رستگاری در نیمه‌شب

عبدالله دارابی: داربی ۱۰۳ برای استقلال و شخص نکونام داربی مهمی است. برای استقلال مهم است چون سال‌هاست برنده داربی در لیگ برتر نشده است و هواداران این تیم بی‌صبرانه منتظر شکستن این طلسمند و از طرفی جدالی حساس بین صدرنشین و تیم دوم جدول است که در ۳ امتیازی همدیگر مکان گزیده‌اند و برد استقلال این فرصت را نصیب آبی‌پوشان می‌کند که جای خود را در صدر جدول تحکیم بخشند و فاصله‌ای۶ امتیازی با رقیب دیرینه خود ایجاد کنند. برای شخص جواد نکونام نیز اهمیت ویژه‌ای دارد، از این منظر که سرمربی استقلال، غربت خاصی را از بابت عدم همکاری و کارشکنی مدیریت باشگاه بر دوش حمل می‌کند و پیروزی در داربی می‌تواند کفه ترازو را در این نبرد به سود وی سنگین‌ و همچنین جایگاه او را روی نیمکت و در بین هواداران مستحکم‌تر کند.

استقلال در اهواز با یک گل همنام خوزستانی‌اش را برد تا هم صدر را حفظ کند، هم با روحیه خوبی به استقبال شهرآورد صدوسوم برود. هرچند با توجه به شرایط و دارایی آبی‌پوشان، مهم بردن آن تقابل بود ولی نوع بازی شاگردان نکونام در نیمه دوم، نگرانی‌هایی را ایجاد کرد که عدم رفع آن، باعث نگرانی بزرگ‌تری برای مصاف حیثیتی و حساس داربی می‌شود! استقلال تهران، هر اندازه در نیمه اول چشم‌نواز و پرقدرت ظاهر شد، نیمه دوم بازی پرتلاطم و پراسترسی را ارائه داد!  در نیمه دوم بازی با استقلال خوزستان، شاگردان نکونام خیلی زود به لاک دفاعی رفتند و این، فرصت سوار شدن بر بازی و ایجاد موقعیت‌های خطرناک را برای شاگردان پورموسوی فراهم کرد. متعاقب عقب نشستن آبی‌های پایتخت، زور این تیم در حمله، به خاطر کم تعداد بودن در یک‌سوم هجومی بشدت افت کرد، خط میانی‌شان عملا از بازی خارج شد، خط دفاعی فشار زیادی را متحمل شد و تا لحظات پایانی، دروازه این تیم بارها تا مرز گشوده شدن تهدید شد. نوع بازی استقلالی‌ها در نیمه دوم، بار منفی فنی و روانی بر بازیکنان این تیم تحمیل کرد که باعث شد عملا برخی از آنان بویژه هافبک‌ها عناصری بیکار و محو در میدان باشند که خود، کاهش انگیزه و سردرگمی را نزد آنها در پی داشت. حال آنکه نکونام با تاخیر در عقب‌نشینی شاگردانش و ادامه شیوه بازی نیمه اول تا یک ربع پایانی، حتی می‌توانست موجب افزایش گل‌های ‌زده تیمش شود، تا اسیر آن فشار و حملات حریف نشود و روحیه خودباوری و تهاجمی استقلال را برای داربی مضاعف کند. مطمئناً سرمربی آبی‌پوشان برای اتخاذ این سیستم، تفکرات و دلایل خود را دارد که چندان نیز بیراه نیست چرا که از دست دادن ۳ امتیاز در اهواز می‌توانست عوارض نامطلوبی برای استقلال در آستانه دیدار سنتی چهارشنبه به همراه داشته باشد؛ دیداری که بعد روحی - روانی در آن حرف اول را می‌زند.

اگر نکونام در صورت زدن گل اول بازی در نیمه اول شهرآورد، با توجه به حساسیت ویژه آن، مجددا همین شیوه را برگزیند، ریسک به‌مراتب خطرناک‌تری نسبت به بازی با استقلال خوزستان می‌کند که با عنایت به قدرت تهاجمی این روزهای پرسپولیس، می‌تواند تیمش را دچار مشکل شاید جبران‌ناپذیر نیز بکند؛ حال آنکه با توجه به ضعف خط دفاع قرمزپوشان و بویژه بیرانوند نامطمئن این روزها، قدرت خط حمله شاگردان اوسمار و اهمیت برد رقیب سنتی به لحاظ جدولی، حیثیتی و روحی، تدبیر درست‌تر این است که نکونام به بهترین دفاع یعنی حمله روی آورد و حتی در صورت زدن گل اول بازی توسط شاگردانش، از رفتن در لاک دفاعی پرهیز کند؛ در این صورت است که او می‌تواند زهر خط حمله پرسپولیس را تا حد زیادی بگیرد و از یک‌طرفه شدن بازی که می‌تواند خطرپذیری را در پی داشته باشد، جلوگیری کند. اگرچه پرسپولیس پرمهره، در نیم‌فصل دوم به‌مراتب پرمهره‌تر و قوی‌تر شده است و استقلال از این منظر، نه آن چنان که حتی کمبودهایش را مرتفع کند، لیکن جنگندگی و تلاش ستودنی استقلالی‌ها در این فصل به رغم کمبودهای‌شان، اسلحه‌ای است که جواد نکونام می‌تواند همچنان به اتکای آن، معادلات را بر هم زند و کارهای سخت را به انجام رساند؛ به شرط آنکه تا قبل از داربی، تیمش را با آرامش، جدیت، عقلانیت و تیزبینی مهیای چنین تقابل مهم و حساسی کند و در طول بازی نیز رعایت مجدانه این نکات را از شاگردانش بخواهد. آرامش، هماهنگی و سخت‌گیری نزد مردان دفاعی، دوندگی، سخت‌کوشی و هوشمندی توسط مردان خط میانی و فرصت‌شناسی، دقت نظر و تیزهوشی نزد مهاجمان استقلال، اگر به خوبی رعایت شود، می‌تواند این تیم را دست پر از میدان خارج سازد. ایراد جدی دیگری که استقلال دچار آن است از دست دادن فرصت‌های گلزنی، برخی اشتباهات در خط دفاع بویژه هنگام نفوذهای جلالی و سهرابیان و اشکال در تصمیم‌گیری نزد برخی بازیکنان در طول بازی است که رفع آن چه برای داربی و چه بازی‌های باقیمانده، امری ضروری است.

هرچند تساوی در شهرآورد برای استقلال سودمندتر است تا پرسپولیس، ولی نکونام باید بداند برد رقیب سنتی از جمیع جهات برای او و تیمش یک نیاز است که نباید لحظه‌ای مورد تردید قرار گیرد؛ هم به لحاظ دلایلی که در صدر نوشتار بیان شد و هم از این بابت که آبی‌پوشان در صورت برد، روحیه‌ای دوچندان برای ادامه راه خواهند یافت و حریف نیز در صورت شکست، علاوه بر فاصله گرفتن از صدر، به دلیل تبعات ناشی از باخت داربی، چه‌بسا دچار افت روحی- روانی و مسائل حاشیه‌ای شود و حتی می‌تواند به خارج شدن آنان از کورس قهرمانی نیز منجر شود. پس لازم و حایز اهمیت است که سرمربی سخت‌کوش استقلال، با همه کمبودها و نامرادی‌ها، غیر از برد داربی، به چیز دیگری فکر نکند که این مهم، ارزش برد در چند بازی را در خود مستتر دارد و جواد باید این ذهنیت را به بازیکنانش القا کند.