|
ارسال به دوستان
اخبار
«اقیانوس پشت پنجره» برگزیده جشنواره هندی شد
فیلم سینمایی «اقیانوس پشت پنجره» که در بخش مسابقه فستیوال «CMS» در کشور هندوستان، با فیلمهایی از کشورهای اسپانیا، انگلیس، چین، کانادا، هند، سوییس، پاکستان، آلمان و اندونزی رقابت میکرد، موفق به دریافت جایزه بهترین فیلم کودک و نوجوان در بخش «سینمای آینده» این جشنواره شد.
این جایزه شامل تندیس طلایی و مبلغ ۲۵۰ روپیه هند است که به کارگردان و تهیهکننده اثر تعلق میگیرد.
در این جشنواره فیلمهایی به رقابت پرداختند که موضوعاتی چون وحدت یا صلح جهانی را محور اصلی فیلمنامههای خود قرار دادند؛ آثاری که راهکارهایی را برای کودکان و نوجوانان و رسیدن به امنیت و آیندهای مطمئن برای الهام بخشیدن به نسلهای مختلف ارائه میدهند، فیلمهایی که تنها به بازار فروش و سرگرم کردن کودکان نمیاندیشند و با دیدگاهی جهانی، به ارزشهای اخلاقی و تاثیرگذار بر آینده کودکان و نوجوانان نیز توجه دارند.
جشنواره بینالمللی کودکان «سینه مونته سوری» (CMS)، از ۱۵ تا ۲۱ آوریل ۲۰۲۴ (۲۷ فروردین تا ۲ اردیبهشت ۱۴۰۳) در شهر لاکنو هند برگزار شد و هیات موسس و دبیر جشنواره در سال ۲۰۲۴، با شعار «درود بر جهان»، اندیشه و آموزههای اخلاقشناس و حقوقدان بزرگ هند، «مهاتما گاندی» را سرلوحه اهداف این جشنواره قرار دادند.
***
بازیگر پیشکسوت زیر تیغ جراحی رفت
صفا آقاجانی، بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر، تلویزیون و رادیو چند روز قبل به علت مشکلات گوارشی در ناحیه کیسه صفرا عمل جراحی انجام داد.
سیدعباس عظیمی، مدیرعامل موسسه هنرمندان پیشکسوت پس از گفتوگوی تلفنی با این هنرمند باسابقه کشورمان از سلامتی کامل او خبر داد و بیان کرد: استاد آقاجانی در حال حاضر شرایط پایدار دارد و در حال استراحت و گذران دوران نقاهت در منزل خود است.
صفا آقاجانی متولد ۱۳۳۵، بازیگر سینما، تئاتر، تلویزیون و رادیو است و از سال ۱۳۹۵ به عضویت موسسه هنرمندان پیشکسوت درآمده است. آقاجانی در ۱۷ سالگی فعالیت هنری خود را با نمایشنامه «بامها و زیر بامها» در نقش مادر آغاز کرد و مورد تقدیر و تشویق قرار گرفت. نخستین تجربه تصویری او، بازی در تلهتئاتر «کار هر بز نیست خرمن کوفتن» بود که سال ۵۶ از شبکه سراسری تلویزیون پخش شد.
***
همخوانی مخاطبان در کنسرت خواننده پاپ
علیرضا طلیسچی پس از اجرای ۲۹ فروردینماه در هتل اسپیناس پالاس، شامگاه یکشنبه دوم اردیبهشتماه نیز طی ۲ سانس میزبان مخاطبانش در مرکز همایشهای برج میلاد تهران بود.
از نکات قابل توجه کنسرتهای طلیسچی میتوان به همخوانی مخاطبان در اجرای تمام قطعات اشاره کرد که شور و هیجان این اجراها را چند برابر میکند. همچنین او با برگزاری ۲۱ نوبت اجرا، پرکارترین خواننده فروردینماه در حوزه برگزاری کنسرت به شمار میرود.
«زندگی جونم»، «تو فکر میکنی کیای»، «نفس کی بودی تو»، «ای داد بر من»، «دیوونه دوستداشتنی»، «لیلا»، «یه دریا نریم»، «دل به دل»، «قاف» و «سختگیر»، «به تو چه»، «پاقدم» و «بیپناهی» از جمله قطعات انتخابی طلیسچی برای اجرا در این کنسرتها بودند.
اعضای ارکستر این خواننده پاپ را محمد عارف (گیتار نایلون)، پارسا رفیع (گیتار الکتریک)، نیما اشکباری (بیس)، امیرحسین آزموده (پرکاشن)، ادوارد دانیالزاده (درامز) و مسیح منتظری (گیتار الکتریک) به رهبری امیر بهادر دهقان نوازنده کیبورد تشکیل میدادند.
کنسرت طلیسچی ۲۹ فروردینماه در سالن رویال هال هتل اسپیناس پالاس و دوم اردیبهشتماه در مرکز همایشهای برج میلاد برگزار شد.
***
بزرگداشت مقام معلم با پویش رادیویی «یک جمله زیبا به آموزگارم»
رادیو سلامت با هدف ارج نهادن به مقام شامخ معلم، پویش «یک جمله زیبا به آموزگارم» را با مشارکت دانشآموزان سراسر کشور راهاندازی کرده است.
محمد یوسفی، مدیر فضای مجازی رادیو سلامت در گفتوگو با خبرنگار رادیوی ایرنا، درباره برپایی پویشهای متعدد در این شبکه رادیویی بیان کرد: رادیو سلامت در مناسبتهای مختلف از شنوندگان دعوت میکند تا با شرکت در پویشهای شبکه، تعاملشان با رادیو افزایش یابد. شبکه سلامت از پیشنهادهای مخاطبان برای راهاندازی پویشهای دیگر نیز بهره میبرد.
وی با اشاره به دیگر پویشهای این شبکه در سال جاری گفت: از ابتدای سال پویشهای مختلف همچون پویشی برای روز قدس را برگزار کردهایم. تلاش میکنیم مخاطب همیشه همراه ما باشد، ضمن اینکه تعداد آثار ارسالی برای پویشها بسیار قابل توجه است.
مدیر فضای مجازی رادیو سلامت با اشاره به برپایی «پویش یک جمله زیبا به آموزگارم» عنوان کرد: با اینکه تنها چند روز از آغاز پویش گذشته اما اقبال مردم بسیار خوب بوده و آثار ارسالی نشان میدهد مردم همیشه به مقام شامخ معلم توجه میکنند و برایشان ارزشمند است. از سوی دیگر بستر دریافت آثار ارسالی مردم در پایگاه مجازی رادیو سلامت فراهم شده که مرتب و بهموقع رصد و بهینهسازی میشود تا شرکتکنندگان بدون کوچکترین مشکل آثار خود را ارسال کنند.
وی ادامه داد: فایلهای صوتی ارسال شده به این پویش در برنامه زنگ تفریح و تصاویر ارسالی در رادیو نمای سلامت پخش میشود. این پویش به منظور تشکر و قدردانی از مقام آموزگاران که نقش بسزایی در تربیت نسل آینده دارند در فضای مجازی رادیو سلامت برپا شده است.
ارسال به دوستان
نگاهی به تماشاخانه سنگلج، قدیمیترین سالن فعال تئاتر کشور
تماشاخانهای به قدمت تئاتر ایران
محمد محمدی: تماشاخانه سنگلج را باید قدیمیترین سالن فعال در تئاتر تهران دانست؛ سالنی که سال 1344 همزمان با برگزاری جشنواره نمایشهای ایرانی در ظلع جنوبی پارک شهر در حالی افتتاح شد که آن سالها با تصمیم شورای تئاتر - به عنوان مجموعه تصمیمگیر - مقرر شد این مکان تنها به آثار ایرانی اختصاص یابد اما از ابتدای دهه 50 و عدم رونق تولیدات حرفهای با محوریت نمایشهای ایرانی، با نمایش «بازرس» به کارگردانی مرحوم عزتالله انتظامی میزبان آثار غیر ایرانی هم شد.
تماشاخانه سنگلج امروز یک بنای 59 ساله است که در طول 6 دهه فعالیت، سرد و گرمهای بسیاری را از سر گذرانده است. حالا بیش از هر زمان دیگری این سالن در خدمت نمایشها و آثار ایرانی قرار گرفته و به نوعی تنها مرکز نمایشها و نمایشنامههای ایرانی به شمار میرود.
در این میان هر از گاهی اخبار ناخوشایندی درباره سنگلج مخابره میشود که موجی از دلواپسی را در بین اهالی و پیشکسوتان تئاتر به راه میاندازه اما بعد از مدتی همه بحثهای شکل گرفته به فراموشی سپرده میشود.
یکی از نخستین اخبار ناخوشایند که در فضای رسانهای کشور بسیار مورد توجه قرار گرفت، مربوط به دوره مدیریت اتابک نادری بود؛ مدیری که در سال نخست مدیریتش با بررسی وضعیت آن سالهای این سالن، آن را به مین خنثینشدهای تشبیه کرد که ناامنیهای داخل آن باعث وقوع یک حادثه وحشتناک با تلفات جانی خواهد شد و همین هشدار جدی بود که باعث تعمیرات اساسی در این سالن توسط وزارت ارشاد شد.
آخرین مورد از این دست هشدارها به گفتههای دیروز پریسا مقتدی، رئیس فعلی این مجموعه با توجه به تخریب و گودبرداری ساختمان مجاور که روزگاری قرار بود پارکینگ و بعدها موزه تئاتر ایران شود، مربوط میشود. مقتدی گوددبرداری انجام شده را باعث ایجاد خسارت جدی به این ساختمان تاریخی دانست و تلویحا اعلام کرد جان سنگلج در خطر است.
اما نباید این نکته را فراموش کرد که رئیس تماشاخانه سنگلج در حالی این هشدار جدی را پیرامون ساختمان تماشاخانه اعلام میکند که اگر در سالهای گذشته موضوع زمین مجاور تعیین تکلیف میشد، نهتنها امروز شاهد چنین وضعیتی نمیشدیم، بلکه کلنگ ساخت موزه، پارکینگ و سالنهای تمرین به زمین میخورد.
* زمینی که برای ساخت تماشاخانه خریداری شد
درباره خرید زمین این تماشاخانه 2 روایت وجود دارد که روایت نخست حاکی از این است که وزارت فرهنگ و هنر این زمین را خریداری کرده و به ساخت این تماشاخانه اختصاص داده است. روایت دوم نیز از اتابک نادری که از اسفند 1385 تا 1390 و از 1391 تا مرداد 1392 مدیریت تماشاخانه سنگلج را به عهده داشت عنوان شده که بانویی ارمنی، زمین این مکان را به وزارت فرهنگ و هنر اهدا کرده است.
اما بر پایه بریده جرایدی که از سال 1343 در دست است، این تماشاخانه با هزینه آقای مهندس بابایان، مدیرعامل شرکت بهسازنو، با مسؤولیت محدود و عضو سندیکای شرکتهای ساختمانی با تتمه مصالح تالار وحدت بنا و به وزارت فرهنگ و هنر اهدا شده است. زیربنای این تماشاخانه 1034 مترمربع است و در آن زمان به نام «25 شهریور» نامگذاری و 18 مهر 1344 خورشیدی، همزمان با برگزاری نخستین جشنواره «نمایشهای ایرانی» افتتاح میشود و زمزمههایی که درباره اختصاص این تماشاخانه به نمایشهای ایرانی شنیده میشد، به واقعیت تبدیل میشود.
زمانی که تماشاخانه سنگلج آماده بهرهبرداری و پذیرای آثار نخستین جشنواره «نمایشهای ایرانی» شد، به گونهای برنامهریزی میشود که آثار نمایشی شرکتکننده در این جشنواره، هر یک به مدت یک یا 2 شب اجرا شود ولی آثار نمایشی به اندازهای قدرتمند آماده اجرا شده بود که با توجه به استقبالی که از هر اثر نمایشی میشد، یک تا 2 ماه اجرا برای این آثار در نظر گرفته میشد اما با گذشت زمان، سال 52 نخستین نمایش غیرایرانی به نام «بازرس» به نویسندگی نیکولای گوگول با کارگردانی مرحوم استاد عزتالله انتظامی در تماشاخانه سنگلج روی صحنه رفت.
در مورد مالکیت ساختمان مجاور تماشاخانه سنگلج با توجه به مستندات کتاب «تماشاخونههای طهران» و تأییدات اساتید مرحوم جعفر والی، عزتالله انتظامی و علی نصیریان زمین مجاور با پرداخت وجهی پیش از انقلاب در مالکیت تماشاخانه سنگلج قرار گرفته بود که تا آستانه ثبت موارد قانونی چون سند هم پیش رفته بود که با وقوع انقلاب و سپس فوت مالک وقت، به سرانجام نرسید و بعدها نیز پیگیریهای مستمری انجام نشد، البته در مقاطعی استاد عزتالله انتظامی با شهردار وقت تهران نشستها و مراوداتی پیرامون انتقال آن داشت که با درگذشت استاد انتظامی آن هم به نتیجه نرسید. از طرفی اتابک نادری، رئیس وقت تماشاخانه با توجه به اطلاعات موجود به واسطه ارائه طرح توسعه تماشاخانه در دهه 90 این مطلب را تایید میکند.
از طرفی در نامهای که مرحوم استاد داوود رشیدی خطاب به شهردار وقت تهران نوشته است با اشاره به موضوع طرح توسعه تماشاخانه سنگلج از آرزوی 40 ساله این هنرمند از جمله احداث کتابخانه تئاتر، سالنها و پلاتوهای تمرین و موزه میگوید، البته به این نکته باید اشاره کنیم که ایده موزه تئاتر از طرف اتابک نادری مطرح شد و بنا بود ساختمان مجاور که اکنون محل بحث است، به تماشاخانه سنگلج تحویل و در طبقات مختلف احداث شود؛ ایده بسیار قشنگ و زیبایی که در زمان اتابک نادری طرحریزی شده بود.
* تعمیرات تماشاخانه
نخستین تعمیرات انجام شده در تماشاخانه سنگلج مربوط به سال 1364 خورشیدی است که طی ۶ ماه نخست سال هیچ نوع فعالیتی نداشت و از شهریور تا آبان یکسری تعمیرات روی آن شد که شامل نصب کفپوش داخل سالن نمایش، ریلکشی صندلیهای سالن، نصب همه لوازم تاسیساتی، آمادهسازی لوازم تاسیسات صحنه جهت نصب و بسیاری دیگر بود. پس از این تعمیرات، افتتاحیه و برگزاری نخستین سمینار چهارمین جشنواره تئاتر فجر و بازدید دانشجویان دانشکده هنرهای دراماتیک طی ۳ روز از جمله برنامههایی بود که در تماشاخانه سنگلج برگزار شد و ۶ اثر نمایشی شرکتکننده در چهارمین جشنواره بینالمللی تئاتر فجر در تماشاخانه سنگلج اجرا شدند. دومین بار نیز سال 1367 تماشاخانه سنگلج با تعمیر اساسی مواجه و طی آن ساخت ستونهای تقویتی در ضلع شرقی ساختمان، حفر ۳ حلقه چاه فاضلاب و تخلیه آنها، آمادهسازی وسایل موتورخانه و شوفاژ انجام شد. سومین تعمیرات سال 1386 توسط دفتر طرحهای عمرانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی انجام و پس از ۵ ماه در بهمن همان سال بازگشایی شد ولی به جرأت میتوان گفت سومین بازسازی تماشاخانه سنگلج که با پیگیری اتابک نادری انجام شد، تقریبا اتفاقات تازهای را به همراه داشت که با رعایت قوانین میراث فرهنگی کشور انجام شد و حتی کافهتریای این تماشاخانه در جایی قرار گرفت که در گذشته بوده است و با ایجاد غرفه کتابفروشی تحت عنوان کافهکتاب، حرکتی تازه و مطلوب در فضای سالن انتظار این تماشاخانه انجام شد که جزو ملزومات اماکن فرهنگی - هنری است.
بهتر است برای اینکه حق مطلب ادا شود به بخشی از مصاحبه با اتابک نادری اشاره داشته باشیم. اتابک نادری در گفتوگویی با نویسنده کتاب «تماشاخونههای طهران» در ارتباط با وضعیت این تماشاخانه میگوید: در آن زمان دفتر طرحهای عمرانی وزارت فرهنگ و ارشاد تصمیم داشت صندلیها، در ورودی سالن و کف صحنه نمایش را تعویض کند اما به ایشان گفتم این تماشاخانه در حال تخریب است و نیاز به بازنگری دارد. بنابراین در نخستین مصاحبهای که در جایگاه مدیریت تماشاخانه سنگلج داشتم، این جمله من تیتر روزنامهها شد مبنی بر اینکه «سنگلج؛ مین خنثینشده» و توضیح دادم چنانچه اینجا تلفات جانی بدهد به من هیچ ارتباطی ندارد، چرا که سیستم اطفای حریق نداریم، سیستم اعلام حریق موجود نیست، تدابیر امنیتی و حفاظتی ساختمان موجود نیست و در صورت آتشسوزی با ۲ یا ۳ نفر و یک کپسول آتشنشانی کاری نمیشود انجام داد. خوشبختانه با نظر مساعد مهندس اخلاقی، نگاهها را معطوف به این مساله کردیم که این تماشاخانه دارای قدمت است و با توجه به اینکه مجموعه تئاترشهر به ثبت آثار ملی رسیده بود، با میراث فرهنگی وارد بحث شدم و از این منظر وارد شدم که تماشاخانه سنگلج در ردیف نخستین تماشاخانههای تهران است که همچنان در حال بهرهبرداری است و باید به آن رسیدگی شود.
ارسال به دوستان
در ششمین جلسه نقد و بررسی فیلم کوتاه تهران عنوان شد
«سینما» خانوادهاش را انتخاب میکند
گروه فرهنگ و هنر: جلسات نقد و اکران فیلم کوتاه از قدیمالایام همواره در کنار شور و شعفی که برای مخاطبان و جوانان ایجاد میکرد به عنوان یک کلاس درس یا یک کارگاه علمی و عملی برای هنرجویان و علاقهمندان حوزه سینما به شمار میرفت؛ نشستها و جلساتی از سالهای ابتدایی دهه 70 با مرکزیت انجمن سینمای جوانان به عنوان متولی فیلم کوتاه در کشور به انحای مختلف آغاز و امروز با گذشت 4 دهه به یکی از مهمترین و موثرترین نشستهای سینمایی در بین هنرجویان حوزه سینما بدل شده است. البته این نشستها طی 40 سال برگزاری با فراز و فرودهایی نیز روبهرو بوده است اما آنچه مشخص است اینکه در هر برههای که این نشستها به صورت مستمر برگزار شده شاهد خروجیهای مطلوب و با کیفیتی در حوزه سینما چه در فیلم کوتاه و چه بلند بودهایم چه آنکه بسیاری از سینماگرانی که امروز به عنوان فیلمسازان آیندهدار و خلاق در سینمای حرفهای در حال فعالیت هستند، محصول همین جلسات هستند البته که نشستها، یا همان پاتوقهای فیلم کوتاه در دهه 90 به نوعی آنچنان که باید و شاید مورد تاکید و اهتمام مدیران وقت قرار نگرفت ولی طی ۲ سال گذشته و با تغییر ریل سیاستگذاری در انجمن سینمای جوانان و با اهتمام جدی مدیریت فعلی شاهد شکوفایی و احیای دوباره آن هستیم؛ جلساتی که در فصل نهم با حضور جوانان و مشتاقان عرصه سینمای کوتاه این بار در سینما بهمن تهران با حضور کارشناسان و منتقدان حرفهای برگزار میشود.
اما در ششمین جلسه از فصل نهم که با حضور مرتضیعلی عباسمیرزایی برگزار شد، 4 فیلم «زوزه»، «پر ویز»، «کورتیزول» و «فلس» پس از اکران مورد بررسی و نقد قرار گرفت.
دانیال نوروش، کارگردان فیلمکوتاه «کورتیزول» به عنوان نخستین کارگردان پشت میز نقد قرار گرفت و با اشاره به فرآیند تولید این فیلم کوتاه گفت: کورتیزول را ۲ سال پیش به صورت کاملا مستقل ساختم. در واقع پول و سرمایهگذار نداشتیم و به نتیجه رسیدیم این فیلمنامه قابلیت اجرای ارزان را دارد. به همین دلیل «کورتیزول» را با پول توجیبی و تنها با ۱۶ میلیون تومان ساختیم.
مرتضیعلی عباسمیرزایی در ادامه درباره فیلم «کورتیزول» بیان کرد: من به این نتیجه رسیدهام که آدمها میتوانند نگاه شخصی خود را داشته باشند و با همان نگاه با دیگران صحبت کنند. من هم به نگاه آقای نوروش احترام میگذارم. این کارگردان سعی کرده است یک فیلم فانتزی بسازد و تا حدودی هم موفق بوده است اما از سوی دیگر من مخالفم که میزان بودجه فیلم را اعلام کنیم.
وی در ادامه نظر خود درباره این فیلم را اینگونه مطرح کرد: «کورتیزول» حکایت همان مثل «چاه مکن بهر کسی» است. شاید البته این برداشت من متفاوت از نظر کارگردان باشد اما معتقدم ما در مقام فیلمساز نباید درباره فیلم خود صحبت کنیم و باید بشنویم و ببینیم دیگران درباره آن چه میگویند.
عباسمیرزایی در واکنش به این بخش از اظهارات هم مطرح کرد: هر کسی فیلمی میسازد، فیلمش را به یک فستیوال یا یک پاتوق میدهد. اصلا هر کسی که فیلم میسازد مدعی است و همه چیز برای او مهم است. هر کسی که بگوید کار مهمی نکردهام و انتقادات برایم اهمیت ندارد، قطعا دارد تعارف میکند.
سپس نوبت به بررسی فیلم کوتاه «پر ویز» به کارگردانی پیمان فخرایی رسید که این کارگردان جوان، درباره تجربه ساخت این فیلم گفت: «پر ویز» فیلم اول من است، ما ابتدا کار را با تئاتر شروع کردیم. فیلمنامه «پر ویز» را چند سالی در ذهنم داشتم و در نخستین فرصت آن را ساختم.
این کارگردان درباره استفاده از تجربههای خود در عرصه تئاتر، برای ساخت فیلم گفت: این تجربه از چند وجه خیلی به من کمک کرد که رهایی در تفکر از آن جمله بود. ایده فیلم از آنجایی آمد که در زمان دانشجویی در کافه کار میکردم و مدیر کافه روی بهداشت حساس بود اما من میگفتم مثلا اگر مگسی روی غذا بنشیند، غذایش را بخورد و برود، چه کسی میبیند و اصلا مگر چه میشود؟
عباسمیرزایی در ادامه درباره مواجههاش با فیلمکوتاه «پر ویز» گفت: یک فیلم کمدی یا یک فیلم فانتزی موفق به نظرم ناشی از این است که فیلمسازش ذهن خلاق و موفقی داشته و در این فیلم از همه نمادها استفاده شده است و به نظر میرسد کارگردانش هم آدم بامزهای است. من حس میکنم آدمهایی سراغ کمدی و فانتزی میروند که جهان آنها با جهان ما خیلی متفاوت است.
این فیلمساز و منتقد افزود: وقتی فیلمهای اول خود را میساختم همیشه کمبود امکانات تولید باعث میشد از همان ابتدا بدانم که قرار است چه کنم. در واقع ما همگی عمله فیلم بودیم تا خروجی، دقیقا آنچه که میخواستیم شود. نخستین باری که «پر ویز» را میدیدم با جماعتی در مرحله قضاوت آن بودیم. موقعی که فیلم شروع شد به بغلدستی خودم گفتم کاراکتر اصلی حتما یک واکنش بزرگ نشان میدهد. بغلدستیام گفت اینچنین نمیشود اما به او تاکید کردم که این کارگردان همه چیز را با وسواس چیده است. فیلم گویی مانند «مسخ» کافکا داستان انسانی را روایت میکند که مگس شده است، یا بالعکس!
سپس در غیاب کارگردان فیلم کوتاه «فلس»، پوریا ریحانی، بازیگر نقش اصلی این اثر روی صحنه آمد و گفت: هومن نادری یک روز طرح خود را پیش ما آورد. ما چند وقتی روی آن کار کردیم و در نهایت به شناختی رسیدیم. فیلمبرداری هم در 4 روز انجام شد. من اصالتا جنوبی هستم، هومن هم یک رگه جنوبی دارد. این فیلم میخواست یک بازنمایی از فرهنگ جنوب داشته باشد.
عباسمیرزایی درباره این فیلم اظهار کرد: به نظرم هومن نادری بسیار آدم باهوش و آرتیستی است. چون این فیلمساز در عین حال که منتقد است، راهکار هم ارائه میدهد. در ادامه این به شما مربوط میشود که چقدر با فیلم ارتباط برقرار کنید البته یک جاهایی فیلم او لنگ میزند. به نظرم آقای نادری جزو خانواده سینماست و معتقدم اگر یک بار یک فیلم خوب بسازید، همه جهان هم که روبهروی شما بایستند سینما باز هم شما را به سوی خود فرا میخواند. سینما همواره خانوادهاش را خودش انتخاب میکند.
در این جلسه، فیلم کوتاه «زوزه» به دلیل غیبت عوامل فیلم، مورد نقد و بررسی قرار نگرفت.
ارسال به دوستان
|
|
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
|