سلام به نسل فاتح
علی هنرمنش: وقتی نام ایران در جدول تیم‌های برتر کشتی نوجوانان جهان برای دومین بار پیاپی در بالاترین جایگاه می‌درخشد، یعنی پشت این موفقیت چیزی بیشتر از چند برد در بعد فنی نهفته است. تیم ملی کشتی فرنگی زیر ۱۷ سال ایران بار دیگر در رقابت‌های قهرمانی جهان، این‌بار در آتن یونان، با ترکیبی ناقص اما اراده کامل، کاری کرد کارستان؛ آن هم در حالی که تنها با ۹ کشتی‌گیر پا به تشک گذاشته بود اما با دستی پر به خانه بازگشت و برای دومین سال پیاپی، تاج قهرمانی را بر سر گذاشت.
با یک طلا، یک نقره و ۴ برنز، فرنگی‌کاران نوجوان ایران نشان دادند نه کم‌تعداد بودن می‌تواند مانع موفقیت شود و نه سختی‌های راه. تیمی که توسط محسن سوریان(برادر بزرگ‌تر حمید سوریان) هدایت می‌شد، نه‌تنها رقبای سنتی خود نظیر ازبکستان و قزاقستان را پشت‌سر گذاشت، بلکه بار دیگر نشان داد آینده این ورزش در ایران، روشن‌تر از همیشه است.
* امیرسام؛ مردی از جنس طلا
اگر بخواهیم تنها یک نام را به عنوان ستاره این رقابت‌ها برجسته کنیم، کسی نیست جز امیرسام محمدی. جوانی که در وزن ۹۲ کیلوگرم کاری کرد که کمتر کسی انتظارش را داشت. او در هر ۵ مبارزه‌اش، نه‌تنها شکست نخورد بلکه هیچ امتیازی هم به رقیبان نداد و با نمایش‌هایی سراسر سلطه، فینال را نیز با نتیجه ۸ بر صفر به سود خود خاتمه داد. طلا به گردن او سنگینی نکرد؛ برعکس، گویی از همان ابتدا آماده‌اش کرده بودند برای این روز.
درخشش او برابر نمایندگانی از مولداوی، جمهوری باکو، قزاقستان، ترکیه و بلاروس، بیش از آنکه حاصل تمرین فیزیکی باشد، محصول ذهنی آماده و روحیه‌ای جنگنده بود.
* نقره‌ای با ارزش طلا
در سنگین‌وزن مسابقات، یزدان دل‌روز تا آستانه قهرمانی پیش رفت. وی با ۳ پیروزی متوالی و بدون دردسر تا فینال رسید اما در آخرین گام برابر رقیب هندی، در حالی که مبارزه ۳-۳ مساوی بود، به دلیل دریافت امتیاز آخر از سوی حریف، بازنده شد. دل‌روز اگرچه از نظر رسمی نقره گرفت اما عملکردش شایسته ایستادن بر سکوی نخست بود.
* ۴ برنز، ۴ امید
در رده‌های پایین‌تر، ۴ مدال برنز به گردن کشتی‌گیران ایران آویخته شد؛ مدال‌هایی که به سختی و از دل شانس مجدد بیرون آمد اما ارزش‌شان بالا بود.
امیرمحمد حاجی‌وند در ۴۸ کیلوگرم پس از شکست در دور نخست، مسیر بازنده‌ها را تا آخرین پله پیمود و در نهایت نماینده ترکیه را با اقتدار کنار زد تا نشان برنز بگیرد.
امیررضا طهماسب‌پور در ۵۵ نیز با نمایشی کم‌نظیر در گروه شانس مجدد، یکی‌یکی رقبا را از پیش رو برداشت و در دیدار رده‌بندی، حریف هندی‌اش را با ضربه فنی شکست داد.
ابوالفضل زارع در ۶۰ و محمد کاظمی در ۷۱ نیز به ترتیب با شکست دادن رقبای ازبک و باکویی در دیدارهای رده‌بندی، به مدال سومی رقابت‌ها رسیدند و سهم خود را از افتخار گرفتند.
* ناکامانی که بی‌جایگاه نبودند
در میان تلاش‌های موفق، برخی کشتی‌گیران نیز به مدال نرسیدند اما مبارزات آنها فراموش نخواهد شد. طاها نوری در ۸۰ کیلوگرم با ۲ برد مقتدرانه شروع کرد اما در یک چهارم نهایی شکست خورد و نهایتاً پنجم شد. بنیامین خزلی در ۴۵ و امیرمهدی حاجی‌وند در ۵۱ هم اگرچه به سکو نرسیدند اما تا مراحل پایانی پیش رفتند و عملکردشان نویدبخش بود.
* محرومیت از حضور، نه از افتخار
یک جای خالی نیز در لیست کشتی‌گیران اعزامی ایران به چشم آمد. ابوالفضل شیری در ۶۵ کیلو به دلیل مشکلات مربوط به صدور ویزا، نتوانست در رقابت‌ها شرکت کند؛ اتفاقی که شاید مانع کسب یک مدال دیگر شد اما چیزی از ارزش تیم ملی نکاست.
* نتیجه نهایی؛ ایران اول
تیم ملی کشتی فرنگی نوجوانان ایران با کسب ۱۲۵ امتیاز، بالاتر از ازبکستان ۱۱۸ امتیازی و قزاقستان ۱۱۳ امتیازی ایستاد و دوباره پرچم ایران را در سالن مسابقات برافراشت. این در حالی بود که تیم کشورمان یک نماینده کمتر نسبت به حریفان داشت اما عملکرد خیره‌کننده نوجوانان باعث شد این نقص مانع فتح سکوی نخست نشود.
محسن سوریان؛ سازنده نسل طلایی جدید
محسن سوریان، قهرمان پیشین کشتی فرنگی ایران که حالا سکان هدایت رده‌های پایه را در دست دارد، نشان داد نه‌تنها روی تشک، بلکه در پشت صحنه نیز مرد موفقیت‌هاست. او نسلی را تربیت می‌کند که نه‌تنها از نظر تکنیکی رشد یافته‌اند، بلکه از نظر ذهنی هم برای مبارزه در سطح جهانی آماده‌اند. نتیجه‌اش هم همین ترکیب ناقصی بود که قهرمان شد.
* آینده‌ای روشن‌تر از طلا
تیم نوجوانان ایران با این قهرمانی نه‌تنها افتخاری برای امروز رقم زد، بلکه امیدی برای فردا ساخت. در مسابقات جهانی که رقبا با تمام توان حاضر شده بودند، ایران با ۹ نفر روی سکو رفت، با غرور برگشت و پیامی روشن فرستاد: قهرمانی در DNA این سرزمین است.
با این نسل، می‌توان آینده‌ای پرمدال‌تر از گذشته را متصور شد. تشک کشتی، برای نوجوانان ایران، سکوی پرتابی است به سوی افق‌های بلندتر.