جانمی جام!

باربد بهراد: کمتر پیش می‌آید یک مسابقه پیش‌فصل، اینقدر بار روانی و فنی برای ۲ تیم و حتی برای کل لیگ داشته باشد اما امشب ورزشگاه نقش جهان اصفهان، میزبان جدال تراکتور و استقلال است؛ بازی‌ای که به اسم سوپرجام برگزار می‌شود ولی در عمل شبیه یک کلاس فشرده برای شناختن قهرمان‌های بالقوه فصل است. یک جام، ۲ مربی خارجی با فلسفه‌های متفاوت، ۲ تیم پرهوادار و البته ۲ مسیر کاملاً مجزا برای رسیدن به این نقطه.
* قصه ۲ قهرمان با ۲ جام
تراکتور، تیمی که فصل گذشته با نظم و صلابت در لیگ برتر از سکوی قهرمانی بالا رفت، حالا در موقعیتی ایستاده که باید نشان دهد آن فصل طلایی، محصول اتفاق نبوده است. دراگان اسکوچیچ با همان چارچوب فصل پیش، فقط چند قطعه تازه برای تکمیل پازلش اضافه کرده؛ خریدهایی که بیشتر برای نبردهای سنگین لیگ نخبگان آسیا برنامه‌ریزی شده‌اند تا مسابقات داخلی.
در سوی دیگر، استقلال با جام حذفی به این دیدار رسیده اما با نیمکتی تازه‌نفس و ترکیبی دستخوش تغییرات گسترده. ریکاردو ساپینتو که یک رفت ‌و برگشت پرماجرا به ایران داشته، حالا با شناخت دقیق‌تر از فضای لیگ برتر برگشته تا اشتباهات گذشته‌اش را جبران کند. استقلال بدون چهره‌های شناخته‌شده‌ای مثل سیدحسین حسینی و آرش رضاوند، در پی ساختن یک تیم تازه است؛ تیمی که باید از همین سوپرجام، پیام قدرت بدهد.
* جدال آسیایی‌ها در اصفهان
فراتر از جنبه داخلی، این دیدار حکم نمایش توانایی آسیایی‌ها را هم دارد. تراکتور در سطح بالاتر، یعنی لیگ نخبگان آسیا، باید خودش را ثابت کند؛ استقلال اما در سطح دوم باشگاه‌های آسیا یعنی لیگ قهرمانان دنبال افتخار است. همین تفاوت جایگاه، حساسیت و کنجکاوی‌ها را بیشتر می‌کند. هر ۲ تیم با ذهنیتی فراتر از فوتبال ایران بسته شده‌اند و سوپرجام بهترین فرصت است تا این ذهنیت‌ها به بوته آزمایش گذاشته شود.
* تراکتور؛ ثبات به سبک اسکو
قهرمانی تراکتور در لیگ گذشته، بیش از هر چیز محصول ثبات بود. نه خبری از تغییرات پیاپی روی نیمکت بود، نه حاشیه‌های فرساینده و نه خریدهای عجیب‌وغریب وسط فصل. اسکوچیچ توانست یک سیستم منظم بسازد که به سختی گل می‌خورد و با صبر و تاکتیک، حریفان را از پا درمی‌آورد. وی حالا با همان بدنه اصلی و چند چهره تازه، آمده تا نشان دهد می‌توان روی این مسیر حساب کرد. برای او، قهرمانی در سوپرجام فقط یک جام دیگر نیست، بلکه مهر تأییدی بر این است که تراکتور همچنان در مسیر درست حرکت می‌کند.
* استقلال؛ تغییر برای بقا
برعکس تراکتور، استقلال فصل گذشته نمونه بارز بی‌ثباتی بود؛ نوسان در نتایج، تغییرات مدیریتی و فنی، ۶ سرمربی مختلف در یک فصل(!) و در نهایت رضایت دادن به رتبه نهم. این افت شدید، تغییرات را اجتناب‌ناپذیر کرد. ساپینتو، حالا مأمور بازسازی تیمی است که باید اعتمادبه‌نفس ازدست‌رفته را پس بگیرد. خریدهای تازه، سبک بازی تهاجمی‌تر و کنار گذاشتن چهره‌هایی که رابطه سردی با سکوها داشتند، بخشی از این پروژه است. سوپرجام برای ساپینتو، آزمون اول است؛ آزمونی که می‌تواند حکم مقدمه‌ای شیرین یا شروعی پرتنش برای فصل تازه باشد.
* میدان آزمایش تاکتیک‌ها
یکی از جذاب‌ترین بخش‌های این بازی، تقابل تاکتیکی ۲ مربی خارجی است. اسکوچیچ با سبک حسابگرانه و کنترل بازی شناخته می‌شود، در حالی که ساپینتو عاشق فشار بالا، انرژی و حمله است. این تضاد می‌تواند یک نمایش تمام‌عیار بسازد. هر ۲ مربی می‌دانند حتی یک جام پیش‌فصل هم می‌تواند افکار عمومی را به سودشان تغییر دهد.
* عیار لیگ ۲۵
در فوتبال، بهار در تابستان آغاز می‌شود و این بازی دقیقاً همان بهار لیگ بیست‌وپنجم است. قضاوت نهایی درباره «نکو بودن سال» زمان می‌خواهد اما سوپرجام فرصت مناسبی است تا ببینیم کدام تیم آماده‌تر و مصمم‌تر است. فصل گذشته، تراکتور با آرامش و نظم قهرمان شد و استقلال با آشفتگی به میانه جدول سقوط کرد. حالا هر ۲ از خط صفر شروع می‌کنند و این دیدار می‌تواند مسیر ماه‌های آینده را ترسیم کند.
* روانشناسی یک جام
سوپرجام از نظر اهمیت قطعا به پای لیگ و جام حذفی نمی‌رسد اما تأثیر روانی‌اش را نباید دست‌کم گرفت. برد در این بازی، به تیم برنده انرژی و اعتمادبه‌نفس می‌دهد که می‌تواند تا هفته‌ها ادامه پیدا کند. شکست اما می‌تواند درست پیش از شروع لیگ، موجی از فشار و تردید را ایجاد کند، بویژه برای تیمی که پروژه بازسازی را آغاز کرده است.
* نگاه به سکوها
هواداران هم برای این دیدار، برنامه‌ای ویژه دارند. سوپرجام شاید تنها فرصتی باشد که پیش از شروع فصل، ۲ تیم مدعی را در یک بازی جدی ببینند. سکوهای نقش جهان، صحنه‌ای خواهد بود که هم رنگ سرخ تراکتور را به نمایش می‌گذارد و هم آبی استقلال را.
این ۲ رنگ، نه فقط در اصفهان که در تمام ایران، آماده‌اند یک فصل طولانی و پرتنش را آغاز کنند.
سوپرجام ۱۴۰۴، فراتر از یک جام تک‌ مسابقه، روایتی است از ۲ مسیر متفاوت؛ یکی مسیری که با ثبات و برنامه‌ریزی به قله رسید و دیگری مسیری که با تغییر و بازسازی، در جست‌وجوی بازگشت به اوج است. در بهار فوتبال ایران، هر ۲ مربی خارجی باید نشان دهند انتخاب ایران برای‌شان فقط یک قرارداد کاری نبوده، بلکه مأموریتی است برای ساختن تیمی که در پایان سال، هنوز «نکو» باشد.