پا تو کفش شاعرها

خدا را بر آن بنده بخشایش است
که خون دادنش رو به افزایش است

نشاید کآدمی چون کرۀ خر
زَنَد تایید بر عهد نخوانده...

ز خُردی تا بدین غایت که هستم
ز شیرِ مادرم «گولاخ» گشتم

در این شب سیاهم گم گشت راه مقصود
زیرا که برق رفته با لطف حاج مسعود

در کوی نیک‌نامی ما را گذر ندادند
گفتند چون شماها اهدای خون نکردید

شنیدم هر چه در شیراز گویند
«فرانچسکو» از آن آگاه گردد!

چنین گفت با من وزیر کهن
فرانچسکونامی رکب زد به من

پیش گاوی سجده کردی از خری
واقعا از هر خری ابله‌تری