رهبر انقلاب در حاشیه دیدار مدال‌آوران و اعضای کاروان‌های اعزامی به المپیک و پارالمپیک، خطاب به «صادق بیت‌سیاح» فرمودند: ان‌شاءالله خود جناب ام‌البنین عوض‌تان بدهد. رهبر معظم انقلاب اسلامی در حاشیه دیدار مدال‌آوران و دیگر اعضای کاروان‌های اعزامی به المپیک و پارالمپیک، از صادق بیت‌‌سیاح قهرمان، پرتاب نیزه بازی‌های پارالمپیک پاریس که مدال او به دلیل عرض ارادت به پرچم حضرت ام‌البنین علیهاالسلام پس گرفته شد، دلجویی کردند. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای خطاب به صادق بیت‌سیاح فرمودند: ان‌شاءالله خود جناب ام‌البنین عوض‌تان بدهد. 

در جریان رقابت پرتاب نیزه کلاسF11 در بازی‌های پارالمپیک پاریس، صادق بیت‌سیاح ملی‌پوش ایران با رکورد 64 متر و 47 سانتیمتر ضمن شکستن رکورد پارالمپیک، به مدال طلا دست یافت. پس از این مدال‌آوری، به دلیل ابراز خوشحالی صادق بیت‌سیاح با پرچم منقش به نام حضرت ام‌البنین سلام‌الله‌علیها، مسؤولان برگزاری بازی‌ها، بیت‌سیاح را دیسکالیفه کردند و مدال طلا به نماینده هند رسید. 

***

بهراد رشوند، گروه ورزشی: شامگاه دوشنبه ۲۶ شهریور ۱۴۰۳، نخستین بازی پرسپولیس در لیگ نخبگان آسیا مقابل الاهلی عربستان در ورزشگاه خانگی این تیم در جده برگزار شد؛ دیداری که به‌ رغم باور بسیاری از کارشناسان و هواداران، دم از برتری مطلق سرخپوشان در زمین مسابقه می‌زد. انتقال توپ‌های سرعتی، پاس‌کاری‌های متوالی و خلق موقعیت‌های متعدد از کانال‌های کناری، الگوریتم تاکتیکی سرمربی اسپانیایی قرمزها بود. از همان سوت آغاز بازی در نیمه‌ اول تمام تمرکز پرسپولیس بر مدار یک فوتبال تماما سرعت‌طلب و برق‌آسا جریان داشت. تا حدی که این میزان عجول بودن در ثبت گل اول موجب غفلت مدافعان در باز پس‌گیری توپ شد و در همان لحظات ابتدایی در دقیقه ۲ بازی، بازیکنان سفیدپوش الاهلی از فرصت پیش‌آمده نهایت استفاده را برده و فرانک کسیه گل اول این تیم عربی را به ثمر رساند. در ادامه با دقت در پاس‌کاری و کنترل سرعت مسابقه، تیم پرسپولیس به یک نظم و انسجام واحد در حفظ و انتقال توپ در میانه میدان دست یافت؛ روندی که به فرارهای میلاد محمدی و استون ارونوف از چپ و موقعیت‌سازی‌های ایوب العملود از راست ختم می‌شد و هدف اصلی قرمزها از برنامه هجومی گاریدو بود. ماحصل این دستور در دقیقه ۱۶ بازی پایه‌ریزی شد، جایی که ارونوف با یک پاس پشت‌پای زیبا، میلاد محمدی را در کناره‌های زمین پیش برد و در نهایت با یک سانتر بی‌ثمر از سوی محمدی، موقعیت خاصی روی دروازه الاهلی ایجاد نکرد. دقیقه ۲۰ نوبت به حرکت ایوب العملود از جناح راست سرخپوشان رسید و پاس این مدافع مراکشی، با شوت بی‌دقت سروش رفیعی سوخت. ۳ دقیقه بعد، رفیعی با یک ارسال دقیق از روی ضربه ایستگاهی، علی ‌علیپور را صاحب یک موقعیت عالی برای گلزنی کرد اما توپ روی پای این مهاجم سوار نشد و ضربه‌اش نیز بی‌نتیجه بود. دقیقه ۴۰ مسابقه، سری حملات رگباری پرسپولیس با یک خطای پنالتی به نفع این تیم همراه بود که بعدتر با بازبینی صحنه از سوی داور رد شد. با آغاز نیمه دوم همان میزان تسلط از سوی سرخپوشان در نیمه اول، بر جریان بازی حکمرانی می‌کرد تا اینکه بازیکنان الاهلی با طرح یک حمله روی دروازه پرسپولیس در دقیقه ۵۸ صاحب یک ضربه پنالتی شدند. ریاض محرز توپ را روی نقطه پنالتی کاشت و الکسیس گندوز هموطن و همبازی‌اش در تیم‌ ملی الجزایر، در کسوت گلر تیم مقابل، با یک حرکت تماشایی ضربه بازیکن سابق منچسترسیتی را دفع کرد تا با تزریق دوز بالایی از روحیه، حافظ همان شدت مهارت در چرخش توپ، پرس‌های قدرتمند از جلو و کلاس‌کاری چشم‌نواز حملات تند و بی‌امان رو به جلو باشد. البته سریال نفوذهای بی‌رحمانه و آژیرهای قرمز ادامه‌دار پرسپولیس درون محوطه 18 قدم تیم الاهلی به موقعیت‌‌سوزی‌های علیپور و آل‌کثیر منتج شد. دستبند بدشانسی بر دستان قرمزها آویخته و شکست، ثمره حمله بی‌وقفه تا پایان لحظه بود. همه اینها درست. اما حقیقتا آنچه من و شما شاهد تماشایش بودیم، یک نمایش پرشور و دلپذیر بود از یک فوتبال گرم و کم‌نظیر. آن هم مقابل ۱۵ هزار هوادار غیرخودی، شرایط جوی سخت و دمای بالای هوا در خانه حریف. بازی مالکانه، پاس‌های پی‌درپی و روحیه جنگنده، یعنی معنای همان فوتبال سرزنده. آنان که پیش از بازی و پس از گل زودهنگام در دقایق ابتدایی، منتظر تحقیر سرخ‌ها بودند، بار دیگر خلاصه بازی را ببینند. آنان که دم از ستاره‌های اروپایی و گران‌قیمت تیم‌های متمول عربی می‌زدند و کار قرمزها را تمام‌شده می‌دانستند، بار دیگر نسخه کامل مسابقه را تماشا کنند. این تیزری بود از پرسپولیس پیش ‌رو.

حریف شما آن شب شکست خورد. رقیب شما آن شب بازی را با یک گل واگذار کرد. اما نماینده فوتبالی بود که ستاره‌های میلیونی را به پوچ انگاشت، گرمای هوا را به جان خرید و اسیر هیچ‌کدام از نقدهای بی‌جا نشد تا با ارائه یک بازی شجاعانه، نوید یک فوتبال شاعرانه را با قلمی سرخ داده باشد.

احمدرضا هدایتی: کشورهای مختلف دنیا یا دارای نظام تک‌حزبی هستند، یا دوحزبی و یا مانند ایران تعدد احزاب در آنها وجود دارد، اگر چه بسیاری از صاحب‌نظران این رویکرد را به تعبیر غربی‌ها نشانه دموکراسی و آزادی بیان می‌دانند اما وجود احزاب مختلف عوارض و پیامدهای منفی خاص خودش را نیز به همراه دارد. در هر حال همان‌گونه که اشاره شد، در جمهوری اسلامی ایران نظام چندحزبی حاکم است و در حال حاضر بیش از ۲۲۰ حزب و تشکل سیاسی در کشور ثبت شده که از این تعداد بیش از ۱۲۰ مورد آن در مقیاس کشوری یا استانی فعال هستند، با این حال تا چندی پیش ۲ جریان سیاسی اصولگرا و اصلاح‌طلب نقش اصلی را در این عرصه برعهده داشتند. اگر چه اکثریت قاطع مردم با حضور در صحنه‌های مختلف دفاع از انقلاب اسلامی و مراسم و مناسبت‌های مختلف ثابت کرده‌اند همچنان پای نظام اسلامی و آرمان‌های انقلاب ایستاده‌اند اما متأسفانه اقدامات غلط و بعضا ناصواب ۲ جناح مورد اشاره طی چند سال گذشته سبب شد احزاب در ایران کارکرد و جایگاه مردمی خود را تا حدود زیادی از دست بدهند و به تَبَع آن اعتماد عمومی تا حدی دچار خدشه شود و عملکرد منفی بعضی از مدیران ناکارآمد و نفوذی در سطوح مختلف نیز مشکل را تشدید کرده است. البته در هر صورت نمی‌شود انتظار داشت همه افراد جامعه بدون قید و شرط تابع یک طرز تفکر سیاسی خاص باشند و به طور دقیق از آن پیروی کنند، بنابراین ایجاد وفاق ملی می‌تواند برای جلب‌نظر و جذب همان معدود کسانی که با توجه به موارد فوق از برخی مسؤولان گلایه‌مند هستند و برای ادامه مسیر دچار تردید شده‌اند یا تحت‌ تأثیر سمپاشی‌های مستمر رسانه‌های معاند از آرمان‌های انقلاب فاصله گرفته‌اند، کلام درستی باشد، مشروط بر آنکه این وفاق منطقی، ضابطه‌مند و در چارچوب اصول و ارزش‌های انقلابی - اسلامی ریل‌گذاری شود. به عبارت دقیق‌تر هیچ‌کس مخالف تحکیم وحدت و تقویت انسجام بین آحاد اقشار جامعه نیست و اصولا هنر مسؤولان نظام باید این باشد که بتوانند برای تقویت همدلی، ارتقای هم‌افزایی و استفاده بهینه از تمام ظرفیت‌های موجود، همه افراد جامعه اعم از مردم عادی، سیاستمداران، اقشار و اصناف مختلف، هنرمندان، ورزشکاران و سایر سلبریتی‌ها (با نگرش‌ها و طیف‌های فکری مختلف غیرمعارض) را زیر خیمه انقلاب جمع کنند؛ همچنانکه از گذشته دور تاکنون اقوام و حتی اقلیت‌های مذهبی مختلف ایرانی با صلح و صفا و در آرامش کامل در کنار هم زندگی کرده‌اند اما بدیهی است وفاق با ضدانقلاب و فتنه‌گران معنا ندارد، لذا این اقدام نمی‌تواند مشمول همه افراد جامعه باشد.

در واقع نمی‌توان کسانی را که با اصل و اساس نظام اسلامی در تعارضند، قوانین کشور بویژه قانون اساسی کشور را قبول ندارند، عملا علیه اصل ولایت فقیه که بخشی از قانون مصوب کشور است اقدام کرده‌اند، در زمینه‌های مختلف با دشمنان این مرز و بوم همراهی می‌کنند، به دنبال تجزیه خاک کشور بوده و هستند و رفتار و گفتارشان مغایر منافع ملی و مصالح عمومی است، در صف وفاق قرار داد.