محمد رستم‌پور: این آذر که بیاید، 28 سال است تلویزیون باز هم «حماسه ملبورن» پخش می‌کند؛ ۲ - صفری که ۲-۲ شد و ایرانی که به جام‌جهانی فوتبال 1998 راه یافت. مشهورترین تصویر آن دیدار فوتبال، شاید قیافه بهت‌زده «مارک بوسنیچ» دروازه‌بان استرالیا باشد که به زمین دوخته شد؛ بعد از آن فرار از پشت مدافعان خداداد عزیزی که به قول جواد خیابانی، «غزال تیزپای آسیا» بود. ۲ گل ایران در خانه حریف، در آن جو سنگین روانی و بعد از به داخل زمین پریدن آن جیمی جامپ که دقایق باقیمانده بازی را برای ما طاقت‌فرسا کرد، چیزی شبیه معجزه بود. ما استرالیا را نمی‌شناختیم و اصلاً استرالیا در آسیا نبود، اگرچه ایران و استرالیا از سال 1344 رابطه سیاسی داشتند. بماند که این رابطه تا سال‌های دهه 50 در حد افتتاح نمایندگی سیاسی یا سفارت باقی ماند. پس از انقلاب و از سال 1364، روابط حالت عادی‌تری به خود گرفت. جست‌وجو در وب‌سایت سفارت ایران در استرالیا نشان می‌دهد سفر وزیر خارجه استرالیا به ایران در اواخر فروردین 1394 و سفر وزیر خارجه ایران به استرالیا در اواخر اسفند 1394، تبادلات تجاری ۲ کشور در دهه 90 را جدی کرد. اطلاعات گمرک می‌گوید در سال گذشته صادرات ایران به استرالیا از نظر ارزش دلاری ۱۷ میلیون دلار و واردات ایران از استرالیا از نظر ارزش دلاری ۱۲۹ میلیون دلار بوده است. استرالیا به ایران گندم، جو، تجهیزات و قطعات مکانیکی و ماشین‌آلات و محصولات دامی صادر کرده و ما به استرالیا سنگ مس، میوه و خشکبار، خاویار و زعفران، کفپوش، آهک، سیمان و مصالح ساختمانی فرستاده‌ایم. برخی دفاتر و وب‌سایت‌های مرتبط با حوزه مهاجرت و گردشگری، ایرانیان ساکن در استرالیا تا نزدیک به ۱۰۰ هزار نفر برآورد می‌کنند. ۱۰۰ هزار نفری که حالا نه سفیر دارند و نه دفتر حافظ منافعی. ۲ روز پیش دولت استرالیا به «احمد صادقی» سفیر ایران در کانبرا گفت این کشور را ترک کند؛ تنها ۳۰ دقیقه پیش از آنکه یک کنفرانس خبری برگزار شود و «آنتونی آلبانیزی» نخست‌وزیر استرالیا مدعی شود تهران در آتش‌سوزی کنیسه آداس اسرائیل در ملبورن و آشپزخانه قاره‌ای لوئیس در سیدنی دست داشته است. دولت استرالیا بنا به تشخیص سازمان اطلاعات و امنیت استرالیا (ASIO) مبنی بر نقش سپاه در این اتفاقات، سپاه را یک سازمان تروریستی اعلام کرد. اقدام به اخراج سفیر و کلماتی مانند «آشپزخانه» و «آتش‌سوزی» و «سپاه» یادآور اتفاق عجیبی است که شهریور1371 زمینه فشارهای دیپلماتیک اروپایی علیه ایران شد. هفدهم سپتامبر ۱۹۹۲، حدود ۵ دقیقه به ۱۱ شب، ۲ نفر وارد رستوران یونانی میکونوس شهر برلین شدند و 6 نفر را به رگبار بستند. ۳ نفر کشته شدند، از اعضای هیات نمایندگی حزب دمکرات کردستان ایران که برای شرکت در کنگره احزاب سوسیال دمکرات به آلمان آمده بودند. دستگاه قضایی آلمان، پس از ۴ سال بررسی قضایی و با فراخواندن شاهدهایی که با جمهوری اسلامی ایران معارضه داشتند، مانند ابوالحسن بنی‌صدر، سرانجام 10 فروردین 1376، دولت ایران را به طور ضمنی به مشارکت در ماجرای میکونوس متهم کرد، در حالی که هیچ سند و مدرکی در این رابطه در دست نبود. پس از صدور حکم دادگاه، ابتدا آلمان سفیر خود را از ایران فراخواند و در همراهی با آلمان، سفرای 12 کشور اروپایی دیگر نیز تهران را ترک کردند. 27 فروردین 1376، آیت‌الله خامنه‌ای، رهبر انقلاب در ديدار جمعى از فرماندهان و پرسنل ارتش، کل دادگاه و ماجرای میکونوس را یک «خیمه‌شب‌بازی» و «صورت‌سازی» نامید و تصریح کرد: «ملت ايران مگر با اين حرف‌ها تسليم مي‌شود؟ بدانند اگر همه اروپا هم با ايران فاصله پيدا کند، قطع رابطه کند، يا هر چه بشود، ملت ايران به اعتماد اروپا و آسيا و اين و آن، به اين ميدان قدم نگذاشته است که با رفتن آنها احساس خالي بودن پشت خود را بکند...». بعد هم دستور دادند سفرای اروپایی را برای مدتی راه ندهند و سفیر آلمان هم دیرتر از همه وارد کشور شود. 23 آبان 1376، قهر بی‌نتیجه اروپایی‌ها پایان یافت و سفرا بتدریج به کشور بازگشتند. یک سال قبل از حادثه میکونوس، روزنامه «فرانکفورتر آلگمانیه» با استناد به اسناد محرمانه دفتر صدراعظم آلمان مدعی شده بود: «طی دهه گذشته واشنگتن مکرراً از آلمان خواسته بود از سیاست آمریکا در قبال ایران پیروی کند». در میانه التهابات کشدار 1401 هم کشورهای اروپایی به دنبال انزوای ایران بودند. در تریبون‌ها «زن، زندگی، آزادی» می‌گفتند و مقامات زن سیاسی موهای‌شان را قیچی می‌کردند. ۸ روز پیش، نتانیاهو در واکنش به راه ندادن یک عضو کنست اسرائیل به استرالیا گفته بود آلبانیزی سیاستمدار ضعیفی است که پشت یهودیان کشورش را خالی می‌کند. ۱۲ مرداد امسال مردم استرالیا در شهرهای مختلف این کشور از جمله سیدنی، زیر بارش شدید باران و در واکنش به راه ندادن کامیون‌ها و بسته‌های غذایی به نوار غزه، تظاهرات نیم میلیون نفری راه انداختند. چیزی که در پست اخیر سیدعباس عراقچی، وزیر امور خارجه ایران در صفحه شخصی‌اش در فضای مجازی در واکنش به این اقدام عجیب استرالیا آمده است: «ظاهراً قرار است ایران بهای حمایت مردم استرالیا از فلسطین را بپردازد. کانبرا باید بهتر بداند که تلاش برای جلب رضایت رژیم تحت رهبری جنایتکاران جنگی، تنها نتانیاهو و امثال او را جسورتر خواهد کرد». عراقچی اتهام زدن به ایران مبنی بر حمله به کنیسه‌ها در استرالیا را در حالی که در ایران، نهایت تلاش برای حفاظت از جوامع یهودی می‌شود، کاملاً بی‌معنی دانسته است. استرالیا بعد از ماه‌ها جنگ لفظی با اسرائیل و طرفداری از مردم مظلوم فلسطین، حالا بازی برده را باخته، مثل استرالیای آذر 1376. یکی از بازیکنان تیم ملی فوتبال ایران در آن بازی خاطره‌انگیز می‌گوید همه چیز به نفع استرالیا بود تا وقتی که جیمی جامپ وارد بازی شد. شاید نتانیاهو همان جیمی جامپی باشد که آنتونیو آلبانیزی، حزب کارگر و استرالیا را بازنده می‌کند. آیا سفارت استرالیا در تهران مثل سفارتخانه‌های اروپایی‌ها در آبان 1376، بی‌سروصدا باز می‌شود؟ وزیر خارجه استرالیا گفته است کانبرا برای پیشبرد منافع استرالیایی‌ها، روابط دیپلماتیک با ایران را حفظ خواهد کرد.
ارسال نظر
پربیننده
تازه ها