بازگشت به ریشه
مهدی طاهرخانی: پرسپولیس دوباره متولد شد اما این بار با نظم، تعهد و فوتبالی که از دل فلسفه سرخ بیرون آمده است. نمایش بی‌نقص مقابل ملوان نه‌تنها تیم را ولو موقت به صدر جدول رساند، بلکه مهر تأییدی بر دوران تازه سرخ‌ها زد؛ دورانی که در آن دیگر خبری از اشتباهات تکراری نیست و ترکیبی از ستارگان کهنه‌کار و چهره‌های تازه‌نفس، قهرمانی را در ذهن هواداران تداعی می‌کند.
* بازگشت فرماندهان قدیمی
پرسپولیس در نیم‌فصل نخست، گمشدهای در بی‌راهه بود. ستاره‌هایش، آنهایی که زمانی بازی را در زمین برای خودشان و دیگران ساده می‌کردند، افت کرده بودند اما کارتال با رویکردی حساب‌شده، چهره‌های آشنای این تیم را احیا کرد. علی علیپور، مهاجمی که هفته‌های ابتدایی را در سایه انتقادها پشت سر گذاشت، حالا آماده‌ترین بازیکن لیگ شده است. او با ۱۰ گل در صدر جدول گلزنان ایستاده و یک بار دیگر به همان مهاجم محجوب، بی‌حاشیه و کشنده‌ای تبدیل شده که هواداران از او انتظار داشتند.
سروش رفیعی نیز تولدی دوباره را تجربه می‌کند. شماره ۷ پرسپولیس، فرمانده‌ای در میانه میدان که هم نقش معمار را بازی می‌کند و هم رهبر جنگجویان سرخ است. پاس‌های او، چرخ‌دنده‌های ماشین پرسپولیس را روغن‌کاری کرده و حرکاتش در زمین، نبض تیم را تنظیم می‌کند. او که ابتدای فصل حتی روی نیمکت هم جایی نداشت، حالا با ۶ پاس گل و ۲ گل، یکی از بهترین فصول دوران فوتبال خود را رقم زده است.
* سردار، مهاجمی که قلب‌ها را تسخیر کرد
در روزهایی که مهاجمان خارجی یکی پس از دیگری در پرسپولیس به نمادهای بی‌اثر بدل می‌شدند، سردار دورسون از ترکیه آمد تا معادله را برهم بزند. گل‌های او نه‌تنها ۳ امتیاز به حساب پرسپولیس واریز می‌کند، بلکه زبان بدن و سبک بازی‌اش نیز دل هواداران را به دست آورده است. او در زمین برای توپ می‌جنگد، بازیکنان را به حمله ترغیب می‌کند، هنگام دفاع در زمین خودی حاضر می‌شود و با تعصبی که در حرکاتش موج می‌زند، یادآور مهاجمانی است که روزگاری به پیراهن پرسپولیس هویت داده بودند.
* کارتال و بازگشت به DNA پرسپولیس
وقتی پرسپولیس دوباره راه خود را پیدا کرد، همه چیز تغییر کرد. دیگر خبری از آن سرگردانی‌های ابتدای فصل نیست. تیمی که روزگاری در ارسال پاس‌های متوالی و حملات از جناحین قدرت داشت، دوباره با همان سیستم آشنا بازی می‌کند. فلسفه حمله با چند بازیکن، پاس‌های هدفمند و استفاده از ۲ مهاجم مکمل، باعث شده پرسپولیس دوباره خطرناک شود. کارتال فلسفه بازی تیم را درک کرده و حالا آن را با چاشنی‌های مدرن‌تر به زمین می‌آورد.
* دیوار مستحکم دفاع، گمشدهای که پیدا شد
خط دفاع پرسپولیس در ابتدای فصل شکننده و پراشتباه بود اما حالا دوباره سرسخت شده است. مشکلات روی ضربات ایستگاهی و ارسال‌ها تا حد زیادی برطرف شده و فاصله مناسب بین مدافعان نظم دفاع را بازگردانده است. این همان پرسپولیسی است که سال‌ها با یک خط دفاع منظم قهرمانی‌ها را درو کرد و حالا این استحکام دوباره دیده می‌شود.
* پایان یک سال، آغاز یک رؤیا
پرسپولیس ۱۴۰۳ را با پیروزی آغاز کرد و با پیروزی به پایان رساند. تیمی که در مقطعی از فصل در برزخ بود، حالا با ۲ بازی بیشتر از تراکتور به صدر جدول رسیده و مهم‌تر از آن، بازیکنانش به خودباوری رسیده‌اند. هواداران یک بار دیگر خاطرات قهرمانی‌های دراماتیک را در ذهن خود مرور می‌کنند و امید دارند این تیم، این نسل، بتواند داستان موفقیت‌های گذشته را دوباره تکرار کند. چالش پیش روی پرسپولیس، دشوارتر از همیشه است اما اگر تیمی در این فوتبال پرنوسان بتواند از پس آن برآید، همان تیمی است که همیشه در لحظات سخت، راهی برای پیروزی یافته است.
***
علیپور؛ مهاجمی که متوقف نمی‌شود
علی علیپور بار دیگر درخشید، بار دیگر نام خود را در کنار برترین گلزنان تاریخ لیگ برتر به ثبت رساند. او که پس از ۴ سال دوری از فوتبال ایران به پرسپولیس بازگشته، در این فصل هم روند فوق‌العاده خود را ادامه داده و با رسیدن به مرز ۱۰ گل، مدعی جدی آقای گلی شده است. مهاجمی که همیشه راه دروازه را بلد است، حالا در جمع معدود بازیکنانی قرار گرفته که توانسته‌اند در ۴ فصل پیاپی لیگ برتر حداقل ۱۰ گل به ثمر برسانند.
* عنایتی و فضلی؛ رکوردداران گلزنی در تاریخ لیگ برتر
در تاریخ لیگ برتر، تنها چند گلزن موفق شده‌اند چنین آماری را به ثبت برسانند. رضا عنایتی، دست‌نیافتنی‌ترین آقای گل تاریخ لیگ، در ۵ فصل ابتدایی این رقابت‌ها برای ابومسلم و استقلال، در هر فصل حداقل ۱۰ گل زد و رکوردی استثنایی به جا گذاشت. در کنار او، فریدون فضلی نیز با وجود آنکه هرگز آقای گل نشد، یکی از برترین گلزنان لیگ برتر بود. او در 4 فصل متوالی، برای ابومسلم، استقلال اهواز و صبا، گل‌های 2 رقمی به ثبت رساند و نامش را در تاریخ این رقابت‌ها جاودانه کرد.
پیش از علیپور، تنها ۲ بازیکن دیگر در تاریخ لیگ برتر بودند که در تمام فصولی که حضور داشتند، آمار گل‌های‌شان ۲ رقمی شد: علی دایی و ابراهیم توره. دایی، پس از بازگشت از فوتبال اروپا، ۴ فصل در لیگ برتر بازی کرد و در تمام آنها حداقل ۱۰ گل زد. او در ۲ فصل حضور در صبا و یک دوره بازی در سایپا، همچنان یکی از خطرناک‌ترین مهاجمان فوتبال ایران باقی ماند. ابراهیم توره نیز در ۴ دوره حضورش در ایران، برای پیکان، پرسپولیس و سپاهان، درخشید و در هر فصل حداقل ۱۰ گل زد تا بهترین گلزن آفریقایی تاریخ لیگ برتر شود.
* دومین کفش طلای علیپور در راه است؟
علیپور که از نیم‌فصل دوم لیگ چهاردهم به پرسپولیس پیوست، در روزهای نخست حضورش زیر سایه مهدی طارمی قرار داشت اما از لیگ هفدهم، پس از جدایی طارمی، او به مهاجم اول سرخ‌پوشان تبدیل شد و با ثبت ۱۹ گل، عنوان آقای گلی را به دست آورد. این بهترین فصل علیپور از نظر گلزنی بود اما او در لیگ‌های هجدهم و نوزدهم هم بهترین گلزن تیمش باقی ماند و به ترتیب ۱۴ و ۱۱ گل به ثمر رساند.
حال او دوباره به ۱۰ گل رسیده است، در فصلی که هنوز ادامه دارد و همچنان فرصت برای درخشش بیشتر وجود دارد. آیا او می‌تواند برای دومین بار کفش طلای لیگ برتر را تصاحب کند؟ آیا او این فصل را با یک قهرمانی دیگر همراه با پرسپولیس به پایان خواهد رساند؟
یک چیز قطعی است: علیپور متوقف نمی‌شود.