زوج عارفان در دفاع؟
رضا نصیری: اردوی استقلال در ترکیه مثل همیشه فقط محلی برای آماده‌سازی بدنی و مرور تاکتیک‌ها نیست؛ پشت پرده، اختلافاتی جریان دارد که هر لحظه می‌تواند مسیر نقل‌وانتقالات آبی‌ها را تغییر دهد. این بار موضوع بر سر بازگشت عارف غلامی است؛ مدافعی که برای بسیاری از هواداران یادآور روزهای مستحکم خط دفاع آبی‌هاست اما در ساختمان باشگاه همه بر سر او هم‌نظر نیستند.
ریکاردو ساپینتو، سرمربی پرتغالی استقلال که عادت دارد با صراحت تصمیم بگیرد، عارف غلامی را در فهرست بازیکنان مورد نیازش گذاشته و معتقد است حضور او می‌تواند نظم دفاع تیم را تقویت کند. اما این تصمیم با مخالفتی جدی روبه‌رو شده است. علی نظری‌جویباری، مدیرعامل باشگاه، همراه با چند عضو کلیدی هیات‌مدیره قاطعانه با جذب او مخالفند. دلایل‌شان هم فقط فنی نیست؛ آنها می‌گویند رفتارها و حواشی گذشته غلامی برای استقلال دردسرساز بود و ورود دوباره او می‌تواند همان مسیر پرحاشیه را تکرار کند.
حتی حمایت کلارنس سیدورف، مشاور تازه‌وارد باشگاه هم تا این لحظه نتوانسته این جبهه مخالف را نرم کند. سیدورف که با دیدگاه فنی به موضوع نگاه می‌کند، عملکرد غلامی در گذشته را مثبت ارزیابی کرده اما گویا خاطرات تلخ فصل‌های قبل برای مدیران استقلال فراموش‌شدنی نیست.
از سوی دیگر، خود غلامی هم وضعیتی مبهم دارد. او تابستان گذشته تصمیم گرفت برای فصل جدید به تراکتور برود اما آن انتقال برخلاف تصورش یک تجربه موفق نبود. رابطه‌اش با دراگان اسکوچیچ به سردی گرایید و در بیشتر بازی‌ها نیمکت‌نشین ماند. مدافعانی مثل شجاع خلیل‌زاده و عارف آقاسی در ترکیب تراکتور جای ثابتی داشتند و غلامی تنها در 3 مسابقه فرصت بازی پیدا کرد؛ جمعاً ۲۵۰ دقیقه. همین کمبود فرصت بازی و فضای نامطلوب باعث شد حتی در جشن قهرمانی تراکتور هم چهره‌ای بی‌روح داشته باشد.
او پیش از تراکتور، دوره‌ای پرفراز و نشیب را پشت سر گذاشته بود. بعد از نیم‌فصل بیرون‌نشینی در لیگ بیست‌وسوم، مدتی کوتاه به ولز موستار بوسنی رفت اما همانجا هم ماندگار نشد. غلامی بارها به دوستانش گفته بود دوست دارد دوباره استقلالی شود و زمستان گذشته هم شایعه بازگشتش قوت گرفت. حتی در لیست پیتسو موسیمانه هم قرار گرفت اما تغییرات ناگهانی کادر فنی استقلال این سناریو را برهم زد.
غلامی ۴ فصل متوالی پیراهن آبی را پوشیده بود؛ ۹۶ بازی رسمی، ۲ گل و چندین نمایش درخشان که یکی از آنها در مسیر قهرمانی تاریخی لیگ بیست‌ویکم بود. او پس از مصدومیت سنگین رباط صلیبی توانست دوباره به اوج برگردد و زیر نظر ساپینتو هم فصل موفقی را پشت سر گذاشت. وی حالا پس از ۲ سال دوری، دوباره در یک قدمی بازگشت ایستاده اما تردیدهای مدیریتی همه چیز را پیچیده کرده است.
برای استقلالی‌ها، غلامی فقط یک مدافع نیست؛ او بخشی از خاطرات نزدیک قهرمانی است اما برای مدیرانی که ترجیح می‌دهند آینده باشگاه را بدون حاشیه بسازند، بازگرداندن او ریسکی غیرضروری است. ساپینتو اما همچنان می‌خواهد او را به خط دفاع برگرداند و در جمع شاگردانش داشته باشد.
مساله حالا دیگر فقط فنی نیست؛ این ماجرا تبدیل به میدان قدرت‌نمایی میان سرمربی پرتغالی و مدیرانی شده که به سادگی از موضع خود عقب نمی‌نشینند. آیا استقلال می‌تواند اختلافات داخلی‌اش را حل کند و غلامی دوباره لباس آبی را بپوشد؟ یا این کشمکش پنهان در نهایت باعث می‌شود او سر از تیم دیگری درآورد و استقلال یک مهره آشنا را از دست بدهد؟
پاسخ این پرسش در روزهای آینده مشخص می‌شود اما روشن است اردوی ترکیه فقط به تمرینات و آماده‌سازی ختم نمی‌شود. پشت‌پرده، آینده یک مدافع و شاید بخشی از استراتژی نقل‌وانتقالاتی باشگاه در حال تعیین است. اگر ساپینتو در این نبرد خاموش پیروز شود، غلامی دوباره به قلب خط دفاع بازمی‌گردد اما اگر جویباری و هیات مدیره قدرت بیشتری داشته باشند، ماجرای بازگشت غلامی در همان نقطه‌ای که امروز ایستاده، متوقف خواهد شد.
در هر صورت، این جدال نشان می‌دهد استقلال هنوز از ساختار حرفه‌ای بسیار فاصله دارد؛ جایی که تصمیمات باید براساس برنامه‌ریزی دقیق و هماهنگی کامل میان مدیریت و کادر فنی گرفته شود، نه از دل کشمکش‌ها و اختلاف‌نظرها. سرنوشت غلامی حالا آیینه‌ای است که اختلافات درونی باشگاه را آشکار کرده؛ اختلافی که شاید فراتر از یک بازیکن، آینده استقلال در فصل آینده را هم تحت تأثیر قرار دهد.