محمدرضا نوروزپور معاون مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی شد

در حکمی توسط سیدعباس صالحی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، محمدرضا نوروزپور به عنوان معاون مطبوعاتی این وزارتخانه انتخاب شد. پیش از این، فرشاد مهدی‌پور در دولت سیزدهم عهده‌دار این سمت بود و در دوره گذشته، عنوان این معاونت به معاونت امور رسانه‌ای و تبلیغات وزارت ارشاد تغییر یافت.

محمدرضا نوروزپور دارای دکترای روابط بین‌الملل است و در سوابق او مسؤولیت‌هایی همچون مدیرعاملی خبرگزاری جمهوری اسلامی، دبیری شورای اطلاع‌رسانی دولت و عضویت در شورای سردبیری خبرگزاری خبرآنلاین به چشم می‌خورد. وی همچنین در دولت دوازدهم یکی از اعضای اصلی اطلاع‌رسانی دولت بود و معاونت سخنگوی دولت را برعهده داشت.

***

افتتاح مجموعه تئاتر لبخند با «بونکر» جلال تهرانی

مجموعه فرهنگی - هنری لبخند با تازه‌ترین اثر نمایشی جلال تهرانی به نام «بونکر» نهم آبان ١۴٠٣ افتتاح می‌شود.

جلال تهرانی پس از 7 سال دوری از صحنه تئاتر با اجرای نمایش «بونکر» با نقش‌آفرینی حمیدرضا آذرنگ و سارا رسول‌زاده به عرصه اجرای تئاتر بازمی‌گردد. وی از نویسندگان و کارگردان‌های جریان‌ساز تئاتر ایران است که طی یک دهه گذشته بیشتر از اجرای تئاتر، متمرکز بر راه‌اندازی و اداره مکتب تهران بوده است. علاقه‌مندان تئاتر، این کارگردان نام‌آشنای عرصه تئاتر را با آثاری چون «مخزن»، «تک‌سلولی‌ها»، «هی مرد گنده گریه‌ نکن»، «سیندرلا» و «فصل شکار بادبادک‌ها» به خاطر می‌آورند و همواره استقبال خوبی از اجراهای عمومی این نمایش‌ها انجام شده است. علاقه‌مندان تئاتر می‌توانند برای تهیه بلیت نمایش «بونکر» به سایت تیوال مراجعه کنند.

***

نقش‌آفرینی تام هالند برای نولان

تام هالند در حال مذاکره است تا در فیلم بعدی کریستوفر نولان نقش‌آفرینی کند.

بنابراین در این صورت بازیگر «مرد عنکبوتی» در کنار مت دیمون در این فیلم که داستانش فوق‌محرمانه نگه داشته شده، بازی خواهد کرد. نولان نویسندگی و کارگردانی این فیلم را بر عهده دارد و آن را برای یونیورسال پیکچرز می‌سازد تا ۱۷ جولای ۲۰۲۶ در سینماها اکران شود. انتظار می‌رود فیلمبرداری این فیلم که هنوز عنوانی برایش اعلام نشده اوایل سال ۲۰۲۵ شروع شود. البته این زمان‌بندی ممکن است برای هالند چالشی باشد، زیرا وی که بیشتر برای بازی در نقش پیتر پارکر در دنیای سینمایی مارول شناخته می‌شود، سال آینده در «مرد عنکبوتی ۴» و احتمالا دنباله بعدی «انتقام‌جویان» باید جلوی دوربین برود. وی در فاصله زمانی بین تولید «مرد عنکبوتی» در نمایش «رومئو و ژولیت» در وست‌اند لندن روی صحنه رفته است. احتمال می‌رود نولان شماری از بازیگران فیلم قبلی‌اش یعنی «اوپنهایمر» از جمله کیلیان مورفی، رابرت داونی جونیور، امیلی بلانت، فلورانس پیو، رامی مالک و جاش هارتنت را هم برای فیلم جدیدش به کار گیرد.

***

همزمان با اکران فیلم تیزر «نهنگ‌ها» منتشر شد

تیزر فیلم سینمایی «نهنگ‌ها» با طراحی حمید نجفی‌راد منتشر شد. این فیلم به کارگردانی غلامرضا جعفری و تهیه‌کنندگی محمد احمدی از امروز (۲ آبان ۱۴۰۳) در سینماهای «هنر و تجربه» اکران می‌شود. فروش بلیت این فیلم در سامانه‌های سینماتیکت، گیشه 7، ایران تیک انجام می‌شود. «نهنگ‌ها» به نویسندگی و کارگردانی غلامرضا جعفری، تهیه‌کنندگی محمد احمدی و سرمایه‌گذاری امیر زمستانی محصول مشترک سینمای ایران و افغانستان است. سوگل قلاتیان، وحید شیخ‌زاده، امیر زمستانی، شهره‌سادات‌ موسوی، حسن مقصودی، سحرناز عباس‌زاده، الناز محمدبیگی، ایلین جاهد، رونیکا بهرام‌زاده، سهراب انصاریان و مرجان علوی در این فیلم بازی کرده‌اند. این فیلم داستان خانواده‌ای افغانستانی را که در یک ویلا سرایدار هستند، روایت می‌کند. غلامرضا جعفری ساخت بیش از ۱۰ فیلم کوتاه داستانی و مستند، یک فیلم داستانی بلند، یک فیلم مستند بلند، نویسندگی و کارگردانی سه تئاتر را در کارنامه دارد. همچنین محمد احمدی از تهیه‌کنندگان و مدیران فیلمبرداری پیشکسوت سینمای ایران است که بیش از ۳۰ فیلم را در کارنامه خود دارد.

***

انتخاب دبیر پنجمین جشنواره فیلم کوتاه موج

سیدعلیرضا فاطمیان‌پور، معاون فرهنگی - اجتماعی سازمان منطقه آزاد کیش، در حکمی بهروز نشان را به دبیری پنجمین جشنواره فیلم کوتاه موج انتخاب کرد.

در بخشی از این حکم آمده است: «کنشگری در حوزه تولید محتوای هنری، بویژه ساخت فیلم همواره در مسیر ارتقای فرهنگ اجتماعی قابل اعتنا بوده و جزیره کیش همواره با تاسی از این موضوع، برای برگزاری رویدادهای این حوزه ثابت‌قدم و پیش رو بوده است. در همین راستا، نظر به سابقه قابل اعتنا و تجارب شایسته جنابعالی در عرصه‌های متفاوت حوزه سینما، شما را به عنوان دبیر جشنواره فیلم موج منصوب می‌کنم. امید است با استفاده از توانمندی موجود و هم‌افزایی اجرایی معاونت فرهنگی و اجتماعی سازمان منطقه آزاد کیش، موجبات هرچه باشکوه‌تر برگزار شدن این رویداد را فراهم آورید. پیروزی و بهروزی بیش از پیش شما را در این راه از درگاه ایزد منان مسألت می‌کنم». بهروز نشان، تهیه‌کنندگی آثاری همچون مستند «کیارستمی و عصای گمشده»، «پسران دریا»، «آلفا و روبات نابودگر» را بر عهده داشته است.

وی همچنین داوری جشنواره‌های بین‌المللی فیلم ریور ایتالیا، تنریف اسپانیا، اکامپادوک پاناما، دبیری جشنواره اروند، دبیری آفرینواره عاشورایی اروند را در کارنامه کاری خود دارد.

محمد محمدی: هنرهای تجسمی با توجه به نوع و اصالت تولید آثار همواره در مواجهه با رویدادها و وقایع به عنوان هنری پیشرو و پیشگام شناخته می‌شوند، از همین رو با توجه به اتفاق‌های رخ داده در سطح جهان، همواره نخستین واکنش‌های هنری در حوزه هنرهای تجسمی رخ می‌دهد. از طرفی یکی از ویژگی‌های منحصربه‌فرد این هنر زبان مشترک جهانی است که می‌تواند بدون واسطه و ترجمه در تمام نمایشگاه‌های جهان پذیرای مخاطبان و تماشاگران باشد.

در کشور ما این ظرفیت در سال‌های اخیر بخوبی مورد استفاده قرار گرفته است و در مواجهه با اتفاقات بین‌المللی شاهد برگزاری نمایشگاه‌های مختلفی چون «ملکه کشتی ربا»، «به خاطر یک مشت دلار» و موارد دیگری از این دست بوده‌ایم. در همین راستا روز دوشنبه 30 مهرماه به همت مرکز هنرهای تجسمی حوزه هنری نمایشگاه «همچنان توفان» با مدیریت صابر شیخ‌رضایی برپا شد؛ نمایشگاهی که همزمان با ایام سالگرد عملیات 7 اکتبر و «وعده صادق» با مشارکت بیش از 80 هنرمند از ایران و سراسر جهان در قالب بیش از 300 اثر  برپا شده است. نمایشگاه «همچنان توفان» که دوشنبه ۳۰ مهرماه در گالری خانه حوزه هنری افتتاح شد، تا یک ماه میزبان بازدیدکنندگان خواهد بود.

با صابر شیخ‌رضایی، مدیر این نمایشگاه به گفت‌وگو پرداختیم.

***

* آقای شیخ‌رضایی! لطفا درباره ایده و چگونگی برپایی نمایشگاه « همچنان توفان» بگویید.

اوایل مهرماه سال جاری مرکز هنرهای تجسمی حوزه هنری نمایشگاه «چه سرسبز بود دره من» آثار سیدعلی میرفتاح را به مناسبت هفته دفاع‌مقدس برگزار کرد که در میان آثار نمایشگاه گریزهایی به مساله فلسطین و کودکان غزه هم دیده می‌شد. در پی طرح موضوع از سوی مسؤول مرکز هنرهای تجسمی حوزه هنری مبنی بر برگزاری نمایشگاهی در سالگرد عملیات «توفان الاقصی» با بیش از 100 اثر پوستر از خودم که درباره فلسطین و مقاومت در سال‌های گذشته طراحی کرده بودم، با این نگاه بنده که دوست داشتم نمایشگاه گسترش یابد و دایره وسیعی از هنرمندان را در نمایشگاه داشته باشیم موافقت شد و این شروع ایده طراحی و برنامه‌ریزی و برگزاری نمایشگاه «همچنان توفان» شد.

* ظاهرا فرآیند برپایی این نمایشگاه در مدت زمان بسیار کوتاهی انجام شده است؛ نوع برنامه‌ریزی‌های انجام‌شده با توجه به دعوت از هنرمندان بین‌المللی برای شرکت در این نمایشگاه چگونه بود؟

فرآیند جمع‌آوری آثار نمایشگاه در بازه زمانی 12-10روز اتفاق افتاد در نتیجه برای برگزاری نمایشگاه با محدودیت بسیار زمان در انتخاب آثار برای چنین سطحی کیفی مواجه شدم که همین پروسه کار را بسیار دشوار کرد. البته سعی کردم از میان هنرمندان فعال و افرادی که آثار شاخصی تولید کرده‌اند، شخصی از قلم نیفتد ولی زمان بسیار محدود بود و شرایط عمومی این روزهای کشور و منطقه و دنیا هم بر روند دریافت آثار بی‌تاثیر نبود. از ابتدا مبنای کار پس از نمایش آثار شاخص، به شکلی نوعی آسیب‌شناسی با هدف افزایش کیفی آثار ایرانی بود و در نظر داشتم این نمایشگاه دستاورد محتوایی، فنی، تکنیکی و آموزشی برای هنرمندان و حتی مدیران فرهنگی - هنری کشور به دنبال داشته باشد تا ببینند فضای تولیدات هنرمندان دنیا به چه سمتی به لحاظ فرم و کارکرد رسانه‌ای می‌رود و فاصله‌ها و جهت‌گیری‌ها و تشخیص مخاطبان مورد بازبینی واقع شود.

* درباره نحوه جمع‌آوری آثار بگویید و اینکه چگونه این آثار به دست شما رسید.

به واسطه ارتباطاتی که با هنرمندان بین‌المللی داشتم و آشنایی و مراوداتی که با هنرمندان ایرانی طی سالیان گذشته شکل گرفته بود، به ذهنم رسید خوب است در شرایطی که رسانه‌های بدنه دنیا با انواع ساز و کارهای تبلیغاتی، اتفاقات غزه را بایکوت و تحریم خبری کرده‌اند و حتی جنایات رژیم اشغالگر را عادی‌سازی می‌کنند، با تمرکز بر عمده وقایعی که به سرعت، یکی پس از دیگری در یک سال پس از توفان الاقصی رخ داد، به شکلی نقطه‌گذاری کنم و با ایجاد تأمل، روایت هنرمندان را شاهد باشیم.

* چه تعداد هنرمند با چند اثر در نمایشگاه شرکت کردند و با توجه به حضور هنرمندان خارجی چند هنرمند از ایران در آن حضور دارند؟

در نمایشگاه «همچنان توفان» ۳۲۱ اثر از ۸۰ هنرمند به نمایش درآمده که سهم ایران ۳۳ هنرمند منتخب است. ما کنار پراکندگی جغرافیایی، عقیدتی و سیاسی هنرمندان این نمایشگاه، اشتراک‌های عاطفی و انسانی در موضوعات را شاهدیم، از جمله محکومیت حملات وحشیانه رژیم اشغالگر قدس به مدارس، مساجد، بیمارستان‌ها، پناهگاه‌ها و چادرهای آوارگان تا ترور رهبران مقاومت در فلسطین و لبنان و سوریه و ایران.

* آیا این نمایشگاه صرفا در تهران خواهد بود یا برنامه‌ای برای تور ایران‌گردی آن در نظر گرفته شده است؟ در ضمن با توجه به ارسال آثار، آیا مبنایی هم برای انتخاب وجود داشته است؟

در حال حاضر تمرکز بر تعامل با هنرمندان خارجی برای برگزاری یک نمایشگاه بوده است اما اگر موانع برطرف شود احتمال برگزاری این نمایشگاه در سایر استان‌ها نیز وجود دارد. مبنای انتخاب آثار هم بکر بودن زاویه دید هنرمند به موضوعات بود، به طوری که مضامین متنوعی از نظر هنرمندان ایرانی کاملا مغفول مانده که «همچنان توفان» را به نمایشگاهی آسیب‌شناسانه و آموزشی تبدیل می‌کند و بازدیدکنندگان با ورود به نمایشگاه متوجه این تفاوت نگاه و رویکردها خواهند شد. 

ما در آثـــار هنرمندان ایرانی با موضوعات مورد بحث و حتی به شــکلی آثار واکنش سریع در برابر وقایع، شکل آشفته‌ای از شتاب‌زدگی و تکرار مکررات فرمــی و عدم ارائه طرح و قالب متناسب با وقایع را در شیوه‌های اجرایی و برخوردهای کلیشه‌ای در آثار شاهد هستیم که همین باعث ‌شده آثار درخور توجه و هنرمندانه به نسبت تعداد کثیر هنرمندان فعال شکل نگیرد. سال گذشته نیز توجه خاص و غلبه راهکارهای فست‌فودی عصر دیجیتال، مثل هوش مصنوعی سبب شد هنرمندان به سمت آثاری نروند که عیار بیانی ویژه‌تری داشته باشد و هوش مصنوعی با انبوه ظرفیت‌های آن، تبدیل به پاشنه آشیل هنرمندان ایرانی شد! البته آثار منتخب ایرانی در نمایشگاه مرزبندی مشخصی با مصادیق منفی مذکور دارد.

* زاویه و نوع نگاه هنرمندان ایرانی با هنرمندان خارجی همواره تفاوت‌های بسیاری داشته است؛ شما به عنوان مسؤول این نمایشگاه که در مواجهه با آثار داخلی و خارجی بوده است، چه تفاوت‌هایی بین آثار می‌بینید؟

شکل پرداخت موضوعات از سمت هنرمندان ایرانی تفاوت‌های عمده‌ای با هنرمندان دنیا بویژه جهان عرب [از غرب آسیا تا شمال آفریقا] دارد و به همین دلیل سهم هنرمندان خارجی در این نمایشگاه، هم به لحاظ کمیت و هم کیفیت تقریبا بالاتر از هنرمندان ایرانی است. به عبارت دیگر، کم بودن تعداد هنرمندان ایرانی و آثارشان، از زاویه عدم کیفیت بصری آثار و نداشتن روحیات و شاخصه‌های جذابیت و دیزاین و هنر وسیع تصویرگری در آنهاست. در وجه دیگری هم در یک سال گذشته، بخش عمده‌ای از هنرمندان ایرانی مورد تهاجم و آسیب رسانه‌های معاند فارسی‌زبان بودند و در سرگشتگی دروغ‌های این رسانه‌ها نتوانستند جهت درست وجدانی و جایگاه تاریخی خود را در قبال موضوع مظلومیت فلسطین پیدا کنند. از سویی هنرمندان همراه با این موضوع هم معمولا در سطح اخبار ماندند و موفق به ارائه‌های تحلیلی و عاطفی ویژه نشدند.

* آثار خارجی از چه کشور‌هایی ارسال شده است؟

«همچنان توفان» میزبان آثار هنرمندانی از فلسطین، استرالیا، کانادا، کلمبیا، مصر، اسپانیا، آلمان، ایالات متحده آمریکا، لبنان، اندونزی، عراق، ایتالیا، اردن، کویت، لیبی، مالزی، هلند، نروژ، عمان، پاکستان، پرتغال، انگلستان و اروگوئه 

است.

* در پایان اگر موضوعی درباره این نمایشگاه باقی مانده است بفرمایید.

«همچنان توفان» از این زاویه انتخاب شد که بگوییم توفان الاقصی که با یک رویکرد دفاعی، نظامی شروع شد - که امیدواریم به پایان یافتن تجاوزات و تهاجمات به غزه و آزادی فلسطین و قدس شریف از چنگال استعمارگران و رژیم خبیث منجر شود - توسط هنرمندان به زبان هنر و در حیطه جنگ نرم و وجدانیات پیش می‌رود و اینکه خواستم با این عنوان بگویم انرژی و حرارت روز عملیات توفان الاقصی همچنان ادامه دارد و این خون در رگ‌های آزادگان دنیا نیز به جوشش درآمده و این تکاپو هنوز ساکن نشده و هنرمندان آزاده دنیا برای حفظ کرامت و شرافت انسانی به جمع مظلومان و مجاهدان پیوسته‌اند و این توفان همچنان ادامه دارد.

گروه فرهنگ و هنر: «روایت پدری که در تلاش است دختر خردسالش را از معرکه جنگ نجات دهد». این خلاصه فیلم «کودکی» است که در چهل‌ویکمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران روی پرده رفت؛ فیلمی به کارگردانی لیلا نیکزاد که پیش‌تر در آثاری چون «یک کیلو و بیست‌ویک گرم»، «سینگو» و «قطع فوری» به عنوان فیلمنامه‌نویس حضور داشته و اکنون پس از کارگردانی فیلم ««جانور»، دومین فیلم خود را کارگردانی کرده است. این فیلم در منطقه مرزی استان آذربایجان غربی فیلمبرداری شد و طی 5 اکران در جشنواره روی پرده رفت. با این کارگردان به گفت‌وگو نشستیم.

***

* خانم نیکزاد! لطفا درباره ایده و طرح فیلم بفرمایید و اینکه با توجه به اینکه لوکیشن در منطقه مرزی بوده، چه سختی‌ها و دشواری‌های را متحمل شدید؟ 

ایده اولیه «کودکی» را پناه خدایاری با من در میان گذاشت و سوژه بسیار جذاب به نظرم آمد. طی ماه‌های بعد دست به کار شدم و با ایجاد تغییر و تحولاتی در ایده اولیه، آن را مطابق سلیقه خود به طرح و فیلمنامه تبدیل کردم. یادم می‌آید آن ویدئوی معروف از پدر سوری که با شنیده شدن صدای خمپاره بلند بلند می‌خندید تا کودکش نترسد و او هم بخندد، بسیار روی من تاثیرگذار بود و باعث شد شروع فیلمم را با سکانسی آغاز کنم که یادآور آن پدر و کودک جنگ‌زده باشد. تمام سختی‌ها و مشکلات فیلمسازی یک طرف، کار کردن در محیط و منطقه‌ای که برای نخستین بار بود در آن کار می‌کردم طرف دیگر. با توجه به اینکه به خاطر موضوعیت فیلم به تجهیزات نظامی اعم از اسلحه و... نیاز داشتیم و باید مرز را بازسازی می‌کردیم، دشواری‌ها 2 برابر شده بود، خصوصا اینکه تعطیلات نوروز هم بود و اکثر ارگان‌ها یکی در میان تعطیل بودند اما خدا را شکر در نهایت با رایزنی‌هایی که انجام شد، نیروی زمینی ارتش در حد امکان  همکاری‌های لازم را با پروژه داشت.

* با توجه به اینکه شما تجربه فیلمنامه‌نویسی دارید تا ساخت فیلم، تجربه فیلمسازی برای شما چگونه بوده است؟

فیلمسازی همیشه برای من جذاب بود اما اصلا نمی‌شود این دو را با هم مقایسه کرد. به نظرم هر کدام جای خود دارد. البته من در حال حاضر همچنان خودم را یک فیلمنامه‌نویس می‌دانم تا یک فیلمساز. جذاب‌ترین دلیلی که ممکن است باعث شود در آینده جدی‌تر به سمت فیلمسازی بروم این است که می‌توانم بدون اینکه نیاز باشد کارگردان دیگری را مجاب کنم که دیدگاه و سلیقه مرا به عنوان نویسنده در ساخت فیلمنامه اعمال کند، خودم کاری را که به آن معتقدم همانطور که فکر می‌کنم درست‌تر است، انجام دهم.

* در فیلم شما بازیگران حرفه‌ای در کنار بازیگران بومی بازی می‌کنند، هماهنگی و بازی گرفتن از آنها چگونه شکل گرفت؟

ابتدا کمی نگران این بودم که نکند کار با بازیگر حرفه‌ای سخت باشد و نگاه از بالا به پایین به فیلم کوتاه داشته باشند اما با توجه به تجربه شیرینی که با بختیار پنجه‌ای عزیز در این فیلم داشتم، نه‌تنها این نگرانی از بین رفت، بلکه ‌برعکس شد و من به این اطمینان رسیدم که کار کردن با بازیگر حرفه‌ای در فیلم‌ کوتاه، می‌تواند آرامش خاطری در بخشی از پروسه ساخت با خود داشته باشد. بازیگر نقش زن و سرباز فیلم هم باتجربه بودند و کار تئاتر زیاد انجام داده بودند. سخت‌ترین بخش کار با بازیگر، مربوط به بازی‌ گرفتن از کودک 4 ساله فیلم بود که به خاطر شیطنت‌های طبیعی آن سن و خصوصا اینکه زبان مشترک نداشتیم، کمی برایم نگران‌کننده بود، چراکه کودک قصه فقط زبان کردی متوجه می‌شد و من هم نمی‌توانستم به زبان کردی حرف بزنم. هر چند این موضوع با حضور بختیار پنجه‌ای عزیز که کردزبان است و بازیگردانی کودک را بر عهده داشت، حل شد و در برداشت پایانی هر پلان، نتیجه دلخواه را به دست می‌آوردم.

* شما خود تجربه فیلمسازی و فیلمنامه‌نویسی را در انجمن سینمای جوان شهرستان گذرانده‌اید، آموزش‌های انجمن چقدر کمک کرد در مسیر فیلمنامه‌نویسی موفق شوید؟

به نظرم مهم‌ترین کارکرد انجمن‌های اینچنینی، به غیر از دوره‌های ارزشمندی که دارند، این است که به خاطر جو حاکم بر آن که اکثرا عاشقان سینما هستند، می‌تواند شور و جسارت لازم برای ورود به سینمای حرفه‌ای را به افراد بدهد و به قول معروف موتور محرک آنها را روشن کند. بعد از آن هم افراد با توجه به میزان حقیقی بودن خواسته‌‌شان قدم در مسیر حرفه‌ای کار کردن می‌گذارند.

* از سختی‌های فیلمنامه‌نویسی بگویید و پیدا کردن سوژه برای نوشتن؟

مواجه شدن با کاغذ سفید همیشه برای هر نویسنده‌ای جزو سخت‌ترین لحظاتش است و اینکه نمی‌دانی قرار است این کاغذ سفید چگونه پر شود ولی در عین حال مطمئنی باید پر شود. پیدا کردن سوژه معمولا هیچ قانون و چارچوب خاصی ندارد، مگر اینکه سفارشی باشد که بحث آن جداست؛ گاهی با دیدن یک تصویر، گاهی با دیدن یک خواب، گاهی هم از لابه‌لای حرف‌های آدم‌ها، ناگهان یک جمله برایم جالب می‌آید و بعد دست به کار می‌شوم.

مثلا سوژه فیلمنامه‌ای که در حال حاضر مشغول کار روی آن هستم و بسیار هم دوستش دارم، با دیدن یک خانه چوبی روستایی در دل جنگل و پیرمردی که به تنهایی از پشت پنجره به جنگل زل ‌زده بود، برایم تداعی شد. این تصویر آنقدر ذهن مرا درگیر کرده بود که بالاخره بعد از یک ماه، یک نیمه‌شب از خواب پریدم و صفر تا 100 خط داستان را در چند پاراگراف نوشتم. اینچنین معجزه‌وار اسکلت اصلی قصه‌ام شکل گرفته بود و من را هیجان‌زده کرد.