عبدالله دارابی: نزدیک ۲۰ روز از انتصاب محمد شریعتمداری به ریاست هلدینگ خلیج‌‌فارس - مالک باشگاه استقلال - می‌گذرد و از همان زمان، اخبار رسمی مبنی بر تغییرات گسترده مدیریتی در این باشگاه رسانه‌ای شد. با اینکه وقوع تغییرات حتمی است و همه‌کاره سابق هلدینگ در امور استقلال نیز استعفا کرده اما فعلا همه چیز در حد همان گمانه‌زنی باقی مانده و روزها نیز از پی هم در حال طی شدن است. اگر چه از منظر تفکر مدیریتی اغلب مدیران ایرانی که دیده و سراغ داریم نه‌تنها ۲۰ روز، بلکه تاخیر بسیار بیشتر از این هم در تصمیمات امری معمولی شده است و مردم نیز بدان عادت کرده‌اند اما متاسفانه این تاخیر از سوی مدیر منسوب به طیف سیاسی‌ای است که به نوعی خودشان را در مدیریت تابع استانداردهای علمی، جهانی، مدرن و... همچنین گریزان از روش‌های منسوخ مدیریتی می‌دانند! اتفاقا توجه به اهمیت وقت و فهم زمان‌سنجی در «هنگامه و شرایط اتخاذ تصمیم و تغییر» از اولویت‌های مهم مدیریت علمی و مدرن در جهان امروزی محسوب می‌شود اما فعلا که در مقوله تصمیم درباره باشگاه استقلال خبری از آن نیست! شاید دوستان تصمیم‌گیر، مسائلی چون بررسی جوانب، شرایط و مقتضیات موضوع را مطرح کنند اما اگر موضوع (امور باشگاه استقلال، وضعیت فعلی و سرنوشت آن) در نزدشان اهمیت لازم و بایسته را پا به پای سایر موضوعات مهم مربوط به حیطه کاری مدیریت هلدینگ داشته باشد، اینقدر تاخیر را جایز نمی‌دانستند!  آنچه بر باشگاه استقلال در این فصل گذشت و چنین سرنوشتی را برایش رقم‌ زده، محصول مدیریتی است که از قضا قرار بود دوران خوشی را برای این باشگاه بسازد؛ از تک‌محوری‌های نماینده تام‌الاختیار گرفته تا انفعال هیات مدیره کارنابلد و مدیرعاملی ناکارآمد! با این وصف زمان دادن به تداوم چنین روند مدیریتی که ویژگی بارزش تضییع بوده، چه توجیهی می‌تواند داشته باشد؟ آقای شریعتمداری که بیگانه با فوتبال نیست، لابد می‌داند نیم‌فصل نزدیک است و بهترین زمان برای جبران مافات نباید بسادگی از دست برود و توفیق در آن هم در صورتی است که مدیریت و هیات‌مدیره باشگاه، قبل از فرارسیدن این زمان تعیین می‌شدند تا فرصت لازم برای برنامه‌ریزی و تصمیمات اساسی را داشته باشند، نه اینکه در نیم‌فصل این تغییرات احتمالی رخ دهد تا مدیریت جدید در بحبوحه کار و اقدام، وقتش را صرف ارزیابی، شناخت و مسائلی از این قبیل (هدر دادن مجدد وقت طلایی)  کند که باز این باشگاه استقلال باشد که متضرر از تاخیر شود. حال اینکه مدیران و تصمیم‌گیران جدید استقلال چقدر اهل فن و خبره باشند هم خود موضوعی است جداگانه. در کنار لزوم انتخاب افراد آگاه و کاربلد برای مجموعه مدیریتی استقلال و در راس آن مدیرعاملی توانا و آشنا به امور، وقت‌شناسی و جلوگیری از هدررفت آن، مساله‌ای است که شایسته اقبال و اهتمام جدی مدیریت هلدینگ خلیج‌فارس است اما فعلا روزها طی شده و خطر آن است تغییرات به نیم‌فصل موکول شود.

دلجویی معاون دفتر رئیس‌جمهور از حسن یزدانی

معاون تشریفات دفتر رئیس‌جمهور در تماسی با حسن یزدانی، قهرمان کشتی از مشکل پیش آمده در روز تقدیر از قهرمانان و مدال‌آوران عذرخواهی کرد. مراسم تقدیر از قهرمانان المپیک و پارالمپیک روز دوشنبه با حضور رئیس‌جمهور برگزار شد اما ظاهرا حسن یزدانی به دلیل دیر رسیدن، اجازه حضور در مراسم را پیدا نکرد که همین موضوع باعث بروز حواشی شد. بر همین اساس سیدعباس موسوی، معاون تشریفات دفتر رئیس‌جمهور دیروز در صفحه شخصی خود در شبکه ایکس نوشت: با جهان‌پهلوان حسن یزدانی، افتخار ایران‌زمین گپ و گفت تلفنی صمیمانه داشتم و از مشکل پیش آمده برای ایشان در مراسم دیروز عذرخواهی و دلجویی کردم. هر چند مجموعه ریاست جمهوری در مساله (از دید بنده غیرقابل توجیه) پیش آمده هیچ نقشی نداشت اما به حرمت این جهان‌پهلوان بااخلاق و محبوب، ضمن ابلاغ سلام رئیس‌جمهور محترم بر مشی همیشگی ایشان در تکریم انسان‌ها بویژه بزرگان و فرهیختگان و افتخارآفرینان این سرزمین تاکید کردم.  حسن آقا هم با ادب و متانت همیشگی موضوع را تمام شده و غیر مهم تلقی کردند که گفتم این برخورد هم از بزرگواری شماست و قطعا حفظ حرمت شما بر همه ما ایرانیان واجب است و احترام به شما یعنی احترام به ایران. باید قدر نام‌آوران و افتخارآفرینان وطن را بیشتر بدانیم و می‌دانیم.

***

زمان بازگشت یزدانی به تمرینات مشخص شد

آزادکار مطرح جهان و المپیک از چند ماه دیگر تمرینات بدنسازی خود را آغاز می‌کند. محمدرضا مرادی ناظر فدراسیون در تیم ‌ملی کشتی آزاد و عضو هیات رئیسه سازمان لیگ کشتی درباره وضعیت تیم‌ملی کشتی آزاد گفت: آقای دبیر لطف کرد این سمت را به من داد اما من به دلیل مشکل کاری نمی‌توانم خیلی در آنجا حضور داشته باشم. خدا را شکر تیم‌ ملی خیلی منسجم به کار خود ادامه می‌دهد. وی درباره آخرین وضعیت حسن یزدانی نیز گفت: طبق صحبتی که روز گذشته داشتیم او در حال انجام کارهای فیزیوتراپی است و تا 3-2 ماه آینده به تمرینات بدنسازی بازمی‌گردد.

***

وزیر ورزش: ورزشگاه آزادی ۹ دی بازگشایی می‌شود

وزیر ورزش در حاشیه جلسه هیات دولت گفت: ورزشگاه آزادی ۹ دی بازگشایی خواهد شد و بازی سپاهان - استقلال نخستین بازی رسمی ورزشگاه آزادی خواهد بود. احمد دنیامالی افزود: برنامه داریم بازی پیشکسوتان در این زمان انجام شود تا شبیه‌سازی شده و مسائل تاسیساتی و نور آن بررسی شود. وزیر ورزش تاکید کرد: بازی 13 دی سپاهان - استقلال نخستین بازی رسمی در ورزشگاه آزادی خواهد بود.

زهره فلاح‌زاده: در حالی که پرسپولیس در دیدار حساس مقابل سپاهان شکست خورد و این نتیجه می‌توانست برای استقلال بهترین خبر باشد تا حداقل فاصله خود را با رقیب دیرینه‌اش کمتر کند اما شاگردان موسیمانه با یک بازی پرنوسان به نتیجه‌ای بهتر از تساوی بدون گل دست نیافتند.

استقلال در صورت برد می‌توانست اختلافش را با پرسپولیس سوم جدولی به عدد ۶ برساند اما شیرینی باخت رقیب خیلی زود دل آنها را زد. استقلالی‌ها که از دیدار با مس رفسنجان و در ادامه مقابل پاختاکور و الاهلی و... شکست نخورده‌‌اند و براحتی به حریفان‌شان اجازه نزدیک شدن به دروازه خود را نمی‌دهند، می‌توانستند با پیروزی برابر تیم سیرجانی شرایط بهتری را در جدول برای خود رقم بزنند. از یک طرف بازی‌های متوالی و فشرده آبی‌ها، کار را برای این تیم سخت کرده است و از طرف دیگر شکل بازی آنها در هر دیدار متفاوت نیست و موسیمانه می‌خواهد وینگرهایش از چپ و راست تنها با سانتر کردن مهاجمان را صاحب موقعیت کنند. این در حالی است که این سبک بازی را مهدی تارتار، سرمربی گل‌گهر بخوبی می‌شناخت. به همین دلیل مدافعان بلندقد را در بین خط دفاع تیمی خود قرار داده بود. در حالی که در دیدارهای اخیر گل‌های استقلال از طریق شوت از راه دور به ثبت رسیده بود، در این دیدار خبری از شوت نبود و همین امر باعث شد گل‌گهر به نتیجه دلخواه خود نزدیک و نزدیک‌تر شود. در این میان هواداران استقلال به دنبال تمدید قرارداد پیتسو موسیمانه هستند اما نتایج و نوع بازی آبی‌ها آنقدر نوسان داشته که نمی‌توان گفت او بهترین عملکرد را داشته و باید حداقل تا 6-5 بازی دیگر نوع نمایش تیم او را دید.

تنها اتفاق مثبت بازی استقلال مقابل گل‌گهر، بسته ماندن دروازه این تیم است. استقلالی که دروازه‌اش براحتی باز می‌شد، حالا به سختی به حریفانش موقعیت می‌دهد. شاید یکی از دلایل آن موفق ظاهر شدن رافائل داسیلوا، مدافع برزیلی آبی‌ها باشد که در چند دیدار اخیر نمایش فوق‌العاده‌ای داشته و علاوه بر سد محکمی که در 18 قدم خودی است، با بازیسازی تا 18 قدم دروازه حریف هم نزدیک می‌شود؛ تا جایی که یا گل می‌زند یا زمینه‌ساز گل برای هم‌تیمی‌هایش می‌شود.

آنچه مشخص است اینکه موسیمانه علاقه‌مند به ماندن در استقلال است و می‌خواهد هر چه زودتر تکلیف فصل بعد خود را هم مشخص کند. او در نشست خبری پس از بازی با گل‌گهر به صراحت اعلام کرد با وجود صحبت‌هایی که دوستانش پیش از آمدن کرده‌اند که به ایران نرو اما او آماده همکاری طولانی‌مدت با استقلال است. موسیمانه در این نشست از علاقه خود به ایران گفت و در ادامه با اشاره به صحبت مدیرعامل برای تمدید قرارداد، تصریح کرد در انتظار این است به طور رسمی درباره جزئیات قرارداد با وی مذاکره شود.

به هر حال استقلال بازی سختی روز جمعه مقابل آلومینیوم در اراک دارد و باید دید سرمربی آبی‌ها چه تفکری در این دیدار دارد و آیا می‌تواند با ترکیب و سبکی متفاوت‌تر از بازی با گل‌گهر، ۳ امتیاز را کسب کند یا خیر.

پرسپولیس به روزهایی رسیده که خوابش را هم نمی‌دید. شکست‌های پیاپی، ناکامی‌های تلخ و سکوت مدیریت، پرسپولیس را به قایقی لرزان در دریای متلاطم لیگ تبدیل کرده است. قایقی که درویش و گاریدو با هم در آن نشسته‌اند اما هر دو، با چهره‌ای نگران و پشت به هم، به سمت مقصدی نامعلوم پیش می‌روند. در این میان، هوادار، به تماشای این آشفتگی نشسته؛ با بغضی که از خشم و ناامیدی آمیخته است. 9 امتیاز تا نیم‌فصل، این تنها راه برای آرام‌ کردن خشم هوادارانی است که دیگر طاقت وعده‌ها و ناکامی‌های پی‌درپی را ندارند.

پرسپولیس تا اینجای فصل 3 باخت تلخ را تجربه کرده است. تیمی که روزی روی بُردهای متوالی بنا شده بود و هر شکست برایش یک تراژدی تمام‌عیار بود، حالا چوب‌خط باخت‌هایش را تا هفته دوازدهم پر کرده است. از استقلال خوزستان تا نساجی قائمشهر و سپاهان اصفهان، هر ۳ بازی، روایتی از ناکامی بود؛ ناکارآمدی تاکتیکی، ضعف و اشتباهات فردی بازیکنان و غیبت روحیه جنگندگی که زمانی شاخصه تیم‌های قهرمان پرسپولیس بود، مشهود است.

در پایان هفته دوازدهم، فاصله پرسپولیس با صدر جدول 5 امتیاز است. فاصله‌ای که در ظاهر چندان زیاد نیست اما برای تیمی که روزبه‌روز اعتمادبه‌نفس خود را بیشتر از دست می‌دهد، یک شکاف عمیق به نظر می‌رسد. هر چند پرسپولیس پیش‌تر هم از چنین موقعیت‌هایی بازگشته و در پایان فصل جام قهرمانی را بالای سر برده است اما این‌بار چیزی فرق دارد. بی‌ثباتی در نتایج، نارضایتی هواداران و فقدان برنامه مشخص مدیریتی، همه‌ چیز را پیچیده‌ کرده است.

نیم‌فصل اول برای پرسپولیس، به ۳ بازی پایانی در تهران ختم می‌شود؛ ۳ بازی حساس که باید این تیم را از پرتگاه سقوط به بحران عمیق‌تر نجات دهد. مس رفسنجان، خیبر خرم‌آباد و هوادار تهران؛ ۳ تیمی که پرسپولیس باید آنها را شکست دهد. این ۳ بازی، حکم ۹ امتیاز حیاتی را دارد. نه‌تنها برای پرسپولیس، که برای درویش و گاریدو، این ۹ امتیاز همان طناب نجاتی است که می‌تواند سرنوشت آنها را رقم بزند. در این ۳ هفته، هر لغزش، هر اشتباه، می‌تواند عواقبی سنگین داشته باشد؛ از تغییرات روی نیمکت گرفته تا تغییرات در اتاق مدیریت.

هواداران به مرز انفجار رسیده‌اند. اعتراض‌ها به سکوها محدود نشده و در فضای مجازی به اوج رسیده است. صفحه‌های باشگاه پر شده از پیام‌هایی که یک‌صدا مطالبه دارند: «تغییر و اصلاح!». این اعتراض‌ها از بازیکنان گرفته تا کادر فنی و مدیریت را نشانه رفته است. تیم‌های بزرگ همیشه از زیر فشار هواداران بالا می‌آیند اما این فشار، در صورت نادیده گرفته‌ شدن، می‌تواند ویرانگر باشد. پرسپولیس در این روزها میان سکوت مدیران و شعارهای هواداران، معلق مانده است.

در این میان رضا درویش، مدیرعامل باشگاه، بیش از هر کسی زیر ذره‌بین قرار گرفته است. وعده‌های پنجره تابستانی که عملی نشد، حالا به یک مطالبه فوری برای پنجره زمستانی بدل شده است. پرسپولیس باید نیم‌فصل تقویت شود؛ ستاره‌هایی که تابستان جذب نشدند، حالا برای جبران باید در زمستان به تیم بپیوندند اما پیش از آن، درویش باید یک چالش بزرگ‌تر را حل کند: ۳ بازی آینده. این ۳ بازی، مرزی بین امید و ناامیدی است؛ مرزی بین بازگشت یا فروپاشی.

در سمت دیگر، گاریدو، سرمربی اسپانیایی که هنوز نتوانسته است جایگاه خود را در قلب هواداران محکم کند، با مشکلاتی بزرگ‌تر مواجه است. شکست برابر سپاهان، آن هم در شرایطی که تیم 10 نفره شد، هنوز دلیل محکمی برای کنار گذاشتن او نیست اما گاریدو هم بخوبی می‌داند بازی با مس رفسنجان، نخستین میدان قضاوت او خواهد بود. پرسپولیس باید به برد برگردد، اگر نه این قایق لرزان، او را هم با خود غرق خواهد کرد.

9 امتیاز برای پرسپولیس، چیزی بیش از یک هدف فوتبالی است؛ این امتیازات، طناب نجاتی است برای بازگشت اعتماد هواداران. هر امتیازی که از دست برود، چیزی از اعتماد و صبر هوادار کم می‌کند. شکست در این ۳ بازی، می‌تواند جرقه‌ای برای تغییرات بزرگ باشد؛ تغییراتی که شاید نیمکت و حتی دفتر مدیران را خالی کند.

پرسپولیس روزهای سختی را پیش رو دارد. هواداران دیگر طاقت وعده‌ها را ندارند. انتظارات از تیمی که برای قهرمانی در آسیا بسته شد، به پیروزی در ۳ بازی ساده داخلی مقابل ۳ تیم قعرنشین و بحران‌زده رسیده است. درویش و گاریدو، حالا سرنوشت خود را در دستان بازیکنان و این ۳ بازی می‌بینند. ۳ برد یا سقوط در بحران؛ این دیگر انتخابی نیست که پرسپولیس به سادگی از کنارش عبور کند.

هواداران انتظار دارند تیم محبوب‌شان به مسیر قهرمانی بازگردد. دیگر فرصتی برای اشتباه نیست. این ۳ هفته، همه چیز را مشخص خواهد کرد: بازگشت به روزهای خوب یا توفانی که همه‌ چیز را در هم خواهد شکست؟!

بهراد رشوند: تیم‌ ملی وزنه‌برداری ایران با ترکیبی جوان و میانگین سنی ۲۲ سال، در مسابقات جهانی بحرین با کسب یک مدال طلا، ۳ نقره و ۶ برنز، امیدها برای بازگشت به دوران اوج را زنده کرد. این نتایج در حالی به دست آمد که وزنه‌برداری ایران در سال‌های اخیر دوران افت و ناکامی‌های متعددی را در بازی‌های آسیایی هانگژو و المپیک پاریس تجربه کرده بود.

* درخشش جوانان و امید به آینده

۵ نفر از تیم ۱۰ نفره ایران موفق به کسب مدال شدند اما مدال طلای فوق‌سنگین که توسط علیرضا یوسفی به دست آمد، بیش از همه درخشید. یوسفی ۲۱ ساله در شرایطی که از ناحیه زانو مصدوم بود، وزنه ۲۶۲ کیلوگرم را مهار کرد و ضمن کسب مدال طلا، رکوردی ارزشمند را به نام خود ثبت کرد. مدال طلای دوضرب پس از سال‌ها از انحصار لاشا تالاخادزه، غول گرجستانی خارج شد و درخشش علیرضا یوسفی نویدبخش ظهور نسل جدیدی در دسته فوق‌سنگین است.

* عملکرد کلی تیم ملی

با وجود ترکیب جوان تیم، عملکرد وزنه‌برداران در این مسابقات درخشان بود. علیرضا معینی ۲۲ ساله و علی عالی‌پور ۲۰ ساله در دسته ۹۶ کیلوگرم موفق به کسب یک نقره و ۲ برنز شدند و رکوردهای ثبت‌شده توسط آنها نشان داد سال‌ها مدعی این وزن خواهند بود. ابوالفضل زارع و آریا پایدار ۲ جوان ۱۸ و ۱۹ ساله که در دسته ۱۰۲ کیلوگرم حضور داشتند نیز، هر چند مدالی کسب نکردند اما نخستین تجربه خود را پشت سر گذاشتند و آینده روشنی پیش روی آنهاست.

* طلسم‌شکنی در دسته ۱۰۹ کیلوگرم

در دسته ۱۰۹ کیلوگرم، مهدی کرمی موفق شد برای نخستین بار مدال مجموع را برای ایران به دست آورد. او علاوه بر مدال نقره یک‌ضرب، مدال برنز مجموع را از آن خود کرد و طلسم این وزن را برای ایران شکست. علیرضا نصیری، دیگر نماینده ایران در این دسته، با وجود تلاش فراوان، از رسیدن به مدال بازماند.

* فوق‌سنگین؛ نقطه عطف مسابقات

در دسته فوق‌سنگین، علی داوودی با ثبت رکورد مجموع ۴۵۹ کیلوگرم به نایب قهرمانی جهان رسید و بهترین عملکرد خود را به ثبت رساند. او پس از عملکرد ضعیف در المپیک پاریس، بازگشتی قابل‌ توجه داشت. در کنار داوودی، علیرضا یوسفی توانست با کسب مدال برنز مجموع و طلای دوضرب، چهره شگفتی‌ساز تیم‌ ملی وزنه‌برداری ایران شود.

* ناکامی‌ها و درس‌های بزرگ

در این میان، عملکرد ضعیف میرمصطفی جوادی در دسته ۸۹ کیلوگرم، نقطه تاریک تیم بود. جوادی که سال گذشته در مسابقات جهانی به مدال طلا رسیده بود، این بار تنها یک حرکت موفق داشت و در دوضرب ناکام ماند. عملکرد او زنگ خطر بزرگی برای کادر فنی و فدراسیون است تا دلایل این افت شدید را بررسی کرده و چاره‌ای بیندیشند.

* مسیر پیش‌ روی وزنه‌برداری ایران

موفقیت تیم‌ ملی وزنه‌برداری ایران در مسابقات جهانی بحرین نشان از تغییر نسل صحیح و حضور جوانان مستعد دارد. در کنار این جوانان، وزنه‌برداران باتجربه نیز عملکرد درخشانی داشتند و ثابت کردند می‌توانند در میادین بزرگ‌تر مدعی باشند اما این موفقیت‌ها نباید فدراسیون را دچار غفلت کند.

رئیس فدراسیون وزنه‌برداری از مدت‌ها پیش وعده درخشش در بازی‌های آسیایی ناگویا را داده و بدون شک، عملکرد در این مسابقات و المپیک لس‌آنجلس محک مهمی برای سنجش توانایی مدیریت فدراسیون خواهد بود. فدراسیون وزنه‌برداری باید تلاش کند رکوردهای ثبت‌شده را ارتقا دهد و بستر لازم برای حمایت از جوانان و رفع نقاط ضعف وزنه‌برداران را فراهم کند.

* نتیجه‌گیری

درخشش جوانان در مسابقات جهانی بحرین، وزنه‌برداری ایران را از رکود خارج و بارقه‌های امید را زنده کرده است اما این تنها آغاز راه است؛ آزمون‌های مهم‌تری پیش‌ روی وزنه‌برداری ایران قرار دارد و از این موفقیت‌ها باید به‌ عنوان سکوی پرتابی برای بازگشت به روزهای اوج استفاده شود. وزنه‌برداران مستعد و کادر فنی اکنون نیازمند برنامه‌ریزی و حمایت‌های دقیق و بلندمدت هستند تا وزنه‌برداری بار دیگر به قطب مدال‌آوری کاروان ورزشی کشور تبدیل شود.