عبدالله دارابی: مدت‌هاست مسؤولان پرسپولیس از بررسی رزومه مربیان خارجی و مذاکره با آنان برای نیمکت قرمزپوشان سخن می‌گویند. در این بین اسامی مربیان صاحب نامی نیز مطرح شده است؛ از ترزیچ، کواچ و بنیتس تا پسیرو، نناد بیلسا و جراردو مارتینو اما شاید سرانجام بازی با اسامی مطرح خارجی به یک گزینه داخلی ختم شود!

از شامگاه دوشنبه ۱۷ دی‌ماه، صحبت از بازگشت یحیی گل‌محمدی قوت بیشتری گرفته است و گویا مقدمات این بازگشت نیز به ایامی که صحبت از مذاکره با مربیان خارجی بوده، بازمی‌گردد! حتی گفته می‌شود اشتیاق شخص گل‌محمدی به تصدی مجدد نیمکت پرسپولیس، در این بین خیلی تاثیر داشته و وی در همین ایام و به طرق مختلف،  «اشتیاق به بازگشت» را به دوستان مشترک و موثر در انتخاب سرمربی سرخپوشان اطلاع داده است.

شاید نخستین پالس‌ها در این باره به انتقاد تند گل‌محمدی از مدیرعامل فولاد در کنفرانس خبری آخرین بازی دور رفت فولادی‌ها بازگردد؛ انتقادی که همان وقت خیلی‌ها آن را زمینه‌چینی یحیی برای ترک فولاد و رفتن به پرسپولیس قلمداد کردند، هر چند نصیرزاده، مدیرعامل باشگاه فولاد این انتقال را رد کرد و از قرارداد یحیی گل‌محمدی و نبود بند فسخ در قراردادش با قرمزپوشان خوزستانی گفت. از سویی دلیل نرفتن این سرمربی با تیمش به اردوی دوبی نیز قصد وی برای مذاکره با مدیران پرسپولیس عنوان می‌شود، اگر چه یحیی این را نیز رد کرده و از برنامه‌ریزی‌اش برای قوی‌تر کردن فولاد خوزستان گفته است ولی داغی بازار گمانه‌زنی‌ها از دوشنبه شب و اخباری که توسط منابع خبری گوناگون در رابطه با بازگشت یحیی به پرسپولبس منتشر می‌شود هم نمی‌تواند از اساس شایعه تلقی شود. اهالی فوتبال به یاد دارند که در نیم‌فصل ۹۹-۹۸ نیز مدیرعامل باشگاه شهرخودروی مشهد قویا انتقال گل‌محمدی به پرسپولیس را تکذیب می‌کرد و از اجازه ندادن به این مربی برای ترک تیمش به استناد قرارداد موجود سخن می‌گفت ولی به رغم مخالفت‌های باشگاه مشهدی در نهایت این انتقال انجام شد و مدیرعامل شهرخودرو علتش را فشارهای ۲ وزیر دولت وقت بر مسؤولان استان خراسان رضوی و باشگاه شهرخودرو برای تحقق این انتقال بیان کرد.

هر چند یحیی گل‌محمدی از عدم دریافت پیشنهاد مدیران پرسپولیس سخن می‌گوید و دیروز نیز استوری‌ای با پرچم تیم فولاد گذاشت ولی نمی‌توان نسبت به پالس‌ها و قرائن موجود هم بی‌تفاوت بود. به دفعات دیده‌ایم که اینگونه جابه‌جایی‌ها ابتدا با انکار طرفین یا یکی از آنها مواجه می‌شود و آن را شایعه‌ای بیش نمی‌دانند اما در عمل همین شایعه رنگ واقعیت به خود می‌گیرد؛ مضاف بر اینکه تاکنون مسؤولان باشگاه پرسپولیس عکس‌العملی واضح در قبال این موضوع نداشته‌اند که خود باعث تقویت گمانه‌زنی‌ها می‌شود.

از آنجا که استخدام یک سرمربی آشنا با شرایط باشگاه، از نظر اقتصادی، فنی و زمانی، آن هم در نیم‌‌فصل مقرون به‌صرفه‌تر است تا استخدام یک سرمربی خارجی غریبه با شرایط و سال قبل نیز در چنین ایامی و پس از مطرح شدن نام‌های خارجی مختلف، درویش نیمکت تیمش را به دلیل آشنایی با فضای پرسپولیس و همچنین تاکید بازیکنانش به دستیار یحیی یعنی اوسمار سپرد و نتیجه نیز گرفت، بعید نیست این رویه در اولویت کنونی مدیران پرسپولیس هم باشد؛ حال که کریم باقری سرمربیگری را نمی‌پذیرد و دستیار خارجی‌ای چون اوسمار نیز وجود ندارد تا سکان کار به وی سپرده شود، با توجه به تفاسیر فوق، چه کسی بهتر از  یحیی گل‌محمدی؟

به‌زودی مشخص می‌شود سرمربیگری قرمزپوشان پایتخت نصیب کدام مربی می‌شود؛ سرمربی خارجی یا سرمربی داخلی از پس بازی هدفمند با نام‌های خارجی؟!

درویش: تا وقتی سرمربی نداریم باقری سرمربی پرسپولیس است

مراسم ختم سردار غلامرضا سعادتی، یکی از مدیران با سابقه ورزش ایران در حالی برگزار شد که در آن چهره‌های شناخته‌شده‌ای برای ابراز تسلیت و همدردی حاضر شدند. رضا درویش یکی از حاضران در این مراسم بود که هنگام خروج با محاصره خبرنگاران مواجه شد. وی که نمی‌خواست به سوالات پرتعداد خبرنگاران پاسخ دهد با عجله از صحنه دور می‌شد اما یک جمله کوتاه به زبان آورد. درویش و هیات مدیره پرسپولیس روزهای پرفشاری را برای انتخاب سرمربی جدید پشت سر می‌گذارند اما همچنان خبری از معرفی جانشین خوان کارلوس گاریدو نشده است. درویش در پاسخ به این سوال که آیا در بازی سوپرجام کریم باقری هدایت پرسپولیس را برعهده دارد، پاسخ داد: تا زمانی که سرمربی نداریم آقای کریم باقری سرمربی است.

***

درخواست رسمی استقلال برای جذب هافبک اورنبورگ

باشگاه استقلال به دنبال جذب لژیونر فوتبال ایران است.

به گزارش فارس، باشگاه استقلال در ادامه برنامه‌های نقل و انتقالاتی و در جهت تقویت هر چه بهتر تیم، به دنبال جذب لژیونر جوان فوتبال کشورمان است.

به همین خاطر این باشگاه با ارسال نامه‌ای به باشگاه اورنبورگ روسیه، مذاکرات برای به خدمت گرفتن محمد قربانی را آغاز کرده است.

با این حال باشگاه استقلال برای ثبت قرارداد هر بازیکن جدید باید با یک بازیکن برای جدایی به توافق برسد تا بتواند جای خالی در لیست تیم ایجاد کند.

مهدی مرسلی: فصل ۰۴-۱۴۰۳ برای پرسپولیس و هوادارانش شبیه یک قصه ناتمام بود؛ قصه‌ای که با هزار امید و آرزو آغاز و در میانه راه پر از زخم و خراش شد. سرخ‌پوشان پایتخت با ۵ بازیکن خارجی پا به میدان گذاشتند؛ ستاره‌هایی که قرار بود ستون‌های موفقیت تیم باشند اما هر کدام در لابه‌لای مشکلات و انتظارات به شکلی متفاوت غرق شدند. این متن، روایت زخم‌های‌شان است؛ زخم‌هایی که اگر چه عمیق بود اما هنوز فرصت التیام دارد.

* الکسی گندوز؛ پرواز از آسمان امید تا سقوط در زمین انتقاد

الکسی گندوز، دروازه‌بان ۲۸ ساله الجزایری، قصه‌اش را با امید شروع کرد. او آمده بود تا جای خالی یکی از بهترین گلرهای تاریخ پرسپولیس را پر کند. قامت بلند و واکنش‌های خوبش در بازی‌های ابتدایی، مثل دیدار برابر الاهلی که پنالتی ریاض محرز را گرفت، هواداران را امیدوار کرد. ۵ کلین‌شیت متوالی هم نماد ثباتش شد اما فوتبال بی‌رحم‌تر از آن است که با چند کلین‌شیت قهرمانت کند.

از بازی با استقلال خوزستان، گندوز زیر تیغ رفت؛ اشتباهات روی ضربات ایستگاهی و خروج‌های بی‌موقع، او را هدف منتقدان کرد. ضربات وقتی کاری‌تر شد که در بازی با الغرافه، اشتباهاتش به قیمت باخت تیم تمام شد. حالا هواداران او را به چشم مردی می‌بینند که باید برای جبران به میدان بازگردد. گندوز نیم‌فصل دوم باید به این پرسش پاسخ دهد: آیا می‌تواند مرد شماره یک قفس توری پرسپولیس باقی بماند؟

* ایوب عملود؛ اوج کوتاه، سقوط طولانی

مدافع مراکشی، یکی از آن خارجی‌هایی بود که می‌توانست درخشان باشد اما تقدیر برایش چیز دیگری نوشت. گل زیبایش به تراکتور در هفته‌های ابتدایی، لحظه‌ای از جادوی او را نشان داد. هواداران خیال می‌کردند او قرار است دانیال اسماعیلی‌فر جدید تیم‌شان باشد اما مصدومیت‌های طولانی، او را از میدان دور کرد و از ریتم انداخت.

کارت قرمز در بازی با نساجی هم مهر تأییدی بود بر پایان تلخ نیم‌فصل اول. با ۷۸۲ دقیقه بازی، یک گل و یک پاس گل، او هنوز نتوانسته توقعات را برآورده کند. اما آیا می‌توانیم از مردی که در نیم‌فصل اول بیشتر از آنکه در زمین باشد، در درمانگاه بوده، توقع بیشتری داشته باشیم؟ عملود حالا در نیم‌فصل دوم فرصت دارد تا نشان دهد آن جادوی هفته‌های ابتدایی تصادفی نبود.

* گیورگی گولسیانی؛ مدافعی که گل می‌سازد

مرد گرجی خط دفاع پرسپولیس، برای هواداران یادآور ثبات و اتکاست. او فصل گذشته با گل‌های حساسش، از جمله گل سرنوشت‌ساز برابر مس رفسنجان، نقشی کلیدی در قهرمانی پرسپولیس داشت. گولسیانی در این فصل هم ۲ گل مهم برابر چادرملو و الشرطه زده اما فوتبال بی‌رحم‌تر از آن است که با ۲ گل خوب تحسینت کند.

در روزهایی که مهاجمان پرسپولیس نمی‌توانند موقعیت‌ها را گل کنند، فشار روی خط دفاع بیشتر می‌شود. هر اشتباه، بزرگ‌تر از حد معمول به نظر می‌رسد و گولسیانی نیز از این قاعده مستثنا نیست. با این حال، او هنوز هم ستون خط دفاع سرخ‌هاست؛ مردی که می‌تواند در نیم‌فصل دوم هم نقشی کلیدی ایفا کند.

* لوکاس ژوائو؛ بازگشت از دل تاریکی

مهاجم پرتغالی پرسپولیس، داستانی شبیه قصه‌های تراژدی دارد. او با انتظارات فراوان هواداران آمد؛ مهاجمی که در لیگ انگلیس نامی برای خود دست‌وپا کرده بود اما نیم‌فصل اول برای او به کابوس بدل شد. موقعیت‌های از دست‌رفته، مصدومیت‌های مکرر و انتقادات بی‌امان، او را در تاریکی فرو برد.

اما ژوائو نشان داده مرد تسلیم نیست. بازگشت زودهنگامش به تمرینات پس از تعطیلات، نشان عزم او برای جبران است. اگر او بتواند از نظر بدنی آماده شود، شاید نیم‌فصل دوم فرصتی برای تبدیل شدن به همان ستاره‌ای باشد که هواداران انتظارش را می‌کشیدند.

* اوستون ارونوف؛ ستاره‌ای که دوباره درخشید

هافبک ازبک پرسپولیس، نیم‌فصل اول را زیر سایه سنگین شایعات جدایی آغاز کرد. تمرکز نداشتن، مصدومیت‌های پی‌درپی و بازی‌های بی‌کیفیت، او را از آن ستاره فصل قبل دور کرد اما تمدید قرارداد ۲ ساله‌اش، انگار چراغی در تاریکی روشن کرد. در بازی‌های پایانی نیم‌فصل، او دوباره به همان ستاره‌ای تبدیل شد که هواداران انتظار داشتند. گلزنی و پاس‌های دقیقش، نشان از بازگشتی مقتدرانه داشت. اگر مصدومیت‌ها دوباره او را از تیم دور نکنند، ارونوف می‌تواند در نیم‌فصل دوم قلب تپنده خط میانی پرسپولیس باشد.

* نیم‌فصل دوم؛ خوب یا سقوط؟

۵ بازیکن خارجی پرسپولیس، هر کدام داستانی متفاوت دارند؛ داستان‌هایی که در نیم‌فصل اول پر از شکست، مصدومیت و انتقاد بود. اما فوتبال همیشه فرصتی برای بازگشت دارد. نیم‌فصل دوم، میدان اثبات است؛ اثبات شایستگی، جبران اشتباهات و شاید نوشتن قصه‌ای جدید.

برای گندوز، عملود، گولسیانی، ژوائو و ارونوف، نیم‌فصل دوم حکم قضاوت نهایی را دارد. آیا آنها می‌توانند مردان بزرگ لحظه‌های حساس باشند؟ یا این فصل برای هواداران پرسپولیس، با همان طعم تلخ نیم‌فصل اول ادامه خواهد یافت؟ پاسخ این پرسش‌ها، در ۱۵ هفته آینده مشخص خواهد شد.

محمد رجبی: ۲ سال از آن غروب غم‌زده می‌گذرد؛ غروبی که در آن لیونل مسی، ققنوس بارسلونا، با سری خمیده نوکمپ را ترک کرد. آن روز، قلب‌ها در بارسا شکست و وعده‌ها مثل کف روی آب از میان رفت. حالا، پس از گذشت این سال‌ها، حقیقتی تلخ برملا شده: حق با مسی بود.

بهار ۲۰۲۳ بود، فصلی که مسی در آستانه ترک پاری‌سن‌ژرمن بود. خوان لاپورتا، مردی که زبانش همیشه خوش‌نقش‌تر از عملش بوده، در مقابل دوربین‌ها از رؤیای بازگشت مسی به بارسا گفت. هواداران در تب‌وتاب این رؤیا غرق شدند. حتی خود مسی هم شاید دلش لرزید اما در دل این وعده‌ها، زخم‌هایی بود که هنوز از آنها خون می‌چکید.

مسی آزاد بود؛ رها از زنجیرهای پاریس و گذشته. ۳ راه داشت: بازگشت به بارسلونا، پذیرش قرارداد نجومی الهلال یا پیوستن به اینترمیامی؛ تیمی که در دنیای فوتبال انگار هیچ‌کس نامش را نمی‌دانست. بارسا، با آن تاریخ پرشکوه، جذاب‌ترین انتخاب بود اما این بار، مسی چشم‌هایش را باز نگه داشت. او دیگر فریب رؤیاهای پوچ را نمی‌خورد.

تصمیمش را گرفت و با آرامش گفت: «به اینتر میامی می‌روم». این جمله کوتاه، مثل خنجری بود بر قلب هواداران بارسا. چرا؟ چرا ستاره‌ای که روح نوکمپ بود، بازگشت به خانه‌اش را رد کرد؟ پاسخ ساده بود: مسی دیگر به وعده‌های پوچ لاپورتا اعتماد نداشت. بارسا با تمام شکوهش، تضمینی به او نداده بود و مسی که یک بار قربانی این بازی شده بود، حاضر نبود دوباره خانواده‌اش را درگیر این میدان نامطمئن کند.

حالا ۲ سال گذشته و تصویر واضح‌تر شده است. دنی اولمو، ستاره‌ای که بارسا این روزها برای ثبت قراردادش دست‌وپا می‌زند، دقیقاً همان داستان مسی را از نو نوشته است. لاپورتا، با همان سخنرانی‌های پرطمطراقش، اولمو را به بارسا کشاند اما حالا که همه چیز به حقیقت نزدیک شده، مشخص است این وعده‌ها چیزی جز باد نبود.

جشن ۱۲۵ سالگی بارسا که می‌توانست نقطه اوج تاریخ باشگاه باشد، به لکه‌ای سیاه در کارنامه این مدیر بدل شد. اولمو، برخلاف مسی، به لاپورتا اعتماد کرد اما حالا این اعتماد بهای سنگینی برای او و باشگاه داشته است.

اما مسی، مردی که نوکمپ را به اوج رسانده بود، از این دام گریخت. او شاید هرگز به بارسا بازنگردد اما در میامی گرم و آرام زندگی می‌کند و از دور به این ویرانه نگاه می‌کند. بازگشت؟ شاید روزی که بارسا، مثل ققنوس، از خاکستر این مدیریت برخیزد اما مسی ثابت کرد گاهی ترک کردن از ماندن شریف‌تر است. او نه فقط ستاره فوتبال که ستاره خرد و دوراندیشی بود.

میلان با پیروزی ۳ بر۲ برابر اینتر، قهرمان سوپرجام ایتالیا شد؛ شبی که با درخشش مهدی طارمی، مهاجم تیم‌ملی ایران همراه بود اما این عملکرد فوق‌العاده برای نجات نراتزوری‌ کافی نبود. این دیدار حساس شامگاه دوشنبه ۱۷ دی، در ورزشگاه «کینگدام آرنا» عربستان برگزار شد و تا ثانیه‌های پایانی یکی از جذاب‌ترین فینال‌های این رقابت‌ها را رقم زد.

* نیمه اول: آغاز درخشش طارمی

اینتر بازی را با ترکیبی تهاجمی آغاز کرد و مهدی طارمی، مهاجم ایرانی این تیم، از همان ابتدا نقش پررنگی در حملات داشت. او دقیقه ۱۲ نخستین موقعیت گلزنی را از دست داد اما با تلاش و مهارت خود در دقایق پایانی نیمه اول توانست با یک پاس زیبا، لائوتارو مارتینز را در موقعیت تک‌به‌تک قرار دهد. ضربه دقیق مهاجم آرژانتینی اینتر را با برتری یک بر صفر راهی رختکن کرد.

* نیمه دوم: طارمی و امیدی که بر باد رفت

همان ابتدای نیمه دوم، طارمی درخشش خود را تکمیل کرد. دقیقه ۴۸، او با یک حرکت انفرادی زیبا و ضربه‌ای دقیق، گل دوم اینتر را به ثمر رساند و امیدها برای قهرمانی تیمش را افزایش داد اما میلان به‌ سرعت واکنش نشان داد. تئو هرناندز دقیقه ۵۲ با یک ضربه آزاد تماشایی اختلاف را به حداقل رساند و کریستین پولیشیچ دقیقه ۸۰ با سماجت در محوطه جریمه، گل تساوی را وارد دروازه اینتر کرد.

* پایان تلخ برای اینتر

در لحظات پایانی بازی، میلانی‌ها دست به کار بزرگی زدند. تامی آبراهام دقیقه ۳+۹۰ با یک حرکت تیمی زیبا، گل سوم و قهرمانی روسونری را به ثبت رساند. این بازگشت شکوهمند، جام را به میلان هدیه کرد و شبی تلخ را برای اینتر رقم زد.

* طارمی؛ ستاره‌ای که درخشید اما جام نبرد

مهدی که در این مسابقه یک گل و یک پاس گل به ثبت رساند، یکی از بهترین‌های زمین بود. این بازی که نخستین فینال او با پیراهن اینتر نیز محسوب می‌شد، نمایشی از توانایی‌های فنی و ذهنی مهاجم ایرانی بود. با این حال، تلاش‌های طارمی برای قهرمانی تیمش کافی نبود و جام به دست میلانی‌ها رسید.