فلسطین بزرگترین زخم ماست/ برای یک درد مشترک متحد شویم

ایران هر ساله محوری وحدت‌بخش را برای مراسم حج تعیین می‌کند. امسال نیز با توجه به تحولات منطقه و تأکید بر وحدت مسلمانان، شعار حج با عنوان «سلوک قرآنی، همگرایی اسلامی و حمایت از فلسطین مظلوم» انتخاب شده است. 

در این راستا، با «اکرم کَلَش»، رئیس سابق شورای عالی امور دینی در سازمان دیانت ترکیه، مصاحبه‌ای درباره ظرفیتی که موسم حج برای منطقه دارد، انجام داده‌ایم که از نظر خوانندگان می‌گذرد.

بزرگترین زخم ما فلسطین و غزه است؛ با یکی از بزرگترین ظلم‌های تاریخ مواجهیم

سپاسگزارم. این سؤالی بسیار مهم است. الان در آستانه آغاز ایام حج هستیم و مردم مسلمان از سراسر جهان به سوی مکه مکرمه روانه می‌شوند. 

این رویداد در ماه‌های حرام که در قرآن کریم ذکر شده‌، رخ می‌دهد. از خداوند متعال می‌خواهیم، جهان اسلام که در بسیاری از نقاط با خون و اشک درگیر است، به برکت این ماه‌های مبارک به رهایی و آرامش دست یابد. 

موضوع تعیین‌ شده بسیار مهم است. در حال حاضر، بزرگ‌ترین زخم ما فلسطین و غزه است. ما شاهد یکی از بزرگ‌ترین ظلم‌های تاریخ هستیم. تاریخ و همه بشریت شاهد این جنایات هستند. خداوند به مسلمانان توفیق دهد تا با وحدت و همبستگی، از این ظلم رهایی یابند. 

حج یکی از بزرگ‌ترین جلوه‌گاه‌های برادری اسلامی است. در آنجا میلیون‌ها مسلمان از سراسر جهان با رنگ‌ها، زبان‌ها، نژادها و جغرافیای متفاوت، اما با ایمان، اهداف و آرمان‌های یکسان گرد هم می‌آیند. 

این فقط یک تصویر ظاهری از برادری نیست، بلکه یک برادری واقعی و عملی است. مسلمانان از کشورها، نژادها و رنگ‌های مختلف در یک صف نماز می‌خوانند و در یک مکان می‌ایستند. 

در اطراف کعبه، گویی این رنگ‌ها، عناوین و تفاوت‌ها همه از بین می روند. تمام بشریت یک تصویر شگفت‌انگیز از برادری را به نمایش می‌گذارد. توصیف این ظرفیت غیرممکن است. 

هر مسلمانی که به آنجا می‌رود، این برادری را در عمق وجودش احساس می‌کند. در اینجا ما شاهد تصویر زنده‌ای از آیه «مؤمنان با هم برادرند»  هستیم. باید این ظرفیت را برای تقویت وحدت میان مسلمانان و رفع اختلافات به کار گرفت. 

علما و رهبران سیاسی باید مثل حجاج، برادری و وحدت را عملی کنند

وظیفه این کار بر عهده علما و پیشوایان و رهبران سیاسی است. این تصویر برادری که میان افراد شکل می‌گیرد، باید به حوزه‌های سیاسی نیز منتقل شود. رهبران و پیشوایان مسلمان باید این برادری را به‌ صورت عملی در میان خودشان نیز اعمال کنند. مسلمانان باید در زمینه‌های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی این وحدت را میان خود برقرار کنند.

بین افراد، این وحدت واقعاً برقرار می‌شود. به‌عنوان مثال، یک مؤمن از ایران با یک مؤمن از ترکیه یا مؤمنانی از نقاط مختلف جهان می‌توانند یکدیگر را در آغوش بگیرند. اما اگر بپرسید آیا این ظرفیت به ‌صورت عملی به حوزه‌های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی منتقل شده و آیا مسلمانان توانسته‌اند با هم قدرتی واحد تشکیل دهند، باید بگویم که متأسفانه این اتفاق نیفتاده است. 

ما می‌خواهیم حج مانند کنگره‌ای برای مسلمانان باشد؛ جایی که گرد هم آیند و درباره کمک به مؤمنان مظلوم مشورت کنند. اما آیا این به‌صورت عملی محقق شده است؟ 

گفتن این دشوار است. در اینجا وظیفه بزرگی بر عهده رهبران مسلمانان است. باید اختلافات را کنار گذاشت و مشکلات تاریخی را به حاشیه راند. در شرایط کنونی، چگونه می‌توانیم برادری را برقرار کنیم؟ 

برادری صادقانه و بی‌چشمداشت است، نه حسابگرانه. روابطی که بر اساس منفعت باشند، با پایان یافتن منافع تمام می‌شود. اما برادری اسلامی اینگونه نیست. 

برادری اسلامی همان است که می‌گوید: «هیچ یک از شما مسلمان نمی‌‌شود، تا اینکه دوست بدارد، برای برادر (دینی) خویش، آنچه را که برای خویشتن می پسندد» در قرآن کریم نیز آیه‌ای درباره برادری میان انصار و مهاجران وجود دارد که بسیار تکان‌دهنده است. 

می‌فرماید: «حتی اگر خود در تنگدستی شدید باشند، برادرانشان را بر خود مقدم می‌دارند». برادری مؤمنانه اقتضا می‌کند که ابتدا به برادر مؤمن خود فکر کنی، نه به خودت. وقتی این برادری در سطح دولت‌های اسلامی، رهبران و پیشوایان محقق شود، هیچ‌کس نمی‌تواند به مسلمانان ظلم کند. 

نه‌تنها به مسلمانان، بلکه هیچ مظلومی در جهان مورد ظلم قرار نخواهد گرفت، زیرا مسلمانان با قدرتشان مانع آن می‌شوند. اما اکنون ما در وضعیت پراکندگی هستیم. ابتدا باید قلب‌ها را متحد کرد.

همان‌طور که گفتم، برادری میان مؤمنان باید به حوزه‌های دیگر منتقل شود. به‌عنوان مثال، سازمان همکاری اسلامی تلاش‌هایی می‌کند، اما عملکرد مورد انتظار را ندارد. 

نخست‌وزیر لهستان جمله‌ای گفته است: «دو میلیارد مسلمان در برابر هفت میلیون یهودی از دولت‌های دیگر انتظار حفاظت دارند»، این واقعاً برای مسلمانان مایه ننگ است. اگر کشورهای مسلمان اطراف اسرائیل، تنها فضای هوایی خود را ببندند یا روابط اقتصادی خود را با اسرائیل قطع کنند، این برای به زانو درآوردن اسرائیل کافی بود. 

برای تحقق این امر، برادری میان مؤمنان باید به حوزه‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و روابط میان مسلمانان منتقل شود. اما متأسفانه تصویر تلخی وجود دارد؛ مسلمان به مسلمان ظلم می‌کند. 

به‌جای وحدت و همبستگی، درگیری‌های داخلی علیه همدیگر داریم و تا زمانی که این برنامه‌ها کنار گذاشته نشود، ایجاد وحدت ممکن نیست. امیدوارم همان‌طور که اشاره کردید، این حج بتواند به احیای این برادری، حتی به میزان اندک، کمک کند. جز دعا برای این هدف، کار دیگری از دستمان برنمی‌آید.

حداقل به خاطر یک درد مشترک (فلسطین) متحد شویم

باید در چارچوب واقعیت‌های موجود صحبت کرد. اسرائیل باید پاسخ اقداماتش رو ببیند و درس بگیرد اما متاسفانه اراده ای برای این کار نیست. دست‌کم، مسلمانان باید هر کاری که می‌توانند انجام دهند تا موانع ارسال کمک‌های بشردوستانه برداشته شود. 

گرسنگی به‌عنوان سلاحی علیه مردم فلسطین استفاده می‌شود، جلوگیری از رسیدن دارو نیز به‌عنوان سلاح به کار می‌رود. حداقل باید وحدت و اراده‌ای برای رساندن این کمک‌ها به مردم آنجا ایجاد شود. 

برای این منظور، وقتی مسلمانان در آنجا گرد هم می‌آیند، مثلاً کاروان‌های حجاج باید با یکدیگر دیدار کنند. باید تلاش کنند این ایده‌ها را به رهبران، پیشوایان و مدیران خود منتقل کنند. 

مسئولان ترکیه، ایران و دیگر کشورها باید برای این هدف تلاش کنند. برای این کار، ابتدا باید اختلافات کنار گذاشته شود. دست‌کم باید حول یک درد مشترک متحد شویم.

انتهای پیام/