی  به نحوه لیست‌بندی جناح‌های مدعی خبرساز شد.

 به گزارش منابع خبری مختلف برخی فعالان سیاسی به نحوه لیست‌بندی جناح‌های مدعی اعتراض کردند. یکی از کارشناسان حوزه سیاست در این باره افزود: اعتراض برخی فعالان سیاسی به نحوه لیست‌بندی جناح‌های مدعی برحق است و این چه وضعشه! این چندمین بار است که اعتراض برخی فعالان سیاسی به نحوه لیست‌بندی جناح‌های مدعی خبرساز می‌شود.

 

«چرخش ناگهانی»

یک کاندیدای انتخاباتی چرخید. به گزارش منابع آگاه یک کاندیدای انتخاباتی که برای به دست آوردن کرسی یکی از شهرهای یکی از مناطق کشور کاندیدا شده بود، بعد از اینکه متوجه دوری راه و شرایط بد آب و هوایی آن منطقه شد، در بین راه چرخید و کاندیدای یکی از شهرهای یکی دیگر از مناطق کشور شد. در پی اعلام این خبر، مردم ساکن در آن منطقه اظهار داشتند: لیاقت نداشتی بدبخت!