برخاسته از شور

تا همین چند وقت پیش، فوتبال زنان ایران به ته خط رسیده بود. تیمی که انگار دیگر رمقی برای ایستادن نداشت، زیر سایه ناکامی‌های پیاپی مدفون شده بود و همه امیدها به تدریج رنگ می‌باخت. اما حالا، در کمتر از ۳ ماه، با حضور مرضیه جعفری روی نیمکت، ورق برگشته و قصه‌ای نو آغاز شده؛ قصه‌ای که قهرمان اصلی‌اش، یک سرمربی جسور و تشنه موفقیت است.
سال 2022 و صعود تاریخی تیم‌ ملی زنان به جام ملت‌های آسیا، نوید دوران تازه‌ای را می‌داد. همه امیدوار بودند این موفقیت آغاز یک موج بزرگ در فوتبال زنان ایران باشد. ولی آنچه در ۲ سال بعد اتفاق افتاد، چیزی جز سقوط و آشفتگی نبود. شکست‌های پی‌درپی، کارنامه‌ای پر از ناکامی و رکوردی تلخ: ۱۲ بازی متوالی بدون برد! در این دوران تاریک، تیم‌ ملی زنان حتی در رنکینگ جهانی فیفا هم مدام پایین رفت، تا جایی که به رده 68 سقوط کرد.
مریم آزمون، سرمربی وقت، به‌رغم انتقادهای شدید، از سمت خود کنار گذاشته نمی‌شد اما فشارها بالاخره جواب داد؛ وزارت ورزش و مدیران فدراسیون چاره‌ای جز تغییر نداشتند. اینجا بود که نام مرضیه جعفری، سرمربی پرافتخار خاتون بم، بر سر زبان‌ها افتاد؛ مربی‌ای که ۱۱ قهرمانی لیگ برتر زنان را در کارنامه داشت اما هیچ‌ وقت به تیم‌ ملی راه نیافته بود.
جعفری حالا بعد از سال‌ها در سایه ماندن، بالاخره فرصت پیدا کرده بود در سطح ملی هنر خود را به نمایش بگذارد. در شرایطی که تیم‌ ملی مدت‌ها طعم پیروزی را فراموش کرده بود و بحران، اردوها و جنگ‌های منطقه‌ای سد راه شده بود، او تنها 82 روز وقت داشت تا تیمی در حال احتضار را زنده کند. حتی فرصت آماده‌سازی هم به خاطر لغو اردوها از دست رفته بود اما جعفری پا پس نکشید و با همان انرژی همیشگی، دست به کار شد.
نتایج خیلی زود خودش را نشان داد. پیروزی پرگل مقابل سنگاپور، قفل 827 روزه تیم‌ ملی را شکست و زنان ایران دوباره مزه برد را چشیدند. سپس، نوبت به بوتان رسید. نتیجه؟ یک پیروزی قاطع با ۷ گل! این ۲ برد، ۲ طلسم دیگر را هم از میان برداشت: نخستین بار بعد از ۳ سال، تیم‌ ملی ۲ برد متوالی به دست آورد و پس از ۶ سال، موفق شد بیش از ۶ گل در یک بازی بزند.
این دستاوردها فقط آمار نیست؛ نشانه‌ای از یک تحول بنیادین است. سبکی که جعفری در تیم‌ ملی پیاده کرده، تیم را از یک مجموعه ناامید به یک گروه جنگنده و باانگیزه تبدیل کرده. حالا تیم‌ ملی زنان ایران نه‌تنها دوباره روی پای خودش ایستاده، بلکه آماده است تا برای صعود به جام ملت‌های آسیا 2026 بجنگد.
در ادامه این مسیر، یک بازی مهم با اردن باقی مانده و جعفری خوب می‌داند این مسابقه می‌تواند مهر تایید نهایی بر کارنامه موفق او باشد. او نشان داده حتی در سخت‌ترین شرایط هم می‌تواند تیمش را به جلو هل دهد.
جعفری اکنون رکورد ۱۰۰ درصد پیروزی روی نیمکت تیم‌ ملی را در اختیار دارد. رکوردی که حتی در فوتبال مردان هم کسی به آن نزدیک نشده است. او پیش از این، با رساندن خاتون بم به جمع ۸ تیم برتر باشگاه‌های آسیا، نشان داده بود بلد است چطور از مسیرهای دشوار عبور کند.
حالا چشم‌ها به آینده دوخته شده: آیا جعفری می‌تواند تیم‌ ملی زنان را به جمع 12 تیم برتر قاره برساند و یک صعود تاریخی دیگر رقم بزند؟ اگر این اتفاق بیفتد، بی‌شک نام او به‌عنوان معمار فوتبال زنان ایران ثبت خواهد شد. مربی‌ای که به تیمی در آستانه مرگ، دوباره جان بخشید و نشان داد در فوتبال، هیچ‌ چیز ناممکن نیست.