تلخ‌تر از زهر
بهراد رشوند: استقلال هم رفت. آخرین پرچم ایران در لیگ نخبگان آسیا پایین کشیده شد، آن هم با ضربه‌های کاری النصر. 3 بر صفر، تلخ‌تر از هر شکست دیگر، مثل یک سیلی که خواب از چشم فوتبال ایران برباید. پرسپولیس که از همان اول جامه سفر نبسته بود، استقلال هم که به ایستگاه اولِ حذف رسید و حالا ما مانده‌ایم و فوتبال بی‌پناهی که در حسرت درخشش‌های رقبا فقط نظاره‌گر است.
* عقب افتادیم
زمانی بود که اسم فوتبال ایران، لرزه بر تن تیم‌های آسیایی می‌انداخت. حالا اما، فوتبال‌مان چیزی جز یک نام رنگ‌پریده نیست. در حالی که رقبا، با تیم‌هایی که بوی پول، قدرت و برنامه‌ریزی می‌دهند در اوج هستند، فوتبال ایران درگیر سقف قرارداد و ممنوعیت‌های بی‌سر و ته شده. آخرین پروژه زیرساختی فوتبال ما کی بود؟ کسی یادش هست؟ نه! چون سال‌هاست چیزی جز شعار نشنیده‌ایم.
همین همسایه‌های جنوبی‌مان را ببینید. در مسیر درست گام برداشته‌اند، زمین تمرین، استادیوم، مربی و استعداد، همه‌چیزشان سر جای خودش است اما در ایران، قوانین عجیب‌وغریب، باشگاه‌هایی که با دست خالی به جنگ میلیونرهای فوتبال آسیا می‌روند و مدیرانی که بیشتر از فوتبال، دلالی بلدند، هر سال یک زخم تازه بر پیکر این ورزش می‌زنند. به جای سرمایه‌گذاری روی نسل بعد، پول‌های باشگاه‌ها خرج بازیکنانی می‌شود که بیشتر شبیه بازنشسته‌های فوتبال اروپا هستند تا یک ستاره تازه‌‌نفس!
* باید برابر شویم
سال‌هاست که به ما گفته‌اند غیرت، معجزه می‌کند اما فوتبال، نه میدان جنگ است، نه حماسه‌سرایی. غیرت، تا جایی که نبوغ، علم و برنامه‌ریزی در کار باشد، خوب است اما وقتی تیم‌های حرفه‌ای دنیا با برنامه، تحلیل و سرمایه‌گذاری بالا وارد زمین می‌شوند، دیگر تنها با شعار «غیرت ایرانی» نمی‌شود آنها را شکست داد.
مشکل، فقط بازیکن یا مربی نیست، مشکل مدیریتی است که در این سال‌ها به جای ساختن، فقط ویران کرده. نتیجه‌اش هم همین است؛ یک روز پرسپولیس، یک روز استقلال و روز دیگر کل فوتبال ایران، یکی‌یکی از آسیا حذف می‌شوند. آی فوتبال ایران، کی از این خواب بیدار می‌شوی؟ باید مدیران بالادستی ورود کنند.
باید هزینه کافی شود، به علاوه باید مدیران پاکدست و دلسوز وارد گود شوند.
***
مدیران بالادستی بخوانند
حق میلیون‌ها جوان ما این نیست. حق میلیون‌ها هوادار استقلال دیدن آن شکست نیست. میانه بهمن پرسپولیس در ریاض از الهلال ۴ تا خورد و ۲۰ اسفند استقلال در همین شهر از النصر۳ گل.
این باید به مدیران بالادستی فوتبال ما بربخورد. لازم نیست همانند سعودی‌ها ستاره ۷۰ تا ۱۰۰ میلیون یورویی خرید؛ نه! با تزریق درست پول با بازیکنان نهایت ۵ تا ۷ میلیون دلاری و مدیریت درست می‌شود مقابل همین سعودی‌ها قد علم کرد. می‌گویید نه؟ به دیدار فصل قبل العین امارات و الهلال را نگاه کنید.
غیرت خوب است، تعصب عالی است اما باید قبلش شاهد یک رقابت برابر باشیم. نمی‌شود کشتی‌گیر ۵۰ کیلویی را به جنگ کشتی‌گیر قهرمان جهان در ۱۲۰ کیلو فرستاد و منتظر پیروزی بود. واقعیت‌ها را باید دید. حق استقلال و پرسپولیس این نیست، پرطرفدارترین تیم‌های آسیا در کشوری ۹۰ میلیون نفری، حق‌شان خیلی‌خیلی بیشتر از اینهاست.