مهاجم بلند‌قامت پرسپولیس در دیدار مقابل مس سونگون عملکردی چشمگیر از خود به نمایش گذاشت. لوکاس ژوائو مهاجم آنگولایی - پرتغالی با یک فرار تماشایی از میانه میدان، ورود به محوطه جریمه و تعویض توپ از پای راست به پای چپ، موفق شد با یک ضربه تمام‌کننده دقیق، گل دوم و برتری تیمش را به ثمر برساند. این گل که در نیمه دوم بازی به ثمر رسید، به‌ وضوح قدرت تکنیکی و مهارت بالای او را نشان داد و نقطه عطف بازی بود.

ژوائو پیش از این نیز در نیمه اول مسابقه، با یک پاس حرفه‌ای و دیدنی، علی علیپور را در موقعیت گلزنی قرار داد. این حرکت باعث شد نام او به‌عنوان گلساز بازی نیز ثبت شود. چنین عملکردی در ۲ بخش مختلف بازی، نشان از تاثیرگذاری بالای این بازیکن داشت و باعث شد ستاره مسابقه لقب گیرد.

این دیدار که در چارچوب دور یک‌شانزدهم پایانی جام حذفی فصل جاری برگزار شد، شاید از نظر رقابتی چندان دشوار نبود اما برای لوکاس ژوائو، به یک نقطه عطف مهم تبدیل شد. او نه‌‌تنها برای نخستین‌ بار با پیراهن پرسپولیس گلزنی کرد، بلکه شایعات مربوط به احتمال جدایی خود در نیم‌فصل را نیز به‌طور کامل کنار زد.

ژوائو پیش از پیوستن به پرسپولیس، در لیگ چمپیونشیپ انگلیس ۷۱ گل و ۲۹ پاس گل به ثبت رسانده بود که مجموعا ۱۰۰ اثرگذاری روی گل را نشان می‌دهد. او همچنین در دوران حضورش در لیگ ستارگان قطر، برای تیم ام‌صلال موفق به زدن ۵ گل شد و با عملکرد اخیرش، عزم خود را برای موفقیت در پرسپولیس نشان داد.

این مهاجم، با این نمایش درخشان، امیدها را برای حل مشکلات خط حمله پرسپولیس زنده کرد. ادامه چنین عملکردی می‌تواند او را به یکی از محبوب‌ترین بازیکنان پرسپولیس و یکی از بهترین خریدهای فصل تبدیل کند. همچنین این درخشش باعث شده است گل نزدن‌های پیشین او به ‌عنوان بدشانسی تلقی شود.

عملکرد لوکاس ژوائو در این دیدار نشان داد او می‌تواند نقشی کلیدی در موفقیت‌های آینده پرسپولیس ایفا کند. هواداران نیز امیدوارند این بازیکن بتواند در بازی‌های آتی، توانایی‌های خود را بیش از پیش به نمایش بگذارد و به یکی از ستارگان اصلی تیم تبدیل شود.

شهاب خادم: حقوق بشر دهه‌هاست توسط غرب به عنوان ابزاری برای فشار به کشورهای ناهمسو استفاده می‌شود اما طی سال‌های اخیر همین استفاده ابزاری از آن هم به طرز تهوع‌آوری مضحک و مسخره شده است. به گونه‌ای که به طور کامل خاصیت خود را از دست داده و اعضای جامعه بین‌الملل آن را به طور کلی سیاسی و توأم با اغراض و اهداف خاص می‌دانند و پشیزی برای آن ارزش قائل نیستند. راهبرد غرب در مواجهه گزینشی با حقوق بشر، نه تنها باعث بهبود وضعیت حقوق بشر در نظام بین‌الملل نمی‌شود، بلکه باعث نادیده گرفته شدن موارد اصلی نقض حقوق بشر در گوشه و کنار جهان شده است. 

کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل متحد، هفته گذشته پیش‌نویس قطعنامه‌‌ای را که توسط دولت کانادا تنظیم و تدوین شده بود با 77 رای مثبت به تصویب رساند. هر چند این قطعنامه برای تصویب نهایی باید رای موافق مجمع عمومی سازمان ملل را هم کسب کند، با این حال، همین تصویب اولیه آن نیز برای جمهوری اسلامی بسیار سنگین و شایسته پاسخ مناسب است، چرا که ایران یک حکومت مبتنی بر ارزش‌های دینی، انسانی، اخلاقی و صلح‌طلب در جامعه جهانی است. مساله بعد که این قطعنامه را برای جمهوری اسلامی ایران غیرقابل قبول کرده و آن را با اهداف و اغراض پوچ و سیاسی می‌داند، کشور بانی قطعنامه و حامیان آن هستند؛ کشورهایی که خود از ناقضان و حامیان اصلی حقوق بشر در جهان امروز شناخته می‌شوند.  

1- دولت کانادا در حالی پیش‌نویس این قطعنامه را ارائه کرد که در تاریخ نه چندان طولانی خود کارنامه‌ای سیاه در زمینه نقض حقوق بشر از خود به جا گذاشته است. سال 2021 کشف یک گور جمعی از دانش‌آموزان بومی کانادا نزدیک یک مدرسه شبانه‌روزی، جهان را در شوک فرو برد. از آن زمان تاکنون گور‌های بی‌علامت و جمعی کودکان بومی یکی پس از دیگری در محوطه مدارس سابق شبانه‌روزی ویژه کودکان مذکور در ایالات مختلف کانادا کشف شده و می‌شود؛ شمار گورهای کشف‌شده بر اساس آخرین آمار‌ها ۲ هزار و ۴۰۰ مورد اعلام شد که طی آن تخمین‌ زده می‌شود بین ۳۰ تا ۴۰ هزار نفر از این کودکان کشته و به صورت پنهان دفن شده‌اند؛ واقعه هولناکی که پایگاه خبری دویچه‌وله آلمان آن را «نسل‌کشی فرهنگی و نژادی در کانادا» خواند.  

2- فارغ از کشف گورهای جمعی که تازه‌ترین پرونده نقض حقوق بشر توسط دولت کاناداست، اتاوا طی چند دهه گذشته کارنامه مشعشعی در زمینه نقض حقوق بومیان که مالکان اصلی این سرزمین هستند از خود به جا گذاشته است. دیدبان حقوق بشر سازمان ملل موارد نقض حقوق بشر در کانادا را شامل نقض حقوق جوامع بومی، اعمال خشونت علیه زنان و دختران بومی، سوءاستفاده و تجاوز جنسی، حبس مهاجران و موارد دیگر اعلام کرده است. اقدامات ضدحقوق بشری‌ای که تاکنون نه قطعنامه برای کانادا به همراه داشته و نه دادگاه بین‌المللی برای آن تشکیل شده است.  

عبدالباسط انصاری: بامداد جمعه قطعنامه پیشنهادی ضدایرانی تروئیکای اروپا و آمریکا در نشست فصلی آژانس توسط شورای حکام به تصویب رسید. مطابق آنچه رویترز به نقل از دیپلمات‌های غربی در روز چهارشنبه اعلام کرده بود، تصویب قطعنامه محتمل‌تر از تصویب نشدن آن به نظر می‌رسید و این اتفاق در رای‌گیری نهایی به وقوع پیوست. تفاوت این قطعنامه با ۴ قطعنامه دیگر شورای حکام پس از خروج آمریکا از برجام، درخواست تدوین گزارش جامع و به‌روز شده درباره برنامه هسته‌ای ایران از مدیرکل بود که می‌تواند تسهیل‌کننده ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت و فعال کردن مکانیسم ماشه یا همان اسنپ‌بک و بازگشت ۶ قطعنامه تعلیق شده ایران باشد. این در حالی است که عصر پنجشنبه نمایندگی دائم جمهوری اسلامی در سازمان‌های بین‌المللی در بیانیه‌ای تفصیلی برای چندمین بار، به ذکر جزئیاتی از همکاری‌های پادمانی و اقدامات سازنده و اعتمادساز جمهوری اسلامی با آژانس پرداخت و گوشه‌هایی از سیاسی‌کاری این نهاد، تاثیرپذیری آن از رژیم صهیونیستی و فشارهای غرب را افشا کرد.  از نمونه این رویکردهای سیاسی و فضاسازی‌های مضحک، تکرار ادعاهای آژانس درباره فعالیت هسته‌ای در مکان ادعایی لویزان -شیان است که در همان سال‌ ٢٠٠۴ پرونده آن بسته شده و جمهوری اسلامی بارها اعلام کرده بود هیچ سایت یا فعالیت هسته‌ای در این منطقه نداشته و ندارد. تکرار برخی ادعاها درباره پرونده موسوم به PMD (ابعاد نظامی احتمالی[ادعایی]) که سال ٢٠١۵ جهت اجرای توافق برجام بسته شده و بی اعتباری آن به اثبات رسیده بود، توسل آژانس به تصاویر فاقد کیفیت و مبهم به عنوان سند فعالیت مشکوک و اعلام‌نشده در حوزه هسته‌ای از سوی ایران، بهانه‌جویی و طرح ادعاهای عجیب نظیر مشکوک بودن فعالیت‌های حمل‌ونقل معمول در کشور و ارتباط دادن آن به فعالیت‌های هسته‌ای در مکان‌های ادعایی که ایران فعالیتی در آن نداشته است و مواردی از این دست نشان می‌دهد نگاه غرب و آژانس به برنامه هسته‌ای ایران، نه نگاه فنی و بر اساس حقوق حاکمیت و مردم ایران، بلکه نگاهی ابزاری برای اعمال فشار بر ایران و فضاسازی امنیتی علیه ایران در سطح بین‌الملل و بهانه‌جویی برای اعمال فشار و تحریم است. از منظر دیگر وجود فناوری هسته‌ای بومی با امکان استفاده از آن به سبب وجود منابع اولیه خدادادی، بدون اتکا به غرب در کنار مانور قدرت جمهوری اسلامی در سطح منطقه و جهان و بر هم زدن معادلات ظالمانه غربی‌ها برای سلطه بر جهان، سبب شده است غرب رشد این فناوری و کاربست صنعتی آن در ایران را برای خود خطری جدی ببیند. بر همین اساس نقطه کانونی منازعه طولانی و فرسایشی پرونده ساختگی هسته‌ای ایران همین مساله است و مادامی که تغییری در آن حاصل نشود، هر میزان از همکاری و هر شکلی از تعامل از سوی جمهوری اسلامی سبب گشوده شدن این گره نخواهد شد و ایران همواره در جایگاه متهم قرار خواهد داشت. شاهد این مساله نیز تکرار ادعاهای مضحک آژانس درباره موضوعاتی است که پیش‌تر ـ سال‌ها قبل ـ بسته شده بود. تقویت سطح بازدارندگی ایران به سبب وجود دانش هسته‌ای و امکان عبور ایران از چالش‌های انرژی در دهه‌های آینده سبب شده غرب فناوری هسته‌ای ایران را نه یک فناوری محض که ابزار قدرت و ارتقای امنیت ملی ایران تحلیل کند و بر این اساس منازعه هسته‌ای را در قریب ربع قرن اخیر فرسایشی کرده است. قطعنامه تازه آژانس را نیز باید با دید کوتاه‌مدت و بلندمدت ارزیابی کرد. در کوتاه‌مدت، غربی‌ها درصدد ممانعت از عادی شدن پرونده ساختگی هسته‌ای ایران در اکتبر ۲۰۲۵ و بند غروب ۱۰ ساله برجام و قطعنامه ٢٢٣١ هستند و در بلندمدت نیز حفظ فشار و فضای امنیتی و بهانه‌های تحریم و فشار اقتصادی علیه ایران جهت مهار جمهوری اسلامی را در برنامه دارند. برنامه هسته‌ای، ظرفیت طولانی‌مدت و گسترده‌تری برای فشار بر ایران، به نسبت دیگر مسائل - همچون حقوق بشر و... - دارد و غرب به‌سادگی دست از این بستر بر نخواهد داشت. مساله مهم در داخل اما اجماع برای افزایش سطح پاسخ و بر هم زدن بستر این فشار از طریق کارت‌هایی چون تغییر دکترین هسته‌ای کشور، خروج از «ان‌پی‌تی» و نظایر آن است که در دستور کار قرار دادن آن پیش از ضربه سنگین و احتمالی غرب مهم است. اکنون دیگر عیان شده غرب هیچ‌گاه تن به عادی شدن پرونده هسته‌ای ساختگی و بحران سازی امنیتی و فشار اقتصادی از بستر برنامه هسته‌ای ایران نخواهد داد، بر همین اساس بر هم زدن این روند تکراری ۲ دهه‌ای و به دست گرفتن ابتکار عمل ضروری‌تر از پیگیری اعتمادسازی های بی‌حاصل است.